Perfectionisme; alles of niets

[LodewijkNapoleon 0]

Het is een béétje vergelijkbaar met dit topic;

link

Maar dan wat mij betreft wat laagdrempeliger en meer geschikt voor de nieuwe opzet van dit subforum.

Waar ik het over wil hebben is feitelijk dit; ik heb zelf heel lang de instelling gehad dat iets goed moest gebeuren, of anders maar helemaal niet. Ook nu nog heb ik van de psycholoog één groot advies gekregen, doe rustig aan, en probeer de dingen in kleine stukjes te hakken.

Maar even in het algemeen he? Als je er vanuit gaat dat de mens niet perfect is, maar je bent tóch erg perfectionistisch ingesteld, dan kan dat, denk ik, voor een hele hoop slechte situaties zorgen. Ik ben nu zo ver dat ik denk dat perfectionisme in hoofdzaak nadelig is.

Om eens wat voorbeeldjes te noemen; stel dat je alleen wil bidden als alle omstandigheden perfect zijn, je de juiste woorden weet te vinden, je 'in de juiste stemming' bent. En dat vervolgens natuurlijk maar weinig allemaal tegelijk gebeurt, zodat je netto gezien uiteindelijk maar weinig bid.

Uit mijn jeugd weet ik nog wel dat mijn broertje en ik altijd voetbalde, hij was er véél beter in dan ik met m'n motoriek van niks. Maar wat ik méé had en hij niet, is dat ik dat dóórhad, en probeerde zo effectief mogelijk te voetballen; die bal moest er in, punt uit, maakt niet uit hoe. En hij wilde het altijd te mooi maken, truukje dit, truukje dat, en dat ging heel vaak nét even mis, en ging ik er met de bal vandoor.

Maar ook bij andere zaken kan je je wellicht soortgelijke situaties indenken, waarbij je de lat zó hoog legt dat er niets gebeurt.

Kortom, mijn stelling is dat perfectionisme hoofdzakelijk een kwaal is waar je, zeker als Christen je bewust van moet zijn, en moet afleren.

Want de mens is niet perfect, en les één van het Christendom is de vorige notie inzien, en leven vanuit wat je bent, niet vanuit het beeld dat je wil zijn. En om vervolgens ook leren dingen half te doen als het niet helemaal kan, en als dat niet lukt, dan maar voor een kwart.

[Étoile 0]

Oneens, ik denk dat je juist altijd het best mogelijke na moet streven en juist als christen daar niet onverschillig in moet zijn. Geen dingen half doen, maar alles heel.

Quote:

stel dat je alleen wil bidden als alle omstandigheden perfect zijn, je de juiste woorden weet te vinden, je 'in de juiste stemming' bent. En dat vervolgens natuurlijk maar weinig allemaal tegelijk gebeurt, zodat je netto gezien uiteindelijk maar weinig bid.

Ik vind het een vreemd voorbeeld, omdat het er om gaat iets perfect te willen doen. Ik denk dat de drive om het dan tóch goed te willen doen, ondanks de omstandigheden, groter is dan de minder goede omstandigheden.

De mens is inderdaad niet perfect, maar waarom is het dan verkeerd het toch na te streven? Verval je anders niet juist in een soort passiviteit?

[Dubito 0]

Perfectionisme is prima, want dan kan ik genieten van alle meesterwerken die perfectionisten in kunst, literatuur, wetenschap, sport en muziek voortbrengen.

Ook basale dingen in het leven, zoals een vliegtuig, de lift op kantoor, de pc waarachter ik dit typ, ik ben zo blij dat die veilig en perfect geschikt zijn voor hun taak. En de vruchten van het land, perfect om mijn honger te stillen (ik vergeet dan maar even de gekke koeien ziekte etc)

[Csoki Torta 0]

Ik ben het niet geheel eens met je stellig..

Ja, perfectionisme is niet altijd goed. Maar ben je niet te perfectionistisch als je dan ook nog eens je perfectionisme wil afleren? Vraag je dan niet teveel van jezelf?

Ik denk dat je je eigen perfectionisme beter kan proberen te nuanceren dan helemaal af te leren. Want soms is het juist goed, je leert namelijk van je fouten die je ziet en kan het de volgende keer beter doen. Terwijl iemand die het tegenovergestelde van perfectionistisch is niet eens ziet dat iets niet helemaal goed is gegaan.

Ik denk dat mijn perfectionisme in werkstukken toch wel gewaardeerd word door leraren. Ik heb toch vaker een beter cijfer dan de anderen. Al heb ik wel door dat ik niet teveel van mezelf moet verwachten, ik kan niet alles tegelijk en gelukkig zie ik dat dan ook en probeer ik mijn aandacht te verdelen.

Ik denk wel dat je heel erg moet oppassen met je perfectionisme af te spiegelen op anderen. Want wat jij goed kan wil niet zeggen dat zij dat goed kunnen.. en niets is zo vervelend als iemand die hogen eisen aan zichzelf stelt maar dan ook nog eens aan jou.. dit kan daarnaast ook zorgen voor veel teleurstellingen.

Liefs

[Nynthe 1]

Alles of niets is ook zo van het ene naar het andere uiterste denk ik.

Ik kan op sommige gebieden enorm perfectionistisch zijn. En dan nog niet eens zozeer gericht op mijn resultaten, maar meer qua inzet, kracht, doorzettingsvermogen en orginaliteit denk ik. Ik weet dat ik niet snel een perfect resultaat zal behalen, maar eis wel min of meer van mezelf dat ik er heel veel van mezelf in stop. Teveel dus soms. Ik vertik het om simpele onderwerpen te kiezen voor verslagen bijv, waardoor ik het mezelf weer veel te moeilijk maak en wat veel tijd kost. Of ik blijf maar door stomen en zet mijn eigen problemen opzij als ik het idee heb dat ze me op het werk nodig hebben.

Ik weet dus dat ik geen perfecte resultaten zal halen, maar het zal me er niet van weerhouden om me in te zetten. Het is dus geen 'alles of niets' maar meer 'zoveel mogelijk proberen te geven'

Het is niet altijd goed voor me, maar ik denk dat het wel goed is om je verantwoordelijkheden, sterke en verbeterpunten te kennen en soms meer te geven wat je kan ipv waar je maar zin in hebt.

Zeg maar

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op woensdag 03 december 2008 17:05:52 schreef Karin het volgende: Oneens, ik denk dat je juist altijd het best mogelijke na moet streven en juist als christen daar niet onverschillig in moet zijn. Geen dingen half doen, maar alles heel.

Ok, maar, en dat is een beetje het punt waar ik op zit te dubben; wat nou als je perfectionisme ertoe leidt dat je de lat zó hoog legt, dat er uiteindelijk niets gebeurt (=want niet perfect genoeg), of dat je er gewoon niet aan begint.

Quote:

De mens is inderdaad niet perfect, maar waarom is het dan verkeerd het toch na te streven?

Hmmm... het is uiteindelijk misschien slechts een kwestie van semantiek en insteek; maar mijn uitgangspunt is dat je geheiligd wordt, gered wordt en dat je daarvoor eerst door en door je zwakheden moet kennen, en vervolgens moet meewerken.

Zoals ik al zei, misschien is het een langs elkaar heen praten en bedoelen we niet zo heel veel anders, maar op het oog lijkt me dat heel verschillend van perfectionisme.

---

Samengevoegd:

Quote:

Op woensdag 03 december 2008 17:35:21 schreef Nynthe het volgende: Zeg maar

Ik weet het niet, maar dat is toch genuanceerd wat anders als wat ik bedoel.

[Sacerdos 0]

Quote:

Op woensdag 03 december 2008 17:05:52 schreef Karin het volgende: Oneens, ik denk dat je juist altijd het best mogelijke na moet streven en juist als christen daar niet onverschillig in moet zijn. Geen dingen half doen, maar alles heel. [...] Ik vind het een vreemd voorbeeld, omdat het er om gaat iets perfect te willen doen. Ik denk dat de drive om het dan tóch goed te willen doen, ondanks de omstandigheden, groter is dan de minder goede omstandigheden. De mens is inderdaad niet perfect, maar waarom is het dan verkeerd het toch na te streven? Verval je anders niet juist in een soort passiviteit?

[sluimer 0]

Perfectionisme is een soort verslaving voor mij en ik vind het niet bijzonder prettig om fouten te maken. Toch realiseer ik me tevens dat ik hierdoor vaak niet echt kan genieten van de resultaten op zich, omdat de inzet eigenlijk meer het beste er uithalen is, tegenover simpelweg falen en wonden likken.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op woensdag 03 december 2008 22:59:09 schreef sluimer het volgende: Perfectionisme is een soort verslaving voor mij en ik vind het niet bijzonder prettig om fouten te maken. Toch realiseer ik me tevens dat ik hierdoor vaak niet echt kan genieten van de resultaten op zich, omdat de inzet eigenlijk meer het beste er uithalen is, tegenover simpelweg falen en wonden likken.

Dat komt dichter in de buurt van wat ik bedoel.

[Casper 0]

eens

het zit mij het duidelijkst dwars bij tekenen, ik begin achteloos iets te tekenen en ik ben er echt blij mee, daarna zet ik me er voor in om het nog mooier te doen en elk lijntje wat ik zet is vervolgens verkeerd en word uitgegumd, na 5 minuten gummen zit er een gat in het papier en kan de tekening de bak in

ik kan echt dagen kwaad zijn als ik iets teken wat niet voldoet aan mijn eisen,bij andere dingen heb ik dit minder omdat ik niet vaak het gevoel heb echt iets te kunnen.

[Nynthe 1]

Quote:

Op woensdag 03 december 2008 22:31:11 schreef Pius_XII het volgende: Ik weet het niet, maar dat is toch genuanceerd wat anders als wat ik bedoel.

Dat 'zeg maar' is eerder een soort uitdrukking van me. Klinkt als 'weet je wel'

Het was gewoon even mijn gedachtegang nav je OP

[audacity 0]

ik vind perfectionisme wel een kwaal. teneerste is het een vorm van hoogmoed dat ik de lat voor mezelf vaak hoger leg, dan dat de lat gelegd wordt door degene aan wie ik verantwoording schuldig ben. Ten tweede is het niet zo relax leven. Niet dat je je niet maximaal in zou moeten zetten voor geloofszaken, absoluut. Maar ik denk dat je pas een perfectionist ben als je je maximaal inzet en niet tevreden bent.

Hoe leer je perfectionisme af? Heeft iemand tips? Ik wil er eigenlijk wel vanaf.

[Annatar 0]

Ik heb soms ook last van perfectionisme. Ik definieer het dan niet als het gewoon menselijk streven om iets zo goed mogelijk te doen maar echt als een gevoel of gedachte die je frustratie oplevert. Dit manifesteert zich bij mij zo nu en dan op verschillende gebieden als studie, werk, sociaal maar ook spiritueel.

Als ik door een fout op een tentamen lager heb gehaald dan ik had kunnen hebben kan me dit echt frustreren. Het kan me dan echt in de weg zitten bij andere activiteiten die ik op die dag onderneem. Mijn gedachten gaan er dan te pas en te onpas naar uit en maken me chagerijnig en prikkelbaar.

Op geestelijk gebied heb ik het soms als ik bijvoorbeeld een gebedstijd uit het brevier door drukte heb gemist of me niet goed kan concentreren tijdens mijn meditatie. Ook dat kan me op dezelfde manier onder de huid gaan zitten.

Waarom is dit niet goed? Het is niet goed omdat het juist een goed functioneren op dezelfde gebieden in de weg staat. Je kunt niet goed bidden als je gefrustreerd bent omdat je je eigen menselijke gebedsplanning in de war hebt laten lopen. Het levensplan is van gigantisch belang maar het moet uiteindelijk tot een doel leiden: de ware aanbidding van God. Perfectionisme geeft aan dat ik mijn plan op zichzelf als een soort doel lijk te zien. Dat is afgoderij en zelfverheerlijking.

Hetzelfde met de studie. Ik studeer om mijn kennis te verdiepen en me zo te bekwamen in de discipline die ik bestudeer. Als ik al mijn frustratie uit laat gaan naar een iets lager cijfer wordt de studie een doel i.p.v. het doel: het vergaren van de juiste kennis. Ik streef dan naar zelfverheerlijking i.p.v. naar dienstbaarheid.

Wat je tegen perfectionisme kan doen? Wat bij mij vooral geholpen heeft en nog steeds helpt is zelfreflectie. Probeer je gedachten die tot je perfectionisme leiden te onderzoeken. Wat is de essentie van die gedachten? Waarom heb je ze? Probeer er dan aan te werken en zie onder ogen dat je inderdaad te kort schiet.

De positieve kant is natuurlijk dat we als christen inderdaad geroepen zijn om naar volmaaktheid (heelheid, heiligheid) te streven. In moreel gedrag maar ook in ons werk en sociale verplichtingen. Gevoel voor perfectie en de drang om te presteren kan ons er dan bij helpen. We moeten deze drang wel in het licht van dé Volmaakte stellen.

God is de Perfecte en ons streven naar perfectie kan, als het oprecht is, dan ook alleen bij Hem eindigen. Ons perfectionisme is een geperverteerd verlangen naar God. We voelen aan dat ons leven te kort schiet en dat we niet zijn wat ze zouden moeten zijn. We zijn geschapen om voor Gods aanschijn te staan en Hem in geest en waarheid te aanbidden. Ons doel is opgaan in Zijn overweldigende perfectie. We verlangen daar intens naar maar kunnen dit niet plaatsen en het uit zichzelf in een compulsief perfectionisme.

Als we ons ware verlangen kunnen erkennen is het mogelijk van deze verwrongen beelden te genezen. Dan kunnen we de weg gaan die naar werkelijke volmaaktheid leidt: de weg van het Kruis.

Onze hulp hierbij is de heilige Jozef. Deze heilige vakman heeft zonder twijfel naar de perfectie gestreefd en ook bereikt. Als timmerman werd hij ondersteund door zijn goddelijke pleegzoon die hem bij al zijn werkzaamheden hielp. In zijn werkplaats heeft hij ons als timmerman geleerd hoe wij onze dagelijkse handelingen en bezigheden kunnen vervolmaken door ze in het licht van God te stellen. Nederigheid en volmaaktheid gaan samen. Als wij ook zo nederig zijn zal Jezus ook de werkplaats van ons leven betreden en ons bij ons levensproject helpen.

Dan zullen we de perfectie bereiken en worden we nederig. Dan zullen we Hem eren die de bron van alle volmaaktheid is.

[Raido 0]

Ik denk dat er een reusachtig verschil is tussen ?mg src='http://forum.credible.nl/images/euro.png'>Ëœhet maximale nastreven?mg src='http://forum.credible.nl/images/euro.png'>â„¢ en ?mg src='http://forum.credible.nl/images/euro.png'>Ëœperfectionisme?mg src='http://forum.credible.nl/images/euro.png'>â„¢. Van perfectionisme hebben namelijk heel veel mensen ?mg src='http://forum.credible.nl/images/euro.png'>Ëœlast?mg src='http://forum.credible.nl/images/euro.png'>â„¢, het is vervelend om perfectionistisch te zijn (de meeste mensen zijn dat overigens dan maar op een aantal gebieden).

Ik ben bijvoorbeeld perfectionistisch op mijn schrijf, dicht, teken en fotografeerwerk. Om maar te beginnen met schrijven, ik wil graag een boek schrijven, ik kom meestal niet verder dan 40 pagina?mg src='http://forum.credible.nl/images/euro.png'>â„¢s en ben het dan zat omdat ik het niet goed genoeg vind, en gooi het dan weg. (Papier in de prullenbak, of bestanden op de computer naar /dev/null). Mijn perfectionisme is ook destructief van aard. Ik teken bijvoorbeeld bijna niet meer, omdat ik van mening ben dat ik er niet goed genoeg in ben, dus doe ik het helemaal niet meer. Als ik iets geschreven heb, gooide ik het altijd weer weg, omdat het niet goed genoeg was. Het streven naar het maximale is goed, maar realistisch. Perfectionisme niet, perfectionisme houdt (om het maar christelijk te zeggen) geen rekening met de gebrokenheid van de schepping, van mensen als persoon.

Het streven naar het maximale laat plaats voor eigen onvolkomenheid. Het streeft ook naar het maximaal haalbare en dat is toch wat anders dan volmaaktheid. Toen God de wereld schiep was dat volmaakt, niet het maximaal haalbare voor God. Ik ben daarom ook van mening dat perfectionisme absoluut een negatieve karaktereigenschap is. Mensen die perfectionistisch zijn (in alles) zijn onhandelbaar, kun je niet mee praten, vreten vaak geen zak uit in Projectteams, of doen één ding wat dan ook weer zo over de top is (en waar ook weer niet over te communiceren is).

Mensen die op bepaalde gebieden perfectionistisch zijn, zijn uiteraard veel handelbaarder. Wanneer je het ?mg src='http://forum.credible.nl/images/euro.png'>Ëœperfectionisme?mg src='http://forum.credible.nl/images/euro.png'>â„¢ van een persoon positief waardeert, is het voor mij de vraag of die persoon inderdaad perfectionistisch is, of dat het maximale nastreeft. (Vooral omdat ik een negatieve definitie van perfectionisme heb gegeven)

[Hongerige Wolf 0]

Dat is wel een interessante stelling. Ik denk dat het in beginsel heel goed is om te streven naar dat wat goed is. Dat wat goed is is alleen zelden perfect. Want wat is nu eigenlijk perfect? Een moeilijk begrip voor mij. Van Dale zegt:

per·fect bn, bw volmaakt

Met volmaaktheid kan ik al meer, al vind ik Perfect niet hetzelfde als Volmaakt. Ik praat nu even vanuit mijn gevoel en dat is in dit soort kwesties de enige autoriteit, naar mijn idee. Eigenlijk is Perfect is een gebod: jij moet! En: er wordt van jou verwacht! Waar Volmaakt dat niet doet.

Nee, Volmaakt wil zeggen: jij zult zomaar, ik beloof jou... In Volmaakt ligt een belofte besloten, namelijk dat jij dat worden zult en doen zult wat beloofd is, niet door jezelf maar door God. Volmaakt zijn is: dat doen of dat worden dat goed is, je pad volgen, en dat is niet altijd een keurig paadje, soms is dat een worsteling, maar altijd een pad in en naar vrijheid. Daar moet je je op richten.

Ik hoop dat jullie er een touw aan vast kunnen knopen. Ik vind het erg moeilijk om het praktisch onzegbare te zeggen, ook omdat ik niet om beeldtaal heen kan, waar ik echt een broertje dood aan heb als het om geloof gaat.

[Sacerdos 0]

Quote:

Op donderdag 04 december 2008 07:25:27 schreef Marlies het volgende: ik vind perfectionisme wel een kwaal. teneerste is het een vorm van hoogmoed dat ik de lat voor mezelf vaak hoger leg, dan dat de lat gelegd wordt door degene aan wie ik verantwoording schuldig ben. Ten tweede is het niet zo relax leven. Niet dat je je niet maximaal in zou moeten zetten voor geloofszaken, absoluut. Maar ik denk dat je pas een perfectionist ben als je je maximaal inzet en niet tevreden bent. Hoe leer je perfectionisme af? Heeft iemand tips? Ik wil er eigenlijk wel vanaf.

Als je perfectie organisch wordt ben je er van af en toch zal alles perfekt blijven en het doen,maar wel in totaal ontspannen levenswijze.

Alles wat mooi is in Liturgie,kunst, levenshouding,is vanzelfsprekend perfekt.

[LodewijkNapoleon 0]

@Bonaventura: Dat lijkt wel op waar ik op doel.

Quote:

Op donderdag 04 december 2008 07:25:27 schreef Marlies het volgende: Hoe leer je perfectionisme af? Heeft iemand tips? Ik wil er eigenlijk wel vanaf.

Enige wat ik weet; jezelf heel klein durven maken en zeggen: HELP! Dit moet anders, kostte wat kost. En daar grijp ik elk middel voor aan; God, psycholoog, medemensen enz.

[sluimer 0]

Quote:

Op donderdag 04 december 2008 00:22:49 schreef Pius_XII het volgende: [...] Dat komt dichter in de buurt van wat ik bedoel.

Daarom gebruik ik wiet, het zijn handvaten waardoor ik soms in staat ben vrijwel exact uit te drukken wat ik bedoel. Soms levert het gegeven dat ik zo vreselijk direct ben heftige reactie op. Meeste mensen kunnen er niet mee omgaan.

[Mister_L 0]

Niks mis met perfectionisme, zolang je er zelf geen hinder van ondervindt.

[Asteraceae 0]

eens en oneens

Eens, het laat je streven naar het goede, oneens het kan zo ontzettend ontmoedigen zodat je niets (goeds) meer doet en je geen aandacht hebt voor andere dingen

[Andere Jas 2]

Perfectionisme is afhankelijk van het vlak waarop het opereert en het doel dat het dient.

Als je niet perfectionistisch bent kom je niet bij mij in één band muziek maken, maar als we zouden trouwen dan ging het feest niet door als je perfectionistisch was wat betreft de bruiloft.

[Raido 0]

Ergo, je mag geen fouten maken?

[Étoile 0]

Nee, je maakt wel fouten, maar daar wordt je dan boos om

[Raido 0]

Quote:

Op donderdag 04 december 2008 22:08:17 schreef Karin het volgende: Nee, je maakt wel fouten, maar daar wordt je dan boos om

Dat is naar mijn smaak dus geen perfectionisme, maar het streven naar het maximale

Perfectionisme is een obsessief verlangen om handeling perfect uit te voeren. Wiki

[Étoile 0]

Wat is het verschil? Je wilt het perfect doen en mag geen fouten maken. En als je dat toch doet, wordt je boos.