Band met de pastoor

[Reckless 0]

Ik ben katholiek opgegroeid en ben sinds 2 jaar steeds actiever met het geloof bezig.

Wat me opvalt bij de katholieke kerk (ik weet niet hoe dit bij protestante of evangelische gemeente er aan toe gaat) is dat de Pastoor, Pastor of Pastoraal medewerk(st)er niet bij de geregistreede katholieke thuis komt.

Hier bedoel ik mee dat hij of zij niet bij de parochianen langs komt om bijv te vragen waarom de des betreffende Parochiaan haar kerk niet bezoekt (mijn geval) of hoe het met ze gaat, even voorstellen of zo; eigenlijk meer een band creeren met de parochianen om zo erachter te komen wat er speelt bij de parochianen.

Ik woon nu zo'n 8,5 jaar samen met mijn vrouw, 2,5 jaar geleden ben ik met haar getrouwd, in de woonplaats waar we nu wonen hebben we de kerk nog nooit bezichtigd, wel de kerk waar mijn vrouw en mijn dochter gedoopt zijn, die bezoeken we wel eens.

Maar de pastoor van mijn woonplaats heb ik nog nooit gezien, laat staan gesproken.

Ik vind wel dat ik de kerk waartoe wij behoren een keer moet bezoeken, maar dan nog blijft de pastoor een vreemde voor ons.

Daarom wil ik wel eens weten waarom de pastoor of voorganger niet eens langs komt, ik weet dat pastoors weinig tijd hebben, maar 1 keer per jaar een praatje met je maken is eigenlijk niet veel gevraagt, toch?

Ik stel deze vraag niet voor me eigen maar voor alle gelovigen, ik geef mezelf alleen als voorbeeld.

Ik denk dat wanneer een voorganger of medewerker de parochianen 1keer per jaar een bezoekje brengt, een redelijk goed beeld kan krijgen wat er speelt in hun gemeente en wat er verbeterd kan worden zodat er meer gelovigen de stap naar de kerk durven te maken.

Ik denk ook wanneer er een goede band ontstaat tussen de voorganger en de parochianen dat er meer parochianen

de kerk zullen bezoeken, maar ook dat pastoor de mis kan aanpassen op persoonlijke situaties.

Daar komt nog bij dat parochianen hierdoor sneller met problemen naar hun pastoor gaan dan bijv naar een andere hulpverlener.

Hoe denken jullie hierover?

[Raido 0]

Het komt er dus op neer dat de pastoor jou moet bezoeken en overtuigen om tóch in de kerk te komen? De kerk moet dus naar de mensen komen? God moet naar de mensen komen?

Dat is de omgekeerde wereld namelijk..

[Reckless 0]

Dat bedoel ik niet; ik bedoel de band die je met de pastoor heb of niet heb kan verbeterd worden bijv door wat ik eerder vermelde.

Vroeger kwamen Pastoors vaker bij de mensen thuis en dan bedoel ik meer als 20 jaar geleden

---

Samegevoegd:

Daar komt nog bij dat de apostelen ook gelovigen opzochten om het goede nieuws te vertellen of de gelovigen beter aan te sturen

[Helena 0]

Quote:

Op vrijdag 09 maart 2007 16:09:11 schreef Reckless het volgende: Dat bedoel ik niet; ik bedoel de band die je met de pastoor heb of niet heb kan verbeterd worden bijv door wat ik eerder vermelde. Vroeger kwamen Pastoors vaker bij de mensen thuis en dan bedoel ik meer als 20 jaar geleden Samegevoegd: Daar komt nog bij dat de apostelen ook gelovigen opzochten om het goede nieuws te vertellen of de gelovigen beter aan te sturen

Een pastoor is niet hetzelfde als een voorganger (dacht ik tenminste), maar ik heb zelf heel veel contact met de voorganger van onze gemeente. En dat vind ik super fijn! Als ik ergens mee zit, vragen heb over onze gemeente of over het geloof zelf, dan kan ik altijd bij hem terecht.

En omdat hij van het begin af aan mijn geloof heeft zien groeien en me Bijbelse adviezen heeft gegeven, heb je een band met zoeen iemand, waardoor je niet het gevoel hebt dat je bij een of ander instituut op bezoek gaat, maar bij een familie. Het lijkt me heel onprettig als de kerk op een ambtenarenapparaat lijkt waarin geen we-are-family gevoel heerst. Bovendien is het goed om voor voorgangers te bidden -want die zullen vast wel een zwaardere taak dan wij hebben- en als je iemand niet kent is het moeilijk om je daartoe aan te zetten.

[Robert Frans 1.549]

Sjaloom Reckless,

Ik denk dat het probleem heel simpel is, namelijk dat jij misschien volkomen onzichtbaar bent voor je pastoor. Je zegt zelf nooit de kerk in je woonplaats te hebben bezocht. Hoe kun je, met alle liefde en respect, dan verwachten dat de pastoor weet wie jij bent?

Vergeet niet, veel parochies kennen honderden, soms duizenden leden. Tegenwoordig is het heel normaal dat een priester meerdere parochies onder zich heeft. Het werk van een priester is behoorlijk pittig en vergt heel veel tijd. Het is dan niet vreemd dat hij niet de mensen kan bezoeken, die hij nooit ziet...

Vergis je niet, ik wil jou niets verwijten. Het is aan jou of je naar de kerk wilt gaan of niet. Maar als je wilt dat de pastoor je ziet, dan moet je zelf ook actie ondernemen. Ga elke week naar de kerk, biecht regelmatig bij de pastoor (ik neem aan dat je katholiek bent?), kijk of je iets in de parochie aan vrijwilligerswerk kunt doen en bezoek zelf ook eens iemand in de parochie.

Door zelf actief en betrokken bezig te zijn, wordt je ook zichtbaarder in de kerk. De pastoor zal dan waarschijnlijk nog niet zo snel een jaarlijks huisbezoek afleggen (dat is meer een protestantse traditie, heb ik het idee), maar hij ziet al wel dat je echt betrokken bent. Vergeet niet, in de katholieke Kerk wordt vaak ook verwacht dat je in dit soort dingen ook zélf aktie onderneemt.

Wat de apostelen betreft: zij stichtten ook vele kerken met in totaal duizenden leden. En zij bezochten echt niet elk lid individueel. Over het algemeen bezochten ze hun kerkgemeenschappen in het algemeen, dus tijdens vieringen of samenkomsten, en kwamen ze weleens hier en daar bij mensen thuis om er bijvoorbeeld te overnachten.

Ik wens je Gods zegen, liefde en wijsheid toe op je verdere weg met Hem en Zijn Kerk.

[Thorgrem 430]

Op zich heb je goede ideeen Reckless.

Maar ik denk dat het voor een pastoor haast onmogelijk is om alle gezinnen in zijn parochie te bezoeken. Ik weet niet wat het gemiddeld aantal leden voor een parochie is, maar ik kan het me voorstellen dat het er te veel zijn om allemaal te gaan bezoeken. Daarom maakt een pastoor een selectie. Zo gaat hij wel naar parochianen om het laatste sacrament toe te dienen als ze op sterven liggen.

Maar als je behoefte hebt aan contact met je pastoor, bel hem eens op. Mijn pastoor heb ik ook eens opgebeld toen ik het moeilijk had. Toen heeft hij tijd vrij gemaakt in zijn agenda en hebben we gepraat. Ik ben laatst voor de biecht bij hem thuis geweest. En na de mis spreek ik hem vaak kort even.

Kortom als jij daar behoefte aan hebt en je belt op dan zal hij ongetwijfeld tijd voor je vrijmaken. Je moet het dan wel even zelf laten weten. Veel mensen zouden het niet op prijs stellen als er plots de pastoor voor de deur staat (zoals dat idd vroeger wel gebeurde).

Maar als jij er belang aan hecht dat er zo nu en dan mensen van de parochie bij de andere parochianen thuiskomen kun je dat bespreken in de parochie. Er kan dan een werkgroep opgericht worden die dit soort dingen gaat regelen. Ook jij kunt daar een actieve rol in spelen.

Kortom je idee is echt prima, maar helaas vrijwel onmogelijk tegenwoordig.

[Reckless 0]

Quote:

Op vrijdag 09 maart 2007 16:20:21 schreef Helena het volgende: [...] Een pastoor is niet hetzelfde als een voorganger (dacht ik tenminste), maar ik heb zelf heel veel contact met de voorganger van onze gemeente. En dat vind ik super fijn! Als ik ergens mee zit, vragen heb over onze gemeente of over het geloof zelf, dan kan ik altijd bij hem terecht. En omdat hij van het begin af aan mijn geloof heeft zien groeien en me Bijbelse adviezen heeft gegeven, heb je een band met zoeen iemand, waardoor je niet het gevoel hebt dat je bij een of ander instituut op bezoek gaat, maar bij een familie. Het lijkt me heel onprettig als de kerk op een ambtenarenapparaat lijkt waarin geen we-are-family gevoel heerst. Bovendien is het goed om voor voorgangers te bidden -want die zullen vast wel een zwaardere taak dan wij hebben- en als je iemand niet kent is het moeilijk om je daartoe aan te zetten.

Wat jij aanhaald, dat bedoel ik een beetje, een kerk (katholiek, protestant of evangelisch) hoort zo'n gevoel wat jij aanhaalt te geven.

Je komt in de kerk om Jezus te aanbidden, maar dan moet die omgeving je wel een goed en vertouwd gevoel geven, dan werkt het gewoon beter

[Helena 0]

Quote:

Op vrijdag 09 maart 2007 16:21:07 schreef RobertF het volgende: Het werk van een priester is behoorlijk pittig en vergt heel veel tijd. Het is dan niet vreemd dat hij niet de mensen kan bezoeken, die hij nooit ziet...

Ja, daar zit zeker wat in. Maar mensen bezoeken, contact houden met mensen of tenminste openstaan als die mensen contact zoeken met jóu, lijkt me een van de belangrijkste dingen voor een priester. Het lijkt me niet gezond als een voorganger een soort van manager is, in plaats van een moeder-achtig figuur. Paulus schreef al die brieven naar de gemeenten, waarin mijns inziens duidelijk naar voren komt dat hij zich enorm druk maakt om die gemeenten en dat hij er alles aan wil doen om hen te bezoeken. Als Paulus de mogelijkheid zou krijgen, zou hij zich hoogstpersoonlijk in iedere gemeente vestigen. Die zorgzame houding t.o.v. de gemeenteleden lijkt me noodzakelijk. Don't you think?

[Naeva 182]

In onze kerk hebben we ouderlingen die zulke taken op zich kunnen nemen. Is er niet zoiets in de katholieke kerk?

Die ouderlingen zijn er bij ons omdat een dominee simpelweg niet iedereen regelmatig kan bezoeken omdat hij zijn handen vol heeft aan het kerkewerk. Natuurlijk kun je bij hem terecht als er iets is, maar er zijn zoveel mensen in een gemeente en daarbuiten die aandacht nodig hebben dat het niet haalbaar is om iedereen "na te lopen." Overigens heeft onze dominee toen hij nieuwe in onze gemeente kwam, wel elk gezin bezocht.

[LodewijkNapoleon 0]

Ik had het niet verwacht ooit nog eens te zeggen, maar vooruit; de Kerk, dat zijn wij (ook). De Kerk is in Nederland nog herstellende van een ernstige crisis, we hebben nog steeds een tekort aan priesters, bij ons heb je maar één priester die heel noord-Drenthe moet bedienen. Ik vind het dus erg matig om te gaan zeuren over het feit dat de priester je geen aandacht geeft, ik zou zeggen onderneem eens wat, zorg zelf voor veranderingen, help je priester help je parochie. Lang leve het particulier initiatief. Alleen zij die geven zullen ook ontvangen!

[Helena 0]

Quote:

Op vrijdag 09 maart 2007 16:26:49 schreef Reckless het volgende: [...] Wat jij aanhaald, dat bedoel ik een beetje, een kerk (katholiek, protestant of evangelisch) hoort zo'n gevoel wat jij aanhaalt te geven. Je komt in de kerk om Jezus te aanbidden, maar dan moet die omgeving je wel een goed en vertouwd gevoel geven, dan werkt het gewoon beter

Ja. Als ik de voorganger en de fanatiekere gemeenteleden niet zo vertrouwen, als broers, zussen, moeders en vaders, zou ik echt niet bij alle samenkomsten zijn en uberhaupt luisteren naar de preken. Ik heb bewust gewacht met het ontvangen van adviezen, omdat ik eerst wilde weten wie ik voor me heb. En door met hen om te gaan, veel te praten en veel te vragen, weet ik nú dat ik niet bang hoef te zijn dat ik in een of andere onchristelijke, religeuze bende ben beland, maar dat ik in een fijne gemeente zit waar ik me dan ook graag voor in wil zetten. De voorganger heeft me niet gepushed om contact met hem op te nemen, daar heb ik zelf voor gezorgd, door bij iedere kringavond te zijn en allerlei eerlijke vragen te stellen. Maar hij zei nooit: geen tijd, geen tijd. Als ik bij wijze van (nou, dat zou ik zo doen eigenlijk) om elf uur 's avonds aanbel met een of andere vreemde vraag, dan nog zou hij de tijd nemen om te antwoorden. God moet hem wel voorzien van bovennatuurlijke energie, anders zou ik ook niet weten waarom hij zich niet in zijn huis opsluit met een bordje 'gesloten' voor zijn raam.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 09 maart 2007 16:28:51 schreef Hester het volgende: In onze kerk hebben we ouderlingen die zulke taken op zich kunnen nemen. Is er niet zoiets in de katholieke kerk?

Wij hebben wel verschillende parochiale groepen en ook wel pastoraal werksters en daarnaast een charitas instelling. Bottom-line is wel dat je toch op z'n minst iets van initiatief zal moeten vertonen. Vroeger kwam de priester of de kapelaan inderdaad geregeld langs, maar dit soort gebruiken zijn juist gesneuveld omdat hier in de jaren '60 heel veel kritiek op is geweest, het werd dan als opdringerig en betuttelend ervaren. M.i. onterecht, maar aangezien de Kerk in Nederland er nogal op gebrand is om de onderlinge vrede te bewaren is het wel logisch en gezien de omstandigheden ook juist om in ieder geval het allereerste initiatief bij de parochiaan te laten.

[Robert Frans 1.549]

Quote:

Op vrijdag 09 maart 2007 16:28:24 schreef Helena het volgende: Ja, daar zit zeker wat in. Maar mensen bezoeken, contact houden met mensen of tenminste openstaan als die mensen contact zoeken met jóu, lijkt me een van de belangrijkste dingen voor een priester. Het lijkt me niet gezond als een voorganger een soort van manager is, in plaats van een moeder-achtig figuur. Paulus schreef al die brieven naar de gemeenten, waarin mijns inziens duidelijk naar voren komt dat hij zich enorm druk maakt om die gemeenten en dat hij er alles aan wil doen om hen te bezoeken. Als Paulus de mogelijkheid zou krijgen, zou hij zich hoogstpersoonlijk in iedere gemeente vestigen. Die zorgzame houding t.o.v. de gemeenteleden lijkt me noodzakelijk. Don't you think?

Sjaloom Helena,

O, ik weet wel zeker dat verreweg de meeste pastores ook zich liever in elke parochie zouden vestigen en zo echte herders voor de parochies willen zijn. Maar Paulus zegt het al: áls ze de mogelijkheid daartoe zouden krijgen. En die mogelijkheid is er nu eenmaal lang niet altijd, en ik denk dat dat veel pastores best wel frustreerd.

Vergis je niet, er is nu eenmaal een tekort aan priesters op dit moment. Dat zal wel weer goedkomen ter zijner tijd en als God het wil, maar tot die tijd is het voor elke pastoor nu eenmaal behelpen. Veel pastores hebben het stervensdruk en moeten echt voorkomen dat ze niet overspannen raken.

Sacramenten toedienen, die soms ook echt voorrang moeten krijgen (denk aan Biecht en Ziekenzalving), de Mis opdragen, werkgroepen aansturen, catecheses geven, de getijden elke dag bidden, studeren en nieuwe documenten van het Vaticaan doorspitten, de sores van meerdere parochies oplossen, jaarlijks op retraite gaan, meehelpen bij bedevaarten...

Het priesterschap is heel mooi, maar dus ook heel zwaar werk. Daardoor kan een priester niet alles doen wat hij zou willen doen en zal dus prioriteiten stellen. En zal dan dus ook verwachten dat parochianen zélf bij hem aankloppen als ze geestelijke hulp of gewoon een praatje nodig hebben. Het kán vaak gewoon niet anders. Priesters zijn ook mensen en daar mag je ook best rekening mee houden.

Quote:

Op vrijdag 09 maart 2007 16:28:51 schreef Hester het volgende: In onze kerk hebben we ouderlingen die zulke taken op zich kunnen nemen. Is er niet zoiets in de katholieke kerk? Die ouderlingen zijn er bij ons omdat een dominee simpelweg niet iedereen regelmatig kan bezoeken omdat hij zijn handen vol heeft aan het kerkewerk. Natuurlijk kun je bij hem terecht als er iets is, maar er zijn zoveel mensen in een gemeente en daarbuiten die aandacht nodig hebben dat het niet haalbaar is om iedereen "na te lopen." Overigens heeft onze dominee toen hij nieuwe in onze gemeente kwam, wel elk gezin bezocht.

Sjaloom Hester,

De diaken houdt zich meer bezig met kerk en samenleving. Verder zijn er vaak werkgroepen en universitair geschoolde pastorale werkers die veel voor parochianen kunnen betekenen. Maar er is altijd nóg iemand die kan helpen bij zulke nood: jij.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 09 maart 2007 16:34:18 schreef Helena het volgende: De voorganger heeft me niet gepushed om contact met hem op te nemen, daar heb ik zelf voor gezorgd, door bij iedere kringavond te zijn en allerlei eerlijke vragen te stellen.

Ah, eigen initiatief dus.

[Helena 0]

Quote:

Op vrijdag 09 maart 2007 16:32:59 schreef Pius_XII het volgende: Ik had het niet verwacht ooit nog eens te zeggen, maar vooruit; de Kerk, dat zijn wij (ook). De Kerk is in Nederland nog herstellende van een ernstige crisis, we hebben nog steeds een tekort aan priesters, bij ons heb je maar één priester die heel noord-Drenthe moet bedienen. Ik vind het dus erg matig om te gaan zeuren over het feit dat de priester je geen aandacht geeft, ik zou zeggen onderneem eens wat, zorg zelf voor veranderingen, help je priester help je parochie. Lang leve het particulier initiatief. Alleen zij die geven zullen ook ontvangen!

Maar de mensen die nog geestelijke melk drinken en nog niet aan het rauwe vlees zijn begonnen hebben gewoon mensen nodig die hen ondersteunen of tenminste een beetje op weg helpen. Als ze die mensen niet om zich heen helpen, is God natuurlijk bij machte om hen persoonlijk te helpen, maar Hij zegt niet voor niets dat wij één moeten zijn met elkaar. Het zou dus goed zijn als de mensen die al hebben ontvangen, om niet geven, zodat de voorgangers niet alles in hun eentje hoeven te doen. Laat de leiders en herders en wijzen opstaan zou ik zeggen!

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 09 maart 2007 16:42:12 schreef Helena het volgende: [...] Maar de mensen die nog geestelijke melk drinken en nog niet aan het rauwe vlees zijn begonnen hebben gewoon mensen nodig die hen ondersteunen of tenminste een beetje op weg helpen. Als ze die mensen niet om zich heen helpen, is God natuurlijk bij machte om hen persoonlijk te helpen, maar Hij zegt niet voor niets dat wij één moeten zijn met elkaar. Het zou dus goed zijn als de mensen die al hebben ontvangen, om niet geven, zodat de voorgangers niet alles in hun eentje hoeven te doen. Laat de leiders en herders en wijzen opstaan zou ik zeggen!

Nou ja, om het samen te vatten, één telefoontje is meestal wel genoeg.

[Helena 0]

Quote:

Op vrijdag 09 maart 2007 17:01:26 schreef Pius_XII het volgende: [...] Nou ja, om het samen te vatten, één telefoontje is meestal wel genoeg.

Ja, of een smsje Stel je voor dat we niet mee doen aan die rages.

[Aimé 0]

Quote:

Op vrijdag 09 maart 2007 16:06:21 schreef Raido het volgende: Het komt er dus op neer dat de pastoor jou moet bezoeken en overtuigen om tóch in de kerk te komen? De kerk moet dus naar de mensen komen? God moet naar de mensen komen? Dat is de omgekeerde wereld namelijk..

Moeten de schaapjes naar de herder?

(Mattheüs 28:19) 19 Gaat daarom en maakt discipelen . . .

Let ook eens goed wat in de volgende illustratie "de vader" doet:

(Lukas 15:20) . . . Hij stond dus op en ging naar zijn vader. Terwijl hij nog ver weg was, werd zijn vader hem gewaar en werd door medelijden bewogen, en hij snelde op hem toe en viel hem om de hals en kuste hem teder. 

Hij "snelde" op hem toe...

Aimé

[Raido 0]

Dat is in mijn kerk dan wat meer een probleem, ik moet bellen, zelfs mailen kan niet met mijn eigen predikant. Met een predikant-in-progress heb ik goed contact, prive en via de studentenkring waarin de kerk naar de studerende jongeren komt om zo haar troostende armen om de dopelingen heen te slaan (wat mooi geschreven weer )

Daarnaast hebben wij elke 2 jaar huisbezoek waarbij een ouderling en een diaken (iig twee ambtsdragers) bij een familie thuis komen om te praten over je geloof, werk, moeilijkheden enzovoort. Ik vind dat altijd erg opbouwend. Maar ik vind deels ook dat wanneer je ingeschreven bent bij je kerk, wat een keuze is jij je hoofd moet laten zien.

Je kunt niet altijd verwachten dat ze naar je komen als jij niet naar hen komt. Je bent niet de enige namelijk, daarnaast is het erg goed dat een kerk laat weten dat jij belangrijk bent. Maar laat dan ook zelf merken dat jij de kerk (en daardoor God) ook belangrijk vind.

Je moet bij jezelf beginnen. Je kunt wel wijzen naar de balk in de kerk, maar je vergeet misschien wel de splinter in jou eigen oog. God vraagt niet voor niets van jou dat je de 'onderlingen samenkomsten niet nalaat'.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 09 maart 2007 17:35:21 schreef Aimé het volgende: Moeten de schaapjes naar de herder? (Mattheüs 28:19) 19 Gaat daarom en maakt discipelen . . . Let ook eens goed wat in de volgende illustratie "de vader" doet: (Lukas 15:20) . . . Hij stond dus op en ging naar zijn vader. Terwijl hij nog ver weg was, werd zijn vader hem gewaar en werd door medelijden bewogen, en hij snelde op hem toe en viel hem om de hals en kuste hem teder.  Hij "snelde" op hem toe... Aimé

Ik vind niet dat de JG's nou het morele recht hebben om hierover de 'aanklager' uit te hangen. We kennen allemaal vast wel de verhalen van hoe de JG's met dissenters omgaan.

[Aimé 0]

Quote:

Op vrijdag 09 maart 2007 18:13:14 schreef Pius_XII het volgende: [...] Ik vind niet dat de JG's nou het morele recht hebben om hierover de 'aanklager' uit te hangen. We kennen allemaal vast wel de verhalen van hoe de JG's met dissenters omgaan.

U kent de verhalen,ik ken de feiten.

Aimé

[rem 0]

Alle feiten ?

Alle feiten die dissenters zijn geworden omdat ze dachten dat het geslacht van 1914 geenszins voorbij zou gaan? (zie voorwoord wachtoren tot 1994)

Nee dit is onmogelijk..

Wel is het zo dat jehovah,s getuigen het aktiefste bezig zijn met de boodschap "Gaat daarom en maakt discipelen"

Hoewel zij daar zeker niet de enige in zijn!!

[Dostojevski 0]

De pastoor is weldegelijk bij mij op bezoek geweest, ter kennismaking met mij en mijn vrouw. Op zijn eigen initiatief.

Alleen het moet van beide kanten komen natuurlijk. De Kerk zet haar deur wagenwijd open (letterlijk zelfs) voor ieder die belangstelling heeft. Dat is een uitgestoken hand. Maar je kunt heel goed anoniem in een Mis zitten, elke week weer, je moet ook kenbaar maken dat je belangstelling hebt (1 mailtje is voldoende, heb ik ontdekt) en dan is er belangstelling genoeg.

Als ik soms je woorden lees, krijg ik het gevoel dat je de Kerk ziet als een orgaan dat een dienst verleent, dat jou een bepaalde service moet verlenen. Het geldt net zo hard andersom: het is immers een "relatie".

Verder legt Pius alles al heel goed uit, onder andere waarom pastoors en ook ouderlingen niet zo snel meer op visite gaan bij mensen die nooit naar de kerk komen.

[GenW 0]

Quote:

Op vrijdag 09 maart 2007 16:06:21 schreef Raido het volgende: Het komt er dus op neer dat de pastoor jou moet bezoeken en overtuigen om tóch in de kerk te komen? De kerk moet dus naar de mensen komen? Dat is de omgekeerde wereld namelijk..

Nee hoor, dat is de opdracht die God de kerk heeft meegegeven. Alle christenen heeft meegegeven.

[Dostojevski 0]

Da's waar, maar als dat leidt tot passiviteit van de zijde van de (wannabe) heiden, dan slaat 't weer door. Het vereist een actieve daad om de hand die God, de Kerk, uitsteekt, ook te grijpen.