HelenaV

Ik heb niet het idee dat een professioneel iets voor me kan doen. Ik heb het weleens geprobeerd maar vond het onzin en heb het niet lang volgehouden. Het blijft iets onnatuurlijks. Mensen moeten elkaar steunen, niet elkaar uitbesteden aan experts. Mensen zijn er niet alleen om van elkaar te genieten maar ook om naar elkaars gezeik te luisteren. Omdat het gewoon bij het leven hoort. En als er bijzonder melancholische peren tussen zitten... Vervelend, maar je moet het tolereren. Ik heb hier al last van sinds ik 13 ben. Al sinds ik iemand ben, ben ik zo. En daarvoor was ik ook al een loner, alleen niet bewust. Ik heb niks om naar terug te keren. Ik zal nooit weer oké worden, ik kan alleen langzaam leren om een beetje uit die put te klimmen. Dus geef me een aai over mijn bol en maak je verder niet druk over me. Dat is niet wat ik wil, hoor.

En dat zwartgallige van me laat me trouwens ook een heleboel dingen over de wereld begrijpen die weer waardevol kunnen zijn voor anderen. Ik moet het alleen voor elkaar krijgen om dat ook nog te vertellen. Dus je zou echt wel wat toleranter moeten zijn en niet zo geïrriteerd.

Nou, ik vind steun zoeken bij aardige bekenden/vrienden anders een stuk leuker dan een koude expert. Niks met smoesjes te maken, imho. Stel je leeft in een land waar je niet bij een professioneel terecht kan, wat dan? Dat is precies waar je je medemensen voor hebt, hoor.

Ik voel me nu anders best goed hoor Of ben ik nog steeds lastig

De Kleine Wasbeer heb ik ook nog gekeken: link

link Tom en Jerry zijn eigenlijk ook mijn jeugdsentiment. Ik weet niet of ze op tv kwamen maar we hadden wel kenissen die al kleurentv's en videorecorders hadden, dus als mijn moeder ergens Engelse lessen ging geven, lieten ze mij Tom en Jerry kijken en schaterde ik door het hele huis. En ik had ook een abbo op het blad trouwens.

Alfred de Vijfde Musketier keek ik ook erg graag trouwens, volgens mij is dat een Franse tekenfilm. En Jonny Quest.

Als ik een aflevering van Nu Pogodi moet geven die me het meest is bijgebleven, is het deze:

Trainspotting?

Zie het zo, als er iemand overlijdt komen er ook allerlei rituelen bij kijken. De dode heeft er geen ene moer aan, maar het is wel zo aardig. En dit is net zo. Niemand kan me redden. Maar verdrinken in je Russische verdriet is toch net iets leuker als je af en toe een aai over je bol krijgt.

Op maandag 28 februari 2011 12:08:06 schreef annzie het volgende: [...] Idd. Russische Winnie the Pooh is een stuk filosofischer enzo dan de Engelse. De Engelse is echt een braaf kinderverhaaltje, de Russische is veel minder stereotiep dan de Engelse. Wel mooi

Dan heb je deze nog niet gezien:

Voor die Winnie Pooh personages kun je ook een psychologisch portret maken trouwens. De beer is een lekker ondernemend, impulsief en egoïstisch mannetje dat iets goeds voor zichzelf wil. Knorretje is een sociaal, empathisch vriendfiguur, die zich laat ronselen voor ondernemingen waar hij zelf geen belang bij heeft. Hij offert zelfs zijn eigen dingen op voor de ander. Zoals de balloon. Het is net het echte leven.

Ik vraag me wel af hoe dat psychologisch is te verklaren, dat je iemand aantrekkelijk vindt die eigenlijk, nou ja, een beetje zielig is. Eigen minderwaardigheidsgevoelens misschien? Zo van, híj doet me toch niks?

Op maandag 28 februari 2011 11:34:38 schreef annzie het volgende: De linker?? Zelfs ík vind de rechter er nog beter uitzien dan de linker.. Naja, tis maar net wat je mooi vind natuurlijk. En dat die gast er 'intellectueel' uit ziet is inderdaad een keurige politiek correcte beschrijving van zijn uiterlijk

Stille wateren hebben diepe gronden

Hoeveel pagina's moet een topic hebben zodat het wordt gesloten?

Op maandag 28 februari 2011 11:28:54 schreef annzie het volgende: Er staan twee meneren schat, maar jij bedoelt de rechter zeker? Dat vind ik wel typisch voor jou namelijk

Nee, ik bedoel de linker. Ik vind Till totaal niet sexy hoor. Hij ziet er niet intellectueel uit

Ik heb ze opgegeten.

Ze waren zelf high toen ze dat maakten. Duh.

Nee, ik zei alleen dat ik me daar niet beter van ga voelen of anders over mezelf denken. Alleen dat ik het leuk vind, op die ene moment.

En het is trouwens geen contradictio in terminis, gewoon een contradictio

Dankje. Overigens denk ik dat God niet meer van me houdt dan van wie dan ook.

En ik waarschuw je alvast, aardige dingen tegen me zeggen heeft toch geen zin. Volgens mij is dat deel van de hersenen dat daarvoor ontvankelijk is, geatrofiëerd bij mij.

Maar ik vind het wel leuk.

Ik word zo gek van mezelf. Ik heb zo veel te vertellen, mijn hoofd barst bijna, mijn hersens mishandelen me gewoon. Maar het is allemaal zo raar en moeilijk uit op anderen over te brengen. Ik "zie" dingen als een soort beeld, stroom of atmosfeer. Het is dus zoiets als het gevoel dat je in je droom had, op anderen proberen over te brengen. Je kunt de feiten wel vertellen, maar het belangrijkste... onmogelijk! Ik kan wel dingen gaan vertellen, maar dan gaan mensen vragen: hoe weet je dat? En als ik eerlijk ben, zeg ik: ik weet het niet, ik voel gewoon dat het zo is.

Ik haat mezelf Jullie ook, en terecht. Ik ben vreemd, nutteloos en lastig. Iedereen die dat vindt, heeft helemaal gelijk.

Oh en deze: link Die ken ik ook van Youtube maar bla-bla-bla-bla-bla-bla-bla.

Die muziek van 6:45 vind ik zo mooi, dan moet ik huilen vanbinnen. (Gaaaaaaaaintjuh. Ik heb toch geen emoties )

En dat is trouwens ook waarom mensen die Sovjet-Unie missen. Die muziek........... Dáárom.

Als ik ooit een autobiografie moet schrijven, zeg ik dat ik ben opgevoed op Credible.

Op zondag 27 februari 2011 21:58:27 schreef annzie het volgende: [...] Ook voor een hoogbegaafde is het onmogelijk om te weten wat er in je schoolboek staat zonder dat je erin kijkt

Soms wel Maar ik ben niet hoogbegaafd hoor. Jakkie.

Sorry Ik had al zo'n vermoeden, maar ik deed het niet expres hoor.

Ik probeer het wel fatsoenlijk.

Deze meneer uit de video van Ich Will vind ik wel sexy:

Veel mensen zouden hem saai noemen, ik vind hem lekker mysterieus. Eigenlijk hou ik er niet van als mensen veel sex appeal hebben. Dat je verzorgd en sophisticated bent, vind ik belangrijker. Het is zo goedkoop, als het voor iedereen is. Wat je ontdekt, is voor je eigen...

Oh en trouwens, over die egel. Die tekenfilm mag dan wel schizo zijn, maar het lijkt anders wel precies op Rusland. Daar is die rationele onttovering van de wereld nog veel minder doorgedrongen dan hier. Die kleuren en atmosfeer die je daar ziet, in Rusland heb je gewoon de real thing, moet je nagaan. Dat heb je in Nederland niet, echt zonde. Of niet zozeer zonde als raar. Dat dezelfde mensen in zulke verschillende landen kunnen leven en dus een heel verschillend bewustzijn hebben... Misschien dat ik daarom ook zo'n weirdo ben.

Op zondag 27 februari 2011 14:57:30 schreef annzie het volgende: Wauw, Helena, voor het eerst denk ik dat ik een beetje begrijp waarom je Rusland zo mooi vindt

Oeeeeeeeeh *veegt zweet af van voorhoofd* Heb ik DIE indruk gewekt?

Marrem, nu ik ernaar kijk, eigenlijk vind ik die tekenfilm over de egel wel een beetje schizo. Maar de animatie is prachtig idd, bijna te prachtig voor een tekenfilm. Precies daarom vind ik het schizo. En eigenlijk vind ik tekenfilms in het algemeen wel schizo.

En dan is er nog dit:

Amerika no kodomo win da ba Chinpokomonu, owatta ima da. Kogeki suru oka shitsu tokida... Ikimasho! The time has come! We will take Pearl Harbor!

Uit South Park

Sorry