misbruik tussen je kinderen, hoe verder??

[anoniemlid 1]

We zijn er achter gekomen dat er tussen 2 kinderen misbruik heeft plaats gevonden in het verleden. Toen we er achterkwamen was het misbruik al een aantal jaar gestopt.

De relatie tussen hen heeft er in de laatste jaren niet onder geleden, we zien een normale relatie tussen broer/zus, merken geen angst, dit ook zeker nagevraagd.

Het misbruik is overigens gestopt al jaren voor wij er achter kwamen.

Beide kinderen zijn in therapie geweest en hebben emdr gehad. erover praten vinden beiden lastig, daar ligt ook wel een zorg van mij. moet ik aandringen? juist niet? het kind laten komen?

als ouder voel ik me enorm schuldig dat ik hier niets van heb gemerkt, ook mijn partner niet, terwijl het nota bene onder ons dak gebeurde.

het lastige is dat je hier met niemand over kan praten, ik heb veel aan onze huisarts en heb wel een enkeling in vertrouwen genomen, maar ik wil dat dit niet bekend word en daar worstel ik mee. hoe ga je er mee om? 

 ik heb veel behoefte aan lotgenotencontact., maar lees alleen veel verhalen waarbij het contact verbroken is.

gelukkig zien wij dat het goed gaat met de kinderen en dat ze beiden "helen". 

zijn er hier mensen met ervaring hiermee? dat er na misbruik toch een gezonde relatie is ontstaan? 

[Dat beloof ik 990]

1 uur geleden zei anoniemlid:

We zijn er achter gekomen dat er tussen 2 kinderen misbruik heeft plaats gevonden in het verleden. Toen we er achterkwamen was het misbruik al een aantal jaar gestopt.

De relatie tussen hen heeft er in de laatste jaren niet onder geleden, we zien een normale relatie tussen broer/zus, merken geen angst, dit ook zeker nagevraagd.

Het misbruik is overigens gestopt al jaren voor wij er achter kwamen.

Beide kinderen zijn in therapie geweest en hebben emdr gehad. erover praten vinden beiden lastig, daar ligt ook wel een zorg van mij. moet ik aandringen? juist niet? het kind laten komen?

als ouder voel ik me enorm schuldig dat ik hier niets van heb gemerkt, ook mijn partner niet, terwijl het nota bene onder ons dak gebeurde.

het lastige is dat je hier met niemand over kan praten, ik heb veel aan onze huisarts en heb wel een enkeling in vertrouwen genomen, maar ik wil dat dit niet bekend word en daar worstel ik mee. hoe ga je er mee om? 

 ik heb veel behoefte aan lotgenotencontact., maar lees alleen veel verhalen waarbij het contact verbroken is.

gelukkig zien wij dat het goed gaat met de kinderen en dat ze beiden "helen". 

zijn er hier mensen met ervaring hiermee? dat er na misbruik toch een gezonde relatie is ontstaan? 

Een kind laten komen dat het resultaat is van gemeenschap tussen broer en zus? Dat is gegarandeerd ellende voor alle betrokkenen.  

[anoniemlid 1]

1 minuut geleden zei Dat beloof ik:

Een kind laten komen dat het resultaat is van gemeenschap tussen broer en zus? Dat is gegarandeerd ellende voor alle betrokkenen.  

Wat heeft deze bijdrage tot nut? 

Heb je mijn vraag/stuk überhaupt gelezen?

 

Waar baseer je dat nu weer op.

Er is helemaal geen kind door gekomen.

Misschien even beter lezen

[Hopper 813]

Hallo anoniemlid,

Ik denk dat dit forum niet geschikt is voor de vraagstelling.  De onderlinge verstandhouding van de diverse forumleden is niet van dien aard dat vertrouwelijkheid aan te raden is.  Op zijn gunstigst krijg je een of andere mening.  Of je krijgt een reactie van iemand die nauwelijks de moeite neemt om te lezen.

[Breuk 377]

49 minuten geleden zei anoniemlid:

Wat heeft deze bijdrage tot nut? 

Heb je mijn vraag/stuk überhaupt gelezen?

 

Waar baseer je dat nu weer op.

Er is helemaal geen kind door gekomen.

Misschien even beter lezen

Ik denk niet dat je hier op de juiste plek bent beland.    
Waarom heb je dit forum gekozen waar vooral discussies over geloof en gerelateerde ethische kwesties worden gehouden.  

Ben je hiermee bekend? Is dat niet geschikter?
https://community.slachtofferhulp.nl/groep/voor-de-helpers-van-slachtoffers-van-seksueel-misbruik
 

Er is ook een besloten forum.  
https://community.slachtofferhulp.nl/voor-de-helpers

Ik wil je niet wegjagen maar hoop dat je hier wat mee kunt.   

[Fundamenteel 1.017]

Ik zou erover bidden en the natural flow in ere houden, no pressure; ze komen zelf wel met zoiets.

U kunt wel een afspraak bij hun therapeut(en) vragen en daar uw zorgen aan uiten. Tenslotte kan die u het beste assisteren met haar/zijn dossierkennis.

Veel sterkte!

[Yours 88]

2 uur geleden zei anoniemlid:

We zijn er achter gekomen dat er tussen 2 kinderen misbruik heeft plaats gevonden in het verleden. Toen we er achterkwamen was het misbruik al een aantal jaar gestopt.

De relatie tussen hen heeft er in de laatste jaren niet onder geleden, we zien een normale relatie tussen broer/zus, merken geen angst, dit ook zeker nagevraagd.

Het misbruik is overigens gestopt al jaren voor wij er achter kwamen.

Beide kinderen zijn in therapie geweest en hebben emdr gehad. erover praten vinden beiden lastig, daar ligt ook wel een zorg van mij. moet ik aandringen? juist niet? het kind laten komen?

als ouder voel ik me enorm schuldig dat ik hier niets van heb gemerkt, ook mijn partner niet, terwijl het nota bene onder ons dak gebeurde.

het lastige is dat je hier met niemand over kan praten, ik heb veel aan onze huisarts en heb wel een enkeling in vertrouwen genomen, maar ik wil dat dit niet bekend word en daar worstel ik mee. hoe ga je er mee om? 

 ik heb veel behoefte aan lotgenotencontact., maar lees alleen veel verhalen waarbij het contact verbroken is.

gelukkig zien wij dat het goed gaat met de kinderen en dat ze beiden "helen". 

zijn er hier mensen met ervaring hiermee? dat er na misbruik toch een gezonde relatie is ontstaan? 

Dag anoniemlid,

Wat moet het moeilijk voor jullie zijn geweest toen jullie hier achter kwamen!

Gelukkig zijn de kinderen, mede door de therapie, geheeld en hebben er geen last meer van.

Je kunt de kinderen, en met name het ‘het slachtoffer’, er eventueel (nogmaals) op wijzen dat de deur altijd bij jullie open staat als hij/zij er nog over wil praten of anderszins hulp nodig heeft. En dat jullie er altijd voor hen zullen zijn. Als praten moeilijk is, dan is een geschreven kaart of brief (in een gesloten envelop?) wellicht een oplossing.

Daarna zou ik het laten rusten. Jij/jullie zijn/hebben jullie zelf inmiddels al genoeg gestraft. In dezen zullen jullie nu verder ook altijd alert blijven. Dus laat dan ook de buitenwereld er buiten en probeer samen als ‘geheeld gezin’ weer verder te gaan.

Met een warme omhelzing,

Yours

 

 

8 februari bewerkt door Yours

[Dat beloof ik 990]

1 uur geleden zei anoniemlid:

Wat heeft deze bijdrage tot nut? 

Heb je mijn vraag/stuk überhaupt gelezen?

 

Waar baseer je dat nu weer op.

Er is helemaal geen kind door gekomen.

Misschien even beter lezen

Er is niets mis met mijn lezen. Jij schreef over ' het kind laten komen'.

3 uur geleden zei anoniemlid:

het kind laten komen?

 

[anoniemlid 1]

Als in de context: het kind zelf laten komen als het wil vertellen/vragen.

 

[anoniemlid 1]

2 uur geleden zei Breuk:

Ik denk niet dat je hier op de juiste plek bent beland.    
Waarom heb je dit forum gekozen waar vooral discussies over geloof en gerelateerde ethische kwesties worden gehouden.  

Ben je hiermee bekend? Is dat niet geschikter?
https://community.slachtofferhulp.nl/groep/voor-de-helpers-van-slachtoffers-van-seksueel-misbruik
 

Er is ook een besloten forum.  
https://community.slachtofferhulp.nl/voor-de-helpers

Ik wil je niet wegjagen maar hoop dat je hier wat mee kunt.   

Ik had gegoogled op christelijk forum, vandaar. 

Maar dan ben ik idd op de verkeerde plek.

Dank voor je links! 

2 uur geleden zei Fundamenteel:

Ik zou erover bidden en the natural flow in ere houden, no pressure; ze komen zelf wel met zoiets.

U kunt wel een afspraak bij hun therapeut(en) vragen en daar uw zorgen aan uiten. Tenslotte kan die u het beste assisteren met haar/zijn dossierkennis.

Veel sterkte!

Dankje!

1 uur geleden zei Yours:

Dag anoniemlid,

Wat moet het moeilijk voor jullie zijn geweest toen jullie hier achter kwamen!

Gelukkig zijn de kinderen, mede door de therapie, geheeld en hebben er geen last meer van.

Je kunt de kinderen, en met name het ‘het slachtoffer’, er eventueel (nogmaals) op wijzen dat de deur altijd bij jullie open staat als hij/zij er nog over wil praten of anderszins hulp nodig heeft. En dat jullie er altijd voor hen zullen zijn. Als praten moeilijk is, dan is een geschreven kaart of brief (in een gesloten envelop?) wellicht een oplossing.

Daarna zou ik het laten rusten. Jij/jullie zijn/hebben jullie zelf inmiddels al genoeg gestraft. In dezen zullen jullie nu verder ook altijd alert blijven. Dus laat dan ook de buitenwereld er buiten en probeer samen als ‘geheeld gezin’ weer verder te gaan.

Met een warme omhelzing,

Yours

 

 

Dankje voor dit hartelijke bericht. Dat doet goed! 

[Dat beloof ik 990]

7 uur geleden zei anoniemlid:

Als in de context: het kind zelf laten komen als het wil vertellen/vragen.

 

Aha, dat is duidelijk.

[anoniemlid 1]

12 uur geleden zei Noel2:

Het is nogal oordelend om het begrip “misbruik” te gebruiken. Kinderen kunnen (seksueel) experimenteren, zonder dat daarbij de kwestie goed/slecht aan de orde is. In andere tijden, waarin het onderwerp minder beladen was, gebeurden dat soort dingen gewoon vaker, en was dat onderdeel van het “gewone” leven. We hebben nu een beeld van wat normaal en gewoon is, waar geen ruimte meer is voor (seksueel) experiment. Al die therapie laat de kinderen denken dat er wat mis is met ze, terwijl er helemaal niets mis is met ze. Maar goed, jullie als ouders moeten er samen met hen een “plekje” voor vinden. Seksualiteit tussen kinderen is nog redelijk gelijkwaardig, maar er kan een leeftijdsverschil en machtsverschil zijn geweest. Het is wel goed dat relaties op basis van machtsverschil besproken worden, want daar zit een risico op misbruik.

En al die slachtoffers dan? Die jaren later vastlopen? Die geen gezonde relaties meer aan durven? Faken zij dat? 

Therapie betekend niet dat er iets mis is met je. Therapie kan helpen om een probleem waar je tegenaan loopt aan te pakken. Dus hulp vragen helpt! 

Met mijn kinderen is niets mis, maar wat er gebeurt is had nooit mogen gebeuren. Dat doet mij als ouder ook veel pijn en geeft een schuldgevoel.

 

Beide kinderen wisten dat t fout was.

De pleger wist dat en ging door omdat het nu eenmaal al een keer gebeurd was en de volgende keer dan niet meer uitmaakten

 

Het slachtoffer was te jong om te begrijpen wat er gebeurde maar wist instinctief ook dat het niet hoorde

Voelde zich vies, schaamde zich, zat tevens in een loyaliteitsconflict tov broer. Zat er mee dat wat er met haar broer zou gebeuren als wij dit wisten.

Etc etc

 

[Petra. 716]

 

Op 8-2-2024 om 21:43 zei anoniemlid:

Ik had gegoogled op christelijk forum, vandaar. 

Maar dan ben ik idd op de verkeerde plek.

Dank voor je links! 

Hi Anoniem, 

Ik denk dat je hier idd niet op je plek bent. Het is een christelijk forum, maar misbruik komt helaas overal voor.  Ik heb zelfs het gekke gevoel dat gelovig zijn het nog moeilijker maakt omdat de vraag.. waarom heeft God dit laten gebeuren, er nog bovenop komt

Naar wat ik van je lees hebben je kinderen m.b,v therapie kunnen helen, al vraag ik me af of je ervan kunt helen. Ik denk hooguit ..ermee leren leven.  Maar goed, mijn gedachte is dat je zelf helemaal nog niet aan helen of ermee leren leven bent toegekomen. De wetenschap dat het onder jouw dak en verantwoordelijkheid gebeurd is, en je niet in staat bent geweest om je dochter te beschermen en een veilig thuis te bieden is vreselijk. Het gevoel gefaald te hebben als ouder, is denk ik een immens zware last om te dragen.  Het zou me niet verbazen als het voor jou moeilijker is om het een plekje te geven dan voor je kroost. Misschien zou therapie voor jezelf ook goed zijn.  

Ik wens je veel sterkte! 🌺

 

 

[Fundamenteel 1.017]

Je hebt daaraan niets schuld Anoniem. Maar het is normaal dat je je gefaald voelt. Dat weergeeft dat u een bezorgd en begaan ouder bent.