"Overdopen"

[dingo 166]

Wat ik bedoel, Machiavelli (leuk spel trouwens!), is dat de inhoud van 'al de zijnen' en de andere varianten daarvan op verschillende manieren kunnen worden begrepen. Ik begrijp het als: de mensen van zijn huis die het geloof konden belijden.

Bij Abraham staat dat hij en zijn huis besneden werden en vervolgens meer specifiek, de mannen in zijn huis. Dat is zelfs inclusief zijn slaven.

Dus...?

Als er dan verderop in bijbel staat dat iemand met zijn huis gedoopt wordt dat het niet voor de hand ligt dat er dan ineens wat anders bedoeld wordt.

[Olorin 154]

Nee, maar er staat dus ook niet dat de kids er bij hoorden... Dus wat staat er nou...?

Ik denk niet dat er met zoveel woorden over het dopen van kinderen wordt gesproken. (Ik ben trouwens nieuwsgierig, worden er vrouwen genoemd die worden gedoopt?) In de tekst staat vooral over bekering en je laten dopen. Expliciete teksten over het dopen van baby’s komen niet voor. Niet vreemd overigens, het dopen was net nieuw, dan is verre weg het grootste deel van de dopeling geen baby. Dat ze ook niet genoemd worden kan betekenen dat de schrijver de relevantie er niet van inzag: de bijbel is namelijk geen instructieboek voor de sacramentbediening en ten tweede, als het gangbaar is in de Kerk, waarom dan beschrijven? Er zijn zoveel gebruiken in de kerk die niet in de Bijbel staan. Het kan ook zijn dat er op dat moment geen baby’s gedoopt werden en het er daarom niet in staat. Er staan wel teksten over huizen die gedoopt worden, of ja, de mensen dan. Kwestie van interpretatie of daar dan hele jonge kindjes onder vallen of niet. Iig zei Jezus ‘laat de kinderen tot mij komen’. Maar ja, met het opdragen doen bepaalde kerken dat ook. Of doop daar ook bij hoort is ook een kwestie van interpretatie.

Kortom, ik denk dat je beide visies wel met de bijbel kunt onderbouwen en dat de bijbel zich er ook niet voor leent elkaars visie te bestrijden. En gewoon onbevangen de bijbel lezen is knap lastig. Je hebt altijd wel met een reverentiekader te maken. Maar als ik het zo lees geven die teksten me wel vooral de indruk van mensen die zich bekeren en zich vervolgens laten dopen.

Maar… eerlijk gezegd is dat ook niet het zwaartepunt achter de reden waarom kinderen wel of niet gedoopt moeten worden. Ik denk dat de sacramentsheologie wat dat betreft een belangrijkere rol van betekenis in heeft en dat of je kinderen nou wel of niet doopt eerder daaruit volgt dan uit het feit of in de bijbel een dergelijke praktijk staat beschreven. Het doopsel heeft denk ik verschillende doelen en rollen van betekenis. Elementen die denk ik bij de doop om de hoek kijken zijn de vergeving van je zonden, de geboorte van je nieuwe leven en het deel zijn van het lichaam van Christus (de Kerk). Ik denk dat er veel van af hangt in hoeverre je het individualistisch of vanuit de gemeenschap benadert. Vanuit een meer individualistische benadering zou ik zeggen dat een nieuw leven als baby wat vreemd over komt en zoveel zondigen baby’s niet. Daarbij lijkt geloof ook heel belangrijk te zijn. Ieder mens schiet daar tekort in, maar een baby is niet eens in staat er over na te denken. Vanuit een meer collectief oogpunt ligt het weer anders. Een baby is belast met erfzonde. Wat de bijbel er over leert is dat je daar even goed mee bent opgezadeld als gevolg van wat er in het paradijs gebeurde. De rol van geloof wordt ook nog steeds erkent, maar het wordt niet per individu bekeken, maar als het geloof van de gemeenschap. En toetreding tot de Kerk: Bij kerken met geloofsdoop heb je het opdragen van baby’s en ongedoopte kleuters horen er ook gewoon bij en worden niet als heidenen gezien. Terecht natuurlijk. Anderzijds zie je dat kerken met kinderdoop ook een ritueel kennen waar de persoon in kwestie – ff kort door de bocht - zelf een stap zet en daarmee ook zijn/haar doop bevestigd. Tot slot, als we naar de bijbel kijken zie je ook daarin een continuïteit. Zie bijvoorbeeld het Joodse volk, waar kinderen ook deel uit van maakten dmv de besnijdenis en zo gebracht werden in het geloof van hun ouders.

Vroeger was men veel ‘collectivistischer’ dan tegenwoordig. Zo was er een Germaans stamhoofd dat zich bekeerde en zich liet dopen, met als gevolg dat de hele stam zich bekeerde. De Kerk zelf wordt ook als gemeenschap gezien. We zijn allemaal delen van het lichaam van Christus. Het christendom geeft zowel aandacht aan het individu als aan de gemeenschap. Dat zie je bij de zondeval maar ook bij de redding. Als je vanuit dat perspectief kijkt naar de teksten waarin huizen zich bekeren en laten dopen, dan past dat best goed in zo’n ‘gemeenschap’ benadering en vanuit een dergelijke kijk op het geloof is het ook niet vreemd om dan baby’s te dopen en van kinds af aan in de Kerk te brengen, immers je verteld ze ook niet pas over het geloof zodra ze tiener zijn.

Ik bedoel maar, het hangt allemaal erg af van het perspectief waaruit je dingen bekijkt.