Weerwolven II, speltopic

[Hinata 0]

Zina liep ’s nachts rond in de school. Ze droeg een mysterie met zich mee. Met haar speciale gave kon zij iemands ware aard zien. Deze nacht, nadat het feest was afgelopen, stond ze op omdat ze erg benieuwd was naar de ware aard van een zeker persoon. Iemand had tijdens het feest haar aandacht getrokken. ‘Hé, kantinejuffrouw, waarom sluip jij hier zo rond?’ hoorde ze ineens achter zich. Ze schrok en keek waar het gegrauw vandaan kwam. Achter haar stonden drie wezens, met vlijmscherpe tanden in hun wijd geopende bek. ‘Jij bent een veel lekkerder maaltje dan die troep die je ons vanavond hebt voorgezet.’ Zei de een. ‘Ik heb mijn eetlust speciaal voor jou gemaakt.’ Zei de ander. De laatste gromde, ‘Ik heb honger!’

De volgende dag, bij het ontbijt liet het eten op zich wachten. ‘Waar is Zina?’ vroeg iemand die had gemerkt dat de kantinejuffrouw er nog niet was. ‘Die ligt vast te pitten.’ Zei een ander. Maar ze was niet op haar kamer. Een aantal mensen ging op zoek en vond haar levenloze lichaam in één van de vele gangen. ‘Weerwolven.’ Een oude man die bij het meubilair van de school hoorde, kwam met de bizarre verklaring. ‘Ze zijn terug…’

GM note:

Zina (wees een licht) is dood. Zij was de ziener

Omdat de ziener dood is zitten de niet-weerwolven in een lastigere situatie.

[Machiavelli 0]

Dr. Johannes Alexander Archibald van Onstein tot Saksen IV had een kater. Een flinke kater. Na het schoolfeest van vannacht was hij thuis -onder het genot van Wagner's Götterdämmerung met Hans Knappertsbusch als dirigent en de uitmuntende stem van Hilde Konetzni als Gutrune- een port gaan drinken. En naarmate hij meer terugdacht aan de avond, hoe meer hij was gaan drinken. Verschrikkelijk weer! Stampende muziek, dertienjarigen die zich als bronstige stieren gedroegen, veertienjarige meisjes die drank los probeerde te krijgen van barmannen zonder fatsoen en docenten die liever gluurden en dronken dan surveilleren. En die stampende muziek! Hij zou er nooit aan wennen, wilde er niet aan wennen!

En die techniekocent...Was die nu weer aan het flirten met één van die meiden? Waarschijnlijk wel, die viespeuk deed alles om in het gevlei van leerlingen te komen. Vermalijde hippie.

Dan was die Jood beter. Goed, was waarschijnlijk een armoezaaier en geldwolf, maar zag er niet uit alsof hij veel hoofdpijn zou veroorzaken. Leek zijn taak vannacht trouwens serieus te nemen, wat een prettige verandering was.

*ringggg ringgg ringgg*

"Goedendag, met Jonkheer Doctor Johannes Alexander Archibald van Onstein tot Saksen de Vijfde, directeur van Zwammerdam College, waarmee kan ik u van dienst zijn?"

"Uh ja"........"Wat?!, ja, ik kom onmiddelijk die kant op! Doe niets!"

[Hinata 0]

PM note

De heks mag kiezen of hij/zij een van haar drankjes gaat gebruiken en jullie mogen een burgemeester kiezen.

Je mag jezelf verkiesbaar stellen, campagne voeren etc., maar je mag ook op iemand stemmen die zichzelf niet verkiesbaar stelt. De burgemeester heeft een extra stem als het gelijk op gaat, dus kies verstandig.

Twee deadlines:

Tot morgen (donderdag) 20.00 uur, heeft de heks de tijd.

Tot overmorgen (vrijdag) 20.00 uur kunnen jullie een burgemeester kiezen.

[MarinusCopy 0]

Hannie had iedereen weten te vermijden en was nu haar spullen aan het uitpakken. Ze had niet bepaald zin in het jaar, want ze was nogal op zichzelf. door haar speciale vermogens werd er nogal eens achter haar rug om gefluisterd, maar gelukkig waren de anderen ook een beetje bang van haar, dus lieten ze haar meestal met rust. Toen ze alles iin de kast had opgeborgen ging ze met een zucht op haar bed liggen. Ze had geen zin in het feest, dus besloot ze maar te gaan slapen.

De volgende dag werd ze uitgerust wakker maar ze was al te laat voor het ontbijt. Ze maakte uit gesprekken van anderen op dat de kokkin was verdwenen, en een paar seconden later hoorde ze geschreeuw. Samen met de anderen liep ze op het rumoer af, maar voordat ze het konden bereiken werden ze tegengehouden. Nu ja, de anderen dus, zij dook gewoon "de schaduw" in en sloop door.

Toen ze dichterbij het tafereel kwam, zag ze dat iemand, nee iets, de kokkin had vermoordt. Ze had nog nooit eerder iets dergelijks gezien, maar toch wist ze gelijk wat er aan de hand was. Dit was het werk van lycantropen, dat wist ze van haar internet-coven. "Weerwolven" sprak een oude man naast haar. Op hetzelfde moment voelde ze een golf misselijkheid over zich heenkomen. Voorzichtig sloop ze weer weg en na een meter of twintig begon ze harder te lopen en vervolgens te rennen.

[Annatar 0]

Precies op het moment dat Moshe klaar was met zijn ochtendgebed en zijn sidoer dichtsloeg hoorde hij de gil. Eerst dacht hij dat hij het verkeerd gehoord had maar toen hoorde hij dezelfde gil nog eens maar nu harder. Verward stond hij op terwijl hij het geluid van veel rennende voetstappen op de gang hoorde. Snel verwijderde hij zijn gebedsremmen en rende naar buiten om te zien wat er aan de hand was.

Voor de grote eetzaal zag hij de mensenmenigte en voorzichtig wrong hij zich een weg door de studenten en stafleden. Toen hij vooraan was gekomen wist hij niet wat hij zag... Hij kende die vrouw niet maar hij geloofde dat hij haar gisteren in de bediening had zien werken. Ze was hoe dan ook nauwelijks te herkennen want ze zag eruit alsof ze door een roedel wilde beesten was verslonden. Hoe was dit mogelijk? Hij dat een paar docenten rond de stokoude astronomieleraar staan en toen hij zich bij hen voegde hoorde hij de grijsaard vertellen over weerwolven die toegeslagen zouden hebben.

Weerwolven? Hij had erover gelezen in de oude boeken van de mystieke kabbalisten uit Polen en Rusland. Mensen die onsterfelijkheid zochten en hun eigen ziel hadden verwrongen door zichzelf te onderwerpen aan magische rituelen die iemand al onrein zouden maken door ze enkel zou beschrijven. Moshe had groot respect voor de grote mystieke meesters maar hij had toch zo zijn twijfels gehad over de obscure beschrijvingen van wezens als golems, weerwolven, vampiers en andere wezens van het duister die de slaperige dorpen van Oost-Europa in hun meest donkere uren geteisterd zouden hebben.

Moshe trok wit weg bij de gedachte dat het toch waar zou kunnen zijn. Hij holde terug naar zijn kamer want er waren boeken die hij moest raadplegen... en hij moest nadenken... en de Schepper vragen om iets te doen voordat het voor iedereen te laat zou zijn...

[Ol Moth 0]

Met een barstende koppijn werd Titus wakker in zijn lokaal. Hij had een ontzettende behoefte naar zout eten en hij liep naar de lerarenkamer om de dag te beginnen met een kopje cup a soup en een ciabatta broodje met pesto. Hij stond zich nog uit te rekken bij de soepautomaat met een vers gezet bekertje toen hij de gil hoorde die door merg en been ging. Hij liep naar de rand van de lerarenkamer om te kijken wat er aan de hand was. Toen hij de gillende menigte hoorde met paniekerig geschreeuw over weerwolven en waar een meisje was omgebracht wist hij hoe laat het was. Er kwam een waas over zijn ogen en zijn gezicht stond op onweer. Hij goot die kop loeihete cup a soup in een keer in zijn keel leeg en voelde niets. Hij stopte het ciabatta broodje dat hij in de magnetron had gelegd om te ontdooien weer terug in de vriezer.

Hij rende met grote passen naar buiten naar zijn jeep en opende de kap en reikte naar een verborgen compartiment waar hij een een grote revolver uit haalde. Hij opende het magazijn en leegde de kogels en reikte naar een ander compartiment waar hij zilveren kogels uit haalde om die vervolgens in die grote revolver te stoppen. Hij stopte de revolver in zijn laarzen alsof die ervoor bedoelt waren. Hij sloot de motorkap en hij leek haast een grotere man. Hij haalde diep adem en rook het dichtbij zijnde dennenbos om er een grondige blik naar te geven.

In een seconde was zijn gezicht aanzienlijk milder met zijn eeuwig aanwezige glimlach en hij liep de school in om naar de plaats delict te gaan. Eenmaal aangekomen zei hij met rustige lage stem dat hij wel wist wat er moest gebeuren. Hij liet doorschemeren dat hij een paar mensen verdacht vond maar ging daar niet verder op in. Maar hij zou het wel afhandelen.

[Hinata 0]

Iedereen had zich verzameld om de oude man. 'We moeten iemand aanwijzen als leider, iemand die deze wezens kan terugdringen.' (Burgemeester) sprak hij. Iedereen begon te praten en te discussiëren, want wie zou daar de juiste capaciteiten voor hebben? Maar ineens hield het gepraat op. Iedereen keek naar Ronald die schuimbekkend op de vloer lag. Hij begon te stuiptrekken..

De heks heeft haar drankje om iemand mee te doden gebruikt tegen Minifan (Ronald) die de jager was. Minifan mag 1 persoon meenemen in zijn graf.

[Ursa 1]

[meta]

Albert kwam ook maar eens uit zijn bed zetten. In tegenstelling tot de rest van zijn huisje was zijn bed lekker warm. Hij woonde in een bescheiden huisje aan de rand van het woud, een tochtig krocht. Maar ja, wat wil je ook met die gierige krent van een Archibald de zoveelste. Meer hoefde hij echt niet te verwachten. Daarbij, het was gisteren feest geweest. Iedereen zou nog wel rustig aan doen deze ochtend.

Albert dacht terug aan gisteren. Wat een rottijd had hij gehad zeg. Beetje de zooi opruimen terwijl iedereen lekker feestte... en buiten stelletjes opsporen en alcohol afpakken. Waarom waren die koters niet gewoon opgevoed, dat ze zich niet misdroegen? Albert had zelfs niet de tijd gehad stiekem te gluren naar de toch al best vrouwelijk uitziende oudere leerlinges. Rrrr...

Weer eens verzonken in zijn eigen wereldje liep Albert zijn huisje uit, om bijna tegen Titus op te botsen. Hij herkende hem bijna niet, zo groot en stevig was hij opeens, en waar had hij dat monsterlijke wapen vandaan? Titus riep iets en rende het bos in. Nu hoorde Albert meer rumoer vanuit de school. Wat zou er nu weer gebeurd zijn? Scholieren die te laveloos waren om kun kamer te vinden en ergens de boel ondergekotst hadden om vervolgens op de trap hun roes uit te slapen? Iemand die een practical joke had uitgehaald? Hij had het allemaal al eens meegemaakt, en op mogen ruimen. 'Ik kan alvast de dweil er al weer bij pakken', mopperde hij.

In de school was iedereen in rep en roer. Albert zag de oorzaak van de consternatie aan en bibberde even. Dit had hij in zijn 14 jaar nog nooit meegemaakt! De oude Theodosius (Theo voor intimi) zij iets over weerwolven. Nu geloofde Albert niet zozeer in sprookjes laat staan in moderne fratsen als Pokiemon of wat het ook moge wezen waar die kinderen het over hadden, maar er was zeker iets gebeurd hier. Iets ernstigs. Albert kreeg een onbestemd gevoel. Niet dat hij de kokkin goed gekend had, ja misschien als collega. Hij had wel eens overwogen haar uit te vragen, een vrouw die koken was al meer dan genoeg voor hem. Maar zij had hem niet gemogen om de één of andere reden. Zou ze geweten hebben van zijn voorliefde voor sterke drank? Tja, het was nu te laat. Iemand kwam aanrennen met de boodschap: 'raak niets aan! De directeur komt kijken.' 'Nou, als de directeur komt', dacht Albert, 'ben ik ergens anders'. En hij liep de gang uit op zoek naar een klus die nog moest gebeuren.

[Annatar 0]

Toen Moshe de hoek om kwam zag hij Ronald stuiptrekkend en schuimbekkend op de grond liggen terwijl een menigte docenten en studenten als verstild naar hem stond te kijken. Helpt dan niemand hem? Wat staat iedereen daar te kijken? Moshe rende al naar voren toen hij zag dat Ronald iets kleins en glimmends in zijn bibberende handen hield. Het was een revolver...

[Pinkeltje 0]

Wat een manier om het schooljaar te beginnen! Het leek wel of de een na de andere volwassene dood neerviel. Gelukkig waren de leerlingen iets beter bestand tegen dit sterffestijn. Toch was Ruchanne bang. Straks was het hun beurt! Haar beurt! Doodsbenauwd had ze zich opgesloten in haar kamer, vastbesloten om er niet meer af te komen voordat de mysterieuze moorden werden opgelost. Desnoods spijbelde ze!

[Machiavelli 0]

Zina dood. En niet zomaar dood. Ze moest geleden hebben, afgescheurde ledematen, doorgekauwde nek en overal tandafdrukken en haren. Brrr. Dat hij dat nu net weer op zijn bordje moest krijgen. Kon dat soort gedoe niet lekker in Amsterdam of Amerika blijven? Daar hoorde dat soort gruwelijkheden thuis. Had die stomme kokkin niet lekker thuis kunnen doodgaan, in d'r vakantie? Of stikken in die smerige gehaktballen waar ze zo dol op was? Stom klootjesvolk ook.

Nu moest hij geruchten over weerwolven (weerwolven?! Welke idioot had dat bedacht?) gaan stoppen. En hulp kon hij ook niet verwachten. Die Titus had al meteen zijn kans gegrepen en gedaan alsof hij wist wat er moest gebeuren! En Theodosius, die oude gek!, was er nog in mee gegaan! Die Jid was er snel vandoor gegaan en de leerlingen hingen uiteraard aan de lippen van die flirt met zijn geleuter!

De controle ontging hem volledig! De geruchtenstroom was nauwelijks meer te stoppen. Misschien moest hij het spelletje meespelen en voorkomen dat Titus hem eruit zou werken! Daar was het hem natuurlijk om te doen.

Goed, dan zullen we nog wel zien wie dit wint....

"Goed Titus, jij lijkt te weten waar je mee bezig bent. Ik stel voor dat jij een onderzoek instelt naar de dood, waarom juist Zina werd gedood, wie de daders zijn en hoe we dit kunnen voorkomen voor een volgende keer! Weerw..uhh ja, Weerwolven (wat voelde hij zich toch een idioot!) laten het zelden bij één slachtoffer tegelijk en elke dode is er één teveel."

"Hoelang denk je voor dat onderzoek nodig te hebben? Tot die tijd zullen leerlingen en docenten zoveel mogelijk moeten proberen te voorkomen alleen te zijn in het donker. Blijf in je kamer bij je kamergenootjes als dat mogelijk is en roep een docent als er iets ongewoons gebeurd!"

"Verder" Hij schraapte even zijn keel "gaan de lessen gewoon door. Een dode is een tragedie, maar als de lessen eronder lijden is dat een grotere tragedie."

[Machiavelli 0]

Verd****, nu ook zo'n onooglijke leerling dood. Welke hersenloze idioot had die nou weer wat aangedaan? Dit zou Titus' verhaal vast weinig goeds doen, zo zonder tandafdrukken. Leek meer op een voedselvergifting oid. Enfin, laat Titus z'n 'onderzoek' maar doen, daarna kon die ook weggewerkt worden en kon die school weer beter gerund worden.

Maar toch, wellicht moest hij die oude wapens eens uit de kast halen. Zijn grootvader had hem een stel M1879 Reichsrevolvers nagelaten, en wellicht moest hij die eens bij zich gaan dragen...

[WonderfulStar 0]

Tess schrok wakker. Ze hoorde gegil en geschreeuw.. Ze was nog wat duf en het drong nog niet helemaal tot haar door.

Ze had uren wakker gelegen de afgelopen nacht. Ze voelde zich rot en had niet kunnen slapen. De vreemde omgeving werkte ook niet mee, allemaal onbekende geluiden die ze niet thuis kon brengen, voetstappen op de gangen, ze moest erg wennen.

Het leek wel alsof er iets aan de hand was... Snel schoot ze haar normale kleren aan, haalde een borstel door haar haren verliet haar kamer. Toen ze op de gang stond besefte ze dat ze de weg in het gebouw eigenlijk niet eens kende, maar ze kon wel horen waar het geluid vandaan kwam en ging daar maar op af.

Ze kwam bij de eetzaal, welke helemaal volgepakt was en waar iedereen door elkaar schreeuwde. Toen zag ze het... Een jongen lag raar stuiptrekkend op de grond, met een geweer in zijn hand... Wat was dit in vredesnaam? Ze ving een paar woorden op, 'weerwolven', onder andere. Maar dit kon toch niet het werk van weerwolven zijn? Of had een weerwolf hondsdolheid gehad? Weerwolven.... Het drong tot haar door hoe raar die verklaring eigenlijk was. Bestonden die? In haar dagdromen kwamen ze wel voor, maar.. weerwolven?

Toen zag ze een tweede tafereel, en haar hart leek stil te staan. Een oudere vrouw [te oordelen aan de resten van haar schort en schoenen] was helemaal aan stukken gereten. Bloes, vlees, ingewanden.... Ze hield haar hand voor haar mond en keek de andere kant op. Weerwolven leken nu opeens een stuk aannemelijker....

[MarinusCopy 0]

Nadat Hannie weg was gerent van het verscheurde lijk van de kokkin had ze eerst overgegeven. Gelukkig had ze op tijd de WC weten te bereiken, maar aangezien ze nog niet ontbeten had was er toch niet veel uitgekomen. Daarna was ze teruggegaan naar de eetzaal waar de meesten zich hadden teruggetrokken. Ze was nog maar net binnen toen Ronald een een aanval van.... ja van wat eigenlijk, kreeg. Het leek op epilepsie met stuiptrekkingen en shuim rond de mond, maar Ronald was duidelijk bij bewustzijn. Dat moest wel zo zijn, want plotseling trok hij een pistool.

"Bewusteloze mensen doen een hoop, maar meestal richten ze geen vuurwapens op toegesnelde omstanders" dacht ze op een vreemd kalme manier.

[Hinata 0]

GM note

Reminder: Kies voor vanavond 20.00 uur je burgemeester/leider van het weerwolven-uitroei-team.

[Hinata 0]

Ronald wenste dat hij nog op die stomme zomerschool zat, veilig tussen de infinitivi en de ablabsen. Maar hij voelde zijn maag branden, wist dat hij vergiftigd was en wist dat hij snel zou sterven. Ronald had naast dichten ook een andere hobby, die hij meer voor zichzelf hield. Hij hield van jagen. In zijn bruine ribbroek - alle jongens liepen in dezelfde niet-lekker-zittende, afschuwelijke ribbroek - vond hij snel zijn kleine revolver. Hij moest wraak nemen, hij wist niet wie hem had vergiftigd, maar de blik van die gozer met die onuitspreekbare naam, Dr. Johannes Alexander Archibald van Onstein tot Saksen IV, beviel hem voor geen meter. Hij had er vast wat mee te maken. Voordat het gif Ronalds hart deed stoppen haalde hij de trekker over...

GM note:

Minifan (de jager) schiet Machiavelli dood. Een voltreffer, want Machiavelli was een weerwolf.

[Annatar 0]

Moshe zag de revolver in de handen van Ronald en zocht zocht dekking achter de sokkel van het standbeeld van Prof. Dr. Jodokus Germanicus Aurelius von Babbelbig s.j., de stichter van het roemruchte college. Hij had nog geen dekking gevonden of hij hoorde een oorverdovende knal gevolgd door een menselijk gegrom dat daarna in een wolfachtig gehuil veranderde voordat het weer wegstierf als gebroken menselijk geluid.

Moshe keek om de hoek van zijn schuilplaats en zag Archi de derde dood liggen in een plas gitzwart bloed. Toen hij dichter bij kwam voelde hij een knoop in zijn maag en moest hij de drang tot kokhalzen met alle macht onderdrukken. Archi was niet langer de pafferige, ietwat obese, heer die hij geweest was maar leek op een gewrongen combinatie van mens en wolf. Zijn ogen waren niet blauw maar geel en in zijn in een grimas opengesperde mond stond een rij messcherpe tanden. Uit zijn handen staken scherpe nagels en hij hield ze geklemd in een dierlijke klauwhouding.

Moshe deed een stap achteruit en krabde zich achter zijn oren. De dood van de weerwolf... Hij had erover gelezen in een van de oude Jiddische manuscripten die hij had gezien in de bibliotheek van de rabbijnenopleiding. Ah... zilveren kogels. Ronald had blijkbaar zijn voorzorgsmaatregelen genomen. Toen kwam de opluchting... de weerwolf was dood.

"Nog twee te gaan", klonk de oude stem van Theodosius achter hem. "Het duister imiteert altijd het licht en net als zij opereert ze in drievoud." Nog twee? We hebben een leider nodig dacht Moshe... maar wie?

"Jullie moeten stemmen!", weer Theodosius, "één van jullie moet tot Ridder van het Zilveren Zwaard benoemd worden en de strijd aanbinden met de laatste twee kinderen van de verdoemenis."

[Ol Moth 0]

Met een rechte rug en een zekere pas liep Titus naar het schoolplein en schraapte zijn keel en verhief zijn stem.

"Geachte leraren en leerlingen.

In deze donkere dagen van grote nood moeten we ons wapenen met eenheid! We mogen ons heugen om het feit dat Ronald een wapenvergunning had en gerechtigheid heeft doen geschiedden.

Maar het is nog niet voorbij! Er zijn nog weerwolven onder onze gelederen. We moeten sterk staan en niet ingeven. We hebben een standvastig persoon nodig met brede schouders om de lasten te dragen waar we allen mee te maken hebben. Die persoon dat ben ik! Ik zal jullie de hoofden leveren van de andere weerwolven! Ik aanschouw jullie en jullie twijfelen, maar ik zie jullie en er is niemand onder jullie met een ijzeren wil en stalen zenuwen die kalm kan blijven in deze dagen. Jullie rennen rond als kippen zonder kop en voor jullie het weten wordt dat werkelijkheid!

Laat ons nu even verheugen om de zoete wraak van Ronald en het voorproefje op de overwinning van het harige kwaad!"

Titus haalde zijn pijp uit zijn borstzakje en stak die aan en liep rustig van het schoolplein af om een mompelende menigte achter te laten.

[WonderfulStar 0]

De jongen die op de grond lag richtte zijn geweer op de chagrijnige man die voor hem stond. In een flits gebeurde het, hij haalde de trekker over, en de man viel neer... Maar hij was geen man meer... Zijn handen waren vervormd tot rare klauwen, en hij had meer haar dan hij waarschijnlijk ooit gehad had... WEERWOLF! Wat....?

Iemand begon iets te schreeuwen... Over stemmen, een leider kiezen.

Meteen stapte een ander naar voren die een of andere speech begon af te steken. Dat hij degene was die het kwaad zou bestrijden en meer in die trant. Het leken verdorie de presidentsverkiezingen wel....

Tess fronste. 'Ja, dacht ze, maar jij kan net zo goed een weerwolf zijn. Meteen haantje de voorste..'

Ze vertrouwde hem voor geen meter.

[Archillion 0]

Johan had weinig meegekregen van het gene dat zich in de school had afgespeeld, hij was te druk met andere zaken. Toen hij eenmaal hoorde van het slachtoffer en de verhalen over weerwolven in de school ging hij natuurlijk meteen kijken. Al wist hij dat het slecht van hem was, hij was blij dat het slachtoffer geen bekende van hem was.

Johan durfde het bijna niet te geloven, maar een belangrijk iemand van de school was een weerwolf. Volgens geschreeuw van de menigte waren er nog twee weerwolven actief. Ze hadden de school geinfiltreerd, uitgerekend de school waar hij naartoe was gestuurd.

Misschien was het een goed idee om zich op te sluiten in zijn kamer totdat het gevaar voorbij was.

Johan zuchte diep. Waarom had hij nou geen Camaro die in een robot kon transformeren?!

[Ursa 1]

Albert was amper twee gangen verder toen hij een knal hoorde. Hij schrok zich het apezuur. Met enige tegenzin rende hij terug, naar de oorsprong van het geluid. De chaotische toestand was alleen maar groter geworden. Met stommiteit geslagen bezag hij hoe er nog twee doden waren gevallen. Een of ander joch lag schuimbekkend op de grond met in zijn hand een klein zilveren pistooltje. En niemand anders was geschoten dan de rector, die er nogal woest uitzag, in zijn dode staat. Iemand bazelde over een weerwolf. De oude Archiebald een weerwolf? Een geldwolf zeker, maar een bloeddorstig monster? De oude Theodosius was nog steeds aan het bazelen, iets over een strijd tussen licht en duister en een zilveren zwaard. Opeens sprong zijn maat Boxma naar voren; hij zou de leiding wel op zich nemen. 'Hij liever dan ik', dacht Albert, 'als het aan mij ligt ben ik hier weg'. Deze situatie beviel hem totaal niet. Er waren blijkbaar nog meer van die beesten, en nog andere raadsels. Wie had het joch gedood? Waarom had het joch een pistool bij zich? Wapens waren strikt verboden op de school. Alleen Titus had een groot geweer, maar dat was vooral om verdwaald wild te schieten. Albert voelde zich steeds ongemakkelijker worden. Te veel raadsels wat hem betreft.

[Hinata 0]

'Omdat er verdeeldheid is over wie de nieuwe leider wordt, stel ik voor dat we gaan stemmen.' zei een meisje met kort haar en fel blauwe ogen. 'Schrijf de naam van je nieuwe aanvoerder naar keuze op een briefje en ik zal de stemmen tellen.

Iedereen deed gewoon wat ze zei, zonder te protesteren. Na een tijdje, werd er opgeroepen dat er een nieuwe leider bekend was.

'Jullie nieuwe aanvoerder,' sprak ze zonder enige emotie, 'is Titus, de techniekleraar.'

GM Note:Even wat updates:

Ik heb een nieuwe username!

Er is een burgemeester!

De burgemeester is Titus, Ol Moth.

De stemmen die binnen zijn gekomen:

Ursa / Ol Moth

Ol Moth / Ol Moth

Marinus Copy / Ol Moth

Wonderful Star / Ursa

Bonaventura / Ol Moth

De rest heeft niet gestemd of is al dood.

[Annatar 0]

Pijnzend stond Moshe te kijken terwijl de anderen hun stem aan het meisje gaven. Toen ze bij hem kwamen schreef hij snel het woord "Boxma" op. Hij wist niet of hij de man kon vertrouwen en of hij zijn grote woorden waar kon maken. Maar hij herinnerde zich het spreekwoord van de oude vaderen dat je in tijden van nood beter op een hele goy dan op een halve jood kunt vertrouwen... dit leek hem het moment om dat spreekwoord te beproeven.

De oude Theodosius stootte Moshe in zijn zij en wenkte hem mee te komen. In het spoor van de oude daalde hij af in de diepste gewelven van de school waar Theo een oud schilderij aan de kant duwde om vervolgens de grijze deur van een dikke kluis te openen. In de kluis lag maar een ding, een lang glimmend zwaard. Het zwaard was te zwaar om alleen de trap op de tillen en dus hielp Moshe de oude om het eeuwenoude wapen naar boven te dragen.

Terug boven gekomen klonk een groot rumoer in de menigte. Ruw duwde Moshe de mensen uit de kant want hij voelde dat er iets belangrijks zou gebeuren. Net toen hij met het zwaard bij Boxma aankwam hoorde hij de schelle stem van Theo door de zaal galmen:

"Zie hier de Ridder van het Zilveren Zwaard die hen zal verdelgen!"

Met bibberende handen gaf Moshe het zwaard aan Boxma. Het blad schitterde met zilver licht en de vergulde letters die erin stonden gegraveerd luidde: Audaces fortuna iuvat.

"Laat het waar zijn..." mompelde Moshe terwijl er een traan over zijn wang in zijn zwarte baard rolde.

[Hinata 0]

Dat zwaard, wilden ze daar echt iemand mee gaan vermoorden? Titus fronsde zijn wenkbrauwen, waar was hij nou weer aan begonnen.

Maar toen nam hij het woord. We moeten de weerwolven ontmaskeren en ze uit de wegruimen voordat het te laat is!'

GM Note:

Jullie mogen tot morgen 20.00 uur stemmen wie er met dat mooie zwaard wordt onthoofd.

[MarinusCopy 0]

Achteraf leek het of alle kleur uit de wereld was getrokken. Ronald had zijn pistool getrokken, en had er mee rondgezwaaid. Een kort afschuwelijk ogenblik had ze recht in de loop gekeken, en had ze haar ogen gesloten. De schaduw induiken had geen zin, niet zolang die blik vol haat op haar gericht was. Ze sloot haar ogen, het schot viel, en toen ze haar ogen weer opende lag Dr. Johannes Alexander Archibald van Onstein tot Saksen IV stervend op de grond.

En toen begon hij te veranderen in iets anders dan Dr. Johannes Alexander Archibald van Onstein tot Saksen IV. Slagtanden, haar en klauwen. In zijn moment van extremis had Ronald een van de weerwolven gedood. Ze kon haar ogen niet afhouden van het lijk. Ze ving iets op over het kiezen van een leider. Ze kreeg een briefje in handen gedrukt, dacht even en koos voor Titus. Het minste kwaad, dacht ze nog.

En blijkbaar was ze niet de enige, want even later werd Titus Boxma uitgeroepen tot leider. Daarna was ze naar haar kamer gegaan. Lessen zouden er wel even niet komen vermoede ze.