Christen-zijn in tijden van hufterschap?

[anuenlil 0]

Beste allen,

Dit is iets waar ik al jaren mee zit maar waarvan ik eigenlijk niet goed weet waar ik er mee terecht kan (bij mijn priester durf ik het niet). Ik woon sinds twintig jaar in Brussel na opgegroeid te zijn op het platteland, waar ik op 18-jarige leeftijd wegvluchtte: eerst naar een universiteitsstad, vervolgens voor vele jaren naar het buitenland, en daarna naar Brussel. In tegenstelling tot de meeste Belgen houd ik van de stad en wil ik er eigenlijk niet vertrekken. Maar Brussel is in veel opzichten ook de plaats waar het eerst de zaken zichtbaar worden die elders pas langzamer doordringen. Concreet: door de enorme migratiestroom die de stad doorkruist bestaan er in mijn stad geen meerderheden meer. Op zich vind ik dat geen probleem, maar het betekent ook dat hufterschap er op meer dagen dan me lief is de norm, eerder dan de uitzondering lijkt te zijn. Ik probeer hier een liefhebbend gezin, een sociaal leven, en een dochter succesvol groot te brengen, maar ik merk regelmatig dat ik geen idee heb hoe ik me als christen een houding moet geven ten aanzien van de verkeersagressie, het sluikstorten, de wraakroepende incompetentie van de politieke klasse, de moedeloosheid van de politie, etc. Dit is een stad met véél mensen van goede wil maar ze lijken permanent overstemd te worden door alle dissonante stemmen. Ik geloof dus niét dat ik in Sodom of Gomorrha leef, maar ik weet niet wat een goede christelijke attitude zou zijn.

In mijn zondagsmis heeft mijn priester het terecht over de enorme armoedeproblematiek in Brussel, maar ik weet ook dat er niet alleen slachtoffers maar ook véél daders zijn in Brussel, hufters die de boel onleefbaar maken voor anderen. Vaak overlappen die groepen, en daar knelt het schoentje. Ik kan de wang niet keren vanuit het idee dat de figuren die hier 's nachts aan 70km/u met een knallende uitlaat rondrijden óók slachtoffers zijn die niet weten hoe zich aan te passen aan een maatschappij waarin een bepaald soort masculiniteit ongewenst is geworden. Ik kan de wang niet keren vanuit het idee dat mensen die 's nachts sluikstorten op elke straathoek te arm zijn om naar het containerpark te rijden. En ik wil niet verhuizen want dan zou ik vergeten hoe onze maatschappij er wérkelijk aan toe is, ver van de villawijken waarin mijn collega's en vrienden zich hebben opgesloten.

Ik hou het voorlopig bij deze krampachtige poging om één en ander te verwoorden. Jullie advies of mening zou erg gewaardeerd zijn.

Mvg

a.

 

15 uur geleden bewerkt door anuenlil

[Figulus 130]

Aangezien je in je bericht schrijft over je geloof en de complexiteit van je omgeving, vraag ik me af hoe je omgaat met de invloeden van andere spirituele of symbolische systemen die je aanspreken, zoals de figuren uit de oude mythologie die in je avatarnaam naar voren komen. Hoe passen deze voor jou in het grotere geheel van je christelijke overtuiging? Staan ze er los van, of kan ik het beschouwen als een symbiotische new age constructie?

[anuenlil 0]

Dag Figulus, Ik denk niet dat ik een new-ager ben. Ter verduidelijking: Anu Enlil is vooral een niet-spirituele interesse (ik ben professioneel historicus). Hoe dan ook denk ik zelf (niemand hoeft het daar mee eens te zijn) dat christen-zijn in de 21e eeuw vooral een appèl is, eerder dan een duidelijke identiteit die je kan over-/opnemen. Michel de Certeau was, en blijft, in dat opzicht mijn grootste steun (naast de Bijbel). Maar dat blijft toch wat eenzaam.

Ik ervaar de 21e eeuw als een in toenemende mate gefragmenteerde tijd waarin dat navenant des te meer het geval is. En de ervaring van hufterschap is daar m.i. één van de vele dagdagelijkse manifestaties van. Staat christen-zijn daar compleet los van? Ik vind het moeilijk mijn geloof in dergelijke mate te compartmentaliseren. Ik wil dat dit een meer leefbare wereld wordt. Maar evenmin wil ik zomaar de morele higher ground claimen, zoals zovele van die collega's en vrienden in villawijken doen. Niet te geloven wat een racistische bagger daar in toenemende mate wordt gespuid.

Mvg,

a.

14 uur geleden bewerkt door anuenlil

[Flawless victory 605]

20 minuten geleden zei anuenlil:

Beste allen,

Dit is iets waar ik al jaren mee zit maar waarvan ik eigenlijk niet goed weet waar ik er mee terecht kan (bij mijn priester durf ik het niet). Ik woon sinds twintig jaar in Brussel na opgegroeid te zijn op het platteland, waar ik op 18-jarige leeftijd wegvluchtte: eerst naar een universiteitsstad, vervolgens voor vele jaren naar het buitenland, en daarna naar Brussel. In tegenstelling tot de meeste Belgen houd ik van de stad en wil ik er eigenlijk niet vertrekken. Maar Brussel is in veel opzichten ook de plaats waar het eerst de zaken zichtbaar worden die elders pas langzamer doordringen. Concreet: door de enorme migratiestroom die de stad doorkruist bestaan er in mijn stad geen meerderheden meer. Op zich vind ik dat geen probleem, maar het betekent ook dat hufterschap er op meer dagen dan me lief is de norm, eerder dan de uitzondering lijkt te zijn. Ik probeer hier een liefhebbend gezin, een sociaal leven, en een dochter succesvol groot te brengen, maar ik merk regelmatig dat ik geen idee heb hoe ik me als christen een houding moet geven ten aanzien van de verkeersagressie, het sluikstorten, de wraakroepende incompetentie van de politieke klasse, de moedeloosheid van de politie, etc. Dit is een stad met véél mensen van goede wil maar ze lijken permanent overstemd te worden door alle dissonante stemmen. Ik geloof dus niét dat ik in Sodom of Gomorrha leef, maar ik weet niet wat een goede christelijke attitude zou zijn.

In mijn zondagsmis heeft mijn priester het terecht over de enorme armoedeproblematiek in Brussel, maar ik weet ook dat er niet alleen slachtoffers maar ook véél daders zijn in Brussel, hufters die de boel onleefbaar maken voor anderen. Vaak overlappen die groepen, en daar knelt het schoentje. Ik kan de wang niet keren vanuit het idee dat de figuren die hier 's nachts aan 70km/u met een knallende uitlaat rondrijden óók slachtoffers zijn die niet weten hoe zich aan te passen aan een maatschappij waarin een bepaald soort masculiniteit ongewenst is geworden. Ik kan de wang niet keren vanuit het idee dat mensen die 's nachts sluikstorten op elke straathoek te arm zijn om naar het containerpark te rijden. En ik wil niet verhuizen want dan zou ik vergeten hoe onze maatschappij er wérkelijk aan toe is, ver van de villawijken waarin mijn collega's en vrienden zich hebben opgesloten.

Ik hou het voorlopig bij deze krampachtige poging om één en ander te verwoorden. Jullie advies of mening zou erg gewaardeerd zijn.

Mvg

a.

 

 

Beste Anuenlil,  wat je schrijft herken ik  - maar dan in lichtere mate - uit eigen omgeving (niet in Brussel).  Je worsteling herken ik ook. Wat ik bij mezelf bemerk is dat er een sterkere geslotenheid en naar binnen gerichtheid is ontstaan in de confrontatie met de buitenwereld. Ik heb dus helaas geen antwoord voor je, want je snijdt iets aan wat ik zelf ook lastig vind.  In mijn binnenwereld heerst Christus, in mijn buitenwereld heerst steeds vaker “The law of the jungle”.  Ik blijf in die jungle zelf wel zoveel mogelijk in Christus maar er zijn situaties waarin ik zwijg waarin ik eigenlijk zou moeten spreken. En ik merk dat vrijwel alle mensen dat doen.  Zwijgend gadeslaan, bijvoorbeeld als bepaalde jeugd dingen doet die hinderlijk zijn voor anderen. (Fatbikes over de stoep in het winkelcentrum, tegen de stroom van een roltrap inlopen en daarbij maling hebben aan de oudere mensen die erop staan, zijn maar twee kleine voorbeelden).  Heel af en toe houdt een agent een jongere met een fatbike aan, daar heb ik wel eens bijgestaan en ook de agent wordt door zo’n jong afgezeken.  Ik heb twee buren die in het openbaar vervoer werkten (een buschauffeur en een trambestuurder, ze zijn onlangs met pensioen gegaan) en ook zij maakten vele nare confrontaties mee in de tram en in de bus en deden er uiteindelijk ook vaak het zwijgen toe.

Ik zie reikhalzend uit naar de Wederkomst.  Dat deed ik toch al maar de verhuftering draagt daar nog aan bij. Ik denk dat de verhuftering niet meer door mensen is op te lossen. Die zit zo diep en begint al zo vroeg in de jeugd, dat velen niet meer op vriendelijke wijze corrigeerbaar zijn. De Bijbel leert dat de zonden van de mensen zich zo hoog zouden opstapelen dat God de wereld in handen gaat geven aan de antichrist. En de antichrist gaat met technologische middelen de mensen onder zijn duim houden.   Marantha!

@anuenlil  De ontkerkelijking van de samenleving is naar mijn mening een van de belangrijkste oorzaken. Normen en waarden worden niet meer als vanzelfsprekend beschouwd. 

Een tweede oorzaak, die samenhangt met de ontkerkelijking, is dat ouders allebei werken en zich aan de opvoeding weinig meer gelegen laten liggen. Pa en moe zitten zoveel mogelijk op de telefoon of de tablet.  Je ziet ook nog maar zeer zelden kinderen buitenspelen.  Derde oorzaak is de verloedering van het onderwijs. Een leraar mag geen leraar maar zijn maar is gedegradeerd tot een soort coach. Er is geen respect meer voor het gezag.

[Figulus 130]

4 minuten geleden zei anuenlil:

Dag Figulus, Ik denk niet dat ik een new-ager ben. Ter verduidelijking: Anu Enlil is vooral een niet-spirituele interesse (ik ben professioneel historicus). Hoe dan ook denk ik zelf (niemand hoeft het daar mee eens te zijn) dat christen-zijn in de 21e eeuw vooral een appèl is, eerder dan een duidelijke identiteit die je kan over-/opnemen. Ik ervaar de 21e eeuw als een in toenemende mate gefragmenteerde tijd waarin dat navenant des te meer het geval is. En de ervaring van hufterschap is daar m.i. één van de vele dagdagelijkse manifestaties van. Staat christen-zijn daar compleet los van? Ik vind het moeilijk mijn geloof in dergelijke mate te compartmentaliseren. Ik wil dat dit een meer leefbare wereld wordt. Maar evenmin wil ik zomaar de morele higher ground claimen, zoals zovele van die collega's en vrienden in villawijken doen. Niet te geloven wat een racistische bagger daar in toenemende mate wordt gespuid.

Mvg,

a.

Hoe geef jij vorm aan je christelijke waarden in een wereld die steeds meer uit elkaar lijkt te vallen? M.i. zolang je het christendom beschouwt als flexibel en niet als een afgebakende identiteit, die men overigens niet aanneemt, maar krijgt, blijf je problemen houden met de wereld. Omdat je met alle winden mee gaat waaien, en dat eigenlijk niet wilt. Je lijkt heel bescheiden te willen zijn, maar dat gaat ten koste van de christelijke identiteit. Het christendom kan niet volledig meebewegen met de "winden van de tijd" zonder zijn kernwaarden en identiteit te verliezen, namelijk.

[anuenlil 0]

Dag Fv, erg veel dank voor je inzichten, die ik uiteraard snap. Ik vind het echter ook moeilijk ze zo sterk te generaliseren, aangezien ik dan spontaan denk dat Sodom hier is. En dat vind ik moeilijk te aanvaarden. Het lijkt zo beledigend voor onze wereld en de velen die ondanks alles een verschil willen maken, snap je? Hoe en vooral waar maak je dat verschil (en waar niet, zoals je treffend aangeeft)? Mvg, a.

2 minuten geleden zei Figulus:

Hoe geef jij vorm aan je christelijke waarden in een wereld die steeds meer uit elkaar lijkt te vallen? M.i. zolang je het christendom beschouwt als flexibel en niet als een afgebakende identiteit, die men overigens niet aanneemt, maar krijgt, blijf je problemen houden met de wereld. Omdat je met alle winden mee gaat waaien, en dat eigenlijk niet wilt. Je lijkt heel bescheiden te willen zijn, maar dat gaat ten koste van de christelijke identiteit. Het christendom kan niet volledig meebewegen met de "winden van de tijd" zonder zijn kernwaarden en identiteit te verliezen, namelijk.

Daar zit een goed punt in, maar als historicus meen ik dat die 'kern' van het Christendom echt flinterdun is en vooral door elke generatie opnieuw uitgevonden moet worden. Niets of niemand kan de autoriteit claimen om de waarheid over het Christendom in pacht te hebben. Daar ben ik van overtuigd, precies omdat die boodschap voor mij tot de kern van het evangelie behoort. Die taak is echter eenzaam. Te eenzaam, vind ik. Vandaar mijn bericht.

[Hopper 813]

1 uur geleden zei anuenlil:

Beste allen,

Concreet: door de enorme migratiestroom die de stad doorkruist bestaan er in mijn stad geen meerderheden meer. Op zich vind ik dat geen probleem, maar het betekent ook dat hufterschap er op meer dagen dan me lief is de norm, eerder dan de uitzondering lijkt te zijn. Ik probeer hier een liefhebbend gezin, een sociaal leven, en een dochter succesvol groot te brengen, maar ik merk regelmatig dat ik geen idee heb hoe ik me als christen een houding moet geven ten aanzien van de verkeersagressie, het sluikstorten, de wraakroepende incompetentie van de politieke klasse, de moedeloosheid van de politie, etc. Dit is een stad met véél mensen van goede wil maar ze lijken permanent overstemd te worden door alle dissonante stemmen. Ik geloof dus niét dat ik in Sodom of Gomorrha leef, maar ik weet niet wat een goede christelijke attitude zou zijn.

 

 

Dag anuenlil,

Er is geen goede christelijke attitude omdat het christendom ook onderhevig is aan moreel en zedelijk verval.    Zie het pedopriesterschandaal of de betrokkenheid van de Russisch Orthodoxe kerk bij een illegale terreur-oorlog.  Of het toejuichen van de evangelicals in de VS van Trump.  In het christendom is geen redding meer, die is net zo corrupt als de politieke klasse of de leidinggevende klasse.

De enige attitude kan zijn om het Woord des Koninkrijks te verstaan.  Maar dat is niet mogelijk als 'het boze' in u spreekt.  En 'het boze' is volop aanwezig in het christendom.   

Om nog maar te zwijgen van de 'christenen' welke de genocide in Gaza toejuichen.   Dat zijn niet eens verdwaalde broeders, ze zijn verloren voor Gods Koninkrijk. 

[Figulus 130]

35 minuten geleden zei anuenlil:

Daar zit een goed punt in, maar als historicus meen ik dat die 'kern' van het Christendom echt flinterdun is en vooral door elke generatie opnieuw uitgevonden moet worden. Niets of niemand kan de autoriteit claimen om de waarheid over het Christendom in pacht te hebben. Daar ben ik van overtuigd, precies omdat die boodschap voor mij tot de kern van het evangelie behoort. Die taak is echter eenzaam. Te eenzaam, vind ik. Vandaar mijn bericht.

Dat lijkt me conflicterend: enerzijds op zoek naar de waarheid, anderzijds geloven dat niemand in staat is, dus ook de persoon jij zelf niet, om deze te kennen of in pacht te hebben. Heel paradoxaal allemaal. Wat is het nut van een zoektocht als dat wat je zoekt niet gevonden kan worden? Volgens mij is dat geen zoektocht maar een dwaaltocht. Heel frustrerend.

14 uur geleden bewerkt door Figulus

[Thinkfree 528]

@anuenlil

Hallo en welkom,

Eindelijk een nieuw gezicht, (hoop ik) ik zou hier eigenlijk niet meer posten maar de nieuwigheid kan ik niet weerstaan.

Je zegt christen te zijn als ik vragen mag waarom geef je eer aan de 'Babylonische astrologie' d.m.v je naam?

[anuenlil 0]

Wat bedoel je met "eer geven aan"? Ik wist niet dat ik dat deed met een eenvoudige handle waarvoor het eerste criterium is 'nog niet ingenomen zijn door andere leden'?

 

Als je liever hebt dat ik mezelf hier "bibliothecaris" noem of zo doe ik dat uiteraard graag. Maar ik zie niet goed in voor welk probleem dat een oplossing zou zijn?

13 uur geleden bewerkt door anuenlil

[Thinkfree 528]

4 minuten geleden zei anuenlil:

Wat bedoel je met "eer geven aan"? Ik wist niet dat ik dat deed met een eenvoudige handle waarvoor het eerste criterium is 'nog niet ingenomen zijn door andere leden'?

 

Als je liever hebt dat ik mezelf hier "bibliothecaris" noem of zo doe ik dat uiteraard graag. Maar ik zie niet goed in voor welk probleem dat een oplossing zou zijn?

Je mag uiteraard zelf weten welke naam je gebruikt.

Mijn punt is enkel dat er in de katholieke catechismus waarzeggende astrologie en christendom niet samen gaan, vandaar mijn intresse.

Ik ving het woord christen, mis, en astrologie op en kon ze niet samen plaatsen.

[anuenlil 0]

13 minuten geleden zei Figulus:

Dat lijkt me conflicterend: enerzijds op zoek naar de waarheid, anderzijds geloven dat niemand in staat is, dus ook de persoon jij zelf niet, om deze te kennen of in pacht te hebben. Heel paradoxaal allemaal. Wat is het nut van een zoektocht als dat wat je zoekt niet gevonden kan worden? Volgens mij is dat geen zoektocht maar een dwaaltocht. Heel frustrerend.

Ik denk helemaal niet dat ik op zoek ben naar de waarheid, als je met waarheid een soort doctrinele inhoud bedoelt. Dat is echt mijn ding niet. "Een verschil maken vanuit het evangelie", "de geest laten waaien": ik denk niet dat die zaken paradoxaal zijn?

[Flawless victory 605]

6 minuten geleden zei anuenlil:

Wat bedoel je met "eer geven aan"? Ik wist niet dat ik dat deed met een eenvoudige handle waarvoor het eerste criterium is 'nog niet ingenomen zijn door andere leden'?

 

Als je liever hebt dat ik mezelf hier "bibliothecaris" noem of zo doe ik dat uiteraard graag. Maar ik zie niet goed in voor welk probleem dat een oplossing zou zijn?

Beste Anuenlil,

Trek je alsjeblieft niets aan van bekrompen geesten die zich christelijk noemen. Ik deel je interesse in dergelijke geschiedkundige zaken en hoop dat je je niet laat wegjagen door zelfbenoemde “christenen”. 

[anuenlil 0]

Zojuist zei Thinkfree:

Je mag uiteraard zelf weten welke naam je gebruikt.

Mijn punt is enkel dat er in de katholieke catechismus waarzeggende astrologie en christendom niet samen gaan, vandaar mijn intresse.

Ik ving het woord christen, mis, en astrologie op en kon ze niet samen plaatsen.

Oh, juist. Die doctrinaire zaken vind ik persoonlijk niet zo belangrijk.

[Thinkfree 528]

1 minuut geleden zei anuenlil:

Oh, juist. Die doctrinaire zaken vind ik persoonlijk niet zo belangrijk.

Oké

[anuenlil 0]

Dank voor je begrip, dat ik zeker niet evident vind!!

[Flawless victory 605]

55 minuten geleden zei anuenlil:

Dag Fv, erg veel dank voor je inzichten, die ik uiteraard snap. Ik vind het echter ook moeilijk ze zo sterk te generaliseren, aangezien ik dan spontaan denk dat Sodom hier is. En dat vind ik moeilijk te aanvaarden. Het lijkt zo beledigend voor onze wereld en de velen die ondanks alles een verschil willen maken, snap je? Hoe en vooral waar maak je dat verschil (en waar niet, zoals je treffend aangeeft)? Mvg, a.

 

 Dat ben ik met je eens.  Hoe en waar ik het verschil maak, daarvan geef ik dan maar twee voorbeelden: als ik broden koop bij de bakker, en ze slaan een te lage prijs aan (omdat ze per ongeluk maar twee zakken broodjes rekenen en ik er vier in de tas heb zitten), dan geef ik aan dat er te weinig is gerekend.   En wekelijks komt op vrijdag bij ons de online supermarkt PicNic de zware boodschappen brengen en die reken je altijd van te voren al af met iDeal. Voor afgelopen vrijdag had ik vier notitieblokken van A5 formaat besteld, maar we werden er zestien (vier pakken van vier) geleverd. Ik had een kleine zes euro betaald voor de vier blokken, en ik had er dus door een fout van de inpakker voor achttien euro “gratis” gekregen. Voordat ik tot geloof kwam zou ik die blokken schouderophalend hebben gehouden. Maar sinds ik twintig jaar geleden tot geloof kwam, meldt ik dit bij de klantenservice, en geef ik ze volgende vrijdag mee terug met de bezorger.   Daarbij vermeld ik echter niet dat ik een christen ben, dus in zoverre is het geen getuigenis. Ik krijg ook wel eens teveel statiegeld terug op de flessen die ik heb ingeleverd.  Ook dat meldde ik altijd, maar daar kreeg ik steevast het antwoord dat ze het niet konden corrigeren en dat ik het dus mag behouden.  Die bedragen maak ik dan (extra) over aan de voedselbank of aan Stichting De Vriend. Maar ook dit is natuurlijk slechts een stille getuigenis.

[Figulus 130]

18 minuten geleden zei anuenlil:

Ik denk helemaal niet dat ik op zoek ben naar de waarheid, als je met waarheid een soort doctrinele inhoud bedoelt. Dat is echt mijn ding niet. "Een verschil maken vanuit het evangelie", "de geest laten waaien": ik denk niet dat die zaken paradoxaal zijn?

Wat is je bedoeling dan? Beetje vaag doen?

[anuenlil 0]

52 minuten geleden zei Figulus:

Wat is je bedoeling dan? Beetje vaag doen?

Jezus. Dat bedoel ik dus

[Robert Frans 1.653]

@anuenlil Het is soms inderdaad erg lastig je te verhouden tot de verharding van de samenleving, zeker als deze ook in je eigen directe (kerkelijke) omgeving plaatsvindt. Je bent echter niet de enige en het is ook niet alleen iets van deze tijd. Al in de bijbelse tijd leefden de Korintische christenen in een cultuur waarin veel normen en waarden diametraal tegenover de christelijke staan. Paulus waarschuwt in zijn brieven daarom ook met nadruk om daar niet in mee te gaan, maar het evangelie ongerept te blijven verkondigen en navolgen.

Door de eeuwen heen hebben vele goede christenen verschillende handreikingen opgesteld in hoe je zo zachtmoedig en rechtvaardig mogelijk kunt zijn in een ruwe, grove wereld. Deze handreikingen zijn vandaag de dag vaak minder populair, omdat ze nog weleens wat van je vragen, maar ik wil ze toch aan je meegeven. Ik hoop dat je daarmee een stukje verder kunt.

Luister goed naar je geweten en laat je leiden door het evangelie. Dit doe je door dagelijks te bidden, regelmatig naar de mis te gaan en te biechten als je ernstig gezondigd hebt (ik begrijp uit je schrijven dat je katholiek bent). Als je twijfelt bij een morele keuze, handel dan niet overhaast en spreek daar eventueel over met je biechtvader, of een andere geloofsverwant die je vertrouwt. Laat je vooral ook leiden door je geweten, als je daardoor mogelijk jezelf iets leuks of lekkers moet ontzeggen.

Vermijd verkeerde vrienden en sociale situaties. Niet omdat je te goed voor ze zou zijn, maar juist omdat je misschien te zwak bent voor hun verleidingen. Laat je niet in met roddels, oordelen, grove humor en goedkeurend spreken over immorele handelingen. Lach en knik niet mee als men de zonde verheerlijkt. Mocht je in zo'n gesprek verzeild raken, maar je wil om goede redenen niet de moraalridder uithangen door steeds de discussie aan te gaan, dan kan een eenvoudig zwijgen al heel veelzeggend zijn.

Voedt je geest met schoonheid en waarheid. Beperk het gebruik van social media, let er een beetje op dat je geen verhalen of culturele uitingen leest, hoort of kijkt die diametraal tegen het christelijk geloof ingaat en bekijk elk onderwerp altijd van alle kanten. Voorkom de social media bubbel. Het is ook goed om regelmatig de Bijbel en andere geestelijke, christelijke lectuur te lezen. Natuurlijk hoef je niet uitsluitend christelijke media tot je te nemen, maar laat het evangelie hierin wel leidend zijn.

Blijf vriendelijk en beleefd en beheers jezelf, ook als je iemand ergens stevig op moet aanspreken. Daarmee maak je juist veel meer impact dan wanneer je grof en beledigend wordt. Als je in een ruzie belandt, ga dan eerst altijd na wat jijzelf daaraan hebt bijgedragen en maak het zo snel mogelijk weer goed. Verdraag liever een beetje onrecht dan een doorwoekerende vete. Verdedig jezelf als je toch in een gevecht zou belanden, maar vlucht zo snel mogelijk uit de situatie en trap al helemaal niet nog even na als de tegenstander geen gevaar meer is.

En tenslotte: oordeel nooit over mensen. Echt nooit. Blijf nederig en bescheiden en ga er vanuit dat je in die en die situatie wellicht net zo'n hufter zou worden. Oordeel niet over de mensen in je kerk, op je werk, op straat of waar dan ook. Je weet écht niet waarom ze doen zoals ze doen en soms ook niet of ze wel echt zondigen. Natuurlijk moet je de zonde benoemen en mag je mensen er op aanspreken als ze kwaad doen en de situatie daartoe gepast is. Maar je mag ze geen kwade bedoelingen toedichten, ook niet als je daar zo zeker van zou zijn. Bid voor ze en heb het beste met ze voor. Zelfs je grootste vijand moet je toch helpen als hij in gevaar is.

Besef je dat Gods goedheid een genade is, waarin je door gebed, sacrament en naastenliefde kunt groeien. Heiligheid is dus geen vanzelfsprekendheid, maar het einddoel van elk mens. Wees dus niet te wanhopig als je zelf vaak ook struikelt en niet te ontmoedigd als je maar zo weinig vrucht zou dragen. Je bent nooit alleen en God wil je liefdevol leiden op zijn weg, hoe smal deze soms ook kan zijn. En soms kan Hij daar zomaar iemand voor gebruiken van wie je dat totaal niet verwacht had.

[Thinkfree 528]

Zojuist zei anuenlil:

Jezus. Dat bedoel ik dus

@Figulus is Jezus niet hoor. 😅

[Figulus 130]

3 minuten geleden zei anuenlil:

Jezus. Dat bedoel ik dus

Een grote bek zegt weinig, eigenlijk helemaal niks.

[anuenlil 0]

Dat was net duidelijk, ja

9 minuten geleden zei Robert Frans:

@anuenlil Het is soms inderdaad erg lastig je te verhouden tot de verharding van de samenleving, zeker als deze ook in je eigen directe (kerkelijke) omgeving plaatsvindt. Je bent echter niet de enige en het is ook niet alleen iets van deze tijd. Al in de bijbelse tijd leefden de Korintische christenen in een cultuur waarin veel normen en waarden diametraal tegenover de christelijke staan. Paulus waarschuwt in zijn brieven daarom ook met nadruk om daar niet in mee te gaan, maar het evangelie ongerept te blijven verkondigen en navolgen.

Door de eeuwen heen hebben vele goede christenen verschillende handreikingen opgesteld in hoe je zo zachtmoedig en rechtvaardig mogelijk kunt zijn in een ruwe, grove wereld. Deze handreikingen zijn vandaag de dag vaak minder populair, omdat ze nog weleens wat van je vragen, maar ik wil ze toch aan je meegeven. Ik hoop dat je daarmee een stukje verder kunt.

Luister goed naar je geweten en laat je leiden door het evangelie. Dit doe je door dagelijks te bidden, regelmatig naar de mis te gaan en te biechten als je ernstig gezondigd hebt (ik begrijp uit je schrijven dat je katholiek bent). Als je twijfelt bij een morele keuze, handel dan niet overhaast en spreek daar eventueel over met je biechtvader, of een andere geloofsverwant die je vertrouwt. Laat je vooral ook leiden door je geweten, als je daardoor mogelijk jezelf iets leuks of lekkers moet ontzeggen.

Vermijd verkeerde vrienden en sociale situaties. Niet omdat je te goed voor ze zou zijn, maar juist omdat je misschien te zwak bent voor hun verleidingen. Laat je niet in met roddels, oordelen, grove humor en goedkeurend spreken over immorele handelingen. Lach en knik niet mee als men de zonde verheerlijkt. Mocht je in zo'n gesprek verzeild raken, maar je wil om goede redenen niet de moraalridder uithangen door steeds de discussie aan te gaan, dan kan een eenvoudig zwijgen al heel veelzeggend zijn.

Voedt je geest met schoonheid en waarheid. Beperk het gebruik van social media, let er een beetje op dat je geen verhalen of culturele uitingen leest, hoort of kijkt die diametraal tegen het christelijk geloof ingaat en bekijk elk onderwerp altijd van alle kanten. Voorkom de social media bubbel. Het is ook goed om regelmatig de Bijbel en andere geestelijke, christelijke lectuur te lezen. Natuurlijk hoef je niet uitsluitend christelijke media tot je te nemen, maar laat het evangelie hierin wel leidend zijn.

Blijf vriendelijk en beleefd en beheers jezelf, ook als je iemand ergens stevig op moet aanspreken. Daarmee maak je juist veel meer impact dan wanneer je grof en beledigend wordt. Als je in een ruzie belandt, ga dan eerst altijd na wat jijzelf daaraan hebt bijgedragen en maak het zo snel mogelijk weer goed. Verdraag liever een beetje onrecht dan een doorwoekerende vete. Verdedig jezelf als je toch in een gevecht zou belanden, maar vlucht zo snel mogelijk uit de situatie en trap al helemaal niet nog even na als de tegenstander geen gevaar meer is.

En tenslotte: oordeel nooit over mensen. Echt nooit. Blijf nederig en bescheiden en ga er vanuit dat je in die en die situatie wellicht net zo'n hufter zou worden. Oordeel niet over de mensen in je kerk, op je werk, op straat of waar dan ook. Je weet écht niet waarom ze doen zoals ze doen en soms ook niet of ze wel echt zondigen. Natuurlijk moet je de zonde benoemen en mag je mensen er op aanspreken als ze kwaad doen en de situatie daartoe gepast is. Maar je mag ze geen kwade bedoelingen toedichten, ook niet als je daar zo zeker van zou zijn. Bid voor ze en heb het beste met ze voor. Zelfs je grootste vijand moet je toch helpen als hij in gevaar is.

Besef je dat Gods goedheid een genade is, waarin je door gebed, sacrament en naastenliefde kunt groeien. Heiligheid is dus geen vanzelfsprekendheid, maar het einddoel van elk mens. Wees dus niet te wanhopig als je zelf vaak ook struikelt en niet te ontmoedigd als je maar zo weinig vrucht zou dragen. Je bent nooit alleen en God wil je liefdevol leiden op zijn weg, hoe smal deze soms ook kan zijn. En soms kan Hij daar zomaar iemand voor gebruiken van wie je dat totaal niet verwacht had.

Dag Robert-Frans,

Dit is prachtig advies. Vooral met de laatste twee alinea's kan ik echt wel wat, dit zijn zaken die ik te weinig hoor. Heel veel dank. Ik laat dit rustig inwerken.

Hartelijk,

a.

12 uur geleden bewerkt door anuenlil