Getrouwd maar verliefd op een ander

[Hj 0]

@Light Jr. ik heb geen zin om verder met je te discussieren, het staat met echt geweldig tegen.

[Light Jr. 0]

Waarom word je altijd kwaad op me (niet voor het eerst), vraag ik me af?

Ik vind het vreemd dat je mijn posts als beledigend beschouwt, dat is niet de bedoeling.

[LeElOo 0]

Of ik hier juist zit weer ik niet, als 'ongelovige', maar ook die hebben blijkbaar verhalen, gevoel en behoefte aan reflectie en delen van het leven.

Mijn verhaal.

Ik ben negen jaar samen en inmiddels bijna twee jaar getrouwd. We hebben samen een zoontje van anderhalf (een scheetje natuurlijk) en hebben vier weken geleden besloten om uit elkaar te gaan, te gaan scheiden. Al jaren proberen we de echte vriendschap die we hebben om te zetten in een liefderelatie en hebben in onze ogen er alles aan gedaan (praten, therapie, afspraken maken. Noem maar op). We hebben geen ruzie en wonen nu nog samen en kunnen alles in alle harmonie regelen wat een goed gevoel geeft. Een maand of wat geleden hebben we tegen elkaar gezegd dat we het nog e e n keer proberen en dat we dit gesprek niet nog een keer hebben; dat hebben we dus ook niet gehad. Drie maanden geleden heb ik iemand ontmoet en daar had ik na een uur al meer gevoel bij, meer klik, dan ik met mijn eigen vrouw had en heb gehad. Zij is ook getrouwd en heeft een kindje van dezelfde leeftijd. Verhalen uitwisselen, afspreken, bellen, sms-en, chatten noem het maar op, alles voelt goed. We snappen elkaar, kunnen bij elkaar huilen, lachen, delen en we kunnen elkaar liefhebben. Vanaf het begin zijn we eerlijk tegen elkaar geweest; ons huwelijk staat bovenaan en we gaan (gingen) er vanuit dat dat goed komt. Ook bij haar was er voldoende aan de hand in het huwelijk. Veel goede dingen die zij met haar man kan delen maar ook vaak verwijten en niet dat terugkrijgen wat je stiekum verwacht, onvoldoende begrip zeg maar. Wij zijn verliefd op elkaar, houden zelfs van elkaar en dat blijkt uit alles. Wat zij met mijn gevoel doet is onbeschrijfelijk. Natuurlijk hebben wij onszelf ook de vraag gesteld of het niet alleen het stukje was van herkenning, gemis dat ons samenbracht en samenhoudt maar daarvan ben ik niet overtuigd; de overtuiging zit hem in het feit dat ik denk dat zij de ware voor mij is. Het feit dat ik ga scheiden heeft niet zoveel met haar te maken; het heeft het proces enigszins versneld en misschien is dat achteraf (dat moet dus nog komen) wel goed. Voor je het weet ben je weer een paar jaar verder. Al tientallen keren hebben we tegen elkaar gezegd dat we afstand moeten nemen omdat dat helderheid en rust geeft zodat een eventuele beslissing zonder vertroebeling genomen kan worden, nu dus vooral voor haar. Elke keer lukt het niet, we kunnen gewoon geen afstand nemen. De drang om te delen, te horen, lief te hebben en te zien blijft onverminderd groot aanwezig. Wellicht een vorm van zwakte, dat weet ik niet, maar wel de huidige realiteit. Ook hij heeft, zij het minder intensief, contact met een dame waar hij een gevoel bij kan delen. Ook dat kan hij moelijk loslaten. Over een week of acht gaat zij met haar man een therapieweekend in en dat is een superbeslissing, van haar. Haar man gaat met enige tegenzin mee maar ik denk dat ook hij wel aan het denken wordt gezet daar, al is het maar om duidelijkheid te krijgen. Ik ben bang (en dat is een behoorlijk egoïstische gedachte) dat ik haar kwijtraak kijkend naar wat ik nu met haar heb, met haar deel. Aan de andere kant gun ik haar het geluk in het gezin omdat dat het beste is: gelukkig met de man waar je voor gekozen hebt met de dochter waar je samen voor en achter staat. Toch ben ik bang. Het idee dat ik nooit meer zo'n 'soul'partner zal vinden en altijd zal vergelijken met wat ik nu voel is niet echt prettig. Ook ben ik bang dat ze doorgaat met wat ze nu heeft en dat er alleen in de marge wat veranderd en ze niet voor haar zelf kiest maar voor opoffering (ten dele natuurlijk). Ik ben er redelijk van overtuigd dat je pas geluk kan geven als je zelf gelukkig bent. Angst, natuurlijk heeft ze angst om het gevoel aan te gaan bij een eventuele beslissing over het uit elkaar gaan; ik weet hoe dat is. Wat is nu wijsheid?

Heb natuurlijk wat artikelen gelezen in het forum maar merk wel dat elke situatie anders is en bijna niet te vergelijken. Vaak wordt de bijbel erbij gehaald maar dat is voor mij niet meer dan een boek dus daar kan ik weinig mee; ook dat is een verhaal en een opvatting van personen.

Weet eigenlijk niet waarom ik dit schrijf. Teruglezend zit er ook duidelijk niet alles in. Eén ding weet ik wel: ik ben tot op mijn bot verliefd op haar, en zij op mij. Haar man loslaten kan ze nog niet omdat ze er nog niet klaar mee is. Mij loslaten gaat ook niet (en ik kan haar niet loslaten).... HELP!

[diakio 0]

Quote:

Op woensdag 21 februari 2007 12:48:11 schreef LeElOo het volgende: HELP!

Het verschil tussen mens en dier is dat een mens kan besluiten te handelen tegen instinct en emoties in. In Dune zit een prachtige "mens-test". Iemand moet zijn hand in een doos steken, en ondervindt daardoor ondragelijke pijn aan die hand. Echter, iemand houdt intussen een giftige injectie bij zijn nek, en als hij zijn hand terug trekt, zal hij daarmee onmiddelijk gedood worden.

Een dier zal desondanks zijn hand (poot) terug trekken, omdat de actuele prikkel altijd voorrang krijgt op de uitgestelde gevolgen. Een mens daarentegen is in staat de uitgestelde gevolgen af te wegen tegen de actuele prikkel, en voorrang te geven wat voorrang moet krijgen.

Kortom, je hebt iemand trouw beloofd. Verbreek die belofte en je kwetst iemand van wie je ooit hield ongemeen diep, en je toont aan dat je woord geen waarde heeft. Hou je aan die belofte, en verbreek het contact met degene op wie je nu verliefd bent, en je toont minstens respect voor je partner, voor jezelf, voor degene op wie je verliefd bent en voor de partner van degene op wie je verliefd bent.

Wat de goede keuze is weet je zelf best. De echte keuze die je moet maken hier, is of je mens wil zijn of dier.

[-EddiE- 0]

Het klopt als een bus wat je zegt Diakio, alleen welke keuze je ook maakt, een mens zul je altijd blijven. Je kunt niet kiezen op wie of wanneer je verliefd word, ook al ben je getrouwd.

Het klopt dus wel, het is alleen extreem zwart-wit zoals jij het beschrijft.

[Iggi 0]

Quote:

Op donderdag 22 februari 2007 08:49:06 schreef -EddiE- het volgende: Het klopt als een bus wat je zegt Diakio, alleen welke keuze je ook maakt, een mens zul je altijd blijven. Je kunt niet kiezen op wie of wanneer je verliefd word, ook al ben je getrouwd. Het klopt dus wel, het is alleen extreem zwart-wit zoals jij het beschrijft.

Ho even, je kan wel degelijk kiezen voor het feit wat je doet met deze verliefdheid (die je "overkomt") Je kan haar koesteren/voeden of niet. Kortom.. het is zwart-wit.

[diakio 0]

Quote:

Op donderdag 22 februari 2007 08:49:06 schreef -EddiE- het volgende: Het klopt als een bus wat je zegt Diakio, alleen welke keuze je ook maakt, een mens zul je altijd blijven. Je kunt niet kiezen op wie of wanneer je verliefd word, ook al ben je getrouwd. Het klopt dus wel, het is alleen extreem zwart-wit zoals jij het beschrijft.

Nee, dan heb je me toch echt niet begrepen of slecht gelezen. Ik ontken, natuurlijk, niet dat mensen emoties hebben. Ik ontken wel dat mensen slaaf zijn van hun emoties. Wie zich vrijwillig slaaf maakt van zijn emoties verlaagt zich tot het niveau van de beesten. Maar inderdaad, mensen blijven mensen, ook als ze zich als beesten kiezen te gedragen, zullen ze nog uitvluchten en excuses zoeken voor hun gedrag. En dat maakt het alleen maar walgelijker.

Samengevoegde post 22-2-2007 10:47:20:

En maak je geen zorgen, ik praat niet vanaf een afstand, ik weet donders goed wat het is om toe te geven aan je emoties, en achteraf daar kloterige rotsmoesjes voor te verzinnen. "het was sterker dan ik", en dat soort walgelijke flauwekul. Ik zeg wat ik zeg niet omdat ik het beter doe, maar omdat ik me bewust ben van de walgelijkheid van mijn eigen fouten.

[Thorgrem 430]

Hoe was de uitspraak van de oprichter van de Opus Dei ook al weer.

Zoiets als "Mensen zeggen vaak ik kan er niets aan doen, het ligt in mijn karakter. Maar het is juist een gebrek aan karakter waar het aan ligt"

Ik kan me voorstellen dat je in een huwelijk verliefd wordt op een ander. Maar je hebt een keus gemaakt, een keus voor de rest van je leven. Het is in voor en in tegenspoed. Dus bijt even door en het zal goedkomen.

[Annatar 0]

Quote:

Op donderdag 22 februari 2007 10:55:40 schreef Thorgrem het volgende: Hoe was de uitspraak van de oprichter van de Opus Dei ook al weer. Zoiets als "Mensen zeggen vaak ik kan er niets aan doen, het ligt in mijn karakter. Maar het is juist een gebrek aan karakter waar het aan ligt" Ik kan me voorstellen dat je in een huwelijk verliefd wordt op een ander. Maar je hebt een keus gemaakt, een keus voor de rest van je leven. Het is in voor en in tegenspoed. Dus bijt even door en het zal goedkomen.

Helemaal mee eens! Jozefmaria ftw!

[Liset 0]

Quote:

Op donderdag 22 februari 2007 14:00:33 schreef Tom het volgende: Jozefmaria ftw!

[Thorgrem 430]

Quote:

Op donderdag 22 februari 2007 16:31:25 schreef Liset het volgende: [...]

for the win.

[Liset 0]

Quote:

Op donderdag 22 februari 2007 16:32:58 schreef Thorgrem het volgende: [...] for the win.

Nog steeds niet duidelijk maargoed

[JoostG 27]

Dat is net zoiets als "rules"

BOT?

[Liset 0]

Quote:

Op donderdag 22 februari 2007 16:36:52 schreef JoostG het volgende: Dat is net zoiets als "rules" BOT?

Oh je bent er dus toch. Ik had eigenlijk wel een reactie verwacht in feedback topic

[LeElOo 0]

Volgens mij hebben jullie mij niet helemaal begrepen. Ik GA scheiden, dat is geen discussie punt meer. Convenant is opgesteld, zorgplan voor ons kind en dus is alles goed geregeld. We hebben geen ruzie en verwijten elkaar niets. In voor- en tegenspoed bij elkaar blijven blijkt in de praktijk toch niet zo waar te zijn als hier wordt gemeld. Wij zijn er van overtuigd dat we zonder elkaar nog gelukkiger kunnen worden, inclusief onze zoon en dus moet je zelf je verantwoordelijkheid nemen en deze niet neerleggen bij een belofte of een opvatting. Het mens-dier verhaal vind ik allemaal heel boeiend om te lezen hoor, dank daarvoor, maar ik kan er eigenlijk niet zo heel veel mee. Het laten gaan van een vriendschap (die ook meer is) voelt gewoon niet goed ook al zegt het verstand (en wat is het verschil) dat het moet, om rust te geven. Uiteindelijk zal er maar één ding gelijk krijgen, ook menselijk, de tijd. We kunnen wel blijven wachten tot we merken dat we te laat zijn of het eerder hadden moeten doen maar ik leef maar 1 keer en als ik merk dat ik alles heb geprobeerd om samen gelukkig te worden en het werkt dan stop ik, simpel. Mijn verliefdheid (op de ander) heeft één en ander versneld en ik kan haar nu gewoon niet loslaten (en zij mij niet). Ook zij heeft al 10 jaar een strijd om de relatie zo te krijgen dat het een voldoende krijgt en telkens weer lukt het niet. Dan maar volhouden en drie ongelukkige mensen bij elkaar houden? Dacht het niet.

"Dus bijt even door en het zal goed komen" wordt hier gezegd. Beetje naieve uitspraak als je het mij vraagt. Het is juist een toonbeeld van kracht om gemaakte keuzes te overzien en bij te stellen als dat nodig is. De ontwikkeling in het hoofd gaan ook gewoon door en ik ben niet dezelfde persoon als ik 10 jaar geleden was, zij ook niet. Ook het huwelijk is een momentopname van het gevoel en wat je ermee deed, met volle overtuiging op dat moment weliswaar.

[diakio 0]

Tsja, en wat wil je nou? Applaus ofzo?

[LodewijkNapoleon 0]

Ja, waarom kom je hiermee uberhaupt naar een Christelijk forum? Om je overspel goed te praten?

[Light Jr. 0]

Een toonbeeld van kracht om keuzes bij te stellen? Niet mee eens, natuurlijk.

Sowieso vind ik het erg zwak om na 2 jaar huwelijk, met een kindje van 1.5 jaar, er al een punt achter te zetten. Omdat je verliefd bent op een ander nog wel.

Ik zou niet weten hoe je dat als "sterk" uit zou kunnen leggen. Je doet waar je zin in hebt. Moet jij weten, maar kom hier dan geen begrip zoeken of het te verkopen als "sterk" want dat is het absoluut niet.

[Nynthe 1]

@leeloo: Ik heb je post eens terug gelezen, maar mij werd het ook niet duidelijk dat de beslissing van scheiding al gevallen was. Dat er over gediscusseerd wordt is niet zo raar, het is immers een forum

En ook al weet ik niet hoe, maar ik wens alle betrokkenen in deze situatie toe dat het uiteindelijk allemaal goed komt.

[Iggi 0]

Quote:

Op vrijdag 23 februari 2007 18:22:52 schreef LeElOo het volgende: Volgens mij hebben jullie mij niet helemaal begrepen. Ik GA scheiden, dat is geen discussie punt meer. Convenant is opgesteld, zorgplan voor ons kind en dus is alles goed geregeld. We hebben geen ruzie en verwijten elkaar niets. In voor- en tegenspoed bij elkaar blijven blijkt in de praktijk toch niet zo waar te zijn als hier wordt gemeld. Wij zijn er van overtuigd dat we zonder elkaar nog gelukkiger kunnen worden, inclusief onze zoon en dus moet je zelf je verantwoordelijkheid nemen en deze niet neerleggen bij een belofte of een opvatting. Het mens-dier verhaal vind ik allemaal heel boeiend om te lezen hoor, dank daarvoor, maar ik kan er eigenlijk niet zo heel veel mee. Het laten gaan van een vriendschap (die ook meer is) voelt gewoon niet goed ook al zegt het verstand (en wat is het verschil) dat het moet, om rust te geven. Uiteindelijk zal er maar één ding gelijk krijgen, ook menselijk, de tijd. We kunnen wel blijven wachten tot we merken dat we te laat zijn of het eerder hadden moeten doen maar ik leef maar 1 keer en als ik merk dat ik alles heb geprobeerd om samen gelukkig te worden en het werkt dan stop ik, simpel. Mijn verliefdheid (op de ander) heeft één en ander versneld en ik kan haar nu gewoon niet loslaten (en zij mij niet). Ook zij heeft al 10 jaar een strijd om de relatie zo te krijgen dat het een voldoende krijgt en telkens weer lukt het niet. Dan maar volhouden en drie ongelukkige mensen bij elkaar houden? Dacht het niet. "Dus bijt even door en het zal goed komen" wordt hier gezegd. Beetje naieve uitspraak als je het mij vraagt. Het is juist een toonbeeld van kracht om gemaakte keuzes te overzien en bij te stellen als dat nodig is. De ontwikkeling in het hoofd gaan ook gewoon door en ik ben niet dezelfde persoon als ik 10 jaar geleden was, zij ook niet. Ook het huwelijk is een momentopname van het gevoel en wat je ermee deed, met volle overtuiging op dat moment weliswaar.

Quote:

Op woensdag 21 februari 2007 12:48:11 schreef LeElOo het volgende: Weet eigenlijk niet waarom ik dit schrijf. Teruglezend zit er ook duidelijk niet alles in. Eén ding weet ik wel: ik ben tot op mijn bot verliefd op haar, en zij op mij. Haar man loslaten kan ze nog niet omdat ze er nog niet klaar mee is. Mij loslaten gaat ook niet (en ik kan haar niet loslaten).... HELP!

Hm vreemd, heel vreemd.. waar dat HELP dan op sloeg, geen idee...

[Rafox 0]

Quote:

Op woensdag 21 februari 2007 12:56:38 schreef diakio het volgende: [...] Het verschil tussen mens en dier is dat een mens kan besluiten te handelen tegen instinct en emoties in. In Dune zit een prachtige "mens-test". Iemand moet zijn hand in een doos steken, en ondervindt daardoor ondragelijke pijn aan die hand. Echter, iemand houdt intussen een giftige injectie bij zijn nek, en als hij zijn hand terug trekt, zal hij daarmee onmiddelijk gedood worden. Een dier zal desondanks zijn hand (poot) terug trekken, omdat de actuele prikkel altijd voorrang krijgt op de uitgestelde gevolgen. Een mens daarentegen is in staat de uitgestelde gevolgen af te wegen tegen de actuele prikkel, en voorrang te geven wat voorrang moet krijgen. Kortom, je hebt iemand trouw beloofd. Verbreek die belofte en je kwetst iemand van wie je ooit hield ongemeen diep, en je toont aan dat je woord geen waarde heeft. Hou je aan die belofte, en verbreek het contact met degene op wie je nu verliefd bent, en je toont minstens respect voor je partner, voor jezelf, voor degene op wie je verliefd bent en voor de partner van degene op wie je verliefd bent. Wat de goede keuze is weet je zelf best. De echte keuze die je moet maken hier, is of je mens wil zijn of dier.

Ik houd zo van dit soort antwoorden ....

Maakt verdere discussie overbodig.

[Marillion 0]

Quote:

Op vrijdag 23 februari 2007 18:22:52 schreef LeElOo het volgende: Volgens mij hebben jullie mij niet helemaal begrepen. Ik GA scheiden, dat is geen discussie punt meer. Convenant is opgesteld, zorgplan voor ons kind en dus is alles goed geregeld. We hebben geen ruzie en verwijten elkaar niets. In voor- en tegenspoed bij elkaar blijven blijkt in de praktijk toch niet zo waar te zijn als hier wordt gemeld. Wij zijn er van overtuigd dat we zonder elkaar nog gelukkiger kunnen worden, inclusief onze zoon en dus moet je zelf je verantwoordelijkheid nemen en deze niet neerleggen bij een belofte of een opvatting. Het mens-dier verhaal vind ik allemaal heel boeiend om te lezen hoor, dank daarvoor, maar ik kan er eigenlijk niet zo heel veel mee. Het laten gaan van een vriendschap (die ook meer is) voelt gewoon niet goed ook al zegt het verstand (en wat is het verschil) dat het moet, om rust te geven. Uiteindelijk zal er maar één ding gelijk krijgen, ook menselijk, de tijd. We kunnen wel blijven wachten tot we merken dat we te laat zijn of het eerder hadden moeten doen maar ik leef maar 1 keer en als ik merk dat ik alles heb geprobeerd om samen gelukkig te worden en het werkt dan stop ik, simpel. Mijn verliefdheid (op de ander) heeft één en ander versneld en ik kan haar nu gewoon niet loslaten (en zij mij niet). Ook zij heeft al 10 jaar een strijd om de relatie zo te krijgen dat het een voldoende krijgt en telkens weer lukt het niet. Dan maar volhouden en drie ongelukkige mensen bij elkaar houden? Dacht het niet. "Dus bijt even door en het zal goed komen" wordt hier gezegd. Beetje naieve uitspraak als je het mij vraagt. Het is juist een toonbeeld van kracht om gemaakte keuzes te overzien en bij te stellen als dat nodig is. De ontwikkeling in het hoofd gaan ook gewoon door en ik ben niet dezelfde persoon als ik 10 jaar geleden was, zij ook niet. Ook het huwelijk is een momentopname van het gevoel en wat je ermee deed, met volle overtuiging op dat moment weliswaar.

Ik heb begrip voor je situatie. Het is gemakkelijk om kritiek op je te hebben, ik denk dat de meesten hier niet getrouwd zijn.

In plaats van direkt met standaardzinnetjes en verwijten aan te komen, zou je ook kunnen proberen je in te leven in iemand zijn situatie.

Tuurlijk is een huwelijk niet niets. En al helemaal niet als er kinderen in het spel zijn.

Maar bij elkaar blijven omdat "God dat zou willen", terwijl er een niet leefbare situatie is ontstaan is de grootste onzin die er is.

Dan kan ik ook nog wel met een oneliner aankomen:

God wil dat je gelukkig wordt.

Als jullie er beide goed over nagedacht hebben en er absoluut van overtuigd zijn dat het beste is om uit elkaar te gaan, dan weet je welke beslissing moet nemen.

Voor een kind is het ook niet de ideale leefomstandigheid om op te groeien in een gezin wat eigenlijk geen gezin meer is.

Je hebt je beslissing al genomen en ik wens je veel sterkte daar mee.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 23 februari 2007 21:10:01 schreef Marillion het volgende: Maar bij elkaar blijven omdat "God dat zou willen", terwijl er een niet leefbare situatie is ontstaan is de grootste onzin die er is.

Kijk, dat vind ik nou het kritiekloos nablaten van de tijdsgeest.

[Thorgrem 430]

Quote:

Op vrijdag 23 februari 2007 18:22:52 schreef LeElOo het volgende: heel verhaal waarin je mij quote.

Dus uiteindelijk betekend een huwelijk niets voor je en heb je eeuwige beloftes gedaan die je vervolgens na 2 jaartjes om het egocentrische aan je laars lapt.

Ja dat is pas kracht... wees trots op jezelf. Het werd moeilijk en je hebt de makkelijke weg gekozen.

Ben je je nieuwe partner net zo trouw? Ga je daar mee hertrouwen en dan ook voor een jaartje of 2, een kindje krijgen en vervolgens naar de volgende?

Succes iig, zonde van jouw en onze tijd om hier je verhaal neer te zetten.

[Iggi 0]

Quote:

Op vrijdag 23 februari 2007 21:10:01 schreef Marillion het volgende: Ik heb begrip voor je situatie. Het is gemakkelijk om kritiek op je te hebben, ik denk dat de meesten hier niet getrouwd zijn.

Van minstens drie users die hebben gereageerd weet ik dat ze getrouwd zijn.

Van minstens één weet ik dat degene een diep dal doorleeft heeft en waarbij beide partners na dat diepe dal opnieuw voor elkaar gekozen hebben en de huwelijksbelofte van trouw aan elkaar bevestigt hebben.

Quote:

In plaats van direkt met standaardzinnetjes en verwijten aan te komen, zou je ook kunnen proberen je in te leven in iemand zijn situatie.

Hm.. lukt me na bijna 17 jaar huwelijk vrij aardig.

Quote:

Tuurlijk is een huwelijk niet niets. En al helemaal niet als er kinderen in het spel zijn.

Precies.

Quote:

Maar bij elkaar blijven omdat "God dat zou willen", terwijl er een niet leefbare situatie is ontstaan is de grootste onzin die er is.

Natuurlijk, als jij het zegt... waarom zouden mensen elkaar toch trouw beloven in lief en leed..?

Quote:

Dan kan ik ook nog wel met een oneliner aankomen: God wil dat je gelukkig wordt.

Natuurlijk.

Quote:

Als jullie er beide goed over nagedacht hebben en er absoluut van overtuigd zijn dat het beste is om uit elkaar te gaan, dan weet je welke beslissing moet nemen.

Ach natuurlijk.

Quote:

Voor een kind is het ook niet de ideale leefomstandigheid om op te groeien in een gezin wat eigenlijk geen gezin meer is.

Natuurlijk.

Quote:

Je hebt je beslissing al genomen en ik wens je veel sterkte daar mee.

Ja, al op het moment dat het overspel concrete vormen aannam. Mis nog het smoesje dat God het zo gewild heeft en de desbetreffende persoon naar een andere vrouw geleid heeft..