Eer

[LodewijkNapoleon 0]

Eigenlijk kan ik m'n vinger er nog steeds niet zo goed opleggen. Wat is er nu eigenlijk zo fijn aan eer? Wat is het nu überhaupt?

Je kan het niet eten, niet drinken, je kunt het niet vasthouden, er niet mee betalen, je kunt er zelfs je poepertje niet mee afvegen.

Een stuk erkenning, ok dat is inderdaad erg fijn, liefde, dáár snak ik naar. Maar eer, ik weet niet, niet om hoogmoedig te zijn ofzo, maar ik ben echt graag de sukkel ofzo als dat ten koste gaat van eer en ten gunste van het goede komt. Dat is niet zozeer knap van mij, integendeel, het gaat me redelijk simpel af.

Nadeel is dat ik dan soms ook wel eens op anderen projecteer; in die zin dat ik dan wel eens denk: \"laat die eer nu eens zitten, dat opent zoveel mogelijkheden\". Maar zoals gezegd, dat het voor mij relatief makkelijk is, maakt het nog niet makkelijk voor een ander.

Dus verlicht mij, laat mij eens invoelen, liefst rechtstreeks uit de 'onderbuik'. Wat maakt 'eer' tot zoiets belangrijks in het mensenleven? Relevante Christelijke insteek is ook prima!

[Hongerige Wolf 0]

Hier ga ik eens uitgebreid over nadenken. Ik kom er op terug!

[Asteraceae 0]

Quote:

Op woensdag 21 januari 2009 09:27:32 schreef Pius_XII het volgende: Eigenlijk kan ik m'n vinger er nog steeds niet zo goed opleggen. Wat is er nu eigenlijk zo fijn aan eer? Wat is het nu überhaupt? Je kan het niet eten, niet drinken, je kunt het niet vasthouden, er niet mee betalen, je kunt er zelfs je poepertje niet mee afvegen. Een stuk erkenning, ok dat is inderdaad erg fijn, liefde, dáár snak ik naar. Maar eer, ik weet niet, niet om hoogmoedig te zijn ofzo, maar ik ben echt graag de sukkel ofzo als dat ten koste gaat van eer en ten gunste van het goede komt. Dat is niet zozeer knap van mij, integendeel, het gaat me redelijk simpel af. Nadeel is dat ik dan soms ook wel eens op anderen projecteer; in die zin dat ik dan wel eens denk: \"laat die eer nu eens zitten, dat opent zoveel mogelijkheden\". Maar zoals gezegd, dat het voor mij relatief makkelijk is, maakt het nog niet makkelijk voor een ander. Dus verlicht mij, laat mij eens invoelen, liefst rechtstreeks uit de 'onderbuik'. Wat maakt 'eer' tot zoiets belangrijks in het mensenleven? Relevante Christelijke insteek is ook prima!

Waardering

[Gast Anon_phpbb]

zoiets is echt moeilijk uit te leggen.. het heeft in ieder geval allemaal te maken met wat andere mensen van je vinden. En iedereen wil uiteindelijk toch dat mensen denken dat ze het goed voor elkaar hebben? Ik wil ook niet dat mensen in m'n omgeving weten dat het k*t gaat. Daar schaam ik me dan voor.. en mss heeft het ook te maken met wantrouw jegens 'de mens' . Je zwaktes laat je niet zien , want dat gaan ze gebruiken.. Als je eer en aanzien hebt dan behandelen mensen je met respect, als je laat merken dat je eigenlijk gewoon een sukkel bent, dan behandelen ze je ook als een sukkel. Nou ja, dat is mijn gedachtengang in ieder geval..

[Gilrea 0]

Ik denk dat iedereen naar een stuk waardering verlangt, zij het bewust of onbewust. Pius, jij zegt het ook al in je openingspost, erkenning en liefde, daar snak je naar. Een mens kan niet leven van brood alleen, er zijn zoveel andere factoren die maken dat een mens kan functioneren in deze wereld. Ik verwijs naar de piramide van Abraham H. Maslow, hij maakte door middel van een piramide zichtbaar welke fundamentele behoeften minimaal bevredigd moeten zijn om een gezonde persoonlijkheid te ontwikkelen.

Het is volgens Maslow zo dat je, om bij een "hoger stadium" in de piramide te komen, eerst door de lagen eronder heen moet. Dus, ben je door de fasen: lichamelijke bevrediging (van aanraking, verzorging tot seksuele behoeften), veiligheid en zekerheid, sociaal contact heengekomen (dit gebeurd over het algemeen in de opvoeding), dan krijg je ook behoefte aan waardering en erkenning. En door die waardering en erkenning kom je tot zelfontplooiing.

Oké, dit is een mega-technisch verhaal, maar ik hoop dat iedereen een beetje snapt wat ik bedoel. Waardering, erkenning en dus ook eer is in mijn opinie een basisbehoefte van de mens.

[Annatar 0]

Maslow heeft een veel te eenzijdig mensbeeld. Hij zet de mens neer als een soort beest waarin de bovennatuurlijke natuur totaal niet aan bod komt. Ik kan er weinig mee.

[Gilrea 0]

Quote:

Op woensdag 21 januari 2009 13:39:07 schreef Bonaventura het volgende: \Hij zet de mens neer als een soort beest waarin de bovennatuurlijke natuur totaal niet aan bod komt.

Wat bedoel je daar precies mee?

[LodewijkNapoleon 0]

Maar laat ik het zo zeggen;

er kunnen situaties zijn waarin geëerd worden en geliefd worden wat tegenover elkaar staan. Als ik geëerd wordt door wat ik doe, wat voor truukjes ik kan, maar ik weet dat het ook echt daarom gaat, dan wissel ik dat graag in voor geliefd-zijn.

Of wat ik ook wel meegemaakt heb, zeker in m'n verleden, dat mensen bang voor me waren. En ook als zodanig een soort eer bewezen.

Ja wat moet ik ervan zeggen, ik word er totaal niet blij van en ik wissel het graag in voor geliefd zijn.

Dan heb je ook nog situaties dat je zeg maar formeel op je strepen kan gaan staan, zeg maar net als apen die zich bedreigt voelen. Ik weet niet, ik voel me sowieso niet zo heel bang door concrete dingen. Maar (jaja heel rationeel) het werkt vaak ook niet, je kunt vaak beter je gevoel laten zien, en dát dragen als een sterkte, want in 99% van de gevallen 'dwingt' dat de ander tot een gesprek. Het is goed, en het is, zo is mijn ervaring, krachtiger als een vuistslag.

Maar goed, dat is mijn gevoel he? Ik kan de reacties nog niet he-le-maal volgen, maar zal ze nog verder op me laten inwerken.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op woensdag 21 januari 2009 12:57:02 schreef zoveel vragen nu nog antwoorden het volgende: Waardering

In hoeverre komt dat overeen met geliefd worden?

[Annatar 0]

Quote:

Op woensdag 21 januari 2009 13:42:03 schreef Gilrea het volgende: [...] Wat bedoel je daar precies mee?

Het stelt de mens voor als een beest dat aan een aantal behoeften moet voldoen om tevreden te zijn. Deze behoefte zijn ook bevredigbaar en zo kan de mens ook tevreden zijn zich verder ontwikkelen. Als een soort tamagotchi.

De mens is echter ook beeld-van-God en daardoor ook mysterie. Daar is geen ruimte voor in theorieën als die van Maslow.

[Asteraceae 0]

Quote:

Op woensdag 21 januari 2009 14:03:09 schreef Pius_XII het volgende: [...] In hoeverre komt dat overeen met geliefd worden?

Waardering is om wat je doet, liefde heeft dat in veel mindere mate

[Olorin 155]

Er is trouwens ook nog zoiets als eer voor wat voor je zelf geldt. Zoiets als dat je niet iemand gaat bedriegen, ook al kom je er nog prima mee weg en zou niemand het door hebben. Maar dat je het niet doet, omdat het je eergevoel aantast.

Of niet weg vlucht en iemand anders met de problemen laat zitten omdat het laf zou zijn en dus je eergevoel aantast.

Of dat je je doel wilt bereiken en dus niet wilt opgeven, omdat je eer ermee samen hangt, omdat je niet wilt verliezen van jezelf. Ook al boeit het de hele wereld niet wat jij nou doet.

Dan kan het iets zijn waar je dat niet voor het winnen van respect bij de ander probeert te doen, maar het ook het eergevoel voor jezelf gaat. Dat je jezelf nog recht in de spiegel durft aan te kijken.

[Andere Jas 2]

Eer heb ik altijd beschouwd als een soort van mystificering van onbegrip, onwil en afhankelijkheid van je eigenwaarde van anderen. Dat is eer op ethisch niveau

Als je leeft op esthetisch niveau dan heb je ook eer, maar deze is onafhankelijk van anderen en voornamelijk de voldoening in goeie keuzes van jezelf vergelijkbaar met het genieten van een goeie whiskey of sigaar zonder daarbij hoogmoed of egocentrisme te worden. Kort door de bocht gezegd omdat andere alternatieven te makkelijk zijn.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op woensdag 21 januari 2009 15:19:50 schreef Olorin het volgende: Er is trouwens ook nog zoiets als eer voor wat voor je zelf geldt. Zoiets als dat je niet iemand gaat bedriegen, ook al kom je er nog prima mee weg en zou niemand het door hebben. Maar dat je het niet doet, omdat het je eergevoel aantast. Of niet weg vlucht en iemand anders met de problemen laat zitten omdat het laf zou zijn en dus je eergevoel aantast. Of dat je je doel wilt bereiken en dus niet wilt opgeven, omdat je eer ermee samen hangt, omdat je niet wilt verliezen van jezelf. Ook al boeit het de hele wereld niet wat jij nou doet. Dan kan het iets zijn waar je dat niet voor het winnen van respect bij de ander probeert te doen, maar het ook het eergevoel voor jezelf gaat. Dat je jezelf nog recht in de spiegel durft aan te kijken.

Ik lees dit, en het eerste wat ik dan denk ik: wat verschilt het dan met die dingen doen uit liefde? Is eer dan een meer externe motivatie? Of... ?

(ja sorry dat ik er over door blijf zagen, ik probeer het te volgen )

[Olorin 155]

Quote:

Op woensdag 21 januari 2009 15:57:27 schreef Pius_XII het volgende: [...] Ik lees dit, en het eerste wat ik dan denk ik: wat verschilt het dan met die dingen doen uit liefde? Is eer dan een meer externe motivatie? Of... ? (ja sorry dat ik er over door blijf zagen, ik probeer het te volgen )

Stel je bent bezig met een drankwedstrijd om te bewijzen dat jullie toch echte mannen zijn!

Iedereen moet 5 liter appelsap drinken (tja, we zitten wel op een cristelijk forum )

Een aantal hebben het gedaan, jij bent bezig met je vierde liter. Maar dan is de tijd om en staakt men de wedstrijd en men loopt weg.

Daar sta je in je eentje. Je pakt de vijfde liter en drinkt die toch op.

Dat is eergevoel. Niemand ziet het, niemand rekent je er ook op af als je het niet gedaan had. Je had een geldig excuus: het spel was afgelopen. Maar: jij wéét dat je het kunt en het ook gedaan hebt.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op woensdag 21 januari 2009 16:07:10 schreef Olorin het volgende: [...] Stel je bent bezig met een drankwedstrijd om te bewijzen dat jullie toch echte mannen zijn! Iedereen moet 5 liter appelsap drinken (tja, we zitten wel op een cristelijk forum ) Een aantal hebben het gedaan, jij bent bezig met je vierde liter. Maar dan is de tijd om en staakt men de wedstrijd en men loopt weg. Daar sta je in je eentje. Je pakt de vijfde liter en drinkt die toch op. Dat is eergevoel. Niemand ziet het, niemand rekent je er ook op af als je het niet gedaan had. Je had een geldig excuus: het spel was afgelopen. Maar: jij wéét dat je het kunt en het ook gedaan hebt.

Ja, dat snap ik dus niet.

[Olorin 155]

Quote:

Op woensdag 21 januari 2009 16:09:54 schreef Pius_XII het volgende: [...] Ja, dat snap ik dus niet.

Het hangt een beetje met je zelfbeeld samen. Dat je jezelf geen looser vindt, dat je wellicht trots op jezelf kunt zijn.

Eergevoel is ook een 'gevoel', niet iets rationeels.

Klingons (star trek), die hebben eer.

Althans, dat zouden ze moeten hebben, vaak komt het er op neer dat het een farce naar de buitenwereld is gericht op status in de samenleving.

Een klingon met een écht eergevoel is Worf. Martok trouwens ook.

In het middeleeuws ridderideaal stond echte eer ook heel hoog aangeschreven. Maar net als bij de klingons was dat m.i. in de adelijke samenleving zelf ook maar al te vaak iets gericht op status en aanzien ipv dat het echt om eer gaat.

Het verschil tussen die twee dingen is zeg maar (als vergelijking het verschil tussen een vroom leven leiden of je vroom voordoen aan de buitenwereld.

Althans, dat is mijn eigen visie.

[vrijeFreddy 0]

Dat je een doel in je leven hebt, maakt eer ook tot iets belangrijks.

Dat je een streef hebt waar je naartoe kunt leven.

Je hebt invulling.

En eer is meer positief.

Hoogmoed is negatief.

Eer is een gevoel of een principe dat samengaat met rechtvaardiging of sportiviteit. Je houdt je vast aan een bepaald principe omdat je weet dat iedereen weet dat het zo hoort.

Je kunt winnen en winnen.

Je kunt winnen omdat je de beste bent, maar je kunt ook winnen omdat je vals gespeeld hebt.

Het fijne aan eer is dat sportief winnen je een goed gevoel geeft.

Je kunt ook hoogmoedig zijn, maar dan gaat het je niet om het winnen, maar dan gaat het je erom dat je de ander wilt laten verliezen. Bij hoge moed had je jezelf te hoog inschat, maar gaandeweg zie je dat de tegenstander beter is en zo ga je vals spelen, omdat je de ander niet de eer wilt geven, terwijl je wel weet dat hij die verdient.

[Olorin 155]

Trouwens ook leuk:

Eer en christendom. Het wringt een klein beetje en het is niet een christelijke deugt (wat niet zegt dat het gelijk fout is, alleen wringt het soms wel een beetje). Toch zie je juist in de middeleeuwse cultuur zowel religie als eer een prominente rol innemen.

[Étoile 0]

Admod note: Offtopic en niet opbouwende post verwijderd.

[Gast Anon_phpbb]

-

[Olorin 155]

Quote:

Op woensdag 21 januari 2009 22:50:42 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...] En dat is wmb de enige relevante betekenis van eer. Je eigen eer, je goede naam, is één van de waardevolste zaken die je hebt in deze wereld, en één van de zaken die je maar één keer kan kwijt raken.

Wat ik bedoelde wat dat eer los van wat de wereld over je denkt kan bestaan. Als de hele wereld denkt dat je een lafaard en een verader bent, maar dat jij wéét dat dit niet zo is en jij die last draagt juist vanuit je eer, omdat jij je woord niet zult breken: Dan is dat zeer eervol.

[Gast Anon_phpbb]

-

[vrijeFreddy 0]

Quote:

Op woensdag 21 januari 2009 14:01:08 schreef Pius_XII het volgende: Maar laat ik het zo zeggen; er kunnen situaties zijn waarin geëerd worden en geliefd worden wat tegenover elkaar staan. Als ik geëerd wordt door wat ik doe, wat voor truukjes ik kan, maar ik weet dat het ook echt daarom gaat, dan wissel ik dat graag in voor geliefd-zijn. Of wat ik ook wel meegemaakt heb, zeker in m'n verleden, dat mensen bang voor me waren. En ook als zodanig een soort eer bewezen. Ja wat moet ik ervan zeggen, ik word er totaal niet blij van en ik wissel het graag in voor geliefd zijn.

Ja en als je geliefd wordt, heb je ook eerbied voor die mensen. En als zij jou vereren omdat je hun liefhebt, is het wel een positieve eer.

Op deze manier zul je er wel vrolijk van worden, maar als je weet dat men tegen je truukjes opkijkt, bestaat er het gevaar dat je je verheven voelt boven anderen.