Hoe toon je je Christen zijn?

[Michiel 14]

Op het werk of school zitten we allemaal het grootste deel van de week. Hoe uit je daar dat je Christen bent? Of houd je dat zoveel mogelijk voor je?

[annzie 1]

Ik uit het in discussies. Met Duits bijvoorbeeld moet iedereen nu een presentatie houden over een zeer goed bediscussieerbaar onderwerp en daar komt vaak wel naar voren dat ik (samen met mijn refovriendin) een andere mening heb dan de rest van de klas. Het gave is dat ze daar ook gewoon respect voor hebben bij mij op school Mijn vriendin gaat nog wel verder dan ik, die vraagt aan 'onze' lunchtafel vaak even een momentje stilte voor de lunch om te bidden. Verder probeer ik het in mijn levensstijl tot uitdrukking te laten komen, alhoewel ik vaak het idee heb dat dat een jammerlijke mislukking is..

[Machiavelli 0]

Quote:

Op dinsdag 08 februari 2011 07:37:37 schreef Michiel het volgende: Op het werk of school zitten we allemaal het grootste deel van de week. Hoe uit je daar dat je Christen bent?

Niet.

Quote:

Op dinsdag 08 februari 2011 07:37:37 schreef Michiel het volgende: Of houd je dat zoveel mogelijk voor je?

Evenmin, het is geen punt dat ter sprake komt.

[Jyoti 0]

Ik breng het zelf niet specifiek ter sprake ofzo, maar als het vanzelf ter sprake komt (wat op zich in mijn studie wel vrij makkelijk gebeurt aangezien er na colleges boeddhisme of hindoeïsme vaak wel nagepraat wordt over religie in het algemeen) zeg ik gewoon dat ik christen ben. Als mensen daar verder vragen ofzo over hebben praat ik er gewoon over, maar ik zet niet de eerste stap, ik ga er niet snel uit mezelf over vertellen. Wie wat wil weten vraagt het wel denk ik dan.

[thuleen 0]

Spreuken 17: 14. probeer discussie te vermijden. Getuig gewoon van jou relatie met Jezus en van wat hij doet in jou leven. loop niet mee, en zoek altijd mogelijkheden om over jezus te vertellen. sluit nooit compromissen want daarmee ruineer je je getuigenis. ben je bang voor wat er van je gedacht gaat worden? grote kans dat je ongeveer al je vrienden kwijtraakt en dat je iedere dag vervelende grapjes enzo te horen gaat krijgen. ook zul je iedere keer weer moeten uitleggen waarom je bepaalde dingen niet wilt doen (zo ging het namelijk bij mij) maar het is het waard, lees maar eens matt 19: 29

[Michiel 14]

Quote:

Op dinsdag 08 februari 2011 21:28:16 schreef thuleen het volgende: Spreuken 17: 14. probeer discussie te vermijden. Getuig gewoon van jou relatie met Jezus en van wat hij doet in jou leven. loop niet mee, en zoek altijd mogelijkheden om over jezus te vertellen.

Daarmee actief uitdragend bedoel je dan, want doe je dat dan komt er toch ook discussie.

[Jalikaatje 1]

Ik draag naast het hartje dat ik van mijn lief gekregen heb ook een kruisje aan mijn ketting. Die heb ik vrijwel altijd om, mensen zullen het vast wel eens opgemerkt hebben. Verder uit ik mijn christen zijn gewoon in mijn levensstijl en soms roept dat vragen op. Ik woon niet samen met mijn verloofde, ik schrijf toneelstukken voor de kerk, ik bezoek de dienst elke zondag. Dat soort dingetjes.

Als iemand bijvoorbeeld vraagt hoe mijn weekend was dan verzwijg ik niet dat ik naar de kerk ben geweest bijvoorbeeld. En als mensen daarop door willen praten, prima. En als mensen er geen verdere comments op hebben ook prima.

[Annatar 0]

Als je religie en studie/werk combineert heb je dit issue niet.

[Elvira 0]

Mijn vrienden weten het, en als ze vragen hebben beantwoord ik die graag. ook als ik iets bijzonders heb ervaren vertel ik daar wel over aan klasgenoten met wie ik goed kan of vrienden.

Verder uit ik het weinig, ik vind het niet nodig om mensen ''mijn geloof in het gezicht te wrijven'', bovendien stuit ik zeker op school ook op veel onbegrip, en ben ik niet uit op ellenlange discussies of zelfs ruzies.

Tijdens colleges waar religie en visies ter sprake komen kom ik er zeker wel voor uit dat ik christen ben en hoe ik daardoor over bepaalde zaken denk. Dit heeft al een keer tot een verhitte discussie met een boeddhistische docente geleid, omdat ik niet deel wilde nemen aan een boeddhistisch gebed wat zij klassikaal wilde uitvoeren. Maar gelukkig respecteerde mijn decaan me wel

Verder vind ik dat het afhankelijk is van welk werk je doet of het wel of niet gepast is om het zichtbaar te uiten, maar ik respecteer het wel als anderen dat doen.

[Michiel 14]

Als je religie en studie/werk combineert heb je dit issue niet.

We zijn niet allemaal geroepen.

[Hongerige Wolf 0]

O, dat is altijd een lastig iets ja. Ik probeer het wel uit te dragen, maar de eerlijkheid gebied me te zeggen dat het er soms bij in schiet. Ik heb er gewoon niet altijd zin in, erg hè? Heel soms dan komt het wel ter sprake, heb ik een perfecte ingang, maar dan denk ik: laat maar. Maar wanneer ik het wel doe, draag ik het op allerlei manieren uit. Ik draag geregeld een kruisje, en daar krijg ik vragen over. Daarnaast streef ik er naar

1. De hongerigen te spijzen

2. De dorstigen te laven

3. De naakten te kleden

4. De vreemdelingen te herbergen

5. De zieken te bezoeken

6. De gevangenen te bezoeken

7. De doden te begraven

En terwijl ik dat doe, natuurlijk te getuigen van Jezus Christus. En zodra iemand laat doorschemeren wel iets meer te willen weten van het christelijk geloof, of iets wat daar ook maar mee samenhangt, duik ik er bovenop. Een tijd geleden zei een vriend bijvoorbeeld dat hij wel de hoogtepunten van de Bijbel wilde lezen, maar niet wist waar die stonden en dat hij ook geen Bijbel bezat. Toen heb ik dit geprint en een tweedehands Bijbel voor hem gekocht. Hij is tot op heden nog niet tot geloof gekomen (integendeel), maar heeft er wel in gelezen, en dat is al heel wat. Ik vind het alleen heel moeilijk om hier een beetje balans in te vinden, wel/niet getuigen. Volgens mij kan ook soms wat al te enthousiast zijn.

Als je religie en studie/werk combineert heb je dit issue niet.

Maar jij komt toch ook weleens mensen tegen die niet geloven neem ik aan? Of bedoel je meer dat ze het (later) aan je kunnen zien en dat je het dan dus niet hoeft te zeggen?

[Annatar 0]

Maar jij komt toch ook weleens mensen tegen die niet geloven neem ik aan? Of bedoel je meer dat ze het (later) aan je kunnen zien en dat je het dan dus niet hoeft te zeggen?

Ja die kom ik net als iedereen dagelijks tegen. Het is alleen zo dat het wanneer mensen dingen als "wat doe je voor de kost" of "wat studeer je eigenlijk?" vragen het weinig zinvol is om eromheen te draaien. Het komt vaak zo direct ter sprake dat het de vraag om het eventueel niet te zeggen sowieso niet aan de orde is.

Dat maakt het overigens niet per definitie makkelijker. Als ik ergens naar de kapper ga heb ik ook niet altijd zin om een hele boom op te zetten over allerlei kerkelijke of religieuze zaken. Maarja iedereen heeft er wel zijn mening over. Ook kappers.

[Hongerige Wolf 0]

O ja, daar had ik nog niet eens aan gedacht. Dat lijkt me ergens wel irritant, maar ook wel handig!

[Olorin 155]

Ik heb het met regelmaat over religie tijdens mijn studie, maar dat komt omdat het een studie object is. Voor mij is mijn studie een stukje verrijking van mijn geloof geweest, terwijl een atheïstische studiegenoot vindt dat je met deze studie niet meer zou kunnen geloven.

Maar goed, we kunnen uren onderling kunnen praten over religieuze bewegingen zonder het maar over ons eigen geloof/niet geloof te hebben. Maar heel soms komt het wel eens ter sprake.

[Ursa 1]

Op het werk of school zitten we allemaal het grootste deel van de week. Hoe uit je daar dat je Christen bent? Of houd je dat zoveel mogelijk voor je?

Het gaat wat mij betreft om de essentie; je bent christen. En als christen doe je aan school of werk. Daarin probeer ik me dan ook christelijk te gedragen en ben me er van bewust hoe ik overkom als 'ambassadeur'. Dat betekent voor mij niet zozeer dat ik direct gesprekken aanga over het geloof maar wel aanspreekbaar ben op mijn geloof en op mijn gedrag probeer te letten. Verder draag ik (soms) een polsbandje waaraan ik ook weer herkenbaar ben. Soms, in plenaire discussies verdedig ik de kerk wanneer nodig, of probeer ruimte te bieden aan alternatieven. Ik weet bijv. nog een college over ME doodsbeleving, waar één iemand constant de rol van de kerk wilde aanvallen, duidelijk vanuit eigen overtuiging. Dan probeer ik wel ruimte te scheppen voor het idee dat mensen daar werkelijk in geloofden (wat we daar ook van vinden) en dat daar ruimte voor mag zijn (gelukkig zijn de meeste mensen het daar mee eens).

[Chealder 1]

Ursa, wat grappig dat je het woord 'bent' hebt onderstreept. Ten eerste zijn wij geen Christenen, wij zijn mensen en we geloven in Christus, maar je bent niet je geloof. Het zeggen dat je Christen bent, is enkel een gemakkelijkere manier om te zeggen dat je Christus volgt/in Hem gelooft, maar je bent nog steeds mens.

Anyway, hoe ik toon dat ik in Christus geloof is door bovenal proberen te handelen zoals ik denk dat Jezus zou handelen; met liefde en respect. Ik ga mijn geloof niet van de daken schreeuwen, maar ik ontken het ook zeker niet. Tevens heb ik ook altijd een ketting met een kruis om, waar het ook aan te zien is, en soms neem ik ook de bijbel mee om die in de trein te lezen (alleen niet op mijn studie). Wederom, als ik in een openbare ruimte de bijbel lees dan verberg ik die niet expliciet, maar houd het ook niet omhoog van; kijk, ik lees de bijbel! Ik lees het gewoon zoals ik ieder ander boek zou lezen.

Ik moet toegeven dat ik het soms wel wat spannend vind om voor mijn geloof uit te komen, soms bang voor de reacties die mensen geven, ondanks dat ik nog nooit echt negatieve reacties heb gehad. Maar ik weet dat Hij dichtbij is en Hem ontkennen is voor mij geen optie.

[Hongerige Wolf 0]

Ursa, wat grappig dat je het woord 'bent' hebt onderstreept. Ten eerste zijn wij geen Christenen, wij zijn mensen en we geloven in Christus, maar je bent niet je geloof. Het zeggen dat je Christen bent, is enkel een gemakkelijkere manier om te zeggen dat je Christus volgt/in Hem gelooft, maar je bent nog steeds mens.

Dus dan kun je bijvoorbeeld ook niet zeggen: 'Ik ben timmerman.' Nee, want je bent geen timmerman. Je bent mens, en daarnaast oefen je het beroep van timmerman uit. Je bent niet je werk.

Het klinkt allemaal hartstikke leuk, maar in de praktijk slaat het als een tang op de heilige Scholastica.

[Chealder 1]

Dus dan kun je bijvoorbeeld ook niet zeggen: 'Ik ben timmerman.' Nee, want je bent geen timmerman. Je bent mens, en daarnaast oefen je het beroep van timmerman uit. Je bent niet je werk.

Het klinkt allemaal hartstikke leuk, maar in de praktijk slaat het als een tang op de heilige Scholastica.

Ja, dat kan je dus ook zeggen, je beroep is timmerman. Ben jij dan wel je beroep?

Dat zijn veel gespeelde taalspelletjes. Al is het wel makkelijker en sneller om te zeggen 'ik ben Christen' dan om te zeggen 'ik geloof in Christus', of 'ik hang het Christendom aan' dus om die rede zeg ik ook vaak dat ik Christen ben, maar dan nog ben ik mens.

Anyway, we dwalen off topic hier. Als iemand er verder op in wil gaan, stuur me dan even een bericht.

[Hongerige Wolf 0]

Anyway, we dwalen off topic hier.

Ja, jij begint hoor.

[Raido 0]

Dus dan kun je bijvoorbeeld ook niet zeggen: 'Ik ben timmerman.' Nee, want je bent geen timmerman. Je bent mens, en daarnaast oefen je het beroep van timmerman uit. Je bent niet je werk.

Het klinkt allemaal hartstikke leuk, maar in de praktijk slaat het als een tang op de heilige Scholastica.

Ja, dat kan je dus ook zeggen, je beroep is timmerman. Ben jij dan wel je beroep?

Dat zijn veel gespeelde taalspelletjes. Al is het wel makkelijker en sneller om te zeggen 'ik ben Christen' dan om te zeggen 'ik geloof in Christus', of 'ik hang het Christendom aan' dus om die rede zeg ik ook vaak dat ik Christen ben, maar dan nog ben ik mens.

Anyway, we dwalen off topic hier. Als iemand er verder op in wil gaan, stuur me dan even een bericht.

Het is maar net wat de betekenis is van het woord in de context én het idee dat je over wilt brengen.

Je bent een mens

Je bent een christen

Je bent een bonk materie

Je bent een Nederlander

Je houdt van God

Je houdt van je partner

Je houdt van bier

[Hongerige Wolf 0]

Precies.

[Ursa 1]

Ursa, wat grappig dat je het woord 'bent' hebt onderstreept. Ten eerste zijn wij geen Christenen, wij zijn mensen en we geloven in Christus, maar je bent niet je geloof. Het zeggen dat je Christen bent, is enkel een gemakkelijkere manier om te zeggen dat je Christus volgt/in Hem gelooft, maar je bent nog steeds mens.

Hoi Chealder,

tja hoe ga ik het overbrengen zonder dat we in een semantische discussie terechtkomen? Wat zeg jij als je zegt dat je een mens bent? Is dat een louter biologische uitspraak? Of zit daar meer in? Als ik de nadruk leg op christen-zijn, bedoel ik dat het christen-zijn, de verhouding tussen God en mijzelf, de basis is voor het zijn, voor mijn 'zijn'. Volg je me nog? Existentieel, zogezegd.

Daarmee wil ik voorkomen dat het geloof een bezigheid is, een hobby of iets dergelijks. 'Wat doe je naast je studie? Ik geloof'. Dat is wellicht wat kort door de bocht. Wat ik vooral wil stellen is dat mijn christen-zijn de basis is of zou moeten zijn van alles wat ik in mijn verdere mens-zijn doe of denk.

[Chealder 1]

Ik heb maar even een nieuw topic aangemaakt waar we ongestoord verder kunnen babbelen (daar heb ik ook mijn antwoorden op jullie reacties gepost), want ik vind het in elk geval erg interessant

Dan kunnen we hier verder back on topic