uitelkaar groeien...

[Essiej 0]

Ik weet het niet meer

me beste vriendin en ik hebben opeens zo vaak ruzie

ik ken der al 13 jaar

onze ouders hebben contact en onze broers

dus heel vaak zijn we met ze 8en bij elkaar

maar me beste vriendin zit ook op me school

en we hebben heel vaak in de pauze ruzie

waarom weet ik ook niet

maar zij heeft haar problemen

ik heb mij problemen

en we kunnen elkaar ook niet echt meer helpen

zij gaat opeens veel meer met andere om

en ik weer met andere

en als we bij elkaar zijn zeggen we bijna niks of ik krijg weer kritiek op iets

of het gesprek loopt niet lekker

en we lopen weer weg van elkaar

maar we kennen elkaar al zo lang

als ik eerlijk ben wil ik der echt niet meer kwijt

maar met haar hier over praten helpt ook niet echt

al genoeg geprobeerd

ik weet het echt niet meer

het lijkt wel alsof ze me haat ofzo

want haar boeit het ook niet meer als ik me gesneden heb XS

[Ann 0]

Mijn beste vriendin in des tijd was ook erg aan het veranderen rond die leeftijd...en we zijn uit elkaar gegroeid idd.

maar dat heb ik aanvraad. ze wou een andere weg gaan en wou me er niet meer bij, dat was heel triest en jammer, maar dat was haar keuze.

Maar eerst leek het ook of ze me hate, ik begno ook me te interesseren in christendom enzo, en dan had ze satanistische vrienden toen, en toen schold ze me uit enzo...

maar later, toen die periode van haar over was, zag ze in hoe fout ze was geweest en hebben we weer soms wat afgesproken.maarja tis nooit meer zoals eerst geworden.

dat heb ik geaccepteerd

het beste wat je kan doen is toch steeds proberen praten met elkaar, want woorden die blijven hangen hoor.

[Jipperd 0]

weet je... vrienden die je lang kent groeien óf heel erg naar elkaar toe, of juist niet... en bij jou is dat laatste gebeurt. misschien is het goed om haar als beste vriendin te laten gaan, dat wil dus zeggen dat je je gaat focussen op andere leeftijdsgenoten, maar houd contact. Geef ook aan dat je haar kritiek vervelend kan vinden en probeer er zelf ook wat aan te doen.

zelf heb ik ook zo'n "beste vriendin" gehad, zelfde situatie. toen ik op een gegeven moment andere mensen op ben gaan zoeken waren we niet meer zo vaak bij elkaar. en om eerlijk te zijn bevalt dat goed, zo is het ook nog eens leuk om later weer eens af te spreken met zn tween.

sterkte

[Yara 0]

mensen groeien uit elkaar...

ik zelf heb vrijwel geen contact meer met vriendinnen van de basisschool en ook heel weinig meer met vriendinnen van de middelbare school. ik heb dat soms heel jammer gevonden..

contact verwatert, vriendschappen verwateren. als je naar een nieuwe school gaat leren jij en je vriendin allemaal nieuwe mensen kennen en je moet elkaar heel goed in de gaten houden door de jaren heen, wil je elkaar niet verliezen.

mijn advies, blijf dingen met elkaar doen, maar maak er ook geen wanhoop poging van. dat kan averechts werken!

[Joëlle 0]

Ey, ik herken je situatie maar dan met een maisje van de kerk. Vanaf dat we 4 zijn waren we elkaars beste vriendinnen, maar ongeveer vanaf groep 8 ging het steeds minder goed en we hebben een hele poos weinig contact gehad. Onze broers zijn bevriend, onze ouders zijn bevriend etc maar ik had niet echt lol meer met 'r omdat we gewoon uit elkaar gegroeid waren. Na een periode van niks doen is het weer een stuk gezelliger. Niet dat we echt best friends zijn ofzo, maar ik vind er wel weer gewoon een aardige en leuke meid en we kunnen met gemak ons een middag vermaken.

Het is gewoon een feit dat je uit elkaar kunt groeien, ook al heb je al superlang een vriendschap. In de pubertijd verander je (klinkt vreselijk oud, maar ik ben ook pas 16 ) en je karakter kan gewoon zoveel veranderen dat het niet meer zo goed klikt.

Mijn tip: laat het een poosje rusten. Probeer geen ruzie te maken, maar ga ook geen dingen afspreken 'omdat het moet want je bent vriendinnen'. Koel ff lekker af, trek met eigen vrienden op en probeer over een poos eens om bijv. met een groep een dagje iets leuks te gaan doen en als dat weer lekker gezellig is kun je ook weer dingen met z'n 2en gaan uitvoeren. Maar het kan ook heel jammer uitlopen op dat je gewoon niet meer bij elkaar past (klinkt haast als verkering, maar dat bedoel ik 'r niet mee hoor )

Het koste me heel wat moeite om te accepteren dat ze niet meer mn beste vriendin was, maar ik heb op de middelbare school allemaal toffe vriend(inn)en gekregen. En als we als tieners van de kerk iets leuks met elkaar gaan doen dan heb ik het ook echt gezellig en zit ik niet te mokken daarover. En da's alleen maar fijn.

[anastasia 0]

Je laatste twee zinnen vielen me op. Natuurlijk boeit het haar niet meer dat je je snijdt. Dat doe je al zo lang, dat is gewoon. Niet leuk, niet fijn, erg naar, maar wat ze doet, wat ze zegt, het verandert niet bij jou. Ze is er moe van, ze kan je niet helpen, het is elke keer weer hetzelfde liedje. Ze kan er niet meer tegen, ze kan er niet meer tegenop, ze wil los van die negativiteit.

Nee, ze wil je als persoon niet laten vallen, ze houdt van je als mens, maar je gedrag is haar teveel. Ze is moe, erg moe.

Dat was het eerste wat bij me opkwam. Doe er mee wat je wilt. Het klinkt hard, maar je schreef ook dat jij en zij problemen hebben waar je elkaar niet mee kunt helpen.

Tijd om elkaar een beetje los te laten. Ademruimte en tijd om anderen te leren kennen, de vriendenkring uit te breiden. Af en toe elkaar weer eens zien, praten over de leuke dingen van het leven en niet de ellende die elk van jullie ongetwijfeld heeft.

[Mister_L 0]

Quote:

Op maandag 13 november 2006 02:34:17 schreef anastasia het volgende: Je laatste twee zinnen vielen me op. Natuurlijk boeit het haar niet meer dat je je snijdt. Dat doe je al zo lang, dat is gewoon. Niet leuk, niet fijn, erg naar, maar wat ze doet, wat ze zegt, het verandert niet bij jou. Ze is er moe van, ze kan je niet helpen, het is elke keer weer hetzelfde liedje. Ze kan er niet meer tegen, ze kan er niet meer tegenop, ze wil los van die negativiteit. Nee, ze wil je als persoon niet laten vallen, ze houdt van je als mens, maar je gedrag is haar teveel. Ze is moe, erg moe.

kan me hier op zich best in vinden.. het klinkt hard, maar het zou best zo kunnen zijn. Heb een vriendin gehad die zichzelf ook sneed. Op een gegeven moment is het genoeg, dan geef je het zeg maar op. Je hebt gedaan wat je kon, maar het helpt niet, dan voel je je inderdaad zo moe..

[Henriëtte 0]

Dat heb ik ook gehad. Een vriendin die zich sneed, en ze vroeg heel erg veel aandacht van mij, maar ik had mijn eigen problemen en die van andere vrienden. Nu zie ik haar nog wel eens op school maar ik praat niet meer met haar. Maar dat vind ze helemaal niet erg zo te zien, het gaat heel erg goed volgens mij. Daar ben ik wel blij mee, want ze is toch wel iets geweest vor me..

Maar ja, ik zou je vriendin loslaten, ze is waarschijnlijk toe aan een ander persoon, een ander gedrag enzo. Dat is ook wel logisch, je kent haar 13 jaar.. Maar dat betekent niet dat het lang genoeg geweest is. En ik denk wel dat zij het net zo k*t vind als jij het vindt.

[godluver 0]

ik bid voor je...

[gewoon Paul 8]

Ik ken dat, ik heb het zelf ook. Ik ben 17 jaar, en mijn vrienden zijn allemaal jonger, tussen de 13 en 15 jaar. Vooral de laatste tijd vind ik dat niet echt leuk meer, de 'leider' van het groepje zijn. Ik begin me verantwoordelijk voor ze te voelen als we iets met zijn allen gaan doen. Ik vind het alleen heel moeilijk om hen de rug toe te keren en met de jongeren van mijn leeftijd om te gaan.

Ik weet niet meer wat ik ermee aan moet. Ik denk dat ik gewoon door moet gaan en dat het vanzelf wel goed komt.

[Mystique 1]

Hoi Essiej,

Ik herken het deels. Maar, wat anastacia al zegt, laat haar gaan. Dat ze met andere vriendinnen om gaat, mag ze? Ze is niet verplicht dag in dag uit met jou op te trekken? Dat jij snijd, is jouw probleem. Je wilt dat kwijt, maar je vriendin kan je niet helpen. Zij wil misschien dat je professionele hulp zoekt, zij kan je niet helpen en word daar moedeloos van.

Meis, laat het even rusten. Probeer je je er wat minder druk om te maken, zoek nieuwe vrienden, succes!