Verslavend masturberen

[Quest 90]

Dus hetzelfde als eten, vroeg of laat beheerst het je als je er niet aan toe geeft. Iedereen heeft maar in beperkte mate controle over zijn lichaam, de controle kun je juist verliezen door jezelf teveel te beperken.

Uit eigen ervaring kan ik mededelen dat dat eigenlijk wel meevalt. Natuurlijk, die seksuele gedachten blijven, niet zelden ook op vrij opdringerig niveau, maar als je er niets mee doet, dan verdwijnen ze ook altijd weer. En als je maar vaak genoeg de neiging handwerk te verrichten weerstaat, dan wordt dat op een gegeven moment ook steeds gemakkelijker. Je wilskracht is eigenlijk een soort mentale spier en spieren kun je trainen.

De idee dat die gedachten op een gegeven moment wel verdwijnen of minder worden, die kun je het beste inderdaad uit je hoofd zetten, want dat doen ze niet. Zeker niet als je in een samenleving woont waar je overal seksuele prikkels en toespelingen tegenkomt. Ze blijven soms zelfs wat langer doorzeuren, omdat je er immers niets concreets mee doet. Maar het is ook niet zo dat ze je per se geheel zullen beheersen als je geen handwerk verricht. Ze komen en gaan en dat is het eigenlijk wel.

En als je er niet al te spastisch of streng over doet, maar ze bij wijze van spreken beschouwd als slechts hinderlijke vliegen die soms irritant om je heen zwermen en die enkel potentieel biechtmateriaal opleveren als je iets te lang te onwillig bent in het wegjagen, dan valt er op zich nog wel prima mee te leven.

Als ik op straat loop kom ik eigenlijk zelden seksuele prikkels en toespelingen tegen, ben er dan ook niet echt mee bezig verder.

Ik sluit me aan bij de vraag van mystic, wat is er eigenlijk op tegen?

[MysticNetherlands 298]

Kijk, ik snap dat porno kijken niet oké is daar je niet weet of de 'actrices' in kwestie getrouwd zijn, en uiteraard zeker niet als je zelf getrouwd bent... en ik snap dat t niet oké is als het je leven beheerst (wat heel subjectief is uiteraard), maar dat geldt ook voor koffie drinken, auto rijden, video games spelen etc...

Maar wat is er mis met masturberen an sich?

[Robert Frans 1.653]

Het is meer in reclames en advertenties dat je het tegenkomt, vaak ook op subtielere wijze. En ook in films en televisieprogramma's kom je het volop tegen. Als je erop let (en ik vind het wel geinig om op dat soort dingen te letten) dan zie je het best veel.

Het verbod op masturberen komt eigenlijk een beetje uit het Verlichtingsdenken, dat de kerk toen enthousiast heeft overgenomen: als puur rationeel wezen behoor je je niet in te laten met zoiets grilligs als je natuur. Daarvóór was het eigenlijk een non-issue.

Nu wordt het vooral ook spiritueel uitgelegd: dergelijke handelingen helpen je niet verder in het willen leven vanuit uitsluitend liefde en medelijden, omdat ze vanuit lust worden verricht, waarin degene aan wie je denkt enkel als lustobject wordt "gebruikt."

Het wordt dan gezien als een overmatig toegeven aan zulke verlangens, net zoals teveel eten, teveel drinken of teveel feestvieren ook als zodanig wordt gezien. Want zoals eten, drinken en feesten op gepaste tijden behoren plaats te vinden, zo behoren seksuele handelingen dus ook plaats te vinden binnen het huwelijk, tussen twee mensen die zich aan elkaar geven en elkaar voor het leven trouw zijn.

Ik denk dat zo'n afwijzing het beste te begrijpen is vanuit de mystieke tradities, waarin men ook aan zichzelf versterft en zo sober mogelijk rust, eet en drinkt, om zo "het vlees" streng te beheersen en open te staan voor de ultieme vereniging met de goddelijke liefde, die zich in het verborgene laat kennen, als alle verlangens, gedachten en herinneringen zwijgen. Dit kom je in andere mystieke godsdiensten ook vrij sterk tegen.

Hoewel niet elke gelovige de weg van zo'n hardcore mysticus kan gaan, kan hij (of zij) er wel iets van meenemen en zulke concrete handreikingen kunnen daarin dan een hulp zijn. En door zulke geboden extra streng neer te zetten, dagen ze je als het ware uit om boven jezelf uit te stijgen en méér te doen of te laten dan je voor mogelijk zou houden. Net zoals een sporter ook graag hoge doelen stelt om naartoe te werken.

[Anoniem(97) 0]

Toch geloof ik niet dat Jezus is gestorven om zo ervoor te kunnen zorgen dat wij onze zonden (verslavingen) vrijuit kunnen doen zonder ons druk te maken. Dan zouden we er allemaal wel erg gemakkelijk vanaf komen .

Dat is ook de thematiek van Romeinen 6.

Romeinen 7 schetst het dilemma. Je doet wat je niet wil. En eindigt met: Wie zal je verlossen?

Als het antwoord is, dat je jezelf moet verlossen, ga je terug naar de wet en probeer je je aan de regel daarvan te houden.

Maar als het antwoord is: Jezus Christus, wat betekent dat dan? De neiging bestaat om dan toch weer op de wet terug te grijpen als middel tot verlossing. Het motto kan dan zijn: 'bid en werk' of uit dankbaarheid de wet doen. Het geeft een goed gevoel om wat aan de zonde te doen.

Maar als Jezus Christus het doet, omdat je het zelf niet kan, moet je zelf ook niets gaan doen. Ik vind dit lastig om te zeggen, met Romeinen 6 in het achterhoofd. Maar het is destructief om steeds weer te vechten tegen iets waartegen je niet opgewassen bent. De stap van niets eraan doen is denk ik om verschillende redenen heilzaam:

- stoppen met zinloos vechten;

- beseffen dat God je accepteert zoals je bent - de vraag of je jezelf ook accepteert, of dat je "strenger" bent dan God;

- uit handen geven dat God je brengt waar je moet zijn;

- beter onderscheiden tussen gebrokenheid en zonde;

- je richten op Gods Koninkrijk - wanneer je dat doet, dan ontvang je ook alles wat je nodig hebt.

God heeft ons inderdaad sterke lichamelijke impulsen gegeven op een zekere leeftijd, maar die heeft hij zeker niet gegeven om eraan verslaafd te raken. Een goed geweten en een gezond verstand is daarom inderdaad van belang als christen. Het is alleen lastig om je daaraan vast te houden

Ieder mens heeft behoefte aan houvast, maar elk houvast buiten Christus zal niet duurzaam blijken te zijn. In dit geval gaat het naar mijn gevoel over controle en zelfbehoud. Controle is het dat je doet wat je niet wilt - acceptatie zou zijn dat dit is wie jij nu bent. Het hoort bij seksualiteit en seksualiteit maakt deel uit van je identiteit. Jij ervaart het als probleem, je zou kunnen zeggen dat er enige ontsporing is. Maar wat dit betreft ben je zeker niet uniek. En ik noem het woord ontsporing, omdat seksualiteit goed is, iets om blij mee te zijn. Dat moet je in het oog blijven houden. Misschien kan je er later wel om lachen: ik wilde beter zijn dan ik in werkelijkheid ben, ik ben eigenlijk ook maar een mens met menselijke zwakten.

Zelfbehoud is het als je je schaamt en jij de enige bent die weet dat je hiermee worstelt. Zwak zijn is geen schande bij de Heer. Mensen die rijk of gezond zijn hebben geen Heelmeester nodig, maar God vult graag de handen van wie bij Hem hun nood klagen. Ik ben ervan overtuigd dat als je op Hem vertrouwt, dat je ook naar anderen open kan worden over de problemen waarmee je worstelt. Als God voor jou is, wat kan een ander jou nog aandoen (Romeinen 8). Open zijn over jezelf is dan geen bedreiging meer, want jouw zelfbeeld hangt niet meer af van wat anderen van je vinden. Als je daar open over durft te zijn, versterkt en bevestigt dat je geloof (= belijden).

Nog wat beelden uit de Bijbel: wat veel belangrijker is dan steeds maar je huis schoon te vegen, is dat je vervuld wordt met de Heilige Geest. Overwin het kwade door het goede. Vergeet wat achter je ligt, richt je op wat voor je ligt (Fil 3). Besteed niet teveel aandacht aan het oplappen van de oude mens.

Mee eens, behalve het punt van 'niets eraan doen'. God heeft de verslaving, naar mijn mening, door zijn wil laten gebeuren. Ik ben bang dat als ik me gewillig laat overgeven aan de verslaving dat het me koud gaat laten en zo er dus niets meer om geef. Ik denk dat ik moet blijven bidden om hulp van de Heer en dat hij me er wil van verlossen, met vertrouwen op Jezus.

[Bonjour 80]

Misschien moet je het masturberen niet als probleem zien, maar als gevolg van een probleem. Wellicht kan je elders in je leven iets veranderen zodat je behoefte afneemt.

[Quest 90]

Mee eens, behalve het punt van 'niets eraan doen'. God heeft de verslaving, naar mijn mening, door zijn wil laten gebeuren. Ik ben bang dat als ik me gewillig laat overgeven aan de verslaving dat het me koud gaat laten en zo er dus niets meer om geef. Ik denk dat ik moet blijven bidden om hulp van de Heer en dat hij me er wil van verlossen, met vertrouwen op Jezus.

Ik denk persoonlijk niet dat God er zich mee bezighoudt of jij met je piemel speelt ja of nee. Er zijn belangrijkere zaken dan wat lichamelijke behoeftes, behoeftes die jij nu zelf extra belangrijk aan het maken bent en daardoor toestaat meer in je leven aanwezig te zijn. Is het niet gewoon zo dat je nu juist geniet van het creeeren van een zogenaamd probleem waardoor je andere problemen aan de kant kunt schuiven/negeren?

[Peter79 286]

Mee eens, behalve het punt van 'niets eraan doen'. God heeft de verslaving, naar mijn mening, door zijn wil laten gebeuren.

Gods wil is dat je geen slaaf bent. Hij wil je van slavernij bevrijden, als je Hem toelaat.

Ik ben bang dat als ik me gewillig laat overgeven aan de verslaving dat het me koud gaat laten en zo er dus niets meer om geef.

Je komt hier met een noodkreet. Als ik die vertaal naar een situatie die ik zelf ken, dan is er sprake van een soort cyclus: zondigen - berouw - vragen om vergeving en je voornemen het niet weer te doen - zondigen - enzovoort. Die cyclus kan je aleen maar doorbreken als je besluit om een keer anders te reageren dan dat je eerder deed.

Je noemt het overgeven aan de verslaving - net alsof verslaving dan wint. Nee, je geeft het op wat betreft je eigen kunnen. Hier is de kans om je over te geven aan God. Om jouw pakketje aan de Heer te geven. In feite kom je tot de erkenning dat je dit zelf niet kan oplossen. Probeer het dan ook niet meer zelf.

Ik denk dat ik moet blijven bidden om hulp van de Heer en dat hij me er wil van verlossen, met vertrouwen op Jezus.

Voor mij is bidden dat je zelf niets doet, maar het uit handen geeft. Het geloof werkt niet zo dat de dingen die je eerst uit eigen kracht niet lukten opeens wel lukken als God helpt.

Wat nodig is, is vertrouwen. Vertrouw je erop dat jouw problemen veilig zijn bij God, ook als je niet direct verandering ziet in je leven? Besef dat Hij je liefheeft, besef dat je geliefd bent. Heb je jezelf dan ook lief? Hebben anderen jou lief? Ben je een waardevol mens?

Misschien dat ik met niets doen, nog te weinig heb gezegd. Het kan zijn dat op het moment dat je toegeeft aan je behoefte, dat je op dat moment even verstoppertje doet voor God. Dat je op dat moment wenst dat Hij niet bestaat. Dat moet dan absoluut anders. Zie het als iets onvermijdelijks wat je tegenkomt op je pad, maar dat je daar niet alleen door gaat. Ook daarin houdt God je hand vast, ook al begrijp je niet waarom het zo is en kan je het alleen maar negatief zien.

Misschien is het wel een symptoom van iets anders dat scheef zit in je leven, bijvoorbeeld overvraagd worden, eenzaamheid, etc. Zolang oorzaken niet veranderen, veranderen symptomen ook niet. Seksualiteit is zo verweven met wie je bent, dat er geen eenvoudige, snelle oplossingen zijn. Maar ga de weg met God, zie het als jouw kruis.

[Willempie 1.410]

Persoonlijk denk ik dat zelfbevrediging in wezen niet kwaad is, tenzij het extreme vormen gaat aannemen en je leven beheersen natuurlijk. Een beetje zelfbeheersing is heel goed en ook nodig maar om alles met geweld te onderdrukken werkt contraproductief. Je geeft het dan teveel aandacht waardoor het alleen maar erger wordt. Het wordt dan een probleem terwijl het geen probleem hoeft te zijn. Of het gaat zich op een andere manier wreken. Ja, we willen graag heilig worden maar stel dat we verlost worden van de gewoonte om af en toe "de spanning te ontladen", om het maar even zo te noemen, zijn we dan heiliger geworden? Ik denk het niet.

Zelf heb ik ook een "doorn in mijn vlees" waar ik graag van verlost zou willen worden. Ik heb misschien al wel honderd keer gevraagd om ervan verlost te worden. Vanmorgen heb ik gezegd: "Heer, ik geef het nu gewoon echt aan U over. Als het uw wil is om me hiervan te verlossen, graag. Indien niet, ook goed. Ik ga er ook niet langer voor bidden. Het is klaar nu.

In ieder geval is het, denk ik, wel zo dat ik geen mensen bekritiseer of (ver)oordeel omdat ik dondersgoed weet dat, als het al zou mogen, ik daar in ieder geval geen recht toe heb.

Er wordt ontzettend veel geoordeeld door christenen, weet ik uit ervaring. Meestal gaat het om uiterlijke, relatief onbelangrijke zaken. Dan denk ik wel eens dat het misschien beter voor die mensen en de Kerk zou zijn als die mensen eens goed op hun bek zouden gaan om ze dat af te leren. Of dat ze ook een behoorlijke doorn in hun vlees krijgen. Om Pascal aan te halen: "Het is beter om niet te vasten dan om dat wel te doen indien we ons daardoor dan beter of heiliger gaan voelen."

Totdat God ons opneemt zitten we gewoon vast in ons aardse lichaam met al zijn problemen en beperkingen. En daar hebben we het mee te doen.

[Devootje 4]

Naar mijn mening is het ongezonder om seksueel gespannen te zijn dan om af en toe te masturberen.

En waarom zou je je eigenlijk moeten verzetten tegen een natuurlijke impuls?? (als je er niemand kwaad mee doet?)