[Speltopic] Weerwolven IV

[Annatar 0]

Inleiding (met dank aan Ursa, Hinata en Ol Moth)

In deze post nog eens de regels van het spel, verder uitgewerkt. Enkele regels voor het gebruik van dit topic en de deelnemerslijst. Eerst de regels wat betreft dit topic: dit topic is louter bedoeld voor het spel. De GameMaster (GM) is de enige die de mededelingen doet (of daar toestemming voor geeft). Vragen of opmerkingen over de regels of over het spel kunnen via PM of in het andere topic gesteld worden.

Voor de toeschouwers en andere belangstellenden: gelieve niet hier te posten. Alle meta-opmerkingen kunnen desgewenst in het andere topic of in een nieuw topic. Bij offtopic posts vraag ik de crew deze te verwijderen.

Hieronder volgen nogmaals de regels. Nogmaals, vragen en/of opmerkingen kunnen via PM, mail of het andere topic gesteld of gegeven worden.

Gamemaster: Bonaventura

Deelnemerslijst:

1. Ol Moth

2. Ursa

3. The Black Mathematician

4. Chealder

5. Anastasia

6. Joëlle

7. Olorin

8. WonderfulStar

9. Josephina

10. Machiavelli

11. Anna02

12. Wees een licht

Rolomschrijvingen

Fractie 1

Weerwolven

3x Weerwolf

Beschrijving:

Een persoon die ’s nachts monsterlijke vormen aanneemt en roedels vormt.

Eigenschap:

Mag overleggen met de andere weerwolven om ’s nachts de hoeveelheid burgers te doen verminderen.

Tijd:

’s Nachts.

1x Welp

Beschrijving:

Jong individu geboren uit een Weerwolf en een mens en groeit op buiten de roedel.

Eigenschap:

Handelt de eerste twee nachten solitair en mag proberen Burgers te vermoorden.

De welp PM’t de Spelleider voor de nacht met wie hij zou willen vermoorden en welke rol hij denkt dat deze persoon heeft. Klopt dit dan slaagt de moord, zo niet dan faalt de moord.

De derde nacht verandert de Welp in een volgroeide Weerwolf en wordt deze verenigd met de roedel.

Opmerkingen:

Als de welp beschermt wordt door de Druïde duurt diens ontwikkeling een nacht langer, die nacht mag de welp niet proberen te moorden.

Tijd:

’s Nachts

Fractie 2

Burgers

3x Gewone Burger

Beschrijving:

Onschuldige inwoners van Wakkerdam gewapend met niets meer dan hun stemrecht en hun blauwe ogen.

1x Heks

Beschrijving:

Geleerd in het gebruik van kruiden en de natuur brouwt ze/hij leven en dood.

Eigenschap:

De Heks kan eenmalig gebruik maken van 2 drankjes.

-Een drankje dat leven schenkt aan een slachtoffer van de Weerwolven, deze persoon wordt de volgende ochtend niet dood gevonden.

-Een drankje dat een persoon naar keuze doet sterven.

Opmerkingen:

De Heks kan zichzelf niet redden.

Tijd:

’s Nachts.

1x Heksenkind

Beschrijving:

Een zwakke heks die slechts één spreuk kan uitspreken: een ander aan zich koppelen.

Eigenschap:

Brouwt een liefdesdrankje waarmee ze/hij zichzelf koppelt aan een andere speler.

Opmerkingen:

Het Heksenkind en haar/zijn partner hebben een vervangende doelstelling om te winnen, met zijn tweetjes overblijven. Ze vormen als het ware een geheime derde fractie.

Als een van beide om welke manier dan ook om het leven komen zal de ander ook sterven. De enige manier om te winnen is als enige twee over te blijven.

Tijd:

Voor de aanvang van het spel.

1x Droomwever

Beschrijving:

’s Nachts betreed ze/hij het dromenrijk en kan verbinding zoeken met anderen.

Eigenschap:

Kan elke nacht een rol opvragen aan de Gamemaster.

Tijd:

’s Nachts.

1x Jager

Beschrijving:

Heeft altijd een wapen bij zich om nooit met lege handen te staan met een prooi in zicht.

Eigenschap:

Als hij/zij sterft mag hij iemand naar keuze mee het graf in nemen.

Opmerkingen:

De Jager geeft voor zijn/haar dood op wie hij wil elimineren als hij zou sterven, dit moet hij bekend hebben gemaakt bij de Spelleider. Dit kan hij/zij voor zijn/haar sterven elk moment wijzigen.

Tijd:

Zijn/haar moment van sterven.

1x Druïde

Beschrijving:

Spreekt beschermende spreuken uit over de inwoners van Wakkerdam.

Eigenschap:

Kan elke nacht iemand beschermen tegen de aanval van de Weerwolven.

Opmerkingen:

Als de Druïde de Welp beschermt duurt diens ontwikkeling 1 nacht langer.

Als de Druïde een Weerwolf beschermt zal deze niet sterven als de wraak van de Jager op hem is gericht.

De Druïde mag geen twee nachten achter elkaar dezelfde persoon beschermen.

Tijd:

’s Nachts.

1x Burgemeester

Beschrijving:

De burgemeester wordt na de eerste moord gekozen door de spelers. Hij/zij is hun hoop in bange dagen.

Eigenschap:

Bij gelijke stemming hakt de burgemeester de knoop door.

Opmerkingen:

Zijn rol vervangt zijn/haar primaire rol niet maar komt erbij. Als hij/zij sterft wijst hij/zij zelf een opvolger aan door dit door te geven aan de GM.

Stemmingen

Dealines:

* De GM bepaalt de deadlines en kan altijd kiezen een deadline in te korten of te verlengen indien hij dit nodig acht.

* Binnen de gestelde ruimte hebben de weerwolven, de ziener, de heks etc. de ruimte hun keuze aan te geven. Verneemt de GM niks, dan gebeurt er ook niks.

Stemmen:

* De GM geeft aan wanneer de stemmingsronden zijn en wat de deadlines zijn.

* Iedereen heeft één stem. Uitgezonderd de burgemeester, die een doorslaggevende stem heeft.

* Je kunt niet op jezelf stemmen.

* Er zijn verschillende stemmingsrondes: in de eerste ronde om de burgemeester te kiezen. In de volgende ronden (overdag) om een speler weg te stemmen.

* Niet uitgebrachte stemmen worden geteld als blanco. Stemmen uitgebracht na de deadline worden ongeldig verklaard.

* Mocht een stemming geen uitsluitsel bieden dan vindt er een herstemming plaats, of beslist de burgemeester.

* Burgemeester: iedereen kan zich kandidaat stellen en op iedereen kan gestemd worden. Dus ook op zij die zich niet kandidaat stellen.

* Biedt deze stemming geen uitsluitsel, dan volgt er een herstemming op de kandidaten met de meeste stemmen.

* Over stemmen mag uiteraard gediscussieerd worden, zij het onderling of in het topic. Maak er echter wel wat moois van.

*Als er iemand is overleden zal de GM dit bekend maken in het speltopic. Hierbij zal vermeld worden tot welke fractie de speler behoorde maar niet wat zijn/haar exacte rol was.

Etiquette

In principe is er via een forum geen tot weinig controle op, maar enkele ongeschreven regels zijn:

* Je rol is geheim. Het is niet leuk voor het spel als je vanaf het begin roept wie je bent (in principe is iedereen natuurlijk een nette burger). Ook is het niet handig in de eerste ronde roepen: 'Ik ben droomwever en ik heb gezien dat X een weerwolf is!' Grote kans dat je dan de nacht daarna dood bent. Rollen zijn dus in principe geheim.

* Speel zoveel mogelijk in je karakter. Post zo mogelijk regelmatig een RP-post om het spel interessant en dynamisch te houden.

* Tijdens sommige keuzemomenten is het niet de bedoeling dat spelers met anderen gaan communiceren. Dit geldt voor:

- de heks die beslist over leven en/of dood

- de jager die moet kiezen iemand te schieten (of niet)

- de burgemeester die een opvolger moet kiezen

* De doden houden zich stil. Als je opgegeten, weggestemd, neergeschoten of vergiftigd bent is het verder NIET toegestaan het spel nog te beïnvloeden.

Spelverloop:

Donderdag 21:30 - Zaterdag 21:30 karakter introducties

Zaterdag - Maandag 21:30 eerste nacht

Maandag 21:30 - Woensdag 21:30 eerste dag. (stemming vind plaats voor burgemeester, tegelijk met de stemming voor eliminatie. De nieuwgekozen burgermeester bepaald als het nodig is het verloop van die stemming

Woensdag 21:30 - Vrijdag 21:30 tweede nacht

Vrijdag 21:30 - Zondag 21:30 Tweede dag

Thematiek

Renaissance / Venetiaans Carnaval. Zie volgende post.

Eventuele vragen gelieve via PM of in het meta-topic te posten:

viewtopic.php?f=28&t=23861

Veel plezier!

[Annatar 0]

Weerwolven IV - Het Venetiaanse Carnaval

We bevinden ons in Venetië op het hoogtepunt van de Renaissance in Italië. De kunsten en de wetenschappen hebben een vlucht genomen en de mensen spiegelen zich aan een geïdealiseerd klassiek verleden. De adel en hoge geestelijkheid investeert kapitalen in opdrachten voor kunstenaars en streeft ernaar de mensheid naar een hoger plan te tillen. Er woeden ontelbare oorlogen tussen de verschillende stadstaatjes van het Italiaans schiereiland en de paus en koningen worstelen onder elkaar om de ultieme macht. Tegelijk leeft Italië onder constante dreiging van de Franse koning in het Noorden en de Ottomaanse Turken in het Oosten die gulzig naar de verdeelde Italianen kijken en hun kans lijken af te wachten.

Het is in een van deze jaren dat de Doge van Venetië tijdens het Venetiaanse Carnaval een select gezelschap in zijn paleis heeft uitgenodigd voor een exclusief bal waar alleen de grootsten van die tijd welkom zijn. De deuren van het paleis zijn stevig vergrendeld en overal staan soldaten op wacht om te voorkomen dat de elite gestoord zou worden door het ruwe volksfeest op straat.

Tijdens de bijzondere bijeenkomst kunnen edelen vredespacten bepraten, kunstenaars proberen nieuwe opdrachten te krijgen en wetenschappers hun ontwerpen aanprijzen. Dit alles vanzelfsprekend opgeluisterd door de beste maaltijden en sublieme muziek.

Op feesten als deze heeft ieder een geheime agenda en is niemand te vertrouwen. Enkele genodigden dragen echter een geheim met zich mee dat zo duister is dat niemand het ooit zou kunnen vermoeden… maar dat staat op het punt te veranderen.

De Doge heeft het glas geheven en het bal geopend. Het feest kan beginnen…

Voorstelronde: Donderdag 21:30 - Zaterdag 21:30

-Introductie van karakters door middel van RP-post in topic

-Het heksenkind kiest een partner en geeft de keuze door aan de GM

[Gast Anon_phpbb]

met een dienblad vol glazen liep hij langs de mensen, Hij was immers een lakei en in die positie dat hij de op dit soort bals de bediening mocht doen...

hij was hier binnengekomen als straatjongen, was tuinman geworden met hulp van gerorg. toen hij eenmaal wat langer aan het hof van de doge was leerde hij deze persoonlijk kennen en uiteindelijke maakte hij de overstap om lakei te worden...

hij was getrouwd en had 3 kinderen maar deze zag hij nooit vanwege zijn werk. want ja zijn huis was nou eenmaal te ver weg.

Barbus, Barus hoorde hij achter zich zeggen. toen voelde hij een tikje op zijn schouder en zag de man van de vooraden staan. Barbus, je moet wel opletten welke wijn je schenkt he! ja knikte barus, en zei welke wijn hij had geschonken, dit vond de man goed

met een gezicht van opluchting ging hij weer aan zijn werk.

[The Black Mathematician 82]

Stomdronken stommelde Leonardo langs de andere feestgangers. Zo'n groots feest had hij nog nooit eerder meegemaakt, de een simpele ziel uit het nog simpelere Pisa, waar men niets anders te doen had dan het bijhouden hoe scheef die verrekte toren nu weer stond. Hoe was hij hier ook alweer binnengekomen? De alcohol was hem wel erg naar het hoofd gestegen, want hij kon er toch nauwelijks meer opkomen. Op de een of andere manier had hij een talent voor ergens binnen te komen waar hij eigenlijk niet uitgenodigd zou mogen worden. Maar wat was het deze keer ook al weer?

O ja! Het was weer eens een gevalletje naamsverwisseling. Men had gedacht dat hij die beroemde kunstschilder met dezelfde naam was. In werkelijkheid van Leonardo vernoemd naar een voorouder die ook uit Pisa kwam en naam had gemaakt als zeer succesvol konijnenfokker. Of zoiets, want die voorouder was had een paar eeuwen geleden geleefd, dus Leonardo wist het niet meer zo goed. Of kwam dat ook soms door de drank? Snel herschikte hij zijn masker, wat door zijn gestommel af dreigde te vallen. Men moest vooral niet zijn gezicht zien, straks zou men er nog achter komen dat hij niet is wie men dacht dat hij was.

[Olorin 155]

Met een theatraal gebaar sloeg Girolamo de zwart fluwelen mantel over zijn schouder en maakte een buiging voor de andere gasten. 'Het is een eer om in uw midden te zijn. De wereld staat op zijn kop. De zot is prins en het plebs zijn de patriciërs. Zo aan de vooravond van de vastentijd, op de vooravond van het lijden van onze Heer, zien wij een glimp van de hel. En waar zijn wij? Hier veilig opgesloten terwijl de poorten van de hel zich openen. Of is die veiligheid slechts een farce? Zie ik daar de poort zich openen? Geen enkel ding ontstond er ooit te voren dan de eeuwigen, ook ik houd eeuwig stand: wie binnentreedt geve alle hoop verloren. Hahaha! Een toast op uw allen en de eeuwigheid!'

De toneelschrijver en dichter Girolamo hief met een theatraal gebaar zijn beker op.

[WonderfulStar 0]

Bij een overwegend in bruintinten geschilderd portret stond een jonge vrouw gekleed in een rode jurk geïnteresseerd te kijken. Haar donkerbruine haren waren perfect opgestoken en aan haar vinger glansde een robijn.

Ze leek zich weinig bewust van de toespraak die aan de andere kant van de zaal gehouden werd, of deed in ieder geval alsof.

Felice zuchtte. Als achter- achter- achterkleindochter van een ooit te benoemen kroonprins leek zelfs haar aanwezigheid op feesten als deze nog steeds verplicht te zijn.

Ze was geen invloedrijk persoon, bekleedde nergens een hoge positie en was niet geïnteresseerd in handel. Afstammen van een mislukte troonopvolger bleek voldoende te zijn om verplichtingen als deze opgelegd te krijgen.

Vergane glorie, na een schandaal dat iets te maken had met nageslacht bij vrouwen die beslist zijn echtgenote niet waren werd de man in kwestie gedwongen afstand te doen van het koningschap en werd zijn jongere broer gekroond.

Felice vermoedde dat ze eerder uitgenodigd werd ter decoratie, dan dat er daadwerkelijk verwacht werd dat ze iets kon betekenen.

Ze nam een glas wijn aan van de lakei, bedankte hem vriendelijk, liep naar het volgende schilderij om weer de valse indruk te wekken dat ze interesse had in de werken van -naar verluidt- de dronken man die zich staande leek te houden aan de mantel van een gebeeldhouwde man.

[anastasia 0]

Oh, het was zo spannend, haar meesteres had geen zin gehad in het formele feest en had met haar geruild. In haar simpele kostuum met eenvoudig masker was de dochter van de Doge de deur uitgeslopen, nadat ze haar, de niets betekenende dochter van de huismeester, die als jong meisje geschikt werd geacht een speelkameraadje te zijn en later kamenierster van Elvira, had gekleed in de schitterende zilvergrijze japon- met overigens een vervloekt pijnlijk corset, hoe haalde Elvira in vredesnaam adem in zo'n ding- afgezet met pareltjes en rijnstenen en een met maraboe veren bezet masker. Hoewel ze even groot en even blond waren, hadden ze wel een verschillende schoenmaat. Elvira liep nu op een paar ouden schoenen van zichzelf en Maria moest zich redden met de wat te krappe schoentjes die nu eenmaal bij het kostuum hoorden. Het enige waar ze op moest letten was dat ze een beetje uit de buurt van haar vader en de Doge bleef, verder waren er weinig bekenden, misschien dat Barbus haar nog kon herkennen, haar vader was nu niet direct beste vrienden met hem, en hij zou haar kunnen verraden bij de Doge en dan zwaaide er wat voor haar en Elvira.

Nu niet vergeten dat ze moest luisteren naar Elvira en niet naar Maria.

[Chealder 1]

Antonio liep een brede trap in het paleis af, richting de zaal waar het feest plaats vond. Hij verbleef in een van de vertrekken in het paleis en had zich net; hij was wat later aangekomen dan de rest. Uiteraard kon hij zich niet in zijn reiskledij op het feest vertonen, dus hij had nu dan ook zijn meest exclusieve outfit aangetrokken. Het was wijde, donker gekleurde kleding met een grote kraag op de borst en een bijpassende hoed met een veer. Zijn nachtblauwe met paarse masker bedekte de bovenste helft van zijn gezicht en paste eveneens bij zijn kledij. Het masker was getooid met vele veren, lang en kort, en het zichtbare deel van gezicht was wit, zijn lippen rood.

Beneden gekomen keek hij de grote zaal rond. Ondanks dat het een select gezelschap was dat de Doge had uitgenodigd, was het nog wel een heel groot gezelschap. De meeste mensen waren net als hij Italiaans en van adel, dus er klonken dan ook veel Italiaanse gesprekken in de zaal.

Rustig liep hij verder en nam een glas rode wijn van een dienblad. Hij had op het moment weinig zin in drukte en gesprekken dus liep hij naar de galerij om de beelden en schilderijen te bekijken die de Doge bezat.

De Doge bezat veel kunst en Antonio zou wel even de tijd nodig hebben om alles te bekijken. Na een tijdje rond gelopen te hebben viel zijn oog op een jonge vrouw in een prachtige rode jurk gekleed. Zijn oog bleef even op haar vallen, toen liep hij rustig door, in de richting van de vrouw, en bleef uiteindelijk staan om het schilderij te bekijken dat naast het schilderij hing dat zij bekeek.

[Ol Moth 0]

Er stond een rij bij de dranktafel waar de gasten werden voorzien van alcoholische versnaperingen en vers fruit. De deur van de balzaal ging open en er was een flits en een rookwolk. Een paartje witte duiven en een paartje raven vlogen naar links en rechts weg. De rook trok op en er was geen mens te zien. Er klonk geroezemoes in de zaal en niemand begreep er wat van. Toen de voorste in de rij bij de dranktafel van de bediende zijn "ijzeren maagd" in ontvangst wilde nemen zag hij dat niet langer de voorste was. Er stond een klein vrouwtje dat met een grimas achterom keek. Ze had als masker een grote mot met witte vleugels en zwarte stippen en ze had helderblauwe ogen waar je niet omheen kon. Ze stak haar hand uit en stelde zich voor. "Elizabeth Mortia, aangenaam." Ze nam de cocktail in ontvangst van de bediende en dronk deze op terwijl ze wegliep.

Elizabeth was een Chirurgijn aan het hof, Alchemiste en handelaar in verdovende middelen. Ze had een uitnodiging ontvangen om "het feest wat meer karakter te geven" zoals dat zo verfijnd op de uitnodiging stond. Een van de raven die ze had losgelaten ging bij haar op schouder haar schouder zitten en ze maakte een lichte buiging naar de mensen die haar nog verwonderend aan stonden te kijken. Er kwam al iemand op haar af om haar product af te nemen en na de betaling te hebben ontvangen liet ze nonchalant wat vallen in de wijn van haar klant. Een mooie opportuniteit dacht ze.

[Ol Moth 0]

Elizabeth liep over het feest en bedacht zich dat ze nog veel mensen zag wiens silhouet en houding ze niet thuis kon brengen en ze vroeg zich af wie die mensen zijn.

[Ursa 1]

Fiorenzo keek de menigte rond en snoof voorzichtig aan zijn geparfumeerde zakdoek. Tegenwoordig liet hij zich meestal 'Lorenzo' noemen, aangezien zijn ouders hem Fiorenzo genoemd hadden tijdens het laatste verbond met de Florentijnen. Aangezien men nu weer in onmin leefde kon Lorenzo, nazaat van een kleine handelsfamilie, zijn ware naam maar beter verborgen houden. Zijn ouders waren misschien niet slim qua naamkeuze, dankzij hen beschikte hij wel over een goed vermogen om zijn huidige levensstijl te kunnen betalen. Lorenzo hield niet van dit soort ballen. Zeker, ze waren een goede gelegenheid om nieuwe contracten op te doen. Daarnaast werden er echter ook oorlogsplannen bekokstoofd op zulke partijen, en hij had net een mooie lading cappucijners via een Ottomaanse handelaar kunnen verkrijgen. Slecht voor de handel, oorlog. En, op zulke feesten deed men zich altijd anders voor dan men was. Hij zag ze al lopen, met waaiers en maskers, zich verschuilend om de kleine geheimpjes te verbergen.

Liever zat Lorenzo in een achterkamer met zijn vrienden, knappe en intelligente jongemannen, alwaar zij discussieerden over vanalles en nog wat, en aanlagen als de oude Grieken. Prachtige tijden waren dat, met gedeelde filosofieën, schoonspraak en dichtkunst. Vanavond had hij afgesproken met zijn vrienden, na het bal. Hij kon niet wachten voor het officiële gedeelte over zou zijn en hij zich terug kon trekken.

Hij zag Antonio afdalen, een gezonde jongeman dacht hij zo. Misschien kan ik hem introduceren in ons gezelschap. Discreet, uiteraard.

[Chealder 1]

Na wat rond te hebben gekeken in de galerij liep Antonio weer richting de zaal, en niet alleen omdat zijn drankje op was en hij een nieuwe wilde hebben. Rustig, stap voor stap, liep hij langs alle genodigden en bekeek wie er allemaal aanwezig waren. Hij had geen zin om te praten, daar zou hij toch nog genoeg tijd voor hebben. Het feest zou vast nog lang niet afgelopen zijn.

Verschillende gezichten kwamen langs hem, de meeste gemaskerd en sommigen ongemaskerd. Mensen van zowel hogere als lagere adellijke rangen waren aanwezig, waarvan sommigen hem ook niet altijd bekend waren. Zelf was hij van een van de lagere adellijke rangen en lang niet bij iedereen bekend, maar kennelijk nog wel belangrijk genoeg om uitgenodigd te worden. Of misschien had de Doge ook veel mensen uitgenodigd om te laten zien hoe rijk hij was dat hij zoveel gasten kon ontvangen. Wat het precies was maakte hem niet uit, het zou vast wel een gezellig feest worden.

Zo lopend langs de mensen begaf hij zich langzaam richting de uitgang van de zaal en zonder dat iemand het merkte ontvluchtte hij de drukte en liep naar de kamer waar hij verbleef. Daar stak hij de sleutel in het slot en draaide het geruisloos om. Snel glipte hij de kamer binnen, deed zijn masker af en keek in de spiegel. Daar keek Antonio in het witte gezicht van een vrouw! Met vlugge handen ontdeed ze haar lijf van de feestelijke mannenkleding en trok een kistje onder haar bed vandaan. Het kistje zat op slot maar met een sleutel maakte ze deze snel open en haalde haar jurk en masker er uit. De mannenkleding en het masker dat ze net gedragen had stopte ze er in en deed de kist weer op slot.

Ze had zich snel omgekleed, het rood van haar lippen geveegd en ze nu geel gemaakt. Haar masker had warme gouden, gele, oranje en rode tinten, net als haar jurk, en bedekte het bovenste deel van haar gezicht en een stuk van haar rechterwang. Snel maar zorgvuldig schikte ze haar haar in model. Nu was ze weer haarzelf, Eleonora, de edelman die ze net had gespeeld was een goede vriend van haar die samen met haar een opdracht zou moeten uitvoeren. Maar de goede man was vlak voor het feest ziek geworden en nu moest zij de opdracht alleen uitvoeren. Hij had haar zijn uitnodiging gegeven, zodat zij zich als hem voor kon doen.

Eleonora ging haar kamer uit, sloot deze zorgvuldig af, en begaf zich weer richting de zaal waar de feestgangers zich duidelijk vermaakten. Zonder dat iemand haar opmerkte voegde ze zich weer bij de rest.

[WonderfulStar 0]

Terwijl Felice glazig voor zich uit stond te staren (het schilderij was haar aandacht een aantal minuten geleden kwijt geraakt) merkte ze dat er iemand vlakbij haar kwam staan. Zo af en toe voelde ze zijn ogen priemen...

Toen ze opkeek zag ze in de eerste instantie een overdaad aan veren. Ze knipperde even met haar ogen, het leek onmogelijk dat een pauw van deze omvang zomaar losgelaten was in het gebouw. Er bleek een keurig uitgedorste man te staan, bleek, maar met vuurrode lippen, en een blauw met paars masker. Hij bestudeerde het schilderij naast haar terwijl hij aan zijn wijn nipte.

De man keek ook op. Na een ogenblik, waarin ze hem schattend opnam, besloot ze te vragen wat hij van de inhoud van de schilderijen in de galerij vond.

De man had haar even aangekeken en de zaal verlaten.

"En dan probéér je tenminste een gesprek aan te knopen", dacht Felice geïrriteerd.

[anna02 0]

Ze was de vrouw van een man van adel, een overal gerespecteerd man. Wat hij voor een positie had? Geen idee, maar dat was niet belangrijk voor haar. Het belangrijkste was dat hij rijk was. Hij bezat veel geld en aanzien en dat is wat telt.

Donna keek met een verveelde blik toe hoe haar man in gesprek was met de een of andere hoogwaardigheidsbekleder. Iedereen leek druk bezig te zijn en zich te vermaken, iedereen behalve zij. Waarom had er nou niemand aandacht voor haar?

Een feestje waar niets te beleven valt… wat saai… Maar wanneer er niets interessants te doen valt, moet je zelf voor wat actie zorgen, meende Donna.

Donna was een vrouw die maar al te graag aandacht kreeg van de andere gasten, iets wat deze keer niet echt scheen te werken. Misschien dat een kijkje in de galerij haar aan een interessant gesprekje kon helpen. Helaas liep de man die in de galerij schilderijen stond te bewonderen direct weg toen zij binnen kwam. Jammer, weer een gemiste kans. Verder stond er nog een vrouw, die naar haar mening niet van haar stand was... Donna besloot een glas wijn te nemen en rustig af te wachten of deze avond nog iets goeds zou brengen.

[anastasia 0]

Oh, daar had je die toneelschrijver, hoe heette hij ook al weer, iets met giro...altijd goed voor theatrale gebaren en gezwollen taalgebruik, bah, maar goed de meeste mannen waren niet veel soeps en gezien de groep rondom die Elizabeth zou het feestje voor de meesten in een roes voorbijgaan. Fiorenzo was zo'n jonge blaag die zichzelf uiterst intelligent vond met zijn groepje evenoude nietsnutten.

Als ze zo rondkeek, dan had Elvira het goed bekeken, die danste waarschijnlijk vrolijk door de straten terwijl zij zich hier mocht vervelen tussen al die opgeklopte dikdoeners. Voorzichtig met de wijn dan maar, liever een rode druivensap en aangeschoten spelen, giebelend als Elvira, en ze moest ook wat flirten, maar wel uitkijken met wie, geen echte bekenden natuurlijk. Gelukkig had de Doge weinig mannen uitgenodigd die hij als mogelijke huwlijkspartner voor zijn dochter beschouwde. Al klaagde Elvira wel altijd dat die oude rijke mannen haar wanhopig maakten omdat ze hun zonen zo prezen. Nee, met carnaval wilde de Doge leven in de tent en nodigde hij wel adel uit, maar die waren meestal niet dermate rijk dat de Doge daar brood in zag. Met zijn eigen extravagante levensstijl moest hij zijn dochter wel aan de rijkste partij aanbieden, zelfs als die niet van adel was. En omdat dat zo'n politiek spel was en hij geen van de mogelijke partijen wilde kwetsen door ze niet uit te nodigen, gaf hij met carnaval het gebruikelijke feest voor de adel met al zijn decadentie en een wat ingetogener feest voor de serieuze handelslieden met pasen, de Doge was een serieus gelovig man en had eigenlijk een hekel aan het carnaval, tenminste, het hedonistische feest dat het was geworden, maar hij had zijn verplichtingen en die waren kostbaar. Arme Elvira, ooit zou ze met een wat oudere handelaar in het huwelijk moeten treden en deugdzaam leven. Gelukkig mocht Maria van haar vader haar eigen pad volgen. Hij vertrouwde haar en haar keuze's. Hopenlijk ontdekte hij het niet dat ze zich door Elvira voor haar karretje had laten spannen.

[Annatar 0]

De eerste nacht

De avond liep ten einde en de Doge en zijn gevolg trokken zich terug in hun privévertrekken. Langzaam maar zeker dropen de feestgangers af en sloten zich op in het appartement dat ze eerder die dag toegewezen hadden gekregen.

Op straat ging het feest door en het geluid van de dronken menigte drong door in de gangen van het paleis. De bedienden werkten zich in het zweet om ervoor te zorgen dat alles in orde zou komen voor de tweede dag van het grote feest.

Hoog in de hemel stond de volle maan en scheen door de ramen van het paleis naar binnen. In sommige kamers klonk een onmenselijk gegrom...

Zakelijke mededelingen

De eerste nacht is van zaterdag 22:30 t/m maandag 22:30. In deze nacht moet het volgende geschieden:

-De weerwolven kiezen gezamelijk een slachtoffer en geven deze door aan de GM

-De welp kiest een slachtoffer en geeft de naam van dit slachtoffer en wat volgens hem/haar de rol van het slachtoffer is door aan de GM.

-De droomwever vraagt de rol van een speler naar keuze op en geeft dit door aan de GM.

-De druïde bepaald wie deze nacht beschermd wordt en geeft dit door aan de GM.

Optioneel: de heks kan een speler selecteren die door een drankje zal sterven. Dit kan de heks gedurende de loop van het spel maar één keer doen.

-Ik verzoek de spelers die nog geen karakter hebben ontwikkeld dit alsnog te doen. Als ik morgen weer inlog zal ik voor de ontbrekende spelers zelf een karakter bedenken en door middel van een post introduceren. Dit heeft echter niet mijn voorkeur.

[Josephina 0]

De storm had het schip waarmee Alberto onderweg was lang opgehouden, hij zou te laat komen dat was zeker. Terwijl hij naar de zon keek die langzaam wegzakte in het water, liet hij een zucht van ergernis ontsnappen. Nu hij eindelijk bij de echte schilders aan het hof als leerling zou kunnen beginnen zou hij te laat komen; dat was natuurlijk een hele slechte start. En zo in gedachten verzonken zag hij hoe het langzaam donker werd en de eerste sterren zich begonnen te weerspiegelen in de zee. De Sterre der Zee, dat was Maria. Zou het hem lukken om een Madonna te schilderen die een mantel had die net zo diepblauw was als de zee en waarin het licht net zo mooi schitterde?

In de verte doemde de kust op. Het was midden in de nacht toen Alberto voet aan wal zette en richting het paleis begon te lopen. Wat hij daar zag had hij nog nooit gezien. Overal hingen dronken feestgangers met allerlei versierde maskers rond. Alberto voelde zich bekeken.

Bij het paleis aangekomen bleek ook daar het feest volop bezig te zijn. Het kostte Alberto eventjes wat moeite om binnen te komen, maar nadat hij de brieven die hij van zijn nieuwe meester had gekregen aan de soldaten liet lezen mocht hij binnenkomen. Hij had geen flauw idee wat men nu van hem verwachtte, wie hij kon vragen om hem zijn kamer te wijzen en of hij eigenlijk wel een welkome gast was op dit feest.

[Annatar 0]

Machiavelli

Het feestende publiek van Venetië werd opgeschrikt door een ruiter die met wapperende mantels in hoog tempo door de menigte reed. Zijn doel was het Palazzo Ducale aan het San Marcoplein.

Niccolò Machiavelli was in een ruk vanuit Florence naar Venetië gereden en had moeite om overeind te blijven toen hij uiteindelijk bij de stallen van het paleis van zijn paard sprong. Hij strompelde een beetje en kon zichzelf net aan een hek overeind houden. Een stalknecht die hem te hulp kwam werd ruw weggeduwd en hij ging meteen naar binnen.

Nog niet zo lang geleden bekleedde hij een hoge ambtelijke functie in Florence die hij had bemachtigd na de executie van de boeteprediker en theocraat Girolamo Savonarola. Machiavelli beschouwde zichzelf als een geniaal politicus maar dat had niet voorkomen dat hij uit de gratie was gevallen. Hij had geprobeerd om zowel de Fransen als de paus te vriend te houden en dat was hem fataal geworden. De paus had de familie De Medici terug in het zadel geholpen en zij hadden Niccolò in het gevang gegooid en dagenlang laten martelen. Hij was pas twee dagen geleden vrijgelaten.

Machiavelli had gehoord van het feest bij de Doge en hij zag het als zijn laatste kans om iemand te worden in de politiek van die dagen... hij moest de juiste vrienden vinden... hij moest de leider worden die hij werkelijk was. Het was zijn lotsbestemming.

[Annatar 0]

Joëlle

In stilte trok een koets door de donkere stegen van Venetië. Voor en achter het voertuig liepen vier soldaten met op hun borst een rode stier op een groene ondergrond.

Toen de zwarte koets voor de poorten van het Dogepaleis tot stilstand kwam werd de deur geopend en stapte er een beeldschone dame uit in een lange rode mantel die met het nodige zijde en kant was afgewerkt. Om haar nek droeg ze een gouden ketting met eraan een amulet met daarop dezelfde stier als op de borst van de soldaten. Lucrezia Borgia was had de uitnodiging van de Doge aangenomen.

Als dochter van paus Alexander VI en zus van Cesare Borgia had ze het zeker niet makkelijk in het Italië van die dagen. Na de dood van haar vader verloor de familie Borgia veel van haar vroegere macht door de lastercampagne door paus Julius II. Della Rovere was een dwaas die zich enkel bezighield met jachtpartijen en het laten vervaardigen van protserige harnassen. Hij zou Rome en heel Italië voor het einde van zijn leven naar de afgrond helpen, daarover had Lucrezia geen twijfel. Haar eigen vader was een visionair geweest die Italië één had gemaakt en de Franse koning terug had weten te slaan. De gedachte aan hem vervulde haar met bitterzoete gevoelens.

Ondanks de laster die vanuit Rome werd verspreid dat zij mensen vergiftigd zou hebben en nog ergere dingen had ze nog steeds vrienden. De Doge was Venetië was één van die vrienden en ze hoopte het bal te gebruiken om haar netwerk uit te breiden.

En wie weet... misschien zou de Borgia Stier ooit weer wapperen op de top van het Castel Sant' Angelo in Rome.

[Gast Anon_phpbb]

moe van het vele werken liep hij richting de kamer die hij samen met nog andere lakeien deelde. hij liep richting zijn bed en rolde erin.

toen bedacht hij zich. Zijn kleren moeten morgen weer onberispelijk schoon zijn. dus keek hij gauw in zijn kast of kleding hing. en jawel hoor.

met een zucht van verlichting draaide hij zich om, deed de kast dicht, en rolde zijn bed in

al snel was hij in een diepe, droomloze slaap

[anastasia 0]

Maria had de eerste feestavond als Elvira overleefd, gelukkig had ze haar vader wijsgemaakt dat ze bij vrienden zou blijven. Elvira had een kamer gehuurd in een van de paleizen van verarmde adel, de oude dame zonder familie voorzag in haar levensonderhoud door regelmatig de avontuurtjes van verwende jongedames te facililteren, dus die kwam niet thuis en Maria maakte gebruik van Elvira's kamers in haar eigen vleugel. Als ze zich snel omkleedde en in bed ging liggen dan kon ze zich slapend houden, mocht de vader van Elvira haar nog een goede nacht komen wensen, iets wat niet waarschijnlijk was met zoveel gasten in huis, maar je wist maar nooit.

[Ursa 1]

Voor Lorenzo en zijn vrienden was het echte feest begonnen. Ze laafden zich aan kostbare wijn, druiven, olijven en andere vruchten, terwijl Girolamo op zijn harp tokkelde. Lorenzo wenkte één van de schandknapen om zijn bokaal bij te vullen. Het was een mooie avond, zoals het hoorde. Helaas was er voor hun geheim geen plaats in de 'normale' wereld, maar Lorenzo wist dat onder die oppervlakte vele duistere geheimen schuilgingen. Zolang hij de kleine geheimpjes van anderen wist kon hij zich er zelf ook enkele veroorloven.

'Heb je al gehoord wie er gearriveerd zijn, Lorenzo?' zei een van zijn vrienden. 'Het schijnt dat vlak voor het vallen van de nacht niemand minder dan Niccolò Macchiavelli zich naar binnen spoedde. Om nog niet te spreken van de koets van de Borgia's die in de stad gezien is.' Lorenzo draaide bij om gemakkelijker te liggen. 'Dit feest is waarlijk een carnaval', zei hij. 'Alle bedelaars zijn komen opdagen om te schrapen naar wat de Doge van tafel gooit!' Samen lachten ze hartelijk, de nacht was nog jong en de wijn rijp.

[WonderfulStar 0]

In een diepe roes -waarvan het goed mogelijk zou zijn dat deze gecreëerd was door de 85 jaar oude wijn- lag Felice in haar toegewezen bed, al was het kussen onderhand ontsnapt aan haar onstuimige gewoel.

Waarschijnlijk sliep ze, er stroomden warrige flarden van verhalen door haar hoofd, of ze was écht heel dronken.

De man die naast haar had gestaan in de galerij knielde voor een graf, terwijl hij mompelend een cactus plantte, waarvan de stekels overdekt waren met een druipende, paarse vloeistof.

Felice draaide zich weer eens om, en ook haar deken had genoeg van het gewoel, en gleed ook richting de vloer.

BONK! Ze schrok wakker, wat was dat?

[Annatar 0]

GM-mededeling: de huidige ronde is voorlopig voor een dag verlengd om alle rollen de kans te geven hun functie te vervullen. Binnen de hierboven overgenomen handleiding wordt daar niet helemaal in voorzien. Vandaar deze verlening.

[Joëlle 0]

Lucrezia keek vanuit het venster van haar kamer over de stad heen. Ze genoot van de flakkerende lichtjes die dansten op het water. Morgen zou ze zelf een tochtje maken met een gondel over de grachten. Maar eerst wilde Lucrezia slapen. Het grote hemelbed zag er aanlokkelijk uit. De lange, verkwikkende slaap zou een goede voorbereiding zijn op haar missie de familienaam te zuiveren. Dat bal van morgenavond was een boel politiek gekakel en inhoudsloos lief doen, iets wat Lucrezia verachte en haar veel energie kostte. De slaap overmeesterde haar en bracht een diepe, droomloze nacht met zich mee.