Het Apostolisch Genootschap

[Maria K. 51]

Ik kwam deze site tegen in mijn zoektocht naar zingeving.

Op de Facebook pagina Vrijzinnigen wordt verwezen naar een artikel op deze website.

Het gaat mij om de jullie visie op vrijzinnige wijze van geloven zoals beschreven.

Met de bekering tot Islam van een dochter als voorbeeld.

Een introductie van dit artikel zal ik in de volgende reactie posten.

Het Apostolisch Genootschap - Wie zijn wij?

Wij - Het Apostolisch Genootschap, de Algemene Doopsgezinde Sociëteit, de Vrijzinnigen Nederland en de VVP

- willen ouders en opvoeders inspireren in de opvoeding van hun kinderen.

- vinden het belangrijk geïnspireerd en zinvol te leven en te streven naar een menswaardige samenleving. Wij voelen ons daarbij verwant met mensen en organisaties die zich respectvol, maar ook vrij, willen verstaan met de traditie, nieuwe vragen durven stellen en nieuwe antwoorden durven overwegen.

- willen kritisch en creatief nadenken over waarden en normen en andere levensbeschouwelijke vragen en zo een eigen levensbeschouwelijk kompas ontwikkelen.

- zien dat aan dit kritisch en creatief nadenken ook een 'achterkant' zit: onze maatschappij verandert snel en wordt individualistischer en virtueler. Hierdoor is er minder betrokkenheid bij maatschappelijke organisaties en zijn er nog maar weinig ijkpunten. Ook de zekerheid waarmee ouders en andere opvoeders (hun) levensbeschouwelijke oriëntatie doorgeven aan hun kinderen staat onder druk. Dit geeft ruimte voor een nieuwe oriëntatie, maar kan ook onzeker maken en het gesprek in de weg staan.

Ouders en opvoeders kunnen in tijdschriften, boeken, onderlinge contacten en - eventueel - professionele hulp terugvallen op een breed pakket opvoedingsondersteuning, maar dit geldt niet of veel minder voor de ondersteuning bij zingeving in de opvoeding.

Wij respecteren elkaars inspiratiebronnen, vragen en antwoorden en 'agree to disagree' over de nadere invulling daarvan.

Vanuit deze ruimte werken wij ook van harte samen met de Humanistische Vormingsorganisatie, die - net als wij - staat voor een geïnspireerd en zinvol leven.

Zin in opvoeding wordt gesubsidieerd door het W. Margreet van Wermerkerkenfonds.

[Maria K. 51]

Het verhaal van de dochter

http://www.zininopvoeding.nl/Themas/Eig ... dia_Zahra/

'Ik dacht dat m'n moeder het zag aankomen, maar dat was niet zo.'

Claudia Zahra Hahn (28) werd zeven jaar geleden moslim. Waarom? Hoe reageerde haar moeder? En hoe had Claudia gewild dat haar moeder zou reageren?

‘Ik heb altijd al het gevoel gehad dat mijn leven een doel had: er is iets bijzonders in het leven dat ik nog moet ontdekken. En op een gegeven moment ben ik gaan lezen: over verschillende religies, maar ook over bijvoorbeeld Nieuwe Tijdskinderen.’

en dat van haar moeder.

http://www.zininopvoeding.nl/Themas/Eig ... /Patricia/

'Soms vraag ik: leg het me nog eens uit'

Patricia is katholiek opgevoed, trouwde met een atheïst en is op haar eigen manier gelovig. Haar dochter Claudia werd zeven jaar geleden moslim.

‘Claudia was al langer zoekende, maar indertijd heb ik dat niet zo gezien. Op een gegeven moment kreeg ze een vriend, die moslim was, maar ze was al aan het zoeken en toen die relatie uit ging, bleef zij naar de moskee gaan. Op een dag kwam ze thuis en zei ze: ik ben bekeerd.

Dat was voor mij echt een verrassing. En in het begin was het voor mij ook heel dubbel. Ik was blij voor haar dat ze had gevonden waar ze naar op zoek was en tegelijkertijd was ik heel huiverig. Zeker die eerste jaren. We zijn pas de laatste jaren meer gaan praten, in die tijd meed ik het onderwerp misschien ook wel een beetje. Ik vond het ingewikkeld om die dingen te benoemen.

Hoe is het als je dochter(of andere relatie) zich tot Islam bekeert?

Is er dan ruimte voor discussie of zijn er alleen vragen?

Hoeveel kan de ander begrijpen en waarom?

(Lees voor de moeder en dochter een andere nauwe relatie.)

[ineke-kitty 56]

Je topictitel is "Het Apostolisch Genootschap" en dan begin je over een "dochter die zich heeft bekeerd tot de Islam", en hoe het zou zijn als je dochter of een andere relatie zich tot de Islam bekeert.

Wat is het punt van discussie nu? Over het Apostolisch Genootschap, of over iemand die zich bekeert tot de Islam.

Overigens gelooft het Apostolisch Genootschap niet in een leven NA de dood, d.w.z. in de hemel.

[Maria K. 51]

Wat is het punt van discussie nu? Over het Apostolisch Genootschap, of over iemand die zich bekeert tot de Islam.

Precies zoals in topicstart is beschreven.

De doelstellingen met oa.

Ook de zekerheid waarmee ouders en andere opvoeders (hun) levensbeschouwelijke oriëntatie doorgeven aan hun kinderen staat onder druk. Dit geeft ruimte voor een nieuwe oriëntatie, maar kan ook onzeker maken en het gesprek in de weg staan.

Wat het met elkaar te maken heeft en waarom het apostolische genootschap dit vermeldenswaard vindt.

De bekering is duidelijk omschreven als een voorbeeld.

En daarom bewust naar de reactie daarna verplaatst met de vraag:

Kunnen jullie begrip opbrengen zoals de moeder dat kon?

Zoals hier de dochter kiest voor een andere levensbeschouwing dan waar ze zelf voor kiest?

Dit beschreven in het genoemde artikel en nav. van de uitleg van haar dochter.

[Hitchens 134]

Je topictitel is "Het Apostolisch Genootschap" en dan begin je over een "dochter die zich heeft bekeerd tot de Islam", en hoe het zou zijn als je dochter of een andere relatie zich tot de Islam bekeert.

Wat is het punt van discussie nu? Over het Apostolisch Genootschap, of over iemand die zich bekeert tot de Islam.

Het valt me op dat vaak dezelfde personen (bewust) niet goed lezen. Het staat er toch vrij duidelijk:

"Het gaat mij om de jullie visie op vrijzinnige wijze van geloven zoals beschreven.

Met de bekering tot Islam van een dochter als voorbeeld."

[Maria K. 51]

Overigens gelooft het Apostolisch Genootschap niet in een leven NA de dood, d.w.z. in de hemel.

Overigens is dit dus niet de opzet van het topic.

Wil je over de details van waar het Genootschap voor staat vwb. de leer gaan discussiëren, dan een ander topic openen?

Anders wordt dit topic weer een gevuld met bijbel teksten in vergedrukte letters ipv. een eerlijke persoonlijke gedachten wisseling over de levensbeschouwing van uw naasten.

Dank je wel.

Hier zal ik het als topic vervuiling beschouwen.

Maar ik denk dat je dat al wel zou vermoeden, gezien het woord "overigens".

[HJW 183]

Ik zou er op zich geen moeite mee hebben als één van mijn kinderen een religie gaat aanhangen of een levensbeschouwing.

Als ze het maar om een eigen motivatie doen en goede mensen blijven.

Als mijn dochter moslima zou worden omdat ze een moslimvriend zou hebben en die dat van haar verlangt, dan zou ik tegen zijn.

Ik ben tegen elke vorm van dwang.

Maar verder zijn ze vrij om te kiezen.

[Lanfy 1]

Het grootste probleem van religie is indoctrinatie en daardoor dwang!

[dingo 166]

Het grootste probleem van religie is indoctrinatie en daardoor dwang!

Dat is geen exclusieve eigenschap van religie maar van elke levensovertuiging.

Maar om op de vraag van Maria K in te gaan: Vrijzinnigheid heeft als eigenschap zo vrij te zijn dat het zich nergens meer aan hecht. Ik kan begrip op brengen voor iedereen die zoekt naar zingeving.

Meer dan voor mensen die zonder nadenken kiezen voor kritiekloos overnemen wat anderen zeggen. In plaats van kritisch te blijven nadenken over zingeving/geloof/overtuiging.

[Kwispel 1]

Het grootste probleem van religie is indoctrinatie en daardoor dwang!

Afhankelijk van hoe je religie definieert ben ik het met je eens.

[WdG 235]

Kunnen jullie begrip opbrengen zoals de moeder dat kon? Zoals hier de dochter kiest voor een andere levensbeschouwing dan waar ze zelf voor kiest?

Uiteraard. Maar, ik zou wel het gesprek aangaan. Immers, als - in dit geval haar dochter - een dierbare kiest voor een andere levensbeschouwing of overtuiging zijn er een aantal mogelijkheden. Misschien zit een van ons beiden wel fout. Het kan een mooie uitdaging zijn samen de zoektocht naar het hoe en waarom te doen, waarbij wederzijds respect een grote rol speelt.

"Zoekt en gij zult vinden" is een aktiviteit, die niet zomaar ophoudt wanneer je "iets" gevonden hebt.

[Maria K. 51]

@ WdG

Dat vind ik nou eens een goed uitgangspunt.

Natuurlijk kun je niet je eigen geloof verloochenen.

En dat hoeft ook niet.

Daarnaast moet het duidelijk zijn, dat dit ook voor de ander zal gelden.

Ee ander dat ook niet zal doen, na daar lang en breed over gedacht te hebben, al jaren nl. en al ettelijke gesprekken en gedachten wisselingen achter de rug zal hebben.

Tenminste als je de dochter mag geloven.

Dus haar ook daarin serieus zal nemen.

En idd.

Na eerlijke gesprekken kunnen beiden van elkaar leren.

[WdG 235]

Na eerlijke gesprekken kunnen beiden van elkaar leren.

Precies. Ik heb vrienden uit de moslim-wereld. Hoewel mijn geloof haaks staat op hun geloof, kan ik veel van deze mensen leren. Het kan niet zijn dat de waarheid in bezit is van een klein groepje mensen. Misschien zijn we allemaal wel op de een of andere manier misleid?

Ik weet dat ik op bepaalde punten dwaal. Waarom ik dat weet is omdat ik nu bepaalde dingen anders zie dan enkele jaren geleden, waar ik toen van overtuigd was. Waarom zal ik over enkele jaren niet ontdekt hebben dat ik nu bepaalde dingen verkeerd zie?

[Maria K. 51]

Ik weet dat ik op bepaalde punten dwaal. Waarom ik dat weet is omdat ik nu bepaalde dingen anders zie dan enkele jaren geleden, waar ik toen van overtuigd was. Waarom zal ik over enkele jaren niet ontdekt hebben dat ik nu bepaalde dingen verkeerd zie?

Wat eerlijk dat je dat ook kunt zeggen.

Maar wat doet dat met je inzet op de diverse fora en je eigen website?

Kun je dat ook nuanceren?

Lijkt me moeilijk.

[WdG 235]

Maar wat doet dat met je inzet op de diverse fora en je eigen website? Kun je dat ook nuanceren?

Aldoende leert men, toch? En, we werken samen met mensen uit verschillende "richtingen", van RKK tot Chr. Gereformeerd, van Pinkstergemeenten tot Kerkelijk dakloos. Het is dus niet "mijn" website. De inhoud is ook aan verandering onderhevig. Natuurlijk dragen we dat uit waarvan we overtuigd zijn, maar, degenen die ons volgen, is al opgevallen dat de inhoud op diverse gebieden nu toch anders is dan jaren geleden. En, ook de aanwezigheid op diverse fora speelt daarin een rol.

[HJW 183]

Precies. Ik heb vrienden uit de moslim-wereld. Hoewel mijn geloof haaks staat op hun geloof, kan ik veel van deze mensen leren. Het kan niet zijn dat de waarheid in bezit is van een klein groepje mensen. Misschien zijn we allemaal wel op de een of andere manier misleid?

Ik weet dat ik op bepaalde punten dwaal. Waarom ik dat weet is omdat ik nu bepaalde dingen anders zie dan enkele jaren geleden, waar ik toen van overtuigd was. Waarom zal ik over enkele jaren niet ontdekt hebben dat ik nu bepaalde dingen verkeerd zie?

Lijkt me een zeer gezond uitgangspunt.

Ik zou het niet misleid noemen of dwalen. Soms wordt het plaatje gewoon ineens wat duidelijker.

[Maria K. 51]

Waarom ik dat weet is omdat ik nu bepaalde dingen anders zie dan enkele jaren geleden, waar ik toen van overtuigd was.

Dat heeft nu mijn interesse.

Kun je aangeven waarom dat dan ging en waarom je het anders bent gaan zien?

Ik hoef niet zozeer details, maar zou je de reden kunnen zien in het gegeven, dat dingen van buiten af veranderden?

Dat bijvoorbeeld iets anders bleek te zijn, dan hoe je het altijd had gedacht?

Of ben je zelf veranderd oiv. bepaalde dingen binnen in jezelf.

Zoals bijvoorbeeld andere gevoelens bij gebeurtenissen of andere inzichten, omdat je dingen hebt bijgeleerd?

Datgene wat je leert, zou toch effect moeten hebben, anders is het zinloos bij te leren.

Misschien klink ik wat vaag, maar ik hoop dat je begrijpt, dat ik graag zou horen hoe dingen verlopen en je zicht daarop gewoon in het dagelijkse leven.

Dus niet de theorie van hoe het eigenlijk zou moeten zijn.

[WdG 235]

Kun je aangeven waarom dat dan ging en waarom je het anders bent gaan zien?

Op een bepaald moment miste ik de aansluiting tussen hetgeen onderwezen of gepredikt werd en wat ik in praktijk meemaakte en waarnam.

Dat bijvoorbeeld iets anders bleek te zijn, dan hoe je het altijd had gedacht?

Een voorbeeld: er is een tijd geweest dat ik wonderen niet serieus nam. Ik geloofde er eigenlijk niet in. En, in sommige kerken werd ook onderwezen dat ze niet voorkwamen. Ik nam het aan, tot ik zelf geconfronteerd werd met een aantal bovennatuurlijke verschijnselen, die met zekerheid aan God toe te schrijven waren.

Of ben je zelf veranderd oiv. bepaalde dingen binnen in jezelf.

Zeker. Maar, dan zou ik een getuigenis moeten afleggen.

Zoals bijvoorbeeld andere gevoelens bij gebeurtenissen of andere inzichten, omdat je dingen hebt bijgeleerd?

Ook. En niet alleen bijgeleerd, maar ook afgeleerd, en, als het goed is blijven we bijleren en afleren, toch?

Datgene wat je leert, zou toch effect moeten hebben, anders is het zinloos bij te leren.

Klopt. Wil ik wel meer over kwijt, als je dat wilt.

Misschien klink ik wat vaag, maar ik hoop dat je begrijpt, dat ik graag zou horen hoe dingen verlopen en je zicht daarop gewoon in het dagelijkse leven. Dus niet de theorie van hoe het eigenlijk zou moeten zijn.

Je bent absoluut niet vaag, ik denk dat ik je redelijk goed begrijp. Voor mij is geloof niet een theorie, maar een ervaring, die door ervaringen opgebouwd wordt, uitgaande van een Basis.

[Maria K. 51]

Dank je voor je antwoorden.

Die zeggen me zo zoveel meer dan al die vette schreeuwende Bijbelteksten.

Uit het leven gegrepen voorbeelden interesseren me altijd, omdat die wat zeggen over de heel unieke persoonlijkheid, die achter deze woorden zit.

Daarom blijf ik met interesse (mee)lezen.

[WdG 235]

Dank je voor je antwoorden.

Geen dank, Maria K.

Die zeggen me zo zoveel meer dan al die vette schreeuwende Bijbelteksten.

Uit het leven gegrepen voorbeelden interesseren me altijd, omdat die wat zeggen over de heel unieke persoonlijkheid, die achter deze woorden zit. Daarom blijf ik met interesse (mee)lezen.

Geloven heeft alles te maken met ervaren. Geloven doe je niet slechts door in de Bijbel te turen. Soms klopt God hard op de deur, terwijl je bezig bent met "Bijbelstudie". Je wilt niet gestoord worden, maar God blijft kloppen. Op een gegeven moment is het voorbij. De studie wordt volbracht, maar, God heb je gemist.

Zeker geloof ik dat de Bijbel Gods Woord is, maar, God openbaart Zich op zoveel andere manieren, door mensen, via engelen, in dromen en visioenen. Wanneer iemand daaraan voorbij gaat, plaatst hij of zij zich boven God. ZIJN Wegen zijn toch veel hoger dan die van ons? We kunnen ZIJN Wegen slechts beperkt begrijpen. En, door het luisteren naar andermans (en vrouws) ervaringen, zullen we HEM beter leren kennen. God houdt van ieder mens en wil aanwezig zijn in het leven van ieder mens. Het is vaak een keuze: doen we de deur wel of niet open? En, voor de duidelijkheid: de meest doorgeleerde Christenen laten regelmatig de deur dicht, omdat ze denken alles van HEM te weten. Het zijn vaak de mensen aan de rand van de samenleving door wie HIJ spreekt, niet altijd, maar vaak wel.

Als je vragen hebt, of ervaringen wilt delen, of vul maar in... laat gerust weten!

[Maria K. 51]

Aan preken, zeker over "men" en "je" heb ik geen gebrek.

Ik dacht dat ik dat duidelijk had gemaakt.

Dat ik liever "ik" heb.

[WdG 235]

Dat ik liever "ik" heb.

Prima, Maria. Wat wil je weten. Ik heb het idee dat de kern genoemd is?

[Maria K. 51]

Ik heb het idee dat de kern genoemd is?

Je bent hier open over geweest.

Wat mij eigen teleurstelt is, dat er zo weinig reacties komen van anderen, die anders toch wel degelijk weten te antwoorden, als het gaat om de theorie van het Bjbellezen.

En ook over de verschillende meningen onderling.

Er zijn toch vast wel veel gelovigen, die iemand in hun naaste famiie/vriendenkring hebben die wat geloof betreft een andere weg opgaan dan zij.

Soms een wat gemakkelijker manier van leven, maar toch blijvend christelijk.

Soms het helemaal je rug toekeren.

Een broer en zus een vriend of vriendin.

Refo's, die katholiek worden en andersom.

Gelovigen in het algemeen, die het helemaal zien zitten bij het boeddhisme.

Of een geliefde, die atheïst/humanist wordt.

Dat laatste lees ik veel op het atheïstenforum.

Ook dat het binnen families soms echt moeilijk kan liggen.

Zij zien best ook wel vaak het verdriet bij de nog wel gelovige.

Maar hier zou ik ook eens de andere kant willen horen.

Mensen die een geliefde hebben, die hun leven verder weg van God gaan inrichten omdat ze hun geloof zijn kwijtgeraakt of die er echt mee worstelen en hoe dat dan voelt voor jou.

[WdG 235]

Er zijn toch vast wel veel gelovigen, die iemand in hun naaste famiie/vriendenkring hebben die wat geloof betreft een andere weg opgaan dan zij.

En andersom. Ooit was ik een Christen-hater, atheist. Ik moest niks hebben van alles wat met de Bijbel of God te maken had. Zelfs Christelijke muziek kwam er bij mij niet in.

[Peter79 286]

Er zijn toch vast wel veel gelovigen, die iemand in hun naaste famiie/vriendenkring hebben die wat geloof betreft een andere weg opgaan dan zij.

Soms een wat gemakkelijker manier van leven, maar toch blijvend christelijk.

Soms het helemaal je rug toekeren.

Een broer en zus een vriend of vriendin.

Zeker wel. Eén zwager die bewust afstand heeft genomen en een andere zwager die er weinig mee doet heeft een vriendin die antigevoelens tegen het christelijk geloof heeft. Het lijkt mij moeilijk voor hun, omdat de christelijke uitingen in de familie een vanzelfsprekendheid zijn: bidden voor het eten, naar de kerk gaan, bijbel lezen.

En laatst had iemand van onze groeigroep haar partner mee. Het was fijn om hem erbij te hebben, maar op het moment van bidden voelt het voor mij dat hij wordt buitengesloten.

Ik vind het belangrijk om het hier eens over te hebben, anderzijds is dit een "ongemak" dat hoort bij geloofsvrijheid.

Refo's, die katholiek worden en andersom.

Gelovigen in het algemeen, die het helemaal zien zitten bij het boeddhisme.

Of een geliefde, die atheïst/humanist wordt.

Dat laatste lees ik veel op het atheïstenforum.

Ook dat het binnen families soms echt moeilijk kan liggen.

Zij zien best ook wel vaak het verdriet bij de nog wel gelovige.

Maar hier zou ik ook eens de andere kant willen horen.

Mensen die een geliefde hebben, die hun leven verder weg van God gaan inrichten omdat ze hun geloof zijn kwijtgeraakt of die er echt mee worstelen en hoe dat dan voelt voor jou.

Deze situatie ken ik niet zo. Bij mijn zwagers zie ik het als een onvermijdelijkheid en het verbaast me niets als ik zie hoe het geloof in hun familie functioneert. Laat ze het leven maar ontdekken, denk ik dan.

Met mijn ouders is geloof eigenlijk een onderwerp waarover we niet praten. Voor hen vallen geloof en kerk samen, voor mij niet en daardoor zitten we op totaal verschillende golflengte. Dat voelt wel als gemis, maar ik heb vroeger op dezelfde manier als zij geloofd en in een diepere laag vinden we elkaar ook wel weer.