Verantwoordelijkheid?

[Monachos 541]

Als wij mensen iemand anders nodig hebben om voor onze zonden te sterven, in hoeverre zijn we dan zelf nog verantwoordelijk voor onze daden?

[Robert Frans 1.668]

13 minuten geleden zei Monachos:

Als wij mensen iemand anders nodig hebben om voor onze zonden te sterven, in hoeverre zijn we dan zelf nog verantwoordelijk voor onze daden?

Als iemand hulp nodig heeft om af te kicken van een verslaving, in hoeverre is diegene dan nog zelf verantwoordelijk voor zijn of haar daden? Dit bedoel ik niet als retorische vraag, want de vraag over verantwoordelijkheid kent geen gemakkelijke antwoorden. Je bent verantwoordelijk voor de keuzes die je zelf welbewust en in vrijheid kunt maken, maar soms kan een verkeerde keuze tot gevolgen leiden waarbij het steeds moeilijker wordt je nog te bekeren van het slechte pad. Eenmaal heftig verslaafd kan de keuze om weer het goede pad op te gaan een enorm offer zijn, zwaarder dan voor iemand die nog nooit verslaafd is geweest. En soms kan een kwade verleiding zo intens en langdurig zijn, dat het voor mensen die daar nooit mee te maken hebben heel moeilijk te begrijpen kan zijn als iemand niet altijd die verleiding de baas weet te zijn.

Daarom verbiedt Jezus ons ook om te oordelen over personen. En als een weduwe in de tempel slechts een penning doneert, terwijl de rijke mensen heel veel geld storten, wijst Hij juist op die weduwe en zegt Hij dat zij het meeste gaf van allen. Wie een zwaar kruis te dragen heeft, offert méér als Hij zich aan God overgeeft dan iemand die een licht kruis draagt. En vaak krijg je ook een kruis mee van huis uit, als je bijvoorbeeld als kind bent mishandelt, verwaarloosd of misbruikt. Hoe doorbreek je dan die cyclus van geweld, als je niet meer beter weet? We blijven dus zelf verantwoordelijk voor onze eigen keuzes, maar soms kunnen omstandigheden het heel moeilijk maken om de juiste keuzes te blijven maken. God ziet dan de ziel aan, de goede intentie, en wil inderdaad ons helpen om vergeving, genezing en vreugde te ontvangen. In die strijd en erna, als de strijd eindelijk gestreden is.

[Monachos 541]

59 minuten geleden zei Robert Frans:

Als iemand hulp nodig heeft om af te kicken van een verslaving, in hoeverre is diegene dan nog zelf verantwoordelijk voor zijn of haar daden? Dit bedoel ik niet als retorische vraag, want de vraag over verantwoordelijkheid kent geen gemakkelijke antwoorden. Je bent verantwoordelijk voor de keuzes die je zelf welbewust en in vrijheid kunt maken, maar soms kan een verkeerde keuze tot gevolgen leiden waarbij het steeds moeilijker wordt je nog te bekeren van het slechte pad. Eenmaal heftig verslaafd kan de keuze om weer het goede pad op te gaan een enorm offer zijn, zwaarder dan voor iemand die nog nooit verslaafd is geweest. En soms kan een kwade verleiding zo intens en langdurig zijn, dat het voor mensen die daar nooit mee te maken hebben heel moeilijk te begrijpen kan zijn als iemand niet altijd die verleiding de baas weet te zijn.

Daarom verbiedt Jezus ons ook om te oordelen over personen. En als een weduwe in de tempel slechts een penning doneert, terwijl de rijke mensen heel veel geld storten, wijst Hij juist op die weduwe en zegt Hij dat zij het meeste gaf van allen. Wie een zwaar kruis te dragen heeft, offert méér als Hij zich aan God overgeeft dan iemand die een licht kruis draagt. En vaak krijg je ook een kruis mee van huis uit, als je bijvoorbeeld als kind bent mishandelt, verwaarloosd of misbruikt. Hoe doorbreek je dan die cyclus van geweld, als je niet meer beter weet? We blijven dus zelf verantwoordelijk voor onze eigen keuzes, maar soms kunnen omstandigheden het heel moeilijk maken om de juiste keuzes te blijven maken. God ziet dan de ziel aan, de goede intentie, en wil inderdaad ons helpen om vergeving, genezing en vreugde te ontvangen. In die strijd en erna, als de strijd eindelijk gestreden is.

Zijn volgens jou alle mensen ergens aan verslaafd?

[Robert Frans 1.668]

37 minuten geleden zei Monachos:

Zijn volgens jou alle mensen ergens aan verslaafd?

Ik geloof dat alle mensen van nature goed zijn, maar wel geneigd tot het kwaad. We willen en proberen oprecht het goede, maar we doen juist veel kwaad. Een heel eenvoudig voorbeeldje: niemand vindt dat we tegen onze kinderen horen te liegen, dat we hun zelfvertrouwen constant moeten afbreken, dat we ze verslaafd moeten maken aan technologie, dat we ze slechte normen en waarden moeten aanleren, noem maar op. Dus waarom schoppen we social media die elke dag precies dát doen niet woedend het land uit als ze zich niet willen aanpassen? Waarom geven we liever de ouders de schuld als kinderen teveel op hun mobieltjes zitten, dan de techbedrijven die echt álles eraan doen om elke gezonde opvoeding constant en hardnekkig tegen te werken, tot in de slaapkamer van het kind? Waarom gunnen we onszelf en onze kinderen niet wat meer geluk, vrijheid en privacy? Precies, uit gemakzucht. Omdat het allemaal zo gemakkelijk werkt, hebben we onszelf er totaal afhankelijk van gemaakt in ons dagelijks leven.

En zo zijn er talrijke voorbeelden, waarin we het goede echt willen, maar ons door het kwade laten leiden, door gemakzucht, hoogmoed of angst. Want voor een echt gezond, vrij en vrolijk bestaan moet je offers brengen, moet je soms drastische hervormingen doorvoeren en moet je accepteren dat het niet alleen maar om jou draait. En dat vinden we, mijzelf incluis, heel erg moeilijk. We proberen dan soms het goede en de zonde met elkaar te combineren, omdat we niet 'te radicaal' willen leven, maar dat pakt alleen maar desastreuzer uit. Want de zonde is een pervertering van het goede, dus hoe meer zonde je toelaat in het goede dat je wil doen, hoe dieper je valt als je geen duidelijke keuze maakt.

God schiep ons met de opdracht de aarde te beheren en te onderhouden. Maar wij doen in alles precies het tegenovergestelde. In plaats van een schitterend, bezield paradijs, maken we van de wereld een industriële, bureaucratische, gewelddadige nachtmerrie waarin we ons alleen voelen. En o ja, we zorgen goed voor onszelf, we kunnen daardoor ongelooflijke dingen doen, zoals hier op dit forum met elkaar discussieren over enorme afstanden. Maar ontelbaar veel andere mensen, waaronder veel kinderen, betalen daar samen met de schepping een steeds hogere prijs voor, vaak zelfs met hun leven. We weten dat, we erkennen dat, we voelen met ze mee als ze af en toe in beeld komen, we weten wat we daartegen kunnen doen en we hebben daar alle middelen voor. En we weten ook echt wel hier en daar met mooie, ontroerende initiatieven een verschil te maken. Maar we missen duidelijk de kracht en de moed om de wereld echt fundamenteel te veranderen en te herstellen ten goede. Dat lijkt mij een duidelijke kenmerk van een verslaving.

[Monachos 541]

19 minuten geleden zei Robert Frans:

Ik geloof dat alle mensen van nature goed zijn, maar wel geneigd tot het kwaad. We willen en proberen oprecht het goede, maar we doen juist veel kwaad. Een heel eenvoudig voorbeeldje: niemand vindt dat we tegen onze kinderen horen te liegen, dat we hun zelfvertrouwen constant moeten afbreken, dat we ze verslaafd moeten maken aan technologie, dat we ze slechte normen en waarden moeten aanleren, noem maar op. Dus waarom schoppen we social media die elke dag precies dát doen niet woedend het land uit als ze zich niet willen aanpassen? Waarom geven we liever de ouders de schuld als kinderen teveel op hun mobieltjes zitten, dan de techbedrijven die echt álles eraan doen om elke gezonde opvoeding constant en hardnekkig tegen te werken, tot in de slaapkamer van het kind? Waarom gunnen we onszelf en onze kinderen niet wat meer geluk, vrijheid en privacy? Precies, uit gemakzucht. Omdat het allemaal zo gemakkelijk werkt, hebben we onszelf er totaal afhankelijk van gemaakt in ons dagelijks leven.

En zo zijn er talrijke voorbeelden, waarin we het goede echt willen, maar ons door het kwade laten leiden, door gemakzucht, hoogmoed of angst. Want voor een echt gezond, vrij en vrolijk bestaan moet je offers brengen, moet je soms drastische hervormingen doorvoeren en moet je accepteren dat het niet alleen maar om jou draait. En dat vinden we, mijzelf incluis, heel erg moeilijk. We proberen dan soms het goede en de zonde met elkaar te combineren, omdat we niet 'te radicaal' willen leven, maar dat pakt alleen maar desastreuzer uit. Want de zonde is een pervertering van het goede, dus hoe meer zonde je toelaat in het goede dat je wil doen, hoe dieper je valt als je geen duidelijke keuze maakt.

God schiep ons met de opdracht de aarde te beheren en te onderhouden. Maar wij doen in alles precies het tegenovergestelde. In plaats van een schitterend, bezield paradijs, maken we van de wereld een industriële, bureaucratische, gewelddadige nachtmerrie waarin we ons alleen voelen. En o ja, we zorgen goed voor onszelf, we kunnen daardoor ongelooflijke dingen doen, zoals hier op dit forum met elkaar discussieren over enorme afstanden. Maar ontelbaar veel andere mensen, waaronder veel kinderen, betalen daar samen met de schepping een steeds hogere prijs voor, vaak zelfs met hun leven. We weten dat, we erkennen dat, we voelen met ze mee als ze af en toe in beeld komen, we weten wat we daartegen kunnen doen en we hebben daar alle middelen voor. En we weten ook echt wel hier en daar met mooie, ontroerende initiatieven een verschil te maken. Maar we missen duidelijk de kracht en de moed om de wereld echt fundamenteel te veranderen en te herstellen ten goede. Dat lijkt mij een duidelijke kenmerk van een verslaving.

Met andere woorden en met iets minder woorden: je gelooft dat mensen per definitie aan iets verslaafd zijn.

[Robert Frans 1.668]

57 minuten geleden zei Monachos:

Met andere woorden en met iets minder woorden: je gelooft dat mensen per definitie aan iets verslaafd zijn.

Maar dan met de nodige toelichting, onderbouwing en nuancering inderdaad.

[Monachos 541]

2 minuten geleden zei Robert Frans:

Maar dan met de nodige toelichting, onderbouwing en nuancering inderdaad.

Ja maar je hoeft niet op een eenvoudige vraag met een halve roman te reageren.

[Robert Frans 1.668]

1 minuut geleden zei Monachos:

Ja maar je hoeft niet op een eenvoudige vraag met een halve roman te reageren.

Als je korte citaten wil, dan ga je maar naar X. Ik probeer mijn stellingen altijd zorgvuldig te onderbouwen en ga me daar niet voor verexcuseren. Daarbij staat een eenvoudige vraag niet altijd gelijk aan een eenvoudig antwoord.

[Figulus 148]

3 uur geleden zei Monachos:

Als wij mensen iemand anders nodig hebben om voor onze zonden te sterven, in hoeverre zijn we dan zelf nog verantwoordelijk voor onze daden?

Jij blijft als mens verantwoordelijk voor je daden, maar je krijgt de kans op vergeving, niet omdat je het zelf goedmaakt, maar omdat iemand anders de straf op zich neemt. Er bestaat niet zoiets als overdraagbare verantwoordelijkheid. Als verantwoordelijkheid niet overdraagbaar is, hoe kan iemand dan gestraft worden voor wat een ander gedaan heeft, zonder dat daarmee de gerechtigheid wordt ondermijnd?

[Monachos 541]

6 minuten geleden zei Robert Frans:

Als je korte citaten wil, dan ga je maar naar X. Ik probeer mijn stellingen altijd zorgvuldig te onderbouwen en ga me daar niet voor verexcuseren. Daarbij staat een eenvoudige vraag niet altijd gelijk aan een eenvoudig antwoord.

Je bent altijd heel erg langdradig. Een omhaal van woorden maakt een antwoord niet automatisch een goed antwoord. Jezus gaf nooit dit soort langdradige antwoorden. Hij gaf altijd een overzichtelijk antwoord waar zelfs de simpelste ziel over na kon denken. En ik bepaal zelf wel of ik naar 'X' wil. Dat ga ik overigens nooit meer doen want ik heb geen 'X' account meer, vanwege de waardeloze klootzak die dat platform bezit.

13 minuten geleden zei Figulus:

Jij blijft als mens verantwoordelijk voor je daden, maar je krijgt de kans op vergeving, niet omdat je het zelf goedmaakt, maar omdat iemand anders de straf op zich neemt. Er bestaat niet zoiets als overdraagbare verantwoordelijkheid. Als verantwoordelijkheid niet overdraagbaar is, hoe kan iemand dan gestraft worden voor wat een ander gedaan heeft, zonder dat daarmee de gerechtigheid wordt ondermijnd?

Ehm... Ik vertaal dit maar als "jij blijft als mens verantwoordelijk maar toch ook weer niet." Ik ga er maar van uit dat je je reactie zelf wél begrijpt.

[Robert Frans 1.668]

7 minuten geleden zei Monachos:

Je bent altijd heel erg langdradig. Een omhaal van woorden maakt een antwoord niet automatisch een goed antwoord. Jezus gaf nooit dit soort langdradige antwoorden. Hij gaf altijd een overzichtelijk antwoord waar zelfs de simpelste ziel over na kon denken

Ik ben alleen Jezus niet. En Hij houdt zowel van mensen die lang schrijven als mensen die kort schrijven. Er zijn schitterende lange teksten te vinden over het Evangelie en krachtige korte teksten. Er staat geen verplichte schrijfstijl in het Evangelie opgetekend en in de brieven van de apostelen kom je dan ook zowel lange uitwijdingen als korte uitspraken tegen. Ieder mens is anders en als iemands schrijfstijl je niet zo ligt, prima, dan lees je diegene gewoon niet. Ik lees ook lang niet alle users hier. Maar je kunt mensen niet verwijten dat ze hierin uniek zijn.

[Monachos 541]

19 minuten geleden zei Robert Frans:

Ik ben alleen Jezus niet. En Hij houdt zowel van mensen die lang schrijven als mensen die kort schrijven. Er zijn schitterende lange teksten te vinden over het Evangelie en krachtige korte teksten. Er staat geen verplichte schrijfstijl in het Evangelie opgetekend en in de brieven van de apostelen kom je dan ook zowel lange uitwijdingen als korte uitspraken tegen. Ieder mens is anders en als iemands schrijfstijl je niet zo ligt, prima, dan lees je diegene gewoon niet. Ik lees ook lang niet alle users hier. Maar je kunt mensen niet verwijten dat ze hierin uniek zijn.

Ik verwijt je ook niks; ik 'constateer', vanuit mijn eigen sneue invalshoekje. Als het goed is heb ik je al eerder laten weten dat ik je reacties waardeer omdat ik je oprecht vind, Robert Frans. Ik vind alleen dat je antwoorden vaak langdradig zijn. In mijn werk heb ik ook mensen die in twintig zinnen proberen te zeggen wat ik in tien woorden kan zeggen. Dat is soms een beetje vermoeiend. Maar verwijten? Nee.

[Figulus 148]

45 minuten geleden zei Monachos:

Ehm... Ik vertaal dit maar als "jij blijft als mens verantwoordelijk maar toch ook weer niet." Ik ga er maar van uit dat je je reactie zelf wél begrijpt.

Jawel, het heeft alles met intentie te maken.

[Robert Frans 1.668]

Zojuist zei Monachos:

Ik verwijt je ook niks; ik 'constateer', vanuit mijn eigen sneue invalshoekje. Als het goed is heb ik je al eerder laten weten dat ik je reacties waardeer omdat ik je oprecht vind, Robert Frans. Ik vind alleen dat je antwoorden vaak langdradig zijn. In mijn werk heb ik ook mensen die in twintig zinnen proberen te zeggen wat ik in tien woorden kan zeggen. Dat is soms een beetje vermoeiend. Maar verwijten? Nee.

O, ik vind mezelf ook weleens langdradig hoor en probeer soms voortijds wat in te binden. Hopelijk is de reden dat Onze Lieve Heer zo laat wederkomt niet omdat Hij eerst al mijn teksten moet controleren op onzin.

De kwestie is alleen wel dat je in tekst maar heel beperkt de fijne nuances kunt communiceren. Je hebt er niet de toon en lichaamstaal bij. Dus heb je soms iets langere uitwijdingen nodig om zoveel mogelijk te voorkomen dat mensen je verkeerd begrijpen. En dan nog gaat het niet altijd goed, zodat je soms ellenlange discussies krijgt over allerlei nuances. Daarom is X ook zo'n riool geworden, want daar is al helemaal geen ruimte voor zulke nuances. Oprechtheid en ironie zijn er vrijwel onmogelijk te onderscheiden.

De bergrede van Jezus is daarin juist een mooi voorbeeld (als je geen voorbeeld hoeft, kun je hier stoppen met lezen ). Deze is inderdaad kort en bondig. Maar toch wordt zij op allerlei uiteenlopende manieren verstaan. Zonder gezaghebbende geloofstraditie krijg je daardoor vele kerken die elkaar verketteren om soms de kleinste details. Maar ook mét geloofstradite ontdekken veel mensen allerlei rijke schatten en persoonlijke betekenissen in die woorden. Dus ook de bergrede heeft in onze tijd soms wat meer uitleg en verdieping nodig, met name bij begrippen en zegwijzen die wij in onze cultuur niet kennen.