Wij zijn er ook nog...

[Robert Frans 1.542]

WIJ ZIJN ER OOK NOG...

Wist je dat er een Autistic Pride Day op 18 juni en een Neurodiversity Pride Day op 16 juni bestaat? Ik zelf kwam er ook pas enkele dagen geleden achter, terwijl ik nota bene al zo lang weet dat ik 'neurodivers' ben. Het is niet op het nieuws geweest, het stond naar mijn weten nergens groot in de kranten en werd ook zeker nergens live uitgezonden. Terwijl vanmiddag een zekere andere Pride-optocht wél live wordt uitgezonden, lhbt volop in de schijnwerpers staat en hier al het zoveelste topic over dit onderwerp is geopend en ongetwijfeld weer veel reacties met dezelfde (vruchteloze) argumenten over en weer zal krijgen. Nu wilde ik deze post aanvankelijk in dat topic plaatsen, maar vond een eigen topic uiteindelijk toch gepaster. Dus bij deze.

Ik gun de lhbt-ers van harte hun inmiddels 16 dagen feest en misschien ga ik ook wel televisiekijken naar hun optocht straks. Maar het is soms wel jammer dat veel andere minderheidsgroeperingen een beetje in de regenboogschaduw lijken te staan. Eenzamen, ouderen, daklozen, verslaafden, gehandicapten, mensen in armoede, ex-gedetinieerden, neurodiversen... Er is gelukkig al wel meer aandacht voor een aantal van deze groeperingen, maar ze zijn lang niet zo populair en mediageniek. Je trekt er geen volle zalen of kerken en genereert er geen ronkende Kamervragen of verkiezingsprogramma's mee.

Er zijn bijvoorbeeld heel veel landen, ook westerse landen, waar heel stigmatiserend en soms zelfs behoorlijk wreed met neurodiversen wordt omgegaan. Dus met autisten, depressievelingen, borderliners, mensen met psychoses, etc. Ze worden opgesloten in gestichten met (soms gewelddadige...) behandelmethoden die in de jaren vijftig al gedateerd waren, met de nek aangekeken, komen nauwelijks aan het werk, hebben te kampen met achterstellend overheidsbeleid, vervelende vooroordelen of onrealistische verwachtingen, noem maar op. Zelfs als je gewoon introvert bent, heb je al te maken met bijvoorbeeld docenten die vinden dat je niet zo stil zou moeten zijn in de klas; zag daar laatst deze indrukwekkende Amerikaanse rede door een introverte vrouw over.

Wil ik mij nu dan als slachtoffer neerzetten, ten koste van lhbt-ers? Nee zeker niet, ik geef mijn eigen minderheidsgroep hier enkel als voorbeeld. Met mij gaat het nu gelukkig redelijk goed; ik heb de tijd en ruimte om de dingen op de manier te doen die bij mij passen, in een grotendeels beschermde werkomgeving. En ben ook niet bijzonder 'pride' op mijn stoornis, integendeels soms zelfs. Maar ik heb lange tijd in een cliëntenraad gezeten en hoorde en ervaarde daar van alle kanten hoe moeizaam de strijd kan zijn om als individu of als groep zover te komen en echt geaccepteerd te worden zoals je bent, soms ook binnen de zorginstelling zelf (alle goede bedoelingen ten spijt). En hoe frustrerend het kan zijn dat daar zoveel minder maatschappelijke aandacht voor is. Omdat wij geen kleurrijke vlaggen, ronkende slogans en charismatische boegbeelden hebben. Net zoals al die andere minderheidsgroeperingen. Maar wij zijn er ook nog...

Hoe ga jij om met mensen uit minderheidsgroeperingen die minder in de schijnwerpers staan, maar wel bemoediging, hulp en steun nodig hebben? Hoe balanceer je je aandacht daartussen en welke (Bijbelse) normen en waarden vind je daarin het belangrijkst? Hoe voorkom je stigma's, (voor)oordelen en onrealistische verwachtingen bij jezelf en je naasten jegens anderen? En hoe gaat jouw kerk met de verschillende minderheidsgroeperingen om?

[Petra. 630]

31 minuten geleden zei Robert Frans:

WIJ ZIJN ER OOK NOG...

Wist je dat er een Autistic Pride Day op 18 juni en een Neurodiversity Pride Day op 16 juni bestaat? Ik zelf kwam er ook pas enkele dagen geleden achter, terwijl ik nota bene al zo lang weet dat ik 'neurodivers' ben.

 

 Nu wilde ik deze post aanvankelijk in dat topic plaatsen, maar vond een eigen topic uiteindelijk toch gepaster. Dus bij deze.

Ja, dat wist ik. Mooi dat jij het nu ook weet. 👍

In het laatste topic met de titel *autisme had je het ook kwijtgekund. Maar ik vind een nieuw topic ook top hoor. En mooie tekst ook. 

 

*

 

 

Ohhh... en wat je kennelijk ook niet wist... ook voor jou is er een prachtige vlag! 💖

 

https://images.app.goo.gl/B5uB9p7D54nL5mxNA

[Willempie 1.405]

58 minuten geleden zei Robert Frans:

WIJ ZIJN ER OOK NOG...

Wist je dat er een Autistic Pride Day op 18 juni en een Neurodiversity Pride Day op 16 juni bestaat? Ik zelf kwam er ook pas enkele dagen geleden achter, terwijl ik nota bene al zo lang weet dat ik 'neurodivers' ben. Het is niet op het nieuws geweest, het stond naar mijn weten nergens groot in de kranten en werd ook zeker nergens live uitgezonden. Terwijl vanmiddag een zekere andere Pride-optocht wél live wordt uitgezonden, lhbt volop in de schijnwerpers staat en hier al het zoveelste topic over dit onderwerp is geopend en ongetwijfeld weer veel reacties met dezelfde (vruchteloze) argumenten over en weer zal krijgen. Nu wilde ik deze post aanvankelijk in dat topic plaatsen, maar vond een eigen topic uiteindelijk toch gepaster. Dus bij deze.

Ik gun de lhbt-ers van harte hun inmiddels 16 dagen feest en misschien ga ik ook wel televisiekijken naar hun optocht straks. Maar het is soms wel jammer dat veel andere minderheidsgroeperingen een beetje in de regenboogschaduw lijken te staan. Eenzamen, ouderen, daklozen, verslaafden, gehandicapten, mensen in armoede, ex-gedetinieerden, neurodiversen... Er is gelukkig al wel meer aandacht voor een aantal van deze groeperingen, maar ze zijn lang niet zo populair en mediageniek. Je trekt er geen volle zalen of kerken en genereert er geen ronkende Kamervragen of verkiezingsprogramma's mee.

Er zijn bijvoorbeeld heel veel landen, ook westerse landen, waar heel stigmatiserend en soms zelfs behoorlijk wreed met neurodiversen wordt omgegaan. Dus met autisten, depressievelingen, borderliners, mensen met psychoses, etc. Ze worden opgesloten in gestichten met (soms gewelddadige...) behandelmethoden die in de jaren vijftig al gedateerd waren, met de nek aangekeken, komen nauwelijks aan het werk, hebben te kampen met achterstellend overheidsbeleid, vervelende vooroordelen of onrealistische verwachtingen, noem maar op. Zelfs als je gewoon introvert bent, heb je al te maken met bijvoorbeeld docenten die vinden dat je niet zo stil zou moeten zijn in de klas; zag daar laatst deze indrukwekkende Amerikaanse rede door een introverte vrouw over.

Wil ik mij nu dan als slachtoffer neerzetten, ten koste van lhbt-ers? Nee zeker niet, ik geef mijn eigen minderheidsgroep hier enkel als voorbeeld. Met mij gaat het nu gelukkig redelijk goed; ik heb de tijd en ruimte om de dingen op de manier te doen die bij mij passen, in een grotendeels beschermde werkomgeving. En ben ook niet bijzonder 'pride' op mijn stoornis, integendeels soms zelfs. Maar ik heb lange tijd in een cliëntenraad gezeten en hoorde en ervaarde daar van alle kanten hoe moeizaam de strijd kan zijn om als individu of als groep zover te komen en echt geaccepteerd te worden zoals je bent, soms ook binnen de zorginstelling zelf (alle goede bedoelingen ten spijt). En hoe frustrerend het kan zijn dat daar zoveel minder maatschappelijke aandacht voor is. Omdat wij geen kleurrijke vlaggen, ronkende slogans en charismatische boegbeelden hebben. Net zoals al die andere minderheidsgroeperingen. Maar wij zijn er ook nog...

Hoe ga jij om met mensen uit minderheidsgroeperingen die minder in de schijnwerpers staan, maar wel bemoediging, hulp en steun nodig hebben? Hoe balanceer je je aandacht daartussen en welke (Bijbelse) normen en waarden vind je daarin het belangrijkst? Hoe voorkom je stigma's, (voor)oordelen en onrealistische verwachtingen bij jezelf en je naasten jegens anderen? En hoe gaat jouw kerk met de verschillende minderheidsgroeperingen om?

Dank je voor je openhartigheid en voor het delen. In de kerken die ik ken is daar gelukkig alle aandacht en begrip voor. Maar in de wereld daarbuiten duidelijk nauwelijks. De groep medemensen waarnaar je verwijst is trouwens behoorlijk groot en zorgwekkend snel groeiende. Goede kerken bieden bescherming en hulp. Van de overheden en van ongelovigen hoef je niets te verwachten en dat zou je dan ook niet moeten doen, behalve dan in familieverbanden waar de relaties nog niet al te erg zijn verstoord en de familieleden elkaar blijven vasthouden.

[Robert Frans 1.542]

3 uur geleden zei Petra.:

Ja, dat wist ik. Mooi dat jij het nu ook weet. 👍

In het laatste topic met de titel *autisme had je het ook kwijtgekund. Maar ik vind een nieuw topic ook top hoor. En mooie tekst ook.

[...]

Ohhh... en wat je kennelijk ook niet wist... ook voor jou is er een prachtige vlag!

https://images.app.goo.gl/B5uB9p7D54nL5mxNA

Dit topic is echter niet bedoeld om uitsluitend de aandacht te vestigen op autisme of neurodiversiteit. Het gaat mij meer om 'ondergesneeuwde' bevolkingsgroepen in het algemeen, waarvan ik ook enkele voorbeelden noemde. Ik gebruikte mijn eigen bevolkingsgroep enkel als persoonlijk voorbeeld. Daarbij is het door jou gelinkte topic gesloten.
De aandacht vestigen op meer mediagenieke, charismatische bevolkingsgroepen maakt je sneller populair bij je eigen achterban, ongeacht of jij en je achterban nu voor of tegen zijn. Alleen kan dat dus wel ten koste gaan van andere bevolkingsgroepen die net zo goed, zo niet meer met discriminatie, stigmatisering en achterstelling te maken hebben, maar die geen volle zalen trekken en niet met vlaggen lopen te zwaaien. Ook naar hen moeten wij omkijken, ook als dat betekent dat de populairen even wat minder in beeld zijn en de wereld even wat minder om hen draait.

Voor de populaire bevolkingsgroepen zelf kan al die aandacht echter eveneens een last zijn, omdat men dan sneller kan denken dat men 'er al is', of omdat men alsnog onrealistische verwachtingen over en weer kan hebben. Zo'n Pride kan dan doen voorkomen alsof alle lhbt-ers zo creatief, vrolijk en charismatisch zijn (of bloedirritant...), terwijl dat natuurlijk niet zo is; zij zijn ook gewoon mensen zoals jij en ik. En omstanders kunnen denken dat met zo'n grote Pride de meeste problemen toch wel zijn opgelost, terwijl dat ook niet zo is.
Zo stalen (en hier en daar stelen) ook mensen met het Downsyndroom een tijd lang de show, waren ze overal op televisie te zien en waren ze op vele zorgopleidingen een populaire doelgroep. Maar omdat de media alleen de 'knuffelbare' Downs liet zien, die minder intensieve zorg nodig hadden en nog relatief aardig bij de pinken waren, kreeg men een zeer beperkt beeld van hoe de gemiddelde Down werkelijk is en schiep dat onrealistische verwachtingen jegens hen. En het zou me niets verbazen als dat indirect de overheid beïnvloedde in haar kijk op deze mensen, zodanig dat zij bijvoorbeeld de sociale werkplaatsen sloot, omdat Downs immers toch gewoon in de samenleving moeten kunnen werken...

Wel een aardige vlag trouwens. Zouden we daar ook zebrapaden ofwel 'neuropaden' van kunnen maken?

[Petra. 630]

2 uur geleden zei Robert Frans:

andere bevolkingsgroepen die net zo goed, zo niet meer met discriminatie, stigmatisering en achterstelling te maken hebben, maar die geen volle zalen trekken en niet met vlaggen lopen te zwaaien. Ook naar hen moeten wij omkijken

Sja RF, mocht je het nou nog niet weten... ik kijk om naar alle outcasts, misfits, achtergestelden... en noem alle termen maar op.

Maar hé, ik bevind me in goed gezelschap... wat je niet voor de geringsten hebt gedaan...

P.S. ik vond het ook een mooie vlag, maar kreeg het niet voor elkaar om het plaatje te embedden. Jij wel? 

5 augustus 2023 bewerkt door Petra.

[Fundamenteel 910]

Hier schenkt de kerk een deel van haar offerande aan diverse vrijwilligerswerken. Waaronder geestelijke stoornissen en vrouwen uit vrouwenhandel, maar wellicht nog meer dan ik kan herinneren.

Weet je Robert, als rechten daadwerkelijk universeel waren; bestonden er dan groepen die juridisch en administratief buiten de boot vielen?

Wat betekenen de universele mensenrechten als mesen met een beperking langs de weg van ontbering sterven. Hun naam was James en Jordy, en dat zijn enkel degene waarvan ik weet heb.

[Fundamenteel 910]

Weet je, het is eigenlijk nog goed om gek verklaard te worden door mensen onder invloed van den tijdsgeest vandaag. Het is als een eremedaille krijgen.