angst

[Eulogía 0]

@Skippy en JoostG, Volgens mij kan ik daar hier niet over schrijven, dus misschien moet dat via de profielen ofzo (aangezien er nogal wat reacties over dit onderwerp verwijderd zijn).

[Andere Jas 2]

Of je opent een topic. Aan de andere kant, Eulogia, ben je bang om off topic te raken?

[Eulogía 0]

Nee, ik neem voorzorgsmaatregelen.

[---Elmer--- 0]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 13:33:24 schreef Machiavelli het volgende: [...] Nou ja, welke reden ook (en daarin neig ik ook naar de uitleg die jij noemt) Hij had angst! En als ik kijk naar mijn leven en hoeveel ik op een dag zondig tegen God, Hem niet dat geef wat ik hem als Zijn schepsel schuldig ben, dan kan mij ook het zweet uitbreken en op zo'n moment mag ik op Christus zien en weten dat Hij het voor mij gedragen heeft, maar dat betekent niet dat die angst verkeerd is. Het kan mij bewust maken van de enormiteit van het Offer van Christus, mijn eigen zondigheid en de noodzaak om tot Christus te komen.

SChuldgevoel/besef is toch iets anders dan angst? (eventueel; angst voor het oordeel).

[Eulogía 0]

Schuldgevoel ligt wel dicht tegen angst aan. Ik zie een verschil met zondebesef. De Heilige Geest geeft zondebesef in de wens dat iemand zich bekeert en naar God gaat. De duivel geeft angst en schuldgevoel in de hoop dat iemand bij God wegvlucht.

1 Joh 4,18

Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees uit; want de vrees houdt verband met straf en wie vreest, is niet volmaakt in de liefde.

[fader 0]

Ik heb geen echte diepe angsten, wel angsten als 'hmm.. ik ben bang dat ik een onvoldoende ga halen' of 'AAAH big spin!'

[Ursa 1]

EDIT: .

[Eulogía 0]

Nog ter informatie over de reikwijdte van 1 Joh. 4:18 >>

In het Grieks staat er:

fóbos ouk estin en te agápe all e teleía agápe exo bállei tòn fóbon, oti o fóbos kólasin echei, o de foboúmenosou teteleíotai en te agápe.

Deze woorden hebben verband met ons woord voor 'fobie'. De volmaakte liefde (van God) drijft de fobie uit.

[Étoile 0]

dat het verwante woorden zijn wil nog niet zeggen dat het hetzelfde betekent, daarnaast denk ik niet dat je de teksten op deze manier kunt uitleggen.

Ik denk wel dat je als christen geen angst hoeft te hebben, omdat je veilig bent bij God, wat er ook gebeurt.

Praktijk werkt trouwens wel iets anders uit bij mij

[Eulogía 0]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 20:10:04 schreef Étoile het volgende: Ik denk wel dat je als christen geen angst hoeft te hebben, omdat je veilig bent bij God, wat er ook gebeurt.

Mee eens.

Quote:

dat het verwante woorden zijn wil nog niet zeggen dat het hetzelfde betekent, daarnaast denk ik niet dat je de teksten op deze manier kunt uitleggen.

Inderdaad hoeft het niet zo te worden geïnterpreteerd, maar de praktijk wijst dat wel uit, al kan ik daar niet teveel over zeggen, omdat dat nogal eens als controversieel wordt ervaren. Daarom laat ik het hierbij.

Edit:

Verder moest ik nog aan de volgende tekst denken:

Joh 11,26

en een ieder, die leeft en in Mij gelooft, zal in eeuwigheid niet sterven; gelooft gij dat?

[---Elmer--- 0]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 20:10:04 schreef Étoile het volgende: dat het verwante woorden zijn wil nog niet zeggen dat het hetzelfde betekent, daarnaast denk ik niet dat je de teksten op deze manier kunt uitleggen. Ik denk wel dat je als christen geen angst hoeft te hebben, omdat je veilig bent bij God, wat er ook gebeurt. Praktijk werkt trouwens wel iets anders uit bij mij

Ja precies zo denk ik er ook over

En kleine angsten kun je gewoon confronteren toch?

[Raido 0]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 18:12:58 schreef Eulogía het volgende: Schuldgevoel ligt wel dicht tegen angst aan. Ik zie een verschil met zondebesef. De Heilige Geest geeft zondebesef in de wens dat iemand zich bekeert en naar God gaat. De duivel geeft angst en schuldgevoel in de hoop dat iemand bij God wegvlucht. 1 Joh 4,18 Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees uit; want de vrees houdt verband met straf en wie vreest, is niet volmaakt in de liefde.

In de liefde is geen vrees, waarom zouden we dit kunnen toepassen buiten onze liefdesrelatie met God? In de liefde tot mijn vriendin heb ik geen vrees, maar wel voor spinnen.

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op donderdag 29 juli 2010 15:30:41 schreef Raido het volgende: [...]In de liefde is geen vrees, waarom zouden we dit kunnen toepassen buiten onze liefdesrelatie met God? In de liefde tot mijn vriendin heb ik geen vrees, maar wel voor spinnen.

[Thorgrem 430]

Quote:

Op donderdag 29 juli 2010 15:30:41 schreef Raido het volgende: [...]In de liefde is geen vrees, waarom zouden we dit kunnen toepassen buiten onze liefdesrelatie met God? In de liefde tot mijn vriendin heb ik geen vrees, maar wel voor spinnen.

Ook in de liefde tot mijn vrouw heb ik wel vrees. Voornaamste is dat zij eerder het hoekje omgaat dan ik of dat haar iets ernstigs overkomt. Kijk, als ikzelf het hoekje omga dan gebeurd dat en daar heb ik dan zelf weinig last van, maar bij een ander (vrouw/familie/vrienden) heb ik er maar mee te leven....

[dingo 166]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 18:12:58 schreef Eulogía het volgende: Schuldgevoel ligt wel dicht tegen angst aan. Ik zie een verschil met zondebesef. De Heilige Geest geeft zondebesef in de wens dat iemand zich bekeert en naar God gaat. De duivel geeft angst en schuldgevoel in de hoop dat iemand bij God wegvlucht. [...]

Het is wel erg makkelijk om alle negatieve dingen naar de duivel te schuiven. De mens heeft terecht angst over bepaalde zaken en de mens is schuldig tegenover God. Het mooie is juist dat we ondanks dat we schuldig zijn naar God mogen vluchten. En inderdaad in onze liefde voor God zijn we nog niet volmaakt en kennen we nog vrees maar we hebben wel de beloften dat we weer volmaakt zullen worden.

[Gast Anon_phpbb]

Het mooie is natuurlijk dat hier drie geheel verschillende theologische visies botsen. Dat maakt het topic, vind ik, wel boeiend. Maar ik vraag me wel af of TO, hoewel zelf theologe, daar in essentie veel mee opschiet.

[Eulogía 0]

Quote:

Op donderdag 29 juli 2010 15:30:41 schreef Raido het volgende: In de liefde is geen vrees, waarom zouden we dit kunnen toepassen buiten onze liefdesrelatie met God? In de liefde tot mijn vriendin heb ik geen vrees, maar wel voor spinnen.

Liefde is een kracht. Door de liefdesrelatie met God, verdwijnt elke angst, ook voor spinnen. Door Gods liefde en de wetenschap dat God je altijd zal beschermen en dat niets en niemand je iets kwaads zou kunnen doen, is er geen enkele reden meer voor angst.

Rom 8,38-39

Want ik ben verzekerd, dat noch dood noch leven, noch engelen noch machten, noch heden noch toekomst, noch krachten, noch hoogte noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Here.

Luc 10,19

Zie, Ik heb u macht gegeven om op slangen en schorpioenen te treden en tegen de gehele legermacht van de vijand; en niets zal u enig kwaad doen.

Quote:

Op donderdag 29 juli 2010 15:40:48 schreef dingo het volgende: Het is wel erg makkelijk om alle negatieve dingen naar de duivel te schuiven. De mens heeft terecht angst over bepaalde zaken en de mens is schuldig tegenover God. Het mooie is juist dat we ondanks dat we schuldig zijn naar God mogen vluchten. En inderdaad in onze liefde voor God zijn we nog niet volmaakt en kennen we nog vrees maar we hebben wel de beloften dat we weer volmaakt zullen worden.

Er is niets makkelijks/moeilijks aan om negatieve dingen naar de duivel te schuiven. Het staat gewoon in de Bijbel. Een gelovige heeft geen enkele schuld tegenover God, omdat Jezus elke schuld al heeft gedragen. De liefde van God in de gelovige is volmaakt en drijft de vrees uit. Als iemand nog wel vrees heeft, is dat een teken dat Gods liefde in iemand nog kan toenemen.

[dingo 166]

Quote:

Op donderdag 29 juli 2010 15:50:17 schreef Eulogía het volgende: [...] Er is niets makkelijks/moeilijks aan om negatieve dingen naar de duivel te schuiven. Het staat gewoon in de Bijbel. Een gelovige heeft geen enkele schuld tegenover God, omdat Jezus elke schuld al heeft gedragen. De liefde van God in de gelovige is volmaakt en drijft de vrees uit. Als iemand nog wel vrees heeft, is dat een teken dat Gods liefde in iemand nog kan toenemen.

Jezus heeft elke schuld op zich genomen en omdat God ons in Jezus ons aanziet mogen we weer tot Hem komen maar daarmee zijn we nu nog niet volmaakt. Zelfs Paulus geeft aan nog elke dag strijd te moeten voeren om het goede te doen en ook daarin nog geregeld te falen.

[Eulogía 0]

Gelovigen hoeven niet alleen tot Hem te komen, maar kunnen ook bij Hem blijven. Paulus geeft aan dat de oplossing voor zijn problemen in Jezus Christus ligt en dat hij op die manier verzoend is met de Vader. Daardoor is Paulus gerust in de gevangenis, de geseling, het verhoor en de verdediging, de storm, de steniging, bij slangen en bij het vooruitzicht op zijn sterven.

[Raido 0]

Er zijn zo enorm veel woorden en concepten achter het woord vrees dat je hier uren en dagen over kunt schrijven. Zo gebruiken we bij ons in de kerk de Statenvertaling en de Berijming van 1773 nog steeds. Daarin komt het woord 'vrees' nogal eens voor.

vreest 's HEEREN macht en dient Zijn Majesteit;

Juicht, bevend op 't gezicht van Zijn vermogen,

En kust den Zoon, van ouds u toegezeid;

Eer u Zijn toorn verdelg' voor aller ogen,

In modernere vertalingen zal dit waarschijnlijk 'Heb ontzag voor de macht van de Heer' zijn. In deze zin is 'vrees' een soort synoniem voor het ontzag. Zoals bijvoorbeeld ook in Psalm 5 vers 7:

Maar mij ontmoet Uw mededogen;

Ik zal, Uw woning ingeleid,

En, naar 't paleis der heiligheid

In ware Godsvrees neergebogen,

Uw gunst verhogen.

Zoals wij de term 'Godvrezend' nog steeds gebruiken in onze taal. Dat betekend niet dat ze bang zijn voor God. Zie ook Psalm 19 vers 5 waar het woord vrees ook weer een erg positieve invulling heeft:

Des HEEREN vrees is rein;

Zij opent een fontein

Van heil, dat nooit vergaat,

Zijn dierbre leer verspreidt,

Een straal van billijkheid;

Daar z' all' onwaarheid haat.

Z' is 't mensdom meerder waard,

Dan 't fijnste goud op aard'.

Niets kan haar glans verdoven.

Zij streeft in heilzaam zoet,

Tot streling van 't gemoed,

Den honig ver te boven.

In andere psalmen, bijvoorbeeld Psalm 51 vers 6 is het heel wat anders. Daar is vrees angstig, het is dan ook vertaald op de volgende manier:

Verwerp mij van Uw aangezicht toch niet.

Ai, laat van mij Uw Heilgen Geest niet scheiden!

Die kan alleen op 't rechte spoor mij leiden.

Bestier mijn gang, daar Gij mijn zwakheid ziet;

Geef mijn gemoed, dat nu angstvallig vreest,

De blijdschap weer; doe op Uw heil mij hopen.

Laat mij, gesterkt door enen eedlen geest,

Volvaardig 't pad van Uw geboden lopen.

Angstvallig vrezen zelfs. Een mooi voorbeeld van staat in Psalm 119 vers 66:

Al 't godd'loos volk verdoet G' als schuim van d' aard';

Dies zal ik Uw getuigenissen vrezen.

Het heeft mijn ziel verschrikkingen gebaard,

Ja, zelfs is mij het haar te berg' gerezen,

Als ik op Uw gerichten heb gestaard;

Uw oordeel, HEER', kan niet dan vrees'lijk wezen.

het vrezen voor Gods getuigenissen (in dit geval dus het verdoen van het godd'loos volk) en het oordeel wat 'schrikbarend' zal zijn. Kan niets dan vrees'lijk wezen.

[Dubito 0]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 01:09:46 schreef Iriacynthe het volgende: Ik weet niet of het in GA thuishoort, maar ik weet niet waar het beter past dus doe ik het maar hier. In een ander topic (waar het helaas off-topic was) ging het over angst. Een wijze credibler zei ooit eens \"Er is slechts één angst terecht in dit leven, en dat is de angst voor de dood. En over de dood is slechts één angst terecht, en dat is de angst voor de hel.\" Ik denk dat dat waar is, maar toch merk ik dat het niet zo werkt voor mij. Voor de dood (tenminste, die van mezelf, voor die van anderen kan ik erg bang zijn) voel ik niet zo'n angst. Het zijn net de kleine, dagdagelijkse dingen die me angst aanjagen, zelden de echt grote. Herkenbaar, of niet? Of mis ik hier nu het punt?

Herkenbaar. Voor de dood ben ik helemaal niet bang, en ik heb er de afgelopen jaren juist erg veel over nagedacht. Ook het overlijden van enkele grootouders (ik had er 6 door hertrouwen) die erg oud zijn geworden heeft hierbij geholpen, het proces van dichter bij meemaken , neergang, aftakeling, hulpeloosheid, en uiteindelijk een Dood die als welkome vriend komt. Of er dan een Heiland wacht of het grote Niets maakt dan niet uit in de praktijk. (Gelukkig heb ik geen oude mensen gekend die bang waren voor een Hel)

1 opa die nog leeft was wel een tijdje bang voor de dood, maar nu is hij nog ouder 90) en ius hij daar overheen en verlangt hij wel naar het einde. Ik ben er net een paar dagen wezen logeren. Hij herkent niet veel mensen meer, maar mij nog wel en met mij kan hij erover praten (terwijl ik helemaal niet goed in sociale dingen ben normaal, zo zie je maar weer hoe het leven vol verassingen is)

Ik denk dat het vooral angst is voor de aftakeling, voor het steeds minder kunnen en steeds meer aangewezen zijn op de zorg van anderen. op het laatst kun je zo weinig meer, dan is het klaar, dan is het tijd voor de eeuwige rust.

Geen angst voor de dood dus. Ik sluit me bij de TS aan, voor mij is angst voor kleine dingen veel wezenlijker. Bang om in Frankrijk Frans te praten, bang om te solliciteren, bang voor die eerste echte kus toen ik 16 was, bang voor hoogtes (hoe kan het trouwens dat ik nu hoogtevrees heb en als 10-jarige als een aapje in elke boom klom?) etc etc

[Naeva 182]

Mijn grootste angst is altijd de dood geweest, schijnt typerend te zijn voor neurotische types. Verder ben ik vooral gevoelig voor sociale angst. Angst voor concrete dingen heb ik eigenlijk niet echt.

Veel van mijn angsten - ook die voor de dood - zijn wel heel erg afgenomen sinds ik vorig jaar een soort van inzinking had. Het was net of ik op een stoeltje werd gezet en werd gedwongen al mijn angsten in de ogen te kijken en te doorleven. Dat heeft nogal zuiverend gewerkt; er ís gewoon niet zoveel om terecht bang voor te zijn.

Natuurlijk ben ik wel eens bang of bezorgd, bijvoorbeeld als mijn man maar niet thuiskomt of, nu ik zwanger ben, hoe het zal zijn om straks een kind te hebben. Maar dat zie ik als min of meer nuttige angsten, ze zorgen ervoor dat je alert bent zodat je kunt anticiperen/reageren op mogelijk gevaarlijke situaties.

[Gast Anon_phpbb]

Ik denk dat angst een vorm van ongeloof ofwel atheïsme is.

Geloof zou zeggen, zoals in psalm 91 staat: Met zijn vlerken beschermt Hij u, en onder zijn vleugelen vindt gij een toevlucht; zijn trouw is schild en pantser.

De keus is dus lijkt mij aan jezelf. Bepantser jij jezelf door simpel te geloven of kies je ervoor om geleidt te worden door angsten en daarmee dus eraan toe te geven dat je niet geleid en beschermd wordt door God.

[Dubito 0]

Quote:

Op zaterdag 31 juli 2010 13:45:33 schreef lolito het volgende: Ik denk dat angst een vorm van ongeloof ofwel atheïsme is. Geloof zou zeggen, zoals in psalm 91 staat: Met zijn vlerken beschermt Hij u, en onder zijn vleugelen vindt gij een toevlucht; zijn trouw is schild en pantser. De keus is dus lijkt mij aan jezelf. Bepantser jij jezelf door simpel te geloven of kies je ervoor om geleidt te worden door angsten en daarmee dus eraan toe te geven dat je niet geleid en beschermd wordt door God.

Dit begrijp ik niet.

Wat is simpel geloven? Betekent dat dat ik mijn verstand moet uitzetten? Hoe doe je dat?

Wat is geleid worden door angsten? Dingen en situaties ontwijken waar je bang voor bent? Dat doe ik net als elk mens, maar wat heeft dat met religie te maken?

[Naeva 182]

Quote:

Op zaterdag 31 juli 2010 13:45:33 schreef lolito het volgende: Ik denk dat angst een vorm van ongeloof ofwel atheïsme is. Geloof zou zeggen, zoals in psalm 91 staat: Met zijn vlerken beschermt Hij u, en onder zijn vleugelen vindt gij een toevlucht; zijn trouw is schild en pantser. De keus is dus lijkt mij aan jezelf. Bepantser jij jezelf door simpel te geloven of kies je ervoor om geleidt te worden door angsten en daarmee dus eraan toe te geven dat je niet geleid en beschermd wordt door God.

Jezus was bang in Gethsemane. Was dat ook ongeloof?