HelenaV

Dmitriy Mendelejev vertelde dat hij zijn periodiek stelsel in zijn slaap had gezien. Hij vertelde eerst dat hij in zijn hoofd alles zag maar het niet in een tabel kon uitdrukken. Daarna werkte hij drie etmaal zonder te slapen, en toen hij eindelijk ging slapen, zag hij het tabel recht voor zijn neus. Bij het wakkerworden schreef hij het meteen op papier en er was maar een verbetering nodig.

Interesting. Ik heb namelijk ook weleens gehad dat me iets in mijn slaap duidelijk werd waar ik overdag mee worstelde. In wakende toestand is het alsof je in het donker staat met een heel klein beetje licht en probeert te ontdekken wat er om je heen is. Het komt heel dicht bij, maar je kan er net niet bij. Maar in mijn slaap was het zo helder, alsof de puzzelstukjes in elkaar vielen.

Alleen.... Ik ben het allemaal vergeten Maar misschien verandert dat nog en droom ik ooit iets waardevols. Niet iets à la Mendelejev natuurlijk, maar toch iets waar ik en andere mensen wat aan hebben.

Creatief verhaaltje.

"Jongens, pas op voor homo's": link

Zeldzame beelden van Nederland tijdens WO2:

Dawkins als misvatting:

Stress op het werk:

Vertel!

Ik niet. Maar elke gek zijn gebrek hè

Hypnagoge hallucinaties dus. Komt blijkbaar bij relatief veel mensen voor, dus je hoeft je niet gelijk een schizo te voelen. Maar leuk is het nooit inderdaad, ook niet als het niet beangstigend is of zo.

Is er nog iemand die muziek hoort in zijn slaap?

Ik heb vannacht trouwens weer van het oude huis gedroomd Maar dan alsof ik er echt woonde, niet de ruïnes.

Oh oh oh, voordat ik naar Noord-Korea ga, wil ik nog vertellen over hoe ik over Crediblers heb gedroomd! De eerste keer was over Joost, ik scrolde door een pagina en zag opeens "Banned User" boven zijn naam staan. Ik had zoiets van "HUUUUUUUUH? Hoe kan HIJ nou een ban hebben?".

En toen heb ik nog gedroomd over die ene jongen die hier een tijdje was. Ik ben zijn nickname kwijt maar hij is gewoon Nederlands maar ziet eruit als een Spanjaard of zelf Marokkaan. Enig idee wie dat was?

Oh en ik heb laatst gedroomd over een user, die was dood. Ik voelde me zooooo slecht, ik wist niet hoe ik verder moest met mijn leven. Dat gevoel heb ik in het echt nog niet ervaren, maar dankzij dromen weet ik toch hoe het voelt. Maar ik durf niet te zeggen wie dat was

Dit is zo gezellig, maar het is al laat. Ik ga slapen en over Noord-Korea dromen.

Maar bij mij is dat niet zo. Bij mij lijkt het juist erop dat de dingen die ik in mijn bewustzijn minder interessant vind, juist in mijn dromen terugzie. Die periode toen ik maandenlang pusachtige dromen had, dat kwam niet door iets in de werkelijkheid. En ik droomde over mijn grootvader, die overleden was maar die ik nooit heb gemist, ook niet daarna. En over de vader van die meiden, die ken ik niet eens. En over Noord-Korea. In het echte leven voel ik helemaal geen gevoel van fascinatie daarvoor. Ik zie alleen indirect dat het me aantrekt, omdat ik steeds video's daarover kijk op Youtube enzo. En over mijn oude huis, daar heb ik nooit bewust nostalgie naar genoemd. Maar het heeft wel steeds in mijn dromen gezeten.

Maar over WO2 heb ik volgens mij nooit een serieuze droom gehad. En over 5 mei 2010 ook niet. Ik heb er wel een droom over gehad dat wel iets nachtmerrieachtigs had. Maar het was een "goedkope" droom, zoals ik dat voortaan ga noemen. Zoiets als de spullen van de Wibra vergeleken met G-Star of zo. Ze zijn gewoon luxe, die dromen.

Maar ik merk ook in het leven dat er meer in me aan de hand is dan wat ik besef en dat ik dat alleen indirect kan waarnemen. Soms kijk ik iets op Youtube of luister ik een nummer en heb ik er geen bijzonder gevoel bij. Maar ik voel wel de tranen opkomen

Human brainz. Dey fasinate me.

Oh, en dat hemelse, extatische gevoel waar ik over schreef, kent iemand dat? Ik denk dat dat is hoe je je voelt als je coke of heroïne oid gebruikt.

Heb je dat tegen mij? Ik heb weleens geblowd maar ben nooit echt onder invloed geraakt. Alleen de laatste keer voelde ik wel iets, maar het was heel licht en echt niet aangenaam. Het voelde alsof ik onder een heel lichte elektrische stroom stond.

Ik ben nog nooit onder invloed geweest van iets, zelfs niet dronken. Alleen genoeg gedronken om lekker relaxt te worden.

Oh ja, en ik heb ook last (gehad) van hypnagoge hallucinaties. Dat is als je wakker wordt maar voor een deel blijft dromen. Het begon toen ik 16 was. Eerst droomde ik dat er iemand het huis probeerde binnen te dringen en rende ik hysterisch gillend naar mijn moeder. Maar na een tijdje werden ze gesettled en complexer en was ik niet altijd bang. Maar ze bleven raar:

- Mensen die mijn raam proberen open te maken met pinpassen.

- Appels die op het raam regenen.

- Pijlen die door mijn kamer schieten.

- Slavische neo-heidenen in de kamer naast me.

- Mijn buurman die in de goot ligt met een fles bier. Maar dat is zijn eigen schuld want hij doet echt raar soms. Komt die midden in de nacht terug uit de kroeg en begint ie te schreeuwen, te brullen en op de deuren te slaan.

- Iets op de ramen geschreven in de trant van "we komen je halen".

- Een groep matrozen die zich buiten heeft verzameld om een lied voor me te zingen. Ik ging die keer heel rustig naar mijn moeder en vertelde dat. "Mam, er staat een groep matrozen buiten hè, en ze gaan een lied voor me zingen".

- Maar het gekste wat ik ooit heb gezien was mijn tafellamp die een kapsel en snor had à la Hitler. Zeg maar niks...

Maar de afgelopen maanden heb ik het niet meer gehad. Aan de andere kant heb ik al vaak periodes gehad dat het weken- en zelfs maandenlang wegbleef en weer terugkwam. Dus ik denk dat ik er nooit echt vanaf zal zijn.

Ik ben schizo

Maar voel je ook dat verschil, tussen die simpele, goedkope dromen, en tussen de diepe, pusachtig mysterieuze dromen, die ook nog eens meerdere verhalen achter elkaar hebben die eigenlijk niks met elkaar te maken hebben? Die los van elkaar 20 gewone dromen konden zijn?

Ik wil dat leren!

Op dinsdag 08 maart 2011 22:43:23 schreef Liset het volgende: Inception wel eens gezien?

Nee, vertel?

Vertel hier alles wat je meemaakt rondom slapen en dromen!

Ik heb de afgelopen jaren een nogal boeiend droomleven gehad en het leek me interessant om daar eens over te vertellen.

Ten eerste, eerst, de eerste 18 jaar van mijn leven of zo, had ik korte, simpele dromen. Maar de afgelopen jaren heb ik heel vaak van die complexe, verhalende dromen, die maar sleuren en sleuren. Het zijn eigenlijk meerdere dromen in één. Laatst had ik er nog een, het ging maar door. Ik kan me er niet veel van herinneren, maar enkele dingen zijn: ik zat in een soort kosthuis opgesloten en rende weg. Hitler rende achter me aan en ik rende ook nog achteruit. En toen was ik terug op mijn middelbare school en smeekte ze min of meer om me terug te nemen.

Ten tweede, vroeger had ik oppervlakkige dromen die snel van me afgleden, wel nachtmerries, maar het gleed altijd van me af. Maar de afgelopen jaren heb ik echt van die diepe, pusachtig pijnlijke, kleurrijke, mysterieuze dromen gehad. Vooral toen ik 18 was, had ik ze bijna elke nacht. Ik werd er gek van. Het doet me denken aan deze beschrijving van Dostojevski uit Misdaad en Straf:

De dromen van een zieke zijn vaak buitengewoon duidelijk en zeer levensecht. Een scène kan zijn samengesteld uit de meest onnatuurlijke en disparate elementen, maar de setting en de presentatie zijn zo geloofwaardig, de details zo subtiel, zo onverwacht, zo artiestiek in harmonie met het hele verhaal, dat de dromer ze niet kon hebben verzonnen in wakende toestand, zelfs als hij een kunstenaar was als Poesjkin of Toergenjev. Zulke ziekelijke dromen maken altijd een sterke indruk op de reeds verstoorde zenuwen van de zieke, en worden nog lang door hem herinnerd.

Het vervelendste van dromen is dat er meer gaat om de atmosfeer erin dan om het verhaal. Dat verhaal kun je wel onthouden en aan anderen vertellen, maar de atmosfeer onmogelijk! En zonder dat hebben de feitelijke gebeurtenissen geen zin. Maar deze dromen zijn zo diep, dat ik elke keer stomverbaasd wakker werd en dacht dat ik het MOEST opschrijven om er geld mee te verdienen.

Ik sliep sowieso slecht in die tijd. Ik werd vaak wakker met pijn in mijn lichaam. Soms zat het alleen in mijn nek, soms in mijn hele lichaam. Het voelde alsof ik door een tank was overreden, serieus. Ik vertelde het aan mijn huisarts en hij zei dat dat komt omdat je zo bezig bent psychisch, dat je in je dromen niet ontspant maar alleen doorgaat met malen, zodat ze spieren gespannen zijn en pijnlijk als je wakker wordt. That makes sense, mmmmkay. Het voelde alsof ik de hele nacht fysiek bezig was geweest. Het verbaast me dan ook niet dat mensen vroeger dachten dat dromen gewoon een andere wereld zijn, net zo echt en zelfs echter dan die van wakker zijn. Ik begreep nooit de uitspraak \"dromen zijn leuker dan de werkelijkheid\", maar nu wel. De werkelijkheid was inderdaad teleurstellend gewoon en oppervlakkig vergeleken met die dromen. Ik verlangde ernaar terug. Zoals een junk verlangt naar zijn trip, denk ik. En daarbij waren die dromen helemaal niet fijn. Het waren geen nachtmerries, maar ze waren ook absoluut uitputtend en beangstigend, met hun intensiteit. Wakker worden voelde alsof er een wond openscheurde. De ene ziekelijke toestand ingewisseld voor een andere.... En daarbij was dat geen bijzonder zware periode uit mijn leven. Mijn hele leven is ellendig geweest maar die periode was dat niet meer dan de andere, misschien zelfs relatief licht. Dus het kwam en ging weg. Vreemd.

De enige droom die ik heb onthouden uit die periode was dat ik een studentenkamer zocht en eentje had gevonden. Maar dat bleek een satanische sekte te zijn die op deze manier leden wierf. Mmmmkay. Oh en ik droomde over een groot hof achter het gebouw. En het was helemaal blauw.

En dan heb ik ook nog op mijn 13e/14e vaak gedroomd over mijn grootvader. Hij was overleden in 2003 en ik heb er nooit verdriet over gehad omdat ik hem niet zo goed kende en hij was toch een herrieschopper. Maar ik begon opeens over hem te dromen. Een keer droomde ik dat ik op school was en Maxima en Wimlex hadden een kindje gehad dus iedereen was aan het vieren. En toen zag ik hem door de gang lopen en naar mij kijken. Helemaal jong, zoals ik hem van de oude foto's ken.

En de enige andere droom over hem die ik nog weet, ik weet alleen dat hij erin was. Maar ik weet niet meer hoe. Het was 's nachts en ik stond buiten. Ik stond met mijn voeten in de aarde gezakt. En toen kreeg ik opeens een heerlijk gevoel over me heen. Niet te beschrijven hoe hemels, het was echt niet normaal. Zo voelt het denk ik als je heroïne gebruikt. Maar toen werd ik wakker.

En dat extatische gevoel heb ik nog minstens een keer in een andere droom gehad. Ik droomde dat ik op een feest was of zo. En ik was daar met iemand op wie ik toen verliefd was. We liepen naar buiten, het was donker, ik draaide me om en liep achteruit en praatte tegen hem. En toen kreeg ik dat gevoel weer. Maar toen werd ik meteen wakker Oh, en er was iets met een steen. Mmmmkay. Maar die man heette Pierre en dat betekent steen in het Frans. En dat wist ik wel en noemde hem vaak "Steentje". Alleen in mijn gedachten uiteraard want hij heeft het nooit geweten.

En dan heb ik ook nog een paar lucide dromen gehad. Dat zijn dromen waarin je beseft dat het een droom is. Ik droomde dat ik mijn twee vriendinnen uit het blijf van mijn lijf huis ontmoette bij mijn huis. Zij zaten daar vanwege hun vader dus die heb ik nooit gezien uiteraard. Maar ik heb er genoeg over gehoord, dat hij een pistool droeg enzo. Het waren Marokkanen trouwens. Dus ik droomde dat ik bij mijn huis stond. Het was zomer en ik had niet zo veel aan. Ik praatte eerst tegen hem en gaf hem toen een hand. Hij schudde mijn hand, bekeek me van top tot teen en zei dat ik wel wat meer kleren aan mocht doen. Ik leunde tegen een plataan en dacht: nee, dit is te gek. Dit moet een droom zijn. En toen werd ik wakker.

En de andere keer droomde ik dat mijn school vol zombies zat. Zoals in een horrorfilm. Het was ook overdag trouwens. Maar ik wist uit het gebouw te ontsnappen en sprong op de fiets om naar mijn huisarts te gaan zodat hij me wakker kon maken. Mmmmmkay.

Ik heb ook minstens twee keer over Noord-Korea gedroomd. De eerste keer was niet zo gek, ik droomde dat ik in een gebouw zat dat Noord-Korea was en dat ik probeerde te vluchten via het dak.

Maar dat tweede keer laatst was echt gestoord. Het was typisch zo'n eindeloze droom dat uit heel veel delen bestaat. Het eerste was dat ik in een flat zat, en daar zat die man uit de verfilming van Orwell's 1984. Dat was mijn vader. Maar ik wilde niet meer in Noord-Korea leven dus ik sprong uit het raam. Maar ik kwam in de struiken terecht en overleefde. Dus ik kwam weer naar boven en begreep uiteraard dat ik nu een probleem had. Ik had immers mijn vaderland verraden. Dus ik begon tegen mijn vader te schreeuwen en medelijden proberen te wekken zodat hij me niet zou verraden.

Er gebeurden nog veel meer dingen maar ik kan het me niet allemaal herinneren. Alleen dat ik probeerde weg te komen. Op een gegeven moment zat ik met een hoop mensen bij een leeg zwembad. Het was propvol, sommigen zaten erin, anderen, zoals ik, aan de rand. Er ging een lijst rond van mensen die vermoord moesten worden. Toen ik het in mijn handen kreeg, zag ik daar mijn achternaam staan. Maar sommige letters ontbraken, dat is altijd zo in dromen, cijfers en letters werken niet. En toen bleek ik een auto te hebben en er werd benzine in gestopt door knappe Noord-Koreaanse meiden. Het leek heel erg op mijn eigen station.

En toen werd het dag en ik probeerde te ontsnappen met nog heel wat andere mensen. We zaten op een gegeven moment in een schuur verstopt. Maar ik weet nog dat ik niet weg wilde zonder mijn blauwe sporttas. Mmmmkay.

Ik droomde vroeger heel veel over onze oude woning. Die hadden we een beetje op een domme manier verlaten, niet in een keer maar veel spullen gewoon zelf gedragen omdat de wisselwoning 30 meter verderop zat. Achteraf niet slim, weet ik. Om het huis langzaam te zien doodbloeden van het jarenlange leven dat daarin heeft plaatsgevonden. En bovendien hadden we oude spullen achtergelaten. Niet slim! Dus ik droomde vaak dat ik in dat huis terug was. Dwalend tussen de ruïnes. Soms met mijn laptop. Ruïnes. Mijn bed en kast. Onbereikbaar.

Ik heb sowieso vaak dromen over verlaten industrieterreinen enzo. En ik heb vaak dromen waarin ik niet weet waar ik ben, waar ik naartoe moet en alles begint om me heen te draaien.

Ik merk sowieso dat ik vaak een gevoel van verlorenheid in mijn droom heb. Laatst droomde ik dat ik in een groot verlaten gebouw was, een lege fabriek of loods of zo. Ik zat helemaal bovenin. Soms tegen het dak aan, soms op het dak zodat ik ver om me heen kon kijken. En dat gevoel dat ik alleen was en dat ik het echte leven ver weg kon zien. Er was een dunne, loodrechte ladder naar beneden. Maar ik kon er niet bij vanaf mijn platformpje. Ik kon alleen naar beneden als iemand me zou helpen of de toestemming geven. Maar degene die van tijd tot tijd kwam, die klom naar boven en zei iets tegen mij, bevelen of zo, ik weet het niet meer. Maar ik bleef alleen achter en mocht niet naar beneden. Oh, en de sfeer natuurlijk. Zo'n silveren, lege, intense atmosfeer, ik kan het niet in woorden overbrengen.

Wat ook vreemd is is dat ik bijna nooit over de Tweede Wereldoorlog droom. De enige keer die ik me kan herinneren was dat ik op school in de handarbeidlokaal zat en er kwamen allemaal Rode Leger soldaten binnenstormen en gooiden alles om. Niet eens de nazi's... Pffffff.

Oh en een keer had ik een droom waarin ik fysiek voelde dat ik tegen de grond werd gedrukt/getrokken. Ik liep op een heel grote trap, zoals die antieke gevallen in Italië en Griekenland. Ik probeerde naar boven te lopen maar iets drukte me loodzwaar naar beneden en zelfs mijn ogen kon ik niet openhouden. En zo sleurde ik me naar boven.

Oh en hebben jullie het ook, dat je 's avonds in bed gaat liggen en de droom van de vorige nacht tot je terugkomt?

Waar ik ook soms last van heb, is muziek in mijn dromen horen. Geen muziek die ik eerder heb gehoord, maar mijn eigen muziek. En het voelt soms zo echt, alsof er gewoon een radio aanstaat in mijn hoofd! Serieus, ik ga bijna geloven dat het door de Illuminati in mijn hoofd wordt gestopt. Het komt in verschillende genres trouwens, klassiek, metal en zelfs rap. Maar de laatste tijd heb ik het niet gehad. Maar het is trouwens niet alleen in mijn slaap maar ook voor- en nadat ik ga slapen. Ik lig daar en opeens begint er muziek in mijn hoofd te klinken. Maar ik onthou het nooit Anders was ik nu rijk geweest. Of zou ik het op zijn minst kunnen bewijzen.

Maar mijn hoofd is sowieso vervelend. Ik merk de laatste tijd dat er een deel in me is dat een eigen leven lijkt te leiden. Ik wil een ding maar dat ene deel denkt alleen aan de Russische Revolutie enzo. En ik zie ook vreemde dingen achter dingen. Ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen. Maar een soort atmosfeer achter allerlei attitudes/begrippen, niet het letterlijke maar iets wat tussen de regels zit. En dan heb ik heel erg het gevoel dat dat de waarheid is en wil ik dat iedereen weet wat ik zie. Maar ik kan het nooit in woorden vatten. Het is te fijn.

Ben ik gestoord?

Op dinsdag 08 maart 2011 19:57:08 schreef Machiavelli het volgende: [...] Dan heeft die er drugs voor gehaald en heb jij hem een goede dag bezorgd

Maar eten zwervers dan niet?

Ja, dat is een goede oplossing! Dat ga ik de volgende keer doen.

Ik dacht er nog aan om hem mijn sigaretten te geven maar om hem voor de tweede keer te roepen leek me onbeschoft. Ik gaf hem eerst al mijn muntgeld. En toen hij een wat verder was, besloot ik ook even mijn tientje te geven. Ik riep hem, hij draaide zich om en rende naar me toe, ik vond het zo zielig, dat iemand zo dankbaar en afhankelijk is

Ik heb een IQ van 90.

Ik wilde gewoon een keer een zwerver in Parijs geld geven toen we daar op schoolreis waren. Werd ik leterlijk door een klasgenote weggetrokken en kreeg ik een berisping: ze kopen er toch drugs voor.

En aangezien ik ervan uitga dat andere mensen meer weten dan ik, wilde ik het even vragen. Misschien moet je dat soort figuren inderdaad geen geld geven. I.v.m. drugs enzo.

Ik werd vandaag in Amsterdam door een zwerver aangesproken die me geld vroeg om te eten. Dus ik gaf hem alle contant geld dat ik bij me had, 13 euro nogwat. Was dat goed of dom vraag ik me achteraf? Stel dat ie voor drugs spaart?

Gefeliciteerd!

Je wijs- en middelvinger bij elkaar klemnen en je ringvinger tegen je pink, wordt dat als symbool gebruikt bij bepaalde groepen?

link Misschien moet ik dat in Noord-Korea uitproberen...

Ik vind het verhaal van het Rode Leger zo fascinerend. Niemand verwachtte dat een stelletje stink-Russen met hun dubbeldekkers en politieke commissarissen de knappe Duitsers met hun beste leger ter wereld zouden verslaan (behalve de Japanse inlichtingsdiensten. Zij waren non-conformisten). En toch is het gebeurd. En hoe! En dan willen mensen om me heen dat ik geloof dat alles in het leven kiesbaar en planbaar is. Nou, ik hou me liever koest hoor.

Immortal - Triumph:

It's a dark time

Darker than all days before

Darker that all years before

It's a cold age

Colder than all days before

Colder than all years before

Battle all the lands

It's the triumph of the ages

Empires fall by hands

In the triumph of the ages

Black demonic hordes

Journey against the earth

Coming from the North

Speeding on a gathering wind...

Immortal - Damned in Black:

Hordes of evil march

Until the end you fall

Drawn to the apocalypse

It's the age of ending

Deze nummers zijn zooooo perfect, iedere seconde ervan. En ik vraag me stiekem af of ze niet over het Rode Leger zijn geschreven.

Jullie zullen het misschien gek vinden, maar ik heb het gevoel dat deze muziek uit de hemel komt Echt waar.

Misschien dat God het Rode Leger gebruikte om die domme nazi's te laten zien wat er gebeurt als je kapsones krijgt

(Mag ik dat alles zeggen? Ik hoop het wel maar anders gaat het maar weg he)

Knip