Zijn 'Jezus' (NT) en 'de Here' (OT) dezelfde 'entiteit'?

[Hopper 839]

1 uur geleden zei Dannyr:

De uitdrukking “in den beginne was het Woord bij God” beschrijft een bestaansstaat voor de schepping  niet een tijdelijke toestand die later ophoudt.

Johannes gebruikt “was” om te zeggen:

“Voordat er iets begon, was het Woord er al, en dat Woord was God.”

Genesis1:1 In den beginne schiep God den hemel en de aarde.

Jij denkt dat "In den beginne" in Genesis 1 iets anders betekent dan in Joh 1:1?   De Evangelist Johannes gebruikt voor het Woord dezelfde omschrijving als in Gen 1:1.    Het Woord is niets anders dan het spreken van God.  (Wat zou het anders moeten zijn?)  En aan dat spreken van God zit een begin, net zoals aan de schepping (Gen 1:1) een begin zit.

En dan een  vraag: zit er aan God ook een begin?  Volgens mij gelooft geen mens dat God een begin heeft, God is de Eeuwige die altijd al geweest is. Dus ook voor de schepping. 

Conclusie?  God heeft Zijn Woord gesproken in de schepping, dus ook in jou en mij.

[Hopper 839]

3 uur geleden zei Figulus:

 

In vers drie wordt temeer duidelijk dat het Woord al bestaan moet hebben voor de schepping aan:

3 Alle dingen zijn door Hetzelve gemaakt, en zonder Hetzelve is geen ding gemaakt, dat gemaakt is.

Als alles wat ooit ontstaan is door het Woord (Logos) is gemaakt (Johannes 1:3), dan kan het Woord zelf geen deel van dat “ontstaan” zijn. Anders zou Hij Zichzelf hebben moeten scheppen — wat onmogelijk is, want dat zou vereisen dat Hij bestond vóórdat Hij bestond.

Wat vóór de schepping bestaat, is eeuwig. En eeuwigheid is een eigenschap die slechts aan God toebehoort.
Ergo: als het Woord vóór de schepping bestaat, dan is het Woord God.

 

Vers 3 verwijst net zoals vers 1 en 2 naar het begin van de schepping.  Het begrip "Hetzelve" is wat tegelijkertijd met het scheppen is ontstaan.  Voor er sprake was van een schepping was er ook geen Woord.  Voor de schepping was God God in Zichzelf.   Door de schepping an sich sprak God zijn Woord als Zichzelf uit in de schepping.

Het theologische probleem is dat God Een is.  Maar met (het begin van de) de schepping was er iets buiten God.  Namelijk de schepping.   Daarom was het spreken van het Woord noodzakelijk.   Zou dat niet zo zijn, dan zaten we met het probleem dat de schepping los van God zou komen te staan.  Daarom sprak God het Woord als Zichzelf uit.   

Verder is de gehele Johannes Proloog te lezen als een duiding van het Woord.   Het Woord is het Licht wat in de duisternis schijnt, het Licht wat waarachtig is.

En het is dit Woord wat aan ons verschenen is als de mens Jezus. (Het Woord is vleesgeworden).

Wordt dit door de mens theologisch niet goed doordacht en nemen we aan dat Jezus God is, dan is God 33 jaar lang gestopt met God-Zijn om als mens te kunnen rond wandelen in Zijn schepping.   Dat is toch niet serieus te nemen?

Resumerend: God sprak eerst het Woord als Zichzelf uit in de schepping en vervolgens betrad het Woord als de mens Jezus de schepping.  Dat is twee keer 'als'.    Dat ontneemt Jezus niet Zijn status als Zoon van God.

[Figulus 150]

4 uur geleden zei Hopper:

Vers 3 verwijst net zoals vers 1 en 2 naar het begin van de schepping.  Het begrip "Hetzelve" is wat tegelijkertijd met het scheppen is ontstaan.  Voor er sprake was van een schepping was er ook geen Woord.  Voor de schepping was God God in Zichzelf.   Door de schepping an sich sprak God zijn Woord als Zichzelf uit in de schepping.

Het theologische probleem is dat God Een is.  Maar met (het begin van de) de schepping was er iets buiten God.  Namelijk de schepping.   Daarom was het spreken van het Woord noodzakelijk.   Zou dat niet zo zijn, dan zaten we met het probleem dat de schepping los van God zou komen te staan.  Daarom sprak God het Woord als Zichzelf uit.

Je verwart “het Woord uitspreken” met “het Woord voortbrengen.”

Dat is een groot verschil:

God sprak door het Woord (dat eeuwig bij Hem is). Maar Hij bracht het Woord niet voort tijdens de schepping. Het Woord is niet iets dat God zegt in de tijd, maar de eeuwige Zelfuiting van wie God altijd is.

Vóór de schepping bestond er niets buiten God. Maar dat sluit niet uit dat er in God een innerlijke relatie bestaat — tussen de Vader en het Woord en de Geest.

Johannes maakt juist duidelijk:

Nog vóór er iets buiten God bestond, was er in God Zelf een eeuwige gemeenschap: “het Woord was bij God.”

Jij ontkent dat, en maakt van het Woord iets dat pas ontstaat zodra God begint te scheppen. Daarmee verander jij Johannes’ eeuwige Logos in een tijdelijk fenomeen, en dat is niet wat de tekst zegt.

1 uur geleden bewerkt door Figulus

[Hopper 839]

25 minuten geleden zei Figulus:

Je verwart “het Woord uitspreken” met “het Woord voortbrengen.”

Dat is een groot verschil:

God sprak door het Woord (dat eeuwig bij Hem is). Maar Hij bracht het Woord niet voort tijdens de schepping. Het Woord is niet iets dat God zegt in de tijd, maar de eeuwige Zelfuiting van wie God altijd is.

Vóór de schepping bestond er niets buiten God. Maar dat sluit niet uit dat er in God een innerlijke relatie bestaat — tussen de Vader en het Woord en de Geest.

Johannes maakt juist duidelijk:

Nog vóór er iets buiten God bestond, was er in God Zelf een eeuwige gemeenschap: “het Woord was bij God.”

Jij ontkent dat, en maakt van het Woord iets dat pas ontstaat zodra God begint te scheppen. Daarmee verander jij Johannes’ eeuwige Logos in een tijdelijk fenomeen, en dat is niet wat de tekst zegt.

Allereerst: dat wat Een is heeft in het geheel geen relatie.   God is Een zonder  Eenheid van iets te zijn.  Van dit Een-zijn kunnen we ons geen voorstelling maken.    En dat is tevens de fout die ze gemaakt hebben op dat concilie in Nicea.  Ze hebben toen het verbod van God overtreden om een "gesneden beeld" (voorstelling) van God te maken.  (Exodus 20:4-6)

Mijn stelling is niet dat het Woord een tijdelijk fenomeen is, mijn stelling is dat het Woord door God gesproken is tegelijk met het scheppen zelf.   Het door God gesproken Woord is Gods wijze van Aanwezigheid in Zijn schepping.   Op deze wijze behield God zijn oorspronkelijke Een-zijn en werd tevens de schepping mogelijk.

Denk niet dat ik weet hoe God dat allemaal gedaan heeft.  Wat ik wel weet is dat de schepping gefragmenteerd is (niet-Een).  En dat God de Bron is waar alles uit ontsprongen is.  De Evangelist Johannes heeft in zijn proloog ons medegedeeld hoe God Zijn Eenheid heeft bewaard en tóch betrokken is bij de (gefragmenteerde) schepping.

Immers: wat zou een schepping voor waarde hebben als God er niet bij betrokken is?  De wijze waarop God dat gedaan heeft is door het Woord te spreken.  (Maar het Woord voortbrengen mag ook.)   Hoe het exact in elkaar zit dat weet verder alleen God.   Maar God opdelen in 3 personen die een relatie met elkaar onderhouden , dat gaat mij te ver.   Wat ik wel zeker weet is Gods betrokkenheid bij de schepping.   Niet als een ingrijpende God, maar wel God die weet hoe het er innerlijk bij de gelovigen voor staat.   En dat doet God middels de Zoon, die Middelaar is tussen mens en God.