Bijna doodervaringen en toekomstige uitdagingen

[Mcmadtasty 228]

2 uur geleden zei TTC:

Je geeft mooi aan waarom ervaringskennis zo belangrijk is binnen deze context, het is simpelweg onbevattelijk zonder dergelijke ervaringen. En dat is ook wat onderzoekers daarover stellen, met in het verlengde de vraag of de bijhorende inzichten geen rol van betekenis kunnen spelen voor het alledaagse dat we 'realiteit' noemen.

Wat moeten onderzoekers nu onderzoeken, wanneer ze niet weten wat ze moeten onderzoeken. Op een verhaal afgaan van iemand die een ervaring heeft gehad kun je niet onderzoeken. Dat wat ze onderzoeken is de voorstelling van wat het is, een theorie hoe dat zou kunnen ontstaan, zo.n ervaring, Wat die ervaring echt is blijft een open vraag zolang we niet weten wat er na de dood  is, of wat leven nu precies is,waaraan is leven verbonden?Is dat puur een fysiek iets of bestaat dat buiten het fysieke? Deze laatste vraag heb ik mezelf gesteld toen mij iets opviel bij hoe wetenschap kloont.
Het schijnt namelijk dat de wetenschap niet in staat is uit materiaal, wat geen leven bevat kan klonen. Bijvoorbeeld je kunt geen  dode schapen gebruiken om te klonen. Er moet altijd een ingrediënt aanwezig zijn wat leven bevat. Dat zou best eens kunnen betekenen dat er binnen de biologische wetenschap een denkfout is ontstaan. Dat het niet is dat we met celdeling leven zien ontstaan, maar dat celdeling het werk van leven is, waarin leven als een onontdekt element kan gelden.
Dat is bijvoorbeeld  iets wat je ook terug kan zien in de bijbel en binnen religies. Want na de dood besta je nog steeds, waarin je of naar de hemel of naar de hel gaat. Dat het leven, het zijn, niet fysiek hoeft te zijn maar anders verbonden kan zijn, wordt eigenlijk al eeuwen beweerd,we zijn tot nu toe alleen nog niet in staat om het aan te tonen.

[Magere Hein 15]

46 minuten geleden zei Mcmadtasty:

Wat moeten onderzoekers nu onderzoeken, wanneer ze niet weten wat ze moeten onderzoeken.

Noem een andere manier waarop we te weten kunnen komen wat BDE zijn en hoe we dit moeten onderzoeken? Ik denk nl. dat er maar 1 manier is gebleken die
voldoende betrouwbaar is. Noem mij anders 1 item waar de wetenschap een antwoord op had, hetgeen door een religie ontkracht is. Andersom is geen probleem denk ik.
Dat wetenschap (nog) niet in staat is uit dode materie leven te creëren is een drogreden natuurlijk. Wetenschap kan nog veel meer niet.
Wat we moeten onderzoeken is de claims die gedaan worden door mensen die een BDE hebben gehad. En wat wetenschap al wel kan ik BDE opwekken, omdat al wel bekend is dat het met de hersenen te maken heeft. En inderdaad, ook de hersenen weten we nog niet alles van.

Neem b.v. de claim: Iemand vliegt met een paard van A naar B (of iemand loopt zonder hulpmiddelen over water). Dit zijn testbare claims. En wie moet dit testen, behalve de wetenschap? Wat we ook kunnen doen is op ooggetuigen vertrouwen maar dan zou Sathya Sai Baba er heel goed vanaf komen!

[TTC 1.560]

2 uur geleden zei Mcmadtasty:

Wat moeten onderzoekers nu onderzoeken, wanneer ze niet weten wat ze moeten onderzoeken. Op een verhaal afgaan van iemand die een ervaring heeft gehad kun je niet onderzoeken.

Interessant om onderstaande benchmark eens door te nemen, zeker gezien je eigen ervaringen. Het gaat over de vele getuigenissen waardoor het een volwaardig onderzoeksobject is, vooral het bewustwordingsproces en de duidelijk veranderde kijk op de wereld is daarbij bijzonder. 

Aan de hand van een kwalitatief empirisch onderzoek (diepte-interviews met 25 bijna- doodervaarders) dat gevoerd werd ter voorbereiding van het proefschrift ter behalen van de graad van Doctor in de Criminologische Wetenschappen, werd onlangs ook aan de K.U. Leuven het fenomeen van de bijna-doodervaring voor het wetenschappelijke voetlicht gebracht (Opdebeeck, 2000). Overeenkomstig de discipline waarbinnen de studie werd gevoerd, lag het zwaartepunt van het onderzoek bij het in kaart brengen van de psychosociale gevolgen die met de verwerkingsproblematiek post-B.D.E. gepaard gaan. In het onderzoek werd het fenomeen 'B.D.E.' gedefinieerd als een transpersoonlijke drempelervaring die kan optreden naar aanleiding van een zeer ernstig fysiek trauma. Deze afbakening van het fenomeen B.D.E. richtte zich niet zozeer op de concrete belevingsaspecten van de ervaring, maar wel op het bewustzijnsverruimende gegeven in de beleving. (bron)

2 uur geleden zei Mcmadtasty:

Dat wat ze onderzoeken is de voorstelling van wat het is, een theorie hoe dat zou kunnen ontstaan, zo.n ervaring, Wat die ervaring echt is blijft een open vraag zolang we niet weten wat er na de dood  is, of wat leven nu precies is,waaraan is leven verbonden?Is dat puur een fysiek iets of bestaat dat buiten het fysieke? Deze laatste vraag heb ik mezelf gesteld toen mij iets opviel bij hoe wetenschap kloont.

Wat er na de dood komt is twijfelachtig, na dergelijke ervaringen wordt vaak ook de spreekwoordelijke knop omgedraaid in de zin dat wetenschap een illusoire werkelijkheid bestudeert. In het onderzoek wordt  ook een parallel transformatieproces beschreven, alsof het leven een stervensproces is waarbij verkeerde aannames worden doorzien. Ten individuele titel wordt een verschil gemaakt tussen het zogeheten valse zelf en het ware zelf, we kunnen sterven aan het idee dat valse zelf te zijn waardoor het ware zelf terug tot expressie wordt gebracht. Vandaar wellicht ook de stelling dat wetenschap niet de waarheid onderzoekt maar de werking van een illusie in kaart brengt. En dat laatste doen ze voortreffelijk, het zet ons aan het denken waardoor ook de mens en zijn essentie naar de oppervlakte wordt gebracht.

[TTC 1.560]

1 uur geleden zei Magere Hein:

Dat wetenschap (nog) niet in staat is uit dode materie leven te creëren is een drogreden natuurlijk.

Bestaat er wel zoiets als 'dode materie'? 

[TTC 1.560]

Voor wie interesse heeft in de verwerking van een BDE, een pad van transformatie en integratie.

2.1 Probleemstelling en onderzoeksdoelen

In de concrete uitbouw van de onderzoeksopzet, was de wijze waarop het beleven van een bijna-doodervaring en de gevolgen van deze ervaring in het verdere leven door de betrokkene zelf wordt gepercipieerd, het uitgangspunt. Vertrekkende van de belevingsaspecten van de respectieve B.D.E.'s, werd nagegaan in welke mate het beleven van een dergelijke ervaring werkelijk als een scharniermoment kan omschreven worden in het verdere leven van de betrokkene. Meer concreet werd onderzocht welke (post-B.D.E.) transformatiemechanismen met het fenomeen B.D.E. gepaard gaan en wat de specifieke verwerkings- en integratieproblemen inhouden voor diegenen die een bijna-doodervaring beleefden. Enerzijds werd deze verwerkings- en integratieproblematiek in dialoog met het eigen innerlijk beleven in kaart gebracht. Anderzijds werd de verwerkings- en integratieproblematiek in interactie met de directe en bredere omgeving (zoals deze interactie door de bijna-doodervaarder wordt gepercipieerd) bestudeerd. De mechanismen die de verwerking van een B.D.E. optimaliseren, werden eveneens in beeld gebracht. (bron)