Vertrouwen

[Nynthe 1]

Ik ben de laatste dagen bezig met een brief over vertrouwen. Om precies te zijn; wat vertrouwen voor mij inhoud.

Maar het houdt me flink bezig eigenlijk. Want hoe kan het bijv dat je mensen heel snel kan vertrouwen, maar bij een fout wellicht nooit meer kan vertrouwen? Of dat iemand een fout gemaakt heeft, maar dat je de persoon ergens toch wel vertrouwd. En waar wordt vertrouwen op gebasseerd?

Allemaal van die vragen en ik vind het best intressant.

Dus ik was benieuwd: Wat betekend vertrouwen voor jou?

[Nynthe 1]

* kickje *

[Sacerdos 0]

Er is maar een Betrouwbare, God door Zijn Zoon Jezus Christus.

En als mensen te vertrouwen zijn is dat Zegen en mee genomen; we zullen eerst zelf ons vertrouwen moeten schenken om in vertrouwen als mensen met elkaar om te gaan.

In de andere staat des levens is dat meest het geval.

[Étoile 0]

Vertrouwen vind ik wel een moeilijk begrip. Het heeft te maken met liefde denk ik, en overgave. Een beetje eng vind ik het ook. Ik ben het hierin ook eens met wat Sacerdos zegt. Alleen God is volkomen te vertrouwen, maar om Hem dan daadwerkelijk te vertrouwen.. dát kost wel iets meer strijd. Het moeilijke aan vertrouwen in mensen is dat dat vertrouwen altijd wel geschaad zal worden en dat maakt het moeilijk om toch te vertrouwen. Wat is eigenlijk de zin van iemand vertrouwen?

[Nynthe 1]

Ik kick hem toch weer omhoog, ben nu namelijk bezig met die brief. En ik loop er een beetje op vast eerlijk gezegd

Ik kan overigens niet meer dan een volmondig 'Amen' zeggen op bovenstaande reacties!

[Benedictus17 0]

Vertrouwen is jezelf voor 100% kunnen overgeven aan iemand anders, wetend dat je veilig en in goede handen bent.

[Naeva 182]

Wat even bij me opkwam: in hoeverre is vertrouwen een keuze?

[Nynthe 1]

@ Benedictus: Dat is inderdaad wat ik geneigd ben om te denken. Toch snap ik dan niet van mezelf waarom ik zo graag iemand weer wil vertrouwen, terwijl 'uit verleden behaalde resultaten' hebben bewezen dat je niet (altijd) in veilige en goede handen bent.

Zijn er meer mensen die deze tegenstrijdigheid in zichzelf herkennen?

@ Hester: Ik denk dat het inderdaad een keuze is in the end. Ik ben/was iemand die altijd mensen het vertrouwen gaf en pas als ze het tegendeel bewezen het terug nam. Je hebt ook mensen die vinden dat je vertrouwen moet 'verdienen.' Maar zelfs dan, als mensen het echt verdienen, dan is het de keus van een persoon om dat in te zien en dus het vertrouwen te geven.

[Olorin 155]

Als vertrouwen dat gevoel is, dan niet.

Maar vertrouwen zou ook een keuze kunnen zijn, waarin je besluit niet door slechts gevoel laat te bepalen. Dan is vertrouwen vooral iets wat in je handelen blijkt. Die overgave, iets uit handen geven. Dat is een handeling.

[Nynthe 1]

Quote:

Op zondag 05 oktober 2008 21:43:40 schreef Olorin het volgende: Als vertrouwen dat gevoel is, dan niet. Maar vertrouwen zou ook een keuze kunnen zijn, waarin je besluit niet door slechts gevoel laat te bepalen. Dan is vertrouwen vooral iets wat in je handelen blijkt. Die overgave, iets uit handen geven. Dat is een handeling.

Hoe zou jij dat in praktijk doen dan? Want ik kan me ergens wel vinden in deze gedachtegang, maar hoe doe je dat als je vertrouwen (ernstig) beschadigd is? Wat zijn dan concreet je handelingen bijv?

[gewoon Paul 8]

Vertrouwen is iets wat je (o.a.) opbouwt in een relatie met een persoon. Vrienden zul je sneller en meer vertrouwen als mensen met wie je het minder kunt vinden...

[Naeva 182]

Quote:

Op zondag 05 oktober 2008 21:38:14 schreef Nynthe het volgende: Toch snap ik dan niet van mezelf waarom ik zo graag iemand weer wil vertrouwen, terwijl 'uit verleden behaalde resultaten' hebben bewezen dat je niet (altijd) in veilige en goede handen bent.

Wie niemand vertrouwt, is alleen. Zou dat er iets mee te maken kunnen hebben?

[Nynthe 1]

@ Gewoon Paultje: Klopt. Raar is dat toch inderdaad. Want als ik nu terug lees zie ik dat ik schreef dat ik altijd geneigd was om mensen meteen het vertrouwen te geven en daarna het evt terug zou nemen. Maar je hebt wel gelijk: Als ik iemand in eerste instantie al niet mag, er geen klik mee heb, zal ik er niet eens over piekeren om dat vertrouwen te geven.

@ Hester: Auw, die is pijnlijk, maar waar! Ik denk dat dit wel een antwoord is die zeker op mij van toepassing is.

Maar daarbij ken ik helemaal niemand die alleen wil zijn...

[Olorin 155]

Quote:

Op zondag 05 oktober 2008 21:45:23 schreef Nynthe het volgende: [...] Hoe zou jij dat in praktijk doen dan? Want ik kan me ergens wel vinden in deze gedachtegang, maar hoe doe je dat als je vertrouwen (ernstig) beschadigd is? Wat zijn dan concreet je handelingen bijv?

Stel, ik werk samen met iemand in een studie project:

Als ik besluit die persoon te vertrouwen, dan geef ik dat stuk uit handen en vertrouw ik dat het in orde komt. Misschien zegt mijn gevoel wel 'dit gaat helemaal fout!' Maar ik geef dat deel wel uit handen. Want tenzij ik masochistisch ben, besluit ik er vanuit te gaan dat het in orde komt.

Waarom doe je dat? Daar zul je dan redenen voor hebben.

Iemand zich zelf de kans geven te bewijzen vind ik trouwens geen vertrouwen. Maar misschien heeft die persoon wel aangetoond dat die je vertrouwen weer waard is. Of misschien heeft het geen rationele verklaring en is de logica ver te zoeken.

Maar als iemand duidelijk heeft gewerkt aan een zwak punt op dat gebied, zou je kunnen besluiten dat die persoon een tweede kans verdiend. Of als je heel vergevingsgezind bent en een positieve benadering wilt ipv een negatieve. Allemaal redenen denk ik.

Als ik het op het christendom betrekt (tja, dit is per slot van rekening een christelijk forum en vertrouwen is wat mij betreft een heel belangrijk aspect van de betekenis 'geloof'), dan kom ik argumenten in de bijbel tegen als dat God een God van trouw is. Hij ook onveranderlijk is in Zijn Trouw Dat Hij zich altijd aan Zijn belofte gehouden heeft, Hij het goede met ons voor heeft, ons lief heeft, etc.

Misschien is iemand wel heel wantrouwig omdat die persoon vaak in zijn vertrouwen beschadigd is. Dan heb je heel begrijpelijk zo'n achterdochtig gevoel. Maar op grond van wat er over wat het christendom leert over God zich aan de mens geopenbaard heeft, zou je op rationele wijze er voor kunnen kiezen God te vertrouwen en die achterdocht los te laten en dan hopen dat je naast je verstand ook in je hart leert op God te vertrouwen.

[Asteraceae 0]

Vertrouwen komt voort uit liefde, geloof, de hang naar bevestiging en een stukje gevoel denk ik

[elektropruts 0]

Ik ben het wel aardig eens met de bovenstaande reacties, voor zover ik die even snel heb gelezen. Voor mij is vertrouwen een keuze, maar ik ben dan ook best wel een verstandsmens. Ik wéét dat God er altijd voor me is, en dat ik volledig op Hem kan vertrouwen (in hoeverre ik het ook 100% doe is wat anders). Bij mensen vind ik het een stuk moeilijker. Ik zou een mens niet gauw 100% vertrouwen. Waarom? Omdat ik weet dat ik zelf ook faal. Ik kan er best begrip voor opbrengen als iemand waar ik mijn vertrouwen in heb gesteld toch mijn vertrouwen beschaamd, al is leuk bepaald anders. Toch kies ik ervoor om bepaalde mensen te in vertrouwen te nemen.

Ik moet zeggen dat ik dat blindelings vertrouwen gebaseerd op liefde niet echt ken... al denk ik dat het dichtst bij voor mij dan mijn kind-ouder relatie met mijn vader komt. Nu weet ik echter dat hij ook niet perfect is en dat ik dus in bepaalde dingen blindelings op hem kan vertrouwen, maar andere dingen kan ik beter zelf mijn hoofd gebruiken, of aan iemand anders overlaten. Dat is dan weer mijn verstand die ingrijpt op het moment dat vertrouwen misschien enigsinds onrealistisch is?

Ik weet het ook allemaal niet... wel een interessant topic

[Aviator 0]

Hoi Nynthe,

Een moeilijk onderwerp stip je hier aan, want ondanks dat je het topic 2 keer hebt gekickt, denk ik dat een hoop mensen bewust en onbewust elke dag bezig zijn met vertrouwen. Het is zo'n onderwerp waarbij het onder woorden brengen best wel moeilijk is, ik denk dat dit komt omdat vertrouwen ook veel met je gevoel te maken heeft. Heb je bij iemand een prettig gevoel dan denk ik dat je die persoon makkelijker in vertrouwen neemt dan iemand die je een minder prettig gevoel geeft.

Quote:

Op zondag 05 oktober 2008 21:45:23 schreef Nynthe het volgende: Hoe zou jij dat in praktijk doen dan? Want ik kan me ergens wel vinden in deze gedachtegang, maar hoe doe je dat als je vertrouwen (ernstig) beschadigd is? Wat zijn dan concreet je handelingen bijv?

Uit ervaring (dus op mij persoonlijk van toepassing) denk ik dat je eerst de deuk onder ogen moet zien, je bewust zijn waarom je vertrouwen beschadigd is. Vaak zie je dat na zo'n (enorme) deuk, je ieder persoon wantrouwd om jezelf te beschermen, een heel logisch gevolg, maar ook een heel eenzame. In die zin zie ik dan ook de keuze die Hester aangeeft erin terug.

Wanneer je wat ouder bent, kun je uit eerdere ervaringen met vertrouwen positieve assosiaties hebben met vertrouwen, die kunnen je helpen om niet iedereen te gaan wantrouwen. Je moet dan je slechte ervaring zetten tegenover de goede ervaringen om zo te ontdekken dat niet iedereen zo is. Dat is natuurlijk geen makkelijk proces, maar ik denk wel als je ervoor kiest om weer te leren vertrouwen, je een minder eenzaam mens bent. Je zal wellicht wat gereserveerder omgaan met je vertrouwen, maar je kunt wel leren om je toch open te stellen en te vertrouwen.

Quote:

Op maandag 06 oktober 2008 19:45:20 schreef elektropruts het volgende: Ik zou een mens niet gauw 100% vertrouwen. Waarom? Omdat ik weet dat ik zelf ook faal. Ik kan er best begrip voor opbrengen als iemand waar ik mijn vertrouwen in heb gesteld toch mijn vertrouwen beschaamd, al is leuk bepaald anders. Toch kies ik ervoor om bepaalde mensen te in vertrouwen te nemen.

Dit had ik zelf ook bedacht bij dit onderwerp. Ik denk dat wij mensen vaak verwachten dat een persoon waarin we vertrouwen hebben, ons vertrouwen niet zouden beschamen, maar vergeten daarbij dat we mensen zijn...

Waarom zouden we van een ander verwachten dat diegene 100% zuiver om zou gaan met ons vertrouwen, terwijl wij zelf bewust of onbewust andere mensen hun vertrouwen zullen beschamen.

Dit zie je vaak in relaties tussen geliefden, we hemelen de ander op en zien diegene als "perfect", maar als er dat iets gebeurd dan voelen we dat als ons vertrouwen dat beschaamd is. Leggen we daarbij de lat niet veel te hoog?

Nu zit er natuurlijk wel een gradatie in, een klein deukje in vertrouwen is wel te overzien, maar wanneer iemand zeer ernstig je vertrouwen een deuk bezorgd, denk ik dat het overzien er misschien zelfs niet is. Voor mij is vertrouwen toch wel een enorme graad meter voor een relatie en zou ik geen relatie kunnen hebben/ houden wanneer het vertrouwen ernstig beschadigd is.

[Nynthe 1]

Ik had de gedachtekronkel dat het ergens misschien ook wel aan mezelf ligt. Iemand kan mijn vertrouwen alleen maar zo ernstig beschadigen als ik de persoon op een voetstuk heb geplaatst waar de persoon wellicht helemaal niet hoort te staan.

En als je op een voetstuk staat, kan je natuurlijk ook een heel eind vallen...

[Gast Anon_phpbb]

[-