niet-christelijke vrienden

[Jyoti 0]

Naar aanleiding van het topic over christelijk wonen, vroeg ik me af of jullie eigenlijk veel niet-christelijke vrienden hebben. Uit een aantal posts in dat topic leek naar voren te komen dat verschillende crediblers eigenlijk bijna exclusief met christenen bevriend zijn. Daar hoeft op zich niks mis mee te zijn hoor, dat wil ik ook helemaal niet zeggen, ik vraag me gewoon af of dat uitzonderingen zijn of net eerder de meerderheid. En als je geen of weinig andersgelovige vrienden hebt, hoe komt dat dan? Is dat gewoon toeval, of komt het doordat je altijd in een erg christelijk milieu opgegroeid bent, of is het echt een bewuste keuze om je vrienden uit te zoeken op basis van hun geloof? Of voor de mensen die wel niet-christelijke vrienden hebben, wat zit daar achter? Toeval, opvoeding, bewuste keuze, nog iets anders? Probeer je ook te evangeliseren onder niet-christenen? Vind je het belangrijk om niet-christenen in je vriendenkring te hebben, of vind je het net schadelijk? Of boeit het je allemaal niet zo, zo lang je vrienden maar gewoon fijne mensen zijn?

[Ursa 1]

Ik heb een aantal vrienden die geen christen meer zijn...

Ik denk dat je sociale omgeving een grote rol speelt: de mensen waar je mee omgaat enz. Als lid van een kerk en van een christelijke studentenvereniging kom ik bijv. maar weinig niet-christenen tegen. Op m'n studie zou ik er meer tegen kunnen komen, maar meer dan kennissen heb ik via die 'link' niet.

[-JmB- 0]

Ik heb, eigenlijk, alleen maar niet-christelijke vrienden. Met sommigen kan ik boeiende gesprekken voeren over geloof, levensbeschouwingen en filosofische zaken met de meesten niet. Ik word niet vreemd bejegend vanwege mijn geloof, eerder gezien als excentriek maar wel lief. Pogingen tot evangelisatie onderneem ik niet, ten eerste omdat mijn geloof niet al te groot is en ten tweede ik betwijfel of het serieus genomen zou worden. Het zou eerder averechts werken. Wel probeer ik zoveel mogelijk mijn christelijke principes te uiten in bijvoorbeeld hulpvaardigheid waar het kan en mag.

[annzie 1]

Ik heb merendeel niet-christenen in mijn vriendenkring, en één van mijn beste vriendinnen is zelfs overtuigd atheïst. Met haar kan ik geweldig debatteren over het geloof trouwens. Het is geen bewuste keuze voor mij om christenen of niet christenen toe te laten in mijn vriendenkring. Wie ik aardig vind kan mijn vriend worden en dan maakt het voor mij geen fluit uit of dat je niet gelooft in God of gelooft in het vliegende spaghetti monster. Het enige is dat je wel mijn geloof moet respecteren, en dat doet iedereen in mijn vriendenkring. Ik ben eigenlijk ook nog nooit iemand tegengekomen die mij heeft uitgelachen om mijn christen-zijn ofzo. Ik evangeliseer niet trouwens, ik probeer gewoon zo christelijk mogelijk te leven en als ze vragen hebben die te beantwoorden. (wat beide vaak nog niet zo goed gaat trouwens, maargoed xD).

Om dus de boel eenvoudig samen te vatten zoals jij het zei: het boeit me allemaal niet zo, zolang het maar fijne mensen zijn

[audacity 0]

mijn vrienden zijn grotendeels christelijk en afkomstig uit de kerk(en) waar ik naar toe ben gegaan en mijn christelijke studentenvereniging. Mijn familie gelooft niet meer gedeeltelijk en ja, ik heb bijna 2 jaar samengewoond met een niet-christelijke huisgenoot. Mijn huisgenoot en ik hadden het gezellig en hebben ook nog veel van elkaar geleerd.

Hoe dit zo komt, uhm...puur toeval. Niet bewust voor gekozen.

[Jyoti 0]

Quote:

Op zondag 21 maart 2010 21:30:03 schreef Ursa het volgende: Ik heb een aantal vrienden die geen christen meer zijn... Ik denk dat je sociale omgeving een grote rol speelt: de mensen waar je mee omgaat enz. Als lid van een kerk en van een christelijke studentenvereniging kom ik bijv. maar weinig niet-christenen tegen. Op m'n studie zou ik er meer tegen kunnen komen, maar meer dan kennissen heb ik via die 'link' niet.

Grappig, ik heb dus net het omgekeerde. Eigenlijk bestaat mijn vriendenkring hoofdzakelijk uit niet-christenen. Via mijn studie ken ik wel wat christenen, heel fijne mensen waarmee ik aangenaam contact heb (nuja, met sommigen toch ), maar veel verder dan "goede kennissen" kom ik met die mensen ook niet. Eigenlijk zijn er maar twee studiegenoten waarmee ik nog echt buiten studie-gerelateerde dingen om mee afspreek, en dan is een van de twee nog uitgerekend een van de weinige niet-christenen van de faculteit, heb ik weer.

[Ursa 1]

Quote:

Op zondag 21 maart 2010 21:32:07 schreef audacity het volgende: Hoe dit zo komt, uhm...puur toeval. Niet bewust voor gekozen.

Toeval of het werk van de Geest?

[audacity 0]

Quote:

Op zondag 21 maart 2010 21:36:22 schreef Ursa het volgende: [...] Toeval of het werk van de Geest?

dat oordeel ga ik niet vellen.

[Olorin 155]

Ik heb meer niet-christelijke dan christelijke vrienden. Mijn christelijke vrienden ken ik via de kerk. Een paar daarvan noemen zich tegenwoordig zelf geen christen meer. Een paar nog wel. En, mijn vriendin is christen, maar die ken ik niet via de kerk.

Verder heb ik vrienden via mijn studie. Die zijn van religie geïntresseerde agnost tot die-hard Dawkins-fan kerk 'hatende' achtige personen. Op één of andere manier heb ik juist met hun een hechtere band opgebouwd dan met christenen die mijn studie volgden en volgen.

Het gaat me er om dat het fijne mensen zijn waar ik goed mee kan opschieten. Ik vind het ook fijn dat ze verschillend zijn, op die manier kan ik met de één dingen delen wat met de ander weer niet gaat, terwijl ik juist met die ander enorm kan discussiëren en trouwens zat andere interesses mee deel. Ik vind het fijn, zo'n gemixt gezelschap.

[Ursa 1]

@ Iria: het zal je karakter zijn dan.

Ik maak mezelf verder niet heel druk over mijn situatie. Met een beetje mazzel heb ik nog een heel leven voor me waarin ik talloze mensen zal tegenkomen. Ik was niet van plan me te gaan verstoppen in de kerk.

Waar ik me wel eens zorgen over maak is dat ik merk dat ik soms het gesprek mijdt. Komt ook omdat sommige van mijn vrienden erg fel kunnen worden. Ik betreur dat ik niet méér de ruimte durf te zoeken.

---

Samengevoegd:

Quote:

Op zondag 21 maart 2010 21:38:57 schreef Olorin het volgende: Het gaat me er om dat het fijne mensen zijn waar ik goed mee kan opschieten. Ik vind het ook fijn dat ze verschillend zijn, op die manier kan ik met de één dingen delen wat met de ander weer niet gaat, terwijl ik juist met die ander enorm kan discussiëren en trouwens zat andere interesses mee deel. Ik vind het fijn, zo'n gemixt gezelschap.

Ik merk zelf dat mensen soms wel eens 'bang' zijn om geconfronteerd te worden met andersdenkenden. Een vriend van mij, die agnost is geworden, gaf dat eens aan: dat hij het gevoel had dat mensen hem meden (binnen de studentenvereniging). Zoiets kan ik begrijpen maar het is wel lafjes.

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op zondag 21 maart 2010 21:26:10 schreef Iriacynthe het volgende: Naar aanleiding van het topic over christelijk wonen, vroeg ik me af of jullie eigenlijk veel niet-christelijke vrienden hebben.

Hoofdzakelijk. De meeste christenen die ik ken zijn niet bepaald het soort mensen dat ik als vrienden wil.

[Jyoti 0]

Quote:

Op zondag 21 maart 2010 21:39:57 schreef Ursa het volgende: @ Iria: het zal je karakter zijn dan.

Voornamelijk het feit dat ik vooral in niet-christelijke milieus rondhang. Ik ben ook niet in een christelijk milieu opgegroeid. Pas toen ik theologie ging studeren, leerde ik voor het eerst christenen kennen, maar ik leek eigenlijk buiten dat we het zelfde studeerden niet zo enorm veel gemeen te hebben met de meeste van mijn medestudenten. Voeg daar dan nog aan toe dat ik best verlegen ben en niet zo makkelijk vrienden maak, en je snapt dat daar weinig vriendschappen uit gegroeid zijn.

Quote:

Ik maak mezelf verder niet heel druk over mijn situatie. Met een beetje mazzel heb ik nog een heel leven voor me waarin ik talloze mensen zal tegenkomen. Ik was niet van plan me te gaan verstoppen in de kerk.

Even voor alle duidelijkheid, moest je je op een of andere manier aangevallen voelen door het feit dat dit topic onder meer ontstaan is naar aanleiding van een post van jou: dat heb ik ook nooit willen impliceren!

Quote:

Waar ik me wel eens zorgen over maak is dat ik merk dat ik soms het gesprek mijdt. Komt ook omdat sommige van mijn vrienden erg fel kunnen worden. Ik betreur dat ik niet méér de ruimte durf te zoeken.

Dat herken ik wel. Het gebeurt regelmatig dat ik in gesprekken met vrienden bepaalde feitelijkheden over christelijke zaken vertel, omdat vrienden er uit interesse naar vragen of omdat ze zelf dingen zeggen die eenvoudigweg onjuist zijn (zo heb ik laatst nog mijn huisgenoot moeten vertellen dat protestanten wel degelijk in de drie-eenheid geloven ). Bepaalde zaken plausibel maken vanuit christelijk perspectief doe ik ook wel eens (bvb in een discussie over schepping en evolutie aanbrengen dat er andere manieren van bijbellezen zijn dan die van een letterlijk, proto-wetenschappelijk verslag, en dat christenen dus wel degelijk in de Bijbel kunnen geloven zonder creationist te zijn), maar ik ben extreem terughoudend als het aankomt op mijn persoonlijke geloof. Wellicht te terughoudend. Daarover heb ik het eigenlijk nooit met vrienden.

[Hongerige Wolf 0]

Ik heb christelijke vrienden (met allerlei achtergronden) maar ook veel vrienden die atheïst, agnost of ietsist zijn. Mijn vriendin neigt ook meer naar agnost/ietsist. Met sommige niet-christelijke vrienden kan ik beter praten over het geloof dan met sommige christelijke vrienden, raar maar waar.

[annzie 1]

Is agnost niet gewoon een deftig woord voor ietsist?

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op zondag 21 maart 2010 22:14:18 schreef annzie het volgende: Is agnost niet gewoon een deftig woord voor ietsist?

Nee. Tenminste, ik vind van niet.

"Het ietsisme is het geloof in een metafysische kracht. Ietsisme is een algemene term voor uiteenlopende overtuigingen waarbij mensen "aannemen" dat er "iets" is "tussen hemel en aarde", zonder een welbepaalde religie aan te hangen", aldus Wikipedia. "Het agnosticisme is een filosofische positie die geen bevestigende of ontkennende uitspraken doet over het bestaan van bovennatuurlijke verschijnselen", zeggen ze over agnosticisme. Dus een ietsist zegt: ja er is iets maar ik weet niet precies hoe het zit, terwijl een agnost zegt: ik weet niet óf er iets/een God is.

[annzie 1]

Oh okee, ik dacht dat het hetzelfde was.

[Ursa 1]

Quote:

Op zondag 21 maart 2010 21:57:39 schreef Iriacynthe het volgende: Even voor alle duidelijkheid, moest je je op een of andere manier aangevallen voelen door het feit dat dit topic onder meer ontstaan is naar aanleiding van een post van jou: dat heb ik ook nooit willen impliceren!

Dank voor je duidelijkheid, zo had ik het ook niet opgevat. Mijn opmerking was vooral een waarneming van mezelf, dat ik weliswaar weinig niet-christenen ken maar dat ik er op het moment niet mee kan zitten.

Quote:

Dat herken ik wel. Het gebeurt regelmatig dat ik in gesprekken met vrienden bepaalde feitelijkheden over christelijke zaken vertel, omdat vrienden er uit interesse naar vragen of omdat ze zelf dingen zeggen die eenvoudigweg onjuist zijn (zo heb ik laatst nog mijn huisgenoot moeten vertellen dat protestanten wel degelijk in de drie-eenheid geloven ). Bepaalde zaken plausibel maken vanuit christelijk perspectief doe ik ook wel eens (bvb in een discussie over schepping en evolutie aanbrengen dat er andere manieren van bijbellezen zijn dan die van een letterlijk, proto-wetenschappelijk verslag, en dat christenen dus wel degelijk in de Bijbel kunnen geloven zonder creationist te zijn), maar ik ben extreem terughoudend als het aankomt op mijn persoonlijke geloof. Wellicht te terughoudend. Daarover heb ik het eigenlijk nooit met vrienden.

Het is ook lastig om iets te delen wat de ander waarschijnlijk niet begrijpt. Net als elke relatie anders is, en mensen misschien kunnen vergelijken maar niet bevatten hou jouw relatie is.

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op zondag 21 maart 2010 21:26:10 schreef Iriacynthe het volgende: Naar aanleiding van het topic over christelijk wonen, vroeg ik me af of jullie eigenlijk veel niet-christelijke vrienden hebben. [...] Of boeit het je allemaal niet zo, zo lang je vrienden maar gewoon fijne mensen zijn?

Nee het boeite me niet zo, overal zijn mensen met dezelfde gebreken en natuurlijk ook met veel liefde waarnaar we zoeken.

Bij christenen, vooral die van het type 'wij zijn goed, de rest is fout/satan' daar heb ik geen hoge pet van op. (Ik was er vroeger zelf ook zo een dus weet ik wat ik bedoel)

Vaak hebben bewuste atheïsten een voordeel; ze moeten zelf vechten en nadenken om hun verantwoording in hun leven te nemen en om gelukkig te zijn. Christenen van het niveau 'wij zijn goed, de rest is fout' voelen zich ok als ze door hun groepje worden bevestigd.

Uiteraard heb ik nog een aantal (a-religieuze) christenen als vrienden. eigenlijk maakt het me helemaal niet uit. Ik beoordeel mensen toch niet op wel/niet christen zijn

[Timon 0]

Tsja ik heb toch vooral christenen als vrienden, dat is simpelweg te verklaren door de milieus waarin ik rondhang. Op mijn opleiding zitten alleen maar christenen, in mijn (kerkelijke) stage kom ik een hoop christenen tegen. De vriendschappen met niet-christenen die zijn overgebleven vanuit de middelbare school zijn meer op afstand omdat de meesten ver weg wonen en afspreken lastig is.

Ik merk wel dat ik soms ff wat meer kan delen met mijn christelijke vrienden dan met mijn niet-christelijke vrienden omdat die toch in een andere situatie zitten. Maar dat ik zo weinig niet christelijke vrienden heb is niet principieel, het loopt gewoon zo... En om dan maar hard op zoek te gaan naar niet-christenen, omdat mijn percentage "heidenvrienden" te laag is, zie ik ook niet zo zitten

[Jalikaatje 1]

Ik heb ook eigenlijk bijna alleen maar christelijke vrienden en het gros woont ook nog eens aan de andere kant van het land. Komt doordat ik hier pas 2,5 jaar woon en in die tijd ook een jaar uit huis ben geweest (op kamers in Amersfoort). Tja, in de kerk zijn de meeste al wel christelijk he...

Op school heb ik wel vrienden, daar kan ik zo nu en dan wel boeiende gesprekken mee hebben, maar het is grotendeels gewoon oppervlakkig. Toeval van samen dezelfde studie doen en gezamelijk lijden onder het regime van InHolland dat bindt, om het zo maar te zeggen. Verder ben ik eigenlijk vrij vriendloos Klinkt misschien triest, maar ik heb veel meer oppervlakkige kennisen dan mensen die ik echt als vrienden kan beschouwen.

Het maakt mij overigens geen bal uit of iemand gelooft. Als iemand gelooft is dat natuurlijk fijn, maar als iemand niet gelooft kun je daar ook hele fijne gesprekken en momenten mee hebben. Ik steek mijn geloof trouwens niet echt onder stoelen of banken bij niet-christelijke vrienden. Niet dat ik het er continu over heb, maar ik verberg het niet.

[Propje 0]

Ik heb weinig echt christelijke vrienden, wel veel vrienden die in 'vaag iets' geloven en atheisten.. Soms mis ik het wel; christelijke vrienden.. omdat vrienden die ik nu heb me toch ergens nooit echt helemaal begrijpen omdat we geloofsovertuiging niet delen.. Ze weten dat het belangrijk voor me is, en geven me uiteraard ook alle ruimte daarin, maar echt snappen doen ze t natuurlijk niet..

[Kurt 0]

Ik heb als niet-christen zowel christelijke als niet-christelijke vrienden. De christelijke vrienden heb ik ontmoet op mijn middelbare school of op de hogeschool in Ede en op diverse fora waar ik in het verleden rond heb gehangen of nog steeds rondhang. De niet-christelijke vrienden die ik heb zijn voor een deel afkomstig uit kerkelijke kringen en hebben zich van het geloof afgekeerd (net als ik). Met hen kan ik natuurlijk veel delen op dat gebied. Persoonlijk maakt het me niet zoveel uit of iemand wel of niet gelooft in een god, maar zodra mensen te star worden (zowel in hun niet-geloven als geloven) kan ik daar soms moeilijk mee omgaan (en ik ben in dezen wat hypocriet, want ik vind een 'starre' atheïst minder erg dan een 'starre' christen).

[menelikboy 0]

Ik heb een groot vriendenkring.

[Kurt 0]

Dat is off topic.

[xxlisetxx 0]

Ik ben eigenlijk ook best blij met mijn niet christelijke vrienden. Zij laten mijn dingen vaak van een hele andere kant zien en zorgen ervoor dat ik niet 'wereldvreemd'word. Als ik alleen met mijn christelijke vrienden om zou gaan zou dat al snel een heel beschermd en klein wereldje worden denk ik