Nieuwe generatie

[Lawrencelot 0]

Ik had laatst een discussie met iemand over de kerk in deze moderne maatschappij. Vroeger had zo'n beetje iedereen een kerkelijke achtergrond, daarna is dat steeds minder geworden maar mensen hadden wel vaak ouders of grootouders die gewend waren naar de kerk te gaan. De huidige of komende generatie heeft ook dat niet meer: veel mensen zijn niet gewend om naar de kerk te gaan en kennen ook niemand die dat wel doet. Ik heb hier geen cijfers van maar dit is gewoon een algemene trend die me opvalt, dat de samenleving hier steeds meer naartoe gaat.

Zelf vind ik dit geen positieve of negatieve ontwikkeling, het is gewoon een observatie. Wat ik wel negatief vind is dat de meeste kerken hier weinig aandacht aan besteden en gewoon stug kerk blijven zijn op de manier zoals ze gewend zijn. Er zijn wel veel jongerenorganisaties gekomen (YWAM, YFC, etc) en studentenbewegingen (Navigators, IFES, etc) maar binnen de kerk lijkt er niet zo veel te veranderen behalve dat de muziek iets onrustiger wordt, zo is mijn observatie.

Misschien wordt mijn punt wat duidelijker met een voorbeeld: stel ik heb nooit christelijke vrienden of familie gehad, maar woon wel mijn hele leven in nederland. Op een dag ontmoet ik wat christenen, bijvoorbeeld als ik naar een nieuwe middelbare school, hogeschool of baan ga, en ik vind het interessant wat ze allemaal zeggen. Ik ga op onderzoek uit, doe uiteindelijk een alpha cursus en kom zo tot geloof. Heel mooi allemaal, maar wat dan? Ik besluit een kerk te zoeken en kom bij 1 bepaalde stroming terecht. Of ze nou psalmen, opwekking of hillsong zingen doet er niet toe, maar ze zingen. Terwijl ik nooit zing; Ik heb daar niets mee, dus vind dit ook niks, terwijl het wel minstens de helft van de dienst in beslag neemt. Dan komen er mededelingen, ok dat is tenminste 'normaal' maar nog steeds heb ik daar niets mee. Dan komt er een preek van een half uur. Ik ben geboren in de 21e eeuw of iets daarvoor, ik luister niet meer een half uur lang naar iemand, ook op tv en op de computer is alles interactief geworden (bijv. social media, tv-programma's waarbij je kan stemmen of twitteren) en zelfs op school is het niet meer zoals vroeger. Dus ook bij de preek vind ik het raar dat de communicatie eenrichtingsverkeer is, ik wil graag mijn mening geven want ik ben een postmoderne mens, maar hier krijg ik geen ruimte voor.

Waar ik het dus over wil hebben is: hoe kunnen kerken meer aansluiten op de huidige generatie en samenleving, zodat de drempel niet te hoog wordt voor mensen die interesse hebben in het geloof of net tot geloof zijn gekomen maar niet gewend zijn de dingen te doen die in de kerk gedaan worden?

[Fee 0]

Het eerste deel van je observatie volg ik wel; het laatste echter niet.

Ja, ook ik ben een ´postmodern´ mens, maar mijn mening is precies wat er op zondag even niet toe doet; de kerkdienst is van God, en voor Zijn Eer. De preek is, in mijn ogen, bedoeld als leermoment (noem het een college). Als je cursussen gedaan hebt, ken je mensen. Dan kun je altijd naar een studiegroep gaan waar je je mening kunt uiten.

Mijn vraag aan jou zou dan eigenlijk zijn, waarom de kerk zich aan moet passen aan de huidige generatie? Aan de kerk kun je wennen, en er zijn veel mensen die wel gewend zijn aan wat je noemt in de post. Moet je die mensen dwingen een andere vorm van dienst te gaan volgen, alleen voor de nieuwelingen?

Het zingen kan ik trouwens wel volgen, want daar ben ik goed beroerd in . Maargoed, ik vind het idee van zingen wel mooi, en als ik nog niet zo best wakker ben hou ik mijn mond gewoon even (vooral fijner voor degenen die naast mij moeten zitten).

[Robert Frans 1.537]

Het is binnen in elk geval de katholieke Kerk en ook veel traditionele protestantse kerkgemeenschappen gewoonte dat de eredienst op de eerste plaats gericht is op de gelovigen zelf. Gasten zijn van harte welkom, maar de eredienst is aan God en de gemeenschap gewijd en niet aan de buitenstaander. Tijdens de preek of de homilie wordt dan ook uitsluitend het christelijk volk onderricht in het Evangelie. Heel vroeger mochten gasten en ook geloofsleeringen tijdens de Mis het eucharistisch gedeelte zelfs niet bijwonen; na de lezingen en voorbeden werden ze weggezonden.

Voor buitenstaanders waren en zijn er andere gelegenheden. Denk aan catechese, persoonlijke contact met gelovigen, het apostolaat ofwel de evangelisatie, goede lectuur, lezingen, et cetera. Zodat ze uiteindelijk onderricht kunnen worden in het Evangelie en de kerkelijke uitwerking daarvan, het doopsel kunnen ontvangen en zo daarna volledig kunnen deelnemen aan de liturgie. En soms wordt er ook weleens daadwerkelijk een meer laagdrempelige eredienst gehouden voor gasten, hoewel dat binnen katholieke parochies volgens mij in elk geval zeer ongebruikelijk is. Als men er bij tijd en wijle meer laagdrempelige of modernere diensten houdt, dan is het vooral voor jongeren en kinderen bínnen de parochie.

Het idee dat de eredienst ook voor andersgelovigen bedoeld zou moeten zijn, is dus vrij recent in de kerkgeschiedenis opgekomen. Net zoals overigens het idee dat de Schrift ook voor andersgelovigen bedoelt zou zijn, wat de Schrift juist heel duidelijk niet is, maar dat terzijde. Natuurlijk kan men inderdaad dergelijke erediensten houden, maar vaak komen daar toch vooral gelovigen uit andere kerken op af en slechts hier en daar een andersgelovige. Zo werkte dat destijds ook met die jeugdkerken. Je kunt je dus afvragen of die oude, traditionele kerken en kerkgemeenschappen misschien toch niet heel reëel en juist handelen door dat allemaal niet te doen.

[Eulogía 0]

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:26 Broeders en zusters, wat betekent dit voor uw samenkomsten? Wanneer u samenkomt draagt iedereen wel iets bij: een lied, een onderwijzing, een openbaring, een uiting in klanktaal of de uitleg daarvan. Laat alles tot opbouw van de gemeente zijn.

Als het goed is, is er wel enige interactie in de kerkdienst, in lijn met 1 Kor. 14:26. Het heeft dus niets met dit tijdperk te maken, maar het heeft te maken hoe Paulus het geïnspireerd door God heeft ingesteld.

Er staat echter wel in dit vers: Laat alles tot opbouw van de gemeente zijn.

Het is dus niet de bedoeling dat je eigen stem gehoord wordt, dat je ego gestreeld wordt, dat je jezelf graag hoort of dat je het gezag of onderwijs van de oudsten openlijk in twijfel trekt. (Begrijp je iets van het onderwijs van de oudsten niet, dan kun je onder vier ogen na de dienst op integere manier vragen hoe ze het een en ander bedoelen.)

Hetgeen je uit in de dienst, is een zelfverloochening en tot eer van God.

[cobybryant 0]

Dat 'ieder heeft iets' is handig in een kleinere setting, zoals een celgroep. Volgens mij is die tekst daar ook voor bedoeld. Ze gingen van huis naar huis, dus ze hadden niet alleen een grote samenkomst.

[Eulogía 0]

Dat 'ieder heeft iets' is handig in een kleinere setting, zoals een celgroep. Volgens mij is die tekst daar ook voor bedoeld. Ze gingen van huis naar huis, dus ze hadden niet alleen een grote samenkomst.

Ik geloof dat dat voor elke setting kan zijn. In de Bijbel staat niets over de setting. Afgelopen zondag was de dienst van onze kerk en dat was niet een celgroep of huissamenkomst, maar een grote samenkomst. Op een gegeven moment meende iemand dat God hem een boodschap in klanktaal wilde doorgeven voor de gemeente en hij liep tijdens de dienst naar de voorganger en vertelde hem dat. Toen kreeg hij de gelegenheid van de voorganger om die boodschap in klanktaal te verkondigen en de voorganger vroeg aan de gemeente of iemand die boodschap wilde vertalen/uitleggen. Toen was er een zuster die vertaalde wat die broeder daarvoor in klanktaal had verkondigd, waardoor de gemeente werd bemoedigd/opgebouwd.

[cobybryant 0]

Dat is meer dat er 2 of 3 mogen profeteren lijkt me. Als iedereen die aanwezig is een woord of iets anders heeft gaat het niet werken in een samenkomst van een megakerk. Ik ken ook wel 'ieder heeft iets' diensten, maar dat zijn meestal niet zulke grote kerken.

[Eulogía 0]

Dat is meer dat er 2 of 3 mogen profeteren lijkt me. Als iedereen die aanwezig is een woord of iets anders heeft gaat het niet werken in een samenkomst van een megakerk. Ik ken ook wel 'ieder heeft iets' diensten, maar dat zijn meestal niet zulke grote kerken.

Als het goed is, wordt een dienst geleid door de Heilige Geest en Hij zal diensten altijd ordelijk laten verlopen. Zelfs in een megakerk met een miljoen leden ( Yoido Full Gospel Church ) zal Hij slechts enkelen ertoe bewegen namens God te handelen in een dienst. Als er meer zijn, is sprake van gedrag vanuit het vlees (mensen willen zichzelf op de voorgrond plaatsen) en is het belangrijk dat het leiderschap ingrijpt.

[cobybryant 0]

Ja dat ben ik met je eens, maar de kerk van Yonggi Cho heeft ook celgroepen en die hebben ook een celleider. Daar moet er natuurlijk ook orde zijn, maar kan wel iedereen elkaar bemoedigen.

[Lobke 467]

Toch mag men best wat rekening houden met de jeugd, waarom zou alles bij het oude moeten blijven? Veranderingen van uiterlijke zaken worden gelukkig in veel kerken wel toegestaan. Jeugdiensten of b.v in mijn eigen woonplaats 2 - uurdiensten die zeer laagdrempelig zijn en veel jongeren aanspreken.

Ook Celebrations (vieringen) 1x per mnd op de zondagavond. In een gemeente 5 km hier vandaan zijn er avonden in een restaurant waar randkerkelijken, twijfelaars etc hun vragen kunnen stellen en waar samen gesproken wordt.

[Lawrencelot 0]

Mijn vraag aan jou zou dan eigenlijk zijn, waarom de kerk zich aan moet passen aan de huidige generatie? Aan de kerk kun je wennen, en er zijn veel mensen die wel gewend zijn aan wat je noemt in de post. Moet je die mensen dwingen een andere vorm van dienst te gaan volgen, alleen voor de nieuwelingen?

Omdat het naar mijn idee (kan met mijn achtergrond te maken hebben) niet de bedoeling is dat de enige mensen die in een kerk erbij komen, de mensen zijn die daar geboren zijn. Of ja, die in een gezin geboren zijn dat naar die kerk gaat. Het zou toch fijn zijn als uiteindelijk iedereen Jezus kent, of ze nou de kerk van kinds af aan gewend zijn of niet? Ik vind het jammer dat iemand die Jezus leert kennen en graag naar de kerk wil zich dan aan iets moet aanpassen wat alleen maar door mensen zo is ingesteld, dus bijvoorbeeld of je wel of niet klapt in je handen, welke muziek wel en niet goed is, en hoe lang de preek duurt. Dat hij/zij zich aanpast aan het koninkrijk van God en alles wat bij christen-zijn hoort, dat lijkt me duidelijk, dat zijn dingen waar je voor kiest als je Jezus gaat volgen, maar er zijn heel veel dingen die in de kerk gebeuren die niet per se horen bij het volgen van Jezus. Ze zijn dan ook niet fout, maar passen gewoon niet bij iedereen. Mijn voorbeelden waren zingen en lang naar een preek luisteren zonder eigen inbreng, maar er zijn vast veel meer voorbeelden.

Het is binnen in elk geval de katholieke Kerk en ook veel traditionele protestantse kerkgemeenschappen gewoonte dat de eredienst op de eerste plaats gericht is op de gelovigen zelf.

Ik denk dat ik mezelf niet goed heb uitgedrukt RobertF, ik heb het namelijk niet over andersgelovigen of buitenstaanders. Waar ik het over heb zijn mensen die tot geloof komen (voor Jezus gekozen hebben), maar geen kerkelijke achtergrond hebben. Ik ken bijvoorbeeld iemand die puur door het geloof rationeel te benaderen en na te gaan wat het zou betekenen als er wel of geen God is, eigenlijk zonder kerkelijke setting tot geloof is gekomen (hij ervaart trouwens niet echt die 'problemen' die ik in de eerste post neerzette). Ook ken ik een paar mensen die wel in een gelovig gezin zijn opgegroeid, maar door praktische problemen nooit naar een kerk gingen en dus ook niet in een hokje passen en niet gewend zijn aan zingen of de preek of sacramenten e.d. Dus ik heb het hier niet over andersgelovigen, dat heeft meer met evangelisatie te maken en niet de eredienst zelf, ik heb het over hoe de eredienst overkomt op mensen die geloven maar geen kerkelijke achtergrond hebben.

[cobybryant 0]

Ik heb een tijd in een celgroepkerk gezeten. Die zijn meer gericht op buitenstaanders en jongeren. Daar komen ook veel nieuwe gelovigen eerst een tijd alleen maar in die huisgroepen, die laagdrempelig zijn en later gaan ze naar zo'n grote samenkomst en dat is ook geen probleem. Daar heb je ook apart groepen voor ouderen en apart voor jeugd.

[Olorin 154]

Waar ik het dus over wil hebben is: hoe kunnen kerken meer aansluiten op de huidige generatie en samenleving, zodat de drempel niet te hoog wordt voor mensen die interesse hebben in het geloof of net tot geloof zijn gekomen maar niet gewend zijn de dingen te doen die in de kerk gedaan worden?

Lastige vraag. Ik denk dat je als kerk ook erg je best moet doen een stapje naar die mensen te maken, maar hun ook vervolgens een stapje naar jou te maken. Bepaalde vormen kunnen namelijk wel ouderwets lijken, maar veel is ook een kwestie van smaak. En je wilt ook niet een tweedeling in je gemeenschap maken. Daarbij denk ik zelf dat er ook van alles is wat onwennig overkomt maar wel een enorme aanwinst voor je geloof kan zijn.

Ik zou me kunnen indenken dat je als kerk bewust momenten organiseert om bijvoorbeeld de kerkdienst uit te leggen en ook bepaalde momenten plant om het met elkaar na te bespreken. En tijdens de kerkdienst rekening houdt met mensen die er niet in thuis zijn en als kerk ook een beetje diversiteit aanbiedt.

Daarnaast zou je in de week bijeenkomsten voor jongeren kunnen organiseren en je zou ernaast met social media ook de gemeenschap kunnen verstreken. Dat je bijvoorbeeld via zo'n medium in contact staat met je voorganger/dominee/pastoor.

Veel van die dingen bestaan trouwens al.

Maar wat helpt is dat ze ook te vinden zijn en heel belangrijk: Geef vooral met veel geduld uitleg wat, hoe en waarom je dingen als kerk doet en durf er ook over in dialoog te gaan.