angst

[Eulogía 0]

Jezus overwon die angst, wat een teken is dat Hij geloof hield. Hoewel Hem een weg naar de marteling, dood en het dodenrijk stond te wachten, ging Hij daarna rustig de vijand tegemoet die Hem gevangen nam.

Jes 53,7

Hij werd mishandeld, maar hij liet zich verdrukken en deed zijn mond niet open; als een lam dat ter slachting geleid wordt, en als een schaap dat stom is voor zijn scheerders, zo deed hij zijn mond niet open.

Quote:

Op zaterdag 31 juli 2010 14:24:10 schreef Dubito het volgende: Dit begrijp ik niet. Wat is simpel geloven? Betekent dat dat ik mijn verstand moet uitzetten? Hoe doe je dat? Wat is geleid worden door angsten? Dingen en situaties ontwijken waar je bang voor bent? Dat doe ik net als elk mens, maar wat heeft dat met religie te maken?

Simpel geloven betekent: de aandacht niet richten op de omstandigheden, maar de aandacht richten op Jezus die de verlossing geeft.

Zolang Petrus geloofde in Jezus' woord dat hij naar Hem toe kon komen, bleef hij op het water lopen. Zodra hij op de golven lette, liet hij angst toe en begon hij te zinken. (En zelfs toen hij zonk, werd hij nog door Jezus gered. Dit geldt voor elke volgeling van Jezus.)

[Thorgrem 430]

Quote:

Op maandag 02 augustus 2010 13:07:38 schreef Eulogía het volgende: Jezus overwon die angst,

Prima, maar dan geef je nog geen antwoord op de vraag van Naeva. Dat Jezus bang was zijn jullie het over eens zie ik aan je reactie. Wellicht zou je ook op het tweede deel in willen gaan?

Dus op het moment dat Jezus angst had, was dat ongeloof?

Uiteindelijk overwinnen we allemaal onze angsten wil dat dan zeggen dat wij het geloof altijd houden (want in mijn ogen zeg je dat nu)?

[Jeast 0]

@ Eulogia, zou je de Bijbeltekst willen plaatsen waarin staat dat Jezus geen angst meer had/deze had overwonnen?

Volgens mij had Jezus heel veel angst, zeker om door God verlaten te worden wat aan het kruis dus ook gebeurde: "Mijn God waarom heeft Gij Mij verlaten".

Angst voor de dood is daar mischien wel goed mee uit te leggen, bang om door God verlaten te worden.

[Eulogía 0]

@Thorgrem,

Nee, Jezus had geen ongeloof.

Of iedereen de angsten overwint, is de vraag.

Er zijn wel meer gelovigen die het geloof in redding behouden tot het eind van hun leven en daardoor overgaan/blijven in het eeuwige leven.

Maar er is meer dan alleen geloof in redding. Er is een overwinnend christenleven waarbij je het niet alleen nét haalt (als door vuur, waarbij de werken van stro en hout verbranden), maar waarbij je vrucht draagt en werken hebt die blijven standhouden. (1 Kor. 3:12-15)

Zo kreeg Jezus de hoogste plaats die er is, omdat Hij de hele weg ging die de Vader voor Hem had bereid.

Paulus ging ook de hele weg die God had bereid (2 Tim. 4:7).

Er zijn christenen die overwinningen kunnen halen in situaties, maar uiteindelijk niet worden geleid door geloof, maar door angst. Daardoor doen ze dingen die niet verstandig zijn en komen ze in situaties die God niet zo bedoeld had en hoe God hen niet geleid had. Dat is op zich niet gelijk erg, want een mens kan altijd weer opnieuw naar God en God kan de mens altijd weer opnieuw uit problemen halen.

[JoostG 27]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 20:18:25 schreef Eulogía het volgende: [...]Inderdaad hoeft het niet zo te worden geïnterpreteerd, maar de praktijk wijst dat wel uit, al kan ik daar niet teveel over zeggen, omdat dat nogal eens als controversieel wordt ervaren. Daarom laat ik het hierbij.

*zucht*

Als je nou eens iets meer zou uitleg zou geven dan alleen oneliners en losse Bijbelteksten dan zou het al een stuk meer helpen

[Eulogía 0]

Quote:

Op maandag 02 augustus 2010 13:34:04 schreef Jeast het volgende: @ Eulogia, zou je de Bijbeltekst willen plaatsen waarin staat dat Jezus geen angst meer had/deze had overwonnen? Volgens mij had Jezus heel veel angst, zeker om door God verlaten te worden wat aan het kruis dus ook gebeurde: "Mijn God waarom heeft Gij Mij verlaten". Angst voor de dood is daar mischien wel goed mee uit te leggen, bang om door God verlaten te worden.

Jezus ging niet in paniek weg toen de soldaten Hem gevangen namen.

De situatie van Jezus aan het kruis verschilt ook met de situatie van gelovigen in deze tijd. Hij kreeg alle zonden van de mensen op Zich en kwam inderdaad in een Godverlatenheid. De vloek was toen op Hem.

Gelovigen nu hoeven niet meer onder de vloek en de zonden te lijden, omdat Jezus deze al gedragen heeft.

Quote:

Op maandag 02 augustus 2010 13:40:57 schreef JoostG het volgende: *zucht* Als je nou eens iets meer zou uitleg zou geven dan alleen oneliners en losse Bijbelteksten dan zou het al een stuk meer helpen

O.k., de praktijk is dat mensen worden bevrijd van fobiën, dus fobiën voor spinnen, hoogten, pleinvrees, claustrofobie, enz. .

[Michiel 14]

Admod note: Dit topic gaat niet over angst van Jezus in Getsemanee of dat angst een gebrek aan geloof zou zijn. De vraag van de TS is "Heb je wel eens angsten in het dagelijkse leven". Daar draait het hier om, voor al het andere kunnen andere topics geopend worden, verdere voortgang van deze discussie in dit topic wordt verwijderd.

[JoostG 27]

Quote:

Op maandag 02 augustus 2010 13:44:16 schreef Eulogía het volgende: Gelovigen nu hoeven niet meer onder de vloek en de zonden te lijden, omdat Jezus deze al gedragen heeft. ---- [...]O.k., de praktijk is dat mensen worden bevrijd van fobiën, dus fobiën voor spinnen, hoogten, pleinvrees, claustrofobie, enz. .

Kijk, en wat ik nu heel erg graag van je wil weten is hoé je kunt worden bevrijd. Ik vind het heel fijn om te weten dat je kunt worden bevrijd en wil dit ook wel geloven, maar hoe moet dit dan? Alleen zeggen dat het 'niet hoeft' en dat Jezus alle zonden en pijn heeft gedragen is mooi en fijn, maar daarmee weet ik concreet nog niet hoe ik kan worden verlost van (mijn) angsten.

[Casper 0]

In tijden waarin je leven goed gaat is het erg makkelijk te vertrouwen in God,maar in tijden waarin je je rot voelt is het een echte opgave te vertrouwen op God.

Ik heb de laatste tijd ook last van angsten, die ik voorheen niet eerder gehad heb.

En ik moet zeggen dat ik ze ook niet makkelijk van me af kan zetten.

Het probleem voor mij zit em in dat ik God niet durf te vertrouwen.

Ik vond het ook erg frustrerend om iedereen te horen praten over verlossing van angsten en pijn maar ik voelde dat totaal niet.

Maar ik denk dat dit een proces is dat soms best lang kan duren.

Voor mij ligt de oplossing in prioriteiten stellen, de bijbel verteld ons dat God op nummer een moet komen.

Zolang je God niet op de eerste plek hebt kan die je lang niet zo goed helpen.

Dat probeer ik nu dus ook, God op nummer een te laten komen.

En het vertrouwen wat ik mis word vanzelf opgebouwd naarmate ik meer in de bijbel lees en naarmate God mij helpt in angstige situaties.

Nogmaals word je er niet direct van verlost (ik niet in ieder geval) maar zoals elke relatie komt het vertrouwen meer en meer naarmate de tijd vordert.

[Jyoti 0]

Pffff, wat een idee ook om zo'n topic te openen vlak voor ik op vakantie ga, jullie hebben flink wat gepost zeg... Een hoop dingen waar ik weinig mee kan, tenminste niet in het licht van de OP, maar da's geen ramp, mijn OP was kennelijk niet duidelijk genoeg, dat kan gebeuren. Ik doorspit dit topic binnenkort wel eens, maar nu wil ik even wat helderder aangeven waar dit topic wat mij betreft over gaat en waarom een hoop reacties hier, los van of ze verder terecht zijn of niet, gewoon niet relevant zijn in dit concrete topic. Doe ik even omdat dat blijkbaar niet voor iedereen duidelijk was.

Ik ben een behoorlijk angstig persoon, zo'n nerveus type dat maar zit te piekeren en bij het minste helemaal onder de stress zit en paniekaanvallen heeft enzo, niet erg gezellig allemaal. Maar wat ik merk bij mezelf, is dat die angsten vrijwel altijd gaan over tamelijk kleine dingen, of nuja, misschien niet totaal onbenullig maar eigenlijk toch maar relatief. Dingen als mijn verjaardagsfeestje waarvoor ik nog zoveel moet plannen, dingen als een verhuizing die er aan zit te komen, studie-taken waar ik tegenop zie, een mail van een persoon die me intimideert, dat soort dingen. Ok, en spinnen, maar een fobie is nog wat anders denk ik. Dingen die niet totaal onbelangrijk zijn, maar eigenlijk ook niet zo vreselijk belangrijk, ik bedoel, zelfs als de planning van mijn feestje compleet faalt hebben we vast nog een leuke tijd en als dat niet zo is, ach, het is maar één dag in mijn leven. Een studie-taak die nergens naar lijkt betekent ook hardly het mislukken van mijn hele leven, en van een boos mailtje ga je ook niet dood. En toch zijn dat de dingen waar ik, soms letterlijk, van wakker lig. De dood, wat toch zo'n beetje de grote onbekende in dit leven is, het eindpunt van al waar we hier naar streven, daar ben ik helemaal niet zo mee bezig, het jaagt me eigenlijk ook geen angst aan, in tegendeel, het idee maakt me zelfs rustig. Angst voor de hel ben ik eigenlijk gewoon niet mee bezig, dat ligt denk ik te ver af ofzo, is te abstract denk ik. Terwijl al die andere angsten, wetende dat dit leven eindig is en dat een boos mailtje of een mislukt feestje hoegenaamd nergens meer toe doen als ik eenmaal in een kist of een urne zit, eigenlijk zo nietszeggend zijn, zo relatief, zijn ze er toch. Ja, ik weet niet, ik verwoord het vast heel gebrekkig hoor, maar ik vind dat wel vreemd. Dus vroeg ik me af of jullie dat herkenbaar vinden, hoe dat bij jullie speelt, hoe dat zou komen ook. Geen heel vast omlijnde vraag, eerder een aanzet om wat verder te denken op die vreemde spanning tussen onze heel reële kleine angsten, en de wetenschap dat die er in het licht van het simpele feit dat we allemaal ooit sterven eigenlijk zo weinig toe doen.

De discussie over heilszekerheid kan heel boeiend zijn, maar daar gaat het me dus totaal niet over. De visie dat God elke angst kan wegnemen vind ik in dit topic ook weinig relevant, daarmee wil ik geen uitspraken doen over of die visie correct is of niet, maar het is gewoon niet de insteek waarmee ik dit topic geopend heb. Ik hoop dat het zo wat duidelijker is.

[Casper 0]

Quote:

Op donderdag 05 augustus 2010 18:37:04 schreef Iriacynthe het volgende: Pffff, wat een idee ook om zo'n topic te openen vlak voor ik op vakantie ga, jullie hebben flink wat gepost zeg... Een hoop dingen waar ik weinig mee kan, tenminste niet in het licht van de OP, maar da's geen ramp, mijn OP was kennelijk niet duidelijk genoeg, dat kan gebeuren. Ik doorspit dit topic binnenkort wel eens, maar nu wil ik even wat helderder aangeven waar dit topic wat mij betreft over gaat en waarom een hoop reacties hier, los van of ze verder terecht zijn of niet, gewoon niet relevant zijn in dit concrete topic. Doe ik even omdat dat blijkbaar niet voor iedereen duidelijk was. Ik ben een behoorlijk angstig persoon, zo'n nerveus type dat maar zit te piekeren en bij het minste helemaal onder de stress zit en paniekaanvallen heeft enzo, niet erg gezellig allemaal. Maar wat ik merk bij mezelf, is dat die angsten vrijwel altijd gaan over tamelijk kleine dingen, of nuja, misschien niet totaal onbenullig maar eigenlijk toch maar relatief. Dingen als mijn verjaardagsfeestje waarvoor ik nog zoveel moet plannen, dingen als een verhuizing die er aan zit te komen, studie-taken waar ik tegenop zie, een mail van een persoon die me intimideert, dat soort dingen. Ok, en spinnen, maar een fobie is nog wat anders denk ik. Dingen die niet totaal onbelangrijk zijn, maar eigenlijk ook niet zo vreselijk belangrijk, ik bedoel, zelfs als de planning van mijn feestje compleet faalt hebben we vast nog een leuke tijd en als dat niet zo is, ach, het is maar één dag in mijn leven. Een studie-taak die nergens naar lijkt betekent ook hardly het mislukken van mijn hele leven, en van een boos mailtje ga je ook niet dood. En toch zijn dat de dingen waar ik, soms letterlijk, van wakker lig. De dood, wat toch zo'n beetje de grote onbekende in dit leven is, het eindpunt van al waar we hier naar streven, daar ben ik helemaal niet zo mee bezig, het jaagt me eigenlijk ook geen angst aan, in tegendeel, het idee maakt me zelfs rustig. Angst voor de hel ben ik eigenlijk gewoon niet mee bezig, dat ligt denk ik te ver af ofzo, is te abstract denk ik. Terwijl al die andere angsten, wetende dat dit leven eindig is en dat een boos mailtje of een mislukt feestje hoegenaamd nergens meer toe doen als ik eenmaal in een kist of een urne zit, eigenlijk zo nietszeggend zijn, zo relatief, zijn ze er toch. Ja, ik weet niet, ik verwoord het vast heel gebrekkig hoor, maar ik vind dat wel vreemd. Dus vroeg ik me af of jullie dat herkenbaar vinden, hoe dat bij jullie speelt, hoe dat zou komen ook. Geen heel vast omlijnde vraag, eerder een aanzet om wat verder te denken op die vreemde spanning tussen onze heel reële kleine angsten, en de wetenschap dat die er in het licht van het simpele feit dat we allemaal ooit sterven eigenlijk zo weinig toe doen. De discussie over heilszekerheid kan heel boeiend zijn, maar daar gaat het me dus totaal niet over. De visie dat God elke angst kan wegnemen vind ik in dit topic ook weinig relevant, daarmee wil ik geen uitspraken doen over of die visie correct is of niet, maar het is gewoon niet de insteek waarmee ik dit topic geopend heb. Ik hoop dat het zo wat duidelijker is.

Hoe zet jij je af van die angsten dan als ik vragen mag?

Of was dat nou juist je vraag naar ons toe ?

[Eulogía 0]

Quote:

Op maandag 02 augustus 2010 13:49:07 schreef JoostG het volgende: Kijk, en wat ik nu heel erg graag van je wil weten is hoé je kunt worden bevrijd. Ik vind het heel fijn om te weten dat je kunt worden bevrijd en wil dit ook wel geloven, maar hoe moet dit dan? Alleen zeggen dat het 'niet hoeft' en dat Jezus alle zonden en pijn heeft gedragen is mooi en fijn, maar daarmee weet ik concreet nog niet hoe ik kan worden verlost van (mijn) angsten.

Ik wil het je wel vertellen, maar ik vermoed dat dat dan wordt gewist. Misschien kan de communicatie beter via een profiel of mail..

Quote:

Op donderdag 05 augustus 2010 18:32:34 schreef Casper het volgende: In tijden waarin je leven goed gaat is het erg makkelijk te vertrouwen in God,maar in tijden waarin je je rot voelt is het een echte opgave te vertrouwen op God. Ik heb de laatste tijd ook last van angsten, die ik voorheen niet eerder gehad heb. En ik moet zeggen dat ik ze ook niet makkelijk van me af kan zetten. Het probleem voor mij zit em in dat ik God niet durf te vertrouwen. Ik vond het ook erg frustrerend om iedereen te horen praten over verlossing van angsten en pijn maar ik voelde dat totaal niet. Maar ik denk dat dit een proces is dat soms best lang kan duren. Voor mij ligt de oplossing in prioriteiten stellen, de bijbel verteld ons dat God op nummer een moet komen. Zolang je God niet op de eerste plek hebt kan die je lang niet zo goed helpen. Dat probeer ik nu dus ook, God op nummer een te laten komen. En het vertrouwen wat ik mis word vanzelf opgebouwd naarmate ik meer in de bijbel lees en naarmate God mij helpt in angstige situaties. Nogmaals word je er niet direct van verlost (ik niet in ieder geval) maar zoals elke relatie komt het vertrouwen meer en meer naarmate de tijd vordert.

Ik geloof dat je op de goede weg bent..

Quote:

Op donderdag 05 augustus 2010 18:37:04 schreef Iriacynthe het volgende: Pffff, wat een idee ook om zo'n topic te openen vlak voor ik op vakantie ga, jullie hebben flink wat gepost zeg... Een hoop dingen waar ik weinig mee kan, tenminste niet in het licht van de OP, maar da's geen ramp, mijn OP was kennelijk niet duidelijk genoeg, dat kan gebeuren. Ik doorspit dit topic binnenkort wel eens, maar nu wil ik even wat helderder aangeven waar dit topic wat mij betreft over gaat en waarom een hoop reacties hier, los van of ze verder terecht zijn of niet, gewoon niet relevant zijn in dit concrete topic. Doe ik even omdat dat blijkbaar niet voor iedereen duidelijk was. Ik ben een behoorlijk angstig persoon, zo'n nerveus type dat maar zit te piekeren en bij het minste helemaal onder de stress zit en paniekaanvallen heeft enzo, niet erg gezellig allemaal. Maar wat ik merk bij mezelf, is dat die angsten vrijwel altijd gaan over tamelijk kleine dingen, of nuja, misschien niet totaal onbenullig maar eigenlijk toch maar relatief. Dingen als mijn verjaardagsfeestje waarvoor ik nog zoveel moet plannen, dingen als een verhuizing die er aan zit te komen, studie-taken waar ik tegenop zie, een mail van een persoon die me intimideert, dat soort dingen. Ok, en spinnen, maar een fobie is nog wat anders denk ik. Dingen die niet totaal onbelangrijk zijn, maar eigenlijk ook niet zo vreselijk belangrijk, ik bedoel, zelfs als de planning van mijn feestje compleet faalt hebben we vast nog een leuke tijd en als dat niet zo is, ach, het is maar één dag in mijn leven. Een studie-taak die nergens naar lijkt betekent ook hardly het mislukken van mijn hele leven, en van een boos mailtje ga je ook niet dood. En toch zijn dat de dingen waar ik, soms letterlijk, van wakker lig. De dood, wat toch zo'n beetje de grote onbekende in dit leven is, het eindpunt van al waar we hier naar streven, daar ben ik helemaal niet zo mee bezig, het jaagt me eigenlijk ook geen angst aan, in tegendeel, het idee maakt me zelfs rustig. Angst voor de hel ben ik eigenlijk gewoon niet mee bezig, dat ligt denk ik te ver af ofzo, is te abstract denk ik. Terwijl al die andere angsten, wetende dat dit leven eindig is en dat een boos mailtje of een mislukt feestje hoegenaamd nergens meer toe doen als ik eenmaal in een kist of een urne zit, eigenlijk zo nietszeggend zijn, zo relatief, zijn ze er toch. Ja, ik weet niet, ik verwoord het vast heel gebrekkig hoor, maar ik vind dat wel vreemd. Dus vroeg ik me af of jullie dat herkenbaar vinden, hoe dat bij jullie speelt, hoe dat zou komen ook. Geen heel vast omlijnde vraag, eerder een aanzet om wat verder te denken op die vreemde spanning tussen onze heel reële kleine angsten, en de wetenschap dat die er in het licht van het simpele feit dat we allemaal ooit sterven eigenlijk zo weinig toe doen. De discussie over heilszekerheid kan heel boeiend zijn, maar daar gaat het me dus totaal niet over. De visie dat God elke angst kan wegnemen vind ik in dit topic ook weinig relevant, daarmee wil ik geen uitspraken doen over of die visie correct is of niet, maar het is gewoon niet de insteek waarmee ik dit topic geopend heb. Ik hoop dat het zo wat duidelijker is.

Ik had inderdaad geen goed beeld van wat je met dit topic wilde. In het verleden was ik een voorbeeld van een angstig persoon. Ook was ik iemand die zich zorgen maakte. Ik denk dat ik op Credible ook anders bekend sta (als iemand die niet angstig/bezorgd is). Zo zie je ook maar dat iemand (drastisch) kan veranderen.

[Casper 0]

Quote:

Op donderdag 05 augustus 2010 18:46:39 schreef Eulogía het volgende: [...]Ik wil het je wel vertellen, maar ik vermoed dat dat dan wordt gewist. Misschien kan de communicatie beter via een profiel of mail.. [...]Ik geloof dat je op de goede weg bent.. [...]Ik had inderdaad geen goed beeld van wat je met dit topic wilde. In het verleden was ik een voorbeeld van een angstig persoon. Ook was ik iemand die zich zorgen maakte. Ik denk dat ik op Credible ook anders bekend sta (als iemand die niet angstig/bezorgd is). Zo zie je ook maar dat iemand (drastisch) kan veranderen.

leuk om te horen dat iemand drastisch kan veranderen, en ik ben blij dat je zegt dat ik op de goeie weg zit.

Goeie indicatie dat het zeker mogelijk is , bedankt !

[Eulogía 0]

Het is zeker mogelijk. Als je de Bijbel en God op nummer één houdt, zal je leven zeker ten goede veranderen.

[gabriël 1]

Quote:

Op donderdag 05 augustus 2010 19:26:23 schreef Eulogía het volgende: Het is zeker mogelijk. Als je de Bijbel en God op nummer één houdt, zal je leven zeker ten goede veranderen.

Rom 10:17 Zo is dan het geloof uit het horen, en het horen door het woord van Christus.

Joh 8:32 en gij zult de waarheid verstaan, en de waarheid zal u vrijmaken.

Het is niet genoeg om te zeggen dat je gelooft in de bijbel, maar je moet God de kans te geven om het woord levend in je te maken. Oftewel niet allereerst vastklampen aan de overleveringen of je eigen gedachten.

De enige manier om de waarheid te leren kennen is door het Woord van God: de Bijbel. Dan zal het ook duidelijk worden waarom Eulogia zegt dat Jezus ons niet alleen vergeving heeft geschonken maar ook genezing en vrij te zijn van angst.

[Eulogía 0]

Amen

[Jyoti 0]

Quote:

Op donderdag 05 augustus 2010 18:44:41 schreef Casper het volgende: [...] Hoe zet jij je af van die angsten dan als ik vragen mag? Of was dat nou juist je vraag naar ons toe ?

Euhm, wachten tot de paniekaanval voorbij is?

Nee, ik weet het niet, er zijn momenten van relativering, maar dat zijn er te weinig, ik merk dat dat een behoorlijk leerproces voor me is waarin ik nog een lange weg af te leggen heb.

[Eli7 0]

Als je echt veel last heb van angsten is het mogelijk ook een idee om daarmee langs een priester/exorcist. Angsten kunnen namelijk ook een geestelijke achtergrond hebben.

[Robert Frans 1.653]

Een pastoor bezoeken hoeft inderdaad geen verkeerd idee te zijn. Hij zal echt niet meteen met wijwater en crucifixen aanzetten, maar kan je misschien wel op "nuchterdere" wijze er mee helpen op geestelijk gebied.

[Eli7 0]

Quote:

Op vrijdag 06 augustus 2010 16:02:46 schreef RobertF het volgende: Een pastoor bezoeken hoeft inderdaad geen verkeerd idee te zijn. Hij zal echt niet meteen met wijwater en crucifixen aanzetten, maar kan je misschien wel op "nuchterdere" wijze er mee helpen op geestelijk gebied.

Het is inderdaad goed dat ze dat niet meteen doen, maar jammer dat ze er meestal zo lang mee 'wachten'.

---

Samengevoegd:

Om een voorbeeld te noemen, ik heb gisteren mensen daadwerkelijk horen schreeuwen toen er gebeden werd voor hun hoogtevrees. Mensen die zich daarna bevrijd wisten van die hoogtevrees. Dus dan denk ik, kennelijk is het ook mogelijk dat angst een geestelijke oorzaak heeft. Uiteraard, het is een mogelijkheid, het zal zeker niet altijd zo zijn.

[Robert Frans 1.653]

Bij ons wordt het exorcisme eigenlijk er pas bijgehaald als alle andere oorzaken uitgesloten zijn en er volgens vaste criteria bewezen kan worden dat we met een demonische bezetenheid van doen hebben. Niet iedere priester mag ook de exorcist uithangen en de Kerk loopt er ook bepaald niet mee te koop. Ik denk dat dat een juiste benadering is, maar eventuele verdere discussie daarover lijkt mij hier niet op zijn plaats.

[Eulogía 0]

Inderdaad. Bezetenheid is een extreme situatie. In meer situaties is er hooguit een demonische invloed, aangezien angst van de tegenstander komt. 'Demonische invloed' klinkt al ernstig, maar dat stelt heel weinig voor. Elke leugen die je hoort, is al van demonische invloed. Dat is niet iets om bang voor te zijn, maar leugens hebben nu eenmaal de duivel als bron. (Net als manipulatie enz. . Als je al de krant leest of het journaal/tv/reclame kijkt, kun je al worden gemanipuleerd of worden voorgelogen.)

Daarop doorgaand en meer ontopic:

Door tv kijken, kunnen mensen al angstig worden. Mensen die tv kijken, kunnen al een overdreven beeld en angst hebben ten aanzien van de economie, armoede, rampen, rampscenario's enz. . Media herhalen voortdurend negatieve boodschappen, omdat de media daarvan leven.

[trialk 0]

dit volg ik slechts ' terzijde .Machiavelli, n. a . je antwoord neem ik aan dat je ook door die angsten heen bent gegaan? ,

dan zal een angstig mens je hierin begrijpen

en dan nog dit

elk mens voelt zijn eigen leed het meest [ daar kunnen we ona allemaal wel iets bij voorstellen]

vrienelijke groet

god s zegen

[trialk 0]

Quote:

Op vrijdag 06 augustus 2010 21:02:48 schreef trialk het volgende: dit volg ik slechts ' terzijde .Machiavelli, n. a . je antwoord neem ik aan dat je ook door die angsten heen bent gegaan? , dan zal een angstig mens je hierin begrijpen en dan nog dit elk mens voelt zijn eigen leed het meest [ daar kunnen we ona allemaal wel iets bij voorstellen] vrienelijke groet god s zegen

Excuus , ik val hier zo -middenin . God bedoel ik natuurlijk met Hoofdletter

[gabriël 1]

Het onderstaande wat ik hier schrijf is niet uit veroordeling en is volgens mij al eens vaker aangehaald.

Angst komt voort uit twijfel/ongeloof.

Sta me toe dit uit te leggen n.a.v. een werelds en een bijbels voorbeeld:

Angst voor bungeejumpen:

Zou die kabel wel sterk genoeg zijn?

Weet de instructeur wel wat hij doet?

Petrus die over het water loopt:

Wat een hoge golven, zou ik hier echt op kunnen lopen?

Dit kan toch eigenlijk helemaal niet?

Jezus geeft ons de opdracht om niet bezorgd te zijn en ons hart niet geschokt te laten zijn. Als hij ons die opdracht geeft is dit niet een onmogelijk WET, maar een mogelijke WEG!

God houdt niet minder van ons als we angstig zijn, maar dit laat ons wel zien waar we ons mee gevoed hebben. Als God zegt dat hij voor ons zorgt, waarom zouden wij ons dan zorgen moet maken om een kredietcrisis? Wanneer je alleen maar met je vrienden praat hoe moeilijk het is een baan te vinden en vervolgens de media laat vertellen hoe slecht het gesteld is met de economie, zorgt dit er automatisch voor dat je minder op God kunt vertrouwen.