*nath*

Niet echt, ja ik kan bij Kurt uithuilen en kan goed met hem praten. Alleen niet over het geloof, want dat vind ik erg moeilijk. Niet omdat hij niet gelooft, maar omdat ik me er altijd ongemakkelijk bij voel. Mijn geloof is altijd iets voor mij persoonlijk en dat vind ik lastig te delen, hoe graag ik het ook wil. Ik zal er in ieder geval nooit zelf over beginnen.

Je kant met religie best een heel end komen. En ik zou het zelf ook wel gebruiken, mocht dat bij mijn studie van toepassing zijn. Wanneer je met de bijbel komt, dan kunnen mensen er negatief op reageren. Ik weet niet waar ze bang voor zijn, misschien dat ze dan denken dat je wilt evangeliseren of zo, maar het noemen van de bijbel kan verkeerd vallen. Religie is algemener. Je kunt daarmee veel kanten op en mensen zullen dat eerder waarderen dan vanuit enkel bijbels opzicht.

Quote: Op vrijdag 18 december 2009 17:42:49 schreef ode het volgende: Nu heb jij het niet over bitterheid maar over scepsis. Maar scepsis kan doorgroeien tot bitterheid. Je kunt teleurgesteld raken in het leven en/of in God. Het idee hebben dat Hij ver weg is, je niet (ver-)hoort, alsof het Hem niets kan schelen dat mensen hier creperen / dat jij hier crepeert van de ellende. Klopt, ik ben het ondertussen zat dat zoveel narigheid gebeurt. Dat juist de beste, liefste, onschuldigste mensen om mij heen ontzettend hard geraakt moeten worden. En wat je zegt over Jezus, dat weet ik

Je mag wel preken. Kan ik wel hebben.

Quote: Op vrijdag 18 december 2009 07:22:04 schreef ode het volgende: [...] Wat geloof je wel? Ik geloof in God de Vader, de Almachtige, Schepper des hemels en der aarde. En in Jezus Christus, Zijn eniggeboren Zoon, onze Heere; die ontvangen is van de Heilige Geest, geboren uit de maagd Maria; Die geleden heeft onder Pontius Pilatus, is gekruisigd, gestorven en begraven, nedergedaald ter helle; ten derde dage wederom opgestaan van de doden; opgevaren ten hemel, zittende ter rechterhand Gods, des almachtigen Vaders; vanwaar Hij komen zal om te oordelen de levenden en

Mijn scepsis komt voort uit andere dingen, zoals al het onrecht en de pijn in deze wereld. Daarbij zijn er altijd dingen geweest die ik nooit begreep, waar ik nu nog steeds niet bij kan. Hierdoor ben ik het steeds moeilijker gaan vinden om het geloof vanzelfsprekend te vinden en alles aan te nemen. Ik denk steeds meer zelf. En van daaruit is mijn gedachte over de wederkomst ontstaan.

Quote: Op woensdag 16 december 2009 11:15:38 schreef Pius_XII het volgende: [...] Mjah... Hoe meer je erover vertelt, hoe gezonder ik het vind eigenlijk... Het enige positieve van een fase 'naar het einde staren' vind ik dat je je misschien gaat verzoenen met je eigen sterfelijkheid. Want of Jezus morgen terug komt, of dat je morgen onder een vrachtwagen loopt, voor jezelf komt het op hetzelfde neer. Ik ben me altijd wel bewust geweest van mijn eigen sterfelijkheid en heb daar ook ooit moeite mee gehad. Alleen als het de eeuwigheid betreft wel.

Quote: Op woensdag 16 december 2009 11:11:50 schreef ode het volgende: [...] Merk je daar nu al wat van? Ik merk dat ik veel sceptischer ben dan bijvoorbeeld 5 jaar geleden. Toen was het geloof een vast, sterk handvat waar ik me aan op kon trekken. Nu lijkt het handvat met olie ingesmeerd, zodat ik er nog nauwelijks grip op krijg. Daarbij kan ik niet goed over het geloof praten, omdat geloof iets persoonlijks is voor mij en niemand er iets mee te maken heeft. (Al hoewel ik met het digitaal spreken over mijn geloof wel aardig uit de voeten kan.)

Dat klopt. Uiteindelijk is het iets tussen God en mij en ik heb het ook bij Hem gelegd, maar ik kom er gewoon niet uit. Ik ben niet zozeer bang dat het effect zal hebben op het oordeel, maar eerder op mijn persoonlijk geloof.

Je kan toch ook gewoon naar Zijn wil (proberen te) leven, zonder dat je nadenkt over dat Hij wel eens verdraaid snel terug zou kunnen komen? Eindtijd-achtige dingen herken ik trouwens niet. Er is veel kwaad in de wereld, maar dat is altijd al zo geweest. Alleen maken we nu, dankzij de media, alles vanuit onze woonkamer mee. En zien we veel meer ellende dan men bijvoorbeeld 200 jaar geleden zag. Vroeger vond ik de eindtijd fascinerend. Het boek Openbaringen heb ik tientallen keren gelezen. Maar hoe vaker ik het las, hoe minder ik ermee kon. En nu, hoe dichter bij het komt ( en hoe meer ik

Quote: Op maandag 14 december 2009 10:46:09 schreef RobertF het volgende: *nath*, misschien is het voor jou dan wel zo handig om dan niet teveel over die wederkomst na te denken. Al die mooie woorden hier zijn vroom en wijs, maar uiteindelijk komt het erop aan wat je nu doet. De geschiedenis is voorbij, de toekomst bestaat nog niet eens, dus het enige wat je nu hebt, wat eeuwigheidswaarde heeft, is het nu. Piekeren over de toekomst heeft helemaal geen zin, want die ken je niet eens en die is ook maar tijdelijk. Het nu is het enige wat altijd en eeuwig bestaat, is het enige waar God in

Quote: Op zaterdag 12 december 2009 18:47:02 schreef ode het volgende: Maarreh, Topic Starter Nath, ben je nog steeds niet blij met het idee dat Jezus weer terugkomt? Of heb je misschien een dubbel gevoel? Overheerst dan nog steeds de negatieve kant, of kan je door deze forum ook de positieve kant zien? Dat laatste hoop ik wel, want blijkbaar zit je er mee dat je eigenlijk zo negatief denkt over iets waar je als christen zo ongeveer van uit je dak moet kunnen gaan. JEZUS ZIEN!!!!!! EINDELIJK!!! Daar kan geen 'Zie ginds komt de stoomboot' tegenop!!!! Ik sta er nog steeds n

Als ik elke dag zou moeten gaan leven alsof het mijn laatste is, dan komt het niet goed met mij. Dan ga ik niet weer beginnen aan een opleiding, dan ga ik experimenteren met vanalles. En dat is nou ook niet echt de bedoeling. Ik vind het lastig om te genieten van dingen als ik ga bedenken dat het wel eens de laatste keer zou kunnen zijn dat ik het doe. Daarbij kijk ik graag naar de toekomst en plan ik dingen graag. Ik vind het erg lastig om dingen ook los te laten. [Wat betreft dat onvruchtbaar worden, daarom zette ik er (als het kan) er ook achter. ]

Quote: Op vrijdag 11 december 2009 10:55:00 schreef JoostG het volgende: Alereerst roept dit een vraag bij me op: Ik zie jullie beiden spreken over jullie partner. Zul je in de hemel/nieuwe aarde/whatever ook samen zijn? Ik vind de hemel/hel-kwestie erg lastig, omdat ik natuurlijk niet weet waar God naar kijkt. Als je puur kijkt naar geloven of niet, dan zal mijn vriend niet met mij in de hemel zijn, omdat hij niet gelooft.

Ik weet niet of iemand dit herkent, maar soms word ik echt niet vrolijk van de wederkomst. Iedereen zegt dat we nu al in de eindtijd leven en dat Jezus dus snel terug zal komen. Bij die gedachte kan ik soms erg verdrietig worden. Als er in de kerk gezegd wordt dat men hoopt dat Jezus snel terug komt, dan denk ik soms Oh, ik hoop het niet. Ik vind het best erg dat ik dat dan denk, maar ik kan er niet zo veel aan doen. Het idee dat we niet weten wanneer Hij terug zal komen maakt me bang, omdat ik me er niet op kan voorbereiden en ik niet weet of Hij terug komt wanneer ik leef of nie

De leden van Paramore zijn christenen, ze profileren zich alleen niet als christelijke band. Zo staan ze (gelukkig) ook niet bekend.

Geen idee, maar het doet me denken aan kaas.

Ik houd echt heel erg van vuurwerk. Vorig jaar had een vriend van me echt enorm vuurwerk uit België gehaald en dat was zo ontzettend tof. We zorgen er wel voor dat, wat we ook afstaken, we ver genoeg uit de buurt van het spul bleven. Ik vind vuurwerk prachtig, het afsteken ervan erg leuk, maar toch ben ik er een beetje bang voor.

Quote: Op woensdag 25 november 2009 11:43:20 schreef Mister_L het volgende: Net de cd van Peter Fox maar weer eens geluisterd... blijft toch lekker ondanks dat het Duits is... Ja, hij is tof!

Quote: Op zondag 29 november 2009 17:06:59 schreef anastasia het volgende: Een clubje heet een coven. Ja, dat woord zocht ik.

Tegenwoordig zul je het niet snel doorhebben wanneer iemand een heks is. Het is vaak niet van de buitenkant te zien of iemand zich met dergelijke zaken bezighoudt. Het wordt voornamelijk binnen een bepaalde kring gehouden. En er zijn ook nog steeds heksensabbats(acht jaarfeesten). Een oude vriendin van mij was wiccan (hield zich dus bezig met wicca) en zat bij een of ander clubje waar ze mee samenkwamen.

Ik kan soms ook wel een heks zijn.

Google "heksen" en tadaaa je krijgt: link Antwoord op de vraag "zijn er nog heksen?" is dus ja. Hoe we ons kunnen verdedigen: Bespaar jezelf de moeite en houd je er niet zo mee bezig. Hoe we ze kunnen herkennen? Misschien een bezem langs de deur? Een pukkel op de neus? Een hoge punthoed op?

Ik denk dat, wanneer ik het huis uit ben en/of samenwonend of getrouwd met mijn vriend, dat ik dan een andere kerk ga zoeken. Aangezien ik bovenop mijn eerder genoemde dingen ook nog eens een hekel heb aan Opwekkingsliederen en de Psalmen en Gezangen mis, zal ik wel weer in een CGK o.i.d. terecht komen.

Ik weet niet goed of ik op mijn plek zit. Ik zit sinds 2 jaar in een pinkstergemeente. En ik merk steeds meer dat ik het christelijk gereformeerde mis. Ik heb het binnen de kerk an sich best naar mijn zin. Heb sociale contacten, doe de zondagsschool en ga er ook wel graag heen. Alleen erger ik me soms aan dingen in de dienst. Zo vraagt men wel eens om een 'klapoffer'. Nou, dan sta ik dus stokstijf stil en klap ik bewust niet, gewoon omdat ik het stom vind. Ze willen wel eens gaan dansen of zwaaien met vlaggen tijdens de dienst. Daar erger ik me ook kapot aan. Bij een speciale dienst vind ik