Tongentaal

[Rise and Shine 0]

Ik zit met een vraag. Hoe weet je of je nou echt tongentaal spreekt of dat je het allemaal zelf verzint. Het antwoord is altijd dat het je relatie met God opbouwt. Voor mij is dat echter moeilijk te toetsen aangezien er veel gebeurtenissen zijn gebeurd te laatste tijd die mij hebben laten groeien in het geloof. Ik wil echt graag dat de Heilige Geest door mij heen spreekt. Maar ik heb nog altijd het idee dat ik het allemaal zelf maar wat verzin.

Iemand hier een antwoord op?

[Ruben Hadders 0]

Ik ben momenteel voor IB Magazine een artikel aan het schrijven over "God ervaren", waarin ik ook schrijf over 'tongentaal'. Ik plaats dit gedeelte alvast in deze discussie, ik hoop dat jullie er wat aan hebben. Er staan in elk geval antwoorden in op een aantal vragen die hier gesteld werden.

---

Spreken in tongen

Ik herinner mij nog goed een dienst tijdens een Opwekkings-conferentie, waar Kees Goedhart sprak over dit thema. Na zijn preek - die overigens erg goed was - riep hij de aanwezige gelovigen op "in tongen tot de Heere te bidden". Compleet verbaasd keek ik toe hoe duizenden gelovigen met opgeheven handen 'in tongen begonnen te spreken. Voor mij was 'in tongen spreken' op dat moment synoniem voor 'wartaal uitslaan'. Ik vraag mij oprecht af of deze gelovigen zelf wisten wat zij zeiden, of is het ook voor hen 'onverstaanbaar'? Het voelde niet goed bij mij, maar zoals ik net al schreef gaat het om wat Gods Woord leert en niet om wat ik voel.

Er zijn in dit verband twee belangrijke Bijbelgedeelten. Het eerste gedeelte is Hand. 2, waar de apostelen, nadat de Heilige Geest over hen werd uitgestort, "begonnen te spreken met andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken" (vs. 4). Zij spraken geen 'hemelse talen', zoals wel eens gedacht wordt, maar gewone, wereldse talen. Dit blijkt heel duidelijk uit de reactie van de Joden: "Ziet, zijn niet alle dezen, die daar spreken, Galileers? En hoe horen wij een iegelijk in onze eigen taal, in welke wij geboren zijn?" (vs. 7,8 ). Het Bijbelgedeelte vervolgt daarna met een opsomming van landen en gebieden, waar de aanwezige Joden uit afkomstig waren.Vanaf Hand. 2 wordt het Evangelie gepredikt in de taal der volkeren. God sprak niet langer in één taal en tot één volk zoals in de eeuwen daarvoor.

In 1 Kor. 14, het tweede gedeelte waar wij nu kort bij stil willen staan, vinden wij meer informatie over het spreken in tongen. Twee hoofdstukken eerder had Paulus al duidelijk gemaakt dat dit inderdaad een gave betreft, die niet iedereen gegeven is. In dit gedeelte vertelt hij ook waarom deze gave er is: "Zo dan, de vreemde talen zijn tot een teken, niet degenen die gelovigen, maar de ongelovigen!" (vs. 22). Gelovigen krijgen deze gave om " door de Geest - ongelovigen de grote werken Gods te verkondigen in hun eigen taal. De Korintiërs hadden dit doel uit het oog verloren. Zij gebruikten deze gave in hun eigen samenkomsten, terwijl de aanwezige broeders en zusters deze vreemde talen niet konden verstaan. Dat is nutteloos, zo laat Paulus zien, want "indien gij een zegen uitspreekt met uw geest, hoe zal iemand, die als toehoorder aanwezig is, op uw dankzegging zijn amen spreken? Hij weet immers niet, wat gij zegt" (vs. 16). In de samenkomst moet alles tot stichting zijn (vs. 26) en wil iemand in een vreemde taal spreken, dan moeten er twee of drie gelovigen zijn om het te vertalen, zodat het verstaanbaar en begrijpelijk wordt voor de broeders en zusters (vs. 27). "Is er echter geen uitlegger, dan moet men zwijgen in de gemeente, maar tot zichzelf en tot God spreken" (vs. 28 ).

Daar ging het dus al mis bij die samenkomst op Opwekking. Er werd wartaal gesproken en geen vreemde taal. En als dat laatste wél het geval was, dan moesten er op z'n minst twee of drie gelovigen zijn om mij dat uit te leggen. Dat lijkt mij niet teveel gevraagd, er waren immers duizenden gelovigen aanwezig. En wat moesten ongelovige bezoekers wel niet denken, zoals bijvoorbeeld de aanwezige journalisten? "Indien dan de gehele gemeente bijeengekomen is en allen in tongen spreken, en er komen toehoorders of ongelovigen binnen, zullen zij niet zeggen, dat gij wartaal spreekt?" (vs. 23). Van het doel van deze gave hadden ook deze gelovigen blijkbaar niets begrepen.

Om heel eerlijk te zijn: op dat moment proefde ik soms meer hoogmoed dan Geest. Want, niet iedereen is de gave van het spreken in tongen gegeven. Toch sprak het overgrote deel van de aanwezige gelovigen "in tongen". Als zij daadwerkelijk die gave bezitten, dan hadden zij op dat moment beter kunnen zwijgen want er was niemand om het uit te leggen (zie vs. 28 ). Bovendien baden zij tegelijkertijd en hardop. Welk nut had dat? Het was voor enkelen tot eigen eer en stichting, zo was althans mijn indruk. De meesten zullen oprecht denken in tongen te hebben gebeden, maar dat betekent niet dat zij gelijk hebben. Hun zienswijze kan onjuist zijn.

Mijn overgrootopa, Jacob Klein Haneveld (1918-1988 ), schreef in zijn brochure 'Wat zegt de Bijbel over het spreken in tongen': "Meerdere malen heb ik samenkomsten bezocht, waarin 'in tongen' gesproken werd. Het was zeker niet overal hetzelfde. Maar soms maakte ik het mee, dat de mensen 'opgezweept' werden. Zij raakten in een toestand van opwinding. Als er gezongen werd, klapten zij in de handen, of gingen staan, en hieven als in extase de handen omhoog. Als er gesproken werd, hoorde men uitroepen van bijval of lofprijzingen Gods. Ik bedoel niet, dat de mensen eenvoudig 'amen' zeiden. Het was een ongecontroleerd roepen als in geestvervoering soms met luide kreten van emotie zonder verstandelijke woorden. Ik houd van enthousiasme, vurigheid van geest en spontaniteit in de dingen des Heeren. Maar in bovengenoemde gevallen deden het geroep, het handengeklap, het opheffen van handen beroepsmatig en gewild aan. De mensen werden er toe aangespoord. Zij volgden een vast voorbeeld, waarvan hen geleerd was, dat het zo moest. Zij werden meegesleept door de vurigheid van de spreker en door hun eigen emoties, en deden dingen, die kennelijk buiten hun bewustzijn omgingen. Van de werking van een wondergave Gods is in zulke gevallen zeker geen sprake."

Jacob Klein Haneveld schreef dit zo'n kwart eeuw geleden, maar er is veel veranderd sinds die tijd! Sommige samenkomsten zijn complete shows geworden, compleet met professionele muziekbands en multimediale toespraken. Meer dan in de tijd van mijn overgrootopa worden mensen opgezweept. Zij worden als het ware 'aangeschoten' door de gezellige sfeer, zij worden iets losser en laten de teugels wat vieren. Het is dan nog maar een kleine stap om mee te gaan met de massa en ‘in tongen’ te spreken. Dat is wat volgens mij ook gebeurde tijdens die samenkomst op Opwekking. Het was de sfeer die het deed, niet Gods Geest.

Helaas zijn er ook veel gelovigen die niet geloven in de gave van het spreken in tongen. Meestal door onwetendheid of door negatieve ervaringen. Ook zijn er die beweren dat het spreken in tongen geen kenmerk is van deze tijd, van de huidige genadebedeling. Het tegendeel is echter waar: deze gave is juist een kenmerk van deze tijd. Nu Israël tijdelijk terzijde is geschoven wordt het Evangelie door Gods kinderen verkondigd in de gehele wereld, en een ieder hoort over de grote werken Gods in zijn eigen taal. Ik heb gelezen van predikers die werden uitgezonden naar een land, waarvan zij de taal niet kenden. Toch konden zij, door de Heilige Geest, Gods Woord verkondigen in een vreemde taal. God geeft Zijn gaven aan wie Hij wil en wanneer Hij wil.

[Therese 0]

Tongentaal bestaat niet.

Je hebt het spreken in tongen, of het spreken in vreemde talen. Het Griekse woord voor tong (lichaamsdeel) en het woord voor een buitenlandse taal is glossa. Waar er in de Bijbel gesproken wordt van 'tongen' (lingua), worden vreemde talen bedoeld, dat kun je opmaken uit de context.

Een constructie als 'buitenaardse engelentaal' is niet mogelijk: het griekse woord in de grondtekst heeft die betekenis eenvoudigweg niet. Zulke constructies zijn kunstmatig en komen voort uit wishful thinking uit charismatische kring.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op maandag 13 november 2006 00:24:50 schreef Therese het volgende: Tongentaal bestaat niet. Je hebt het spreken in tongen, of het spreken in vreemde talen. Het Griekse woord voor tong (lichaamsdeel) en het woord voor een buitenlandse taal is glossa. Waar er in de Bijbel gesproken wordt van 'tongen' (lingua), worden vreemde talen bedoeld, dat kun je opmaken uit de context. Een constructie als 'buitenaardse engelentaal' is niet mogelijk: het griekse woord in de grondtekst heeft die betekenis eenvoudigweg niet. Zulke constructies zijn kunstmatig en komen voort uit wishful thinking uit charismatische kring.

Nou kan de activiteit die ze aanduidden met 'spreken in tongen' best een private openbaring zijn, maar het heeft geen enkel verband met die Bijbeltekst inderdaad.

[Michie23 0]

foutje

[Jipperd 0]

dat is het ook

[Roos* 0]

Quote:

Op zondag 12 november 2006 17:26:08 schreef Rise and Shine het volgende: Ik zit met een vraag. Hoe weet je of je nou echt tongentaal spreekt of dat je het allemaal zelf verzint. Het antwoord is altijd dat het je relatie met God opbouwt. Voor mij is dat echter moeilijk te toetsen aangezien er veel gebeurtenissen zijn gebeurd te laatste tijd die mij hebben laten groeien in het geloof. Ik wil echt graag dat de Heilige Geest door mij heen spreekt. Maar ik heb nog altijd het idee dat ik het allemaal zelf maar wat verzin. Iemand hier een antwoord op?

Ten eerste gebeurt dat heel veel christenen die die gave net hebben ontvangen.. Als de duivel ergens een hekel aan heeft is het tongentaal.. In principe is het een kwestie van blijven doen en bidden. Vraag God om meer woorden en blijf het gewoon doen. Verder kan je zelf op zich ook wel merken als je het zelf verzint.

Hoe ik het heb getoetst voor mezelf is dat ik iets ging doen met mijn handen zoals bijvoorbeeld gitaarspelen of chatten en dan tegelijk in tongen bidden. Gitaarspelen en chatten kost best wat nadenken en vingerwerk en als je dan ook nog moet nadenken over je tongentaal dan gaat het mis.. maar het lukte allebei tegelijk..

Good luck!

[wijnand 0]

(Als ik tongentaal (het woordje) gebruik bedoel ik: "het in tongen spreken")

1. God geeft je tongentaal en niet een tongenwoordje. Het is de Heilige Geest die door je heen bid in een taal die je zelf (wss) niet vat. Maar de Heilige Geest zal niet door één woord bidden, maar door een stroom van woorden. Dus als je zegt: "vraag om meer woorden" vind ik dat te kort doen aan God.

2. Ik kan zingen en chatten tegelijk. Ik kan ook zingen en gitaarspelen tegelijk. Geen probleem... Dus dat is geen bewijs dat het tongentaal is.

Verder hangt tongentaal niet van ons af, maar van de Heilige Geest. We moeten er niet iets menselijks van maken.

Laat ik het zo zeggen, als je de gave hebt om in tongen te spreken, dan twijfel je daar in mijn ogen niet meer aan. Dan stroomt het zo uit je als het ware. Dat is wat ik in de bijbel lees. Denk je dat de apostelen twijfelde of het wel van God is. Nee... ze werden vervuld met de Heilige Geest en begonnen toen gelijk in tongen te spreken.

[Ruben Hadders 0]

Het is de Heilige Geest die door je heen bid in een taal die je zelf (wss) niet vat

Dat is dus niet juist. De Bijbel leert heel duidelijk dat 'tongentaal' altijd begrepen wordt door de spreker zelf. Het klinkt mooi wat je zegt, maar het klopt niet

Bovendien is 'tongentaal' eerder een gave van het spreken in een vreemde taal. Dit wordt heel duidelijk in Hand. 2:7,8: "Ziet, zijn niet alle dezen, die daar spreken, Galileers? En hoe horen wij een iegelijk in onze eigen taal, in welke wij geboren zijn?"

[Gusto 0]

Quote:

Op maandag 13 november 2006 10:12:58 schreef Ruben Hadders het volgende: Het is de Heilige Geest die door je heen bid in een taal die je zelf (wss) niet vat Dat is dus niet juist. De Bijbel leert heel duidelijk dat 'tongentaal' altijd begrepen wordt door de spreker zelf. Het klinkt mooi wat je zegt, maar het klopt niet

dit is helemaal niet waar want paulus schrijft in de brief aan de corinthiers dat als je de gave van tongentaal hebt je moet bidden om het ook te mogen verstaan, uitstrekken naar de vertaling daarvan

dus voordat je gaat zeggen dat iets niet klopt wees er dan ook zeker van

[Ruben Hadders 0]

1 Kor 14:2: Want die een vreemde taal spreekt, spreekt niet den mensen, maar Gode; want niemand verstaat het, doch met den geest spreekt hij verborgenheden.

Hier schrijft Paulus dat het God is die door mensen spreekt. En het woord "verstaan" betekent niet slechts iets kunnen horen, maar vooral iets kunnen "begrijpen". Er wordt in dit vers dan ook gesproken over verborgenheden. Welnu, verborgenheden zijn waarheden die alleen verstaan (begrepen) kunnen worden door gelovigen. Als de taal helemaal niet te verstaan was, dan zou er niet over verborgenheden gesproken worden in dit vers.

Tongentaal is dus wel degelijk uit te leggen, te begrijpen, want anders is het ijdel (leeg): "Alzo ook gijlieden, indien gij niet door de taal een duidelijke rede geeft, hoe zal verstaan worden hetgeen gesproken wordt? Want gij zult zijn als die in de lucht spreekt" (vers 9).

Vers 13: "Daarom, die in een vreemde taal spreekt, die bidde, dat hij het moge uitleggen".

Hier staat helemaal niet dat tongentaal geen wereldse taal zou kunnen zijn, integendeel zelfs. Ik herinner mij een verhaal van Corrie ten Boom die op een gegeven moment ergens in het buitenland moest spreken. Zij kende de taal niet en wist niet hoe de gemeente toe te spreken. Toen zij op het podium kwam wist zij opeens de mensen toe te spreken in hun eigen taal, door de Heilige Geest die in haar was! Zoals we ook in Hand. 2 lezen.

Paulus schrijft in vs. 22 dat 'tongentaal' een teken is voor de ongelovigen. Waarom? Omdat zij worden bereikt met het Evangelie in hun eigen taal, terwijl God voorheen alleen sprak tot Israël, middels de Hebreeuwse taal! In 1 Kor. 14:18 zegt Paulus: "Ik dank mijn God, dat ik meer vreemde talen spreek, dan gij allen". Paulus reisde enorm veel om mensen te vertellen van het Evangelie in hun eigen taal, door de Heilige Geest. Daarom schrijft hij dit.

Kortom, de Bijbel laat duidelijk iets anders zien. Maar als je het oneens bent: citeer Gods Woord!

[wijnand 0]

interessant uitgelegd, ik ga er is overna denken

[Ruben Hadders 0]

Ik hoor het graag als je tot andere conclusies bent gekomen (ik kan er immers ook naast zitten )

[hopeloos 0]

1 Kor 14,2

Iemand die in klanktaal spreekt, spreekt niet tot mensen maar alleen tot God. Niemand kan hem verstaan, want door toedoen van de Geest spreekt hij onbegrijpelijke taal.

[Gusto 0]

Ik citeer God's woord ik gebruik alleen een andere vertaling

Quote:

1 korinte 14:2 Iemand die in klanktaal spreekt, spreekt niet tot mensen maar alleen tot God. Niemand kan hem verstaan, want door toedoen van de Geest spreekt hij onbegrijpelijke taal

Hier wordt dus niet over verborgen heden of iets dergelijks gesproken. Het is een onbegrijpelijke taal.

Quote:

1 korinthe 14:4 Iemand die in klanktaal spreekt is daar alleen zelf bij gebaat; iemand die profeteert doet dat ten bate van de gemeente.

Hier wordt gezegd dat klanktaal voor degene is die het spreekt, voor die persoon is het opbouwend ALS hij het begrijpt.

Quote:

1 korinthe 14:13 Daarom moet iemand die in klanktaal spreekt bidden om de gave die te kunnen uitleggen. 14 Wanneer ik namelijk in klanktaal bid, bid ik weliswaar met mijn geest, maar doe ik niets nuttigs met mijn verstand. 15 Dus wat moet ik doen? Ik moet bidden met mijn geest, maar ook met mijn verstand; ik moet zingen met mijn geest, maar ook met mijn verstand. 16 Als u God alleen maar dankzegt met uw geest, hoe zou dan iemand die net als een buitenstaander uw klanktaal niet verstaat, uw woorden met ‘amen’ kunnen bevestigen? Hij begrijpt niet wat u zegt. 17 Het is natuurlijk goed dat u God dankzegt, maar op die manier is een ander er niet bij gebaat

Dus de buitenstaander begrijpt het niet omdat het geen normale taal is.

Quote:

1 korinte 14:19 maar om in de gemeente anderen te onderwijzen, gebruik ik liever een paar begrijpelijke woorden dan ontelbaar veel in klanktaal.

Paulus schrijft hier duidelijk dat klankentaal er niet is om mensen iets duidelijk te maken, hij gebruikt liever begrijpelijke woorden.

[wijnand 0]

Er is mij ooit verteld dat er 2 soorten "talen" zijn.

Menselijke talen - wat Ruben ook uitlegde..

Klanten taal(of talen) - dat wat gusto uitlegde..

Dus dat je bijvoorbeeld de taal hebt die de apostelen op de pinksterdag spraken.

En de taal die paulus beschrijft in 1 korintiers 12.

[Ruben Hadders 0]

Quote:

Hier wordt dus niet over verborgen heden of iets dergelijks gesproken. Het is een onbegrijpelijke taal.

Er wordt in 1 Kor. 14:2 wel degelijk over verborgenheden gesproken. Dat dit niet in de NBV-vertaling staat, is juist. Echter, in de grondtekst staat het wel en andere vertalingen laten dit ook zien. Zo spreekt de NBG over 'geheimenissen' en de Statenvertaling over 'verborgenheden'.

De NBV spreekt over een klanktaal, waar de SV spreekt over een vreemde taal. In de grondtekst wordt alleen gesproken over 'een taal', zoals de NBG dit weergeeft. Als in de Bijbel wordt gesproken over talen, dan betreft dit gewoon wereldse talen.

Iemand die geen Engels kan verstaan, hoort alleen de klanken. Hij of zij 'verstaat' (begrijpt) de taal niet. Het is dan ook niet tot stichting van de Gemeente zegt Paulus. Waarom niet? Omdat in de Gemeente gewoon de taal van de gemeenteleden moet worden gesproken. Stel je voor dat iemand in een Nederlandse kerk opeens in het Chinees gaat spreken. Niemand die het zal verstaan! Daarom is deze gave ook voor de ongelovigen.

Want er zijn wel mensen die uitgezonden worden naar andere gebieden en dus ook mensen in een andere taal moeten bereiken. Daarom wil Paulus ook zo graag dat iedereen een vreemde taal kan spreken, zodat zo veel mogelijk mensen bereikt worden met het Evangelie.

Maar het gaat verder dan dat. Het spreken in 'tongen', in verschillende talen dus, is de vervulling van een oud-testamentische profetie. Hierover lezen wij bijv. in Jesaja 28:11 (NBV): "Inderdaad, door mensen met een vreemde tongval, in een andere taal, spreekt de HEER tot dit volk". Hier wordt gezegd dat Israël het Evangelie zal worden verkondigd door mensen die een andere taal spreken (dit zijn de heidenen). Zij zullen Gods Woord dus niet alleen maar horen in het Hebreeuws, zoals in vroegere tijden, maar horen het nu ook in andere talen.

Meer informatie:

link

[Gusto 0]

Mooie redenatie... maar je slaat wel iets over namelijk uit vers 14 het volgende:

Quote:

Iemand die in klanktaal spreekt, spreekt niet tot mensen maar alleen tot God

Klanktaal is NIET tot mensen maar ALLEEN tegen God.

over het vertalings probleem:

dus de nbv vertaling "dwaalt" op dit punt?

[Ruben Hadders 0]

Goed punt Gusto, daarom heb ik het even opgezocht. Ten eerste vraag ik mij af of er werkelijk "tot God" moet staan. Het kan namelijk ook vertaald worden met "God", waarmee de betekenis dus ook "namens God" of "uit God" kan zijn. In de Bijbel wordt dit Griekse woord 140 maal vertaald met "God" en slechts 16 maal met "tot God". In de Satenvertaling lezen wij dan ook: "Want die een vreemde taal spreekt, spreekt niet den mensen, maar Gode". Het zal met de context te maken en zo ver gaat mijn kennis van de Griekse taal dus niet.

Maar goed, dat is één. Het tweede en belangrijkste punt is de context. Stel er voor dat er inderdaad 'tot God' bedoeld wordt (wat ik zeer aannemelijk vind en ik ook geloof hoor!) en Hij dus de Enige is het kan verstaan. Hoe verklaar je vers 27 dan? Daar lezen wij immers: "En zo iemand een vreemde taal spreekt, dat het door twee, of ten meeste drie geschiede, en bij beurte; en dat één het uitlegge". Kortom, iemand spreekt tot God, maar het wordt wel door twee of drie verstaan, want zij moeten het uitleggen.

Verplaats je ook een beetje in de tijd. Joodse mensen waren in allerlei gebieden gaan leven en spraken allerlei talen. Als er een Gemeente was gevormd, kon er dus in meerdere talen worden gesproken. Maar niet alle talen werden door alle gemeenteleden verstaan.

Samengevoegde post 13-11-2006 11:26:59:

Quote:

dus de nbv vertaling "dwaalt" op dit punt?

Dat is een zware term. De NBV is prima te gebruiken, maar laten we zeggen dat ze in dit geval een woord vergeten hebben te vertalen.

Overigens, als je écht wilt weten wat er staat, dan kun je het beste meerdere vertalingen met elkaar vergelijken. Immers, de oorspronkelijke grondtekst is zo rijk qua taal dat dit moeilijk in één vertaling te vangen is. Meerdere vertalingen geven daarom een beter beeld. Ik zeg dus niet dat je de grondtekst moet bestuderen, maar wel dat het goed is verschillende vertalingen te gebruiken. De Bijbel die wij kennen is immers niet de gehele Bijbel, maar een vertaling. Het Hebreeuws en Grieks is een rijkere taal, de woorden hebben meer betekenis en symboliek. Dat is dus moeilijk te vertalen.

[wijnand 0]

Dat laatste punt Ruben, is redelijk logisch toch?

Daar gaat het om "binnen de gemeente". Dat er maximaal door 2 of 3 (omstebeurten) personen in tongen (tijdens een samenkomst) wordt gesproken, en dat één iemand het moet uitleggen (door de Gave hiervoor, die omschreven is in 1 korinte)..

[Ruben Hadders 0]

@ Wijnand

Als er twee "talen" zijn, dan is 1 Kor. 14:2 de enige Bijbeltekst waaruit we dat kunnen opmaken, vanwege het spreken "tot God". Uit 1 Kor. 12 kan ik dit niet opmaken en ik lees het ook nergens anders. De verdere uitleg in 1 Kor. 14 spreekt duidelijk over wereldse talen. Dus als die tweede taal zou bestaan, dan zou je op z'n minst wat meer uitleg verwachten. "Want God is niet een God van wanorde..." (vs 32).

Nogmaals "binnen de Gemeente" verteld niet dat het om een andere, niet-wereldse taal zou gaan. Het kan net zo goed een wereldse taal zijn, die echter vreemd was/is voor de Gemeenteleden. Je zult dus meer teksten moeten geven

[Gusto 0]

Quote:

Op maandag 13 november 2006 11:23:44 schreef Ruben Hadders het volgende: Goed punt Gusto, daarom heb ik het even opgezocht. Ten eerste vraag ik mij af of er werkelijk "tot God" moet staan. Het kan namelijk ook vertaald worden met "God", waarmee de betekenis dus ook "namens God" of "uit God" kan zijn. In de Bijbel wordt dit Griekse woord 140 maal vertaald met "God" en slechts 16 maal met "tot God". In de Satenvertaling lezen wij dan ook: "Want die een vreemde taal spreekt, spreekt niet den mensen, maar Gode" . Het zal met de context te maken en zo ver gaat mijn kennis van de Griekse taal dus niet. Maar goed, dat is één. Het tweede en belangrijkste punt is de context. Stel er voor dat er inderdaad 'tot God' bedoeld wordt (wat ik zeer aannemelijk vind en ik ook geloof hoor!) en Hij dus de Enige is het kan verstaan. Hoe verklaar je vers 27 dan? Daar lezen wij immers: "En zo iemand een vreemde taal spreekt, dat het door twee, of ten meeste drie geschiede, en bij beurte; en dat één het uitlegge" . Kortom, iemand spreekt tot God, maar het wordt wel door twee of drie verstaan, want zij moeten het uitleggen.

Nou dat je het moet uitleggen staat in het vers dat ik eerder al aanhaalde

Quote:

4 Iemand die in klanktaal spreekt is daar alleen zelf bij gebaat

(dan zit er een stukje tussen over profetie en dan staat er):

Quote:

tenzij hij uitlegt wat hij zegt, zodat de gemeente er baat bij heeft.

Quote:

9 Voor u geldt hetzelfde: hoe moet men u begrijpen als u in onverstaanbare klanken spreekt? Uw woorden verdwijnen in het niets. 10 Er zijn ik weet niet hoeveel talen in de wereld en ze hebben allemaal betekenis.

hier wordt dus duidelijk verschil gemaakt tussen talen in de wereld en klanktaal.

Quote:

15 Dus wat moet ik doen? Ik moet bidden met mijn geest, maar ook met mijn verstand; ik moet zingen met mijn geest, maar ook met mijn verstand. 16 Als u God alleen maar dankzegt met uw geest, hoe zou dan iemand die net als een buitenstaander uw klanktaal niet verstaat, uw woorden met ‘amen’ kunnen bevestigen? Hij begrijpt niet wat u zegt.

ook wordt klanktaal hier als bidden met je geest gecombineerd maar als je het tot opbouw van de gemeente wil laten zijn moet het vertaald worden, paulus zegt zelfs dat als jij in tongen kan spreken je je ook naar de vertaling er van moet uitstrekken.

Het is een onverstaanbare taal als je de gave van het vertalen er van niet hebt iemand die die gave wel heeft kan het begrijpen. En is het dus ten op bouw van de gemeente.

Ik ben er van overtuigd dat er dus 2 soorten klanktaal zijn. 1 die zoals op de pinksterdag en 1 zoals die hier door paulus wordt uitgelegd

[wijnand 0]

Het is jammer datik op mijn werk zit, anders had ik ook even een concordantie gepakt

[Ruben Hadders 0]

Quote:

9 Voor u geldt hetzelfde: hoe moet men u begrijpen als u in onverstaanbare klanken spreekt? Uw woorden verdwijnen in het niets. 10 Er zijn ik weet niet hoeveel talen in de wereld en ze hebben allemaal betekenis. hier wordt dus duidelijk verschil gemaakt tussen talen in de wereld en klanktaal.

Juist niet, vers 10 volgt op vers 9. De talen in de wereld kunnen voor mensen die deze niet machtig zijn, onverstaanbare klanken zijn. Luister jij maar eens naar iemand die Chinees spreekt: je hoort de klank wel, maar begrijpt niet wat hij of zegt.

Ook wat het "bidden in de Geest" betreft lees ik nergens dat dit een andere, niet-wereldse taal wordt gedaan. Dat is een interpretatie, maar het staat nergens. We bidden wat de Geest ons ingeeft om te bidden, maar wie zegt dat dit gebeurd in een andere taal?

Ik begrijp goed waarom je dit zo interpreteert, maar je moet wel 'Schrift met Schrift vergelijken', zoals dat zo mooi heet. Je moet dus kijken of de gedachten die je hebt in overeenstemming zijn met héél Gods Woord. Je zult dus, zoals Wijnand eigenlijk al aangeeft, een concordantie o.d. moeten raadplegen om ook andere Schriftplaatsen op te zoeken. Waar wordt er gesproken over 'tongen' of 'talen' en wat wordt daar bedoeld? Enz.

De tongentaal waar Paulus over spreekt is dezelfde taal als die op de pinksterdag in Handelingen 2. Uit wat Paulus schrijft blijkt ook heel duidelijk dat het een teken is voor de ongelovigen. Het staat in verband met de profetie uit Jesaja. Immers, door vreemde talen zou Israël het Evangelie verkondigd worden.

Samengevoegde post 13-11-2006 12:33:39:

Quote:

Het is jammer datik op mijn werk zit, anders had ik ook even een concordantie gepakt

Op het internet zijn genoeg concordanties te vinden

[wijnand 0]

"op mijn werk zit"

dat zegt genoeg toch Maar als ik even tijd heb (deze week bijna geen tijd dus wordt lastig) zal ik mij er eens flink in verdiepen Je hebt iig interessant nadenk-stof gegeven