Ik kan geen meisje vinden

[Taam 1]

Wat ik me afvraag, als je een x met een meisje afspreekt, heb je daar zelf dan erg hoge verwachtingen van?

Je kan beter eerst vriendschappelijk iets opbouwen, zodat je weet wat je aan haar hebt. Wordt vrienden met haar, lach en huil met haar, daarna kan je kijken of een relatie werkt.

[edit] hele verschrikkelijk slecht lopende zin]

[Light Jr. 0]

Qui, moi?

EDIT: ok, was niet voor mij, delete, laten we het weer over de topicstarter hebben

Quote:

"Wonderful Star" schreef het volgende: Ik ben het niet met TBM eens. Je moet je niet anders voor doen dan je bent.

Het ligt er aan hoe je bent. Als je enorm onzeker bent als jongen, zou ik je toch aanraden om te proberen dat zo min mogelijk te laten blijken. Allemaal leuk en aardig, ben jezelf etc., de realiteit is dat je dan weinig kans maakt bij een meisje.

[Taam 1]

Quote:

Op maandag 03 maart 2008 19:57:13 schreef Light Jr. het volgende: Qui, moi?

Nee light...de topic starter En je laatste quote, mag de Taam veranderd worden in Wonderfull star?

[Asteraceae 0]

Quote:

Op maandag 03 maart 2008 19:57:13 schreef Light Jr. het volgende: [...] Het ligt er aan hoe je bent. Als je enorm onzeker bent als jongen, zou ik je toch aanraden om te proberen dat zo min mogelijk te laten blijken. Allemaal leuk en aardig, ben jezelf etc., de realiteit is dat je dan weinig kans maakt bij een meisje.

maar heb je meer aan kans maken bij een meisje die dan af kan knappen op de "echte jij" als dat je gewoon gelijk het "juiste" meisje aantrekt? Al betekent dit niet dat meer zelfvertrouwen kwaad kan. Dat lijkt me sowieso wel handig, maar je anders voor doen is iets anders.

[Taam 1]

Quote:

Op maandag 03 maart 2008 19:57:13 schreef Light Jr. het volgende: Het ligt er aan hoe je bent. Als je enorm onzeker bent als jongen, zou ik je toch aanraden om te proberen dat zo min mogelijk te laten blijken. Allemaal leuk en aardig, ben jezelf etc., de realiteit is dat je dan weinig kans maakt bij een meisje.

Ik heb toch echt liever iemand die zichzelf is hoor...

[The Black Mathematician 82]

Quote:

Op maandag 03 maart 2008 18:59:12 schreef WonderfulStar het volgende: Ik ben het niet met TBM eens. Je moet je niet anders voor doen dan je bent. [...]

Ik heb ook nergens gezegd dat je je anders moet voordoen dan je bent. Mensen zijn echter wel 'herprogrammeerbaar' in zekere zin. Ik was vroeger erg verlegen, tegenwoordig heb ik een vrij grote bek. Dat is ook niet vanzelf gegaan, dat is gekomen omdat ik me op een gegeven moment brutaler ben gaan opstellen. En dat bleek eigenlijk best goed te voelen, en ik heb helemaal niet het idee dat ik nu mijzelf niet meer ben. Persoonlijkheden zijn niet statisch en soms kan je het zelfs een beetje sturen waarin een persoonlijkheid zich ontwikkeld.

[HelenaV 0]

--

[Christian777 0]

Ik ben het er zelf ook mee eens dat je jezelf moet blijven, hoe moeilijk dat ook kan zijn. Je voordoen als iemand anders is minstens net zo moeilijk. En dan moet je je ook gelijk voor altijd als iemand anders voordoen. Nou, dat zie ik niet zo zitten.

Verder, ik zie ook dat er in dit topic een duidelijk onderscheid wordt gemaakt tussen relaties die op grond van een date zijn ontstaan en relaties die uit een goede vriendschap zijn voortgekomen. Ik weet niet echt in welk van de twee ik mezelf het snelst terugzie, maar ja, ik denk dat je dat ook nooit echt kunt zeggen. Ik denk dat je ook ergens 'lef' vandaan moet halen.

[The Black Mathematician 82]

Quote:

Op maandag 03 maart 2008 22:37:30 schreef Leidenschaft het volgende: Ik wil hier steeds iets nuttigs zeggen maar als ik ga typen snap ik er niks meer van en kap ik ermee X(( Maar wat ik dus wilde zeggen is dat charisma idd best te ontwikkelen is. Ik was eigenlijk met als TBM vroeger ook introvert en dacht dat mensen alles beter weten. Je moet gewoon meer durven, we zijn allemaal geconditioneerd met het idee dat we niet mogen opvallen/anders zijn. Alleen bij mij is die verandering vanzelf gegaan. Ik las wat boeken over assertiviteit en ging er niet direct aan werken maar mijn hoofd hield zich er wel mee bezig. En ik heb door de jaren heen een beetje een lak-aan-iedereen mentaliteit ontwikkeld, maar dat heeft te maken met de dingen die ik meegemaakt. Ik wilde me vroeger ook aan iedereen aanpassen maar nu vind ik dat mensen me maar moeten accepteren zoals ik ben. Dat hele "neem me zoals ik ben" wordt vaak verkeerd geïnterpreteerd, maar het betekent gewoon dat je best raar mag zijn, zolang niemand er last van heeft. Ik had daar een goede basis voor want ik ben altijd een weirdo geweest, alleen vroeger was ik een weirdo die zich voor zijn weirdoschap schaamde, nu niet meer. Ik durf nu veel meer en vertrouw meer in mijn retorische vaardigheden en uitstraling. Het probleem is alleen dat ik er niet aan heb gewerkt, het is iets wat zichzelf door de jaren heen heeft ontwikkeld. Maar misschien heb je hier wel wat aan. (Ook al is het nog zo slecht verwoord -_-')

Amen.

[Light Jr. 0]

Idem.

Je kunt aan jezelf werken, zelfvertrouwen opbouwen. Dan kun je zeggen dat je niet "jezelf blijft" oid, maar ik was bijvoorbeeld vroeger enorm opvliegend, ben verdraaid blij dat ik zelfbeheersing aan heb gekweekt.

Uiteindelijk moet je zelf kiezen, je kunt zeggen dat mensen je maar moeten nemen zoals je bent, ik ben zelf meer voor de "be all you can be" benadering.

Quote:

"Christian777" schreef het volgende: Ik ben het er zelf ook mee eens dat je jezelf moet blijven, hoe moeilijk dat ook kan zijn. Je voordoen als iemand anders is minstens net zo moeilijk. En dan moet je je ook gelijk voor altijd als iemand anders voordoen. Nou, dat zie ik niet zo zitten.

Niemand beweert dat je je anders voor moet doen, men raadt je alleen aan om aan bepaalde dingen te werken

[RawRanX 0]

Heeft de topic starter al iets gevonden?

[WonderfulStar 0]

aan jezelf werken is wat anders dan stoer lopen doen omdat SOMMIGE vrouwen daar op SCHIJNEN te vallen.

Aan jezelf werken ís belangrijk. Maar dat betekent niet dat je opeens altijd je kwebbel los MOET hebben staan en altijd haantje de voorste MOET zijn. Je karakter hoef je niet te veranderen, je vaardigheden is een ander verhaal. Het is goed om aan je (sociale?) vaardigheden te werken. Zoals in het geval van LJ kan het heel belangrijk zijn om bepaalde aspecten van jezelf eens onder de loep te nemen en als je er niet tevreden mee bent, kijken hoe je dat kunt veranderen. Betekent niet dat je jezélf meot veranderen, maar in sommige (veel zelfs) gevallen is het belangrijk om er mee te leren om gaan.

[vrijeFreddy 0]

Het is overigens wel mogelijk dat je zelf ook veranderd als je aan bepaalde vaardigheden gaat werken. Als je bijv. assertief bent, dan kun je dat best als een karakter eigenschap zien.

Het valt me over het algemeen op dat er in dit topic mensen reageren die geen of weinig relaties hebben gehad. Ik moet toegeven dat ik me daardoor erg bemoedigd voel en dat dat tevens een bevestiging voor mijn eigen geweten is, omdat ik me de laatste tijd nogal afvraag of ik de dingen nog wel goed doe. Ik begon haast te denken dat ik een uitzonderlijk type was, maar nu zie ik hier toch nog wel gelijksoortige types.

Christian, weet je wel zeker dat je introvert bent, want je doet gewoon aandachtig mee aan je topic en ook spreek je vrij open over je gevoelens. Respect man! Ik mag je. Ik kan me niet voorstellen dat de meiden een hekel aan je zouden hebben. Je zou eerder banen gaan breken als je je op deze manier verder blijft ontwikkelen.

Misschien is introvertheid niet je probleem, maar heb je tot nu toe weinig mogelijkheid gehad om te ontplooien. Misschien ga je wel met mensen om, die zich anders voor doen dan dat ze zijn (ja ik weet het niet he) en wordt je eronder gehouden. Ik bedoel... ik praat ook niet met iedereen. In de meeste gevallen observeer ik. En als ik zie dat mensen oordelen, dan leg ik hun uit dat dat ondeugdzaam is. Dat doe ik om een reactie uit te lokken, want daaruit kan ik afleiden of mensen wel of geen respect tonen voor hun medemens. Of de reactie nou positief of negatief is... ik wil weten hoe ze over mijn mening denken.

Soms moet je eerst de juiste mensen vinden om contacten mee te kunnen leggen. Als mensen respectloos tegen mij zijn, dan geef ik ze eventueel nog een paar extra kansen (in de hoop dat ze zich beteren), maar als ze in onrecht willen volharden, dan komt er uiteindelijk toch een moment dat mijn geduld op is en dan doe ik me er geen moeite meer voor om contact te houden. In de meeste gevallen breekt het contact dan, omdat sommige mensen bewust onrecht willen.

En nu... die mensen die positief reageren, daaraan houd ik vast. Want bij hun heb ik de mogelijkheid om een serieus contact op te bouwen. Zowel bij jongens als meisjes.

Kortom: Laat je maar niet wijsmaken dat je ergens schuldig aan bent!

De huidige tijdsgeest is dat de ene mens de andere steeds beschuldigd, en daardoor wordt onze maatschappij zo individualistisch, en door het beschuldigen hebben stelletjes het er zo moeilijk mee om hun relatie in stand te houden, en door het beschuldigen zijn er nu zoveel mensen eenzaam, en door beschuldigingen denken mensen ten onrechte dat ze tekort schieten en zichzelf niet meer mogen zijn. Het vergeven en het verzoenen wordt te veel nagelaten in onze samenleving. In het algemeen verkiest men het procederen boven het vergeven. Helaas!

[Arusselgorn 0]

Quote:

Op maandag 03 maart 2008 22:24:42 schreef The Black Mathematician het volgende: [...] Ik heb ook nergens gezegd dat je je anders moet voordoen dan je bent. Mensen zijn echter wel 'herprogrammeerbaar' in zekere zin. Ik was vroeger erg verlegen, tegenwoordig heb ik een vrij grote bek. Dat is ook niet vanzelf gegaan, dat is gekomen omdat ik me op een gegeven moment brutaler ben gaan opstellen. En dat bleek eigenlijk best goed te voelen, en ik heb helemaal niet het idee dat ik nu mijzelf niet meer ben. Persoonlijkheden zijn niet statisch en soms kan je het zelfs een beetje sturen waarin een persoonlijkheid zich ontwikkeld.

Inderdaad. Bovendien moet je jezelf wel anders voordoen dan je bent, want je wilt tenslotte niet zo blijven als je bent.

Daarbij komt dat je nooit een eenduidig iets bent. Door je houding te veranderen kan je misschien zelfs wel meer worden wie je bent - of dat in ieder geval meer laten zien aan anderen.

[RawRanX 0]

Kort samengevat heeft dit onderwerp niets te maken met het geloven in een god, maar met het geloven in jezelf.

[Michiel 14]

Admod note: Off-topic post verwijderd, die niet bij dit onderwerp hoort.

[Viefje 0]

Jude maak je daar niet zo druk over je bent nog jong leef en geniet

misschien kan ik je oppeppen dat relaties echt niet makkelijk zijn en mannen en vrouwen niets van elkaar begrijpen soms.

ik heb nu bijna 3 jaar een relatie en ben getrouwd sinds 06-07-2007.

ik houd ziels veel van mijn man maar ik begrijp hem niet.

en krijg ookm steeds het gevoel niets tegen em te kunnen zeggen als me iets dwars zit over hem.

door niets te zeggen word ik humeurig door wel iets te zeggen krijgen we ruzie.

iedereen komt de ware tegen God heeft een plan met jou leven

met ieders leven natuurlijk maar alles komt goed

Gods Zegen

[Badduck 0]

Misschien een andere invalshoek, maar goed.

Ga het nummer 'Vlinder' eens luisteren, van Marco Borsato. Al een aantal jaar mijn lievelingsnummer en ik denk dat jij het, qua tekst in ieder geval, ook erg mooi en toepasselijk zal vinden.

Klik hier voor een mooie live-uitvoering van het nummer.

[Mirri 0]

Aan de starter van deze topic.

Ik weet niet of je nu al wel wat hebt gevonden maar ik wil je zeggen het komt niet helemaal vanzelf idd je moet natuurlijk niet op je stoel blijven zitten en afw88. Maar ook niet heel erg op zoek gaan het beste kan je een beetje de tussenweg zoeken.

Ik zal vertellen wat er bij mij is gebeurd, nu ander 1,5 jaar geleden zat ik niet lekker in mijn vel en er speelden andere dingen ik had heel erg behoefte aan iemand die mij begreep en waar ik mijn verhaal kwijt kon. Ik ben toen gaan bidden naar God of hij die persoon aan wou wijzen en anders mij wou helpen om er mee om te gaan.

En toen zat ik een keer op hyves en zag daar een christelijke dating hyve en melde mij daar voor de grap aan. Toen ben ik gaan zoeken tussen de leden gewoon voor de gein.

Daar vond ik nu mijn vriend ook tussen, ik ben zelf ook op dit gebied niet iemand die zomaar op een persoon afstapt maar via hyves in dit geval was dat wel makkelijk. Ik heb toen zijn msn gevraagd en ik kon gewoon super goed met hem praten over mijn problemen en waar ik mee zat en hij ook.(hij zat met grote problemen)

In eerste instantie zag ik hem gewoon als een vriend waar bij ik dingen kwijt kon en ook helemaal kon vertouwen.

We hebben afgesproken met een groepje vrienden erbij. Dat is wel belangrijk neem altijd iemand mee als je afspreekt via internet. Toen was de klik er niet en baalde ik heel erg maar we hebben contact gehouden en hebben weer afgesproken toen was het allemaal een stuk relaxter en de klik was er gelijk. En nu zijn we al bijna 1,5 jaar samen. Ik geloof gewoon dat God ons bij elkaar gebracht heeft.

Wat ik tegen jou wil zeggen is leg het neer bij God als je er zo mee zit en hij zal je helpen dat geloof ik.

Ik hoop voor je dat je een leuke vriendin zult vinden. Maar geef iig niet op!

Ow ja en blijf je zelf!! (heel erg belangrijk!)

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Gods zegen!

[Bronze 0]

Quote:

Op woensdag 27 februari 2008 21:04:42 schreef Christian777 het volgende: Hallo, Ik zit er een beetje mee dat ik al 20, bijna 21 jaar oud ben en nog nooit iets met een meisje gehad. Om mij heen vindt iedereen, waarvan een hoop een stuk jonger dan ik, een leuk meisje, vooral in het afgelopen jaar. Het klinkt misschien raar, maar het gevoel bekruipt mij wel eens dat ik mogelijk overblijf. Nou is de standaardreactie bij dit soort problemen altijd dat het \"vanzelf echt wel komt\". Maar ik heb daar eerlijk gezegd wel een beetje moeite mee. Als je op je kont blijft zitten wachten, gebeurt er ook niks. Je zal toch wel enigszins íets van actie moeten ondernemen, lijkt mij... Internet probeer ik ook al uit. Ik ben aangemeld bij Funky Fish, waar ik zo nu en dan wel eens wat berichtjes over-en-weer stuur, maar dat duurt nooit echt zo heel lang. Ik ben ook vrij verlegen als het erop aankomt, dan weet ik niet wat ik moet zeggen. Dit geldt voor MSN en dan natuurlijk in het echt al helemáál. Ik word af en toe nogal moe van mezelf ook... Zou het echt zo zijn dat ik niemand kan krijgen, spookt dan door mijn hoofd. Ik ben ten slotte ook de knapste niet en daanaast ook nog eens vrij introvert. Herkent iemand zich in mijn situatie, of heeft iemand tips (en dan meer dan alleen \"komt vanzelf wel, echt waar\")?

Je bent niet de enige die nog nooit geen meid heeft gehad, ik heb er ook nog nooit 1 gehad en ben bijna 20, eerder vondt ik het ook erg,

maar ik heb het bij de Heer neergelegd en gevraagd of Hij me degene wil geven die Hij bestemd heeft voor mij en nu hoef ik alleen te geloven dat Hij me er 1 zal schenken en dan zal Hij me er 1 schenken.

Als de Heer het wilt krijg ik een vrouw, of ik nou de hele dag thuiszit of niet.

En als de Heer niet wil dat ik een vrouw krijg dan kan ik naar nog zoveel plekken gaan ik zal er geen krijgen.

(niet dat ze uit de lucht bij je neergezet worden)

God wil niet dat je je zorgen maak, dus leg het bij Hem neer en maak er geen zorgen meer over en blijf vragen om een vrouw, volhard in gebed. (Rom 12:12)

succes, als je het echt wil zal de Heer het je geven, geloof erin!

[H.E.S. 0]

Hoi Christian777 en de anderen in dit topic

Ik dacht op zich wel wat te kunnen zeggen, maar nu ik

zo zit te typen vraag ik me af wat en hoe en of het ergens op zal slaan, toch maar een bescheiden poging doen...

Zelf had ik eigenlijk vanavond voor het eerst de gedachte/het gevoel van "zou het dan toch mogelijk kunnen zijn om gelukkig te zijn zonder 'haar'/'die ene'/'de ware'.

Ik durfde eigenlijk voor het eerst in m'n leven die gedachte enigszins te omarmen.

Ik denk dat dit komt omdat ik de laatste tijd meer aandacht besteed aan mijn relatie met God.

Je vraag gaat erover dat je geen meisje kan vinden,

en ook ik ben al lange tijd erg met dit onderwerp bezig

(tot het frustrerende toe )

Als ik voor mezelf spreek, kom ik er beetje bij beetje achter dat ik niet zozeer naar dat ene meisje op zoek ben

(ook al ben ik dat stiekem wel ), maar meer naar het gevoel/de wetenschap dat ik GEKEND ben en tegelijkertijd geaccepteerd en geliefd ben.

En laat het nou net het geval zijn dat dat bij God het geval is, Hij houdt van je meer dan je je ooit voor kan stellen, Hij kent je en is de enige die je volledig kan doorgronden en tegelijkertijd accepteerd Hij je en houdt van je zoals je bent, inclusief al je 'gebreken'.

En eenzaamheid is one nasty 'killer', trust me, kweet dr alles van, maar ik geloof dat het antwoord uiteindelijk bij God ligt, in jouw relatie met Hem.

maar ook daarin kan en wil Hij in voorzien.

De tekst die ineens in m'n hoofd schiet is 'zoek EERST (het koninkrijk van) God...'

Ik google dit om erachter te komen waar het ook al weer staat in de bijbel, kom op een site van de eo waar een stuk over matteus 13 staat, ik pak m'n bijbel erbij en raad eens waar m'n boekenlegger toevallig (niet dus ) lag, yup, matteus 13(het moet ook niet gekker worden )

anyway, na ff doorgezocht te hebben kwam ik uit bij matteus 6:33, zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden.

Nog ff als aanvulling, gisteravond luisterde ik een preek van Gerard de Groot, getiteld: 'de gevangenis van teleurstelling' Het omvat meer dan puur het in dit topic behandelde onderwerp, maar enkele aspecten komen er wel in naar voren. Het sprak mij persoonlijk erg aan.

Deze preek kun je vinden op link

ga dan naar 'online preken' en klik een keer of 7 door op 'volgende pagina' tot je bij 18 febr. 2007 komt, zoals gezegd de preek van Gerard de Groot, 'de gevangenis van teleurstelling'.

Ten slotte zou ik zeggen bid! Ga bidden en blijf bidden Ik hoop dat ik op de een of andere manier iets voor je heb kunnen betekenen Christian777.

take care

[vrijeFreddy 0]

Quote:

Op vrijdag 04 april 2008 22:02:26 schreef H.E.S. het volgende: Als ik voor mezelf spreek, kom ik er beetje bij beetje achter dat ik niet zozeer naar dat ene meisje op zoek ben (ook al ben ik dat stiekem wel ), maar meer naar het gevoel/de wetenschap dat ik GEKEND ben en tegelijkertijd geaccepteerd en geliefd ben. En laat het nou net het geval zijn dat dat bij God het geval is, Hij houdt van je meer dan je je ooit voor kan stellen, Hij kent je en is de enige die je volledig kan doorgronden en tegelijkertijd accepteerd Hij je en houdt van je zoals je bent, inclusief al je 'gebreken'.

Maar hoe goed is het wel niet om te weten dat er ook mensen zijn die van je houden? Ik kan de liefde van God ook met geen ander meten, maar als ik zie dat er een meisje verliefd op mij is, dan vind ik dat toch geweldig (ook al ben ik niet verliefd op haar). En het allermooiste is dat ik God's liefde daar ook weer in terug zie.

Maar ik heb ook eens een vraag hè, want ik kom ook mijn ware maar niet tegen en heb het Koninkrijk van God al gezocht en gevonden. Voor mij is de aandrang nu zo hoog, dat ik het bijna niet meer kan uithouden. Momenteel ben ik zo suïcidaal als de pest. En ik geloof in God met heel mijn hart, ik verzeker het! Maar ik ben zo teleurgesteld in het leven als vrijgezel, dat ik wou dat het onmiddelijk ophield, dit leven. Maar omdat ik mezelf al enigszins ken, weet ik dat ik minder suïcidaal ben als ik ga trippen met LSD, extasy of andere tripjes. De topic-starter is ook al einde zoek en wilde eigenlijk tips horen die tot een liefdes-relatie konden leiden.

Bij mij liggen de problemen ook vrij diep en ik ben zelf ook einde zoek. Als ik geen sex of warmte kan krijgen, heb ik er geen zin meer in. Maar als ik LSD slik, dan zie ik de zon wel weer een beetje schijnen en ben ik een maand lang minder suïcidaal.

Met meisjes kan ik niet zo goed praten (net als de TS) dus het kan goed zo zijn dat ik nooit een meisje zal hebben. Maar áls ik een vriendin zou hebben en de liefde was wederzijds, zou ik ook minder suïcidaal zijn.

Dan komt er nog eens bij dat, als ik zoiets als extasy gebruik, ik weer wél meer met meiden ga praten, omdat XTC mijn bewustzijn verandert.

Alleen zou ik mezelf niet adviseren om (na 9 jaar clean zijn) drugs te nemen, omdat ik zo vatbaar ben voor verslavingen. Maar nu ik hoop dat ik doodval, zit ik te twijfelen en soms heb ik van die extreem deprimerende uren dat ik op zoek ga naar drugs. Tot nu toe had ik geen succes, maar het leven gaat door.

Wat zou je me nu adviseren?

[Mister_L 0]

20 of 21

Waarom moet je dan per se al een vriend/vriendin hebben? Dat is echt iets wat de maatschappij oplegt. Er zijn zat jongeren van deze leeftijd die nog geen relatie hebben. Meestal gebeurd dat pas na je 20e..

Maak je niet druk, je hebt nog een heel leven voor je!

[anastasia 0]

Vrije Freddy,

Hoe reeel is het om te zeggen dat als je maar een relatie hebt, dat dan alles beter zal zijn... Daar heb je nu precies het probleem waarom je geen relatie hebt... Je legt een enorme verantwoordelijkheid voor jouw geluk bij je toekomstige partner. Zij moet, door jou gelukkig te maken, door van jou te houden op de manier zoals jij daar een beeld van hebt, zorgen dat jij niet meer suicidaal bent.

Van jezelf houden, jezelf accepteren, dat kan lastig zijn, zeker met jou verleden. Zoek daar desnoods hulp bij, maar ga die weg eerst voor je aan een "ontsnapping" begint in een relatie. Drugs waren een ontsnapping, zorgden voor een schijnbare verandering in je gedachten en houding, een relatie kun je niet op dezelfde manier gebruiken. Pas als jij jezelf genoeg bent, dan kun je openstaan voor een aantrekkelijk worden voor een relatie.

Veel sterkte.

[H.E.S. 0]

@ vrijefreddy, het is zeker goed om te weten en ervaren dat er ook mensen zijn die van je houden, das een flinke bonus.

Je schreef ook dat je het koninkrijk van God al gezocht en gevonden hebt, persoonlijk zie ik dat meer als een levensweg, een manier van leven. Waar richt je je op in je leven, wat is je focus?

God en geloven dat Hij je alles geeft wat je nodig hebt of een relatie met een meisje/vrouw die je gelukkig zou moeten maken?

je schreef ook dat jij, net als de topicstarter tips willen, die tot

een liefdes-relatie leiden.

Wat ik daarover denk heb ik al in m'n vorige post gezegd,

ik denk dat voor een 'goede' relatie God de basis moet zijn.

Dus dat is als het ware mijn 'tip'.

drugs/tripjes zijn niet het antwoord, het lijkt even te helpen,

maar uiteindelijk blijf je weer in eenzaamheid achter (zo is mijn

ervaring in ieder geval)

Het enige 'advies' wat ik kan geven is om God in dit alles te zoeken, open je hart, alles, al je moeiten, je verlangens, roep

tot God!

Hij zal zeker antwoorden!

veel sterkte met alles!