Streeptheologie

[Ursa 1]

Gisteren een preekbespreking in de kerk gehad waar het ging over het werk van de Heilige Geest. Nu kan ik me inhoudelijk goed vinden in wat daarover gezegd werd. Dat de Geest krachtig in ons werkt en ons doet geloven, en de weg wijst naar Jezus met behulp van de Bijbel. Later op de avond kwam ook de vraag aan bod: 'wat als iemand een directe openbaring heeft van de Heilige Geest?'. Daarover zijn verschillende gedachten uitgewisseld die avond. Waar het mij nu om gaat is dat de opvatting van mijn predikant toch wel sterk leek op 'streeptheologie': de opvatting dat de Heilige Geest in de eerste dagen van het christendom (Handelingen) krachtiger werkte dan nu. Op basis van de Bijbel weten we dat Paulus meerdere directe aanwijzingen van de Geest heeft gekregen. Maar als iemand daar nu mee komt is het oppassen geblazen. Nu is dat zo, openbaring mag altijd getoetst worden aan de Bijbel.

Ik geloof alleen niet zo in die streeptheologie. Waarom zou de Geest nu minder krachtig werken? Simpelweg omdat we de ervaringen van de discipelen op papier hebben en daar van uit gaan, en daarna niks meer nodig hebben? Wat dan met de talloze ervaringen van gelovigen? Nu en in het verleden?

Ik ben er nog niet helemaal over uit (vandaar dit topic). Wel denk ik dat men bij ons wel eens te bang is voor zulke ervaringen (dit beaamde de predikant ook).

[dingo 166]

Men is denk ik terecht wat huiverig voor dergelijke "directe" openbaringen omdat het vaak genoeg ook wensdenken is. Aan de andere kant kun je dergelijke openbaringen ook toetsen/wegen. Maar de HG is niet beperkt tot directe ingevingen om krachtig te werken, hij kan ook werken door het lezen van de bijbel of door contacten met christenen en niet-christenen etc. Kort gezegd ik heb mijn bedenkingen bij "directe" openbaringen maar het idee achter streeptheologie lijkt me minstens zo discutabel.

[Olorin 155]

Waar het mij nu om gaat is dat de opvatting van mijn predikant toch wel sterk leek op 'streeptheologie': de opvatting dat de Heilige Geest in de eerste dagen van het christendom (Handelingen) krachtiger werkte dan nu.

Ik denk dat men ook wel eens een verkeerd beeld heeft over de tijd van de Bijbel. Het zijn natuurlijk best selectieve verhalen die verzameld zijn.

Op basis van de Bijbel weten we dat Paulus meerdere directe aanwijzingen van de Geest heeft gekregen. Maar als iemand daar nu mee komt is het oppassen geblazen. Nu is dat zo, openbaring mag altijd getoetst worden aan de Bijbel.

Het is ook maar de vraag of men Paulus maar meteen en direct geloofde, zeker toen hij nog maar net zich had bekeerd. Later had hij in de Kerk al een enorm gezag, dat blijkt ook wel dat in de Bijbel zijn brieven al een autoriteit hebben.

Verder is het denk ik zo dat ook Paulus niets nieuws in z'n eentje besloot. Het is veelal een verdere uitwerking en theologisering van wat Jezus openbaarde. En wat betreft denk ik één van de meest controversiële dingen was, zie ik ook al als bespreking in Handelingen terug, waarin kennelijk de apostelen al tot overeenstemming waren gekomen.

Ik geloof alleen niet zo in die streeptheologie. Waarom zou de Geest nu minder krachtig werken? Simpelweg omdat we de ervaringen van de discipelen op papier hebben en daar van uit gaan, en daarna niks meer nodig hebben? Wat dan met de talloze ervaringen van gelovigen? Nu en in het verleden?

Als je de verhalen uit bijvoorbeeld de middeleeuwen zou geloven, dan lijkt daar geen afname te zijn. Ook daar is het een kwestie van selectie en wellicht ook dat men sneller er bovennatuurlijke zaken aan koppelen, terecht of onterecht. Het zelfde met onze tijd, afhankelijk van welk deel in de wereld. Ook een stukje cultuur denk ik.

[Robert Frans 1.653]

De Openbaring is met het onderricht en het Offer van Christus voltooid. Er is dus geen sprake van dat er nieuwe leringen zouden kunnen worden geopenbaard, laat staan dat deze in tegenspraak zouden kunnen zijn met wat wij al vanaf het begin weten en geloven. Alles wat geschreven en gesproken wordt binnen de Kerk, toen en nu, zijn enkel voortborduursels op en bevestigingen van wat we alreeds leren.

Het is echter wel mogelijk dat iemand een private openbaring meent te hebben gehad. Als die openbaring degene bemoedigt en nader tot God en de Kerk brengt, dan is er weinig aan de hand en hoeft de openbaring niet eens direct van God te zijn. Het wordt echter een ander verhaal als diegene meent dat die openbaring ook voor anderen geldt. In dat geval moet de openbaring eerst getoetst en onderzocht worden, om te kijken of deze wel strookt met Schrift en Traditie en of deze wel werkelijk van God komt.

Als na onderzoek blijkt dat er goede redenen zijn om de openbaring te erkennen, dan kan de kerk gelovigen toestaan naar de openbaring te leven. Ze kan ook zelf besluiten er beleid op te voeren als de openbaring echt van belang blijkt te zijn voor de gehele Kerk. Bijvoorbeeld door bepaalde devoties aan te moedigen, (tijdelijke) voorschriften uit te vaardigen of door de plaats waar de openbaring is geschied te erkennen als bedevaartsoord.

Dan nog is echter elke gelovige vrij om de openbaring wel of niet te geloven en of ernaar te leven. Belangrijke kerkelijke voorschriften die echter uit de openbaring zijn voortgekomen en die voor alle gelovigen gelden, moeten wel gewoon nagekomen worden, zo had ik begrepen. Een private openbaring hoeft dus nooit erkend en beleden te worden door welke gelovige ook, ook niet als deze door de Kerk is erkend. Dit alles geldt ook voor wonderen en tekenen die niet zijn vastgelegd in de Leer.

Het is daarbij mogelijk dat God, direct of door middel van heiligen, in de ene tijd of plaats meer openbaringen en tekenen geeft dan in de andere tijd of plaats. Het is zeker mogelijk dat in de begintijd van de Kerk er meer openbaringen en tekenen werden gegeven, om zo de nog prille Kerk te bemoedigen en te sterken in een vijandige wereld. Maar men kan daar geen theologie op baseren, omdat de Geest waait waar Hij wil en Hij aan een ieder geeft wat nodig is, ongeacht tijd of plaats.

[credo26 0]

Olorin » 14 okt 2013 11:56 schreef :

Op basis van de Bijbel weten we dat Paulus meerdere directe aanwijzingen van de Geest heeft gekregen. Maar als iemand daar nu mee komt is het oppassen geblazen. Nu is dat zo, openbaring mag altijd getoetst worden aan de Bijbel.

Het is ook maar de vraag of men Paulus maar meteen en direct geloofde, zeker toen hij nog maar net zich had bekeerd. Later had hij in de Kerk al een enorm gezag, dat blijkt ook wel dat in de Bijbel zijn brieven al een autoriteit hebben.

Verder is het denk ik zo dat ook Paulus niets nieuws in z'n eentje besloot. Het is veelal een verdere uitwerking en theologisering van wat Jezus openbaarde. En wat betreft denk ik één van de meest controversiële dingen was, zie ik ook al als bespreking in Handelingen terug, waarin kennelijk de apostelen al tot overeenstemming waren gekomen.

Ik denk dat u gelijk heeft .

1Joh.4:1-3

1 Geliefden, vertrouwt niet iedere geest, maar beproeft de geesten, of zij uit God zijn; want vele valse profeten zijn in de wereld uitgegaan. 2 Hieraan onderkent gij de Geest Gods: iedere geest, die belijdt, dat Jezus Christus in het vlees gekomen is, is uit God;3 en iedere geest, die Jezus niet belijdt, is niet uit God. En dit is de geest van de antichrist, waarvan gij gehoord hebt, dat hij komen zal, en hij is nu reeds in de wereld.

[Wietse 0]

Kunnen jullie in "Jip en Janneke" taal uitleggen wat streeptheologie is?

[Robert Frans 1.653]

De streeptheologie deelt de geschiedenis van God en de mens, van Adam tot de wederkomst, op in verschillende perioden waarin God steeds weer anders werkt en mensen zich steeds weer anders tot God verhouden. Het verschilt per theoloog hoeveel perioden er zijn, maar grofweg onderkent men meestal de periode tot de zondeval, de periode tot de zondvloed, de periode tot het Offer van Christus, de periode tot het duizendjarig Rijk, de periode tot het laatste Oordeel en de periode daarna.

[Ursa 1]

Robert Frans, is dat niet de bedelingenleer?

Streeptheologie is meer: in het begin van het christendom waren wonderen en directe(re) sturing van de Heilige Geest nodig, want toen was de Bijbel er nog niet. Na de eerste eeuw zijn er veel minder wonderen (etc).

[Robert Frans 1.653]

Hmmm, volgens mij haal ik wat leringen door elkaar inderdaad, dacht dat streeptheologie en bedelingenleer ongeveer hetzelfde waren. Nou ja, beiden delen de heilsgeschiedenis wel in in perioden, alleen lijkt de streeptheologie er wat minder te hebben.

[Ursa 1]

Volgens mij komt de streeptheologie meer voort uit het gegeven dat de (werken van de) HG wat minder aan bod komen in de calvinistische traditie (of dat de focus anders ligt) + een bepaalde focus op het Bijbelse verhaal (de geschiedenis van na 100 speelt dan minder een rol).

[Wietse 0]

Bedankt voor de uitleg.

Eerste wat in mij op kwam was dat Derrek Prince moest erg zijn best doen om lid te worden van de pinksterkerk. Omdat alleen mensen lid mochten worden als ze arm waren en ongeletterd was.

Heilige Geest is voor mij een leidraad voor beslissingen en inzicht op mijn leven en de wereld. Ben ook niet bang voor deze ervaring, er is een geestelijke oorlog en je moet indd oppassen dat je niet geleid word door de geest van de antichrist of demonisch gespuis.

[Raido 0]

Volgens mij komt de streeptheologie meer voort uit het gegeven dat de (werken van de) HG wat minder aan bod komen in de calvinistische traditie (of dat de focus anders ligt) + een bepaalde focus op het Bijbelse verhaal (de geschiedenis van na 100 speelt dan minder een rol).

Onze preek ging daar toevallig gisteren ook (min of meer) over. De streeptheologie is overigens niet zo 'hard' als je nu voorstelt.

Er zijn een aantal onderdelen aan de theologie en niet elke kerk past ze even rigoureus toe. De meeste kerken zullen belijden

a) Dat er sprake is van bijzondere gaven van de Geest en er zijn 'gewone' gaven van de Geest. Wat die precies zijn ga ik nu niet op in.

De bijzondere gaven (b.v. wonderen, spreken in tongen) waren er om de heidenen te bekeren (kort door de bocht).

c) de Bijbel, de openbaring van het Woord van God was nog niet op Schrift gesteld.

In de vroege kerk had je dan dus die wonderen om mensen te overtuigen van het Christendom, nu hebben we de Bijbel en is de openbaring van God 'af'. Er is niets meer te openbaren. In de kerk waarin in werd geboren leeft dat gedachte goed nogal sterk, met een uitzondering, want de meeste mensen geloven wel in een 'middelijke Godsontmoeting' en een soort visioenen rond 'de Vierschaar der Concientie' en de 'Zekerheid van het Heil'.

Onze preek ging over de Dortse Leerregels hoofdstuk 5, artikel 8 en 9:

Van deze bewaring der uitverkorenen tot de zaligheid, en van de volharding der ware gelovigen in het geloof, kunnen de gelovigen zelven verzekerd zijn, en zij zijn het ook, naar de mate des geloofs, waarmede zij zekerlijk geloven dat zij zijn en altijd blijven zullen ware en levende leden der Kerk, dat zij hebben vergeving der zonden en het eeuwige leven.

En dienvolgens spruit deze verzekerdheid niet uit enige bijzondere openbaring, zonder of buiten het Woord geschied, maar uit het geloof aan de beloften Gods, die Hij in Zijn Woord zeer overvloedig tot onzen troost geopenbaard heeft; uit het getuigenis des Heiligen Geestes, Die met onzen geest getuigt dat wij kinderen en erfgenamen Gods zijn , Rom. 8:16, 17,; eindelijk, uit de ernstige en heilige oefening van een goede consciëntie en van goede werken. En zo de uitverkorenen Gods dezen vasten troost in deze wereld niet hadden, dat zij de overwinning behouden zullen, mitsgaders dit onbedrieglijk pand der eeuwige heerlijkheid, zo zouden zij de ellendigste van alle mensen zijn.

Het vette stukje gaat heel specifiek over de zekerheid van het geloof. Die zekerheid heb je niet uit enige bijzondere openbaring, zonder het Woord of buiten het Woord. Dus geen verschijningen van God in visioenen in de bloemenkwekerij óf wetenschap over iemand anders heil als (bijzondere) openbaringen van de Heilige Geest.

Dat stukje is dus wel erg specifiek, ik zal binnenkort nog even in de Heidelberger Cathechismus en de Nederlandse Geloofsbelijdenis duiken. Het heeft namelijk ook te maken met wederdopers in Münster die geloofden ook in de buitenbijbelse openbaring (of voortschreidende openbaring), waar één van die geschriften notie van maakt.