De avonturen van Tanja Nijmeijer

[LodewijkNapoleon 0]

Het was een redelijk bijzonder 'human interest' verhaal; de secapades van de Gronings/Twentse Tanja Nijmeijer, een hulpverleenster die op een gegeven moment besloot mee te vechten met de communistische organisatie FARC. Het doet een beetje denken aan mensen die in een sekte stappen. Het kwam pas goed in het nieuws nadat er dagboeken van haar waren gevonden. Daaruit:

21 juli 2006: Ik heb een of andere obsessie met stations. Heel vaak fantaseer ik dat ik op het station Groningen, Amsterdam of Utrecht een kop koffie koop, of iets gebakkens en dan in de trein stap. Ik vergeet bijna het grote nieuws: hier zijn twee kameraden met aids, misschien zijn er wel meer. Hier gebruikt niemand condooms. Ik heb begrepen dat het meisje geen idee heeft wat het betekent (om aids te hebben): toen ze het me vertelde glimlachte ze en haar vriend lijkt zich geen zorgen te maken. Een derde meisje, die wat met die jongen heeft gehad, is wel erg depressief.

23 juli 2006: Ik heb zo ongelooflijk veel zin om naar huis te bellen, maar ik zie maar geen kans om dat voor elkaar te krijgen. Het leger is nu in het dorp. Ik denk niet dat er ergens een plek is om internationaal te bellen. Ik denk dat ik na Marloes ook Ellen verlies. Alleen mama schrijft me af en toe een boze brief. Ik snap het niet, ik dacht dat alles beter zou worden nadat mama hier is geweest. Maar het lijkt alleen maar erger te zijn geworden. Ik voel me vreselijk, Jans, ik mis mijn familie, ik mis jou, mijn land. Maar ik hoop dat ik over een jaar wordt uitgezonden, misschien wel naar Europa.

23 augustus 2006: Ik heb naar huis gebeld! Zonder toestemming en nu is Frits boos op mij, maar dat kan me niet schelen. Het was geweldig om hun stemmen te horen. Mamma moest huilen, papa ook. Nu kan ik alleen maar wachten op straf. Iedereen mag bellen, behalve ik. Vind je dat niet belachelijk? Misschien laten ze me wel voor altijd hier in de jungle zitten, of misschien mag ik nooit meer met missies naar buiten meegaan na deze doodzonde. Eigenlijk wil ik dat toch niet, het maakt me niets uit. Het lijkt erop dat ik een nieuwe vriend heb, een commandant. Hij is 30 en heel speciaal. Eens kijken wat het wordt.

Zonder datum: Lieve Jans: we hebben hier drie dagen gewacht om een helikopter neer te kunnen schieten die hier rond zou vliegen. Maar ik begin de hoop op te geven. Ik ben nog steeds met dezelfde vriend, maar ik ben verliefd aan het worden op een ander, ik wou dat je hier was om me raad te geven Jans. Ik kan gewoon niet lange tijd met één en dezelfde man blijven. Als ik in Nederland zou zijn gebleven zou ik alleen maar mislukte relaties hebben gehad.

25 augustus 2006: Hey Jean, die helikopter wil hier maar niet overheen vliegen. Verdomme. Hoe lang moeten we nog op die helikopter wachten?

22 november 2006: Er is een meisje met grote borsten en de chef is verblind door haar. Naar het schijnt heeft ze een geslachtsziekte. De chef zegt dat ze door de regering is gestuurd om de leiding te destabiliseren.

24 november 2006: Ik ben moe, ik ben de FARC moe, ik ben de mensen zat, ik ben het gemeenschapsleven zat. Ik ben het zat om nooit eens iets voor mij alleen te hebben. Het zou nog allemaal de moeite waard zijn als ik wist waarvoor we vechten. Maar in werkelijkheid geloof ik er niet meer in. Wat is dit voor organisatie, waar enkelen geld hebben, sigaretten, zoetigheden en de rest moet bedelen, om vervolgens afgewezen en afgeblaft te worden door de eerste groep. Het is al zo sinds ik hier bijna vier jaar geleden kwam en er is niets veranderd. Een organisatie waar een meisje met grote borsten en een mooi gezichtje de hele leiding overhoop kan halen, ook al hebben ze jaren samengewerkt. Waar we de hele dag moeten werken, maar waar de commandanten onzin uitkramen. En in mijn geval met Karen, in een of andere stupide cursus om een zogenaamde missie in de stad uit te voeren. Wie weet kom ik nooit meer uit deze jungle vandaan! Waarom sturen ze me in godsnaam nooit ergens naartoe? Ik weet niet wat ik moet zeggen, ik wil hier weg, tenminste weg van deze eenheid. Maar ondertussen weet je dat je min of meer een gevangene bent. Wat kan je doen? Het is niet zozeer de FARC danwel deze eenheid. Voor de mensen in de stad, voor de missie en de discipline die ermee gepaard gaat: ik wil dit niet. Ik wil geen blabla meer over communisme, eerlijkheid, verraders. En geen barmhartigheid als iemand het waagt om ze te bekritiseren. Ik zou liever in een gevechtseenheid willen dienen. Vier jaar lang heb ik hier in dezelfde situatie gezeten. Wachtlopen, gymnastiek, praten, problemen tussen mensen, problemen veroorzaken, verrotte commandanten etc. Ik mis mijn vriend. Ik voel me nutteloos. Hier heb ik geen toekomst, maar ik kan nergens heen. Maar ik wil niet weg, ik wil alleen maar lopen, lachen, vechten, koken, ongecompliceerd. Ik ga met Karel praten.

Zondag 15 april 2007: Ik heb veel te vertellen. Ik ben naar het front geweest. Er is een jongen die ik leuk vind. Maar hij heeft al een vriendinnetje. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben verliefd en ik kan er niet aan wennen. Hoe lang al?

Zonder datum: Lieve Jans: vandaag is het feest. Uiteraard hadden de commandanten en hun echtgenotes hun eigen privé-feestje, wat ik totaal corrupt vind. De rest, de troepen, de gewone guerrillero’s, de lagere rangen mochten de drank drinken, die zij niet op konden. Misschien ga ik weg en ga ik gewoon ergens alleen zitten, als een stil protest. Gisteren heeft die halve zool Margaret me geroepen om te vragen of ik van snoep hield. Dat stomme wicht heeft een grote zak vol snoep. De vrouw van een commandant is een aparte klasse. Ze hebben privileges, ze zijn altijd goed geïnformeerd en soms geven ze bevelen. Maar ze moeten wel kinderen krijgen.

28 april 2007: Lieve Jans: het offensief komt dichterbij, vanmorgen gaan we naar een andere plek. Ik heb vijf hechtingen in mijn dij, door een spade.

Zonder datum: Het is niet eerlijk, he? Ik weet niet waar dit project naartoe gaat Jans. Hoe zal het zijn als we aan de macht komen? De vrouwen van de commandanten in Ferrari Testarossas, met borstimplantaten, aan de kaviaar? Daar lijkt het wel op. Een vrouw van een commandant heeft geluk: ze zal ondergoed met zijde kant hebben en misschien als ze het niet gebruikt gewoon bij het vuilnis gooien. Ze heeft schone kleren, parfum. Ik word er ziek van. Gisteren kwamen er burgers langs en ik betrapte Grietje, de vrouw van de tweede… (er ontbreken een paar pagina’s)

12 juni (zonder jaar): Lieve Jans: goed, ik heb het privilege om internet te gebruiken aan iemand anders overgedragen. Ik wacht af. Gisteren ben ik zo stom geweest om een van de commandanten openlijk te durven bekritiseren. Ik ben en plein publique vernederd. Maar het maakt me niet uit. Ik ben bekend met de hypocrisie van de FARC en wat ze beweren, en ik heb er geen illusies over. Maar als ik een fout zie zal ik altijd kritiek uitoefenen. Zelfs de laatste “vriendin†die ik hier heb probeer ik uit mijn leven te bannen. Ik weet het niet Jans, de mensen hier zijn soms zo ongelooflijk stom. Ze kunnen niet objectief zijn, geen geheimen bewaren en kritisch naar zichzelf kijken.

9 juni 2007: Verveeld en hongerig. We kunnen de vijand niet vinden en dus moet ik voor de zoveelste keer documenten van de FARC bestuderen. Herhalen wat al dertig keer gezegd is. Wat is informatie? Waarom discipline? Waarom mag je niet slapen als je op wacht staat? Ik moet de gevolgen van mijn beslissing om hier te zijn accepteren. Vanaf het begin wist ik dat het geen intellectuele uitdaging zou zijn, maar als ik eerder ben is het beter dan ik had verwacht. Maar in mijn afdeling heb je zo’n vier opscheppers en weinig intellectuelen. Ik moet studeren om me te verrijken.

12 juni 2007: Ik ben erg wantrouwig geworden tegenover mannen. Ik wil roken, maar het duurt nog twee weken voor ze ons sigaretten geven. Ik zal eens kijken of ik een pakje kan bietsen. Wat staat ons nog meer te wachten?

13 juni zonder jaar: Ik heb een “vriend†gescoord. We hebben onderhandeld en hij gaat met de chef praten om te zien of we samen kunnen zijn. Zonder een zoen ofzo, gewoon onderhandeld. Erg interessant, een goede gozer die vent. We zijn nog in training en het is behoorlijk zwaar. Ik krijg teveel spieren. Mijn vriend is twee dagen hiervandaan en soms mis ik hem erg. Soms droom ik van mama en van Elle en dan word ik huilend wakker. Steeds weer diezelfde vraag: heb ik er wel goed aan gedaan? Zou ik gelukkig zijn geweest als ik als burger in Nederland was gebleven? Wat zou ik doen? Zou ik les geven, vertalen, op de universiteit werken of in een bedrijf? Zou ik verloofd zijn, getrouwd, kinderen hebben? Ik ben klaar voor een verandering na deze periode. Deze periode is als een eindpunt voor mijn leven als guerrillero, dat leven brengt geen verrassingen meer. Geen enkele, wat betreft personen, de vijand of de dagelijkse taken. Ik heb alles wel gezien. Ik ben hier als een vis in het water, de jungle is mijn thuis. De FARC zijn mijn leven, mijn familie. Ik hoop dat mijn kameraad dat voelt en ook zoiets voor mij voelt. Ik denk dat ik snel verslijt als ik mijn normale routine weer oppik. Ik heb zoveel te geven, maar ik denk niet dat dit de plek is. Hoewel ik hier gelukkig ben, dat is waar. Ondanks alles ben ik gelukkig als ik ergens voor kan strijden, als ik nieuwe obstakels kan overwinnen. Dat zijn van die gekke dingen die ik heb. Een half jaar is alweer voorbij, wat zal de andere helft brengen?

Zonder datum: Vandaag mocht ik met de commandant mee als zijn lijfwacht. Drie commandanten. Ze gaan ergens naartoe, maken stomme grapjes, roken en geven ons niet eens een peuk. Ze kopen chips en benzine en dan moeten we blij zijn als ze ons wat chips en limonade geven. Ik moest denken aan de kameraden die de hele dag levensmiddelen op de schouder moesten dragen. Zij eten nooit chips. Toen we hier aankwamen zei de commandant dat ik met een meisje moest gaan praten, want hij wilde wat met haar. Altijd hetzelfde. Het stelt misschien niets voor, ik weet het niet. Misschien ben ik gewoon te volwassen voor dat soort dingen en ik vraag me echt af waarom ik moet klaarkomen als ze me chips en prik geven! Toen ik nog gewoon burger was had ik dat allemaal, daarvoor ben ik niet hier. Soms lijkt iedereen hier zo simpel, zo kinderachtig. Soms wil ik gewoon geen bevelen meer opvolgen. Bevelen volgen van een stel macho’s die met jachtgeweren vogeltjes proberen te schieten. Bovendien moet ik me de hele dag een nul (een niemand) voelen, dat ik nutteloos ben, dat ik moet doen wat iedere idioot me zegt te doen of anders krijg je een boete. Ik krijg steeds meer boetes. Je zou je daarvoor moeten schamen, maar ik moet er om lachen. Ik ben geen klein kind en ook niet dom. Ik heb een goed idee over wat goed en wat slecht is, ik analyseer mensen en kom tot mijn conclusie. Maar ik wordt wel steeds bitterder en stiller. Hier associëren mensen dat met domheid. Ik zou wel weer een tijdje in de Nederlandse maatschappij willen zijn. Zonder seksisten (macho’s). Wat een rust. Ik ben zo verward en eenzaam.

3 juli (zonder jaar): Ik heb gekookt. Eergisteren heb ik met een man geslapen, ik zal hem Maarten noemen. Het was alsof ik weer thuis was, seks, prietpraat, lachen. Geen idee of het wat wordt. Hij is een beetje een womanizer en we hebben niets afgesproken. Bovendien valt ‘ie goed bij de vrouwen, hij is erg knap. Dus ik verwacht niet al te veel, ik blijf fris. Nooit gedacht dat ik hier liefde zou vinden. Ik zie me zelfs voor altijd alleen en dus is elke vrijpartij een bonus. Bovendien, en dat heb ik nog niet eerder geschreven, is het mogelijk dat ze me naar buiten sturen (wegsturen), ze hebben me al drie keer gezegd dat een kameraad naar me op zoek was om me op pad te sturen. Hij schijnt van mening te zijn veranderd, maar hij insinueerde dat hij dat alleen voor het moment deed en dat het over een maand mijn beurt zou zijn. Op de een of andere manier geloof ik hem. Ik weet zeker dat ik er klaar voor ben. Om me weer te herstellen, een beetje cultuur op te snuiven, een andere omgeving te hebben. Eerst dacht ik dat ik het niet zou kunnen, maar nu geloof ik dat ik dat wel kan. Eindelijk iets nuttigs doen. Ik kan de eenzaamheid overleven, ik heb Spanje overleefd en dat was pas een zware ervaring. En wie weet, misschien is het wel buiten Colombia. Als ik deze maand maar geniet. We zijn hier met een man of tien en hebben een ongelooflijk vervelende (slaapwekkende) missie. Maar goed, nog een maand, we zullen zien.

17 juli: Lieve vader, moeder, zussen. Ik heb geen antwoord gekregen op mijn laatste brief maar ik weet ook niet of jullie hem hebben ontvangen. De postbode is overgelopen en dat maakt het allemaal wat moeilijker. Maar ik blijf het natuurlijk proberen. Mijn familie is en blijft mijn familie, hoe boos en teleurgesteld ze ook op me zijn. Ik houd van jullie. Wat kan ik zeggen. Ik ben maanden aan het front geweest en dat heeft wel een effect op je. Ik heb gevochten, maar dat is niet het ergste. Ik loop met zware rugzakken, natte kleren, ik moet rennen etc. Het is een hele interessante ervaring die niemand me kan afnemen.

Nog een videoboodschap van haar

Het blijft een apart verhaal voor me om te volgen. Een naief doch bevlogen meisje die meer doet dan denkt, en met zeven-mijlslaarzen op haar eigen ongeluk af loopt. Dit soort types kwam en kom je in Groningen nog steeds wel geregeld tegen. Je ziet ook hoe langzaamaan het idealisme plaatsmaakt voor de bittere praktijk, en hoe ze zélf ook verhard. Ik ben benieuwd hoe het nu met haar is. Ik volg dit verhaal op de voet.

[Thorgrem 430]

Ze is een terrorist en snap daarom ook niet dat ze zoveel aandacht krijgt in de media. Bij terugkomst in Nederland gelijk uitleveren ongeacht de mogelijke (dood)straf.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op woensdag 12 september 2007 16:15:33 schreef Thorgrem het volgende: Ze is een terrorist en snap daarom ook niet dat ze zoveel aandacht krijgt in de media. Bij terugkomst in Nederland gelijk uitleveren ongeacht de mogelijke (dood)straf.

Je weet dat ik het ook niet zo heb op 'links', en een gevangenisstrafje zou misschien ook nog wel op z'n plaats zijn, maar jij overdrijft het weer zo.

Ik weet het niet, ergens vind ik het ook wel weer invoelbaar, ik ken dat soort vrouwtjes wel. Op zich heel oprecht begaan met het lot van de minderbedeelden. Maar tevens ook een tikkeltje naief.

[Thorgrem 430]

Quote:

Op woensdag 12 september 2007 21:17:45 schreef Pius_XII het volgende: [...] Je weet dat ik het ook niet zo heb op 'links', en een gevangenisstrafje zou misschien ook nog wel op z'n plaats zijn, maar jij overdrijft het weer zo.

Tuurlijk overdrijf ik. Als ik alles genuanceerd neer zou zetten zouden mijn posts lang niet zoveel reactie uitroepen.

Wie weet heeft ze deelgenomen aan terroristische acties, ze moet gewoon berecht worden, en als blijkt dat zij in dat land misdaden heeft gepleegd waar de doodstraf voor staan, so be it.

Quote:

Ik weet het niet, ergens vind ik het ook wel weer invoelbaar, ik ken dat soort vrouwtjes wel. Op zich heel oprecht begaan met het lot van de minderbedeelden. Maar tevens ook een tikkeltje naief.

Tikkeltje naïef? Das geen tikkeltje meer hoor, das gewoon een keiharde tik met een honkbalknuppel naïef. Dat je de wereld wil verbeteren is best, maar om je bij een terroristische organisatie aan te sluiten die door de bevolking uitgekotst wordt.... alleen voor het idee zou je al tegen jezelf in bescherming genomen moeten worden.

[Naeva 182]

Quote:

Op woensdag 12 september 2007 21:17:45 schreef Pius_XII het volgende: Ik weet het niet, ergens vind ik het ook wel weer invoelbaar, ik ken dat soort vrouwtjes wel. Op zich heel oprecht begaan met het lot van de minderbedeelden. Maar tevens ook een tikkeltje naief.

Misschien ben ik wat wantrouwiger, maar dat geloof ik niet. Oprecht begaan zijn met het lot van anderen en daarvoor zelf maar mensen uitmoorden? Dat zou ik eerder hypocriet noemen. Naiviteit? Dat spreekt niet uit haar verhalen. Egocentrisme en aandachttrekkerij lijkt me meer op z'n plaats. Bewust of onbewust, het valt niet goed te praten. Ik keur niks aan de situatie goed, heel triest vind ik het.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op woensdag 12 september 2007 22:40:33 schreef Hester het volgende: Misschien ben ik wat wantrouwiger, maar dat geloof ik niet. Oprecht begaan zijn met het lot van anderen en daarvoor zelf maar mensen uitmoorden?

Op zich maakt dat integraal deel uit van een Marxistisch wereldbeeld he? De klassestrijd mag ook met wapens gevoerd worden. Veel vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog, om maar eens wat te noemen, waren ook oprecht begaan met het lot van de Spanjaarden, en vochten ook tegen diezelfde Spanjaarden.

Quote:

Dat zou ik eerder hypocriet noemen.

Nee, op zich heel consequent. Vergeet ook niet dat propaganda ook z'n werk doet. 'wij zijn de enige die écht opkomen voor de arme Colombiaanse boeren en tegen de Amerikaanse imperialisten vechten en hun zetbazen in Bogota'.

Quote:

Naiviteit? Dat spreekt niet uit haar verhalen.

Ik weet het niet, dat is wel wat ik dacht toen ik het filmpje zag. En die dagboekfragmenten laten m.i. inderdaad een stuk deceptie zien, en daarvoor moet je toch wel eerst een idealist geweest zijn. Daarnaast inderdaad de hang naar avontuur inderdaad. Geldt ook weer hetzelfde voor als bijvoorbeeld in de Spaanse burgeroorlog.

Ook een telefoongesprek uit 2001 toen ze nog hulpverleenster was, vind ik wel boekdelen spreken eigenlijk.

klik

[Naeva 182]

Quote:

Op woensdag 12 september 2007 22:57:47 schreef Pius_XII het volgende: [...]Op zich maakt dat integraal deel uit van een Marxistisch wereldbeeld he? De klassestrijd mag ook met wapens gevoerd worden. Veel vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog, om maar eens wat te noemen, waren ook oprecht begaan met het lot van de Spanjaarden, en vochten ook tegen diezelfde Spanjaarden. Nee, op zich heel consequent. Vergeet ook niet dat propaganda ook z'n werk doet. 'wij zijn de enige die échto opkomen voor de arme Colombiaanse boeren en tegen de Amerikaanse imperialisten vechten en hun zetbazen in Bogota'.

Ja, ik geloof ook zeker dat zij uit overtuiging mee is gaan doen. Het lijkt allemaal avontuurlijk en heroisch en zo. Maar tegelijkertijd vind ik dat juist het jammere! Een ander willen helpen vind ik toch heel wat anders dan toe te geven aan je eigen hang naar avontuur. Als zij minder impulsief had gehandeld dan had ze misschien gezien dat ze hier niemand mee helpt.

Bij naiviteit heb ik zo'n aai-over-de-bol-gevoel (ach ze weet niet beter) en dat vind ik in dit geval wel wat soft. Misschien denk jij iets anders bij het woord, maar ik vind niet dat haar zogenaamde naiviteit haar handelen goedpraat.

Quote:

Ik weet het niet, dat is wel wat ik dacht toen ik het filmpje zag. En die dagboekfragmenten laten m.i. inderdaad een stuk deceptie zien, en daarvoor moet je toch wel eerst een idealist geweest zijn. Daarnaast inderdaad de hang naar avontuur inderdaad. Geldt ook weer hetzelfde voor als bijvoorbeeld in de Spaanse burgeroorlog.

Je mag idealist zijn, als je daden verrot zijn dan vind ik dat idealisme weinig bewonderenswaardig.

Quote:

Ook een telefoongesprek uit 2001 toen ze nog hulpverleenster was, vind ik wel boekdelen spreken eigenlijk. klik

Je linkje doet het niet...

[Toonder 0]

Als ik haar dagboek lees zie ik iemand die alles opgegeven heeft, eigenlijk het hele eigen leven niet meer overziet. Mede daardoor roept het zeker wel een gevoel van mededogen op. Echt medelijden kan ik niet hebben met haar. Elke Nederlander is in staat om voldoende inzicht te hebben in het Marxisme om te weten dat het niet kosjer is. We weten ook dat organisaties als het FARC erg corrupt zijn. Waarschijnlijk is ze wel gegaan vanuit een negatieve houding ten opzichte van het westen en haar kapitalisme maar vervolgens heeft ze elke kritiek op het Maxisme in wind geslagen.

Quote:

Ik ben geen klein kind en ook niet dom. Ik heb een goed idee over wat goed en wat slecht is, ik analyseer mensen en kom tot mijn conclusie.

Het lijkt me dat je, indien je zulke uitspraken doet, tot elk moreel verval in staat bent. Sinds wanneer is de mens in staat om hierin onafhankelijk te denken?

[Eric 0]

ik ben voornamelijk benieuwd wat Pius bedoeld met 'dat soort vrouwtjes'.

Ik vind het nogal generaliserend en discriminerend. net alsof er niet 'zulk soort mannetjes' rond lopen.

daarnaast snap ik van de nederlandsche media wel dat er zoveel aandacht aan gegeven wordt. Wanneer blijkt dat Osama een nederlandse rechterhand heeft komt dat ook volop in het nieuws. Dat is omdat mensen uit een bepaald land zich één voelen met landgenoten. In dit geval is het negatief nieuws. Maar vergelijk het eens met sport activiteiten, Wij hebben gewonnen, wij staan op de olympische spelen, wij zijn kampioen.

Of iets nou wel of niet media aandacht behoort te hebben volgens een individu dat maakt niet uit. Ik hoop dat iedereen in nederland ook wijs genoeg is om te weten dat wanneer ergens een 'smeuig verhaal' over geschreven kan worden, de media dit zeker niet zal laten.

[LodewijkNapoleon 0]

Even tussendoor.

Quote:

Op donderdag 13 september 2007 13:20:57 schreef Eric het volgende: ik ben voornamelijk benieuwd wat Pius bedoeld met 'dat soort vrouwtjes'.

Nou ja, gewoon, dat soort vrouwtjes dus.

Quote:

Ik vind het nogal generaliserend en discriminerend. net alsof er niet 'zulk soort mannetjes' rond lopen.

Zeker, ik was zo'n 'soort mannetje'dus ik weet wel waar ik het over heb.

[Eric 0]

Quote:

Op donderdag 13 september 2007 14:48:17 schreef Pius_XII het volgende: Even tussendoor. [...]Nou ja, gewoon, dat soort vrouwtjes dus.

snap ik nog steeds niet wat voor soort 'vrouwtjes' er voor kiezen om zulk soort dingen te doen/ondernemen..

[Tantastic 0]

Eventjes compleet offtopic en stiekem een klein beetje ontopic:

Ik vond een ontzettend leuke krantekop nl: "Tanja nu ook op T-shirt"

(Voor de duidelijk ik deel met haar mijn voornaam, maar niet door verklappen ik heel stiekem gewoon Sweet little lie)

[Robert Frans 1.653]

Ach, stel dat we hier van doen hadden met een Marrokaans uitziende jongen die zich aangesloten had bij een jihad-clubje. Vonden we het dan nog allemaal zo schattig en mooi (ik chargeer even)? Heb je die dubbele maatstaf weer, omdat Tanja toevallig een aardig uitziend Hollands meisje is. We leren het ook nooit.

[Thorgrem 430]

Quote:

Op vrijdag 14 september 2007 19:19:02 schreef RobertF het volgende: Ach, stel dat we hier van doen hadden met een Marrokaans uitziende jongen die zich aangesloten had bij een jihad-clubje. Vonden we het dan nog allemaal zo schattig en mooi (ik chargeer even)? Heb je die dubbele maatstaf weer, omdat Tanja toevallig een aardig uitziend Hollands meisje is. We leren het ook nooit.

Zoals ik al heb laten merken vind ik het helemaal niet zo schattig en mooi. Wat mij betreft zijn dit type mensen te vergelijken met andere extremisten en dienen ook zo berecht te worden.

Ik heb het dagboek wat Pius heeft gepost nu gelezen en ze maakt op mij een zeer labiele indruk en volgens mij probeert ze zich ook nog eens omhoog te neuken in de organisatie. Als ik zo over de organisatie lees doen ze zelf alles waartegen ze strijden. Hoezo een ideaal?

[Robert Frans 1.653]

Mee eens Thorgrem. En daarbij kunnen we ook eens de jongeren die zich bij jihad-bewegingen aansluiten beter in de gaten proberen te houden. Ik kan me zo voorstellen dat zij ook met hun (moslim-)idealisme daar met de harde realiteit geconfronteerd worden en er toch niet uitkunnen. Genoeg ex-moslimjongeren die op een gegeven moment vreselijk afgeknapt raakten op dat extremisme. Maar ja, zij zien er niet zó uit:

...

[Thorgrem 430]

Quote:

Op vrijdag 14 september 2007 20:54:11 schreef RobertF het volgende: Mee eens Thorgrem. En daarbij kunnen we ook eens de jongeren die zich bij jihad-bewegingen aansluiten beter in de gaten proberen te houden. Ik kan me zo voorstellen dat zij ook met hun (moslim-)idealisme daar met de harde realiteit geconfronteerd worden en er toch niet uitkunnen. Genoeg ex-moslimjongeren die op een gegeven moment vreselijk afgeknapt raakten op dat extremisme. Maar ja, zij zien er niet zó uit: [afbeelding] ...

Ik beheers mijn hormonen zeer goed en gebruik altijd mijn hersens om me te denken. Dus nee, een leuke foto doet me niets, zal mijn mening niet veranderen. Al stond ze naakt voor me te dansen, dan nog zal ik er niet anders over denken.

[Robert Frans 1.653]

Ja, maar ik doel ook niet op jou hè, als ik wat chargeer over de gemiddelde Nederlander hier.

[Thorgrem 430]

Quote:

Op vrijdag 14 september 2007 21:01:04 schreef RobertF het volgende: Ja, maar ik doel ook niet op jou hè, als ik wat chargeer over de gemiddelde Nederlander hier.

Ach ja, dan is het natuurlijk zo'n schattig meisje die even niet weet waaraan ze begon. En nu zielig is omdat ze diep in de shit zit.

Dus je hebt wel gelijk Robert.

Het feit dat er nu zelfs t-shirts gemaakt worden om haar te verheerlijken doet mijn maag al omdraaien. Maar dat heet kunst tegenwoordig....

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 14 september 2007 19:19:02 schreef RobertF het volgende: Ach, stel dat we hier van doen hadden met een Marrokaans uitziende jongen die zich aangesloten had bij een jihad-clubje. Vonden we het dan nog allemaal zo schattig en mooi (ik chargeer even)? Heb je die dubbele maatstaf weer, omdat Tanja toevallig een aardig uitziend Hollands meisje is. We leren het ook nooit.

elnee, gewoon omdat je dit soort types kent, ermee optrok en er dus affiniteit mee had. Wat ik er ook gewoon eerlijk bij heb gezegd.

[Thorgrem 430]

Is er nog wat van haar vernomen, of is de hype al over?

[LodewijkNapoleon 0]

'im westen nichts neues'

[Joëlle 0]

ja, da's een ander verhaal

[Thorgrem 430]

http://www.nu.nl/buitenland/4281797/col ... vuren.html

Eindelijk uitzicht op stabiliteit en vrede in dit land.

[Lobke 467]

Een goed bericht Thorgrem.