Al te gemakkelijke sympathie

[LodewijkNapoleon 0]

Als houding van andere tegenover homosexueel-geaarde medemensen, schrijft de Kerk dit voor:

KKK 2358 Bij een niet gering aantal mannen en vrouwen is de homoseksuele neiging diepgeworteld. Zij kiezen niet zelf hun homoseksuele instelling uit; de homoseksualiteit betekent voor de meesten van hen een beproeving. Men moet deze mensen met respect, begrip en fijngevoeligheid behandelen. Men moet iedere vorm van onrechtmatige discriminatie vermijden. Ook deze mensen zijn geroepen om in hun leven de wil van God te volbrengen en - als zij christen zijn - de problemen die zij als gevolg van hun instelling ondervinden, te verenigen met het kruisoffer van de Heer.

Maar waar het mij in dit topic om gaat is niet zozeer homosexualiteit. Wat mij opvalt, is dat er tegenwoordig, gelukkig, vanuit welke hoek ook, veel meer begrip en sympathie te vinden is voor homosexualiteit. Maar het is allemaal zo 'gemakkelijk' naar mijn gevoel. Iedereen vindt het, dus echt een inspanning ervoor hoef je niet te leveren.

Maar er zijn ook nog genoeg 'groepen' die afwijken van 'normale' sexualiteit, waarbij dat niet het geval is.

Om een voorbeeldje te geven; op een forum eldersch kondigde een OKK-priester aan dat zijn kerk ook homorelaties in ging zegenen. Ik bevroeg hem wat voor theologie daar achter zat, kwam niet echt een antwoord op, behalve dan dat het uit een soort sympathie was. Maar toen maakte ik een vergelijking; \"waarom zegent de OKK wél homorelaties in, maar geen polygame relaties of bijv. broer-zuskoppels\". Niet dat die zaken één op één met elkaar te vergelijken zijn, laat staan met elkaar, maar ik was toch wel benieuwd naar een antwoord.

Wat er toen gebeurde heeft mij erg verbaast; er kwam geen enkel redelijk antwoord, maar de sympathie die hij voor homo's aan de dag legde, veranderde omgekeerd evenredig met een enorme walging voor die andere twee groepen. Sindsdien heb ik dat argument een paar keer uitgeprobeerd bij wat meer 'linkse' gelovigen. En tot nog toe eigenlijk steeds hetzelfde resultaat.

Omgekeerd trouwens ook. Er zat daar ook een katholieke priester, behoorlijk streng in de leer enzo, misschien iets té stijl af en toe, daar ben ik nog niet over uit. Maar hij trok wel steeds één lijn. Streng in de leer, maar als het ging over hoe je pastoraal moet omgaan met b.v. bovengenoemde gevallen, maar ook pedofielen, zoöfielen, necrofielen, transseksuelen, maar ook gewoon gescheiden mensen enz. dan goldt voor hem ook wat in KKK 2358 beschreven staat.

Nou, dat was een beetje mijn waarneming, wat voor conclusies ik er precies uit moet trekken weet ik nog niet, behalve dan ook proberen liefde en sympathie te tonen daar waar het minder makkelijk is voor mezelf.

Vul maar aan.

[Propje 0]

tsja zit wat in.. hoewel er natuurlijk wel grote verschillen te noemen zijn zoals het grotere risico bij broer-en-zus-relatie op gehandicapte kinderen.. dus dan heeft de relatie een negatief gevolg terwijl er in een homoseksuele relatie geen kinderen 'de dupe' zijn..

maar ik snap je punt hoor!

[Hongerige Wolf 0]

Ligt het verschil niet inderdaad, zoals Propje opmerkt, in het feit, dat een relatie geen nadelige gevolgen mag hebben voor de betrokkenen (volwassene met kind, bestialiteit) of anderen (bijvoorbeeld de eventuele kinderen uit een broer-zus relatie)? Waar ik me altijd over verbaas, is dat die afkeuring van incestueuze relaties wereldwijd is (Lévi-Strauss heeft hier ook wat onderzoek naar gedaan), terwijl dat voor homoseksuele relaties niet het geval is. Dat is wel opvallend.

Wat me ook opvalt, is de felheid waarmee die priester uit jouw verhaal reageerde. Dit zie je inderdaad vaak bij mensen terug, een direct afwijzen om er maar niet bij stil te hoeven staan? Maar wat zou daar dan de oorzaak van zijn?

[Nils 0]

Quote:

Op donderdag 15 januari 2009 13:17:00 schreef Pius_XII het volgende: Niet dat die zaken één op één met elkaar te vergelijken zijn

Waarom niet? Polygamie lijkt mij niet schadelijk, tevens voor een broer-zus relatie. Als mensen zich prettig voelen bij ongebruikelijke zaken, mogen ze wat mij betreft hun gang gaan. Het problematische is, dat als groepen iets doen, het respectabel is (waarom verdient het als meer mensen het doen, opeens meer sympathie?). Als je op de kleinere schaal gaat kijken, namelijk op individuele schaal, is er geen kenmerkend verschil.

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op donderdag 15 januari 2009 14:44:01 schreef Hongerige Wolf het volgende: Ligt het verschil niet inderdaad, zoals Propje opmerkt, in het feit, dat een relatie geen nadelige gevolgen mag hebben voor de betrokkenen (volwassene met kind, bestialiteit) of anderen (bijvoorbeeld de eventuele kinderen uit een broer-zus relatie)?

maar wat is 'nadelig' ?

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op donderdag 15 januari 2009 14:54:06 schreef Luxuria het volgende: [...] maar wat is 'nadelig' ?

Dat het iemand in beginsel altijd (teveel) schade toebrengt, ofzo?

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op donderdag 15 januari 2009 14:44:01 schreef Hongerige Wolf het volgende: Wat me ook opvalt, is de felheid waarmee die priester uit jouw verhaal reageerde. Dit zie je inderdaad vaak bij mensen terug, een direct afwijzen om er maar niet bij stil te hoeven staan? Maar wat zou daar dan de oorzaak van zijn?

Wat ik opvallender vond (maar misschien wel had kunnen weten hoor) was de toon van die ultra-orthodoxe priester (waarbij ik ultra-orthodox in dit geval wel een redelijk passende term vind, i.t.t de FSPPX).

Maar laat ik eens een gok doen, het goedkeuren van homo-inzegeningen bij de OKK is vooral een kwestie van 'onderbuikgevoelens', zo van: het voelt goed, dus doen we het.

Ik wil niet zeggen dat er, zeker vanuit hun standpunt, niet iets te bedenken valt waarmee je het ook theologisch zou kunnen onderbouwen, maar dát het zo is, heb ik niet waargenomen.

Overigens, dat met pedofielen en die andere meer extreme zaken; misschien is het juist een duidelijk, rationeel kader dat makkelijker de mogelijkheid biedt om enerzijds ergens een duidelijk standpunt over te hebben, en dan toch mensen met liefde tegemoet te kunnen treden. Want als het alléén een onderbuikgevoelskwestie is, dan slaat het net zo gemakkelijk weer een keer om.

[Machiavelli 0]

Verbaast mij niet, er zijn maar weinig 'progressieven' die in dat opzicht consequent durven te zijn of toegeven dat ze een subjectieve scheiding maken gebaseerd op onderbuikgevoelens en traditie.

[Asteraceae 0]

Quote:

Op donderdag 15 januari 2009 18:10:17 schreef Machiavelli het volgende: Verbaast mij niet, er zijn maar weinig 'progressieven' die in dat opzicht consequent durven te zijn of toegeven dat ze een subjectieve scheiding maken gebaseerd op onderbuikgevoelens en traditie.

Maar op basis van traditie zou homoseksualiteit ook met weinig sympathie bekeken moeten worden.

[Machiavelli 0]

Quote:

Op donderdag 15 januari 2009 18:15:14 schreef zoveel vragen nu nog antwoorden het volgende: [...] Maar op basis van traditie zou homoseksualiteit ook met weinig sympathie bekeken moeten worden.

Klopt, daarom zal men zich ook zelden openlijk op traditie beroepen, niettemin is de weerstand tegen polygame huwelijken vaak gebaseerd op emoties die gekleurd zijn door traditie.

[LodewijkNapoleon 0]

mijn punt was eigenlijk meer dit: nog los van wat je nu eigenlijk van welke praxis ook vindt; een houding van 'haat de zonde, maar heb de zondaar lief'.

[BookerT 0]

Ik vind het vrij moeilijk als biseksueel zijnde. Toch is de Bijbel vrij duidelijk over seksuele relaties tussen mannen. Maar goed; ik val meer op uitstraling dan op geslacht heb ik wel eens het idee. Ik mag dan wel katholiek worden, maar kan gewoon weinig met dit deel van de leer, hoewel ik mezelf toch echt als een orthodox christen beschouw..

Wat mij eigenlijk veel meer bezighoud is wat men wél mag. Ik zie gewoon niet in wat er mis is als twee mannen samenwonen of een relatie hebben. Ik KAN het niet zien, misschien wil ik het wel niet zien. Ik hoop dan maar dat ik een leuke vrouw tegenkom ipv een man. Maar goed, er zijn persoonlijke redenen waarom ik het celibaat overweeg, en dit is er één van.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:42:20 schreef BookerT het volgende: Ik vind het vrij moeilijk als biseksueel zijnde. Toch is de Bijbel vrij duidelijk over seksuele relaties tussen mannen. Maar goed; ik val meer op uitstraling dan op geslacht heb ik wel eens het idee. Ik mag dan wel katholiek worden, maar kan gewoon weinig met dit deel van de leer, hoewel ik mezelf toch echt als een orthodox christen beschouw.. Wat mij eigenlijk veel meer bezighoud is wat men wél mag. Ik zie gewoon niet in wat er mis is als twee mannen samenwonen of een relatie hebben. Ik KAN het niet zien, misschien wil ik het wel niet zien. Ik hoop dan maar dat ik een leuke vrouw tegenkom ipv een man. Maar goed, er zijn persoonlijke redenen waarom ik het celibaat overweeg, en dit is er één van.

De sleutel zit 'm in je zicht op sexualiteit. Als je de uitoefening daarvan als vrij centraal ziet in je leven, dan is het een probleem. Maar dan is het nog steeds een probleem wat óók voor hetero's geldt, al is hun lobby om het te verdoezelen wat krachtiger.

[Dan 0]

Er is denk ik ook een groot verschil tussen wat goed/fout is en begrip hebben voor de mens. Iedereen maakt fouten, sommige fouten zijn maatschappelijk meer geaccepteerd dan anderen, maar daarom niet minder fout. Sympathie zou niet te maken moeten hebben met wat, of hoe iets fout gedaan is/wordt, maar met liefde voor de mens, de innerlijke mens.

Ik denk dat je daarbij niet moet kijken naar wat iemand doet, maar wat in iemands hart/binneste leeft. Wat vind een persoon zelf van zijn eigen gedrag, wat is de intentie van een persoon.

Jezus kwam ook niet om rechtvaardigen te redden, maar juist om zondaren te redden, en dat zijn uiteindelijk de mensen die zich bewust zijn van hun eigen zonden, en daar zelf bedroefd over zijn of mee worstelen.

En verder is datgene wat in iemand leeft niet altijd even duidelijk zichtbaar, zelfs niet voor de persoon zelf. Soms is er een daad van grote liefde nodig om het hart van iemand open te stellen voor zijn eigen zonden.

En liefde geven en tonen is onze taak, het oordeel ligt bij iemand anders

[Machiavelli 0]

Haat de zonde, maar heb de zondaar lief.

Prachtige instelling, een christelijke houding, maar erg lastig uit te dragen of te begrijpen door 'buitenstaanders, met name als het gaat om zaken als homoseksualiteit.

Ik las gisteren op de Daily Dish een post met daarin een opmerking van een (homoseksuele) lezer die er niet over uit kwam hoe zijn tante, zijn lieve tante die zelfs hem en zijn partner uitgenodigd had om in haar huis te verblijven, tegelijk geld kon geven aan organisaties die de mogelijkheid voor homoseksuele huwelijken wilden verbieden.

Voor die tante waarschijnlijk een kwestie van de zonde haten, maar haar neef, de zondaar, liefhebben.

Voor de neef een dubbele, waarschijnlijk hypocriete, houding.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 23:44:41 schreef Machiavelli het volgende: Voor de neef een dubbele, waarschijnlijk hypocriete, houding.

Toch is dat de worsteling waar je je als Christen áltijd in begeeft. En die alleen te verzachten valt met zelfgave. Zeggen wat het met je doet enzo. Maar dat is verzachten idd. Je neemt het niet geheel weg. Het wordt pas duidelijker in situaties van nood.

Wat ik echter heb willen 'aantonen' in dit topic, isdat uiteindelijk iederen er tegenaan loopt, Christen of niet.