trance, hypnose..fout?

[Olorin 155]

Ik zag het er wel eens over gaan. Vervolgens krijg je dan meningen te horen als dat het occulte toestanden zijn, of dat het zien als fout maar bijgeloof is wat christenen een slechte naam geeft.

Trance is een breed begrip. Trance is een bepaalde toestand van je bewustzijn. Hypnose is een vorm van trance. Maar met glaasje draaien kan ook een vorm van trance om de hoek kijken. Meditatie kan ook een vorm van trance zijn. Bij het bidden kun je in een lichte trance zijn. Dagdromen is een vorm van trance. En dat idee dat je helemaal in een boek zit, is ook een vorm van trance.

Je bent ergens helemaal op gefocust wat om je heen gebeurd vervaagd en raakt op de achtergrond.

klik

Hypnose is iets specifieks: link

Dus geef je mening. Trance, en hypnose in het bijzonder. Is het goed, fout? Hangt het er maar net van de context af?

En belangrijker, waarom is het dan fout, of waarom is er niks mis mee?

(Ik zal tzt zelf ook nog een reactie op mijn eigen vraagstelling posten, ik heb wel zo m'n opvattingen al klaar liggen. )

[Eli7 0]

Wat mij betreft is hypnose best wel gevaarlijk. Vooral vanwege het idee dat je niet weet waar je je geest voor open stel/kunt stellen. Wat mij betreft is dan het risico te groot dat je daardoor in aanraking komt met de verkeerde geestelijke wereld, wellicht is dat zelfs per definitie zo, misschien ook niet, iig wel gevaarlijk. Datzelfde geldt in mijn ogen ook voor bepaalde vormen van trance, maar dan hangt het er in mijn ogen wel weer vanaf wat de bron is van die trance. Komt het door een bepaald soort muziek, wat is dan de lading van die muziek? Komt het gewoon door een zeer sterke concentratie, dan kan er denk ik niet zo heel veel mee mis zijn, zolang je je maar concentreert op dingen die goed zijn en met middelen die goed zijn.

[Sacerdos 0]

Wellicht een draad om de draad,ook daar in hypnose enz enz enz is goed en slecht,en meer niet.

[Aimé 0]

Zou dit hier betrekking op kunnen hebben?

„Er dient onder u niemand te worden gevonden die . . . anderen door een banspreuk bindt.†— DEUTERONOMIUM 18:10, 11.

[Michie23 0]

Gorthaur: Liggen trance en hypnose volgens jou op een lijn? Ik denk dat daarin nog wel een verschil is. Als een persoon in trance is hoeft daar geen hypnose bij te zitten.

[audacity 0]

ik loop elke dag als ik werk een beetje in trance te zijn als wikipedia klopt. ik doe mijn werk namelijk compleet op de automatische piloot en dat is ook de enige manier om goed en snel post te bezorgen.

En als ik muziek in een kerkdienst maak, dan brengt dat ook een vorm van extreme concentratie met zich mee, omdat je je ook van bepaalde dingen extreem bewust moet zijn, zoals wat doet de rest van de band, wat gebeurt er in de zaal, wat zijn de volgende noten en hoe werk ik daar vloeiend naar toe. Nu maakt het best wel uit voor wat voor een groep mensen je staat als muzikant of je zo extreem geconcentreerd bent. In een charismatische kerkdienst ben ik extreem geconcentreerd en voorbereid. Op mijn studentenvereniging waar men zingen gewoon ontzettend fijn vindt, ben ik voorbereid, maar niet extreem en hangt er ook minder een sfeer en hoef je die ook niet veroorzaken. En nu ik in de PKN speel, is het wat de muzikanten betreft, ieder voor zich (wat ik zeker wel jammer vind) en sfeer, wat is dat?

[LodewijkNapoleon 0]

Ik weet het niet, ik denk dat het probleem met een hoop van dat soort verschijnselen, net zoals b.v. de meeste Oosterse godsdiensten is, dat ze zo lek zijn als een mandje. In de praktijk komt het er dan op neer dat ze in hun oorspronkelijke context veelal functioneren als een soort voorafspiegeling van het Christendom, maar in westerse handen hopeloos corrumperen.

Ik ben er toevallig een boekje over aan het lezen, het zijn een soort interviews met Christelijke artsen van binnen en buiten de zichtbare grenzen van de Kerk ( ) die ervaringen hebben met het 'occulte' (ik weet het, beetje vage verzamelnaam, maar goed). Het is geschreven voor jongeren. Deze vind ik wel interessant om te plaatsen:

NATUURLIJKE KRACHTEN

Zijn er bovennatuurlijke krachten aan het werk in de geneeskunde? Voordat ik die vraag ga proberen te beantwoorden wil ik duidelijk maken wat ik onder natuurlijke en bovennatuurlijke krachten versta.

In elk genezingsproces spelen natuurlijke krachten een rol. Een wond, een ziekte, zowel een lichamelijke als een psychische, kan soms zonder invloeden van buitenaf genezen. Als huisarts en later als psychiater heb ik het vaak kunnen waarnemen. Kennelijk is er een systeem in de mens aanwezig dat niet alleen weerstand biedt tegen schadelijke invloeden van buitenaf maar dat ook een functie heeft bij het opruimen van gif, virussen en bacteriën, die binnengedrongen zijn. Een systeem dat streeft naar een 'gezond' evenwicht. In het menselijk lichaam is een voortdurend proces van afbraak en opbouw, van trauma (verwonding) en herstel aan de gang.

De taak van de arts is dan ook naast het uitschakelen van schadelijke invloeden, de in de schepping gelegen natuurlijke krachten van ons afweersysteem te versterken.

In de psychiatrie, een medisch specialisme, zien we iets dergelijks.

Het werk van de psychiater bestaat uit het diagnostiseren en behandelen van mensen die psychisch ziek zijn. Vaak zal hij ze daarna moeten helpen zich bewust te maken van in de jeugd aangeleerde negatief werkende leefpatronen. En ze vervolgens leren die af te leggen en nieuwe aan te leren. Hij maakt daarbij gebruik van medicijnen, speciale gesprekstechnieken en andere natuurlijke middelen.

BOVENNATUURLIJKE KRACHTEN

In onze westerse wereld is door een proces van secularisering, de ontgoddelijking en tegelijkertijd een proces van desacralisering of ontheiliging, op gang gekomen.

Veel, eeuwenlang vaststaande, ideeën betreffende het geloof en daarmee verbonden heilige huisjes bleken luchtkastelen te zijn. Ze waren te weinig onderbouwd met geestelijk fundament, waardoor ze niet bestand bleken tegen onze wetenschappelijke analyses en verklaringsmethodieken.

Voor de gemiddelde West-Europeaan is de onzienlijke wereld met God en zijn tegenstander, de satan, en hun engelen of geesten, ver achter de horizon verdwenen. Voor veel mensen is er alleen maar een leegte overgebleven, een vacuüm, boven en buiten de waarneembare wereld.

Toch blijkt dat een grote meerderheid van de wereldbevolking wel degelijk gelooft in bovennatuurlijke krachten. Ze worden meestal aangeduid met 'geesten'. Er zijn goede en boze of kwade geesten. Ze zouden een rol spelen bij het ontstaan, het verloop en de genezing van ziekten en met name zou dit gelden voor geestesziekten. Zo spreekt men in een land als Suriname over drieërlei vorm van ziek zijn. Men is lichamelijk of psychisch ziek, of er is een boze geest in het spel. In het laatste geval is men 'Winti'.

Ook voor mij blijft vast staan dat het genoemde vacuüm niet bestaat.

Dat bovennatuurlijke, onzichtbare krachten en machten hun directe invloed inderdaad uitoefenen op het zichtbare hier en nu.

Nu, terugkijkend op mijn leven, constateer ik dat ik meer visie kreeg op het bestaan van die andere werkelijkheid naarmate God een grotere plaats in mijn leven en werk ging innemen. Ik ging meer en meer beseffen, dat er soms achter pijn, moeite en verdriet, zij het meer of minder verborgen, een andere strijd gestreden wordt.

HUISARTS

Het lijkt me zinvol om eerst bij een aantal situaties stil te staan uit de tijd dat ik huisarts was.

Nadat ik afgestudeerd was zei mijn vader - die zelf ook huisarts was - 'nu ben je voor vijftig procent klaar voor je werk als arts, de rest moet je in de praktijk leren'. Achteraf bleek hij voor een groot deel gelijk te hebben.

Ik had er weinig moeite mee de technische kant van het vak aan te leren. Op een ander gebied kreeg ik wel grote problemen. Dat betrof de ethiek van het vak en vragen rondom de zin van het leven. Ik geef er een paar voorbeelden van.

Tijdens één van mijn eerste waarnemingen als huisarts kwam er een man op het spreekuur, die gewond was geraakt tijdens een inbraak. Ik meende dat hij niet bij mij thuishoorde maar op het politiebureau. Door mijn hulpverlening kreeg ik zelfs een gevoel van medeplichtigheid.

Groter gevoel van onbehagen kreeg ik tijdens de behandeling van een chronisch zieke patiënt. Hij had een uraemie, een vergiftiging door opneming van urinebestanddelen in het bloed, die veroorzaakt werd door een nierziekte. In die tijd was dialyse, een ontgiftingsmethode van het bloed, nog niet gebruikelijk. Ik sloofde me nogal voor hem uit. Zo bracht ik zelf bloed voor onderzoek naar het laboratorium. Zijn huiskamer ging steeds meer op een ziekenhuiskamer lijken: ik hing infusen aan een schemerlamp en aan een spijker in de muur. Op zekere dag, terwijl hij naar mijn geploeter zat te kijken, zei hij ineens: 'Dokter troost mij eens...!' Als een dolkstoot troffen die woorden mij. Met een vaag gebaar naar boven om aan te geven:

daarvoor moet je bij God zijn, nam ik haastig afscheid, want hoewel ik regelmatig 's zondags in de kerk zat, had ik geen antwoord op de levens- en zingevingsvragen van de mensen.

Het feit dat ik de theoretische kennis van het geloof niet om kon zetten naar de praktijk, bracht mij tot zelfonderzoek. Ik ontdekte dat ik het geloof wel voor waar hield, maar dat ik geen persoonlijke band had met God. Door gesprekken met collega's in binnen- en buitenland en door bestudering van de bijbel en gebed kreeg ik wat ik nodig had. Ik kreeg in mijn hart wat aan kennis over God in mijn hoofd al aanwezig was. En daardoor ging het een rol spelen in mijn werk.

Dat was te merken, vooral mijn houding ten opzichte van patiënten veranderde door bovengenoemde ervaringen aanzienlijk. Dat was niet alleen voor mezelf, maar ook voor buitenstaanders merkbaar.

Weer geef ik een paar voorbeelden:

· Meneer Maas komt met een probleem op het spreekuur. Tijdens het gesprek met hem denk ik: nu zou ik eigenlijk met hem moeten bidden. Wie schetst mijn verbazing als hij na enkele minuten zegt: 'Misschien vindt u het een gekke vraag, maar zou u met me willen bidden?' · Mevrouw Hulsbosch bij wie ik regelmatig de bloeddruk opneem en de medicijnen bijstuur, heeft plotseling een normale bloeddruk. Op mijn vraag wat ze gedaan heeft sinds de vorige controle zegt ze: 'Ik heb in praktijk gebracht wat we de vorige keer besproken hebben.' Ze was daardoor meer ontspannen, zei ze. Het gesprekje was gegaan over de woorden van Jezus: 'Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt en Ik zal je rust geven.' Ik kon me het gesprek amper herinneren.

· Voor mij het meest merkwaardige voorbeeld is mevrouw Veenhuis. Ze is wat je noemt een 'zeurkous'; ik wist nooit hoe ik haar zo snel mogelijk de spreekkamer uit moest krijgen. Je weet wel:

opstaan, naar de deur toelopen met uitgestoken hand ten afscheid; die hand wordt vervolgens niet aangepakt, enzovoort. Na mijn 'verandering' is ze een constant lachende vrouw, die niet teveel tijd van me wil claimen. Ik kan achter mijn bureau blijven zitten, en na een kort en goed gesprek is ze al weer weg!

Ik had veel van die voor mij opzienbarende ervaringen. Ik was er wel blij mee, maar er bleef veel kommer en kwel ondanks de bemoedigende tekenen van Gods aanwezigheid.

In de loop van één jaar kreeg ik vier vrouwen aan mijn zorg toevertrouwd. Twee van hen hadden multipele sclerose (M.S.), een aandoening in ruggenmerg en hersenen die verlammingen tot gevolg heeft, en twee leden aan borstkanker. Ik mocht zien dat bij twee van hen door de groei van hun geloof een positieve stemming en levensinstelling ontstond. Dit had weer een zeer gunstig effect op het verloop van de ziekte. Het veroorzaakte een teruggang van het ziekteproces, waardoor de kwaliteit van hun leven verbeterde. Ze bleven een positief effect houden op hun omgeving, ook in moeilijke tijden.

Bij de twee anderen zag ik het tegengestelde: een snel en noodlottig verloop van de ziekte. Negatieve gedachten en gevoelens zoals haat, wanhoop en een eindeloos gevoel van teleurgesteld zijn bepaalden bij hen de sfeer. Eén van hen vertelde me van paranormale verschijnselen, die in haar huis plaats vonden. Ondanks pogingen daartoe was ik niet in staat daarin een keer te brengen.

Het mag duidelijk zijn dat niet elke ziekte zo door gebeden en geloof beïnvloed kan worden dat genezing verzekerd is. In dit verband denk ik aan de apostel Paulus, die vertelt dat hij tot driemaal toe God bad om wegneming van zijn ziekte. Maar God maakte hem duidelijk dat hij met zijn ziekte moest leren leven.

In een volgende fase van mijn leven kreeg ik steeds meer belangstelling voor de psychosomatiek. Dat betreft lichamelijke ziekten die voor een deel ontstaan door psychische factoren. Je kunt daarbij denken aan ziekten als astma, hart- en darmziekten maar ook aan een bepaalde vorm van hoofdpijn, die, het woord zegt het al, spanningshoofdpijn genoemd wordt. Oplossing van de psychische problemen betekent vaak al een verbetering in het ziekteverloop en soms zelfs genezing.

PSYCHIATER

Als vanzelf kreeg ik liefde voor de psychiatrische patiënt. Ook mijn vrouw groeide mee in dit proces. Af en toe namen we een patiënt in huis op. Soms hadden ze daar baat bij, maar al gauw ontdekten we

dat het ons aan deskundigheid ontbrak. Het deed mij besluiten de opleiding tot psychiater te gaan volgen.

Mijn opleiders leerden mij uitgebreid de complexe oorzaken herkennen voor het stellen van een juiste diagnose van psychiatrische ziektebeelden. Daarbij kan gedacht worden aan sociale en familiaire omstandigheden en stress in de werksituatie: 'natuurlijke' oorzaken. Maar bovennatuurlijke aspecten bleven tijdens mijn opleiding uiteraard buiten beschouwing. Daar bedoel ik invloeden mee vanuit de niet waarneembare wereld van de kant van God of van zijn tegenstander, met hun engelen of geesten. En voor de in ons huis opgenomen patiënten hadden we, zo bleek ons, die kennis nu juist hard nodig. Daarom moesten we het hebben van wat er over geschreven was en moesten we te rade gaan bij ervaringsdeskundigen.

Tijdens mijn opleidingstijd was ik ziekte vooral gaan zien als een vorm van onvrij zijn: de patiënt is voor een deel beknot in zijn vrijheid. Bij een lichamelijk zieke kan bijvoorbeeld een infectieziekte of een tumor het menselijk functioneren behoorlijk beperken. Ook psychiatrische ziekten kunnen door allerlei natuurlijke factoren - zie boven - een beperkende uitwerking hebben.

Als voorbeeld uit de ambulante (poliklinische) praktijk wil ik een neurotische patiënt noemen. Er is in hem een strijd aan de gang, een soort burgeroorlog. De ene partij jaagt hem op tot actie: 'doe je best', 'wees perfect'; de andere houdt hem voor: 'het lukt je toch nooit'.

Het gevolg is een onmachtsgevoel, waaraan hij probeert te ontkomen door zichzelf weer op te jagen met als enig resultaat dat hij in een vicieuze cirkel terecht komt. Dit proces verslindt energie, beperkt je vrijheid en leidt al naar gelang de hevigheid ervan tot spanningshoofdpijn, een depressie, verslavingsziekten of andere ziektetoestanden .

Er is nóg een oorzaak van onvrijheid. Ze kan namelijk ook ontstaan door bovennatuurlijke oorzaken in de vorm van boze machten of geesten. De onvrijheid noemen we hier gebondenheid. In die situatie is de patiënt voor een deel de beschikking over zijn eigen psychisch functioneren kwijt, met name over de wil. Alleen met behulp van anderen kan hij hiervan bevrijd worden. In dit verband wil ik wijzen op een boek van de schrijver Peretti 'De duisternis aanwezig'.

Hij beschrijft daarin deze gebonden heden en de strijd daartegen heel boeiend in een wat geromantiseerde vorm.

Voor ik bij een patiënt concludeer dat er sprake is van gebondenheid aan boze machten ga ik eerst alle andere mogelijke oorzaken van de ziekte na. Je kunt je voorstellen dat een goede opname van de anamnese, de ziektegeschiedenis, een belangrijk vereiste is. Pas als ik er heel zeker van ben, dat er geen natuurlijke oorzaken zijn, informeer ik naar mogelijke invalspoorten waardoor bovennatuurlijke machten iemand hebben kunnen aanvallen of binnendringen. Het is mij diverse malen gebleken dat het heel onschuldig lijkende voorvallen kunnen zijn, zoals een bezoek aan een waarzegster op de kermis of aan de jaarlijks georganiseerde paravisiebeurzen. Maar ook het raadplegen van paragnosten of paranormale genezers zoals magnetiseurs en iriscopisten.

Sommige van die genezers zijn mediamiek. Zij kunnen als medium informatie opdoen uit de onzichtbare wereld. Soms gaven mensen zelf aan last te hebben van psychische problemen of paranormale symptomen na het bezoek aan zo'n genezer. Tweemaal maakte ik het mee dat een vrouw een paar dagen logeerde bij een 'genezer'. Bij de een ontstond er daarna een paniekstoornis waarvoor ze in het normale gezondheidscircuit geen baat kon vinden. De ander kreeg na haar bezoek bewustzijnsstoornissen in de vorm van trancetoestanden. Beiden konden alleen genezing vinden met pastorale hulp: na een proces van bewustmaking en gebed werd de gebondenheid verbroken.

De ernstigste vormen van gebondenheid die ik in mijn praktijk tegengekomen ben, waren het gevolg van het oproepen van geesten of, en dat vooral, van het deelnemen aan spiritistische bijeenkomsten en actief zijn in de satanskerk. Door dit soort activiteiten kom je in contact met die andere niet waarneembare wereld met zijn boze machten of geesten. Een wereld die zeker bestaat en waar de bijbel tegen waarschuwt.

Iemand kan ook gebonden raken doordat anderen hem vervloekt hebben. Zendelingen en missionarissen kunnen erover meepraten: Ze hebben de gevolgen gezien van vervloekingen, uitgesproken door een toverdokter. Ziekte of een ongeluk op afstand kon het gevolg zijn.

Ook wij zelf hebben ervaring met vervloekingen of pogingen daartoe: leden van de satanskerk probeerden op dezelfde wijze als de toverdokter ongeluk, paniek of zelfs de dood te bewerkstellingen. Het speelde in de tijd dat we mensen hielpen los te komen uit die kringen. Gelukkig wisten we ons toen verzekerd van Gods speciale bescherming.

Ouders kunnen een kind letterlijk of figuurlijk verwerpen en daardoor kan het kind tot de overtuiging komen: 'ik heb geen bestaansrecht' of 'Eigenlijk hoor ik er niet te zijn'. Dit kan zo ver gaan dat het de vorm aanneemt van een zelfvervloeking. Soms pleegt zo'n kind op latere leeftijd zelfmoord. Het is begrijpelijk dat er pastorale werkers zijn, die bij een vervloeking spreken van een 'geest van verwerping', en dat zij pastorale hulp noodzakelijk vinden, maar wij hebben geleerd dat ook op psychologisch niveau genezing te vinden is, zij het zeer moeilijk. Waarschijnlijk zijn beide begeleidingen of behandelingen in dit geval mogelijk.

PSYCHIATER EN CHRISTEN

Als psychiater ging ik voor een deel van mijn tijd werken bij een RIAGG - een regionaal instituut van de algemene geestelijke gezondheidszorg - en voor het andere deel begon ik een eigen praktijk.

In die eigen praktijk kwamen vooral mensen, die het belangrijk vonden dat ik behalve psychiater ook christen ben. En vooral dat ik in staat ben bovennatuurlijke krachten te herkennen.

Om te laten zien dat dat belangrijk kan zijn, laat ik een viertal mannelijke patiënten de revue passeren.

Meneer Timmers is op het zendingsveld overbelast geraakt. Hij kon moeilijk nee zeggen als hem iets gevraagd werd en was gewoon

boosheid op te potten. Hij is vrij acuut gedecompenseerd, uit zijn evenwicht geraakt, met psychotische symptomen: in zo'n geval wordt het denken van de patiënt vluchtig en soms zelfs zo verward dat hij geen scheiding meer kan aanbrengen tussen zijn binnenwereld en de buitenwereld. Wanen en hallucinaties zijn het gevolg. Hij ziet en hoort dingen, die er in werkelijkheid niet zijn. Meneer Timmers zag in de mensen om hem heen demonen en dat maakte hem zeer angstig. Ik heb hem laten opnemen voor een klinische behandeling.

Meneer Van Ree werd naar mij verwezen door een pastorale hulpverlener. Hij had een vriendelijke uitstraling maar dat kwam niet overeen met zijn stemming en zijn denkwereld. Hij was depressief en hij besteedde veel tijd met denken aan de mogelijkheid zichzelf en anderen te doden. Tijdens ons eerste gesprek zei hij niet meer te leven en van binnen kapot te zijn. Ook vertelde hij dat hij veel'bedieningen' meegemaakt had, waarbij door anderen met hem gebeden was om bevrijding van zijn gebonden zijn aan depressieve geesten. Desondanks was hij nog erg bang voor het demonische en met name voor de telkens terugkerende dwanggedachte 'hang je maar op'. Een ziekenhuisopname en behandeling met antidepressiva en andere medicijnen brachten geen verbetering.

Meneer Giessen, een academicus, kwam in de problemen nadat hij met pensioen gegaan was. Dat komt na het beëindigen van een drukke loopbaan vaker voor. Op zich is het al voldoende om psychisch ontregeld te raken. Bepaalde familieomstandigheden bezorgden hem bovendien een stevige stresssituatie. Hij werd angstig en periodiek psychotisch. Hij kreeg waandenkbeelden en zag demonen. De uitspraak van zijn vrouw: 'het zijn geen demonen, het zit in je hoofd', kon hem niet op andere gedachten brengen. Hoewel hij enkele psychotische acties ondernam - zo gedroeg hij zich bijvoorbeeld als een kleuter van drie jaar - bleef hij een zekere logica in zijn denken houden en hield hij ook tijdens zijn psychotische periodes een bepaalde grip op 'zijn' werkelijkheid.

Door in spreken en bidden de waarheid te hanteren, zoals die in de evangeliën beschreven is, zullen uiteindelijk de vijandelijke machten moeten wijken. Dat kan lange tijd in beslag nemen, maar een strijd wordt ook niet altijd gewonnen door één veldslag.

Het is te hopen dat dit vergeten gebied van de onzichtbare werkelijkheid, die in vorige eeuwen wel bekend was, herontdekt wordt.

Verder vind ik het belangrijk dat in die gevallen waarbij psychiatrische, paranormale en demonische verschijnselen zich gelijktijdig voordoen of elkaar overlappen samenwerking tussen psychiater en pastor mogelijk is.

CONCLUSIES OP GROND VAN MIJN ERVARINGEN

Tot slot maak ik nog enkele samenvattende opmerkingen. Daarbij ben ik me ervan bewust dat ik het onderwerp zeker niet uitputtend behandeld heb.

1. Bezetenheid in de zin van totale demonisering ben ik maar sporadisch tegen gekomen, maar gebondenheid met gedeeltelijke onvrijheid zag ik regelmatig. Het was het gevolg van bijvoorbeeld het leven onder een vervloeking of van een demonische activiteit.

2. In de psychiatrie kom ik patiënten tegen die niet vrij zijn in hun denken, willen, voelen en handelen. Met natuurlijke middelen zoals medicijnen, psychotherapie of gedragstherapie zijn ze meestal te helpen. Een klein percentage van hen, namelijk zij die gebonden zijn door bovennatuurlijke oorzaken, kunnen alleen geholpen worden door pastorale behandeling, waarbij het gebed om bevrijding centraal staat.

3. Een bekentenis van mijn kant. Als ik dertig jaar geleden onder ogen had gekregen wat ik nu schrijf, zou ik er wellicht schouderophalend aan voorbij gegaan zijn. Lange tijd heb ik steeds natuurwetenschappelijke en psychologische oorzaken geprobeerd te

vinden om de geestelijke, paranormale, verschijnselen te verklaren. Tenslotte kon ik er niet meer omheen.

Vooral toen we ons begaven in de strijd om mensen, die zich actief hadden ingelaten met de satansbeweging of het occulte, werden we geconfronteerd met manifestaties van paranormale aard.

Zo hoorden we onverklaarbare geluiden in en om ons huis, hadden we veel last van telefonische bedreigingen en gingen voorwerpen zonder tussenkomst van mensen bewegen. Ik herinner me dat er bijbels van de diverse boekenplanken vielen. Ook werden sommige deuren, ramen en papieren beschreven met moeilijk te verwijderen zwart krijt.

Ik wil met nadruk zeggen dat meerdere getuigen in ons huis, waaronder mijn vrouw - een nuchtere Friezin! - de beschreven verschijnselen hebben waargenomen en meer nog dan die.

4. Mensen, die aan een boze geest toegang verlenen kunnen door hem gebonden raken en daardoor psychiatrische symptomen gaan vertonen. Sommigen komen terecht in het psychiatrische circuit terwijl ze in wezen in het pastorale circuit thuis horen.

Het blijft belangrijk om geen voet te geven aan boze krachten en niet in zee te gaan met magie, hekserij of spiritisme. En vooral niet met de satansbeweging, die ook kerken heeft in Nederland!

Er zijn onschuldig lijkende activiteiten die je beter kunt vermijden. Ik denk aan occulte spelletjes, een bezoek aan een paravisiebeurs en aan paranormale genezers, vooral aan hen die als medium 'helder' kunnen zien en daardoor 'waar' kunnen zeggen.

5. De tegenstand, die we ondervonden bij onze strijd om bevrijding zagen we ook als pogingen om ons te ontmoedigen. Maar het stimuleerde ons juist op deze weg door te gaan en niet op te geven.

We hebben de opdracht de werken van boze te ontmaskeren.

6. Tegenover het hedendaagse vrijheidsideaal, dat eigenlijk al bestaat sinds de Franse revolutie staat een ander, namelijk dat van de vrijheid in Christus Jezus, die sprak: 'De waarheid zal u vrijmaken.' Ik denk dat dit vooral ook geldt voor vrijmaking van mensen, die door bovennatuurlijke krachten gebonden zijn.

Bron:

'Niet te geloven' interview met Drs. B.O. de Vries, psychiater.

Wat ik er van vind? Het is deels een 'ver van m'n bed'-show, maar ik maak vaak genoeg psychiatrische patienten mee, en vooral de 'én/én' aanpak die veel van de artsen in het boeken hanteren spreekt me wél aan, alleen met reductionistische verklaringen kom je er ook niet.

[Olorin 155]

Quote:

Op zaterdag 26 januari 2008 09:00:15 schreef Michie23 het volgende: Gorthaur: Liggen trance en hypnose volgens jou op een lijn? Ik denk dat daarin nog wel een verschil is. Als een persoon in trance is hoeft daar geen hypnose bij te zitten.

Dat heb ik ook niet gezegd. Ik heb geschreven dat hypnose een vorm van trance is.

[The Black Mathematician 82]

Als je bang bent dat je door een trance vatbaar bent voor demomen etc. hoe kan je je dan ooit openstellen voor God?

[MarinusCopy 0]

Trance is een gemoedstoestand die gevaarlijk kan zijn denk ik. Maar dan op een wereldse manier. Als ik in de auto zit heb "mis" ik soms hele stukken van de rit. Daar hebben veel mensen last van. Ik heb dan altijd het idee dat ik volkome op de autopilot heb gereden. Vind ik een heel onprettig idee persoonlijk.

edit onbedoeld gebruik capslock verbeterd

[Machiavelli 0]

Psst, capslock

[MarinusCopy 0]

En van hypnose is bekent dat je valse herinneringen kunt creeren. Zo is het regelmatig voorgekomen dat mensen via hypnose "verdrongen" herinneringen "bovenhalen" van seksueel misbruik oid. Dit misbruik heeft dan nooit echt plaats gevonden, maar zulke valse herinneringen kunnen natuurlijk verwoestend zijn voor een familie. Experimenten hebben aangetoond dat je herinneringen in kunt planten. Ik vind hypnose dus potentieel heel gevaarlijk.

[Olorin 155]

Quote:

Ik zal tzt zelf ook nog een reactie op mijn eigen vraagstelling posten, ik heb wel zo m'n opvattingen al klaar liggen.

Bij deze...

Hypnose vind ik geen spelletje. Alleen al om MarinusCopy aangeeft. Valse herinneringen. Het is manipulatief en bij jezelf zijn alle beschermingen weg en je staat open voor manipulatie. Best risicovol, zeker als mensen het als een spelletje zien.

Trance in het algemeen is nogal een breed begrip. Blijkbaar een bepaalde toestand van je bewustzijn, zoals je er zoveel hebt. Als je slaapt heb je een ander dan als je wakker bent. En binnen dat stikt het weer van verschillende toestanden. Dat fout vinden lijkt me zoiets als het fout vinden dat je een arm hebt die kan bewegen.

Blijkbaar kun je ook in toestanden raken waarin je je op iets focust en er al dan niet voor open staat. Het idee van dagdromen waar je de wereld om je heen lijkt te vergeten (blijkbaar vang je wel signalen op al ben je niet bewust mee bezig). Of het idee van in een boek of film zitten. Maar blijkbaar kan stille tijd, gebed enzo, ook een toestand van trance zijn. Ook dus zonder herhalende rituelen of bewegingen. Al zullen die ongetwijfeld versterkend kunnen werken. Als je je richt en open stelt tot God lijkt me juist een positieve zaak.

Maar als dat zo is, dan kun je het verhaal natuurlijk ook kunnen omdraaien. Als je je op verkeerde dingen richt, sta je dan in zo'n toestand van je bewustzijn, daar dan ook niet veel meer voor open?

Stel, iemand is erg bezig met occulte zaken en geesten oproepen, dan komt daar ook trance enzo bij kijken. Mensen brengen zich in een bepaalde toestand. Als ik het 'natuurlijk' en 'fysisch' bekijk vind ik het niet verwonderlijk dat sommige mensen er door in de knoop door kunnen raken of bang worden. Anderzijds, als je je zo open zet voor verkeerde dingen, denk ik dat die verkeerde dingen dan ook makkelijker grip op je kunnen krijgen. Je zet toch een deurtje open. Zo werkt het toch al snel denk ik met zonden. Maar ook dat als je je open stelt voor 'de geestenwereld' of occulte zaken, dat, die ook wel met liefde bij je willen intrekken, al blijkt wellicht dan dat het om iets andere geesten gaat dan mediums 't over hebben en realistischer zijn dan je beeld bij dat spelletje was.

Kortom, it's all in the context.

[metatron 0]

In tongen spreken is toch ook een soort van ''trance'',dan houd een groot deel van de christelijke wereld zich ook bezig met het occulte.

Hoe kun je nu weten of de heilige geest door je spreekt,of een sluwe demon.

Gr Raymond

[Olorin 155]

Zou zo kunnen.

Maar ik merkte al eerder het verband tussen bidden en trance al op.

[Michie23 0]

Quote:

Op zaterdag 26 januari 2008 20:09:07 schreef metatron het volgende: In tongen spreken is toch ook een soort van ''trance'',dan houd een groot deel van de christelijke wereld zich ook bezig met het occulte. Hoe kun je nu weten of de heilige geest door je spreekt,of een sluwe demon. Gr Raymond

De vraag is of een wedergeboren christen kan worden overgenomen door een demoon? Bij tongentaal neemt de Heilige Geest het van je over. De Heilige Geest verheerlijk Jezus en God, van een demoon kan je zoiets niet verwachten.

Ik wil even terugkomen op het in trance zijn. Ik geloof dat er overduidelijk 2 verschillende manieren zijn en heb beiden meegemaakt. Toen ik nog heel veel uitging was ik bijna altijd wel in trance en daar had ik geen drugs voor nodig. Toch weet ik dat het niet uit de juiste bron kwam omdat het me niet tot God heeft geleidt. Vandaag de dag ben ik nog steeds vaak in trance alleen noem ik het wel anders, nl. in de Geest zijn. Ook dan doe je soms rare dingen maar is dat wel tot eer van God. Als voorbeeld noem ik de apostelen tijdens de Pinksteruitstorting. Echt duidelijk kan ik het met typen niet uitleggen. In de Bijbel lees je veel aparte gebeurtenissen met de Geest en kunnen we er als gelovigen niet omheen.