Jyoti 0 Geplaatst 31 oktober 2010 Rapport Share Geplaatst 31 oktober 2010 Grappig, dat gedicht kwam ik ook toevallig dit weekend tegen. Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Josephina 0 Geplaatst 2 november 2010 Rapport Share Geplaatst 2 november 2010 Quote: Op zondag 31 oktober 2010 22:01:07 schreef Iriacynthe het volgende: Grappig, dat gedicht kwam ik ook toevallig dit weekend tegen. Dat is altijd grappig he, op meerdere plaatsen dezelfde teksten tegenkomen! Ik kwam een paar weken geleden in één weekend wel drie keer een bepaalde tekst tegen op drie totaal verschillende plaatsen Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
HelenaV 0 Geplaatst 2 november 2010 Rapport Share Geplaatst 2 november 2010 - Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
HelenaV 0 Geplaatst 2 november 2010 Rapport Share Geplaatst 2 november 2010 Nog een gedicht van David Samojlov. Een nootje, het woord razluka betekent scheiding tussen mensen die een band hebben, feitelijk kun je het als scheiding vertalen maar het dekt de betekenis niet helemaal dus het klinkt in het Nederlands anders dan hoe de auteur het bedoelde. Zomaar, ter informatie. "Buiten de stad" Die geur van pas gewassen haar De geur van frisse huid En de kus op de ogen Die zout zijn van de tranen En op de lippen ook En de stapelwolken Die zich boven het woud krullen En jouw slapende hand En het slapende voorhoofd En de haarlok die slaapt Wacht nog even, de zanger van scheidingen Wij gaan straks vanzelf uit elkaar Scheid niet de lippen Ontwar niet de vervlochten armen Ontwar niet de vervlochten armen Scheid niet de lippen Wij gaan binnenkort vanzelf uit elkaar Wacht nog even, de zanger van scheidingen Want de stapelwolken Krullen zich de hele dag boven het woud En vanuit de verte is te horen Het bittere gefluit van de koekoek Lieg niet, liegt niet, de dagen tellend Koekoek, we leven van uur tot uur Zanger van de scheidingen, wacht nog even Wij gaan straks vanzelf uit elkaar Wacht nog even, de zanger van scheidingen Wij gaan straks vanzelf uit elkaar Scheid niet de lippen Ontwar niet de vervlochten armen Ontwar niet de vervlochten armen Scheid niet de lippen Wij gaan binnenkort vanzelf uit elkaar Wacht nog even, de zanger van scheidingen Als iemand het wil beluisteren. Dat kan hier: Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
HelenaV 0 Geplaatst 2 november 2010 Rapport Share Geplaatst 2 november 2010 Nog een gedicht van Taras Sjevtsjenko: En de lente lachte: het is tijd! Achter de Zwarte Weg, achter de Grote Heide. Ik kijk: mijn voorouder, en de voor-voor, voor-voor(ouder) Allen lopen achter de tijd aan als achter een ploeg. Na het veld is een veld, na het veld -- een veld en een veld. Achter de Zwarte Weg, achter de Grote Heide. Ze zijn al in de mist -- als mist. Allen lopen achter de tijd als achter een ploeg aan. Wat een zware tred heeft de eeuwigheid! Achter de Zwarte Weg, achter de Grote Heide. Zo eigenzinnig, vrij, jong. Is het dan zo dat ook ik nu achter de tijd aan loop, als achter een ploeg? En wat zie ik? Welk veld zal ik zaaien? Achter de Zwarte Weg, achter de Grote Heide. Is het dan zo dat ook ik in de mist ben -- als de mist? En loop ik ook al achter de tijd aan, als achter een ploeg... Hier kun je het beluisteren: Beetje aparte declamatie, maar oke. Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
HelenaV 0 Geplaatst 5 november 2010 Rapport Share Geplaatst 5 november 2010 Gedicht van Alexandr Kotsjetkov: link Heel mooie declamatie imho, vooral de vrouwenstem. De vertaling daar is niet helemaal accuraat, ik vertaal het letterlijker: Hoe pijnlijk, liefste, hoe vreemd Samengekomen in de aarde, verstrengeld met je takken Hoe pijnlijk, liefste, hoe vreemd, in twee gescheiden worden onder een zaag. De wond aan het hart zal niet dichtgroeien, het zal vloeien met pure tranen De wond aan het hart zal niet dichtgroeien, het zal vloeien met vurig hars. Zolang ik leef, zal ik bij jou zijn Ziel en bloed zijn onafscheidelijk. Zolang ik leef, zal ik bij jou zijn Liefde en dood gaan altijd samen. Je zult met je meedragen, liefste, Je zult overal met je meedragen Je zult overal met je meedragen Je geboortegrond, Je liefste huis. Maar als ik niets heb om me mee te bedekken Van de ongeneeslijke pijn Maar als ik niets heb om me mee te bedekken Van de kou en de duisternis Na een scheiding komt weerzien Vergeet mij niet, liefste Na een scheiding komt weerzien We zullen beide terugkeren, Ik en jij. Maar als ik spoorloos verdwijn Een korte straal van daglicht Maar als ik spoorloos verdwijn, Achter een sterrenriem, de rook van de Melkweg Ik zal voor je bidden, zodat je niet de weg op aarde vergeet Ik zal voor je bidden, zodat je terugkeert, ongedeerd. Schuddend in een doorookte coupe, hij werd dakloos en nederig, Schuddend in een doorookte coupe, hij huilde half, sliep half. Toen de treinstel op een gladde helling, opeens boog in een vreselijke slagzij Toen de treinstel op een gladde helling, De wielen van het spoor rukte. Een bovenmenselijke kracht Vermorzelt iedereen Een bovenmenselijke kracht Heeft al het aardse van de Aarde af gegooid. En niemand werd beschermd door de in de verte beloofde Ontmoeting En niemand werd beschermd door de Hand, die in de verte riep. Verlaat nooit uw dierbaren, Verlaat nooit uw dierbaren, Verlaat nooit uw dierbaren, Vergroei met hen met al uw bloed! En neem elke keer voor eeuwig afscheid, En neem elke keer voor eeuwig afscheid, En neem elke keer voor eeuwig afscheid, Wanneer jullie voor een moment weggaan... "Ziel en bloed zijn onafscheidelijk", "liefde en dood gaan altijd samen", "ik zal voor je bidden", "een bovenmenselijke kracht"... Behoorlijk interessante taal voor een door en door atheistische en materialistische samenleving! En, wat vinden jullie ervan? Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Hinata 0 Geplaatst 5 november 2010 Rapport Share Geplaatst 5 november 2010 Quote: Op vrijdag 05 november 2010 17:00:13 schreef HelenaV het volgende: En, wat vinden jullie ervan? Ik vind hem echt supermooi! Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
HelenaV 0 Geplaatst 5 november 2010 Rapport Share Geplaatst 5 november 2010 Dankje En, hoe klinkt Russisch eigenlijk als je er niks van verstaat? Niet dat ik het zal kunnen ervaren (armoedig he), maar ik vind het evengoed interessant als je het vertelt. Dus... vertel. Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Hinata 0 Geplaatst 5 november 2010 Rapport Share Geplaatst 5 november 2010 Het klinkt best wel apart, en best wel snel zodat ik niet kan herhalen wat ze zeggen. Allemaal woorden en lettergrepen die gewoon niet in de buurt komen van iets wat ik ken. Je boft maar dat je Russisch én Nederlands kan! Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
HelenaV 0 Geplaatst 5 november 2010 Rapport Share Geplaatst 5 november 2010 Je hebt gelijk, ik moet echt stoppen met zeuren "Meeeeeh ik ben anders, meeeh ik ben anders!" - Kopdicht, trut! Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
annzie 1 Geplaatst 5 november 2010 Rapport Share Geplaatst 5 november 2010 Quote: Op vrijdag 05 november 2010 18:17:42 schreef HelenaV het volgende: Je hebt gelijk, ik moet echt stoppen met zeuren "Meeeeeh ik ben anders, meeeh ik ben anders!" - Kopdicht, trut! Klinkt heel hard en gemeen misschien, maar ik vind dat je gelijk hebt. Behalve dat 'kop dicht, trut' dan. Jij bent geen trut namelijk. En om ontopic te blijven: De idioot in het bad. Met opgetrokken schouders, toegeknepen ogen, Haast dravend en vaak hakend in de mat, Lelijk en onbeholpen aan zusters arm gebogen, Gaat elke week de idioot naar 't bad. De damp die van het warme water slaat Maakt hem geruster : witte stoom… En bij elk kledingstuk, dat van hem afgaat, Bevangt hem meer en meer een oud vertrouwde droom. De zuster laat hem in het water glijden, Hij vouwt zijn dunne armen op zijn borst, Hij zucht, als bij het lessen van zijn eerste dorst En om zijn mond gloort langzaam aan een groot verblijden. Zijn zorgelijk gezicht is leeg en mooi geworden, Zijn dunne voeten staan rechtop als bleke bloemen, Zijn lange, bleke benen, die reeds licht verdorden Komen als berkenstammen door het groen opdoemen. Hij is in dit groen water nog als ongeboren, Hij weet nog niet, dat sommige vruchten nimmer rijpen, Hij heeft de wijsheid van het lichaam niet verloren En hoeft de dingen van de geest niet te begrijpen. En elke keer, dat hij uit 't bad gehaald wordt, En stevig met een handdoek drooggewreven En in zijn stijve, harde kleren wordt gesjord Stribbelt hij tegen en dan huilt hij even. En elke week wordt hij opnieuw geboren En wreed gescheiden van het veilig water-leven, En elke week is hem het lot beschoren Opnieuw een bange idioot te zijn gebleven. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - Uit: Parken en Woestijnen van M.Vasalis (1909-1998) Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
HelenaV 0 Geplaatst 5 november 2010 Rapport Share Geplaatst 5 november 2010 Quote: Op vrijdag 05 november 2010 20:56:49 schreef annzie het volgende: [...] Klinkt heel hard en gemeen misschien, maar ik vind dat je gelijk hebt. Behalve dat 'kop dicht, trut' dan. Jij bent geen trut namelijk. Ja maar maar maar, niets in het leven is gratis. Als je ergens heel rijk bent, moet je daar ook een flinke prijs voor betalen. En dat voelt af en toe als een bijensteek in je kont. Ik zal je gedicht morgen lezen, ben nu te moe Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Hinata 0 Geplaatst 5 november 2010 Rapport Share Geplaatst 5 november 2010 Die is ook goed! Hier eentje van mij: Oorverdovende stilte Drang naar dwang Naar woorden zonder weerwoord Naar ritme Dromen Je afvragend wie er elke nacht een hap uit je zekerheid neemt Oorverdovende stilte Wat vinden jullie ervan? Ik heb hem voorgedragen op de poezie avond bij mij op school, en toen had ik in een bepaalde categorie gewonnen maar ik weet niet meer hoe die heette. Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Hongerige Wolf 0 Geplaatst 5 november 2010 Rapport Share Geplaatst 5 november 2010 annzie: Dat gedicht doet mij altijd denken aan de gedichten (mv) van Harmen Wind, waaronder deze: Baden Dinsdagochtend vijf uur: baden. Wit en glad het porselein, lysol ruikt nu naar jasmijn, Willem smeekt al om genade. Tevergeefs: per brandweergreep wordt hij door de zaal gedragen. Hij gaat, grijs en oud van dagen, elke week opnieuw om zeep. Suur, met zijn pyjamamouwen opgestroopt, bewaakt zijn bed, zingt Wilhelmus van Nassouwe, zat al vroeg in het verzet. Willem huilt, handen gevouwen. Op zijn hemd staat: Jezus redt. Uit de bundel: Het gesticht (1989) Harmen Wind was verpleger in een gekkenhuis. Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Dagmar 0 Geplaatst 6 november 2010 Rapport Share Geplaatst 6 november 2010 Quote: Op vrijdag 05 november 2010 20:56:49 schreef annzie het volgende: [...] Klinkt heel hard en gemeen misschien, maar ik vind dat je gelijk hebt. Behalve dat 'kop dicht, trut' dan. Jij bent geen trut namelijk. En om ontopic te blijven: De idioot in het bad. Met opgetrokken schouders, toegeknepen ogen, Haast dravend en vaak hakend in de mat, Lelijk en onbeholpen aan zusters arm gebogen, Gaat elke week de idioot naar 't bad. De damp die van het warme water slaat Maakt hem geruster : witte stoom… En bij elk kledingstuk, dat van hem afgaat, Bevangt hem meer en meer een oud vertrouwde droom. De zuster laat hem in het water glijden, Hij vouwt zijn dunne armen op zijn borst, Hij zucht, als bij het lessen van zijn eerste dorst En om zijn mond gloort langzaam aan een groot verblijden. Zijn zorgelijk gezicht is leeg en mooi geworden, Zijn dunne voeten staan rechtop als bleke bloemen, Zijn lange, bleke benen, die reeds licht verdorden Komen als berkenstammen door het groen opdoemen. Hij is in dit groen water nog als ongeboren, Hij weet nog niet, dat sommige vruchten nimmer rijpen, Hij heeft de wijsheid van het lichaam niet verloren En hoeft de dingen van de geest niet te begrijpen. En elke keer, dat hij uit 't bad gehaald wordt, En stevig met een handdoek drooggewreven En in zijn stijve, harde kleren wordt gesjord Stribbelt hij tegen en dan huilt hij even. En elke week wordt hij opnieuw geboren En wreed gescheiden van het veilig water-leven, En elke week is hem het lot beschoren Opnieuw een bange idioot te zijn gebleven. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - Uit: Parken en Woestijnen van M.Vasalis (1909-1998) Mijn leraar Nederlands in de derde las deze voor toen we een blok over gedichten hadden. Hij heeft erna een half uur zitten huilen en wij wisten écht niet wat we nou moesten De helft van de klas zat te gniffelen en de andere helft van de klas de patroontjes van de plafondborden te bestuderen. Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
annzie 1 Geplaatst 6 november 2010 Rapport Share Geplaatst 6 november 2010 Quote: Op zaterdag 06 november 2010 11:30:11 schreef Dagmar het volgende: [...] Mijn leraar Nederlands in de derde las deze voor toen we een blok over gedichten hadden. Hij heeft erna een half uur zitten huilen en wij wisten écht niet wat we nou moesten De helft van de klas zat te gniffelen en de andere helft van de klas de patroontjes van de plafondborden te bestuderen. Hmm. Das wel heel awkward ja.. Ben je er nog achter gekomen waarom hem dat zo raakte? Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Hongerige Wolf 0 Geplaatst 6 november 2010 Rapport Share Geplaatst 6 november 2010 Misschien heeft hij een ernstige vorm van ablutofobie? Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
annzie 1 Geplaatst 6 november 2010 Rapport Share Geplaatst 6 november 2010 Quote: Op zaterdag 06 november 2010 13:38:48 schreef Hongerige Wolf het volgende: Misschien heeft hij een ernstige vorm van ablutofobie? En nu in het Nederlands. De gratis versie van Van Dale is niet meer zo goed alsie was hè? Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Hinata 0 Geplaatst 6 november 2010 Rapport Share Geplaatst 6 november 2010 Angst voor baden en wassen Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
HelenaV 0 Geplaatst 6 november 2010 Rapport Share Geplaatst 6 november 2010 Een gedicht van de Georgische dichter Boelat Okoedzjava: link Uw Edele, mevrouw Scheiding We zijn allang familie, zo zit dat Een brief in een envelop Wacht, verscheur het niet. Heb ik geen geluk in de dood, Dan krijg ik wel geluk in de liefde Uw Edele, mevrouw Vreemd Land Vurig heb je omhelsd, Alleen had je niet lief. In je lieve netten, wacht Vang me niet Heb ik geen geluk in de dood, Dan krijg ik wel geluk in de liefde Uw Edele, mevrouw Geluk Voor de een ben je aardig, Voor de ander minder. Negen gram in het hart* Wacht, roep me niet. Heb ik geen geluk in de dood, Dan krijg ik wel geluk in de liefde Uw Edele, mevrouw Overwinning Mijn liedje is dus nog niet uitgezongen Hou op, duivels, te zweren op bloed Heb ik geen geluk in de dood, Dan krijg ik wel geluk in de liefde * Dit is het standaardgewicht van een kogel. Ach, ik word hier zo warm van, als mensen rustig over morbide zaken praten. Mensen die doodleuk spreken over een kogel in hun hart tegenover mensen die hun medemens willen begraven omdat je te hard hebt gereden... Het contrast kan bijna niet groter. Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
BookerT 0 Geplaatst 14 november 2010 Rapport Share Geplaatst 14 november 2010 Uit eigen koker: Een onwrikbaar gemoed Hij vroeg, om kwart voor zeven vertel mij, hoe ik moet leven wat te doen, en wat zeker niet ai, waarnaar moet men streven? Getergd zei ik,jongen lul niet Nee niet het sidderen en beven Een waarlijk onwrikbaar gemoed Doet in dit duister overleven Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
The Black Mathematician 82 Geplaatst 16 november 2010 Rapport Share Geplaatst 16 november 2010 Wat je zoal tegenkomt als je op wikipedia rondhangt. Op de pagina van Simon Vinkenoog: Jules Deelder noemt "Simon V. te A." regelmatig in anekdotes. Zo waren Vinkenoog en Deelder in Berlijn, toen Deelder de finale Nederland - Argentinië van het wereldkampioenschap voetbal 1978 bekeek, "daarbij gehinderd door een irritante, zogenaamd deskundige Nederlandse filmregisseur", die de wedstrijd van commentaar voorzag. Op een belangrijk spelmoment kwam Vinkenoog, zwaar onder invloed van hallucinerende drugs, "fladderend" de kamer binnen, trok de stekker van het televisietoestel uit het stopcontact en droeg voor: "Adem even in, adem even uit. Adam Eva in, Adam Eva uit." Dit tot woede van de filmregisseur, die Vinkenoog "naar de strot vloog" Zou die regisseur Paul Verhoeven zijn? Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
HelenaV 0 Geplaatst 15 februari 2011 Rapport Share Geplaatst 15 februari 2011 Nog een leuk gedicht van Marina Tsvetajeva: Ik wil van de spiegel Waar de troebelheid is en de mistige droom Te weten komen waar uw weg naartoe leidt En waar uw toevluchtsoord is Ik zie: de mast van een schip En u op het dek... U in de stoom van een trein En velden, velden In de avondlijke triestheid... De avondlijke velden in de dauw Boven hen raven Ik zegen u Ik zegen u Ik zegen u Ik zegen u naar alle vier de windstreken De echte uitdrukking is "Ik vervloek je naar alle vier de winstreken", dat betekent dat je iemand het licht in de ogen niet gunt. Maar Tsvetajeva heeft dat mooi in zegenen veranderd. Dat is cool, mmmkay. Samengevoegd: link Over mijn straat, Het zoveelste jaar Klinken voetstappen: Mijn vrienden gaan weg. Mijner vrienden Trage vertrek Is aan die duisternis achter de ramen welgevallig. Oh eenzaamheid, wat is je karakter toch moeilijk Glanzend met een ijzeren passer Hoe koud sluit je de cirkel Zonder te luisteren naar de nutteloze beden Laat me op mijn tenen gaan staan in je bos Aan de andere kant van het trage gebaar Het gebladerte vinden en dicht bij mijn gezicht brengen En de weesheid als zaligheid ervaren Schenk mij de stilte van je bibliotheken De strenge motieven van je concerten En wijs als ik ben, vergeet ik degenen die dood zijn Of nog steeds leven En ik zal de wijsheid en het verdriet leren kennen Hun geheime betekenis zullen de voowerpen aan me openbaren De natuur, leunend tegen mijn schouders Zal mij haar kinderlijke geheimen openbaren En dan... Uit de tranen, uit de duisternis Uit de armzalige onwetendheid van vroeger Mijner vrienden Beeldschone gezichten Zullen verschijnen, en weer oplossen... Mijner vrienden Beeldschone gezichten Zullen verschijnen, en weer oplossen... Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
HelenaV 0 Geplaatst 15 februari 2011 Rapport Share Geplaatst 15 februari 2011 link Ik vroeg aan de es: waar is mijn geliefde? De es antwoordde niet Het schudde slechts zijn hoofd. Ik vroeg aan de populier: waar is mijn geliefde? De populier strooide me onder Met herfstgebladerte. Ik vroeg aan de herfst: waar is mijn geliefde? De herfst antwoordde me Met een stortbui Aan de regen vroeg ik: waar is mijn geliefde? Lang liet de regen zijn tranen vloeien Achter mijn raam Ik vroeg aan de maan: waar is mijn geliefde? De maan verborg zich in de wolk, Gaf me geen antwoord. Ik vroeg aan de wolk: waar is mijn geliefde? De wolk smolt weg In het hemelsblauw. Mijn enige vriend Waar is mijn geliefde? Vertel me waar ze zich verborgen heeft, Weet je waar ze is? Mijn enige vriend antwoordde, Mijn toegewijdde vriend antwoordde: Ze was jouw geliefde, Ze was jouw geliefde, Ze was jouw geliefde, En is mijn vrouw geworden. Trouwens, dat bootje dat je na ongeveer 3 minuten ziet: het is geen echte boot maar een restaurant, en mijn moeder heeft daar recht tegenover gewoond Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
brabbeldasje 0 Geplaatst 26 februari 2011 Rapport Share Geplaatst 26 februari 2011 oke...ik had net een heel verhaal getypt maar toen besloot mijn computer om uit te vallen dus ik doe het even opnieuw. ik wil wat van mijn gedichten met jullie delen. ze zijn best beladen maar ik hoop dat jullie ze mooi vinden. angezien ik net dik een uur aan het typen was en toen in eens alles weg was... begin ik nu even met 1 en komt de rest later dit gedicht heb ik een keer geschreven voor een jeugdavond in de kerk. met als thema \"doe je masker af\" de rest komt later enjoy! masker af... Mijn mond kan altijd lachen, Mijn stem, kalm en sereen Ik hou wel graag mijn afstand Maar dat weet toch iedereen? Mijn woorden kunnen soms hard zijn, Wel eerlijk en recht door zee. Niet iedereen vind mij aardig… Maar ach, daar zit ik toch niet mee? Ben nooit echt goed geweest met vrienden, Komt mij veel te dichtbij. Ze kunnen me toch alleen maar pijn doen. Nee dan ben ik liever vrij. Ik ben bang in het donker, Slaap tegenwoordig ook heel slecht. Elke morgen is naar school gaan… Voor mij weer een gevecht. Mijn vader is wel heel erg ziek… Maar dat is hij al heel lang. Ik ben er gewoon heel nuchter onder… Al ben ik eigenlijk best bang. Een paar jaar terug was Hij in eens bijna dood. Dat deed zo verschrikkelijk veel zeer… Dus toen ben ik muren gaan bouwen, Zoiets, gebeurd mij dus nooit meer. In die tijd heb ik een vriend gehad, Die niemand anders zag. Hij gaf mij toen een dierbaar geschenk. Een masker met een lach. Ik draag die altijd bij me. Doe die nu voor één keer af. Ik ben eigenlijk heel eenzaam, In en in verdrietig, en heel laf. Ik weet dat God mij helen zal, De maskers weg haalt één voor één Maar tot die tijd hou ik graag mijn afstand… Maar ach, dat weet toch iedereen? ------------------------------------------------------ ooh en ik gok het forum maar want ik wist niet waar deze moest komen...alsie verkeerd staat kan je em verplaatsen Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Aanbevolen berichten
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.