Bevrijding van homo-zijn

[donniedark 0]

Quote:

Op maandag 01 december 2008 22:42:59 schreef sluimer het volgende: Dat homoseksualiteit God een gruwel is moge bekend zijn,

Je zegt het trouwens precies andersom: Je bedoelt, neem ik aan, dat God van mening is dat homoseksualiteit een gruweldaad is, en niet dat homoseksualiteit een gruwelhekel aan God heeft. In ieder geval: ik geloof niet dat God een hekel heeft aan homoseksualiteit, wat ik wel geloof, is dat de mens denkt dat God een hekel aan homoseksualiteit heeft. Het is niet toevallig dat God een hekel aan bepaalde dingen heeft, die mensen ook irritant vinden!

[sluimer 0]

Quote:

Op maandag 01 december 2008 22:50:56 schreef donniedark het volgende: [...] Je zegt het trouwens precies andersom: Je bedoelt, neem ik aan, dat God van mening is dat homoseksualiteit een gruweldaad is, en niet dat homoseksualiteit een gruwelhekel aan God heeft. In ieder geval: ik geloof niet dat God een hekel heeft aan homoseksualiteit, wat ik wel geloof, is dat de mens denkt dat God een hekel aan homoseksualiteit heeft. Het is niet toevallig dat God een hekel aan bepaalde dingen heeft, die mensen ook irritant vinden!

Nee dat bedoel ik niet, want God kent de harten en zei:

Mat 5,28       

Maar Ik zeg u, dat zo wie een vrouw aanziet, om haar te begeren, die heeft reeds overspel in zijn hart met haar gedaan.

Hoe denk je dan dat Hij zal oordelen als een man een (getrouwde) man aanziet om te begeren?

---

Samengevoegd:

Quote:

Op maandag 01 december 2008 22:46:18 schreef PascalPas het volgende: Het moge duidelijk zijn dat God het een gruwel vindt als twee mannen liggen zoals alleen een man en een vrouw kunnen liggen... en dat lijkt mij logisch; want dat past niet.. één van de twee zal zich om moeten keren gekkie.

[donniedark 0]

Quote:

Op maandag 01 december 2008 23:00:55 schreef sluimer het volgende: [...] Hoe denk je dan dat Hij zal oordelen als een man een (getrouwde) man aanziet om te begeren?

Ik denk eerlijk gezegd geen verschil.

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op woensdag 15 oktober 2008 10:15:06 schreef dialoog_zoeker het volgende: [...]Homosektualiteit is een keuze die mensen maken. Het is een keuze die in de ogen van God een gruweldaad is. Ik oordeel niet iemand, ik zeg alleen wat God hiervan vindt.

Je zegt dat homoseksualiteit een keuze is. Dit is een gedachte die jij mag hebben, of je je nu baseert op de Bijbel, of dat je het zelf bedenkt. Dat is mij om het even. Iedereen mag denken wat hij of zij wil, als dit maar een vrije keuze is. Hierom vraag ik je ervoor te kiezen (!) mij te bezien als mens in plaats van een verzameling letters en leestekens, je hart open te stellen (onze vriend Matteüs schreef het zo mooi op hè, "Gelukkig wie zuiver van hart zijn, want zij zullen God zien", daar lees ik echt dat openstellen in, naar de ander en naar God) en naar mijn verhaal te luisteren. Dit geldt overigens voor iedereen.

Toen ik twaalf was kwam ik er achter dat ik lesbisch ben. Dat wist ik daarvoor ook al, maar toen wist ik niet dat er überhaupt zoiets bestond als homoseksualiteit. Daar werd namelijk nooit over gepraat, thuis en op school. Als klein meisje zat ik op een School-met-de-Bijbel in een Bondskerkdorp, waar de juffen allemaal een rok droegen en er elke ochtend eerst uit de kinderbijbel werd gelezen en gebeden. Het geloof was dus heel erg aanwezig in mijn jeugd. We gingen ook elke zondag naar de kerk, vader was ouderling, moeder zat op de zangvereniging van de kerk en was actief bij de vrouwenvereniging, mijn broer en ik gingen naar catechisatie en de jongerenvereniging, de zogenaamde Schaapskooi. Ik wist altijd al dat ik niet zo was als de rest; in groep 4 hadden we een projectweek over beroepen: wat wil jij later worden? De aloude vraag. Het gros van de meisjes wilde moeder, juf, verpleegster of kraamverzorgster worden. Helemaal in het klassieke rollenpatroon van de vrouw dus. Prachtig natuurlijk als dat bij je past! Maar ik wilde veearts worden, heel veel honden hebben en een huis op het platteland met veel grond er omheen, en net als James Herriot bij de boeren in de stal koeien opereren en zo. Ik wilde dat denk ik omdat ik voelde dat ik anders was. Toen wist ik eigenlijk al dat ik niet gewoon met een man zou trouwen en kinderen zou krijgen, denk ik. Ik denk dat dat de eerste keer was dat anderen ook tegen mij gezegd hebben dat ik "apart" was. Anders dan de rest, maar daarom nog niet minder dan de rest. (Overigens herinner ik me nog heel goed dat één ander meisje in haar opstel had geschreven dat ze "barkiepster" wilde worden, dat vind ik ook wel origineel eigenlijk! Haha.)

Onbewust heb ik als kind al veel kalverliefdes doorstaan. Ik kan me herinneren dat ik altijd met een meisje mee naar school liep, en na school ook weer naar huis, en als zij dan ziek was, was ik de hele dag intens verdrietig omdat ik niet naast haar kon lopen. Zo zijn kinderen verliefd. Op de middelbare school werd ik ècht verliefd, veel en vaak, en ging ik me ook realiseren dat het een naam had: lesbisch. Ik heb dat lang weggestopt, ik had ook gewoon doodleuk vriendjes, waar ik overigens helemaal niet preuts bij was. Het interesseerde me namelijk allemaal niet zoveel. Inmiddels wilde ik op mijn veertiende niet meer meedoen aan het kerkcircus, mede door het feit dat dominee nogal streng kon preken over Sodom en Gomorra en ik dan het gevoel had dat de kerkbank in de fik stond, bij gebrek aan brandstapel, dat iedereen naar mij keek en wees, inclusief God. Dat was geen prettig idee. Ik hoefde het niet eens te vragen aan de rest: bij God was geen plaats voor mij. En dat voelde verschrikkelijk want ik geloof oprecht en sterk, getuige het feit dat ik in de loop van de jaren alleen maar intenser en gaan geloven. Ik ging dus de kerk uit, en bleef ondertussen worstelen met mijn gevoelens voor vrouwen. Uiteindelijk werd ik op mijn achttiende verliefd op een meisje, óók uit de kerk, en zij op mij. Dat is een heel problematische, heftige maar ook mooie verhouding (relatie was het niet echt want het was geheim) geworden, waar ik dankbaar voor ben.

Vanaf dat moment wist ik dat het niet anders kon, en ben ik gaan bidden. Jaren gaan bidden. Ondertussen ging ik wel gewoon door met lesbisch-zijn: het was een beetje schizofreen, want mijn ene helft was met vrouwen bezig, ging uit in de gayscene en was aan het chatten en daten op internet (allemaal dingen die achteraf gezien niet bij mij passen, overigens), terwijl de andere helft theologische boeken doorploegde en op de knieën voor het bed in mijn (inmiddels) studentenkamer zat te bidden. Ik ben in de loop van de jaren vaak depressief geweest vanwege mijn worsteling met het geloof en mijn geaardheid, maar uiteindelijk heb ik vrede gevonden in mijn gebeden, en zekerheid.

Ik kan niet leven zonder liefde (van een vrouw), maar óók niet zonder God. De Bijbel zegt (volgens sommigen; maar een tekst - elke tekst, ook een boodschappenlijstje - kan je net zo exegetiseren als je zelf wil) dat het niet goed is. De precieze exegese heeft volgens mij, onder andere op dit punt, niet altijd gelijk. Jij zult het daar misschien niet mee eens zijn, en dat is ook goed zo. Zoals ik al zei, je hebt recht op je eigen uitleg, die ik je niet kan en wil en màg ontzeggen. Om maar even een ander heilig boek te citeren: "Voor u uw geloof en voor mij het mijne". Ik ben nu dan misschien een à la carte-gelovige volgens sommigen, maar, en knoop dat heel goed in je oren, ik ben nu dichter bij God dan toen ik Hem vervloekte, omdat ik me afgewezen voelde. In mijn signature staat "zachtheid die de ziel geneest", Gezang 238 vers 2. Dat is wat God is voor mij, elke dag opnieuw, en daar ben ik dankbaar voor. En om met Psalm 23 te spreken: "Al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar!". Door een donker dal ben ik gegaan, en ik vreesde, omdat ik God niet vertrouwde. Het vertrouwen is terug. De vrede is wedergekeerd in mijn leven: ik mag leven zonder angst, met het trauma maar in de wetenschap dat mijn ziel aan het genezen is. En het mooiste is dat ik niet hoef te leven in eenzaamheid, namelijk met God en met mijn geliefde.

Dit is mijn kleine getuigenis. Dit is wat God voor en met mij gedaan heeft. Voel je vrij om te reageren, eender hoe, ik zal je in liefde benaderen.

[Raido 0]

Wat een getuigenis Hongerige Wolf (je username past er haast niet bij), ik herken een heel klein beetje (nee, ik ben niet lesbisch noch homoseksueel).

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 11:29:21 schreef Harm-Jan het volgende: ik herken een heel klein beetje (nee, ik ben niet lesbisch noch homoseksueel).

Dan ben ik heel benieuwd naar wat je wèl herkent.

[LodewijkNapoleon 0]

@Hongerige Wolf,

Misschien klopt het helemaal niet, maar ik ratel maar even wat; ik ben een orthodox katholiek. Zoéén die gelooft dat de leer van de Kerk omtrent homoseksualiteit juist is.

Dat komt er dan op neer dat homoseksualiteit iets 'ongeordends' is, dus iets wat ongeveer uit goede bedoelingen voortkomt, maar nét even het doel mist. Zeg maar hetzelfde als een man die z'n vrouw een stofzuiger voor haar verjaardag geeft, denkende dat ze daar reuzeblij mee is, terwijl ze liever wat anders gehad had.

Er zullen wellicht heel wat Christenen zijn die het heel zwartwit zien, goed/fout. Maar ook vanuit en volkomen orthodox katholiek standpunt is het niet zo simpel. De relatie die jij met je partner hebt, is voor wat ik lees, voor (ik gok even wat hoor) 80% goed. Want met die liefde, daar is, per definitie, nooit iets mis mee. Bovendien kun je ter nuancering ook nog eens aanvoeren dat volgens de katholieke leer zo'n beetje alle Christenen die ik ken, inclusief mijzelf, nooit aan het ideaal volkomen beantwoorden, het is altijd een op-weg-zijn.

Kijk, jij bent geen katholiek, en je zult over het bovenstaande wellicht ook anders denken. Maar wat ik ermee wil zeggen is feitelijk dit: ik sta naast je, ik ben je broeder en de mate waarin we onvolmaakt zijn zal per saldo niet zo gek veel verschillen. Ik weet niet of je hier nog veel gaat posten of niet, maar dat, én dat ik vind dat je best goed met de hele situatie omgaat, is iets wat ik je mee wil geven.

[Hongerige Wolf 0]

Beste Pius XII,

Ik kan je voor een groot gedeelte volgen geloof ik. Katholiek en protestant gaat dan vandaag misschien door één deur, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ik lees je woorden als volgt: homoseksualiteit is niet nuttig, mensen planten zich dan niet voort, dat is evolutie- en/of scheppingtechnisch (wat jij wil) niet handig. In dat licht, in het grote gebeuren van de vaart der volkeren, ben je dan inderdaad niet volmaakt. Dit begrijp en beaam ik. Ik overpeins dit zelf ook regelmatig en stuit op veel tegenstand bij mijn homoseksuele (niet-christelijke) vrienden, maar het is in mijn ogen alleen maar realistisch. Corrigeer me maar als ik nu verkeerd interpreteer. Ik vind je gedachte dat wij allen als onvolmaakte maar goedbedoelende mensen naast elkaar staan heel mooi. Dank voor je reactie.

[Raido 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 11:50:20 schreef Hongerige Wolf het volgende: [...] Dan ben ik heel benieuwd naar wat je wèl herkent.

Allereerst wat je beschrijft over de verliefdheid van kleine kinderen. Daarnaast ook het gevoelsmatige aspect van het inzien van je lesbische geaardheid, ik herken dat omdat ik op een gegeven moment ben in gaan zien dat ik een biseksuele geaardheid. Het is overigens misschien een wat vreemde geaardheid, je zou dat dan misschien 'heteroseksueel' en 'homofiel' kunnen noemen, ik zou geen seksuele relatie willen met iemand van mijn eigen geslacht, maar ik kan gerust verliefd worden op mensen van mijn eigen geslacht

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 13:44:40 schreef Harm-Jan het volgende: [...]Allereerst wat je beschrijft over de verliefdheid van kleine kinderen. Daarnaast ook het gevoelsmatige aspect van het inzien van je lesbische geaardheid, ik herken dat omdat ik op een gegeven moment ben in gaan zien dat ik een biseksuele geaardheid. Het is overigens misschien een wat vreemde geaardheid, je zou dat dan misschien 'heteroseksueel' en 'homofiel' kunnen noemen, ik zou geen seksuele relatie willen met iemand van mijn eigen geslacht, maar ik kan gerust verliefd worden op mensen van mijn eigen geslacht

Mooi dat je dat überhaupt durft te zeggen, zeg. Er zijn maar weinig mensen (mannen!) die durven te zeggen dat ze ook weleens verliefd worden op het eigen geslacht. Ik begrijp trouwens wel een beetje wat je bedoelt met heteroseksueel/homofiel, want ik ben denk ik een beetje homoseksueel/heterofiel. Ik kan namelijk echt wel verliefd worden op mannen, maar ik wil dan verder niks van ze. Het stopt dan met dat leuke gevoel, een relatie met een man gaat niet werken, en seks hoeft van mij ook niet. Maar ik identificeer mezelf als lesbisch, omdat de kant van mij die op mannen valt gewoon niet effectief is. Ik kan er niks mee, en het is ook maar één of twee keer in mijn leven voorgevallen dat ik een man leuk vond.

Leuk is dat hè, van die kleine kiddo's die dan een beetje verliefd zijn. Ik vind dat altijd zo schattig om te zien, want je ziet het ook echt aan ze. Daar zie je dan toch maar weer mooi aan dat liefde meer is dan alleen lust.

[MarinusCopy 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 13:44:40 schreef Harm-Jan het volgende: je zou dat dan misschien 'heteroseksueel' en 'homofiel' kunnen noemen

De grap is dat ik een beetje het tegengestelde heb.... Ik word eigenlijk met enige regelmaat een beetje verliefd op vrouwen. Seksueel kan ik niets met een vrouw, maar het had me niet heel bijzonder verbaasd als ik in een platonische relatie was geeindigt met een vrouw. Maaruh niet verder vertellen heh? officieel vind ik vrouwen bah

[Propje 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 18:37:59 schreef MarinusCopy het volgende: [...] De grap is dat ik een beetje het tegengestelde heb.... Ik word eigenlijk met enige regelmaat een beetje verliefd op vrouwen. Seksueel kan ik niets met een vrouw, maar het had me niet heel bijzonder verbaasd als ik in een platonische relatie was geeindigt met een vrouw. Maaruh niet verder vertellen heh? officieel vind ik vrouwen bah

fijn je weer terug te hebben

[donniedark 0]

De meest liefdevolle mens zou biseksueel van aard moeten zijn. Die houdt namelijk van alle mensen. Ik hoorde Gordon eens bij Pauw & Witteman zeggen dat hij zich niet zozeer homofiel voelt, als wel iemand die van alle mensen houdt. Mooier zou ik het niet kunnen omschrijven

[Machiavelli 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 18:37:59 schreef MarinusCopy het volgende: [...] De grap is dat ik een beetje het tegengestelde heb.... Ik word eigenlijk met enige regelmaat een beetje verliefd op vrouwen. Seksueel kan ik niets met een vrouw, maar het had me niet heel bijzonder verbaasd als ik in een platonische relatie was geeindigt met een vrouw. Maaruh niet verder vertellen heh? officieel vind ik vrouwen bah

Ik houd mijn mond wel. Stiekem vind ik vrouwen overigens ook bah

[Propje 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 18:42:58 schreef Machiavelli het volgende: [...]Ik houd mijn mond wel. Stiekem vind ik vrouwen overigens ook bah

vrouwen ZIJN bah..

doe mij maar gewoon mannen..

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 18:45:46 schreef Propje het volgende: vrouwen ZIJN bah..

Niet!

[MarinusCopy 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 18:42:58 schreef Machiavelli het volgende: [...]Ik houd mijn mond wel. Stiekem vind ik vrouwen overigens ook bah

grefo georienteerde frigiditeit Mach

[Feebs 0]

Wauw, wat een mooie wending in dit topic zeg. Dat het offtopic is doet er niet eens meer toe..

Mooi om te lezen dat er openheid en respect is. Jullie maken me blij!

[MarinusCopy 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 19:03:20 schreef Febe het volgende: Wauw, wat een mooie wending in dit topic zeg. Dat het offtopic is doet er niet eens meer toe.. Mooi om te lezen dat er openheid en respect is. Jullie maken me blij!

Het topict ook een stuk fijner moet ik toegeven....

[sluimer 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 11:25:15 schreef Hongerige Wolf het volgende: [...] Je zegt dat homoseksualiteit een keuze is. Dit is een gedachte die jij mag hebben, of je je nu baseert op de Bijbel, of dat je het zelf bedenkt. Dat is mij om het even. Iedereen mag denken wat hij of zij wil, als dit maar een vrije keuze is. Hierom vraag ik je ervoor te kiezen (!) mij te bezien als mens in plaats van een verzameling letters en leestekens, je hart open te stellen (onze vriend Matteüs schreef het zo mooi op hè, "Gelukkig wie zuiver van hart zijn, want zij zullen God zien", daar lees ik echt dat openstellen in, naar de ander en naar God) en naar mijn verhaal te luisteren. Dit geldt overigens voor iedereen. Toen ik twaalf was kwam ik er achter dat ik lesbisch ben. Dat wist ik daarvoor ook al, maar toen wist ik niet dat er überhaupt zoiets bestond als homoseksualiteit. Daar werd namelijk nooit over gepraat, thuis en op school. Als klein meisje zat ik op een School-met-de-Bijbel in een Bondskerkdorp, waar de juffen allemaal een rok droegen en er elke ochtend eerst uit de kinderbijbel werd gelezen en gebeden. Het geloof was dus heel erg aanwezig in mijn jeugd. We gingen ook elke zondag naar de kerk, vader was ouderling, moeder zat op de zangvereniging van de kerk en was actief bij de vrouwenvereniging, mijn broer en ik gingen naar catechisatie en de jongerenvereniging, de zogenaamde Schaapskooi. Ik wist altijd al dat ik niet zo was als de rest; in groep 4 hadden we een projectweek over beroepen: wat wil jij later worden? De aloude vraag. Het gros van de meisjes wilde moeder, juf, verpleegster of kraamverzorgster worden. Helemaal in het klassieke rollenpatroon van de vrouw dus. Prachtig natuurlijk als dat bij je past! Maar ik wilde veearts worden, heel veel honden hebben en een huis op het platteland met veel grond er omheen, en net als James Herriot bij de boeren in de stal koeien opereren en zo. Ik wilde dat denk ik omdat ik voelde dat ik anders was. Toen wist ik eigenlijk al dat ik niet gewoon met een man zou trouwen en kinderen zou krijgen, denk ik. Ik denk dat dat de eerste keer was dat anderen ook tegen mij gezegd hebben dat ik "apart" was. Anders dan de rest, maar daarom nog niet minder dan de rest. (Overigens herinner ik me nog heel goed dat één ander meisje in haar opstel had geschreven dat ze "barkiepster" wilde worden, dat vind ik ook wel origineel eigenlijk! Haha.) Onbewust heb ik als kind al veel kalverliefdes doorstaan. Ik kan me herinneren dat ik altijd met een meisje mee naar school liep, en na school ook weer naar huis, en als zij dan ziek was, was ik de hele dag intens verdrietig omdat ik niet naast haar kon lopen. Zo zijn kinderen verliefd. Op de middelbare school werd ik ècht verliefd, veel en vaak, en ging ik me ook realiseren dat het een naam had: lesbisch. Ik heb dat lang weggestopt, ik had ook gewoon doodleuk vriendjes, waar ik overigens helemaal niet preuts bij was. Het interesseerde me namelijk allemaal niet zoveel. Inmiddels wilde ik op mijn veertiende niet meer meedoen aan het kerkcircus, mede door het feit dat dominee nogal streng kon preken over Sodom en Gomorra en ik dan het gevoel had dat de kerkbank in de fik stond, bij gebrek aan brandstapel, dat iedereen naar mij keek en wees, inclusief God. Dat was geen prettig idee. Ik hoefde het niet eens te vragen aan de rest: bij God was geen plaats voor mij. En dat voelde verschrikkelijk want ik geloof oprecht en sterk, getuige het feit dat ik in de loop van de jaren alleen maar intenser en gaan geloven. Ik ging dus de kerk uit, en bleef ondertussen worstelen met mijn gevoelens voor vrouwen. Uiteindelijk werd ik op mijn achttiende verliefd op een meisje, óók uit de kerk, en zij op mij. Dat is een heel problematische, heftige maar ook mooie verhouding (relatie was het niet echt want het was geheim) geworden, waar ik dankbaar voor ben. Vanaf dat moment wist ik dat het niet anders kon, en ben ik gaan bidden. Jaren gaan bidden. Ondertussen ging ik wel gewoon door met lesbisch-zijn: het was een beetje schizofreen, want mijn ene helft was met vrouwen bezig, ging uit in de gayscene en was aan het chatten en daten op internet (allemaal dingen die achteraf gezien niet bij mij passen, overigens), terwijl de andere helft theologische boeken doorploegde en op de knieën voor het bed in mijn (inmiddels) studentenkamer zat te bidden. Ik ben in de loop van de jaren vaak depressief geweest vanwege mijn worsteling met het geloof en mijn geaardheid, maar uiteindelijk heb ik vrede gevonden in mijn gebeden, en zekerheid. Ik kan niet leven zonder liefde (van een vrouw), maar óók niet zonder God. De Bijbel zegt (volgens sommigen; maar een tekst - elke tekst, ook een boodschappenlijstje - kan je net zo exegetiseren als je zelf wil) dat het niet goed is. De precieze exegese heeft volgens mij, onder andere op dit punt, niet altijd gelijk. Jij zult het daar misschien niet mee eens zijn, en dat is ook goed zo. Zoals ik al zei, je hebt recht op je eigen uitleg, die ik je niet kan en wil en màg ontzeggen. Om maar even een ander heilig boek te citeren: "Voor u uw geloof en voor mij het mijne". Ik ben nu dan misschien een à la carte-gelovige volgens sommigen, maar, en knoop dat heel goed in je oren, ik ben nu dichter bij God dan toen ik Hem vervloekte, omdat ik me afgewezen voelde. In mijn signature staat "zachtheid die de ziel geneest", Gezang 238 vers 2. Dat is wat God is voor mij, elke dag opnieuw, en daar ben ik dankbaar voor. En om met Psalm 23 te spreken: "Al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar!". Door een donker dal ben ik gegaan, en ik vreesde, omdat ik God niet vertrouwde. Het vertrouwen is terug. De vrede is wedergekeerd in mijn leven: ik mag leven zonder angst, met het trauma maar in de wetenschap dat mijn ziel aan het genezen is. En het mooiste is dat ik niet hoef te leven in eenzaamheid, namelijk met God en met mijn geliefde. Dit is mijn kleine getuigenis. Dit is wat God voor en met mij gedaan heeft. Voel je vrij om te reageren, eender hoe, ik zal je in liefde benaderen.

Wat een mooie en open getuigenis. Ik denk dat je er zeer goed aan hebt gedaan toch gelovig te blijven, want door God worden vele zaken afgekeurd die wij allemaal doen, hetero of homo, lesbisch of bi.

'...de liefde dekt alle overtredingen toe.' (Spr 10,12)

[Csoki Torta 0]

Ik denk dat genezing of liever gezegt bevrijding begint bij het accepteren van het probleem.

Ik heb het idee dat jij het echt ziet als een "foutje". Ik geloof niet dat God foutjes maakt en dat jij daarom als homo geboren bent.. Ik geloof dat alles gebeurd met een reden.

Ik ben ook niet het perfecte meisje en loop ook tegen heel veel dingen aan waar anderen niet tegen aanlopen en vaak ook niet kunnen begrijpen. Dit vind ik dan ook heel moeilijk omdat je wel constant commetaar krijgt. Zo ben ik chaotich, lees ik moeilijker dan anderen en zit ik elke winter tegen een depressie aan. Mensen begrijpen niet dat elke herfst mij de moed in de schoenen zakt als ik weer voor de 1000ste keer heb verslapen en snappen niet dat ik er niks aan kan doen dat ik vaak dingen vergeet.

Wat ik wel heb gemerkt is dat er tegen strijden niet helpt.. Hoe meer je je gaat verzetten hoe meer je er tegen aan zal lopen. Zeg nou eerlijk, kan jij er wat aan doen dat jij jongens leuker vind dan meiden? Ik geloof het niet, evenmin als dat ik er wat aan kan doen dat ik hetero ben.

Ik denk dat Accepteren het begin is. Jij bent wie je bent. Hoe beter je jezelf accepteerd zoals je bent, hoe gelukkiger je kan zijn met jezelf. God heeft jou geschapen naar zijn evenbeeld, Hij vind je mooi! Geloof dat ook en ga niet strijden tegen jezelf. Ook voor het accepteren van je geaardheid kan je bij God terecht. Ik weet zeker dat Hij je kan en wil helpen!

Daarnaast kan je natuurlijk om bevrijding vragen. Maar zoek dit niet meteen in genezing, als jij het er minder moeilijk mee heb dat je op jongens valt kan je dat ook zien als bevrijding. Zoek daarnaast gewoon naar veel informatie hierover.. jij zal vast niet de enige zijn met dit probleem.. er zijn ook andere christelijke jongens en meisjes die hier problemen mee hebben..

Heel veel sterkte en succes..

Liefs

[Jon 0]

Dit is een van de leerstellingen die haaks staat op mijn geweten. En tevens ook de reden waarom ik de bijbel niet volledig in mijn hart kan sluiten. Als men kijkt naar handelingen/daden die bestempeld worden als zondig zie je van die zonden duidelijk de negatieve gevolgen. Ik zie niet wat er slecht zou moeten zijn aan een liefdevolle relatie tussen twee mensen van hetzelfde geslacht.

Tevens ben ik het niet eens met de bewering dat het niet natuurlijk is aangezien het ook bij dieren voorkomt en die worden gedreven door instincten.

Ik ben van mening dat God geen bloemen schept die niet mogen bloeien. En geen mens zich gefrustreerd noch minderwaardig behoeft te voelen.

Het hele genezingsverhaal vind ik een gevaarlijk gedachtegoed. Waar nogal wat narigheid uit voort vloeit.

[Gast Anon_phpbb]

-

[WonderfulStar 0]

beste cvw, ik denk dat er nogal een verschil zit tussen liefde en een liefdevolle relatie hebben dan je lusten ongeremd botvieren.

[Jon 0]

Beste CVW,

Nee met de moordpartijen en de dag des oordeels heb ik ook moeite. Als God van ons houdt als een vader hoe kan hij ons dan vernietigen?

Verder vind ik je reactie op mijn dieren argument interessant. Maar het streeft mijn punt voorbij. Veel kerken stellen dat iemand homo wordt doordat hij zondig is. Zo staat het ook in de bijbel:

Daarom heeft God hen overgegeven tot oneerlijke bewegingen; want ook hun vrouwen hebben het natuurlijk gebruik veranderd in het gebruik tegen nature;

En insgelijks ook de mannen, nalatende het natuurlijk gebruik der vrouw, zijn verhit geworden in hun lust tegen elkander, mannen met mannen schandelijkheid bedrijvende, en de vergelding van hun dwaling, die daartoe behoorde, in zichzelven ontvangende.

Mijn punt is: als dit onnatuurlijk zou zijn waarom komt het dan ook onder dieren voor?

En natuurlijk weet ik niet wat God zoals beweegt. Ik ben me bewust van mijn eigen inferioriteit. Ik geef je alleen mijn godsbeeld.

Verder is mijn norm niet "ik doe wat prettig is". Maar, het is wel mijn streven om gelukkig te zijn en dat is ook gods bedoeling(naar mijn godsbeeld). Als je ware liefde moet onderdrukken omdat het voor iemand van hetzelfde geslacht is, heeft dit zeker invloed op je geluksbeleving dunkt mij...