God op nummer 1 zetten

[audacity 0]

een zijdraadje uit dit topic

Quote:

Op maandag 10 maart 2008 12:29:33 schreef T!m0n het volgende: Wat Marliesje al zegt, het is niet echt politiek correct bewoord. Maar laten we eerlijk zijn, veel kerken (en dan heb ik het zeker niet alleen over traditionele, maar alle denominaties) zijn toch wel wat lauw geworden. Nederlanders staan toch vaak min of meer met één been in de wereld en met het andere in de kerk. We geloven best in God, maar echt radicaal voor Hem leven, Hem alles geven, dat doen we vaak niet. We vinden tijd nemen om te bidden en bijbellezen goed, maar als je langer dan een half uurtje per dag daarmee bezig bent, \"verspil\" je toch wel een beetje je tijd, volgens velen. We bouwen zoveel mogelijk eigen zekerheden in en proberen alles zelf op te lossen, maar durven niet te handelen als God ons roept en we daarvoor uit onze comfortzone moeten komen. En dat is niet een verwijt tegen de rest van Nederland; aan veel van die dingen doe ik zelf ook mee. Het is meer een constatering dat we niet zo vurig bezig zijn met God als we zouden kunnen/moeten. En wat dat betreft: als traditionele kerken die het woord kennen echt op die manier vurig worden, dan hebben zij tenminste een basis om een groot vuur te laten branden zeg maar. Over het algemeen maakt Trin bijna geen reclame. De meeste reclame is mond-tot-mond, zoals ik het bijvoorbeeld ook doe. Wat dat betreft verwacht ik niet dat Trin via Katholieke of Gereformeerde mediakanalen reclame zal maken. Wel hopen ze dat ook Katholieken en Gereformeerden erover horen en komen... Met charismatisch bedoelde Mattheus inderdaad vervuld met de Heilige Geest. En als je vervuld bent met de Heilige Geest, zullen daar ook de gaven en vruchten van de Geest vanuit zichtbaar moeten worden. Hij heeft het niet zozeer over de focus die mensen leggen, maar probeerde een soort valse tegenstelling aan te geven. Om de opmerking beter te kunnen plaatsen: vlak daarvoor vertelde hij erover dat katholiek \"algemeen\" betekent en dat we dus allemaal katholiek zijn. Het sluit aan bij wat ik zelf eens heb gezegd in een overdenking die ik hield over eenheid: \"Ik ben zelf Christelijk. Ik ben Nederlands. Ik ben vrijgemaakt door het bloed van Jezus. Mijn relatie met de Vader is door Jezus Christus hersteld. Ik ben hervormd door de vernieuwing van mijn denken. Ik ben een nieuwe schepping, opnieuw geformeerd, gereformeerd. Ik ben deel van de katholieke (=algemene) kerk en ik kom zelf in een Evangelische gemeente.\" Ik weet niet in hoeverre Trin iets doet met de culturele verschillen tussen kerken. In hoeverre ze zich liturgisch aanpassen aan alle denominaties. Wel weet ik dat ze de eenheid meer zoeken in Christus dan in liturgische vormen. Nogmaals, ik denk dat er heel veel aan ligt hoe je zelf met de verschillen in beleving om gaat. Erken je dat je God verschillend ervaart en verschillende accenten legt, maar desalnietemin in dezelfde Ene God gelooft? Dat je samen deel uitmaakt van dat Ene lichaam en dat je elkaar niet oordeelt? Want als je die houding hebt, dan kan je heel veel \"muren\" van verschillende beleving afbreken en overwinnen. Dan kan je in een dienst die liturgisch heel anders is dan je gewend bent of prettig vind alsnog God heel sterk ervaren.

Quote:

Op maandag 10 maart 2008 13:10:18 schreef marliesje het volgende: [...] wat is de wereld en wat is de kerk? Wanneer sta je in de wereld en wanneer in de kerk? Ben je past echt radicaal als je 80 uur per week in de kerk zit om te bidden, bijbellezen, kerk diensten te houden [...]wat is radicaal leven? Kunnen wij als mens God alles geven of zit ons vlees in de weg? Kunnen wij onszelf veranderen of is dat het werk van de Heilige Geest? [...]bidden en bijbellezen is de basis, samen met de kerkgang, maar het christenleven is meer dan dat. [...]welke zekerheden? Ik weet zeker dat ik een zondaar ben, ik weet zeker dat God mij genadig is en wil zijn, ik weet zeker dat God mij door Zijn Heilige Geest heeft veranderd. Ik mag met geopende maar lege handen bij God komen en daar ben ik God zeer dankbaar voor. Ik denk dat binnen gereformeerde kring mensen best uit hun comfortzone komen en gaan om het evangelie te verspreiden. Alleen gaan ze daar op een iets nuchterdere manier mee om en besluiten ze er geen ruchtbaarheid aan te geven. (maar zoek de website van de izb is op ofzo) Uitgaan om het evangelie te verkondigen is nog altijd Gods werk, wat Hij doet door mensen heen. [...]nou ik denk dat traditionele kerken gewoon iets Nederlandser, nuchterder, meer down-to-earth zijn dan veel charismatische gemeentes. Ik denk dat charismatische gemeentes misschien iets meer een internationale oriëntatie hebben, terwijl traditionele kerken gewoon Nederlandser zijn. En met cultuur bedoel ik dus meer dan alleen de vorm van een kerkdienst. De mentaliteit waar jij in je vorige post tegen afzet is misschien gewoon wel \"de Nederlandse mentaliteit\", die je ook in de kerken terugvindt die hier al tientallen tot honderden jaren zijn. En een culturele identiteit is niet op korte termijn te veranderen, tenzij er traumatische gebeurtenissen plaatsvinden in een land.

Quote:

Op maandag 10 maart 2008 15:07:49 schreef T!m0n het volgende: [...] Je bent niet pas radicaal als je 80 uur per week in de kerk zit. Christenen moeten niet allemaal hun baan opgeven en \"fulltime\" voor het Koninkrijk gaan werken. Daar heb ik het niet over. Ik heb het meer over hoe christenen zo kunnen worden afgeleid, hoe we ons vaak zo laten leven. Ik zeg niet dat je niet mag bladeren in reclamefoldertjes of geen tv mag kijken, maar hoeveel tijd besteden we daar wel niet aan? Hoe zinnig is het om je favoriete programma te zien? Hoe nodig is het om die voetbalwedstrijd te kijken? Hoe noodzakelijk is het dat je dat je je grondstoffen opmaakt op Travian om te voorkomen dat anderen je voorbij gaan? Onze aandacht wordt zo vaak opgeslokt door dingen die er ten diepste niet echt toe doen. En ik zeg dan helemaal niet dat je niet van voetbal mag genieten. Ik zeg niet dat tv kijken zondig is of dat Travian van de duivel is. Maar het is wel een interessante vraag hoeveel tijd we besteden aan dingen die er niet echt toe doen... Veel christenen, inclusief ikzelf, besteden zoveel tijd zinloos. Dan kunnen we wel zeggen dat we helemaal voor God willen leven en Hem alles willen geven, maar Hij moet niet komen aan onze tijdsbesteding. Ik vertel mensen over God, ben bezig met dingen van het Koninkrijk, maar ik besteed vaak meer tijd aan die nutteloze dingen en dat geeft toch te denken. [...] Zoals ik hierboven zeg, denk ik niet dat we als mensen God alles kunnen geven. Of in ieder geval doen we dat niet. Maar ik denk wel dat we daarin meer met God bezig mogen zijn. En ja, de Heilige Geest moet ons veranderen en dat kunnen we niet afdwingen. Maar we kunnen wel randvoorwaarden scheppen om Hem dat te laten doen. Vaak maken we best tijd voor God. Hij mag best tot ons spreken. Maar wel op onze tijd en in ons geplande tijdsbestek. Het is een stuk McDonaldificering van het geloof. We moeten weg uit het hamburgerdenken van \"Heer ik luister naar wat U me te zeggen heeft, maar doe het snel, want over een kwartiertje moet ik weer verder\" We geven God niet meer de tijd en de ruimte om echt tot ons te spreken, om Zijn woorden tot ons door te laten dringen. We kunnen niet de ontmoeting met God afdwingen ofzo. We kunnen alleen de randvoorwaarden scheppen zodat Hij ons kan ontmoeten en daarin mogen we vasthouden aan het Woord dat ons verteld dat Hij zich wil laten vinden. Met die randvoorwaarden bedoel ik dat we bijvoorbeeld écht de tijd nemen voor Hem. Dat we elke afleiding afsluiten en een tijd apart zetten om bijvoorbeeld te bidden en bijbel te lezen. Met name in evangelische kringen kom ik veel tegen dat ze God wel zoeken, maar eigenlijk vragen om een heftige Godservaring die het liefst meteen komt, zodat ze daarna er weer een week op kunnen teren. Ik geloof dat God daarom soms zich niet meteen laat vinden. Hij wil zich laten vinden door Hem die Hem zoeken, maar misschien wil Hij ons wel afleren om Hem te beperken tot de tijd die wij voor Hem vrijmaken en ons leren te volharden. Dat die Godservaring even uitblijft om ons te leren te blijven zoeken en ons geloof niet alleen te bouwen op gevoel. Maar om even terug te komen op de vraagstelling; een radicaal leven is een leven waarin we ons niet laten leven door de wereld om ons heen, maar ons leven laten bepalen door God. Dat is meer dan ons bezig houden met dingen van God, het is een werkelijke overgave van ons hele leven aan Hem. [...] Absoluut. Heb ik ooit anders beweerd? [...] Ik zeg niet dat in gereformeerde kringen mensen niet uit hun comfortzone komen om het evangelie te verspreiden oid. Maar wel denk ik dat Nederlandse christenen heel erg de neiging hebben om God een onderdeel van hun leven te laten zijn, in plaats van God de totale heerschappij te geven. In theorie is God de Heer van ons leven, maar in praktijk is Hij niet degene die wij ons hele leven laten bepalen. We hebben God, zoals we een huisdier zouden kunnen hebben. We besteden wat tijd met Hem, genieten van Hem en hebben liefde voor Hem. Maar waar we terecht een huisdier niet ons hele leven laten bepalen, geven we onterecht God ook niet de totale controle over ons leven. Wat als Hij zou zeggen dat ik nu moest stoppen met mijn opleiding en onder daklozen en junks zou moeten gaan leven om hen het evangelie te brengen? Of als Hij me roept om de moslimflat in de buurt langs te gaan met het evangelie? Ik zou waarschijnlijk vriendelijk bedanken en met iets anders bezig gaan. Heel begrijpelijk, heel menselijk. Maar in hoeverre hebben we God écht op nummer 1 staan? [...] Net zoals \"lauwheid\" de mentaliteit van Laodicea was? Het is waar dat Nederlanders heel \"nuchter\" zijn en zich bijna nergens door laten raken of bevliegen. Als je woorden als passie en vuur gebruikt als het over God gaat, krijg je snel genoeg te horen dat je al gek genoeg bent als je normaal doet. Middelmatigheid is de norm en wee degene die zijn hoofd boven het maaiveld uit steekt. Het is een nuchtere constatering dat die mentaliteit inderdaad \"heerst\" in Nederland. Maar is dat een mentaliteit die in alle facetten verenigbaar is met het evangelie? Wat als Paulus die mentaliteit had gehad? De constatering dat die mentaliteit \"heerst\" in Nederland is geen waardeoordeel dat het ook maar meteen goed is. Ik zie langzaamaan daar bij sommige mensen een verschuiving in en ik denk dat dat goed is, dat dat nodig is. Misschien is dit trouwens allemaal wel een beetje een offtopic zijspoortje dat door een Mod naar een nieuw topic kan worden verplaatst...

Quote:

Op maandag 10 maart 2008 16:02:27 schreef marliesje het volgende: [...] ik denk dat gereformeerden en evangelischen het fundamenteel oneens zijn over die randvoorwaarden. Het feit dat God ons bekeerd, dat Hij ons genade geeft en ons veranderd naar zijn beeld, dat is iets waar de mens helemaal niets aan kan doen. Zelfs de randvoorwaarden kunnen wij niet scheppen. [...]als je heel erg eerlijk bent naar jezelf, heel erg eerlijk, ga jij dan uit jezelf naar God op zoek? Dit is wel een retorische vraag, maar wees is heel erg eerlijk voor jezelf? [...] Hangt ons geloof af van onze volharding, God laat toch niet varen het werk dat Zijn hand begon? [...]maar als ons leven bepaald wordt door God, dan neemt Hij toch het initiatief? Dan zet God toch de eerste stap? Dan moet die verandering toch van God uitgaan. [...] Je weet niet hoe de gemiddelde christen omgaat met God. Als God de controle heeft over ons leven, dan kunnen wij alleen maar met lege handen naar God gaan en zeggen dat we Hem nodig hebben. Als God controle heeft, dat betekent dat Hij een weg gaat met mensen. Die weg hoeft niet spectaculair te zijn om toch Gods weg te zijn. God is geen totalitair heerser. Hij vraagt toewijding, maar God verandert door de Heilige Geest de mensen zelf, zodat ze toegewijd zullen zijn aan Hem. [...]jup en dit is cultuur en deze mentaliteit kun je als je alle show in charismatische gemeentes weglaat, ook daar terugvinden. Je mag ook daar vooral niet anders zijn of een eigen mening hebben.

[Robert Frans 1.546]

Maar wat is nu de stelling/de vraag? * kijkt schuldbewust *

[audacity 0]

uhm : wanneer zet je God op nummer 1? en kan je dat zelf?

[Sacerdos 0]

Beetje vreemde draad voor een christelijk forum althans dat zou het moeten zijn.God op nummer 1 een zou zo vanzelfsprekend moeten zijn dat dat buiten alle discussie staat.

[Étoile 0]

Dat zou inderdaad zo moeten zijn. Jammer genoeg zijn we niet zonder zonde en hebben we allemaal God niet altijd 'op nummer 1 staan' (wat een afgrijselijke bewoording ). Of ben jij zo ontzettend perfect, Sacerdos, dat jij altijd en overal en in alles wat je doet, Gods wil boven de jouwe laat?

[Gast Anon_phpbb]

Toch ken ik wel mensen die God op nummer 1 zetten hoor. Dat ze ook zonden doen, doet daar niet aan af.. Als je maar blijft vragen om vergeving.. Het heeft naar mijn mening dus vooral te maken met de wil om God te dienen en je hele leven in teken van Hem te zetten. Dan zet je God op nummer 1, en ja dat kan je zelf, om even de vragen van TS te beantwoorden.

[Timon 0]

Ik ga in dit topic wel verder met het gesprek dat we in het topic over Trin hadden.

Allereerst: God bekeert ons en Hij verandert ons naar Zijn beeld. Het is de Heilige Geest die in ons woont, die deze verandering in ons bewerkstelligt. Dat we ons tot God kunnen richten, dat we een relatie met Hem mogen aangaan is 100% genade. Wij hebben niets gedaan om Gods liefde, laat staan deze liefde tot uiting gekomen in Jezus' offer, te verdienen. Het is alleen al genade dat we voor Hem mogen en kunnen kiezen en dat Hij ons aanvaard.

Tot zover kan ik helemaal met je mee gaan. Maar als je ook bedoelt dat veranderen naar Gods beeld iets passiefs is, dan haak ik af. Ik geloof dat je als mens daarin ook de verantwoordelijkheid hebt om God te zoeken. De keuze om Hem te zoeken mag dan alleen mogelijk zijn doordat God eerst voor ons koos en zich door ons laat zoeken, maar als mensen God niet zoeken is dat hun eigen verantwoordelijkheid. God heeft alle randvoorwaarden geschept om een relatie met Hem aan te kunnen gaan. Hij houdt van ons, heeft zelfs onze zonden op zich genomen. Maar uiteindelijk moeten wij nog wel de stap zetten om die relatie aan te gaan...

Dan om te reageren op je 2e vraag. Vanuit mijn menselijke natuur zoek ik God niet nee. De Heilige Geest die in mij woont, wekt dat verlangen naar Hem op. En zelfs dan luister ik er nog niet altijd naar en kies ik er vaak eerder voor om me te laten afleiden door dingen die er niet echt toe doen. Ik zeg ook niet voor niets dat ik er nog lang niet ben en dat ik niet alleen anderen iets verwijt. Ik constateer alleen simpelweg dat de kerken en christenen in Nederland toch echt niet alles goed doen...

Ten derde: Mijn geloof hangt dan niet af van volharding, maar ik zou wel wat meer volharding in mijn geloof mogen hebben. Dat ik zeg dat volharding in het geloof van een christen belangrijk is, is niets nieuws en is gewoon een Bijbels gegeven. Dat die volharding me niet zalig maakt, dat ik die volharding nog niet heb in de mate waarin ik het wil hebben et cetera betekenen niet dat volharding minder nodig zou zijn...

Wat je vierde vraag betreft, ik denk dat ik die al wel grotendeels beantwoord heb bij de beantwoording van je eerste vraag.

Ten vijfde dan: God is zeker geen totalitair Heerser. Maar Hij vraagt wel onze volledige toewijding. Trouwens, misschien verwoord ik het hard door te zeggen dat veel christenen God in hun leven hebben net als veel mensen een hond hebben, maar het is wel een houding die ik bij veel mensen terug zie. Niet dat ze God als een hond wíllen behandelen, de meeste christenen willen toch echt wel dat God de heerschappij over hun leven heeft.

Maar uiteindelijk zie ik toch dat veel christenen wat tijd met God besteden, genieten van Hem en liefde hebben voor Hem. Dat is op zich goed, maar ik zie niet bij veel mensen dat ze écht hun leven helemaal overgeven aan God. Dat ze God zeg maar het recht geven om inspraak te hebben op alle facetten van hun leven. En ikzelf doe dat ook lang niet zoveel als ik zou willen.

Of zoals ik eerder al zei

Quote:

Wat als Hij zou zeggen dat ik nu moest stoppen met mijn opleiding en onder daklozen en junks zou moeten gaan leven om hen het evangelie te brengen? Of als Hij me roept om de moslimflat in de buurt langs te gaan met het evangelie? Ik zou waarschijnlijk vriendelijk bedanken en met iets anders bezig gaan. Heel begrijpelijk, heel menselijk. Maar in hoeverre hebben we God écht op nummer 1 staan?

En ik zie die "Nederlandse" mentaliteit inderdaad ook in charismatische kringen. Het is zeker niet alleen iets voor traditionele gemeentes. Eerlijk gezegd zie ik het bij Trin overigens niet echt terug. Maar dat het ook in charismatische kringen voorkomt, betekent niet dat het minder erg is, maar juist des te erger. Dat (bijna) iedereen dezelfde fout maakt, maakt de fout niet minder erg, maar maakt de impact van die fout juist groter...

Dus nogmaals, ik zet God lang niet altijd op nummer 1. Ik probeer Hem wel de heerschappij over mijn leven te geven, die Hij verdient omdat Hij me heeft (vrij)gekocht, maar ga daarin nog vaak op mijn bek. Ik beschuldig niet alle andere mensen van een fout die ik niet zou maken, maar constateer dat veel christenen, waarvan ik er zelf ook één ben, nog wel wat vuriger, wat radicaler zouden kunnen zijn dan we nu op dit moment zijn

[jeffrey_1989 0]

Leuke quote die ik een keer op school heb gehoord.

God staat niet op 1. Dat kan nooit. God hoort op 0 te staan. Als het goed is bouw je je leven op God, is God je fundament (of bijbels gezien Jezus). Als je goed telt begin je met 0 en niet met 1.

God op 1 zetten is niet moeilijk. God op 1 houden is moeilijk. Als je het zelf doet tenminste. Maar, wanneer jij zegt God, doet U het maar in me dan is het mogelijk dat God altijd bovenaan staat (in welke situatie dan ook). Het is lastig te realiseren maar God geeft niet voor niets de opdracht om door de Geest te gaan leven. Wanneer je dit doet zul je in de volmaaktheid gaan leven die Jezus aangeeft in Fillipenzen 3. (dat we volmaakt zijn IN Hem)

[Étoile 0]

Quote:

Op maandag 10 maart 2008 17:40:27 schreef Luxuria het volgende: Toch ken ik wel mensen die God op nummer 1 zetten hoor. Dat ze ook zonden doen, doet daar niet aan af.. Als je maar blijft vragen om vergeving.. Het heeft naar mijn mening dus vooral te maken met de wil om God te dienen en je hele leven in teken van Hem te zetten. Dan zet je God op nummer 1, en ja dat kan je zelf, om even de vragen van TS te beantwoorden.

Maar op het moment van het zonde doen. Dan staat God toch eventjes niet op 1 ?

[Gast Anon_phpbb]

Hmm ja daar zeg je wat KarinW .. Nee eigenlijk heb je Hem dan inderdaad niet op 1 staan ... maar ik zie het meer in het groter geheel, dus niet van; elke minuut kan je iets/iemand anders op 1 hebben staan, maar meer; wie staat er in je leven op 1.. en dan kun je zonden begaan, maar als je daarna weer om vergeving vraagt en dat wordt aanvaardt dan zou God het toch wegstrepen? zoiets als vernietiging, terugwerkende kracht.. art. 3:53 BW

Quote:

Op maandag 10 maart 2008 17:52:12 schreef T!m0n het volgende: Maar uiteindelijk zie ik toch dat veel christenen wat tijd met God besteden, genieten van Hem en liefde hebben voor Hem. Dat is op zich goed, maar ik zie niet bij veel mensen dat ze écht hun leven helemaal overgeven aan God. Dat ze God zeg maar het recht geven om inspraak te hebben op alle facetten van hun leven.

Ik denk eigenlijk dat dat een beetje komt doordat het Christendom ook een zeer vrije religie is, als je de bijbel en het NT in ieder geval zo interpreteert zoals de meeste Christenen nu doen .. Het is niet echt een way of life. Met het Christendom (zoals dat nu is) alleen zou je niet kunnen leven eigenlijk .. want het geeft geen antwoord op vragen als; welke staatsvorm is het beste? Hoeveel belasting moet er worden geheven? Wat kan ik wel/niet eten? Dat soort dingen... En daarnaast; de meeste Christenen zeggen ook dat plezier hebben gewoon mag, dat je uit mag gaan, dat je zoveel leuke dingen mag doen als je zelf wil .. vrijheid blijheid zeg maar... Dus dan is het vrij logisch dat je een beetje een scheiding krijgt tussen 'leven op deze aarde' en 'God dienen' in plaats van dat het samensmelt. Als je bijvoorbeeld een godsdienst hebt als Islam, die eigenlijk antwoord geeft op elke vraag die je maar kan stellen , tot aan; met welke hand moet ik eten? aan toe , dan loopt leven en religie veel meer in elkaar over.. Dat zie je ook aan de cultuur in het Midden-Oosten.

[Étoile 0]

Quote:

Op dinsdag 11 maart 2008 00:25:18 schreef Luxuria het volgende: Hmm ja daar zeg je wat KarinW .. Nee eigenlijk heb je Hem dan inderdaad niet op 1 staan ... maar ik zie het meer in het groter geheel, dus niet van; elke minuut kan je iets/iemand anders op 1 hebben staan, maar meer; wie staat er in je leven op 1.. en dan kun je zonden begaan, maar als je daarna weer om vergeving vraagt en dat wordt aanvaardt dan zou God het toch wegstrepen? zoiets als vernietiging, terugwerkende kracht.. art. 3:53 BW

laten we het hopen Ik denk alleen dat we wel moeten streven naar die continuiteit, om in elke minuut van je leven God als belangrijkste te zien. Maar ja, de geest is gewillig, het vlees zwak.

Quote:

[...] Ik denk eigenlijk dat dat een beetje komt doordat het Christendom ook een zeer vrije religie is, als je de bijbel en het NT in ieder geval zo interpreteert zoals de meeste Christenen nu doen .. Het is niet echt een way of life. Met het Christendom (zoals dat nu is) alleen zou je niet kunnen leven eigenlijk .. want het geeft geen antwoord op vragen als; welke staatsvorm is het beste? Hoeveel belasting moet er worden geheven? Wat kan ik wel/niet eten? Dat soort dingen... En daarnaast; de meeste Christenen zeggen ook dat plezier hebben gewoon mag, dat je uit mag gaan, dat je zoveel leuke dingen mag doen als je zelf wil .. vrijheid blijheid zeg maar... Dus dan is het vrij logisch dat je een beetje een scheiding krijgt tussen 'leven op deze aarde' en 'God dienen' in plaats van dat het samensmelt. Als je bijvoorbeeld een godsdienst hebt als Islam, die eigenlijk antwoord geeft op elke vraag die je maar kan stellen , tot aan; met welke hand moet ik eten? aan toe , dan loopt leven en religie veel meer in elkaar over.. Dat zie je ook aan de cultuur in het Midden-Oosten.

Misschien waar, we zijn misschien erg gehecht aan onze vrijheid en blijheid en misschien is dat ook wel de grootste hindernis in ons leven met God. Dat we wel voor God willen leven, mits we wel... De andere kant is weer dat God geen briefjes uit de hemel laat dwarrelen met welke keuzes we moeten maken en wat hij wil dat we precies doen. Lastig is het.

[Andere Jas 2]

Toch altijd wel benieuwd wat God op #1 zetten concreet inhoudt, ik vind het altijd maar lekker vaag taalgebruik wat goed wegbekt maar je in feite geen ene bips mee kan in de praktijk.

[Étoile 0]

Misschien een continue besef dat God er is en dat Zijn wil boven de onze gaat.

[Michie23 0]

Quote:

Op dinsdag 11 maart 2008 10:15:29 schreef AndreasJ het volgende: Toch altijd wel benieuwd wat God op #1 zetten concreet inhoudt, ik vind het altijd maar lekker vaag taalgebruik wat goed wegbekt maar je in feite geen ene bips mee kan in de praktijk.

In alle keuzes die je maakt nadenken: doet ik God hier een plezier mee? De Bijbel is helder, met geloof doe je God het grootste plezier.

[Andere Jas 2]

Ik ga het boekje Jacobus nog wel eens wat meer doorbladeren.

[Timon 0]

Ik denk dat ik hierboven toch wel een vrij duidelijk plaatje heb geschetst van waar het op #1 zetten van God mee te maken heeft volgens mij.

Om dat eens samen te vatten in één (Paulus)zin: God op nummer 1 zetten heeft er volgens mij veel mee te maken dat je alle dingen doet alsof je ze voor de Heer doet en min of meer je hele leven, elk moment, tot Zijn eer wil leven en Zijn geboden wil naleven.

Ik doe dat lang niet zoveel als ik zou willen, maar de wil is er. De geest is gewillig, maar het vlees stibbelt tegen zeg maar. Enerzijds kan ik niet genoeg benadrukken dat ik er nog niet ben, anderzijds zou het ook onterecht zijn als ik het beeld zou geven dat ik God niet probeer te dienen ofzo. Ik probeer echt mijn leven tot Zijn eer te leven en dat lukt soms best aardig. Misschien leg ik de lat wat dat betreft wel erg hoog, maar ik wil nog wel méér tot Zijn eer leven...

[PiggyPink 0]

lieve mensen,

ik vind het heel erg lastig hoor om God op nummer 1 te (laten) zetten (door de Heilige Geest). ik heb als ik echt naar mezelf kijk, veel liever mijn eigen belangen op nr. 1. maar ja, als ik dan ga nadenken. dan kan ik de kennis die ik uit de Bijbel heb niet zomaar wegleggen. ik blijf weten wat God voor me gedaan heeft en wat ik niet gedaan heb, en tegelijk ook weer gedaan heb tegen Hem!

Ik probeer het wel weer, elke dag wil ik beginnen met God. Ik begin met het lezen van de Bijbel op mijn spiegel staat dat Hij is opgestaan en op de deur van mijn kamer heb ik een gebed geplakt.. klinkt heel... vroom ofzo, maar ik heb het nodig. anders denk ik pas om een uur of 10 aan God, (terwijl ik om 8 uur opsta).

op die manier probeer ik God op nummer 1 (of zoals iemand zei op nr 0) te zetten.

liefs, Erica

[Thorgrem 430]

God op nummer 1 zetten. Het klinkt zo mooi, maar is toch zo onbereikbaar. Als je 's avonds terugkijkt op een normale doordeweekse dag, dan weet je dat het slechts bij mooie woorden is gebleven, dat er van al je goede bedoelingen maar slechts bar weinig ook gelukt zijn. Dat wij diep zondig zijn, en dat het ons mensen zelden zal lukken. De enige plaats die ik me kan bedenken waar mensen er dicht bij in de buurt komen is een klooster. Maar mensen die deel uit maken van het leven van alle dag, nee.

[Étoile 0]

Jups. Maar denk je dat het wel een streven zou moeten zijn?

[Olorin 154]

God moet op de eerste plaats staan in je leven.

Alleen denk ik niet dat dit altijd lukt en dat we hierin regelmatig zullen falen. Maar dat neemt niet weg dat het wel zou moeten en dus ons streven zou moeten zijn, ook al falen we ongetwijfeld zelfs in dat streven.

[Sacerdos 0]

Van streven is geen spraken er over denken ook niet.Hij God staat dus nummer 1 totaal.De Militia Christi is altijd een overwinnaar tot Zijn Eeuwige Eer en Glorie.

[Olorin 154]

Quote:

Op woensdag 12 maart 2008 17:45:10 schreef Sacerdos het volgende: Van streven is geen spraken er over denken ook niet.Hij God staat dus nummer 1 totaal.

Berichten in hun context proberen te lezen is blijkbaar ook geen sprake van bij jou...

[Thorgrem 430]

Quote:

Op woensdag 12 maart 2008 17:30:04 schreef KarinW het volgende: Jups. Maar denk je dat het wel een streven zou moeten zijn?

Dat denk ik zeker. Maar het kan geen kwaad om je te realiseren dat je die perfectie nooit zult bereiken tijdens je aardse leven.

[Étoile 0]

Streven in het besef het nooit te bereiken lijkt zinloos, toch? Is het dan streven om het streven? Je best doen omdat je nou eenmaal je best moet doen? Wat bereik je er concreet mee? (sorry dat ik het hele forum vol vragen spam, maar ik worstel een beetje met de evenwichten ).

[Thorgrem 430]

Quote:

Op woensdag 12 maart 2008 22:42:12 schreef KarinW het volgende: Streven in het besef het nooit te bereiken lijkt zinloos, toch?

Lijkt mij geheel niet zinloos aangezien je er zelf een beter mens van wordt, zowel voor jezelf als voor anderen. Elke leraar zal proberen zo goed mogelijk te worden en maximaal te presteren (althans zo zou het moeten zijn). Wetende dat hij/zij het ideaal nooit zal bereiken.

Quote:

Is het dan streven om het streven? Je best doen omdat je nou eenmaal je best moet doen?

Ja, je moet. Wij moeten ons allemaal inzetten voor een betere wereld hoe kansloos die opdracht ook lijkt. Onze politiek leiders hebben de plicht om zich in te zetten voor wereldvrede, dat terwijl er nog nooit in de geschiedenis een wereldvrede is geweest.

Daarnaast denk ik persoonlijk dat goede werken bij kunnen dragen aan een genadevol oordeel van de Heer.

Quote:

Wat bereik je er concreet mee? (sorry dat ik het hele forum vol vragen spam, maar ik worstel een beetje met de evenwichten ).

Worstelen is goed, dat betekend dat je er over nadenkt. En ook voor mij is niet alles even helder of duidelijk. Maar ik hoop dat je wat met bovenstaande antwoorden kan.