LeElOo

Quote: Op zaterdag 24 februari 2007 00:14:45 schreef Pius_XII het volgende: [...] Jij bent degene die weigert feitelijk te worden met de dooddoener 'statistieken gelden niet voor mij'. Jij wilde advies, en de meeste reacties waren hier meelevend, totdat je je arrogant en neerbuigend begon op te stellen. Toen pas werd er wat steviger gereageerd. Als wat ik doe als arrogrant en neerbuigend wordt ervaren (wat zeker niet mijn bedoeling was) hoor ik hier duidelijk niet thuis; toch een ander patroon in mijn hoofd. Succes met de verdere discussie; hoop niemand tegen het verkeerde be

Quote: Op vrijdag 23 februari 2007 23:55:38 schreef diakio het volgende: [...]Ja, die heb je wel laten zien, na hoeveel jaar ook alweer? twee toch? [...]Oh, al tig keer geprobeerd afstand te nemen, zonder succes? Dat is dus die kracht van je? [...] Dat heb je net zelf gedaan. Een betere illustratie van het begrip "naiviteit" kan ik me niet voorstellen. Ja, sarcasme zal me nu wel helpen ja. Leg even het verhaal van de kinderbescherming uit, want volgens mij ga jij een kant op die mij niet bevalt. De kracht die ik ondervind naar de ander heeft volgens mij niet zo heel vee

Quote: Op vrijdag 23 februari 2007 23:45:17 schreef diakio het volgende: [...] Niet voor jij uitlegt wat je hier eigenlijk wil met je zogenaamde hulp-vraag. Ik vraag me ook steeds meer af of ik -hier- wel goed zit met mijn hulp vraag. Ik ken de theoriën wel van kinderen met gescheiden ouders maar ken ook mijn eigen kracht en die van mijn vrouw. Aan 'de meerderheid' heb ik niet zoveel en statistieken ontwijken het individu. De hulpvraag heeft ook niets te maken met of het nu wel of goed is te scheiden want daar ben ik gelukkig zeker van dat dat het beste is. De hulpvraag had

[ Samengevoegde post 23-2-2007 23:27:57: [...] ja hoor, ga eens met iemand van de kinderbescherming praten. Mijn hemel, de naiviteit. Die moet je me even uitleggen hoor...

Quote: Op vrijdag 23 februari 2007 22:29:56 schreef GenW het volgende: Krijg jij nu ook zo'n omgangsregeling? Ieder weekend op bezoek ofzo...? Of is jouw vrouw degene die het daarmee moet doen. "die het daarmee moet doen"... lekkere positieve reactie. We gaan een co-ouderschap aan, dat betekent dus dat ons kind niet hoeft te 'kiezen' tussen twee ouders maar dat we beide gelijke verantwoordelijkheid nemen. Dus in 14 dagen is hij 7 dagen bij mij en 7 dagen bij haar. Voorwaarde is dat je bij elkaar woont (ze heeft een huis gekocht wat één straat verder is) en dat je moet blijven ov

Allereerst: ik ga niet scheiden omdat er een ander in het spel was. Ik ben ook niet vreemd geweest met die ander toen de trouw nog van toepassing was. De keuze die ik gemakat heb was toen wel overdacht. We waren zeven jaar samen en hebben toen, met de gedachte dat alles goed was en zou blijven, besloten te trouwen. Dat het gevoel toch weg is en dat het leven is geworden tot broer-zus, als goede vrienden maakt het voor ons gelukkig makkelijker om te accepteren dat we zonder elkaar verder gaan. We hebben blijkbaar 9 jaar lang (oké, iets korter) geprobeerd er een echte liefdesrelatie van te make

Volgens mij hebben jullie mij niet helemaal begrepen. Ik GA scheiden, dat is geen discussie punt meer. Convenant is opgesteld, zorgplan voor ons kind en dus is alles goed geregeld. We hebben geen ruzie en verwijten elkaar niets. In voor- en tegenspoed bij elkaar blijven blijkt in de praktijk toch niet zo waar te zijn als hier wordt gemeld. Wij zijn er van overtuigd dat we zonder elkaar nog gelukkiger kunnen worden, inclusief onze zoon en dus moet je zelf je verantwoordelijkheid nemen en deze niet neerleggen bij een belofte of een opvatting. Het mens-dier verhaal vind ik allemaal heel boeiend o

Of ik hier juist zit weer ik niet, als 'ongelovige', maar ook die hebben blijkbaar verhalen, gevoel en behoefte aan reflectie en delen van het leven. Mijn verhaal. Ik ben negen jaar samen en inmiddels bijna twee jaar getrouwd. We hebben samen een zoontje van anderhalf (een scheetje natuurlijk) en hebben vier weken geleden besloten om uit elkaar te gaan, te gaan scheiden. Al jaren proberen we de echte vriendschap die we hebben om te zetten in een liefderelatie en hebben in onze ogen er alles aan gedaan (praten, therapie, afspraken maken. Noem maar op). We hebben geen ruzie en wonen nu nog s