Lief

[Robert Frans 1.537]

LIEF

Dulce Jesus. Zoete Jezus. Het is een term die je binnen de katholieke Kerk her en der nog weleens ziet rondzwerven, zoals in de slagzin: "Het brood der engelen, dat alle zoetheid in zich draagt." Het is een vertaling van het Latijnse woord dulce. Dulce betekent niet zozeer enkel zoet, maar ook zacht, lieflijk, onschuldig. Dat las ik laatst eens ergens. Een dulce Jezus is dus eigenlijk een ronduit lieve Jezus, een lieve Heer. Heiligen schrijven daar dan ook nog weleens over, dat wij zo een lieve Heer aanbidden, een zachte Meester. Je zou zonder spotten of overdrijven dan kunnen zeggen: Jezus is lief.

"Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, vertrouwen, zachtmoedigheid, zelfbeheersing." Aldus Jakobus in zijn brief. Negen eigenlijk hele zachte eigenschappen. Iemand die deze eigenschappen ten volle heeft, is eigenlijk ook een heel lief persoon. Heel vrolijk, heel zacht, geduldig en goed van vertrouwen. Hij verheft zijn stem niet, staat altijd voor je klaar, is altijd heel beleefd en straalt een hele argeloze rust uit. Vaak denk je dan toch aan dat lieve oude vrouwtje om de hoek, die je zo graag een gulden voor je rapport geeft, al ben je haar kleinkind niet. Zodat je je misschien toch een beetje schaamt...

Lief. Ik vind het eigenlijk een heel aanstekelijk woord, meer nog dan het abstracte "liefde." Het is zo'n klein, volstrekt onschuldig woordje, dat het vaakst door kinderen wordt gebezigd. Het is echter ook een woord dat een beetje wordt geminacht. Vooral gelovigen gebruiken het vaak in een wat spottende context: "Daar preken ze alleen maar dat je lief voor elkaar moet zijn." Gewoon verschrikkelijk lief zijn wordt dan ook als ongezond gezien. Ik moet toch ook voor jezelf opkomen, niet over mij heen laten lopen, ik moet toch vooral niet naïef zijn. En God is toch ook de Rechter, de Almachtige Schepper? God zomaar lief? Het klinkt bijna kleinerend, blasfemisch...

Lief zijn voor elkaar. Het klinkt oppervlakkig en kan gemakkelijk sentimenteel worden gemaakt. Maar ik zou het eens gewoon moeten proberen: echt ronduit líéf zijn. Dus niet enkel vriendelijk, niet enkel gastvrij, maar echt lief. Volstrekt argeloos, volstrekt onschuldig, als een kind op zijn best. En stel dat Jezus ook gewoon echt lief is, dat ik een echt lieve Heer bemin? Hoe zou ik dan nog bang voor Hem kunnen zijn, hoe zou ik dan nog stoer kunnen doen, hoe zou ik dan nog iets kwaads kunnen doen jegens Hem? Tegen een machtige Schepper kan ik nog eigenwijs zijn, daar is ie machtig voor, maar tegen iemand die echt heel erg lief en dus volstrekt onschuldig is?

Echt onvoorwaardelijk lief zijn, het vraagt eigenlijk nogal wat van mij. Vooral omdat mensen vaak helemaal niet zo goed tegen liefheid kunnen. Echt lieve mensen worden vaak toch getreiterd of genegeerd. Dat lieve kind op school, die aardige collega op werk, mensen weten er eigenlijk niet echt mee om te gaan. Dat is ook eens onderzocht: de meest behulpzame collega wordt het minst gewaardeerd. Die knaagt namelijk iets te veel aan het geweten. Want heiligen en beroemdheden als grote voorbeelden zijn prima, zolang ze maar onbereikbaar zijn, maar die aardige collega is mij te concreet. Die moet een toontje lager zingen.

Ik heb steeds meer het idee dat Onze Lieve Heer mij uiteindelijk zó wil vormen, dat ik echt onvoorwaardelijk lief kan zijn tegen iedereen. Natuurlijk, mijn grenzen aangeven en voor mijzelf opkomen, dat is goed. Maar niet het einddoel. Uiteindelijk wil Jezus in mij die grenzen verruimen door mijn geest te vergroten en ervoor zorgen dat ik alleen nog maar voor de ánder opkom. Over geheel anders zijn gesproken. Niet radicaal zijn in harde stellingen spuien en vooral zo fel mogelijk Onze Lieve Heer verdedigen, maar gewoon radicaal zijn in ronduit lief zijn. Een lief persoon zijn. Al die negen eigenschappen bij elkaar, zonder uitzondering.

Ik heb het natuurlijk over mijn persoonlijke leven. Dus niet over rechters, politie en overheden. Dat is mij te abstract, te ver weg. Overheden hebben hun eigen taak, namelijk lieve mensen beschermen. Dus mag ik gewoon onbeschroomd lief zijn, al is het misschien in het begin voor slechts een uurtje. En als die bergrede, of die brief van Jakobus, of al die andere geschriften niet uitsluitend tot mij gericht zijn, maar ook tot jou, dan is het zomaar mogelijk dat we ervoor zorgen dat die overheden ineens heel wat minder werk te doen hebben en zich ook met leukere dingen kunnen bezighouden. Gewoon, omdat wij zo lief zijn. Net zoals God zo lief is.

Lief zijn. Raar en sentimenteel geleuter van een topicstarter die ook niet altijd lief is en wat ook niet bij God zou passen, of toch een eigenschap die jou eigenlijk net zo aansteekt als het mij doet?

[annzie 1]

Toen ik de topictitel zag dacht ik: "Robert is gek geworden." Maar eigenlijk heb je heel erg gelijk. Ik bedoel, als je alle deugden van de Geest hebt, dan laat geen woord je beter omschrijven dan 'lief' denk ik..

Verder niet echt een nuttige bijdrage misschien maar ik vind dat je gelijk hebt..

[Eulogía 0]

Ik ben het er enerzijds mee eens. Anderzijds kon Jezus ook enorm fel zijn. Jezus toonde liefde door Zich weg te cijferen en daarnaast ook door in liefde de waarheid te zeggen, een waarheid die soms hard kan zijn. (Maar die andere kant, die meer felle kant, laat je naar mijn idee ook wel een beetje doorschemeren in je post.)

[Chealder 1]

Mooie tekst Robert, echt.

Nu roept dat bij mij wel een vraag op; spreken lief zijn voor de ander en voor jezelf opkomen elkaar tegen?

Ik heb hier nog wel eens moeite mee, wanneer mag je wat minder lief zijn tegen iemand om jezelf te beschermen, en wanneer sta je de ander iets toe en schik je je daar naar?

Het zou mij niet verbazen als het elkaar niet tegenspreekt, maar hoe kun je het beste voor jezelf opkomen en lief zijn?

[Robert Frans 1.537]

De moeilijkheid, Chealder, is dat mensen graag misbruik maken van iemands liefheid. Ik noemde al het gepeste kind op school, of die behulpzame collega die minder gewaardeerd wordt. Let maar op: vaak zijn mensen die gepest worden juist heel erg lief. Zo iemand zal daar dan óf aan onderdoor gaan, óf zich verharden. Maar wee mij als door mijn handelen een lief, argeloos iemand harder en wantrouwiger wordt, als ik zo een kleine verloren laat gaan. Ik denk dat ik dan bijzónder veel heb uit te leggen aan Jezus. Lief zijn én blijven in een wereld die liefheid niet aantoonbaar waardeerd maar eerder minacht en liever belachelijk maakt, daarvoor moet je stevig in je schoenen staan. Of zoals Jezus het zegt: een groot vertrouwen hebben. In Hem, maar ook blijvend in de goedheid van de mens.

Voor jezelf opkomen is zo af en toe noodzakelijk en kan ook altijd nog op vriendelijke, rustige wijze. Je bent niet meteen onlief als je iets weigert. Maar ik geloof steeds meer dat dat een tijdelijke noodzaak is, omdat mensen je anders écht blijvend kunnen beschadigen. En dat je je altijd moet beseffen dat die enige hardheid die je toch wel meedraagt uit zelfbehoud niet het einddoel is. Jezus zegt dat je je andere wang moet toekeren. Dat je met je vijand mee moet lopen als hij dat verzoekt. Dat je voor hem moet bidden, hem moet liefhebben. Daar wil Hij je denk ik wel klaar voor maken, dat je een zodanige innerlijke vrede meedraagt, dat niemand je eigenlijk iets kan maken. Lief en argeloos zijn is en blijft dan toch de grondtoon. Ik hoop zelf ook ooit echt zover te zijn.

Tot die tijd kan ik gelukkig al wel veel doen. Bijvoorbeeld het waarderen van lieve mensen, oud of jong. Er niet minachtend over spreken en op geen enkele wijze misbruik van willen maken. Die behulpzame en ijverige collega als voorbeeld zien, ook al doet verder niemand dat. Misschien, als ik daarvoor dan moed heb gekregen, ook het opkomen voor iemand die getreiterd wordt en daarvoor zelf treiteringen willen doorstaan. Altijd er vanuit gaan dat mensen het goede voorhebben, tot het tegendeel onomstotelijk bewezen is. Niet roddelen en geen roddelbladen lezen. Kleine onrechtvaardigheden en irritaties in huis rustig verdragen, omdat ik immers niet te rechtvaardig moet willen zijn (vgl. Pred. 7,16), en zoveel mogelijk onder "kleine onrechtvaardigheden" scharen. Dus liever extra de afwas doen dan twist daarover zoeken, zeg maar. Zo min mogelijk grappen of boude opmerkingen over mensen maken. Nooit oordelen over de ander, ook niet als diegene duidelijk kwaad doet, maar liever eerder over mijzelf. Genoegen nemen en zeer dankbaar zijn voor wat ik krijg, zéker als ik bij iemand te gast ben. Mijzelf niet te serieus nemen. Blijven bidden tot en lezen over Onze Lieve Heer. Dat soort dingen.

[Propje 0]

Maar wee mij als door mijn handelen een lief, argeloos iemand harder en wantrouwiger wordt, als ik zo een kleine verloren laat gaan. Ik denk dat ik dan bijzónder veel heb uit te leggen aan Jezus. Lief zijn én blijven in een wereld die liefheid niet aantoonbaar waardeerd maar eerder minacht en liever belachelijk maakt, daarvoor moet je stevig in je schoenen staan. Of zoals Jezus het zegt: een groot vertrouwen hebben. In Hem, maar ook blijvend in de goedheid van de mens..

ik heb geen vertrouwen in de goedheid van de mens omdat ik denk dat de mens van nature niet goed is.. maar ik ben het wel met je eens dat ons streven zou moeten zijn om 'lief te blijven' tegen iedereen.. hoe moeilijk dat ook is,,

[Sola Scriptura 0]

Idd een beetje sentimenteel, maar het klopt wel in de kern.

Het gevaar is dat men van hier een bruggetje slaat naar de zelfliefde op een psychologische/humanistische manier (de mens is goed, de mens staat centraal).

Als paulus het heeft over de liefde in 1 kor 13, is dat voornamelijk over de liefde voor God en broeders en zusters door de Heilige Geest, niet zoals een atheist ook heel lief kan zijn voor mensen, collega`s, vrienden en familie.

Maar als christen is het idd goed om ''lief'' te zijn. Aardig/vriendelijk/behulpzaam/bescheiden en nederig.

Het is ook een vrucht van de Geest (gal 5) en Paulus riep timotheus op vriendelijke de mensen te onderwijzen en te vermanen.

Ook dacht ik aan deze tekst:

2 Johannes 1,5

En nu heb ik een verzoek aan u. Ik houd u in deze brief geen nieuw gebod voor, maar een gebod dat ons vanaf het begin bekend is: laten we elkaar liefhebben.

Telt het dus alleen voor christenen onder elkaar?

Nee, Denk aan de barmhartige samaritaan.

[WonderfulStar 0]

Soms is het nodig om even streng of hard te handelen, om lief te zijn.

Een situatie, Je vriend is verslaafd aan weed. Hij wil stoppen met weed roken, hij heeft het 4 dagen vol gehouden, op de vijfde dag zie je dat hij weer weed gekocht heeft. Je praat hier met hem over, maar kan hem niet overtuigen om het niet op te roken. Op dit moment kun je kiezen om even hard te handelen. Zijn weed af te pakken, hem streng toespreken.

Het lijkt niet lief, is het dat dan ook niet?

[Sola Scriptura 0]

tough love idd...daar valt dit ook onder:

Spr 13,24

Wie zijn roede spaart, haat zijn zoon; maar wie hem liefheeft, tuchtigt hem reeds vroeg.

[RaXz 3]

Maar wee mij als door mijn handelen een lief, argeloos iemand harder en wantrouwiger wordt, als ik zo een kleine verloren laat gaan. Ik denk dat ik dan bijzónder veel heb uit te leggen aan Jezus. Lief zijn én blijven in een wereld die liefheid niet aantoonbaar waardeerd maar eerder minacht en liever belachelijk maakt, daarvoor moet je stevig in je schoenen staan. Of zoals Jezus het zegt: een groot vertrouwen hebben. In Hem, maar ook blijvend in de goedheid van de mens..

ik heb geen vertrouwen in de goedheid van de mens omdat ik denk dat de mens van nature niet goed is.. maar ik ben het wel met je eens dat ons streven zou moeten zijn om 'lief te blijven' tegen iedereen.. hoe moeilijk dat ook is,,

Het verhaal van dit systeem, de mens is van nature fout en moet via systemen in controle worden gehouden en worden gereguleerd. Jezus pakte niet voor niets een kind erbij en beweerde dat men zich moet wederkeren en vernederen tot kind, men gaat op kinderen neerkijken als ze denken dat de mens van nature fout en zondig is. Vandaar dat we ze met alle macht in het uniform van het systeem proberen te hijsen, en als we dan toch bezig zijn onze bloederige handen afvegen op hun handen zodat ze hun onschuld verliezen. Iets wat we niet graag doen, helaas een vast onderdeel van het systeem van de starre serieuze mens die te druk is met denken.

Dat is in elk geval mijn ervaring, iets waar ik al heel m'n leven tegen vecht, rot op met je kleren kleren, ik naai liever m'n eigen.

En voor mensen die niet in staat zijn om te luisteren zonder dat iets zwart op wit staat:

Mt 18

3 En zeide: Voorwaar zeg Ik u: Indien gij u niet verandert, en wordt gelijk de kinderkens, zo zult gij in het Koninkrijk der hemelen geenszins ingaan.

4 Zo wie dan zichzelven zal vernederen, gelijk dit kindeken, deze is de meeste in het Koninkrijk der hemelen.

5 En zo wie zodanig een kindeken ontvangt in Mijn Naam, die ontvangt Mij.

[Machiavelli 0]

Hoe ben je lief naar een stel buren die hun hond laten poepen in de tuin van een bejaarde vrouw verderop in de straat? Hoe ben je lief naar een stel buurjongens die een ander jochie aan het pesten en treiteren zijn?

[Eulogía 0]

Hoe ben je lief naar een stel buren die hun hond laten poepen in de tuin van een bejaarde vrouw verderop in de straat? Hoe ben je lief naar een stel buurjongens die een ander jochie aan het pesten en treiteren zijn?

Door niet gelijk alle registers open te trekken, maar er op een rustige manier iets van te zeggen. Afhankelijk van de reactie kan je daarna nog je stijl aanpassen.

[Hinata 0]

Mooie tekst RobertF! Echt heel mooi!

Ik denk trouwens dat voor jezelf opkomen belangrijk is, want anders ben je niet lief tegen jezelf. Je moet ook lief zijn tegen jezelf.

[Chealder 1]

Of zoals Jezus het zegt: een groot vertrouwen hebben. In Hem, maar ook blijvend in de goedheid van de mens.

Altijd er vanuit gaan dat mensen het goede voorhebben, tot het tegendeel onomstotelijk bewezen is. Niet roddelen en geen roddelbladen lezen.

Als je weinig of geen vertrouwen hebt in de medemens, betekend dat dan ook dat je vertrouwen naar God tekort schiet?

Maar wee mij als door mijn handelen een lief, argeloos iemand harder en wantrouwiger wordt, als ik zo een kleine verloren laat gaan.

Dat is naar mijn idee al zeker een stap dichterbij.

Ik hoop zelf ook ooit echt zover te zijn.

Always believe and hope.

Hoe ben je lief naar een stel buren die hun hond laten poepen in de tuin van een bejaarde vrouw verderop in de straat? Hoe ben je lief naar een stel buurjongens die een ander jochie aan het pesten en treiteren zijn?

Ik zou diegene er vriendelijk op aanspreken en dat zo veel mogelijk op een manier proberen te doen dat die ander zich niet aangevallen voelt. Heb het vooral over de feiten, over wat je zelf ziet en hoort of hebt gezien en gehoord, en vertel daarbij wat je voelt en/of denkt, zonder gelijk een oordeel te (willen) vellen.

[Chappo 0]

Persoonlijk vind ik lief altijd een wat oppervlakkiger woord. Je kunt namelijk lief tegen iemand doen en er verder niks mee menen of zelfs manipuleren. Iets wat niet mogelijk is als je van iemand houdt. Want als je van iemand houdt zoek je per definitie het beste voor diegene(dat is in ieder geval een deel van mijn definitie van "houden van"), ook als dat soms ten koste gaat van jezelf, je reputatie en erg lastig is. En kinderen zeggen ook alleen dat hun mama lief is als ze een snoepje krijgen, want als ze op tijd naar bed moeten dan is mama niet zo lief meer... Daarentegen, denk ik dat de eigenschap wel bij God past. Zolang het maar niet in de plaats komt van liefde. Want zoals gezegd, soms was Jezus direct en soms doet God niet maar lief, maar wel liefdevol.

[RaXz 3]

Daarom is het veel belangrijker om liefde te uiten in daden, in plaats van vooral in woorden. anders krijg je het beste stuurlui aan wal verhaal voor je kiezen. Daar zijn meer dan genoeg voorbeelden van te vinden in de wereld, en degene die lief zijn blijven vaak ongezongen door de wereld van mensen. Gelukkig is er meer dan de zang van de mens.

[WonderfulStar 0]

Combinatie van woorden en daden.

Als jij verdrietig bent, je wil even met iemand praten, je begint aan je verhaal en diegene loopt spontaan weg ' om een kop koffie voor je te halen' in plaats van even luistert en wat terug zegt...

Neh, ook geen succes.

[Hongerige Wolf 0]

Ik weet niet wat het is, maar ik kan er eigenlijk helemaal niks mee.

[Hinata 0]

Persoonlijk vind ik lief altijd een wat oppervlakkiger woord. Je kunt namelijk lief tegen iemand doen en er verder niks mee menen of zelfs manipuleren. Iets wat niet mogelijk is als je van iemand houdt. Want als je van iemand houdt zoek je per definitie het beste voor diegene(dat is in ieder geval een deel van mijn definitie van "houden van"), ook als dat soms ten koste gaat van jezelf, je reputatie en erg lastig is. En kinderen zeggen ook alleen dat hun mama lief is als ze een snoepje krijgen, want als ze op tijd naar bed moeten dan is mama niet zo lief meer... Daarentegen, denk ik dat de eigenschap wel bij God past. Zolang het maar niet in de plaats komt van liefde. Want zoals gezegd, soms was Jezus direct en soms doet God niet maar lief, maar wel liefdevol.

Lief doen en daarmee iemand manipuleren is niet lief omdat de intentie niet lief is.

Soms is het nodig om even streng of hard te handelen, om lief te zijn.

Een situatie, Je vriend is verslaafd aan weed. Hij wil stoppen met weed roken, hij heeft het 4 dagen vol gehouden, op de vijfde dag zie je dat hij weer weed gekocht heeft. Je praat hier met hem over, maar kan hem niet overtuigen om het niet op te roken. Op dit moment kun je kiezen om even hard te handelen. Zijn weed af te pakken, hem streng toespreken.

Het lijkt niet lief, is het dat dan ook niet?

Hard handelen is in deze situatie wel lief, omdat de intentie wel lief is.

[Robert Frans 1.537]

Er is denk ik dan ook verschil in even hard zijn om de ander uit de put te helpen of even hard zijn om voor jezelf op te komen. Het laatste is niet per se verkeerd, maar zou zo veel mogelijk voorkomen moeten worden. Het eerste is altijd goed, mits je wel echt weet wat je doet, diegene echt goed kent en niet uit woede hard bent maar om echt uit liefde te willen helpen. Het hard zijn zou je dus niet uit verwijt of ongeduld mogen doen, maar welbewust en slechts kortstondig. Zodra het niet meer nodig is, zou je de hardheid dus meteen moeten laten voor wat het is.

Onvoorwaardelijk lief zijn, het is een moeilijk en zeer delicaat iets in deze wereld. Je bent het dan ook niet zomaar in één keer, het blijft een bijzondere en zeer kwetsbare gave en je zult dan vrijwel gegarandeerd enkele malen op je muil gaan en daarvan verdriet hebben. Toch heb ik steeds meer het idee dat Jezus ons daarnaar wil omvormen en dat Hij misschien dát bedoelt als Hij zegt dat je als gelovige tegenstand zult moeten verdragen en je kruis zult moeten opnemen. Want mensen gaan misbruik van je maken als je echt lief bent, maar het goede moet altijd overwinnen en standhouden. Hoeveel genade van God je daarvoor ook nodig hebt. Hoeveel pijn dat misschien ook kan doen. Gelukkig mogen we ook sluw als slangen zijn, volgens diezelfde Jezus. Maar wel lief.

[Eulogía 0]

Onvoorwaardelijk lief zijn, het is een moeilijk en zeer delicaat iets in deze wereld. Je bent het dan ook niet zomaar in één keer, het blijft een bijzondere en zeer kwetsbare gave en je zult dan vrijwel gegarandeerd enkele malen op je muil gaan en daarvan verdriet hebben. Toch heb ik steeds meer het idee dat Jezus ons daarnaar wil omvormen en dat Hij misschien dát bedoelt als Hij zegt dat je als gelovige tegenstand zult moeten verdragen en je kruis zult moeten opnemen. Want mensen gaan misbruik van je maken als je echt lief bent, maar het goede moet altijd overwinnen en standhouden. Hoeveel genade van God je daarvoor ook nodig hebt. Hoeveel pijn dat misschien ook kan doen. Gelukkig mogen we ook sluw als slangen zijn, volgens diezelfde Jezus. Maar wel lief.

Mee eens. Mijn ervaring is ook dat Jezus voor je gaat opkomen als je zelf niet met gelijke munt terugslaat als iemand je kwaad aandoet.

[Machiavelli 0]

Door niet gelijk alle registers open te trekken, maar er op een rustige manier iets van te zeggen. Afhankelijk van de reactie kan je daarna nog je stijl aanpassen.

Niet meer lief zijn bijvoorbeeld?

[Machiavelli 0]

LIEF

Dulce Jesus. Zoete Jezus. Het is een term die je binnen de katholieke Kerk her en der nog weleens ziet rondzwerven, zoals in de slagzin: "Het brood der engelen, dat alle zoetheid in zich draagt." Het is een vertaling van het Latijnse woord dulce. Dulce betekent niet zozeer enkel zoet, maar ook zacht, lieflijk, onschuldig. Dat las ik laatst eens ergens. Een dulce Jezus is dus eigenlijk een ronduit lieve Jezus, een lieve Heer. Heiligen schrijven daar dan ook nog weleens over, dat wij zo een lieve Heer aanbidden, een zachte Meester. Je zou zonder spotten of overdrijven dan kunnen zeggen: Jezus is lief.

"Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, vertrouwen, zachtmoedigheid, zelfbeheersing." Aldus Jakobus in zijn brief. Negen eigenlijk hele zachte eigenschappen. Iemand die deze eigenschappen ten volle heeft, is eigenlijk ook een heel lief persoon. Heel vrolijk, heel zacht, geduldig en goed van vertrouwen. Hij verheft zijn stem niet, staat altijd voor je klaar, is altijd heel beleefd en straalt een hele argeloze rust uit. Vaak denk je dan toch aan dat lieve oude vrouwtje om de hoek, die je zo graag een gulden voor je rapport geeft, al ben je haar kleinkind niet. Zodat je je misschien toch een beetje schaamt...

Had Jezus geduld met de verkopers op het tempelplein? Was Paulus alleen maar lief in zijn brieven? Dat die zaken vruchten van de geest zijn betekent niet dat ze in elke situatie goed zijn. Soms kan verontwaardiging veel heiliger zijn dan vriendelijkheid.

Lief. Ik vind het eigenlijk een heel aanstekelijk woord, meer nog dan het abstracte "liefde." Het is zo'n klein, volstrekt onschuldig woordje, dat het vaakst door kinderen wordt gebezigd. Het is echter ook een woord dat een beetje wordt geminacht. Vooral gelovigen gebruiken het vaak in een wat spottende context: "Daar preken ze alleen maar dat je lief voor elkaar moet zijn." Gewoon verschrikkelijk lief zijn wordt dan ook als ongezond gezien. Ik moet toch ook voor jezelf opkomen, niet over mij heen laten lopen, ik moet toch vooral niet naïef zijn. En God is toch ook de Rechter, de Almachtige Schepper? God zomaar lief? Het klinkt bijna kleinerend, blasfemisch...

Klopt.

Lief zijn voor elkaar. Het klinkt oppervlakkig en kan gemakkelijk sentimenteel worden gemaakt.

Omdat het dat ook zo is. Daarom gebruiken we het voornamelijk bij kinderen en oude vrouwen. Daarbij is sentimenteel niet zo'n probleem.

Maar ik zou het eens gewoon moeten proberen: echt ronduit líéf zijn. Dus niet enkel vriendelijk, niet enkel gastvrij, maar echt lief. Volstrekt argeloos, volstrekt onschuldig, als een kind op zijn best. En stel dat Jezus ook gewoon echt lief is, dat ik een echt lieve Heer bemin? Hoe zou ik dan nog bang voor Hem kunnen zijn, hoe zou ik dan nog stoer kunnen doen, hoe zou ik dan nog iets kwaads kunnen doen jegens Hem? Tegen een machtige Schepper kan ik nog eigenwijs zijn, daar is ie machtig voor, maar tegen iemand die echt heel erg lief en dus volstrekt onschuldig is?

Je bent een mens, dus dat zou niet zo moeilijk moeten zijn. Wil je cijfers hebben over kindermisbruik? Van héle jonge kinderen? Die zo lief en onschuldig en onwetend zijn als geen ander mens? Wij maken als mensen vooral misbruik van liefheid en zouden dat ook bij God doen. Proberen dat ook te doen. Lieve mensen zijn geen bedreiging, een God die slechts lief is evenmin. Want dan kan er geen sprake meer zijn van een oordeel, van schuld en boete.

Ik heb steeds meer het idee dat Onze Lieve Heer mij uiteindelijk zó wil vormen, dat ik echt onvoorwaardelijk lief kan zijn tegen iedereen. Natuurlijk, mijn grenzen aangeven en voor mijzelf opkomen, dat is goed. Maar niet het einddoel. Uiteindelijk wil Jezus in mij die grenzen verruimen door mijn geest te vergroten en ervoor zorgen dat ik alleen nog maar voor de ánder opkom. Over geheel anders zijn gesproken. Niet radicaal zijn in harde stellingen spuien en vooral zo fel mogelijk Onze Lieve Heer verdedigen, maar gewoon radicaal zijn in ronduit lief zijn. Een lief persoon zijn. Al die negen eigenschappen bij elkaar, zonder uitzondering.

Heb je het dan nog over lief zijn? Liefde vraagt namelijk soms ook om handelen. Vrede ook. Liefde betekent ook het beschermen van wie je lief zijn. Je uitspreken tegen grove ketterij. Vrede kan betekenen ingrijpen als twee buren vechten, wellicht fysiek (en nee, dat lukt niet per se zonder zelf fysiek te worden), het kan betekenen dat je een ettertje hardhandig in zijn kraag grijpt en een tik verkoopt, zodat dat kleine meisje in het vervolg zonder gedoe op school te komen.

Ik heb het natuurlijk over mijn persoonlijke leven. Dus niet over rechters, politie en overheden. Dat is mij te abstract, te ver weg. Overheden hebben hun eigen taak, namelijk lieve mensen beschermen. Dus mag ik gewoon onbeschroomd lief zijn, al is het misschien in het begin voor slechts een uurtje. En als die bergrede, of die brief van Jakobus, of al die andere geschriften niet uitsluitend tot mij gericht zijn, maar ook tot jou, dan is het zomaar mogelijk dat we ervoor zorgen dat die overheden ineens heel wat minder werk te doen hebben en zich ook met leukere dingen kunnen bezighouden. Gewoon, omdat wij zo lief zijn. Net zoals God zo lief is.

Hel, genocide, erfzonde, verkopers wegjagen en hun eigendommen vernielen is niet lief. Mij is de Wrake is evenmin lief. Nee, God is niet lief. God is wel Rechtvaardigheid en Liefde en dát is wat wij moeten nastreven. En die rechtvaardigheid slechts wanneer zij door liefde gerechtvaardigt wordt. Geen zwakke lief-zijn voor elkaar geleuter, maar Liefde. Wenen met de wenende, blij zijn met de blijde, bescheiden en geduldig, maar ook opkomen voor de zwakken, hen beschermen die zichzelf niet kunnen beschermen en vermanen die vermaand moeten worden.

Lief zijn. Raar en sentimenteel geleuter van een topicstarter die ook niet altijd lief is en wat ook niet bij God zou passen, of toch een eigenschap die jou eigenlijk net zo aansteekt als het mij doet?

Sentimenteel geleuter zonder al teveel realisme.

[Machiavelli 0]

Er is denk ik dan ook verschil in even hard zijn om de ander uit de put te helpen of even hard zijn om voor jezelf op te komen. Het laatste is niet per se verkeerd, maar zou zo veel mogelijk voorkomen moeten worden. Het eerste is altijd goed, mits je wel echt weet wat je doet, diegene echt goed kent en niet uit woede hard bent maar om echt uit liefde te willen helpen. Het hard zijn zou je dus niet uit verwijt of ongeduld mogen doen, maar welbewust en slechts kortstondig. Zodra het niet meer nodig is, zou je de hardheid dus meteen moeten laten voor wat het is.

Lief-zijn moet je dus onvoorwaardelijk zijn, tenzij het voor jezelf écht nodig is om dat niet te doen of wanneer dat voor een ander nodig is? Dan blijft er van die onvoorwaardelijkheid weinig meer over. En lief-zijn valt nu eenmaal niet te combineren met die hardheid die jij haar aanhaalt, dan rek je het begrip teveel uit.

Onvoorwaardelijk lief zijn, het is een moeilijk en zeer delicaat iets in deze wereld. Je bent het dan ook niet zomaar in één keer, het blijft een bijzondere en zeer kwetsbare gave en je zult dan vrijwel gegarandeerd enkele malen op je muil gaan en daarvan verdriet hebben. Toch heb ik steeds meer het idee dat Jezus ons daarnaar wil omvormen en dat Hij misschien dát bedoelt als Hij zegt dat je als gelovige tegenstand zult moeten verdragen en je kruis zult moeten opnemen. Want mensen gaan misbruik van je maken als je echt lief bent, maar het goede moet altijd overwinnen en standhouden. Hoeveel genade van God je daarvoor ook nodig hebt. Hoeveel pijn dat misschien ook kan doen. Gelukkig mogen we ook sluw als slangen zijn, volgens diezelfde Jezus. Maar wel lief.

Want sluw als slangen zijn is iets liefs?

[Sola Scriptura 0]

@ machiavelli, Perfect verwoord, wou iets in de dezelfde geest schrijven, maar je was me voor.

+1!!!!!

Het woord lief bevalt me ook niet zo, zo hippie-achtig, zo dokter phil-achtig.

Ik hou het gewoon bij de geestelijke gaven van galaten 5, aangezien de Geest met de oude natuur strijdt is dat soms idd niet zo makkelijk.

Ik ben bijvoorbeeld een echte aso en bully in het verkeer!

Maar ben de eerste die een oud vrouwtje helpt oversteken.