Refo's

[student 45]

Hoe kijken jullie aan tegen de refo-zuil? Ik zit zelf in een reformatorische gemeente, hoewel ik mezelf niet echt als refo zie. Ik ben dus wel benieuwd naar jullie visie op ons.

[MysticNetherlands 298]

Geen idee. Denk wel dat ze voor n aanzienlijk gedeelte bepalen hoe t publiek over christenen denkt. Verder vind ik jou aardig

[Quest 90]

Hoe kijken jullie aan tegen de refo-zuil? Ik zit zelf in een reformatorische gemeente, hoewel ik mezelf niet echt als refo zie. Ik ben dus wel benieuwd naar jullie visie op ons.

Ik neem het je niet persoonlijk kwalijk, maar ik kijk zeer negatief tegen reformatorische gemeentes aan. Ik heb 10 jaar van mijn jeugd in Barneveld doorgebracht, zeer negatieve ervaringen opgedaan ten aanzien van homoseksualiteit, en ik ben blij dat ik uit die hoek van Nederland weg ben. Geen enkel respect voor anders denkende maar ondertussen is een groot gedeelte behoorlijk schijnheilig en wordt er van alles toegedekt wat absoluut niet door de beugel kan. Ik sta nog steeds niet voor mezelf in mocht ik opmerkingen krijgen als ik met mijn man bij mijn ouders in Barneveld op bezoek ben.

[Lobke 467]

Mijn schoonvader maakte een plotselinge bekering mee. De tv ging uit huis, alle dvd, etc. De jongste 2 woonden nog thuis en hadden het niet makkelijk. Mijn schoonvader stierf toen hij 58 jaar was en velen uit het gezin hebben aan deze afschuwelijke begrafenis een trauma overgehouden. Mijn schoonmoeder inmiddels meegegaan in deze streng reformatorische groep (het gekrookte riet) was anders. Een lieve wijze vrouw waarmee je over alles kon praten. Maar toch kon dat alleen doordat ze het geloof gescheiden hield van haar leven met haar kinderen, dat moet niet altijd makkelijk geweest zijn voor haar.

Ik noem nu een wat heftige situatie maar ik ken ook reformatorische christenen waar ik respect voor heb; bijv mijn beste vriendin al 45 jaar. Ik begrijp dat als je letterlijk de Bijbel leest je waarschijnlijk niet anders kunt geloven, toch belichten ze maar één kant van het geloof. Maar dat doe ik ook, God is (alleen) liefde, klopt ook niet helemaal..

De reformatorische, evangelisch en charismatische christenen worden meestal als voorbeeld genoemd door atheisten in discussies. Een klein deel van christelijk Nederland. De PKN en de RKK zijn m.i in de meerderheid. Voor mij zijn zulke discussies dan ook een karikatuur maken van christenen. Er worden alleen maar zaken gedropt uit de zeer streng religieuze richting, topics gestart waar in het geloof zo negatief mogelijk in de kijker komt. En daarom lijkt het wanneer je je op forums begeeft dat alle gelovigen streng reformatorisch of charismatisch zijn.

[Olorin 155]

Hoe kijken jullie aan tegen de refo-zuil? Ik zit zelf in een reformatorische gemeente, hoewel ik mezelf niet echt als refo zie. Ik ben dus wel benieuwd naar jullie visie op ons.

Ik vind ze wel interessant. Toch veelal een eigen naar binnengekeerd wereldje, met eigen regels en gebruiken en de nodige sociale controle. Ik heb de indruk dat een deel van de nieuwe generatie reformatorische jongeren wel aan hun geloof vasthouden, maar die zuil een beetje loslaten. Meer in de buitenwereld staan, anders met tv en internet omgaan, etc.

Reformatorische jongeren waar ik wel mee in aanraking kwam, kwamen me doorgaans wel als zachte vriendelijke beetje introverte mensen over.

Qua geloof heb ik de indruk dat de meeste mensen wel 24/7 hun best doen ook te leven naar hun geloof. Dat ze relatief meer toegewijd zijn dan laten we zeggen, de gemiddelde katholiek. En mijn indruk is ook dat het ook echt wel oprecht is. Verder heeft men een hele traditie op de oudvaders geënt en een liturgie die heel zorgvuldig is, met een heel minimalistisch kerkgebouw. Niet zo mijn smaak, maar straalt wel enorm uit dat men de eredienst heel serieus opvat. Wat ik ook wel waardeer is dat geloof niet zozeer iets abstracts is, maar men een haast mystieke spiritualiteit heeft waarin men Gods aanwezigheid ervaart.

Waar ik zelf niet zoveel mee kan is de interpretatie van de predestinatieleer die wordt aangehangen. Dat je als gelovige niet weet of je uitverkoren bent tot behoud omdat geen innig bekeringsmoment hebt meegemaakt. Ik geloof niet dat bij iedere gelovige het op dezelfde manier werkt. (Het aardige is trouwens dat qua spiritualiteit er enige verwantschap hier is met evangelsichen, laten we zeggen twee kanten van dezelfde piëtistische medaille.) Plus dat ik zelf in mijn geloof de vrije wil een wat grotere plaats geef in je behoud. Daarnaast vind ik persoonlijk het accent op de zonde en het slechte in de mens me iets te groot. Geloof kan ook veel vreugde en blijdschap brengen en ook dat mag gevierd worden. Het reformatorische geloof is mij iets te somber en te melancholisch.

[henkjan37 0]

Hoe kijken jullie aan tegen de refo-zuil? Ik zit zelf in een reformatorische gemeente, hoewel ik mezelf niet echt als refo zie. Ik ben dus wel benieuwd naar jullie visie op ons.

Ik vind ze wel interessant. Toch veelal een eigen naar binnengekeerd wereldje, met eigen regels en gebruiken en de nodige sociale controle. Ik heb de indruk dat een deel van de nieuwe generatie reformatorische jongeren wel aan hun geloof vasthouden, maar die zuil een beetje loslaten. Meer in de buitenwereld staan, anders met tv en internet omgaan, etc.

Reformatorische jongeren waar ik wel mee in aanraking kwam, kwamen me doorgaans wel als zachte vriendelijke beetje introverte mensen over.

Qua geloof heb ik de indruk dat de meeste mensen wel 24/7 hun best doen ook te leven naar hun geloof. Dat ze relatief meer toegewijd zijn dan laten we zeggen, de gemiddelde katholiek. En mijn indruk is ook dat het ook echt wel oprecht is. Verder heeft men een hele traditie op de oudvaders geënt en een liturgie die heel zorgvuldig is, met een heel minimalistisch kerkgebouw. Niet zo mijn smaak, maar straalt wel enorm uit dat men de eredienst heel serieus opvat. Wat ik ook wel waardeer is dat geloof niet zozeer iets abstracts is, maar men een haast mystieke spiritualiteit heeft waarin men Gods aanwezigheid ervaart.

Waar ik zelf niet zoveel mee kan is de interpretatie van de predestinatieleer die wordt aangehangen. Dat je als gelovige niet weet of je uitverkoren bent tot behoud omdat geen innig bekeringsmoment hebt meegemaakt. Ik geloof niet dat bij iedere gelovige het op dezelfde manier werkt. (Het aardige is trouwens dat qua spiritualiteit er enige verwantschap hier is met evangelsichen, laten we zeggen twee kanten van dezelfde piëtistische medaille.) Plus dat ik zelf in mijn geloof de vrije wil een wat grotere plaats geef in je behoud. Daarnaast vind ik persoonlijk het accent op de zonde en het slechte in de mens me iets te groot. Geloof kan ook veel vreugde en blijdschap brengen en ook dat mag gevierd worden. Het reformatorische geloof is mij iets te somber en te melancholisch.

sluit ik me bij aan. Ik heb er over het algemeen respect voor, hoewel ik over theologische vraagstukken dus wat anders denk.