God betrekken in je relatie

[JoostG 27]

Ondanks het feit dat er tegenwoordig zelfs topics over bondage op Credible.nl te vinden zijn zal ik een ieder die dit ambieert teleurstellen; dit is een keurig bedoeld topic over een normale relatie met een christelijke basis.

Wat ik graag wil weten is eigenlijk een simpele vraag. Of het antwoord simpel is weet ik nog niet zozeer maar ik laat me verrassen.

Een relatie met je partner en met God, hoe doe je dat? Hoe betrek je God (aktief) bij je relatie? Wat doe je wel en wat doe je niet in je relatie (zowel fysiek/seksueel als op andere gebieden).

Hoe zorg je er voor dat het 'fysieke' niet de overhand krijgt, terwijl je toch (al dan niet lichamelijk) intiem met elkaar kunt zijn.

U ziet, vrij open vragen, maar ik hoop ook op open antwoorden.

[Michiel 14]

Wat ideeën:

Samen naar een eredienst gaan, samen uit de Schrift lezen (met een dagboek), samen bidden.

[JoostG 27]

Het samen naar een eredienst gaan is inderdaad een vereiste, wat mij betreft. In onze relatie is dat ook geen probleem. Het aktief betrekkekn van God bij onze relatie, da's wat moeilijker.. Op de een of andere manier is 'samen bidden' moeilijker dan ik gedacht had.

Het samen lezen uit de Schrift is inderdaad iets dat ik mij vandaag ook pas besefte (en ja, sinds zojuist heb ik dan ook een dagboek).

[dingo 166]

Het samen bijbel lezen en bidden zijn toch elementen die je relatie versterken in mijn idee. Daar wat richting aan geven door een bijbels dagboekje is prima natuurlijk. Wat intimiteit betreft heb ik een wat prikkelende stelling namelijk als je niet samen kunt bidden moet je ook niet samen vrijen. (Moeten in de zin van geen goed idee als je naar een langdurige relatie streeft.) Het voorkomt in ieder geval dat het fysieke de overhand krijgt. Aan de andere kant mensen zijn mooi geschapen geniet van het lichaam van je partner als pronkstuk van de schepping maar verlies je zelf niet in lust en zie je partner als mens met al zijn/haar gebreken maar nog steeds God's schepping.

[hopeloos 0]

Quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 22:39:47 schreef JoostG het volgende: Op de een of andere manier is 'samen bidden' moeilijker dan ik gedacht had.

Samen bidden is heel erg intiem, dus je nog niet zo lang bij elkaar bent is het logisch dat het moeilijk kan zijn.

[JoostG 27]

Dit topic is trouwens redelijk algemeen bedoeld, he?

Er zijn meer christelijke stelletjes en zo

[hopeloos 0]

Quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 08:35:32 schreef JoostG het volgende: Dit topic is trouwens redelijk algemeen bedoeld, he? Er zijn meer christelijke stelletjes en zo

ik heb het iets anders geformuleerd.

Maargoed, ik reageerde nou eenmaal op jou, niet op andere stelletjes

[JoostG 27]

Het klopt wel. Samen bidden is moeilijker dan gedacht, zeker omdat het intiem is en je dingen naar boven kunt halen die eigenlijk wel diep gaan.

Ook Dingo haalt goede punten aan. Niet eerder vrijen voordat je samen bidt is op zich een goede tip (al vraag ik me in dit geval af wat er onder 'vrijen' wordt verstaan).

---

Samengevoegd:

Quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 08:42:13 schreef hopeloos het volgende: [...] ik heb het iets anders geformuleerd. Maargoed, ik reageerde nou eenmaal op jou, niet op andere stelletjes

Jaahaaaa.. Ik had het dan ook weer niet expliciet over jou maar voor toekomstige posters

Gekkie

[Propje 0]

Ik ben niet zo'n 'samen-bidder'.. en dan bedoel ik niet alleen in relaties maar ook op verenigings-bijeenkomsten etc... Is dat zo verkeerd?

[Michiel 14]

Quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 08:57:04 schreef Propje het volgende: Ik ben niet zo'n 'samen-bidder'.. en dan bedoel ik niet alleen in relaties maar ook op verenigings-bijeenkomsten etc... Is dat zo verkeerd?

Nee, dat wordt dan ook niet gezegd.

[JoostG 27]

Wat onderscheidt eigenlijk een 'christelijke' relatie van een 'gewone' relatie? Is dat meer dan alleen samen bidden, bijbellezen e.d.?

[Robert Frans 1.537]

Quote:

Wat onderscheidt eigenlijk een 'christelijke' relatie van een 'gewone' relatie? Is dat meer dan alleen samen bidden, bijbellezen e.d.?

Sjaloom JoostG,

Natuurlijk. Het is het voorbereiden op een mogelijke roeping tot het christelijk huwelijk. In de relatie leer je elkaar kennen en oefen je samen in vertrouwen. Je hebt geduld met elkaar en begrijpt het als alles nog niet vlekkeloos gaat. Ook heb je geen seks met elkaar en tast je samen de grenzen af in hoe ver je intiem met elkaar kan zijn.

Als de relatie bijna voor zeker een huwelijk kan worden, spreek je met elkaar over de toekomst, over het krijgen van kinderen en over wat je van elkaar kan en mag verwachten. Je bereid je voor op de te brengen offers en bidt met elkaar dat God jullie daadwerkelijk tot het huwelijk mag roepen. En als die roeping zich aandient, dan ga je als man natuurlijk op je knie.

Nu is dit enkel een globale beschrijving van hoe het meestal zal gaan. Elk stel is weer anders, maar in elk geval binnen het katholieke geloof, waar jij deel van uitmaakt, is de relatie na enige verdieping dus niet vrijblijvend meer, maar een op weg gaan naar het huwelijk. Al biddend, overwegend en leuke-dingen-doende inderdaad.

[Propje 0]

Quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 09:19:43 schreef Michiel het volgende: [...]Nee, dat wordt dan ook niet gezegd.

twas geen aanval hoor.. vroeg me gewoon serieus af of het verkeerd is dat je liever alleen bidt..

[Gast Anon_phpbb]

Ja idd, ook in een relatie kunnen sommige dingen nog wel prive blijven toch?

[JoostG 27]

Maar dat is de vraag niet...

Dit topic heeft als uitgangspunt dat je samen wilt groeien in geloof/bidden etc.

Niet of het moet of niet en of het slecht is als je dat niet wilt of doet

[Propje 0]

Quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 22:32:03 schreef JoostG het volgende: Een relatie met je partner en met God, hoe doe je dat? Hoe betrek je God (aktief) bij je relatie? Wat doe je wel en wat doe je niet in je relatie

is het dus nodig dat je samen bidt? of kun je dat apart van elkaar blijven doen..

[JoostG 27]

Quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 12:38:50 schreef Propje het volgende: [...] is het dus nodig dat je samen bidt?

In het licht van de vra(a)g(en) in de OP : Ja.

Quote:

of kun je dat apart van elkaar blijven doen..

Dat kan toch altijd? Je bidt toch wel vaker alleen? Het is geen vereiste om je gebeden altijd samen te gaan doen.

Maar nogmaals: Mijn vraagstelling is niet of het verkeerd is om niet samen te bidden, mijn vraag is hoe je je relatie op een christelijke manier 'aankleedt'.

[Jyoti 0]

Als ik Propje's vraag goed begrijp is het eerder iets als "kan je God ook betrekken in je relatie zonder samen te bidden? zijn er andere manieren om als christen je geloof te delen met je partner als je zelf liever alleen bidt?".

(Por me even als ik het fout heb he meid.)

[Robert Frans 1.537]

* RobertF hoopt dat JoostG iets met zijn post kan...

[Propje 0]

Quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 18:36:06 schreef Iriacynthe het volgende: Als ik Propje's vraag goed begrijp is het eerder iets als "kan je God ook betrekken in je relatie zonder samen te bidden? zijn er andere manieren om als christen je geloof te delen met je partner als je zelf liever alleen bidt?". (Por me even als ik het fout heb he meid.)

haha prima begrepen hoor!

[Michiel 14]

Quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 11:15:29 schreef Propje het volgende: twas geen aanval hoor.. vroeg me gewoon serieus af of het verkeerd is dat je liever alleen bidt..

Nee, want ook de persoonlijke binding met God is van belang. En inhakende op de verduidelijking van Iriacynthe: Door samen met God bezig te zijn in de vorm van bijbelstudie, catechese, erediensten kan je ook samen groeien in de relatie met God. Beperk het alleen niet tot het samen bidden, want er zijn veel meer dingen die je samen kan doen op geloofsgebied.

[Kapitein 0]

In een "verse" relatie is het samen bidden niet altijd makkelijk. Ik heb echter wel het idee dat vele van onze evangelische broeders en zusters dit toch wel weer wat gemakkelijker doen dan wij "in ons keurslijf geperste" gereformeerden. Voorbeeld: Toen wij net in Canada kwamen hadden we na een x aantal maanden een zware tegenslag. Ik werd gebeld door een Mennonite pastor van een lokale kerk en na ons gesprek wilde hij middels de telefoon met mij bidden, dat is iets wat je een gereformeerde niet zo makkelijk ziet doen. Ik heb dat toen enorm gewaardeerd en ook goed onthouden.

BOT: Ik denk persoonlijk dat het wel de bedoeling is dat je in je relatie dermate groeit dat je samen kunt bidden....... Wanneer je trouwt en je huwelijk wordt ingezegend dan zeg je daarmee ook dat je samen met God verder wil. Het is dan ook fijn wanneer je samen God mag benaderen in het gebed.

Nu wij een aantal jaren getrouwd zijn, zijn er ook een aantal kinderen gekomen. Samen begonnen en nu met zessen, en dus ook met zessen voor God. Zo beginnen wij de maaltijden en eindigen we de maaltijden dan ook in gezamelijk gebed. Als ouder spreek ik met mijn (tiener) kinderen en soms leidt dat ook tot eeen gezamelijk gebed. Ik vraag mijn kind dan ook of hij/zij wil dat ik met hem bid. De eerste keren (hoe raar ook) een beetje eng, maar het went snel.

Heel verhaal, maar samenvattend: Probeer met elkaar de vrijmoedigheid te vinden samen God te zoeken in gebed. Dit wordt uiteindelijk van eng.... vanzelfsprekend. En het maakt dat je uiteindelijk ook de vrijmoedigheid mag habben om dit met je kinderen voort te zetten.

Iets waar ik wel eens moeite mee kan hebben zijn kringgebeden. Maar ook daarvoor geldt: Niks mis mee, het is een enorme zegen wanneer je zo met elkaar de Heere mag ontmoeten.

[JoostG 27]

Quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 18:38:27 schreef RobertF het volgende: * RobertF hoopt dat JoostG iets met zijn post kan...

Hoi Robert,

Ja hoor, er zitten een aantal punten in waar (specifiek) ik wat mee kan. Je post roept echter ook wat vraagtekens op.

Zo vraag ik me af hoe je grenzen aftast in hoeverre je intiem met elkaar kunt zijn. Ik moet eerlijk bekennen dat ik met dit punt ook wat moeite heb. Waar houdt intimiteit op en wordt het lust..?

Verder; wanneer weet je dat een relatie een huwelijk kan gaan worden? Natuurlijk is het wat voorbarig om gelijk over trouwen en kinderen te beginnen (sorry lief, ik besef het nu ) maar wanneer wéét je dat dan? Persoonlijk ben ik vrij serieus in (wederom: specifiek) mijn relatie in die zin dat het niet 'zomaar' iets is en ik wel degelijk van mezelf weet dat er een toekomst in zit. Tenminste, as far as I'm concerned.

[Robert Frans 1.537]

Quote:

Hoi Robert,

Sjaloom JoostG,

Quote:

Ja hoor, er zitten een aantal punten in waar (specifiek) ik wat mee kan. Je post roept echter ook wat vraagtekens op.

Een goed antwoord levert altijd meer vragen op.

Quote:

Zo vraag ik me af hoe je grenzen aftast in hoeverre je intiem met elkaar kunt zijn. Ik moet eerlijk bekennen dat ik met dit punt ook wat moeite heb. Waar houdt intimiteit op en wordt het lust..?

Zodra je dreigt klaar te komen. Klinkt wat plat, maar alles wat tot de "finaliteit van de huwelijksdaad" (ik blijf het een geniale uitdrukking vinden ) kan leiden moet je vermijden. En wat daartoe kan leiden, dat verschilt per persoon. Waarbij het ook kan gebeuren dat je steeds meer kunt hebben naarmate je verder bent in je relatie. Eén regel is echter wel eenvoudig: blijf van elkaars familiejuwelen af.

Quote:

Verder; wanneer weet je dat een relatie een huwelijk kan gaan worden? Natuurlijk is het wat voorbarig om gelijk over trouwen en kinderen te beginnen (sorry lief, ik besef het nu )

Leuke openingszin: met jou zou ik wel de kinderkamer willen schilderen.

Quote:

maar wanneer wéét je dat dan? Persoonlijk ben ik vrij serieus in (wederom: specifiek) mijn relatie in die zin dat het niet 'zomaar' iets is en ik wel degelijk van mezelf weet dat er een toekomst in zit. Tenminste, as far as I'm concerned.

Tja, wanneer weet je het, daar stel je nogal een vraag. In feite weet je het pas als je voor het altaar staat. Als je echt oprecht tegen elkaar "ik hou van je" kunt zeggen en echt het gevoel hebt samen oud te willen worden en een gezin te willen stichten, dan heb je echter al wat meer zekerheid. Goed, het kan dan nog altijd alsnog niet meer wat worden, maar je hebt dan in elk geval wel meer handvatten.

Ik denk echter dat je het pas weet op het moment dat je het echt weet. En wanneer dat moment aanbreekt, dat weet je niet, maar als het dan aanbreekt, dan weet je het ook. En nee, met dit antwoord kun je eigenlijk ook geen klap, maar iets anders weet ik er vrees ik ook niet van te maken...

[JoostG 27]

Quote:

Op vrijdag 21 augustus 2009 10:00:42 schreef RobertF het volgende: Zodra je dreigt klaar te komen. Klinkt wat plat, maar alles wat tot de "finaliteit van de huwelijksdaad" (ik blijf het een geniale uitdrukking vinden ) kan leiden moet je vermijden. En wat daartoe kan leiden, dat verschilt per persoon. Waarbij het ook kan gebeuren dat je steeds meer kunt hebben naarmate je verder bent in je relatie. Eén regel is echter wel eenvoudig: blijf van elkaars familiejuwelen af.

Klinkt... abstract...

Quote:

Leuke openingszin: met jou zou ik wel de kinderkamer willen schilderen.

Ik zal het een er een keer tussendoor gooien, tussen het hoofd- en het nagerecht...

Quote:

Tja, wanneer weet je het, daar stel je nogal een vraag. In feite weet je het pas als je voor het altaar staat. Als je echt oprecht tegen elkaar "ik hou van je" kunt zeggen en echt het gevoel hebt samen oud te willen worden en een gezin te willen stichten, dan heb je echter al wat meer zekerheid. Goed, het kan dan nog altijd alsnog niet meer wat worden, maar je hebt dan in elk geval wel meer handvatten.

Hmmmm.. Dat kan een probleem worden, dan. Mijn ouders hebben nog nooit tegen elkaar gezegd dat ze van elkaar houden

Maar goed, ik bedoelde ook meer wanneer je het van elkaar weet, hoewel ik denk dat het antwoord op die vraag an sich vrij makkelijk is (práten).

Quote:

Ik denk echter dat je het pas weet op het moment dat je het echt weet. En wanneer dat moment aanbreekt, dat weet je niet, maar als het dan aanbreekt, dan weet je het ook. En nee, met dit antwoord kun je eigenlijk ook geen klap, maar iets anders weet ik er vrees ik ook niet van te maken...

Een prachtig Robertaanse uitleg!