Relaties met ongelovigen.

[Aaltje 0]

Hey allemaal!

Ik denk dat het best wel zou kunnen; een relatie met een ongelovig iemand. Het ligt denk ik aan de persoon. Als die persoon open staat voor jou geloof en er respect voor heeft, dan kun je hem of haar iets vertellen over jou God! Het zou geweldig zijn als hij dan mee zou gaan naar de kerk enzo en dat hij Jezus zo leert kennen. Maarjah, het kan ook iemand zijn die helemaal nix met het geloof te maken wil hebben. In dat geval zou ik het niet doen. Hoe verliefd je ook bent......

Liefs van mij!

[Lotte88 0]

Ik zou zelf wel een relatie willen met een christelijke jongen, om maar even als heidene te reageren, natuurlijk heb je 'later' problemen met dopen enzo maar als we daar van te voren uit kunnen komen zie ik geen probleem. Mijn vader zou er heel veel moeite mee hebben, hij heeft in zijn jeugd veel nare ervaringen met het christendom gehad. Maar ook dat kan worden overzien, hoop ik dan.

In mijn relatie met die christelijke jongen moeten er afspraken worden gemaakt. Ik moet rekening houden met hem, en hij met mij. Ik ben bereid opofferingen te doen als hij daar ook toe bereid is.

Dit zijn een aantal dingen die ik wel wil geven:

- Godsdienstles

- Naar de kerk gaan, natuurlijk alleen als mijn kind dat zelf wilt.

- Christelijk contact met de christelijke schoonfamilie, als ik maar nog grip kan uitoefenen.

- geen sex voor het huwelijk eventueel

- huwelijk in een kerk

Wat ik absoluut niet zou willen:

- een doping, mijn kind moet boven alles mens blijven. Ik wil geen naam op hem/haar gevestigd hebben als hij dat later misschien niet wilt. Hij/zij kan altijd nog later zichzelf laten dopen.

- christelijk indoctrinatie, ik wil niet dat zijn christelijke schoonfamilie mij zwart gaat zitten maken e.d.

- de negatieve kant van het christelijk zijn, hij mag andere mensen geen heiden noemen en moet respect voor alle soorten mensen opbrengen. Ook voor anders gelovigen en heidenen.

[gabriël 1]

Lotte88,

Ook als je Lotte80 had geheten en dit een contactadvertentie was, was ik niet op je uitnodiging ingegaan.

Weet je ik heb nog wel een Joodse vriend die nog wel eens met jou verder wil praten, lijkt je dat wat?

[Lotte88 0]

Quote:

Op zondag 05 september 2004 00:16:58 schreef gabriël het volgende: Lotte88, Ook als je Lotte80 had geheten en dit een contactadvertentie was, was ik niet op je uitnodiging ingegaan. Weet je ik heb nog wel een Joodse vriend die nog wel eens met jou verder wil praten, lijkt je dat wat?

Ehm... ik niet snap?? Wat bedoel je hier nou mee?

[JonathanV 0]

Het is idd geweldig dat je iemand zo tot geloof zou kunnen brengen..

Probleempje is dat diegene die niet geloofd in eerste instantie voor jou kiest en niet voor God.

Als God bij de verpakking zit nemen ze het wel op de koop toe, maar het is het dan niet geven en nemen.. ?

Dus je doet een stukje afstand van God en die andere respecteerd wie je bent en wat je gelooft uiteindelijk ?

Quote:

Op zondag 29 augustus 2004 16:27:28 schreef Aaltje het volgende: Hey allemaal! Ik denk dat het best wel zou kunnen; een relatie met een ongelovig iemand. Het ligt denk ik aan de persoon. Als die persoon open staat voor jou geloof en er respect voor heeft, dan kun je hem of haar iets vertellen over jou God! Het zou geweldig zijn als hij dan mee zou gaan naar de kerk enzo en dat hij Jezus zo leert kennen. Maarjah, het kan ook iemand zijn die helemaal nix met het geloof te maken wil hebben. In dat geval zou ik het niet doen. Hoe verliefd je ook bent...... Liefs van mij!

[Katie 0]

Quote:

Op zondag 29 augustus 2004 00:10:18 schreef gabriël het volgende: Zal ik ooit nog een vriend vinden als ik deze kans laat liggen? Vooral als je laatste antwoord neigt naar Nee laat je je waarschijnlijk leiden door valse motieven. Kijk dan eens hoe je de andere vragen beantwoord. Ik hoop dat je hier iets aan hebt en dat je ook met je vriend hier goed over kan praten. Mocht je toch samen met God beslissen door te gaan, probeer dan je vriend te laten wennen aan jouw christen-zijn ipv zelf te wennen aan een leven zonder God. Heel veel zegen en wijsheid toegewenst, een broertje in de Heer

Ja die laatste vraag zit me idd dwars...

Maar echt heel erg bedankt voor je reactie. Het is echt een waardevolle reactie.

Liefs, Katie

[_raquel_ 0]

Ik heb nog maar 1x een christelijke jongen gehad. en die was ook niet echt zwaargelovig om het zo maar te zeggen.

Een ex van mij was echt tegen het geloof en daarom heb ik het met hem niet lang volgehouden.

De volgende was er niet tegen maar wilde er ookn iet veel mee temaken hebben.

Mijn laatste ex stond er wel voor open.

Ik weet uit ervarign dat, als een jongen niet christelijk is, je een jongen moet treffen die er wel beetje voor open staat en je respecteerd. Je voelt je dan een stuk gelukkiger dan iemand die je geloof niet respecteerd en je gaat zelf ook alleen maar verder afdwalen. Maar Je moet zowiezo sterk in je geloof staan, anders gaat het alleen maar achteruit!

Ik hoop dat jullie hier wat aan hebben.

raquel

[Charmed-R 0]

een relatie kan goed lopen, ook al heb je andere geloven! Als je wederzijds respect hebt voor elkaar en elkaars geloof dan kan het goed gaan, toch? (of denken jullie er anders over?)

[JohnM 0]

Quote:

Op zondag 01 augustus 2004 17:12:12 schreef JohnM het volgende: God zegt dit over relaties tussen gelovige (in Christus geborgen) en niet-gelovigen (niet in Christus geborgen): 2 Korinthiërs 6 vers 11 t/m 7 vers 1 Geen heidense smetten 11 Onze mond heeft zich tegen u geopend, Korintiërs, ons hart staat wijd open; 12 bij ons vindt gij niet te weinig ruimte, maar in uw binnenste is het te eng. 13 Maar dan ook gelijk op, – ik spreek als tot mijn kinderen – gij moet ook ruimer worden. 14 Vormt geen ongelijk span met ongelovigen , want wat heeft gerechtigheid gemeen met wetteloosheid, of welke gemeenschap heeft het licht met de duisternis? 15 Welke overeenstemming is er tussen Christus en Belial, of welk deel heeft een gelovige samen met een ongelovige? 16 Welke gemeenschappelijke grondslag heeft de tempel Gods met afgoden? Wij toch zijn de tempel van de levende God, gelijk God gesproken heeft: Ik zal onder hen wonen en wandelen, en Ik zal hun God zijn en zij zullen mijn volk zijn. 17 Daarom gaat weg uit hun midden, en scheidt u af, spreekt de Here, en houdt niet vast aan het onreine. 18 en Ik zal u aannemen, en Ik zal u tot Vader zijn en gij zult Mij tot zonen en dochteren zijn, zegt de Here, de Almachtige. De reden waarom God dit afraad is omdat in die relaties niet op Hem gebouwd en gesteund kan worden. Omdat dit niet kan zal de gelovige partner de band met God minderen t.g.v. zijn/haar partner. Deze persoon zal metname de band met God gaan missen. Vooral in het huwelijk, waarin bij Christenen de relatie met God centraal staat.

[Old Hag 0]

Quote:

Op woensdag 19 maart 2003 15:54:45 schreef Geja het volgende: Ik heb een vraag waar ik zelf niet helemaal uit kom. Wat vinden jullie van relaties met mensen die niet geloven? Opzich heb ik er zelf niet zulke problemen mee nu, maar wat nou als je later kinderen krijgt. Ik denk dat zulke dingen dan op ruzies uit zullen lopen. Maar aan de andere kant, je bent smoorverliefd en verliefdheid kun je niet sturen....

Als je de Bijbel gaat doorlezen dan kom je geregeld tegen dat liefdesverhoudingen niet kloppen... en als je de stammen volgt die daaruit ontstaan, dan zie je alleen maar leed en verderf.

Je kunt geen twee heren dienen. Dit heet een ongelijkwaardig span aangaan... en ik kan een ieder getuigen dat je een hel tegemoet treedt. Is het niet nu, dan is het later wel.

Maar je moiet zelf doen en laten wat je wilt... immers jij draagt de consequenties... en kan jezelf nog harder voor je kop slaan, als je beseft gewaarschuwd te zijn.

[Gast Anon_phpbb]

Ik denk dat het probleem wat genuanceerder ligt dan 'gij zult geen ongelijk span aan gaan'. Daarna staat er namelijk ook dat als je je bekeerd terwijl je al getrouwd bent, en je partner staat je geloof niet in de weg, dat je dan juist bij elkaar moet blijven!

Sinds een half jaartje ben ik getrouwd met een man die niet gelooft (ik geloof wel). Ik zou niemand aan willen raden om zo'n moeilijke relatie aan te gaan. Maar tegen iemand die al zo'n relatie heeft zeggen: 'ik zou het maar uitmaken', dat vind ik te kort door de bocht. Wel denk ik dat je als gelovige de geloofssteun ergens anders moet gaan zoeken, en dat je samen met het geloof bezig moet zijn. Dat kan door er over te praten, maar ook door samen in de Bijbel te lezen, of bijvoorbeeld een Alpha-Cursus te volgen.

Omdat ik uit eigen ervaring weet hoe moeilijk het kan zijn heb ik een site opgericht speciaal voor stellen waarvan de één christen is en de ander niet. Je kunt er ook het uitgebreide verhaal lezen van mijn man en mij. Maar het belangrijkste is het forum, want ik denk dat je veel steun kunt vinden bij mensen in dezelfde situatie, en je kunt elkaar tips geven en verder helpen. Ik geloof dat het niet is toegestaan om een URL te vermelden op dit forum, maar ik hoop dat het ok is als ik daarvoor verwijs naar mijn profiel.

[Mirjam 0]

Quote:

Op donderdag 24 april 2003 22:42:32 schreef Morgan het volgende: Ik zou het niet kunnen. Hoewel ik het eens ben met vrijwel allen van de tien geboden, verschillen de manier van denken van christenen en van mij toch teveel van elkaar. Dat loopt gegarandeerd uit op irritaties, hoeveel je ook van elkaar houdt.

En irritaties heb je gelukkig niet als je beiden christen bent... Waar je heel erg voor moet oppassen is dat je niet iedere irritatie gaat wijten aan het feit dat hj/zij niet gelovig is.

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op dinsdag 19 oktober 2004 18:02:40 schreef Mirjam het volgende: [...] En irritaties heb je gelukkig niet als je beiden christen bent... Waar je heel erg voor moet oppassen is dat je niet iedere irritatie gaat wijten aan het feit dat hj/zij niet gelovig is.

Inderdaad Mirjam, dat ben ik helemaal met je eens. Daarnaast denk ik dat je een verschil van mening ook gewoon moet kunnen laten liggen. Pas als je gaat proberen je mening aan elkaar op te dringen wordt het echt irritant. Je kunt dan beter proberen een oplossing te vinden voor dingen die er echt toe doen, zoals opvoeding van de kinderen en zo.

[Varuca 0]

Ik ben zelf geen christen en ik dacht dat het misschien wel interesant was om het eens van een andere kant te bekijken.

Ik wil eerst even kwijt dat wat ik wel en niet geloof nu niet van belang is dat kunnen mensen altijd aan mij vragen in een prife bericht.

De vraag is dus voor mij zou ik als niet-christen een relatie kunnen hebben met een Christen. Ik denk van wel, het belangrijkste is dat je elkaar accepteerd en respecteerd. Dwing elkaar niks op. Tuurlijk heb ik ook het liefst iemand die het zelfde geloofd als ik daar voel je je vaak beter mee verbonden, maar mocht het anders beslist het zij zo. Als mijn partner mij mee zo vragen naar de kerk zou ik een keer mee gaan, maar die persoon moet weten dat dat niks zegt. Ik ben namelijk zeer geintereseerd in andere geloven dus ook in het christendom. En aangezien een vrij groot deel van mijn familie christen is weet ik ook goed wat het in houdt. Op het moment dat iemand mij proberrt te bekeren is het over, want ik vraag mij dan af zou die persoon het zelf leuk vinden als ik het zelfde zou doen, ik dnek het niet. Daarom zal ik het ook nooit proberen.

Hoe zou ik het doen mocht het tot kinderen leiden, ik zou ze niet laten dopen, dit om de simpele reden dat ik mijn kinderen dan de vrijheid geef later zelf hun geloof te kiezen. Ik vind het daarom ook belangrijk dat mijn kinderen worden opgevoed met kennis van ons beider geloof en ook met andere geloven als ze dat willen.

Zoals ik dus al eerder zei alles draaid om respect voor elkaar en elkaars geloof dan kan het altijd samen gaan. Ik begrijp best dat velen hier tot god bidden voor een christelijke partner, maar de kans bestaat dat je gaat houden van een niet christen. Moet je dat dan afwijzen, ik denk van niet, net zo min als ik een christen zou afwijzen. Moet je die persoon bekeren, ik denk van niet, dat kan die persoon alleen zelf doen en of dat gebeurd is niet aan jou. Wat je slechts kan doen is met hart en ziel van je partner houden en bedenk dat god het in dat geval misschien zo voor je beschikt heeft.

Greezzzz

varuca

[Zusje 0]

Op zich hoeft een relatie met een ongelovig iemand geen probleem te zijn. Maar het hangt er dan wel vanaf in hoeverre je partner voor het geloof openstaat.

Zo was mijn (inmiddels ex-) vriend niet gelovig. Ik heb dat nooit al probleem ervaren, totdat we het idd over de toekomst gingen hebben. Hij stond absoluut nergens open voor wat de nodige botsingen met zich meebracht.

Maar daarentegen ben ik ook mensen tegengekomen die er wel voor openstonden en hun partner wel in hun geloof zouden steunen waar nodig. En het zelfs interessant vinden om met een gelovig persoon als ongelovige over het geloof te praten!

Het hangt dus geheel van jou behoefte (hoe belangrijk is het delen van het geloof voor jou) en je partner af.

[JoRo 0]

Ik ben christelijk opgevoed, en ik geloof nog steeds alles wat me is bijgebracht. Al ruim 10 jaar ben ik met mijn huidige (ongelovige) vriend. Hij gelooft op zijn manier. Ik kan hem niet uitleggen dat God een God van liefde is, als we kijken naar ziekte's, oorlogen, terrorisme, natuurgeweld enz. enz.. Misschien kunnen jullie mij vertellen waarom zulke dingen gebeuren. Ik kan mijn vriend niet echt overtuigen. Onze zoon van 5 zit wel op een christelijke school, en thuis lees ik met hem ook uit de kinderbijbel, en gaan we (niet iedere zondag) naar De Pijler hier in Lelystad (fantastische kerk). Helaas krijg ik mijn wederhelft nog niet zover. Maar goed,... om een lang verhaal kort te houden... hoe moet ik alle leed op de wereld uitleggen en zeggen dat God liefde is.... ik weet het niet :S

[JohnM 0]

@JoRo: gewoon beginnen bij het begin De Evangeliën

[Karel 0]

Quote:

Op dinsdag 21 december 2004 00:08:03 schreef JoRo het volgende: (..) hoe moet ik alle leed op de wereld uitleggen en zeggen dat God liefde is.... (..)

Hoi JoRo,

Daar snij je inderdaad wat aan. Best lastig om dat goed uit te leggen. Onmogelijk bijna .... , want dat zou betekenen dat we God zouden kunnen bevatten.

God is zeker 'liefde', maar ook meer dan dat alleen. Ik denk dat wij veel van Zijn eigenschappen en emoties zelf ook in ons hebben. We zijn immers 'naar Zijn beeld' gemaakt.

Met al dat leed denk ik dat we vooral moeten bedenken dat God de mens 'toelaat' een eigen vrije wil te hebben en daar ook naar te handelen. Ook al zullen wij bij al onze handelingen echt niet altijd een God langs 'de zijlijn' vinden Die ons handenklappend toe staat te juichen. We hebben zelf de vrijheid gekregen om Zijn Zoon, Jezus, niet te willen (er-)kennen als onze Redder en Zaligmaker.

En dát is nogal wat dat we desnoods zover in onze vrije wil mogen gaan van God .. , dat Hij dat zelfs toelaat. Dat we in het slechtste geval zelfs de vrijheid mogen nemen om maar hard bij Hem vandaan te lopen.

Maar gelukkig ook de vrijheid om voor de volle 100% voor Hem te kiezen en op Hem te vertrouwen. Om met een beroep op Zijn vrije Genade straks voor Hem te mógen en kúnnen verschijnen. Wat we ook uitgevreten hebben voor die tijd .......

Maar hoe leg je dat nu goed uit ............ ?

Pffffffffff ........

[JoRo 0]

Ja,... daar loop ik al ff mee rond zeg maar... Mijn vriend kapt het niet af als ik het ff niet weet, maar gewoon,... ik hou sowieso al ruim 10 jaar van 'm, maar als er een gesprek is over geloven in combi met wat er allemaal gebeurt in de wereld, kan ik NIET uitleggen waarom God het allemaal toelaat. Wel bedankt iig voor je uitleg tot zover. Dat van die vrije wil heb ik ook aangekaart tijdens onze gesprekken. Dan krijg ik de tegenreactie weer van "Waarom heeft God de mens dan een eigen wil gegeven? Waarom heeft Eva de appel genomen? Als dat niet gebeurt was (maar goed,... die vraag stelt iedereen zichzelf weleens), hoe zou het er dan uit hebben gezien...." Ik loop gewoon altijd beetje vast als we daar uitkomen. Snap je?

[Robert Frans 1.537]

Sjaloom JoRo,

Ik denk dat jij heel veel met de gelijkenis van het koren en het onkruid kunt. Die kun je lezen in Mattheus 13:24-30. De uitleg ervan, door Jezus Zelf gegeven, kun je lezen in Mattheus 13:36-43.

Deze gelijkenis heeft voor mij het perfecte antwoord gegeven op de vraag waarom God het kwaad nu laat gebeuren. Ik vind het een van de mooiste en leerzaamste gelijkenissen.

[Cevanme 0]

Ook ik ben een niet-christen en heb een relatie met een gelovige (geen christen maar wel gelovig) en ik denk dat als het over kinderen gaat je het hun keuze moet laten zijn.

Mensen die iets willen uit vrije keus gaan er vaak honderd procent voor, terwijl als je mensen hun keuze oplegt de vraag is of ze er voor gaan, en of ze hun hart er voor open stellen.

Ik ben dan ook geen fan van mensen bekeren, als christendom hun weg is dan zullen ze die vinden...

(val me niet aan op deze stelling van mij, ik wil het er best over hebben maar aanvallen word niet gewaardeerd)

[Kate 0]

Quote:

Op dinsdag 21 december 2004 19:54:24 schreef Cevanme het volgende: Ook ik ben een niet-christen en heb een relatie met een gelovige (geen christen maar wel gelovig)

Hoi Cevanme, als je msn hebt mag je me toevoegen.

[Maybe 0]

Ik heb een relatie met een gelovige jongen gehad. Het geloven zelf is nooit een probleem geweest. Ik stelde natuurlijk wel veel voor hem moeilijke vragen. We hebben ook aardig wat (leuke!) discussies gehad, maar dit zagen wij eerder als een verrijking dan als een probleem. Juist omdat een een heel andere manier van denken is, is het leuk om die, via iemand waar je heel close mee bent, te leren kennen. Dan leer je het anders kennen dan via een boek of via internet.

Wat wel een probleem was, was de manier van leven. Een verschrikkelijk klef familie-leven (véééél spelletjes doen, vaak op visite, weinig vrijheid), strenge regels (ieder zondagavond thuiszitten met de family, aan tijden gebonden zitten voor alles wat je doet etc.). Hij was van huos uit veel regelmaat en structuur gewend. Alles gebeurde iedere dag om dezelfde tijd. Voor hem een soort houvast, voor mij supersaai, omdat ik iedere dag van te voren kon invullen. Verder had hij een superopdringerige moeder, doordat het in die kringen niet normaal is tegen je moeder in te gaan (dat was in die hele kerkgemeenschap zo)maakte zij zwaar misbruik van ons schuldgevoel. Toen we een paar maanden samenwoonden kwam ze 3x per week langs, en dan niet even maar echt van smiddags tot sávonds laat. Maar hij stuurde haar NOOOIT weg. Dat was daar echt not done.

Zelf kom ik uit een redelijk vrij gezin, dus ik werd echt HELEMAAL gestoord van dat blije familiegedoe en vooral die opdringerigheid. (Mede mogelijkgemaakt door de kerkcultuur daar...). Ik heb het na 2,5 jaar uitgemaakt. Ik denk dus dat niet zozeer het geloven, maar het verschil in lifestyle heel erg kan botsen. Net zoals hier heersde daar het idee dat je je stellingen niet hoefde te onderbouwen. Praten had dus geen zin.

Anywayz, het ligt er dus aan, in hoeverre het gezin of de persoon zelf, de leefstijl van''de voorbeeld christen' ofzoiets aanhoudt en hoever je plannen daardoor uit elkaar liggen. Zo willen bijna alle gelovigen die ik ken wel kinderen enzo. Sommigen (gelukkig niet allemaal) willen ook dat de vrouw thuisblijft. Je hoeft niet gelovig te zijn om dat te willen dus dat kan best goedgaan. Maar veel vrouwen willen niet meer thuiszitten en ook niet perse een baantje als kleuterjuf of iets verzorgends, wat vaak toch wel de voorkeur heeft bij gelovige dames. Toch? Daarin zullen dus vaak misschien wel verschillen zijn. Verder zou ik NOOIT kunnen samenleven met iemand die CDA stemt, of nog erger SGP of Christenunie. Hij moet in elk geval links zijn.

Misschien is het gewoon toeval, maar veel christenen zijn midden of rechts. Is daar trouwens een reden voor of ken ik gewoon de verkeerde mensen? Verder denk ik dat in bepaalde gedragscodes er ook verschil kan zijn. Zoals 'de andere wang toekeren', ik ben zelf erg wraakzuchtig en vind wraak een zeer vruchtbare emotie die ik dus niet zo snel op zou geven. Een (echte) christen zou zich daar m.i. weleens zwaar aan kunnen gaan irriteren. En ik aan zijn passiviteit daarin, waarschijnlijk ook.

Conclusie :

Het kan, maar er zullen verschillen zijn die je moet overbruggen, dus een beetje een flexibele houding van 2 kanten is nodig. Het is niet te zeggen of je in een andere relatie niet net zoveel verschillen te overbruggen hebt (BV cultuur, andere opvoeding, verschil in smaak/overtuigingen). Het is wel zo makkelijk om voor een relatie met een goede slagingskans te kiezen en dus met iemand die niet al te ver van jouw lifestyle verwijderd zit en een bepaalde mate van flexibel kunnen/willen zijn en aanpassingvermogen van 2 kanten is natuurlijk ook belangrijk.

[essie 0]

Quote:

Op maandag 27 december 2004 11:35:33 schreef Maybe het volgende: Ik denk dus dat niet zozeer het geloven, maar het verschil in lifestyle heel erg kan botsen.

Ben ik wel met je eens.

Maar ook hetgeen waar iemand wel/niet in geloofd, kan best een belangrijk punt in een relatie zijn denk ik.

Het is toch een deel van wie je bent en wat je doelen zijn, en het is wel fijn als iemand juist dat soort dingen begrijpt en daarmee ongeveer op 1 lijn zit.

Ik ben best spiritueel, filosofisch, psychologisch en poetisch ingesteld.

Iemand die superrationeel is zou mijn diepste gevoelens nooit precies kunnen begrijpen (en andersom), omdat we geestelijk als het ware een andere taal spreken.

[Maybe 0]

Misschien dan wel... Ik weet het niet, heb niet echt vaste ideeën wat religie betreft dus sta nog wel aardig open voor dingen. Als je al ergens in gelooft kan dat misschien ook botsen.