HelenaV

Alles is tegenwoordig "cultuur". Als je het stenigen van mensen die naar bed zijn gegaan met iemand met wie ze niet zijn getrouwd, het verkrachten van vrouwen die zonder hoofddoek op straat zijn, het afhakken van handen voor diefstal, het uithuwelijken van kleine meisjes aan oude mannen, het doodschieten van jonge vrouwen die willen trouwen met iemand op wie ze verliefd zijn en niet met de man van hun vaders keuze, en het ophangen van homo's "cultuur" noemt: ja, dan vind ik dat mensen moeten assimileren. Je kiest maar tussen je eigen cultuur en de Nederlandse welvaart. Vind je de laatste belangrijker, dan pas je je aan. Vind je je "cultuur" belangrijker, dan verlaat je deze Westerse poel des verderfs en ga je terug naar je eigen land. Want ik vind het belangrijker dat een puber die een blikje Cola jat en wordt gepakt, gewoon zijn hand behoudt dan dat een of andere eikel uit Afghanistan hier zijn cultuur mag beleven. En dat men overspel oplost door te praten met zijn partner, niet met stenen. Dat dring ik dan echt aan ze op: de hand blijft waar die is en die overspelige vrouw lost het maar samen met haar man op. Lekker intolerant van me.

Hangt er vanaf waar je vandaan komt. Toen ik met mijn moeder naar Nederland kwam, hoefden we niets nieuws te leren om hier te kunnen meedraaien (behalve de taal natuurlijk). Ik kan gewoon net zo Russisch zijn als ik wil en niemand zal er last van hebben. Als je daarentegen uit een land als Afghanistan komt en je wil hier blijven leven zoals daar, dan zal dit problemen opleveren. Zo veel vrouwen met onbedekte gezichten en toch word je veroordeeld als je er een verkracht.... Schokkend!

Ja. Het woord "integratie" komt me inmiddels mijn neus uit. Het wordt tijd dat de eigen verantwoordelijkheid weer wordt geeerd. Als je ervoor kiest om naar een land te gaan, moet ze zelf maar uitzoeken wat voor consequenties het heeft voor hun en hoe je jezelf moet aanpassen om hier te kunnen leven. Niemand is je wat schuldig. Wil je jezelf niet veranderen, dan ga je toch lekker terug naar het land waar je wel op je plaats bent? Ik bedoel, wat is het nut om in een land te zijn dat niet bij je past?

Hoe meer moslims van de islam vergeten en hoe meer Westerse waarden ze overnemen, hoe meer ze bij het Westen zullen passen. Iemand die Mohammeds woorden serieus neemt, zal nooit zijn plek kunnen - en willen - vinden in het Westen. Al is het maar omdat er in de Koran staat dat moslims die joodse en christelijke vrienden hebben, met een "pijnlijke straf" zullen worden gestraft. En hoe we het afhakken van handen voor diefstal en huwelijken tussen kleine meisjes en oude mannen met Westerse waarden kunnen combineren, weet ik ook al niet.

Jouw post de grootste concentratie cliches en drogredenen die ik ooit heb gezien. En niet één woord om uit te leggen waarom de islam toch zo bij het Westen past. Misschien moet je je eens voor de grap verdiepen in het leven van Mohammed, zijn daden en woorden. En dan niet via de kleurige multiculturalistische boekjes die ons willen wijsmaken dat alle religies eigenlijk op hetzelfde neerkomen, maar uit authentieke islamitische bronnen over Mohammed. De islam en het Westen gaan samen als vuur en water. Dat zul je al gauw merken.

Zoals je praat vind ik je niet ruimdenkend. Ik heb het hier niet over psychische ziekten zelf, maar over hoe ermee wordt omgegaan. In Rusland is het hebben van schizofrenie of depressie ook geen taboe. Maar het geldt wel als een ziekte, zoals het ook hoort. Hier in Nederland lijkt het bijna een sociale plicht om iets te hebben en van tijd tot tijd naar een "deskundige" te gaan. De hele Nederlandse maatschappij lijkt wel een groot psychiatrisch ziekenhuis, de psychiatrie is hier gewoon een instrument om de bevolking te beheersen. Mensen gaan naar de psycholoog en psychiater en biechten het verloop van hun leven en hun gedachten op, hen worden dingen aangepraat die ze niet hebben en ze slikken medicijnen die ze helemaal niet nodig hebben. Het heeft niks met Nederlandse tolerantie te maken want die is niet zo fantastisch zoals ze lijkt. Het is iets wat aan mensen wordt opgedrongen, en het feit dat ze er vrolijk aan meewerken maakt het des te erger.

Aan het begin van de 20ste eeuw was in Duitsland de maatschappij gemedicaliseerd en dat heeft ook geen goede gevolgen gehad. Mensen gingen het Duitse volk als één groot lichaam zien en bepaalde elementen daarin waren letterlijk ziektes die letterlijk verwijderd en vernietigd moesten worden om het systeem gezond te maken. Dat krijg je ervan als je normale, menselijke manier van praten en denken vervangt door allerlei medische en in dit geval psychiatrische begrippen die aan je worden opgedrongen van bovenaf. Nederlandse mensen denken dat het allemaal maar speelgoed is. Maar het interesse van de wetenschap in de menselijke geest, is helemaal geen speelgoed, en de bereidheid waarmee de Nederlandse bevolking zich hieraan overgeeft, is verontrustend. De communisten in Rusland hadden maar te wensen dat ze zo'n controle hadden over de geesten van de bevolking als de psychiatrie hier heeft. En ik probeer je dat als buitenstaander duidelijk te maken, aan jou is de keuze of je naar een ander standpunt luistert of dat je je naief afsluit in de Nederlandse sprookjeswereld van ruimdenkendheid en vriendelijke dokters die zich de hele dag inzetten om Jan en Marloes weer beter te maken. Wie oren heeft, die hore.

En over de titel: ervan uitgaan de dat gek "geestesziek" betekent... Wat is het voor een Orwelliaanse verdraaiing? Geestesziek zijn is gezond? Oorlog is vrede, vrijheid is slavernij? Misschien dat Nederlandse mensen er echt iets rustiger aan moeten doen. De psychiatrie is geen grapje. In de Sovjet-Unie werden mensen met geweld in de ambulances gestopt terwijl ze "ik ben niet gek, ik ben niet geeeeek!" schreeuwden, en tegen hun wil tegen ontevredenheid en kritiek behandeld, hier is het hebben van ziektes hartstikke cool en als je vindt dat er iets fout is in de maatschappij, heb je "paranoia" en de helft van je lichamelijke klachten zit je "tussen de oren". Eerlijk gezegd vind ik het heel erg wat hier in Nederland gebeurt. Dit hoort niet zo, weet je.

Heb Zamjatin uit, geniaal boek. Nou ga ik denk ik Ivan's War van Catherine Merridale lezen. Ik heb me de laatste tijd sowieso te veel met de islam beziggehouden, om daarvan uit te rusten ga ik nu een boek over de Tweede Wereldoorlog lezen

Ik wil de gezelligheid in dit topic niet verstoren, maar eerlijk gezegd heb ik er problemen mee hoe in Nederland met psychische ziekten wordt omgegaan. Dat er geen taboe meer op rust is goed, maar volgens mij schiet het door naar de andere kant. Het lijkt wel of het hebben van psychische ziekten iets hips heeft, waarvan dit topic een voorbeeld is. We hebben een topic over kleding, auto's, verjaardagen en psychische ziektes... Is dat niet een beetje te? We gaan onze lichamelijke aangelegenheden toch ook niet gezellig zitten bespreken? Op welke rare plek je vandaag weer een puist hebt enzo? Volgens mij is de psychiatrie in dit land het hele bevolking aan het consumeren. De psychiaters lijken de rol van de priesters over te nemen. Ze praten mensen ook zeker dingen aan die ze niet hebben en die mensen gaan het als papegaaien lopen napraten, en natuurlijk medicijnen slikken die ze in werkelijkheid niet nodig hebben. Mensen vertellen je trots dat ze wel vijf keer opgenomen zijn, alsof die vijf keren medailles zijn die ze in strijd hebben behaald of zo. Iedereen heeft het over depressie, fobie en andere aandoeningen. Kunnen we daar echt niet zonder? Ik vind dat Nederlandse mensen er best bij stil mogen staan of dit wel goed is wat hier gebeurt. Want voor buitenstaanders is het heel verontrustend.

Dat slaat nergens op. Een foto van vechtende soldaten kan net zo goed mooi zijn en je horizon verbreden. Als je het op die manier bekijkt zou 90% van alle foto's kunnen wegvallen. Je kan je punt net zo goed met woorden duidelijk maken. En simpelweg omdat iets niet direct nuttig is, hoeft het nog niet verboden te zijn.

Natuurlijk. De Russen voerden een verdedigingsoorlog, en vochten tegen de Duitsers omdat ze wrede bezetters waren, niet omdat ze Duitsers waren. De Duitsers daarentegen voerden een agressieve oorlog en vermoordden de mensen om wat ze waren, niet om iets wat ze deden.

Omdat je niet begrijpt dat er een verschil bestaat tussen organisatie en individu. Niemand heeft ooit beweerd dat alle Russen zich beperkten tot geweld dat nodig was om hun vaderland te verdedigen of dat alle Duitse soldaten monsters waren. Maar het gedrag van het individu mag niet zomaar geprojecteerd worden op zijn groep. De Wehrmacht was een criminele organisatie in die zin dat het op een grove manier de internationale afspraken schond over de behandeling van krijgsgevangenen en burgers. En de soldaten waren over het algemeen gehersenspoeld met het idee dat ze tot een hoger ras behoorden en in Rusland alles konden doen wat ze wilden. Dat is bij het Rode Leger niet het geval. In een oorlog worden mensen per definitie wild. Maar de Russen hebben niet gevochten tegen de Duitse mensen, alleen tegen Hitler. Een heel verschil. En je gaat niet in op mijn punt over de hypocrisie van deze regel. Lekker het Rode Leger afzeiken, heb je er weleens aan gedacht hoe de wereld eruit zou hebben gezien als zij niet gevochten hadden? Waarom zouden we geen foto's mogen plaatsen van mensen die zich hebben opgeofferd zodat wij in een vrije en tolerante wereld zouden kunnen leven? (Want dat is waar ze voor vochten, zelfs Stalin schoof het communisme even opzij tijdens die oorlog).

--

Kan iemand mij meer vertellen over het verbod op het plaatsen van foto's en filmpljes met \"actief wapengebruik\" erin? Ik kan het nergens in de FAQ vinden namelijk.

En sowieso vind ik het een hypocriete regel. Elke christen plukt elke dag opnieuw de vruchten van wat de wapens van het Rode Leger (waarvan ik dus foto's zou willen delen) hebben bewerkstelligd, want Hitler wilde het christendom de grond in stampen. En ook los van dat hebben ze de mensheid voor een groot kwaad gered. Niemand gaat zelf de tweede wang toekeren, ook de christenen zullen zich verdedigen en verdediging genieten, maar zullen blijkbaar wel blijven beweren dat wapens foei zijn. Dus ja, hoe zit dat nou. Is geweld per definitie slecht of kan het ook goed zijn, als je vecht tegen een man die hele volkeren van de kaart wil vegen, om maar een voorbeeld te noemen. Een foto van twee hysterische jonge Russinnen die op hun knieen staan naast een kanon dat ze net aan het bedienen waren en achter hen een arrogante Duitser die zijn pistool houdt bij het hoofd van een van hen, kan ik nog wel snappen, maar bij heel veel foto's die onder \"actief wapengebruik\" vallen is het gewoon een truttige poppenkast om ze te weigeren, mijns inziens. Als je een link naar een foto plaatst en erbij zet dat het niet voor gevoelige zielen is, is er toch geen probleem. Als God toestaat dat dit soort dingen überhaupt plaatsvinden, dan zal Hij het ons ook niet kwalijk nemen als wij er foto's van delen. Zeker als het om zulke grote gebeurtenissen gaat als WO2. Ik vind dat we hier best een discussie over mogen hebben.

Natuurlijk.

De reden dat ik in dit topic post is omdat ik dat gevoel dat veel holebi's beschrijven, van het anders zijn en van het niet koud of warm worden van iets wat jouw type mens (geslacht+leeftijd) hoort te boeien, heel goed ken. Het schept meer afstand tussen jou en de rest dan andere seksuele voorkeuren, dat men bijvoorbeeld op halfbloedjes valt of zo. Dat is een stuk oppervlakkiger en geeft je geen echt gevoel van anders zijn, denk ik. En dit geeft mij wel degelijk een gevoel van anders zijn, want het is geen smaak of zo, mannen onder de 40 boeien mij op een romantische manier per defintie niet.

Waarom vertel ik deze dingen Ik had besloten om alleen nog maar oppervlakkige info over mezelf los te laten en nu doe ik dit. In de Koffiebar nog wel. Het is ook laat, daardoor zijn mensen altijd minder rationeel, dat wist Hitler maar al te goed

Blegh.

Natuurlijk is daar een verklaring voor. Ik wist al op mijn 12e dat ik op oudere mannen val én waarom. Maar het weten verandert er niets aan.

Waarvoor?

Nou ga ik huilen. Een freak zijn is niet leuk En als je eenmaal anders bent en het een belangrijk onderdeel van je identiteit, is het niet leuk als mensen het gaan ontkennen. Erg he? Hoe je het ook wendt of keert, ik zal altijd ongelukkig zijn. Ik moet er een beroep van maken, denk ik.

Overigens vind ik een meisje dat op haar 13e verliefd wordt op een man van een jaar of 50 en dat zes jaar later nog steeds blijft, best wel een rariteit. Dus doe maar niet zo stoer, wie hier unieker is staat wel degelijk open voor discussie Ik word altijd boos als iemand een groter monster beweert te zijn dan ik. Ik ben aan die sociale functie gewend, dus wees een beetje voorzichtig met mijn fragiele gevoelens ja.

Watte?

Erg he? Als je homo bent, weet je tenminste zeker dat je anders bent. Maar bij mij moet alles anders dan anders Nou ben ik bezig uit te dokteren of ik tot een seksuele minderheid behoor of niet. Ik weet niet of ik lachen moet of huilen.

Ik heb een zwak voor wijze mannen in de leeftijd van 40-55 jaar, ben ik daardoor andersgeaard? Het is niet zo extreem als holebi maar wel nogal apart denk ik.

Ik vind smurfen stom. Ik weet eigenlijk niets over ze, alleen dat het kleine blauwe wezentjes zijn. Maar ik vind ze evengoed stom.

"Gevoelsmatig downvoelen", bedoel je dat je je depri voelt? Ja, dat hoort er gewoon bij Het betekent dat je ziel nog niet in steen is veranderd. Iemand die de hele tijd gelukkig en tevreden is en nooit onbestemde gevoelens heeft van vervreemding, verlatenheid en hopeloosheid is niet normaal imo... Ik denk dat mensen gewoon heel erg door reclame, door psychiaters en allerlei New Age guru's worden geconditioneerd te verwachten dat hun leven een aaneenschakeling is van sensatie, bevrediging en productiviteit, en zich daardoor gauw ongelukkig voelen.

--

Jevgeniy Zamjatin - We (in het Engels). Geldt als de proto-dystopie die ook Brave New World van Huxley heeft beinvloed.

--

Nargaroth - Das Schwarze Gemälde:

Is geen metal

--