Gedichten-topic 3

[brabbeldasje 0]

ja inderdaad! dat is ook de bedoeling...dat eigelijk iedereen hier wel iets in herkent...

ik heb zo vaak gehoord dat mensen zeiden dat ze zo hard aan het bidden waren dat er mensen kwamen voor de stoelen en voor de koffie dienst...en de kinderdienst... zo hard aan het bidden dat ze geen tijd hadden om het zelf te doen??

[GodGirl 0]

Dit gedicht heb ik een poos geleden geschreven toen het even wat minder ging zeg maar. Ik schrijf wel vaker gedichten dan om de boel weer op een rijtje te zetten in mijn hoofd. Eigenlijk krijgt niemand ze te lezen maar aangezien ik jullie toch nooit zal ontmoeten kan het geen kwaad denk ik:p

Definitie van gek

Gedachten die totaal nergens op slaan

Trekken kris kras door mijn hersens een baan

Ze maken me onzeker, verward en bang

Het overheerst compleet en jaagt me op stang

Ademhaling die in hoog tempo versneld

En flitsen van beelden wat niks verteld

M’n hart maakt een toerental ongehoord

Nu is het een feit, ik ben gewoon gestoord

Ergens tussen toen en nu is het fout gegaan

Ik ren nog net niet rond als een gillende baviaan

Heer nu spookt er door mijn hoofd slechts 1 vraag

Word ik morgen nog gekker dan vandaag?

Definitie van G.e.k.

De Heer kijkt op mij neer en schud zijn hoofd

Lief kind, weet je dan niet meer wat ik heb beloofd

Ik zal bij je zijn al de dagen van je leven

En je rust geven in tijden van trillen en beven

Ik heb je gevormd mooi zoals je bent

En jij bent 1 van de mensen die Mijn stem herkent

Ik kan je verzekeren, gek dat ben je niet

Dat je daar bang voor bent doet Mij verdriet

Geef Mij toch je angsten en onzekerheden

Jij kan je tijd toch veel beter besteden?!

Iedereen dus ook jij bent door Mij bemint

Hoe je het ook draait of keert jij bent Gods eigen kind

[gewoon Paul 8]

Mooi, GodGirl!

[Credible 0]

Gedicht brabbeldasje + reacties overgezet naar dit topic.

[gewoon Paul 8]

Casting clowns.

Geen typefout neem ik aan<:

[joon 0]

Is echt mooi geschreven Godgirl. Grijp je dan ook naar dit gedicht terug als je even gek wordt door stress, drukte?

[GodGirl 0]

Ja dat doe ik inderdaad:) Voordat mijn vader stierf, en ik had zo'n 'aanval'dat ik het idee had gek te worden kwam hij altijd bij me en ging voor mij bidden dan. Dat maakte me meteen rustig altijd. Nadat hij stierf moest ik zelf een manier vinden om weer rustig te worden, en aangezien je op zo'n moment echt niet aan bidden denkt moest ik iets anders vinden. Ik kreeg toen door dat met dichten ik het gevoel heb dichter bij God te komen, zodoende ben ik gedichten gaan schrijven.

[GodGirl 0]

Deze heb ik 2 of 3 week geleden geschreven ofzo..

Vervuld met ziekelijke angst valt de nacht weer in

er lijkt geen eind aan te komen en ook geen begin

Het is als een cirkel die draait, met mij in het midden

het enige wat ik kan doen is op mijn knieën gaan bidden

Maar waar zijn de woorden, die eens zo sterk in mij leefden

waarom is het enige wat mij lukt ongecontroleerd beven

De angst lijkt mij te omvangen en totaal op te slokken

en elke logische gedachte helemaal buiten te blokken

Ik zoek en zoek, in alle uithoeken van mijn gedachten

naar een enkel spoor van vrede en nieuwe krachten

Maar overal waar ik kijk lijken de wegen afgesneden

en drijven de muren van angst mij terug naar beneden

Hoe kan het dat ik elke keer weer in deze kuil val

Terwijl de Redding daar geboren is in die ene stal

Voor mij, dit dwaze kind, gestorven aan het kruis

zodat ik mag weten daar in de hemel is mijn thuis

Heer, ik roep U nogmaals aan en ik smeek

Haal mij uit deze benauwde, angstige beek

waar stromen van duisternis mij omvangen

O, Heer alleen naar U gaat mijn verlangen

Red dit dwaze meisje Heer, uit de klauwen van het duister

Want U heeft gezegd, U hebt beloofd in glorie en luister

Dat de Satan geen macht heeft over Uw heerschappij

En Heer, een ding weet ik zeker, U leeft nog steeds in mij

Dank U, dat ik altijd weer bij U mag komen schuilen

Dat ik het uit mag gillen, schreeuwen en mag huilen

En dat U elke keer naar mij luistert, vol liefde en geduld

Dank U, dat U mij in Uw troostende armen omhuld

En ik zal jubelen, zingen voor U mijn God, die troost elke dag

U komt toe mijn lofzang, mijn lofdans en elke vreugdevolle lach

Mijn aanbidding is alleen voor U, Ik zal u dienen mijn leven lang

Want ik mag altijd weten, in Uw aanwezigheid ben ik nooit bang

Halleluja, aan U komt toe alle glorie en eer

mijn God, mijn Verlosser, en mijn Heer!

[Melina 0]

Mooi GodGirl !

[Lobke 467]

Dit topic eens doorgelezen, wat staan er mooie gedichten tussen.

[Ken Yehuwdiy 0]

Mooie gedichten Godgirl, maar zeg nooit nooit!

[joon 0]

Talentje

[Songfestival 0]

eigen infame gedicht verwijderd

[Word of Truth 0]

Hoi allemaal,

Ik heb zelf ook een tijdje gedichten geschreven en wil er graag één met jullie delen:

Gevangen in een plek van leegte.

In een plek van dood en verderf.

Het duister heeft hier de macht.

Ik bevind mij op zijn erf.

Tijden lang heb ik gezworven,

op zoek naar liefde en geluk.

Maar zodra ik dat had gevonden

maakte ik het meteen weer stuk.

Er is iemand die om mij geeft,

Iemand die mij het leven geeft.

Hij die met zijn bloed voor mij betaalde,

en mij uit de schimmen wereld van vals

Utopia haalde.

Nog steeds hoor ik soms kreten,

zie schimmen uit Utopia.

Maar ik ben niet bang meer,

mijn zonden zijn vergeven en ik ga

nu Jezus achterna.

Toen ik Jezus leerde kennen,

en hoorde wie Hij was.

Brak mijn stenen hart doormidden en

werd het van zuiver glas.

Er is iemand die om mij geeft,

Iemand die mij het leven geeft.

Hij die met zijn bloed voor mij betaalde,

en mij uit de schimmen wereld van vals

Utopia haalde.

In mijn bange nachten bid ik tot Hem.

Mijn Heer, hier spreekt uw dienaar,

ik buig me nederig voor U neer.

Ik bid U mogen de schimmen weggaan.

Laat mij de verleidingen weerstaan.

Bij U voel ik me veilig.

Met U aan mijn zijde jaagt mij de dood en het donker

geen angst meer aan.

De hekken staan nog open.

Een stem klinkt: Welkom in Utopia!

Laat je niet verleiden door de stem

van de valse dienaar.

Er is iemand die om mij geeft,

Iemand die mij het leven geeft.

Hij die met zijn bloed voor mij betaalde,

en mij uit de schimmen wereld van vals

Utopia haalde.

Groeten,

Stylie92

[Dwarrel 43]

je vind nog eens wat tijdens het opruimen.

schrijf opdrachten uit de hele oude doos!

------------------------------------------

Wonderlijk

Mooi meisje

niet zo oud

zoals jij en ik

gewoon naar school

vrienden, familie

en dan?

ernstig ziek

doffe ogen

kaal koppie

moeilijk eten

veel ziekenhuis-bezoeken

en dan?

blijven geloven

blijven bidden

o zo krachtig

sterk mooi meisje

wonderlijk jouw geloof!

------------------------------------------

Kwijt

Ik zie U niet

ik raak U vast kwijt

U staat niet voor me

en niet achter me

Ik kijk in het rond

maar ben U echt kwijt

Ik sla in het rond

maar voel U niet

het is hier ook zo donker

en dan merk ik het pas

ik ben niet alleen

ik val niet verder

want U bent onder me

om me te dragen

want U raakt mij niet kwijt!

------------------------------------------

De beste wensen

Ik wens

dat Hij

je tranen

mag dragen

je pijn

mag verzachten

jouw moeide ogen

weer laat lachen

jouw donkere wolekn

mag verdrijven met de zon

Laat jij Hem helpen?

------------------------------------------

Geweldig -2008-

Mijn handen op jouw buik

zachtjes voelen

even wachten

en dan

kleine voetjes

die contact zoeken

geweldig

zo'n zwangere buik

Wondertje van God

------------------------------------------

Geloof het niet -2006-

Kun je niet geloven

dat Hij van je houd?

Hij zal je vergeven

ook na de zoveelste fout

Hij je wil beschermen

tegen al het kwaad

dat Hij klopt en wacht

dat jij Hem binnenlaat

dat je altijd bij Hem mag schuilen

en dat Hij al je geheimen kent

dat je niet hoeft te veranderen

omdat Hij van je houd zoals je bent!

------------------------------------------

Met lege handen -2006-

met lege handen, kom ik bij je

moe, gebroken, helemaal verdwaald

zit in een hoekje, bakkie koffie

en iets wat er voor zorgt

dat ik weer verder kan

met volle moed en volle handen

vertrek ik voor een nieuwe dag

samen delen, goed en slecht

dat is vriendschap op zijn best

[Lobke 467]

@Dwarrel,

Mooi!

[Dwarrel 43]

thx

handig terug bladeren in een topic

kon ik meteen ff bijschrijven wat ik nog miste

[Humanist 0]

Gele substantie. Het is maar weinig vloeibaar,

Dit is hoe ik het zie: Naar morgen een gebaar.

Misschien helpt het, wie weet.

Voor het zelfde geld gaat het helemaal mis.

Mijn maag is gereed.

Gele substantie. Nu is het doorzichtig,

Hopelijk help je, zo niet doe ik voortaan maar voorzichtig.

---

Mogen jullie raden waar het over gaat.

[hartje 0]

ik heb in april een gedichtenbundel uitgegeven

t zijn gedichtendie ik heb gemaakt in de jaren 89 tot 92

Vroeger – Nu.

Vroeger was ik een kind dat speelde,

verzonken in mijzelf, wat mij niet verveelde.

In mijn spel leefde ik mij uit,

het was immers mijn schat, mijn bruid.

Zorgen kende ik nog niet,

ik zong vrolijk mijn kinderlied.

Het schalde door de natuur,

mijn kinderhartje was vol vuur.

Maar nu leef ik gejaagd,

er wordt te veel van me gevraagd,

Vooraan staan in de rij,

hoor ik er wel bij.

Mijn zorgen laten me koud,

zijn er mensen die ik ze toevertrouwd?

Ik wil niet overbodig zijn

Het leven is goed het is fijn.

De verjaardag.

Je zit ongeduldig te wachten,

je was ver weg met je gedachten.

We konden ze al raden,

het was net na het baden.

De bloemengeur kwam dichterbij,

je werd van binnen even blij.

Je wist nu gaat het feest beginnen,

want je familie is binnen.

Met een heel gezelschap zaten we daar,

de koffie was lekker, het stond al klaar.

De muziek speelde, de sfeer was fijn.

Kon iedere verjaardag maar zo’n feest zijn.

Moederliefde.

Ze zit op de rand van mijn bed,

ze houdt zoveel van mij.

We praten over de afgelopen dag,

geheimpjes die zij weten mag.

Een woord dat verkeerd werd gezegd,

een hand die op je schouder werd gelegd.

Je voelt je als kind zo klein,

echte moederliefde is zo fijn.

Als je denkt

aan al die dingen,

wil je nog even met haar…

dat kindergebedje zingen.

Weinig tijd,

Ze loopt langzaam te slenteren door het gras,

met in haar hand de boodschappentas.

Ze mag ee nboodschap doen.

Hollend komt ze bij de kruidenier,

Ze is de oudste, ze is pas vier.

Van mamma kreeg ze een zoen.

Op de terugweg even een bloemetje plukken,

een mooi bosje, moet toch kunnen.

Ze is moeders grote meid.

Thuisgekomen, is moeder druk in de weer,

de kindertjes gaan steeds zo te keer.

Mamma heeft voor haar geen tijd.

Sneeuwvlokje.

’n Sneewuvlokje

dwarreld langzaam

vanuit een wolkendek omlaag.

Geruisloos…

vredig en stil

valt het op mijn wollen kraag.

Glimlachend

kijk ik naar…

het druppeltje dat het achterlaat.

Je bent alleen,

Je loopt te slenteren door de straat,

met je handen diep in je zak.

De wereld, kan je niets meer schelen,

je hebt aan alles lak.

Zo drentel je wat door de straat,

je houding zegt mij genoeg.

Je ellende kun je niet meer aan,

is dit waar je naar vroeg.

Parels zie ik in je ogen,

alles moet mooi en prachtig zijn.

Een grote mond, een stoere binnk,

en toch, dat hartje zo klein.

Jouw vrienden, waar zijn ze gebleven…

ze gingen van je heen.

Je wilt niet veranderen,

en nu, loop je daar ....alleen.

De regenboog.

Als ik kijk

naar de regenboog

dat dorp voor mij uit

voel ik mij verdrietig, en toch rijk.

Het wordt mij dan te veel

al dat verdriet, en al die vragen

de strijd, de lusteloosheid

die brok in mijn keel.

Maar dan richt ik me omhoog

zet mijn beste beentje voor

moedig zie ik een nieuwe weg

kijkend naar, de regenboog.

De Zakdoek.

Voor vieze neuzen, groot en klein.

Voor zweterige hoofden, rollende tranen.

Zo’n simpel klein doekje,

kan dan onmisbaar zijn.

Verfrommeld zit hij in de zak van je jas,

een onverwactse niesbui heeft hem juist vervuild.

Zo’n simpel klein doekje,

komt dan wel van pas.

Het hangt uit te wapperen aan de waslijn,

de tranen van verdriet zijn eruit gewassen.

Zo’n simpel klein doekje,

misschien wel van satijn.

Gestreken ligt het weer in de kast,

weer heerlijk fris en schoon.

Zo’n simpel klein doekje,

verdient zeer goede loon.

Het dappere vrouwtje

Ze droomt over haar leven

dat zo lang en dierbaar

achter haar ligt.

Negenennegentig jaren

de honderd al in zicht.

Zal die dag zo worden

als ze in haar hartje hoopt.

Ze zit te dromen in de stoel

haar handen liggen stil

te rusten in haar schoot.

Ze ziet de sneeuwvlokken vallen

als stropakken zo groot.

Dit is het mooiste

zegt ze lachend tegen mij

Haar ogen stralen,

Ze is dankbaar

en erg blij.

Ze zit te suffen in de stoel

ze ziet de zon niet meer

biddend smeekt ze,

het hoeft niet langer Heer.

Toch lacht ze nog heel even

ze ziet me bij zich staan

nog een paar dagen

ze kan het niet meer aan.

Een lieve buurvrouw.

In gedachten stoft ze de kast,

het werk wil haar niet lukken.

Ze denkt steeds aan haar buurvrouw,

even houdt ze die mooie foto vast.

Even moet hij de auto keren,

hij zit op de verkeerde weg.

Steeeds denkt hij aan die lieve vrouw,

nu hoeft hij geen brood meer voor haar te smeren.

In de schoolbanken wordt gedraaid,

het is stilletjes in huis geworden.

Het geeft zo’n naar gevoel

Er wordt nu niet meer

naar haar gezwaaid.

Even kijkt ze op de klok van de toren,

ze kan hem hier goed zien.

Al die vreemde geluiden op de gang

het klinkt haar vreemd in de oren.

Nu gaat ze naar de koffiezaal,

het is best even wennen.

Het gaat daar allemaal zo anders,

waar moet ze haar verhaal nu kwijt.

De verhalen klinken als muziek in hun oren,

ze heeft voor iedereen een lach.

Ze krijgt veel bezoek,

maar wij hebben veel in haar verloren.

Verdrietig.

Ik kan jouw tranen niet zien,

toch voel ik jouw pijn.

Wees jij ee nopen boek,

Dan wil ik je bladwijzer zijn.

Verwachten.

Zullen wij zijn

áls Herodus

heersend,

machtig,

of… worden wij klein.

Zullen wij zijn

als de herders

verblind,

verschrikt,

of…worden we klein.

Zullen we zijn

als de wijzen

knielend,

erned,

of… worden we klein.

Zullen we zijn

als een kind

vertrouwend, kinderlijk,

of… worden we klein.

Hoe ontvangen wij Hem

Het kind van Betlehem.

Waar ben je.

Ik hoor je nog zeggen,

als je me nodig hebt

mag je me bellen,

mag je komen

ook al is het middernacht.

Ik zal naar je luisteren,

met een arm om je schouder

maar begrijpen

of voelen

kan ik nog niet.

Nu sta ik voor jouw deur,

ik durf hem niet te openen.

Heb je tijd

heb je geduld

doe mij dan open.

Maar je hebt het druk,

je moet de was nog strijken.

Ben je vergeten

wat je tegen me zei.

Ik sta op de stoep,

je kunt nog open doen.

Verdriet

Ik vecht

omdat ik verder moet.

Maar al die pijn

al dat verdriet

en iets goeds zie ik niet.

Waar is,

die God van liefde,

die God van trouw,

die God van macht

oh, …had ik maar de kracht.

Waar is,

mijn lach, mijn humor

ik voel me zo koud

ik voel me zo machteloos

het maakt me van binnen zo boos.

Zal er,

een tijd komen

dat ik geen pijn meer voel

en geen verdriet

maar van alles geniet.

Vakantiegevoel.

Groningen, Drenthe en Utrecht

hier ligt een deel van mijn leven.

Vol humor en jeugdsentiment,

Als ik daar terugkom weet ik

waar ik nog steeds mee vecht.

Herinneringen, vele waren fijn,

ik zou ze willen vasthouden

maar vaak voel ik me machteloos en bang

danvoel ik nog weer die pijn.

Zeeland, de duinen en het strand,

hier voel ik me vrij.

Ik heb mijn verleden verwerkt

Nieuwe herinneringen laat ik hier

en pak jou bij de hand.

Jij vocht de hele tijd met me mee,

tot de zon ondergaat in de zee.

Vaas.

Daar ligt hij…stuk

de scherven liggen overal

mijn vaas…uniek en grauw

Magda ik vroeg hulp aan jouw.

Samen hebben wij de lijm uitgezocht,

samen raapten wij de stukken op,

samen pasten wij de scherven aan elkaar,

en zo kwam de vaas weer klaar.

Enkele scherven waren erg scherp,

en sneden in mijn huid.

Nu zie je enkel nog de nerven in het steen,

maar ik ben er doorheen.

Nu kunnen er weer bloemen in,

Mijn leven heeft weer zin.

[Cyrillisch 0]

Graf van Palamedes

Die knaap was Palamedes van Troje en hij vond zijn bitterste vijanden in Odysseus en Homerus. De ene legde een hinderlaag van mensen door wie hij gestenigd werd, de andere achtte hem geen plaats in zijn epos waardig.

- Philostratus, Leven van Apollonius van Tyana 3:22

Hier, in Trojes groene velden

ligt Palamedes onbeweend

gedood door Griekse helden

maar van wijsheid niet gespeend

Door Odysseus bedrogen

hebben Grieken, voorgelogen

mij ter dood gebracht

me grofweg afgeslacht

Niet Trojes sterke helden

deden mij in Orcus wonen

maar Griekse kameraden

die met mij de strijd in traden

zijn schuldig aan verraad,

een afschuwelijke daad.

Maar een erger nog verraad

is dat Homerus, die poëet

- ’t is wat nog harder slaat -

me ook zomaar vergeet

Gij, die mijn tombe nu aanschouwt

mijn graf nu ook wel ziet

me misschien ook wel berouwt

ach, vergeet ook mij niet

[cobybryant 0]

Dit mooie gedicht heeft iemand gemaakt n.a.v. heel aparte online dating ervaringen:

I met this girl on the web named tigress,

I kept telling her how much I could bench press,

but she didn't seem to care,

and gave me this really nasty stare.

Even after confessing my love,

with an offer of free beer,

she turned me down, with a great big frown,

and said "You get out of here!"

I just can't seem to understand why,

everyone knows I'm such a great guy,

I'm the manliest of the manly,

I can burp and spit with the best of them,

I truly am, a very rare gem.

Your chance with a guy like me is here,

so you better act now, while you still have time,

it's a big mistake to turn me down my dear,

not being with me, is your biggest crime.

When I call you on the phone,

you hang up oh so soon,

if you just gave me a chance,

I know that you would swoon,

I know that we were meant for each other,

it's fate you cannot resist,

it's a chance that can't be missed,

at least according to my mother.

There will come a day,

when you see the light,

but until you see the right way,

I'll be stalking you in the night.

Sincerely,

Creepy guy

[cobybryant 0]

Deze kwam ik tegen op Funky Fish trouwens, gemaakt door een jongen van 15.

Mijn vriend(in),

Je hebt Mijn naam gehoord, Mijn woorden gelezen. Mijn liefde gezien, Mijn daden geprezen. Ik heb jou zo vaak ontvangen in mijn huis. Jou zo vaak rust willen geven. Ik zat naast jou, je stem klonk. Bij de orgeltonen en het zingend stemgeluid. Je zag Me niet zitten, hebt Me niet horen zingen. Je was zo druk bezig, had zo weinig tijd. Hoorde wel, maar voelde niet, hoe Ik lijd. Je kent de verhalen, van Mijn angst en Mijn pijn.

Ik bouw aan een woonplaats, een woonplaats voor jou. Ik wil je een wereld geven, juist omdat ik van je hou. Wil er niet alleen in leven, geen wereld zonder jou. Ik wil het met je delen, de kleuren, de geuren die jou zintuigen strelen. Ik wil je zien lachen, de tranen voorbij. Ik lijk wel ver weg, maar geloof Me, ik ben heel dichtbij.

Jij loopt van me weg, jij ziet Mij niet staan. Toch ben Ik je Vriend en zal overal met je mee blijven gaan. Het komt van een kant, Ik kan jou niet vertrouwen. Toch mag je weten dat je op Mijn vriendschap kan bouwen. Al je lachen, al je pijn. Ze zullen bij Mij veilig zijn.

Ik zie je andere vriend. Hij heeft ook een doel. Hij is er ook altijd, maar altijd in strijd. Met Mij en met jou. Hij vraagt al je tijd. Zodat je geen tijd meer voor Mij kan spenderen. Zijn doel is dat jij hem gaat vereren. Laat je niet lokken, laat je niet gaan. Kijk toch naar Mij en zie Mij staan. Ik geef je het leven. Ik geef je een lach. Alles op die eeuwige dag!

Met veel liefde

Je Vriend

[Dwarrel 43]

Het maakt niet uit wat je doet

Het is nooit goed

Bloed

Het maakt niet uit wat je zegt

Of hoe hard je vecht

Slecht

Roepen

Zoeken

Zuchten

Tranen

Praten

Presteren

Kapot

Nooit goed genoeg?

Spiegel?

Vechten, doorbijten, opstaan.

Hopen, loslaten, zoeken.

The end

Kapot kapot

Tranen erop

Pillen erbij

Vogelvrij

Waar ligt de grens

Ben je wel mens

Tot hoe ver gaat het dan

[Dwarrel 43]

foto's met een glimlach

schreeuwende pijn in de nacht

foto's van verleden

littekens in het heden

half goed half slecht

zonnige dagen doordrenkt met onweer

echte blijdschap, masker-blijdschap

wie ziet het verschil

[Dwarrel 43]

pompidom

druppels

draaien

licht

even mooi weer

tippy toes

pompidom

even genieten van de stilte

structuur

licht

voelen

pompidom

blikje erbij

en weer helemaal blij