Dan

Op woensdag 29 april 2009 14:35:13 schreef CvdBerg het volgende: [...] Ik neem aan dat je Peter F. Hamilton bedoelt? Geniale schrijver idd, kan niet wachten tot Evolutionary Void uitkomt. Ik kan die series die je noemt, trouwens ook erg waarderen

daar sluit ik mij bij aan.. ben nu met 'the dreaming void' bezig, net 'judas unchained' ( en z'n voorganger) voor de 2de keer uitgelezen...

the nights dawn triologie ook al 2 keer gelezen... blijft enorm boeiend..

ook Dan Simmons is super, hyperion & endymion

Maar in opstand komen tegen een gevestigde religie heeft toch niets met nederigheid te maken? Jezus kwam in opstand tegen de Farizeeen, de Protestanten kwamen in opstand tegen de katholieken, de Jehovah's Getuigen kwamen in opstand tegen de Protestanten, de 'Affi's' kwamen in opstand tegen de Jehovah's Getuigen. Waarom? Omdat ze allemaal ervan overtuigd waren dat ze voor God moesten kiezen, en dat die keuze belangrijker was dan het dienen van mensen (en nou generaliseer ik natuurlijk wel, niet iedereen heeft altijd dezelfde of juiste motieven).

Je hebt er geen moeite mee andere de onbijbelse inslag van hun leringen te laten zien, maar als anderen hetzelfde bij jou proberen te doen dan vind je dat vervelend.

Jij vind hun redeneringen krom.

Zij vinden jou redeneringen krom.

Ik snap heel goed dat je overtuigd bent van de juistheid van jou/jullie zienswijze, en dat mag (moet) ook. Dat wat je gelooft daar moet je je ook voor inzetten. Maar wat ik niet snap is dat je niet kunt begrijpen dat anderen zich net zo voelen als jij, dat ook zij overtuigd zijn van 'hun' waarheid.

Jij vind het vervelend dat je steeds met 'andersdenkenden' geconfronteerd wordt, en anderen vinden het vervelend dat jij/jullie steeds bij ze op de stoep staan.

En dat zeg ik niet om je er toe te bewegen niet op de stoep te staan, maar om begrip te hebben voor de inzet van anderen.

Ik vraag God altijd dat als mijn overtuigingen niet goed zijn, of als ik van het pad afdwaal. Hij mij terug brengt, desnoods met harde hand. Maar ik doe mijn best om mijzelf en mijn eigen overtuiging te blijven onderzoeken, of ik niet stiekum misleid ben, of ik mijzelf niet voor de gek hou. Als een ander iets zegt wat niet strookt met mijn waarheid, dan verwerp ik het misschien initieel, maar ik zal me later altijd afvragen of er niet toch een kern van waarheid in zit.

Stel, hypothetisch situatie; 'jij komt erachter dat wat het WTG leert niet klopt, en eigenlijk helemaal niet lijkt op de bijbelse boodschap', hoe zou jij je dan voelen? Hoe zou jij willen dat jou 'broeders en zusters' met jou zouden omgaan?

En dan doet het er niet eens toe of het wel of niet klopt wat ze leren, maar het gaat er om wat JIJ gelooft wat waar is.

Maar goed, genoeg meta-discussie van mijn kant.

maar dat is nu juist wat ik probeer duidelijk te maken, dat wat de een 'de waarheid zeggen' vind, de ander 'met vuil gooien vind'.

Jij vind het vervelend dat christenen de hele tijd zeggen dat jij gelooft niet klopt en niet bijbels is, maar evengoed vinden andere christenen het onplezierig als jij steeds zegt dat wat zij geloven niet klopt.

Dat betekent niet dat je geen discussie moet hebben, maar ga die discussie in met nederigheid. Je kunt wel vanuit oprechtheid de waarheid willen zeggen, maar de waarheid en het menselijke gevoel is een erg genuanceerd iets.

Ik zelf luister bijvoorbeeld veel liever naar het commentaar van iemand die mij kent, interesse in mij toont, begrip voor mij toont, dan iemand die mij alleen maar komt zeggen wat ik fout doe.

Dat was in Jezus tijd ook zo, de Farizeen hadden hun lange lijsten met wetten. En vervolgens gingen ze kijken naar wie wat deed, en dat vervolgens zitten veroordelen. Maar Jezus deed het heel anders, die kwam heel anders naar de mens toe, die genas ze, gaf ze aandacht, liet zien hoeveel ze waard waren, liet zijn liefde zien, en niet zijn oordeel. Zoals wij anderen oordelen, zo zullen wij geoordeeld worden.

Kun je voorstellen dat die mensen die jij steeds affi's noemt (een uitspraak die toch een bepaalde minachting laat zien), misschien wel hele reeele problemen hebben met het WTG. En dan gaat het nog niet eens om de inhoudelijkheid van die problemen (dat is een hele andere discussie), maar het simpele feit dat het voor hun HEEL reeel is. Ze doen het niet om jou te pesten (sommige misschien wel), ze doen het niet om het WTG werk teniet te doen (sommigen ongetwijfeld wel), maar omdat ze bezwaren hebben tegen sommige dogma's/leringen, omdat ze niet goed behandeld zijn, of om wat voor geldige reden dan ook. Hoe ga je dan met zulke mensen om, veroordel je ze alleen maar, zet je ze in een hoek. Of laat je met liefde, geduld, aandacht, etc zien dat je oprecht geinteresseerd bent in hun welzijn.

ANyway, dat geld natuurlijk niet alleen voor jou, maar voor een iedereen (ikke ook )

wat van de andere wang toekeren? luisteren naar wat de ander te zeggen heeft...

hoe weet je nou dat die ander niet net zo oprecht naar jou toe is... als jij naar de ander?

Zoals ik al eerder zei, alles begint met het echt begrijpen van de ander. Maar wat ik hier steeds zie gebeuren is dat de een vind dat de ander kwaadaardig is, en de ander vind dat de een kwaadaardig is. En iedereen is overtuigd van zijn eigen oprechtheid om de ander te helpen. Mijn enige conclusie is dan dat er geen onderling begrip is, en er alleen maar met vuil over en weer gegooid wordt.

Het is een viscieuze cirkel, waarbij de ene opmerking de volgende uitlokt.... en iemand moet die cirkel doorbreken.... en dat begint met liefde, aandacht en begrip.

en dat zeggen is wel vriendelijk?

rem betwist ook niet de effectiviteit van de methode.. hij geeft juist aan dat de methode zeer effectief is gezien het feit dat iedereen ongeveer hetzelfde antwoord geeft (met dezelfde bewoordingen).

Waar het hem omgaat is dat de methode gericht is op herhaling van feiten, en je daardoor feitelijk materiaal opslaat, zonder het waarom te hoeven/kunnen doorgronden.

Je kunt op die manier iemand namelijk ook heel effectief foute dingen leren. Het kweekt geen verdieping.

mijn dochtertje moet de plaatsen van nederland leren, en daarbij zijn vragen zoals, "als je met de trein van hier naar daar gaat, langs welke plaatsen kom je dan".

Nou kan ik haar helpen leren door de juiste plaatsen op een rijtje te zetten, en haar dat als antwoord aan te laten strepen en te onthouden. Maar ik kan haar natuurlijk ook leren om op de kaart te kijken welke plaatsen er op het lijntje liggen. Op die manier weet ze ook het antwoord op de vraag als ik een ander begin en eindpunt opgeef. Op die manier kweek ik begrip. Ze kan dan vervolgens vragen hoe en waarom, en dan kunnen we daarover praten, en leert ze steeds meer.

Die discussie is essentieel, als je alleen maar het antwoord op een vraag aanstreept en vervolgens voorleest... vind die discussie niet plaats.

wat Paulus bedoelt lijkt mij duidelijk, en is altijd al duidelijk geweest.

Dat als man en vrouw samen komen, zij ook samen dienen te blijven. Trouwen is _een_ woord voor die verbintenis.

Het gaat niet om dat trouwbriefje, het gaat om die 'trouw' die je elkaar belooft. En die trouw is _niet_ afhankelijk van het burgelijk huwelijk.

Dat burgeljk huwelijk is net zo makkelijk weer te ontbinden (scheiding), maar die 'trouw' die je elkaar belooft niet.

Je kunt niet alleen naar de woorden kijken, je moet kijken naar wat het betekent, wat het doel is.

in deze wereld is er erg weinig zonder bijwerking...

doodgaan is ook een vervelend bijwerking.

Maar nogmaals, dat heeft niets met Gods maatstaven te maken, dat is je persoonlijke risico analyse. En de discussie gaat over de bijbelse uitleg van het 'bloed verbod'.

waarom is dat een bevestiging? Gods gebod gaat over de heiligheid van bloed, God heeft nooit gezegd. Je mag geen bloedtransfusie hebben omdat er risicos aan kleven voor je gezondheid.

ik begrijp de gevolgen ook wel.. ik ben zelf JG geweest.

De kunst van alles is, de ander te begrijpen.. elkaar te begrijpen. Als je elkaar niet begrijpt, als je niet begrijpt waarom andere mensen dingen doen, hun intenties niet ziet... dan is communicatie bijna niet mogelijk.

de vraag die je aan jezelf kunt stellen is: Begrijp ik Jehovah's Getuigen wel? Zie je alleen hun daden, of zie je de mens erachter ook. Want die mens daar achter is dezelfde mens die jij bent.

Als je de mens daar achter kunt bereiken, dan kun je praten.

Het moet er niet omgaan je eigen (of Gods) gelijk te bewijzen, maar om de ander lief te hebben, _ondanks_ de anders fouten, tekortkomingen.

Maar goed, dat dat niet altijd leuk/makkelijk is zal ik zeker niet ontkennen.

dat was niet mijn punt het ging meer om het feit dat door het gebruiken van het brood en de wijn, je Jezus offer herdenkt.

Dat is wat Jezus van je vraagt, 'doe dit (drink wijn, eet brood)', 'om mij te herdenken'.

Doe je dat?

volgens mij doet dat er ook allemaal niet toe.

Of je leeft of sterft voor God maakt niet uit.

Of je God wil doet of niet wel!

Er zijn natuurijk zat mensen gestorven omdat ze voor God kozen.

Het gaat er dan ook niet om wat het WTG zegt, maar wat God wil. En mocht dat niet helemaal 100% duidelijk in de bijbel staan (zoals zoveel dingen niet), hoe ga je daar dan mee om, naar elkaar toe ook?

Heb je begrip voor het feit dat mensen dingen anders zien (Romeinen 14). Bouw je elkaar op met liefde? Of kraak je elkaar af met wetticisme?

Zeg je: "Jij zondigt, jij doet fout, jij bent slecht, jij bent geen Christen", of zeg je "Hoe gaat het met je, wat voel je, kan ik je helpen, kunnen we elkaar beter begrijpen?"

Uit het geharrewar over bijbel uitleg komt meer haat en nijd (zonde) voort, dan de onderwerpen zelf zondig zijn (denk ik).

Als je al niet in liefde met elkaar kunt discusseren? wat heeft discussie dan voor zin?

net zoals 'dat bloed zou redden' een handelsargument is, is het argument dat 'opereren zonder bloed goed danwel beter is' natuurlijk ook een handels argument.

Als je op grond van bijbeluitleg bloed weigert, dan hebben de medicinale voor of nadelen natuurlijk geen betekenis.

Ook het argument dat bloedtransfusies problemen met zich mee kunnen brengen doet niet terzake.

De enige vraag die overblijft is; mag je nu wel dan niet een bloedtransfusie tot je nemen.

Ik zou zeggen, Romeinen 14.

Uiteindelijk gaat het er niet om hoe goed we ons aan Gods wetten houden(!), maar om hoe goed we Gods liefde begrijpen, het waarom van 'goedheid' begrijpen.

En dat is natuurlijk uiteindelijk het verschil tussen wettisch leven, en leven door de Geest; het verschil tussen het oude verbond, en het nieuwe verbond (Romeinen 8).

'Heer heer, heb ik niet in uw naam bloedtransfusies geweigerd?' - 'Maar heb je ook je broeder aandacht, liefde, vergeving, begrip, water, brood, kleding, onderdak gegeven?'

herdenk je Jezus dood dan ook echt?

1 Kor 11:23 Want wat ik heb ontvangen en aan u heb doorgegeven, gaat terug op de Heer zelf. In de nacht waarin de Heer Jezus werd uitgeleverd nam hij een brood, 24 sprak het dankgebed uit, brak het brood en zei: Dit is mijn lichaam voor jullie. Doe dit, telkens opnieuw, om mij te gedenken. 25 Zo nam hij na de maaltijd ook de beker, en hij zei: Deze beker is het nieuwe verbond dat door mijn bloed gesloten wordt. Doe dit, telkens als jullie hieruit drinken, om mij te gedenken. 26 Dus altijd wanneer u dit brood eet en uit de beker drinkt, verkondigt u de dood van de Heer, totdat hij komt.

Het is niet onze taak om te veroordelen, maar om lief te hebben. Ieder mens zal voor Gods troon zelf verantwoording moeten afleggen over zijn leven.

Kijk maar eens naar hoe Paulus bij de mensen kwam:

1 Kor 2:1 Broeders en zusters, toen ik bij u kwam om u het geheim van God te verkondigen, beschikte ook ik niet over uitzonderlijke welsprekendheid of wijsheid. 2 Ik had besloten u geen andere kennis te brengen dan die over Jezus Christus – de gekruisigde. 3 Bovendien kwam ik bij u in al mijn zwakheid en was ik angstig en onzeker. 4 De boodschap die ik verkondigde overtuigde niet door wijsheid, maar bewees zich door de kracht van de Geest, 5 want uw geloof moest niet op menselijke wijsheid steunen, maar op de kracht van God.

Je moet niet naar je medemens toegaan om te zeggen wat hij/zij allemaal fout heeft gedaan, maar om te zeggen dat God hem alles vergeven heeft wat hij/zij fout heeft gedaan. Het is door vergeving, door Jezus, dat wij tot God komen, niet omdat wij door veroordeling gewezen worden op onze daden.

Paulus maakt ook heel goed duidelijk dat de veroordeling geen leven geeft, maar de vergeving wel (Romeinen 8).

en als je de leer dat Jezus geschapen is volgt dan kom je bij Arius terecht...

maar die wegen naar de oorsprong van leringen zijn ook weer gebaseerd op 'het inzicht' wat iemand heeft. Je kunt allerlei verbanden leggen, maar of ze daarom waar zijn...

De schepping is inderdaad door het Woord tot stand gekomen, zonder Jezus geen schepping.

Wederom, hoe je het leest ligt aan je 'inzicht'.

Maar er staat nergens: "En God schiep zijn zoon".

nee, alles wat uit God komt is waarheid..

maar zolang het de mens alleen is die de bijbel leest, is dat door een gekleurde bril. Vandaar dat ik ook zei, waarheid ontdek je door verbonden te zijn met God. Niet door louter de bijbel te lezen, want dan kun je er van maken wat je wilt.

niet alles hoeft eenvoudig te zijn toch?

Er is melk voor kinderen, en vast voedsel voor volwassenen. Daarom is onze verbondenheid met Christus een leerweg, waarbij de een veel verder is en veel verder komt dan de ander. Ieder zijn plek, ieder zijn kwaliteiten en ieder zijn gaven van God gekregen.

Dat je iets niet snapt maakt het nog niet waar, er is zoveel dat ik niet snap en ook nooit zal snappen.

Paulus zegt ook dat kennis een gave is. Maar als de eens gave barmhartigheid is, en de anders kennis, maakt dat de een niet beter/wijzer/'waarder' dan de ander.

Je kunt mensen/christenen niet tot eenheidsworst maken, verschillen in inzicht zijn niet het probleem, gebrek aan liefde wel! Liefde overbrugt verschillen.

dat klopt, maar dat heeft vaak heel erg te maken met de manier waarop je dat wat je zegt brengt.

Zoals ik al eerder zei, als iemand initieel geirriteerd is is de kans groot dat iemand niet echt meer goed kan luisteren naar dat wat je echt wil zeggen.

Vaak is een open en begrijpende houding, een houding waarbij je je eigen kwetsbaarheid, fouten en onzekerheden toont een houding die er veel sneller toe leid dat iemand gaat luisteren.

Wat denk je dat er was gebeurd als Jezus bij de put was gekomen en de vrouw om water had gevraagd en vervolgens haar haarfijn had verteld hoe fout en goddeloos haar leven wel niet was, sprekend vanuit de veroordeling, zoals de Farizeeen dat ook gewend waren te doen. Iemands gedrag naast de letter van de wet leggen, en bij elk puntje wat afvalt is iemand gelijk al geen goed mens meer.

Maar nee, Jezus praat met haar, geeft haar aandacht en liefde, en laat zien dat hij haar kent en begrijpt.

En het is DIE liefde die er voor zorgt dat mensen (met velerlei kleine, grote, onbeduidende en verschrikkelijke zonden) tot God komen.

Het is: "ik vergeef je, en ga je helpen je fouten te overwinnen", en niet "ik veroordeel je, wat jij doet is fout".

Als je iemand wil bereiken met je boodschap ga je naast iemand staan, niet tegenover. Tenzij je de goddelijke eigenschap hebt het hart van iemand te kunnen doorgronden.

Maar wat nou als die anderen iets ontdekt hebben, en hun ontdekking sluitend vinden.

En naar jou toekijken hoe jij tot jou conclusie gekomen bent, uit belangstelling. En zien dat jij een andere mening hebt, en vinden dat jij stug vasthoud aan jou kerkleer.

Zie je niet dat er geen verschil is tussen jou en die ander? En dat mogelijkerwijze die ander net zo'n grote kans heeft om 'de waarheid' te kennen als jij dat hebt?

een afvallig van kerk heeft uitsluitend het doel het verspreiden van het evangelie tegen te gaan, en diegene die het organiseren onderuit te halen. Bijbels gezien zijn zij opzettelijke zondaren.

Hen citeren is zwak en daarmee wordt Gamaliels waarschuwing genegeerd.

Toch wordt door de Jehovah's Getuigen veelvuldige uitspraken van afvalligen van andere kerken geciteerd.

Doe eens een stapje terug, en bekijk de wereld niet alleen vanuit je eigen perceptie, maar ga daar boven staan. Bekijk de wereld vanuit liefde, en niet vanuit oordeel. Want met de maat waarmee je meet, zul je zelf gemeten worden.

ik snap die irritatie (beide kanten op) persoonlijk niet, of liever gezegd, ik snap hem wel, maar ervaar het zelf niet. Als een ander iets anders denkt of anders begrijpt, dan is liefde de enige mogelijkheid om tot elkaar te komen. Zolang er irritaties zijn, is het heel moeilijk om tot elkaar te komen, want je voelt je eerst geirriteerd voordat je kunt nadenken over wat een ander werkelijk zegt.

Maar weer vanuit 'de andere wang' redenerend. Als iemand mijn beeld van God niet begrijpt en/of aanvalt, dan heb ik daar vrede mee. Je kunt iemand niet dwingen om je te begrijpen, en acceptatie van het verschil is het begin van wederzijds begrip.

Wat ik persoonlijk wel weer als irriterend kan ervaren is als er niet wederzijds logisch geredeneerd wordt. Dat wil zeggen dat iemand de logische redenaties die hij voor zijn eigen standpunt gebruikt niet durft toe te passen op het standpunt van de 'tegenstander' (of vv). Je krijgt dan een eenzijdig gesprek, waar 1 partij wel openstaat voor de dialoog, maar de ander niet.

Als voorbeeld:

Als je zegt dat de drieenheidsleer niet letterlijk in de bijbel staat en daarom niet waar is, zeg dan ook dat er niet letterlijk in de bijbel staat dat Jezus geschapen is en dat het daarom niet waar is.

Of andersom, als je zegt dat met het juiste bijbel inzicht je uit de bijbel kunt concluderen dat Jezus geschapen is, je ook met het juiste bijbel inzicht zou kunnen concluderen dat de drieenheid waar is.

Uiteindelijk zal echter blijken dat er in de bijbel geen absolute waarheid te lezen is, maar dat wat je leest altijd gekleurd is door het 'inzicht' wat je hebt.

Je zult daarom de waarheid ook nooit vinden door kennis over God uit de bijbel te vergaren, maar alleen door God te kennen.

De bijbel alleen is op vele manieren uit te leggen, waarbij het bewijsmateriaal erg oncontroleerbaar gaat worden als 'het juiste inzicht' niet definieerbaar is.

Nog ondefinieerbaarder wordt het als diezelfde bijbel zegt dat Gods wijsheid verborgen is en dat de wijsheid van God dwaasheid voor mensen is.

Dat betekent niet dat je geen rationeel gesprek kunt hebben, of logisch kunt redeneren over de bijbel, zolang je maar wel wederzijds dezelfde logische regels gebruikt, en de beperktheid of het falen van je eigen inzicht durft te accepteren.

Daar ben ik niet aan het lezen sorry, als ik dat wel had gedaan dan had ik daar indien noodzakelijk hetzelfde tegen anderen gezegd.

Maar (door ver)wijzen naar een ander heeft verder ook geen zin natuurlijk, we moeten ons allemaal voor ons eigen gedrag verantwoorden. (Ook ik )

Die 'kromme redenaties' zijn in overvloed in de geschriften van de kerkvaders te vinden, diezelfde kerkvaders die door Jehovah's Getuigen graag gequote worden om te bewijzen dat het idee van de drieenheid pas rond de tijd van Constantijn is ingevoerd.

Overigens verbaasd het mij hoe boos en gekrenkt Jehovah's Getuigen vaak reageren op het concept van de drieenheid. Ik kan me voorstellen dat je het niet eens ben met iets, of iets niet begrijpt, maar boosheid is zelden het begin van begrip of wijsheid.

Als Jezus spreekt over 'je andere wang toekeren', betekent dat ook dat je respect en liefde 'moet' tonen voor mensen die het leven anders zien dan jezelf. Dus niet in de aanval, maar zoeken naar het hart en de overtuigingen van de ander.

Spreuken 15

1 Een vriendelijk antwoord doet woede bedaren,

krenkende woorden wakkeren toorn aan.

4 Kalme woorden zijn een levensboom,

een valse tong vernietigt de geest.

Jakobus 3

17 De wijsheid van boven daarentegen is vóór alles zuiver, en verder vredelievend, mild en meegaand; ze is rijk aan ontferming en brengt niets dan goede vruchten voort, ze is onpartijdig en oprecht. 18 Waar in vrede wordt gezaaid, brengt gerechtigheid haar vruchten voort voor hen die vrede stichten.

Verder valt het mij ook vaak op dat mensen die niet in de 'drieenheid' geloven, vaak eigenlijk helemaal niet weten wat de drieenheid precies is. Nu is dat ook niet altijd even makkelijk uit te leggen. Maar het is logisch dat God die boven alles staat voor ons eigenlijk onbegrijpelijk is. Ik denk dan ook dat de 'drieenheid' ook nog maar een erg menselijke kijk is op wie God werkelijk is. Maar uiteindelijk is het niet het doel om God naar menselijke termijnen te gaan vertalen, maar ons eigen geestelijke inzicht naar God toe te laten groeien. En door Gods Geest kunnen wij hem langzaam steeds een stukje beter begrijpen.

de kerkvaders vergeleken Jezus vaak met een zonnestraal die van de zon (de Vader) afkomstig is. De zon is groter dan de zonnestraal. Toch zeggen wij als die zonnestralen op ons schijnen dat de zon op ons schijnt. Want de zonnestraal komt voort uit de zon, net als Jezus voortkomt uit de Vader.

Of net als je eigen gedachten (woorden/logos) eerst in je eigen hoofd leven, voordat ze naar buiten komen.

Als je een beetje engels kent, lees de kerkvaders dan eens (geschriften uit 1ste/2de eeuw). 'Against Praxeus' van Tertullian heeft een mooie uitleg.

Romeinen 14:14 Omdat ik één ben met de Heer Jezus weet ik, en ben ik ervan overtuigd, dat niets op zichzelf onrein is, maar dat iets onrein is voor wie het als onrein beschouwt.

Romeinen 14:22 Uw overtuiging is een aangelegenheid tussen u en God. Gelukkig is wie zich niet schuldig voelt over zijn overtuiging

Romeinen 14:16 Breng het goede dat God u schenkt geen schade toe, 17 want het koninkrijk van God is geen zaak van eten en drinken, maar van gerechtigheid, vrede en vreugde door de heilige Geest. 18 Wie Christus zo dient, doet wat God wil en wordt door de mensen gerespecteerd. 19 Laten we daarom streven naar wat de vrede bevordert en naar wat opbouwend is voor elkaar.

wat bevordert de vrede, wat is opbouwend voor elkaar?

steggelen over welke dag je wel of niet mag vieren? (Romeinen 14:5 De een beschouwt bepaalde dagen als een feestdag, voor de ander zijn alle dagen gelijk. Laat iedereen zijn eigen overtuiging volgen. 6 Wie een feestdag viert, doet dat om de Heer te eren

Welk gebruiken wel of niet door afgoderij verontreinigd zijn? (1 Kor 8:4 Wat nu het eten van offervlees betreft: wij weten dat er in de hele wereld niet één afgod echt bestaat en dat er maar één God is. 5 Ook al zijn er zogenaamde goden in de hemel of op aarde – en zo zijn er immers heel wat goden en heren –, 6 wij weten: er is één God, de Vader, uit wie alles is ontstaan en voor wie wij zijn bestemd, en één Heer, Jezus Christus, door wie alles bestaat en door wie wij leven. 7 Maar niet iedereen bezit deze kennis. Sommigen van u zijn zo aan hun afgod gewend dat ze het offervlees nog altijd als een offer aan die afgod zien. Hierdoor wordt hun geweten, dat zwak is, bezwaard.)

Paulus maakt in al zijn brieven duidelijk dat wij verder moeten kijken dan de buitenkant van dingen, niet dat wat wij doen is zonde (dat zijn immers maar atomen die bewegen), maar dat wat ons er toe brengt iets te doen.

Afgoderij is niet welke gebruiken, symbolen of materialen je hanteert, maar wat in je hart leeft als je deze (of andere) dingen doet.

Het is niet de kennis die wij hebben die ons opbouwt, maar de liefde voor God die ons samenbrengt. Die begrip brengt voor elkaar. (1 Kor 8:2 Wanneer iemand zich inbeeldt dat hij kennis bezit, is het toch nog niet de ware kennis. 3 Maar wanneer iemand God liefheeft, is hij door God gekend.)

dat is een hard oordeel. Ken je hun tranen? hun overwegingen? hun hart?

Je kijkt te snel naar 'wat' er gezegd wordt, en vergeet daarmee de persoon die het zegt.

Als jij naar mensen toe gaat met alle goed bedoelingen en overtuigingen en je wijst hun op hun fouten vanuit de bijbel en brengt hen aan het twijfelen over hun geloof... doe je dan niet hetzelfde? En toch doe jij het vanuit een goed hart,... kan een ander dan niet vanuit een goed hart jou aan het twijfelen brengen?

Oordeel niet te snel...... maar zoek naar het goede in andere mensen.

Er is denk ik ook een groot verschil tussen wat goed/fout is en begrip hebben voor de mens. Iedereen maakt fouten, sommige fouten zijn maatschappelijk meer geaccepteerd dan anderen, maar daarom niet minder fout. Sympathie zou niet te maken moeten hebben met wat, of hoe iets fout gedaan is/wordt, maar met liefde voor de mens, de innerlijke mens.

Ik denk dat je daarbij niet moet kijken naar wat iemand doet, maar wat in iemands hart/binneste leeft. Wat vind een persoon zelf van zijn eigen gedrag, wat is de intentie van een persoon.

Jezus kwam ook niet om rechtvaardigen te redden, maar juist om zondaren te redden, en dat zijn uiteindelijk de mensen die zich bewust zijn van hun eigen zonden, en daar zelf bedroefd over zijn of mee worstelen.

En verder is datgene wat in iemand leeft niet altijd even duidelijk zichtbaar, zelfs niet voor de persoon zelf. Soms is er een daad van grote liefde nodig om het hart van iemand open te stellen voor zijn eigen zonden.

En liefde geven en tonen is onze taak, het oordeel ligt bij iemand anders

je kunt zoeken naar de fouten en het kwaad in een ander, of je kunt het goede aanmoedigen, en de ander opbouwen tot God te komen. Dat is een heel andere benaderingswijze. Begrip hebben voor de zwaktes en het onvermogen van anderen. Denken vanuit liefde, en niet vanuit oordeel en wraak.

Er is een heel verschil tussen een oude man die alles goed vind, en een vader die begrip heeft voor de fouten van zijn kinderen.

Misschien heb je zelf kinderen? dan weet je hoe vaak die in de mist gaan, hoeveel dingen ze niet (willen) snappen. Maar de vader/moeder blijft vergeven, liefhebben, verdragen, verduren.

Alle tijd die een mens doorbrengt met het wijzen naar andermans fouten kun je ook doorbrengen met het investeren van je liefde in iemand anders. Want door het tonen van liefde ondanks de fouten van een ander toon je juist je christelijke natuur. En volg je dat voorbeeld wat Jezus ook gaf.

Zoals Paulus zei; Kennis blaast op, liefde bouwt op.

Als laatste wou ik nog reageren op een eerdere uitspraak:

Denk je niet dat het eerlijker is dat dat twee kanten op werkt? Dus:

Hebben ze ongelijk, dan zijn ze misleid, en zal God hun dat vergeven, want God is liefde.

Hebben ze gelijk, dan ben ik misleid en zal God mij dat vergeven, want God is liefde.

of de mindere variant....

Hebben ze ongelijk, dan zullen ze en hun “volgelingen†Gods ingrijpen niet overleven.

Hebben ze gelijk, dan zal ik Gods ingrijpen niet overleven.

om de een of andere reden moet ik aan Romeinen 14 denken:

"10 Wie bent u dat u een oordeel velt over uw broeder of zuster? Wie bent u dat u neerziet op uw broeder of zuster? Wij zullen allen voor Gods rechterstoel komen te staan, 11 want er staat geschreven: ‘Zo waar ik leef – zegt de Heer –, voor mij zal elke knie zich buigen, en elke tong zal God loven.’ 12 Ieder van ons zal zich dus tegenover God moeten verantwoorden.

13 Laten we elkaar daarom niet langer veroordelen, maar neem u voor, uw broeder en zuster geen aanstoot te geven en hun niet te ergeren. 14 Omdat ik één ben met de Heer Jezus weet ik, en ben ik ervan overtuigd, dat niets op zichzelf onrein is, maar dat iets onrein is voor wie het als onrein beschouwt."

ik zou zeggen.. zoek het bij God.. als je van Hem antwoord krijgt heb je tenminste zekerheid.

Iedereen heeft weer een ander verhaal en een andere mening, concentreer je niet teveel op de feitjes, regeltjes, en wetjes, maar begin met geloof en liefde (1 Kor. 13).

Ik denk dat de klik gevoel is.

Hoe voelt de ander aan, wat straalt de ander uit, hoe ruikt de ander, hoe gedraagt de ander zich.

Dat is aantrekkingskracht, en dat wordt niet alleen bepaald door hoe de ander er uitziet, maar ook het karakter en de gedragingen van de ander.

Wij hebben een aantal zintuigen die de ander waarnemen, hoe meer datgene wat wij waarnemen past bij wat wij verlangen of willen, hoe meer 'klik' er is. Of om op gevoel terug te komen, hoe beter wij ons voelen bij de ander.

Dat heeft niet zoveel met romantiek te maken, maar is een logisch proces.

Jij zegt dat dat bij jou vaak een tijdje duurt voordat je wat gaat voelen, blijkbaar is voor jou de inhoud van de ander erg belangrijk. Vaak worden we initieel verliefd op de buitenkant (en daarmee bedoel ik niet alleen wat we zien, maar ook alle andere zintuigelijke waarnemingen). De werkelijke inhoud van een ander begin je pas naar verloop van tijd te zien. Maar ook op inhoud kun je verliefd worden, en een klik mee krijgen.

Verder heeft verliefd zijn te maken met willen hebben, en liefde met willen geven.

dan ga ik ook nog even offtopic door

het idee van wetten (en in dit geval ook de katholieke leer) is natuurlijk niet louter de regel zelf, maar de gedachte erachter.

Het katholieke 'verbod' over dat je bewust wel sex wilt, maar bewust geen kinderen, heeft natuurlijk gelukkig niets te maken met een verkrachting of de mogelijke gevolgen daarvan.

Ik vermoed echter dat het stoppen met de pil in deze situatie redelijk te laat is, en ik vermoed ook dat in zo'n situatie je gedachten bij hele andere dingen zijn.