HelenaV

Over post-apocalyptische dingen gesproken, ken je deze al: http://www.fat-pie.com/salad.htm

Ik ga het denk ik niet weer kijken want ik ben echt ziek de laatste tijd en als ik het kijk flip ik denk ik totaal.

(Grapje, natuurlijk ga ik het kijken. Juist omdat ik het eigenlijk niet moet doen).

WIe heeft hier allemaal last van stemmingswisselingen en andere klachten door het veranderende weer?

Wie niet

Jij bent lieeeeeeeeeeeef!

Waar komt die poll ineens vandaan? En welke ervaringen worden hier bedoeld?

Muziek horen, dingen die je duidelijk worden in je droom en die je dan weer vergeet, je helemaal stuk voelen bij wakker worden, dromen die interessanter lijken dan de werkelijkheid etc.

Ik had een paar nachten geleden weer zo'n sleurende, uitgebreide droom. Ik ben natuurlijk het meeste vergeten, maar vond weer plaats op een soort bedrijfsterrein, en er was iets met Khadaffi, Noord-Korea, die film Boys Don't Cry, een Oekraïense vriend van vroeger (met wie ik min of meer met een ruzie ben geëindigd) en brand. Oh, en het was trouwens 's nachts.

Het doet me denken aan moleculen: http://laborantje.nl/wp-content/uploads ... lecule.jpg In een normale droom heb je 1 molecuul, maar in zulke dromen heb je verschillende die aan elkaar vast zitten en het gaat steeds van de ene naar het andere en weer terug. Totaal verschillende, losstaande dingen, maar allemaal in een verhaal verweven. Volgens mij heb ik niet zo vaak zulke dromen, de meeste zijn lineair, zoals die waarin Hitler achter me aan zat. Het kent wel veel settings en personages, maar als het een is afgelopen is het ook echt weg. Maar in deze droom was alles met elkaar verbonden en keerde het steeds terug.

Het enige wat ik me echt goed kan herinneren is dat er aan het einde iemand brand dreigde aan te steken in zo'n loods/kantoor. Ik zag dat, werd bang en begon iedereen naar buiten te roepen. Maar toen keek ik naar binnen en zag ik dat het helemaal niet goed brandde en besloot mijn boeken te redden. Ik herinner me precies hoe ik ze uit het vuur haalde en in zakken en dozen stopte. En het boek Kobzar van Taras Sjevtsjenko kan ik me herinneren. Ik kon het woord Kobzar lezen, zonder dat er letters ontbraken. Maar ik weet niet meer of het schrift Latijns of Cyrillisch was.

Zombies

Wat vind je eigenlijk zo romantisch aan zombies?

Eerder de post-apocalyptische setting. Verlatenheid mag toch een soort van dreiging.

Eigenlijk zijn zombies meer een soort camp voor mij en kan ik beter het hele post-apocalyptische noemen.

WAT?

Zombies

Wat vind je eigenlijk zo romantisch aan zombies?

WIe heeft hier allemaal last van stemmingswisselingen en andere klachten door het veranderende weer?

Mijn punt is dat ik niet snap waarom mensen zo makkelijk oordelen over de onderdrukkende toestanden van vroeger of van elders, maar zelf net zo passief en conformistisch zijn als ze zich in diezelfde situatie bevinden.

Welke daden? En als niemand meedoet, wat heeft het voor zin?

Moet het 'zin' hebben? Is het niet genoeg om goed te doen?

Mijn punt is dat dit een heel complexe kwestie is. Je kunt wel heel leuk knorren over onderdrukking en verzet, maar mensen in de Westerse landen leven ook gewoon hun levens. En je leven opgeven, niet je biologische bestaan bedoel ik, maar dat existentiële, voor een beter leven voor anderen, is dat niet een beetje contraproductief? Want wat doe ik nou werkelijk? Ik sta achter de kassa en maak schoon, vang er geld voor, en doe er normale menselijke dingen mee zoals kleding kopen, concerten bezoeken en reizen. Dus als ik dat opgeef, (zeker als dit moet via een gedwongen maatschappelijke verandering, zoiets als de Russische Revolutie), schendt dit niet ook mijn rechten?

Nee. Het betekent allicht wel het opgeven van een heleboek normale, leuke en menselijke dingen en doodongelukkig worden. Is éénn signaal naar Shell dat waard? Een morele puurheid op dit gebied dat waard? De kleine kans dat je iets verandert dat waard? Of compromiseer je je onschuld op dit gebied liever?

Zou je dat ook tegen de Duitsers tijdens de Holocaust zeggen?

Wat lijkt me dit enorm mooi om te doen:

http://www.kiddofspeed.com/chernobyl-la ... he-wolves/

Een rondrit maken door de omgeving van Chernobyl (in dit geval op een motor). Ik heb een nieuw doel in m'n leven (samen met 'fietsen op de Hochalpenstrasse'

En ja, ik besef dat deze post een hoog HelenaV -gehalte heeft

Volgens mij hebben we een telepathische relatie Ik loop de laatste tijd ook heel erg te denken aan een reisje naar Tsjernobyl, om een video te maken uiteraard. Ik heb zelfs de muziek ervoor gevonden: http://www.youtube.com/watch?v=VfVqOZQVcJQ

Ik heb dus over het experiment van Solomon Asch zitten lezen, over conformisme. Mensen kregen te horen dat ze een gezichtsvermogentest kregen en moesten zeggen welk van de drie verschillende lijntjes even lang is als nummer 1. Wat ze niet wisten is dat de andere deelnemers acteurs waren die expres het verkeerde antwoord gaven. Dus er werd gekeken naar hoe de echte proefpersoon op groepsdruk reageert. Toen bleek dat hoe Oosterser de cultuur, hoe minder conformisme er is. In Amerika was het ongeveer 70%, in West Europa 60, in Rusland iets van 30, in Japan 20, en bij de Eskimo's in Canada werden blijkbaar helemaal geen conformisten gevonden. Hoe kan dat? Je zou toch juist verwachten dat de mensen in minder ontwikkelde en liberale samenlevingen meer naar de mening van de groep luisteren?

De Noord-Koreanen zien ze vliegen. Letterlijk.

In een bureaucratie is niemand verantwoordelijk. We kunnen alle schuld weer op een ander afschuiven. Feit blijft dat er mensen worden uitgebuit door een systeem waar wij de radartjes in zijn. Het is juist enorm gevaarlijk om je daardoor niet meer verantwoordelijk te voelen. Ieder mens draagt verantwoordelijkheid voor zijn/haar daden. Machiavelli merkt volkomen terecht op dat het feit dat we met z'n allen schuldig zijn dat niet betekend dat je daarmee je eigen schuld teniet doet. Dat je uitbuiting niet in je eentje kunt stoppen legitimeert niet je bijdrage er aan.

Natuurlijk zijn er altijd afwegingen en zijn er verschillende 'kwaden' of id het dusdanig warrig. En uiteraard speelt het mee dat we lang niet altijd doen wat het juiste is (dat is geen excuses maar een constatering). Maar die zaken nemen niet weg dat je als individu je eigen schuld en eigen verantwoordelijkheid hebt. Het is goed daar bewust van te zijn en het ook aanzet tot handelen.

Maar is het ook niet gemeen voor mij, dat ik schuldig ben zonder iemand pijn te doen, gewoon door mijn leven te leven?

Neen! Dat is ontkenning van je absolute vrijheid. Je kunt anders.

We zijn absoluut vrij en verantwoordelijk; daar valt niets aan te veranderen. We zijn “gedoemd vrij te zijn†en hebben dus niet de vrijheid onze vrijheid teniet te doen, maar wel om ons vrij ten opzichte van onze vrijheid te verhouden en dus 3 ook om te doen alsof we niet vrij zijn. Dat laatste heet mauvaise foi. Het is de normaalste zaak van de wereld, zoals onder andere blijkt uit het feit dat we maar al te vaak zeggen en

denken niet te kunnen terwijl we in feite niet willen.

bron

Dus wat moet ik doen? Datgene wat voor mij persoonlijk belangrijk, opgeven, mijn collega's voor onderdrukkers verklaren en stoppen?

Ik word soms gek van mijn klanten. Velen, misschien zelfs de meesten, zijn zo kinderlijk en irrationeel, het lijkt soms net een kleuterklas dat je moet besturen. Zeker als het allochtonen zijn die geen Nederlands spreken, zo irritant is dat. Zo'n iemand kent dan 10 woorden en van een kikker kun je geen veren plukken, dus wordt het jouw verantwoordelijkheid om hen te begrijpen en jezelf verstaanbaar te maken. Grappig dat zwakke mensen die niks te bieden hebben, juist daardoor de meeste macht kunnen hebben.

Plus als ze daar voor me staan en vertellen wat ze willen komen ze op mij totaal niet over als volwassen en zelfstandige mensen, juist heel afhankelijk. Ook al willen de libertariërs ons wijsmaken dat zo'n consument het toppunt is van vrijheid.

En ik heb het idee dat de meesten veel ontzag hebben voor autoriteit. Bij sommige van mijn collega's heb ik ook dat idee. Paradoxaal genoeg zijn het juist de egoïstische en brutale mensen die het makkelijkst te manipuleren zijn, lijkt het wel.

En een uitzendbureau is voor het vinden van werk ja, maar dat doen ze niet voor niets. Als jij via een uitzendbureau een baantje gevonden hebt betaald jouw baas het uitzendbureau en van het uitzendbureau krijg jij dan je geld. Je baas betaald altijd meer dan jij op je rekening gestort krijgt, het verschil blijft bij het uitzendbureau hangen en daar betalen zij hun mensen mee enzo. Je dacht toch niet dat ze dat voor niks deden of wel?

Ja, dat snap ik wel. Daarom vraag ik me dus af waarom er een uitzendbureau aan me vastzit terwijl ze me niet aan die baan hebben geholpen.

Ach ja, zolang ik er geen last van heb mogen ze gerust extra aan me verdienen. Zeker als ik ook extraatjes krijg.

Staat dit topic eigenlijk niet haaks op je signature, HelenaV?

Ik gebruik die titel niet zoals het door Shell is bedoeld. Het betekent gewoon dat i mijn werk leuk vind. Leuke collega's, leuke manager, leuke baas, en ik vind het romantisch dat het zo niet huiselijk is. Duizenden verschillende mensen op een dag, benzine, kogelvrij glas etc, vind ik allemaal geweldig.

Maar sinds ik me ben gaan bezighouden met dit gedoe betekent het denk ik ook dat ik dieper graaf en me dingen aantrek waar ik me eigenlijk niet mee zou moeten bezighouden. Of zo.

In een bureaucratie is niemand verantwoordelijk. We kunnen alle schuld weer op een ander afschuiven. Feit blijft dat er mensen worden uitgebuit door een systeem waar wij de radartjes in zijn. Het is juist enorm gevaarlijk om je daardoor niet meer verantwoordelijk te voelen. Ieder mens draagt verantwoordelijkheid voor zijn/haar daden. Machiavelli merkt volkomen terecht op dat het feit dat we met z'n allen schuldig zijn dat niet betekend dat je daarmee je eigen schuld teniet doet. Dat je uitbuiting niet in je eentje kunt stoppen legitimeert niet je bijdrage er aan.

Natuurlijk zijn er altijd afwegingen en zijn er verschillende 'kwaden' of id het dusdanig warrig. En uiteraard speelt het mee dat we lang niet altijd doen wat het juiste is (dat is geen excuses maar een constatering). Maar die zaken nemen niet weg dat je als individu je eigen schuld en eigen verantwoordelijkheid hebt. Het is goed daar bewust van te zijn en het ook aanzet tot handelen.

Maar is het ook niet gemeen voor mij, dat ik schuldig ben zonder iemand pijn te doen, gewoon door mijn leven te leven?

1. nee

2. het uitzendbureau verdient geld aan jou ja, als je via hen werkt. Als ik jou was zou ik het even uitzoeken want de kans is ook aanwezig dat je er bij een ontslagronde als eerste eruit vliegt omdat het voor de filiaalmanager duurder is om jou in dienst te hebben. Die betaalt jouw loon namelijk aan het uitzendbureau, en een deel daarvan krijg jij op je bankrekening als je loon, en het andere deel houdt het uitzendbureau.

Dat ik als bij ruiming als eerste eruit zal vliegen snap ik ook wel, omdat ik een uitzendkracht ben. Maar ik vraag me wel af hoe ik daar ben terechtgekomen. Een uitzendbureau is toch alleen voor het vinden van werk? Is het niet zo dat ze mij daar gewoon geclaimd hebben zodat er extra geld aan me verdiend kan worden? Of is het zo dat ze iemand niet zomaar een vast contract kunnen geven? Dat vroeg de manager aan mij na een tijdje, of ik een vast contract wil, maar het is natuurlijk de bedoeling dat ik weer ga studeren dus dat kan niet.

Twee vragen.

1. Heeft hier iemand ervaring met de Chinese ambassade?

2. Ik ben aan mijn baan gekomen direct via de winkel ze;f. Maar op een of andere manier ben ik ook nog bij een uitzendbureau terechtgekomen. Er zitten wel voordelen aan, volgens mij krijg ik extra betaald in het weekend. Maar ik heb er zelf nooit voor gekozen en heb nooit ander contact mee gehad. Wordt er niet extra geld aan me verdiend op deze manier?

Wel als je je woorden vervolgens in daden omzet.

Welke daden? En als niemand meedoet, wat heeft het voor zin?

Mijn punt is dat dit een heel complexe kwestie is. Je kunt wel heel leuk knorren over onderdrukking en verzet, maar mensen in de Westerse landen leven ook gewoon hun levens. En je leven opgeven, niet je biologische bestaan bedoel ik, maar dat existentiële, voor een beter leven voor anderen, is dat niet een beetje contraproductief? Want wat doe ik nou werkelijk? Ik sta achter de kassa en maak schoon, vang er geld voor, en doe er normale menselijke dingen mee zoals kleding kopen, concerten bezoeken en reizen. Dus als ik dat opgeef, (zeker als dit moet via een gedwongen maatschappelijke verandering, zoiets als de Russische Revolutie), schendt dit niet ook mijn rechten?

Ik vraag wat ik moet doen! Ik bedoel, we hebben allemaal geleerd dat we non-conformistische helden moeten zijn, zich tegen onrecht uitspreken enzo. Maar ik leef gewoon mijn leven, en dakloos worden om geen bijdrage te leveren aan het onrecht lijkt me wel erg onnatuurlijk en onproductief.

Maar als iedereen zo denkt verandert er eveneens niets:).

Oké... VIVA LA REVOLUTION!!!!

(Ben ik al een beetje goed bezig?)

Waarom vraag je het dan?

Ik vraag wat ik moet doen! Ik bedoel, we hebben allemaal geleerd dat we non-conformistische helden moeten zijn, zich tegen onrecht uitspreken enzo. Maar ik leef gewoon mijn leven, en dakloos worden om geen bijdrage te leveren aan het onrecht lijkt me wel erg onnatuurlijk en onproductief.

Vind ik dus ook. Net zoals iedereen in onze oliebeschaving.

Dus wat moet ik doen? Ontslag nemen?

Weet ik niet. Weegt dit gedrag van Shell voor jou zwaar genoeg om ontslag te nemen?

Dat vraag ik juist hier. Het probleem is dat onze hele beschaving op onderdrukking draait. Ontslag nemen bij Shell zou niets oplossen, noch voor de wereld, en zelfs mij zou het niet exculperen, omdat iedereen die in de Westerse werele leeft, schuldig is op deze manier.

Zie je, we kunnen wel heel leuk neerkijken op de mensen onder de nazi/stalinistische regime, hen lafaards en schurken noemen omdat ze conformeerden, maar zelf zijn we niet beter. Het is tenslotte ook niet mijn schuld dat ik in dit systeem leef en dat ik wel moet meedoen om een inkomen, sociaal leven etc te hebben.

Zolang je nog niet promoveert tot de top van Shell ben je daardoor inderdaad niet medeplichtig.

Waarom niet? Ze is er zich bewust van en ondanks dat neemt ze nog steeds geld van Shell aan en helpt zij hen met het schenden van mensenrechten.

Wat mij betreft ben je inderdaad medeschuldig.

Vind ik dus ook. Net zoals iedereen in onze oliebeschaving.

Dus wat moet ik doen? Ontslag nemen?

Ik werk dus voor Shell en vind het heel leuk, maar nu heb ik begrepen dat ze nogal slecht om kunnen gaan met mensenrechten

Ben ik daardoor niet medeplichtig?

Oh het royaal is of niet maakt niet uit toch? Iedereen geeft naar draagkracht (over het algemeen gesproken dan) en dan is een tientje op een inkomen van 400 net zo te prijzen als 100 euro op een inkomen van veel

Nou, ik wil nog steeds weten wat andere pubers schenken

Oh ja, vannacht heeft een kennis bij ons overnacht. Hij is uit zijn woning gezet omdat hij zijn hypotheek niet betaalde, te veel drinken enzo. Ik vind het zielig En vandaag komt ie mogelijk weer.