'De Autist'

[bj 0]

‘De Autist’

Wie ben ik?

Wist ik het maar.. als anderen het niet weten.. ze geen hoogte van me hebben.. ze niet weten wat ze aan me hebben..

ik afstandelijk lijk.. afwezig.. dingen niet aan lijken te komen.. ik niet reageer zoals de meeste mensen het doen.. ik niet de emoties toon die anderen wel tonen.. ik niet de interesses heb die anderen, de meerderheid wel heeft.. laat staan deze ook te delen..

Wat wil ik?

Ik wil zoveel.. maar misschien ook niet.. ik wil anders.. maar het hoort niet.. het is tegenstrijdig.. het confronteert anderen.. en mijzelf..

Ik wil rust.. Vrede.. maar als ik het heb waarom is het dan zo weer weg?

Ik wil liefde.. ik voel de liefde.. maar waarom doet dat vaak zo pijn?

En toch weet ik.. liefde is de sleutel naar het hart.. zou dat voor mij deuren openen en de muren afbreken..?

Want breken moeten ze!

En wie helpt mij een deur openen.. of een raampje?

Ik lijk een ‘eiland.. maar zijn we dat niet allemaal’?

Zijn het altijd ‘vloedgolven en bevingen’ die ‘eilanden’ samenbrengen of moeten we ook niet openstaan voor ‘eb’ in ons leven, waardoor het ‘een grote zandvlakte’ wordt, waar ‘alle zandkorrels’ gelijk zijn aan elkaar, waar niemand opvalt of er juist buiten ligt..?

BJ

[Gaitema 439]

Zelf val ik ook onder dit spectrum. Aan je keurige manier van schrijven te zien bevind jij jou ook ergens op het randgebied van dit spectrum. Daarbij ben ik genijgd om je in het gebied van Asperge in te delen, omdat je op de één of andere manier me intelligent over komt Zelf val ik onder een ander gebied.

Maar weet je, ik zie het als een zegen. Ik ben nogal lang en opvallend als ik onder de mensen ben. Ik steek immers met kop en schouder boven anderen uit, maar wat je echt bent komt vanuit je hart. Of je nu groot bent of klein, daar draait het niet om. Zelfs dus niet om een vlotte babbel en en en grote begaaftheden of zo.

Zie het als een zegen, we worden er dagelijks mee geconfronteerd dat het falen van een mens of het voorkomen dat die heeft niet maakt wie je bent. Dat het wezelijke waar het bij Jezus om draait, gaat om wat er in je hart om gaat.

God heeft ons zo gemaakt. Arm naar buiten, maar het is een geschenk van boven om ons en anderen te confronteren met wie we werkelijk zijn.

Je echte bestaan, bestaat in je hart. Hoe gebrekkig we zijn, we snappen het wel dat mensen dat moeilijk vinden. Je hebt het misschien niet door, maar juist in deze bijdrage laat je zien dat je mensen wel kunt zien. Je kan kijken in hun hart. Je accepteerd ze, ondanks dat het contact niet flexibel loopt. Hoeveel mensen zouden er niet voor weg lopen? Voor mensen waarmee ze moeilijk om kunnen gaan? Hoeveel mensen zouden van deze vermoeide mensen niets moeten hebben?

Je snapt het, ze kunnen er ook niets aan doen. Jij kan er ook niets aan doen. Maar acceptatie van anderen, en zonder er veel woorden aan te hoeven geven, is dat niet een geschenk van boven?

Dan deed God ook nog een belofte aan de discipelen: als je voor de keizer in Rome wordt gebracht, vraag je niet af wat je zeggen moet, de Heilige Geest zal het je ingeven.

Net als Mozus! Hij moest naar de Farao, terwijl hij een stotteraar was!

Die man kwam kats niet uit de woorden man! Nog moeilijker dan wij misschien?

Bij ons hapert het wat in de opstartfase, maar bij hem stokken zijn woorden in zijn keel!

Wat betekend dit voor mensen als jij en ik? God gebruikt onze zwakheden, engelen kunnen ons woorden in fluisteren op onze meest kwetsbare momenten. Een rust en vrede kan je hart kalmeren en je weet: Hij is bij me.

[bj 0]

Zelf val ik ook onder dit spectrum. Aan je keurige manier van schrijven te zien bevind jij jou ook ergens op het randgebied van dit spectrum. Daarbij ben ik genijgd om je in het gebied van Asperge in te delen, omdat je op de één of andere manier me intelligent over komt Zelf val ik onder een ander gebied.

Ik heb m.i. trekjes van Asperger.

Het verhaal is trouwens van een kleine 10 jaar terug en inmiddels zie ik dat ik sociaal lekker gegroeid bent.

[Gaitema 439]

Mooi, dat vind ik ook mooi om te lezen

Heb je dat nu ook dat je eerst echt moet na denken voor je begint te typen? Ik heb dat zo vaak op fora (dan die spelfouten en kromme onlogische zinnen die ik steeds wijzigen moet, man wat een werk!)

Dan denk ik weer: "zal ik nu zus, nee, nou zo? Nee"

Aan het einde van de rit waarderen mensen het ook nog wat je schrijft.

Een zucht van verlichting. We slaan ons er weer door heen

Wel grappig dat ik het goed geraden had van de Asperge en dat het een lichte variant was.

Ik moest maar eens psygoloog worden! "O nee, dat ligt niet binnen mijn vermogen "

Ik val trouwens onder de groep: pdd-nos. Heb er ook niet alle kenmerken van.

Bij mij thuis is het vaak niet zo geörderd dat je zou denken: "wat een autist!"

Vooral vandaag niet! Wat een afwas! Moet er maar nodig aan beginnen en er ligt nog een berg post voor de voordeur

[bj 0]

Heb je dat nu ook dat je eerst echt moet na denken voor je begint te typen? Ik heb dat zo vaak op fora (dan die spelfouten en kromme onlogische zinnen die ik steeds wijzigen moet, man wat een werk!)

Dan denk ik weer: "zal ik nu zus, nee, nou zo? Nee"

Aan het einde van de rit waarderen mensen het ook nog wat je schrijft.

Een zucht van verlichting. We slaan ons er weer door heen

Voor vaak herkenbaar.

[Humanist 0]

Ik heb een vriend die asperger heeft (en naast hem ken ik er twee die het ook hebben, hoewel zo'n 1/5000 (?) mensen asperger hebben, ken ik geen 15000 mensen dus het is gewoon heel toevallig ) en ik kan me er nogal eens aan ergeren als mensen bij autist gelijk denken aan mensen die de hele dag (niet-sociaal) hun eigen ding zitten te doen (zeg maar de mensen waar Man Bijt Hond vaak mee te maken heeft, zie Turbo-poliep op youtube ) en andere stereotype gedachten hebben. De drie asperger gevallen die ik ken zijn eigenlijk heel sociaal, hoewel ze niet altijd begrijpen wat iemand bedoelt en ik wel eens boos word op die vriend van me die het heeft, terwijl ik weet dat hij er niet veel aan kan doen.

Enfin, wat is je bedoeling eigenlijk van dit topic?

EDIT: kijkt iemand Derek (van Ricky Gervais), nieuwe serie?

Derek (hoofdpersoon) is autistisch, geniale serie. Eigenlijk net als Sheldon in de Big Bang Theory. Grappen niet begrijpen enzo, prachtig.

[DeThomas 35]

Niet te min BJ, ik vind dat je mooi schrijft, en zeker niet verstoken van emotie.

[Dannyr 37]

Autisme heb ik dagelijks mee te maken in mijn werk. Vaak hebben mensen met autisme moeite om van de diverse stukjes informatie die ze binnenkrijgen 1 geheel vormen. Ze zijn heel erg bezig om al die losse stukjes informatie aan elkaar te puzzelen tot 1 geheel.

Dit lijkt me zo vermoeiden voor iemand die autisme heeft. Iemand bekend met de methode ' Geef me de vijf" van Collette de Bruijn?

[gewoon Paul 8]

Hoi BJ, allereerst welkom terug op Credible. Als ik dit topic goed lees, heb je iets neergezet wat voor jou niet MEER van toepassing is. Kun je me vertellen wat je beweegredenen zijn om het toch neer te zetten? Ik kan het er niet echt uithalen namelijk

[Gaitema 439]

Eigenlijk wel interessante vraag ja!

Het mooie hiervan is de openheid, vind ik.

Ik herken het van me zelf. Ik had me voorgenomen niet er over te beginnen op dit topis, maar dan lees je het topic: De Autist, met zo'n open en eerlijk stukje waarin dat even bloot gegeven wordt!

Dat vind ik prachtig! Het is namelijk iets moeilijks om er met anderen over te hebben.

Het akelige vind ik zelf in de praktijk, dat mensen je gaan behandelen alsof je 10 jaar jonger bent. Terwijl we prima op hun niveau kunnen denken. Met vaak komische verrassingen als gevolg.

Eens hadden we een jongeren-bijbelkring bij ons thuis (ouderlijk huis). Een tekening van me hing aan de deur van de keukenkast. Ik moet toen een jaar of 20 zijn geweest. Een kringlid gaf als opmerking de veelzeggende opmerking:

"dit is toch wel een teken van intelligentie."

Hoe een opmerking een compliment en ontmoedigend te gelijk kan zijn

[Humanist 0]

Zo'n opmerking zegt meer over de persoon die het zegt dan over jou hoor.

[Gaitema 439]

Zo'n opmerking zegt meer over de persoon die het zegt dan over jou hoor.

Ja, dat is waar. Het is vooral een ondoordachte opmerking.

Weet je wat het gekke is? Ze was best wel okee, maar dit toont letterlijk haar eigen zwakte ook wel weer. Hoe geef je weer dat je een vooroordeel hebt? Zo dus.

[bj 0]

Hoi BJ, allereerst welkom terug op Credible. Als ik dit topic goed lees, heb je iets neergezet wat voor jou niet MEER van toepassing is. Kun je me vertellen wat je beweegredenen zijn om het toch neer te zetten? Ik kan het er niet echt uithalen namelijk

Nou Paul, ik kan zeker niet zeggen dat het stuk niet meer van toepassing is, maar er is bv een duidelijke groei van sociale vaardigheden. En hiermee haal ik ook meer voldoening uit contacten.

Ik ben vooral blij met reacties hier, waaruit herkenning blijkt. Met name ben ik benieuwd hoe er met 'autisme' omgegaan wordt door betreffenden en hun directe omgeving.

[Gaitema 439]

Hoi BJ, allereerst welkom terug op Credible. Als ik dit topic goed lees, heb je iets neergezet wat voor jou niet MEER van toepassing is. Kun je me vertellen wat je beweegredenen zijn om het toch neer te zetten? Ik kan het er niet echt uithalen namelijk

Nou Paul, ik kan zeker niet zeggen dat het stuk niet meer van toepassing is, maar er is bv een duidelijke groei van sociale vaardigheden. En hiermee haal ik ook meer voldoening uit contacten.

Ik ben vooral blij met reacties hier, waaruit herkenning blijkt. Met name ben ik benieuwd hoe er met 'autisme' omgegaan wordt door betreffenden en hun directe omgeving.

Een complexe vraag. Hoe gaan mensen in mijn directe omgeving er mee om en ik er mee om?

Ik krijg vaak het idee dat het moeilijk is om er mee om te gaan. Zo wel voor mij (als de genen die het heeft, pdd-nos), als de omgeving die er mee om moet gaan.

Ze houden er rekening mee, maar je moet er zelf ook op reageren.

Ik heb trouwens eigenlijk wel moeite met me zelf zo te noemen. "autist" zit dat zware stempel op, dus heb ik het al sneller over pdd-nos. Asperge lijkt me overigens nog iets idealer om te hebben, maar dat zal wel een vooroordeel van me zijn

Mijn broertje maakt er vaak een grap van. Dat heb ik weer het één en ander en dan zegt hij weer met een grijns op zijn gezicht: "autist!" En dan lag ik mee. We hebben een goede band, waarin dit allemaal kan. Voor volstrekt vreemden is het altijd lastig. Ik speel vaak mijn beste rollen bij vreemden, tot dat je er te veel mee te maken krijgt.

Hoe bedoel ik dat? Winkelen, de weg wijzen, even ene kort praatje hier of daar, dat gaat prima. Ik houd de gesprekken alleen wel graag bewust kort en zodra iemand mee praat, dan geef ik hem of haar graag de leiding in het gesprek en lift ik op hem of haar mee.

Snap je wat ik bedoel? Dat schept mij een bepaalde rust en ontneemt me een bepaalde aandacht en last. Ergens op reageren gaat me makkelijker af, dan zelf een gesprek aanknopen.

Daarbij heb ik een handigheidje. Ik weet dat mensen graag in de herhaling vallen om iets te benadrukken in gesprekken. Een gewoonte die dominee's op een kansel ook wel eens hebben en wat je op forums ziet. Het zelfde argument wordt keer op keer weer opnieuw aangevoerd. Ook in de politiek.

Dus, geeft het niet als je moeite hebt met je concentratie en daardoor gedeeltes mist. Wanneer je immers het gesprek weer volgt, dan komen de herhalingen vanzelf en weet je vrij vlot waar het over gaat. Ondertussen hoef je vaak alleen maar te glimlachen en hhhmm, ja en nee, oh en aha te zeggen.

Mensen hebben het echt niet door dar je maar de helft gevolgd hebt. De grove lijnen zijn alsnog wel bekend. Scheelt je dus weer stress zo.

Tja, en zo kan je door gaan.

Verder helpt het nooit als je in paniek raakt, mag je soms zelfspot als redmiddel gebruiken of een smoes "ja, ik ben niet helemaal wakker vandaag" en zo en is het handig om te onthouden dat mensen elk geschil meestal zo weer vergeten, tenzij je er zelf in blijft hangen. Dus, blijf er niet in hangen, maar ga over op wat anders.

Rust nemen in het leven. Houd ruimte vrij in je aggenda om te ontspannen. De natuur. Gewoon zijn tussen bekenden waar je je bij thuis voelt en doe geen dingen waarbij je op de tenen moet lopen, tenzij het je echte passies betreft.

Verder, ken je kracht. Ik heb ooit via een psygoloog te horen gekregen dat ik een grote begaaftheid zou beschikken in het aanpassingsvermogen aan mensen.

Echter kleeft daar ook nadelen aan. Ook dat moet je mee wegen.

Nou ja, conplexe vraag dus. Kan je zo een boek over schrijven

[Fotogravinnetje 0]

Het wordt nog leuker als je kijkt naar vrouwen met autisme. De meeste vallen niet eens op en de criteria in de DSM IV zijn vooral gericht op hoe het zich bij mannen uit.

Wist je dat de meeste vrouwen met autisme gewoon oogcontact maken? Vaak best sociaal overkomen zelfs? Lastig te herkennen, vaak opzij geschoven door huisartsen: jij hebt geen autisme. Hoe kom je erbij? Je maakt oogcontact, je kunt je goed verwoorden. Maar ondertussen...

Nee, ik heb geen moeite mezelf een autist te noemen - autisme is geen sausje dat je eraf kunt halen en het is weg. En dat ze het etiketje Asperger geplakt hebben... het had ook HFA of PDD-nos mogen zijn. Vergis je niet, iemand met Asperger heeft het heus niet makkelijker dan iemand met PDD-nos. Beide worden op verschillend niveau geregeld overschat. De PDD-nosser omdat die net te kort komt om te voldoen aan de criteria voor klassiek autisme of Asperger, de Asperger door z'n taalvaardigheid en mogelijk door z'n intelligentie. De last die ze ervaren zal anders zijn, maar niet minder zwaar...

Zeg nooit: o, heb je autisme? Dan heb je zeker een milde vorm? Je kunt namelijk niet aan de buitenkant zien hoeveel moeite het de ander kost om zich te presenteren zoals hij zich presenteert.

We dachten ooit dat ik dan misschien wel iets van autisme had, maar niet zo zwaar hoor. Maar ondertussen kan ik absoluut niet werken, is het huishouden eigenlijk al een te grote kluif en heb ik toch echt een paar dagen nodig om bij te komen van een familiedag.

Als ik hoor wat de meeste mensen op 1 dag doen en dat vergelijk met mijn agenda, dan kan ik minstens een week, maar waarschijnlijk zelfs 2 weken vullen met al die activiteiten.

Als de deurbel gaat, is mijn dag verstoord. In een slechte periode kan dat het verschil zijn tussen nog eten kunnen klaarmaken en lekker opeten en te moe zijn om eten dat een ander heeft klaargemaakt op te eten. Daar kies je niet voor.

Uit mezelf een handje meehelpen als ik bij anderen ben: ik wil het wel, maar meestal kom ik niet in beweging. Vragen ze me concreet iets te doen, dan is het geen enkel probleem.

Ik lijk vaak verbaal heel vaardig. Ik heb ook best een ruime woordenschat. Maar ik laat zelden het achterste van m'n tong zien. Emoties onder woorden brengen is enorm moeilijk: dan moet je ze wel eerst herkennen!

Maar nee, ik ben geen autist, want ik ben spontaan, ik kijk mensen aan, ik ben sociaal actief, ik ben intelligent genoeg en ik kan m'n gevoelens onder woorden brengen.

[Gaitema 439]

Je hebt me in één klap overtuigd

Het koste me enkele jaren om mijn draai te vinden in mijn eigen huis.

Bijkomen van een familiedag lukt me vrij goed, maar vind het wel heerlijk om naar zo'n dag een dag voor me zelf te hebben.De druk moet bij mij niet te hoog oplopen, want dan word ik vaak prikkelbaar.

Dat van die meiden wat je zegt klopt. Ook ik kijk trouwens mensen altijd aan. Volgens mijn oudste zusje zelfs wat vaak. Volgens haar kan ik echt opvallend mensen aan staan kijken. Een beetje doorgeschoten dus

Ook hierin weer zo iets wonderbaarlijks. Hoewel ik in de vriendengroep van het uitgaansleven nooit iemand er wat over gezegd heb, heb ik dat bij één meid wel geteld wel gedaan. Het flapte me er gewoon uit om haar te zeggen dat ik pdd-nos heb. Wonderwel was haar reactie: "dat heb ik ook."

Bijzonder

Moeite met werk ken ik ook. Het is lastig dat te vinden wat ik doen en overzien kan.

[gewoon Paul 8]

Hoi BJ, allereerst welkom terug op Credible. Als ik dit topic goed lees, heb je iets neergezet wat voor jou niet MEER van toepassing is. Kun je me vertellen wat je beweegredenen zijn om het toch neer te zetten? Ik kan het er niet echt uithalen namelijk

Nou Paul, ik kan zeker niet zeggen dat het stuk niet meer van toepassing is, maar er is bv een duidelijke groei van sociale vaardigheden. En hiermee haal ik ook meer voldoening uit contacten.

Ik ben vooral blij met reacties hier, waaruit herkenning blijkt. Met name ben ik benieuwd hoe er met 'autisme' omgegaan wordt door betreffenden en hun directe omgeving.

Oke, duidelijk. Dan zal ik ook even mee komen praten, gezien ik 2 ongeveer jaar geleden er achter kwam zelf PDD-NOS te hebben. Inmiddels merk ik er vrij weinig meer van, dingen die me tot een jaar of 2 geleden ernstig parten speelden zijn nu in elk geval bijna niet meer aan de orde. Ik heb er mee om leren gaan, en dat scheelt me een hele hoop. In mijn ogen toch een stap richting volwassenheid.

Gaitema, wat jij zegt over mensen aankijken. Ik heb er nog weleens de feedback over gehad, dat ik letterlijk door mensen heen kon kijken en dat dat als eng ervaren werd. Inmiddels heb ik van dat staren weinig tot geen last meer, en als ik doorheb dat ik het weer doe dan kan ik mezelf ook weer tot de orde roepen. Dat is me een verzuchting!

Wat betreft bijkomen van familiedagen, daar heb ik weinig last mee. Ik ben vrij ontspannen, en weet op voorhand al een beetje hoe ze gaan. Moeite met communiceren heb ik steeds minder, ik heb allen niet zoveel te zeggen en daarom ben ik niet altijd even spraakzaam...

Aan uitgaan doe ik niet zoveel. Een enkele keer ga ik wel op stap, en de laatste keer(niet zo gek lang geleden) viel het me op dat ik opvallend voldaan naar huis ging. Ik vond deze laatste keer toch een van de leukste uitjes binnen die vriendengroep, veelal omdat ik zelf 'normaal' kon communiceren. Een zucht van verlichting!

[Gaitema 439]

Misschien zit ik daarom wel op een forum: dat ik erdoor tijd kan krijgen om te reageren en mensen zich niet bekeken voelen

Dank voor je reactie Gewoon Paul, daar kan ik wel wat mee.

Boeiend om te zien dat je zo ver gekomen bent

Met uitgaan is het voor mij wisselvallig. Ik kan wel merken dat ik altijd op een eilandje zit. Ik heb dan een soort ring van vrienden bij me waar ik mee om ga en de rest gaat langs me heen.

Eens bleek er een worstelpartij in de kroeg te zijn. Mijn vrienden hadden het door, maar ik had niets mee gekregen. Totaal niet opgemerkt. Merkwaardig

[gewoon Paul 8]

Hahaa, das inderdaad een voordeel ja

[bj 0]

Inmiddels merk ik er vrij weinig meer van, dingen die me tot een jaar of 2 geleden ernstig parten speelden zijn nu in elk geval bijna niet meer aan de orde. Ik heb er mee om leren gaan, en dat scheelt me een hele hoop. In mijn ogen toch een stap richting volwassenheid.

Ik ben blij voor je, Paul. Is er iemand (of meer) die je geholpen heeft?

[gewoon Paul 8]

Met name zelfreflectie, en mensen die zich ik mijn omgeving hebben bevonden observeren. Er is niet specifiek iemand die me geholpen heeft, ten minste niet zover ik nu weet.

[bj 0]

Met name zelfreflectie, en mensen die zich ik mijn omgeving hebben bevonden observeren. Er is niet specifiek iemand die me geholpen heeft, ten minste niet zover ik nu weet.

Mijn respect!

[gewoon Paul 8]

Danku!

[Sytze 0]

hallo autist,

grapje, labels zijn er voor psychologen, psychiaters en andere hulpverleners. Je bent gewoon, net zoals ik, iemand waarvan de hersenen net iets anders werken dan het gemiddelde. Niks mis mee. De oorzaak van autisme is nog niet helemaal zeker. Ik vind dat Dick Swaab er mooi over schrijft in wij zijn ons brein.

Autist zijn heeft ook zo zijn voordelen. Je bent niet zo standaard als de rest, het maakt je ook een beetje de persoon die je bent, en meestal denken autisten dieper na over dingen. Of dat nou in de theologie of in de wetenschap is, alleen heb ik met theologie niet zoveel ervaring, omdat ik graag van vastigheid houd. (komt ook omdat ik een autist ben, heb je het weer "autist" :wink:)

Welkom in ieder geval, hoewel ik zelf pas nieuw ben op dit forum! Ik ben hier om jullie wat tegengas te geven wat betreft religie! (ik ben een atheist!)

Groet, Sytze

[gewoon Paul 8]

Ha Sytze, gezien je datum van registratie heet ik je welkom terug. Veel plezier op het forum! Zolang je maar met respect tegenover de ander staat, kom je hier een heel eind met tegengas geven;)

Wat je zegt over de voordelen van autisme, inderdaad, we wijken uiteindelijk toch wat af van 'normaal'. Het dieper nadenken kan echter ook doorslaan in veel generaliseren, en das ook weer niet altijd goed... Dan neem je minder snel een standpunt, en schuif je het nemen van een standpunt ook steeds verder uit. Maja, elk voordeel heb zijn nadeel he.