Jyoti

Ik heb dus een katholieke universitaire theologiestudie gevolgd, dit kan heel anders liggen bij andere opleidingen hoor, maar bij ons is het onderwijs de voornaamste arbeidsmarkt heb ik het idee. Ik heb zelf ook lang gedacht godsdienstleerkracht te worden, ben zelfs aan een aanvullende lerarenopleiding begonnen, maar het bleek allemaal niet zo mijn ding te zijn. Naast onderwijs is pastoraal werk ook een veld waar veel medestudenten in terechtgekomen zijn, dat kan dan gaan om werk in parochies maar ook bvb in katholieke ziekenhuizen en gevangenissen. Een behoorlijk deel blijft ook aan de facult

Quote: Op zondag 02 juli 2006 16:06:09 schreef wateengedoe2 het volgende: Super! Ik krijg er ook al zin in als ik dit lees. En ik wens je van harte toe dat het zien van het engagement van je gelovige medestudenten en profs ook nog eens aan jouzelf besteed zal zijn .. maar dat is iets wat alleen God weet. Oude posts teruglezen is soms toch wel grappig.

Inderdaad leuk om dit topic terug te lezen! Ik ben inmiddels master in de godgeleerdheid en de godsdienstwetenschappen (het blijft toch stoer klinken hoor ) en hoewel het allemaal wel wat anders is uitgedraaid dan ik toen verwachtte, heb ik geen seconde spijt van mijn studiekeuze. Ik heb er enorm veel geleerd, zowel qua theoretische kennis als dat die studie mij echt heeft doen groeien als mens. Bovendien heeft die studie mij geleid tot een hoop interessante dingen die eigenlijk helemaal niet in lijn lagen met wat ik toen in gedachten had, maar waar ik wel erg blij mee ben, de puzzelstukjes va

Pffff, wat een idee ook om zo'n topic te openen vlak voor ik op vakantie ga, jullie hebben flink wat gepost zeg... Een hoop dingen waar ik weinig mee kan, tenminste niet in het licht van de OP, maar da's geen ramp, mijn OP was kennelijk niet duidelijk genoeg, dat kan gebeuren. Ik doorspit dit topic binnenkort wel eens, maar nu wil ik even wat helderder aangeven waar dit topic wat mij betreft over gaat en waarom een hoop reacties hier, los van of ze verder terecht zijn of niet, gewoon niet relevant zijn in dit concrete topic. Doe ik even omdat dat blijkbaar niet voor iedereen duidelijk was.

Quote: Op donderdag 29 juli 2010 11:30:30 schreef Mark1987 het volgende: [...] Ik heb zelf een beetje de instelling dat of het nu écht van God is of niet, het kan nooit kwaad daar in te geloven. Ik denk dat God het erger zou vinden als je iets mist wat Hij voor je doet dan als je iets goeds onterecht aan Hem toeschrijft. Bovendien staat er ook in Jakobus 1:17 dat alle goede dingen van God komen, dus zo gek is het niet dat goede dingen die je overkomen aan God toe te schrijven Ja, mooie gedachte, zit zeker wat in. Dankje.

Nu ik erover nadenk merk ik dat ik de gedachte aan doodgaan soms net kalmerend vind omdat het andere angsten relativeert. Bang zijn voor een examencijfer oid verliest zijn kracht een beetje als je bedenkt dat je over een aantal jaar toch in de grond ligt met een worm die door je oogkas kruipt. Ik voel me ontzettend morbide nu, maar vind je het heel vreemd als ik je zeg dat ik dat exacte beeld heel kalmerend vind in stressvolle situaties?

Ik weet niet of het in GA thuishoort, maar ik weet niet waar het beter past dus doe ik het maar hier. In een ander topic (waar het helaas off-topic was) ging het over angst. Een wijze credibler zei ooit eens \"Er is slechts één angst terecht in dit leven, en dat is de angst voor de dood. En over de dood is slechts één angst terecht, en dat is de angst voor de hel.\" Ik denk dat dat waar is, maar toch merk ik dat het niet zo werkt voor mij. Voor de dood (tenminste, die van mezelf, voor die van anderen kan ik erg bang zijn) voel ik niet zo'n angst. Het zijn net de kleine, dagdagelijkse

Ik heb vreemd genoeg niet het idee enorm bang te zijn voor de dood, hoewel dat waarschijnlijk niet komt door acceptatie maar doordat het ver en abstract lijkt. Mijn eigen dood tenminste, voor die van anderen ben ik wel bang. Maar nu ga ik hopeloos off-topic in mijn eigen topic.

Inderdaad.

Niet weglopen van angst vind ik moeilijk, al heb ik het idee dat ik het de laatste tijd een beetje begin te leren.

Ok, dan is het niet mooi. Ik zou je nog willen vragen waarom de schaamte voorbij zijn en onttovering samenhangen, maar dat gaat helemaal hopeloos off-topic.

Quote: Op dinsdag 27 juli 2010 19:08:24 schreef wateengedoe2 het volgende: Mooi en nuttig topic! Niet zoveel nieuws meer toe te voegen aan wat er al gezegd is. Het onderscheid tussen jezelf anders voor willen doen omdat je denkt dat je partner je anders niet hoeft, en je best doen omdat dat prettig is voor hem (decorum) is denk ik het belangrijkste punt. Ik weet dat mijn vriend mij accepteert - incl mijn slechte eigenschappen - en het maakt me heel blij en gelukkig als ik iets kan doen waardoor hij zich als mens, als man en als mijn partner extra gewaardeerd voelt. Mooi. Herkenb

Quote: Op maandag 26 juli 2010 14:09:30 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Zonder enige pretentie van volledigheid: Ik wéét dat veel mensen het raar zullen vinden, maar ik vind het één van de beste films ooit gemaakt. Kijken! Moet er binnenkort wel eens van komen. Quote: ik denk dat dat stappen zijn naar een volledige integratie van je zelf. Hmmm, misschien wel. Quote: ja, dat wil wel. Het viel nog best mee. Dat kan ook verklaren waarom ik het nog steeds niet helemaal begrijp. Quote: acteer wie je wil zijn, en je be

De schaamte voorbij zijn, dat moet mooi zijn, kan ik me vooralsnog weinig bij voorstellen.

Ja, dat moet mooi zijn. Ik zou me denk ik wel schamen om in een zaal vol kinderen te beginnen huilen op dat moment.

Bambi vind ik ook nog steeds prachtig. Van dat regendruppelliedje word ik altijd vrolijk en de verliefde diertjes vind ik ontzettend schattig, maar als de mama doodgaat barst ik gegarandeerd in tranen uit. Stiekem hoop ik geloof ik toch elke keer weer dat ze het misschien die keer wel haalt ofzo.

Ik ben niet goed in dingen accepteren. Wat zijn eigenlijk nog favoriete films van je? Ik vermoed dat je niet van mijn favoriete films zou houden, of toch niet van een aantal, ik hou over het algemeen meer van ietwat dromerige, escapistische films.

Het is zowel de reden dat ik het een geweldige film vind, als de reden dat ik 'm niet te vaak kijk. Ik ben niet zo goed bestand tegen overdosissen rauwe realiteit vrees ik.

Best normale mensen die helemaal de controle over hun leven verliezen, die neerwaartse spiraal die zo uitzichtloos lijkt, enerzijds vind ik dat enorm fascinerend, anderzijds zuigt het me nogal sterk mee en hou ik nog een tijdje na die film een nogal sterk gevoel van onbehaaglijkheid en vervreemding waarbij ik het liefst maar zo'n beetje lig te huilen en dat schiet niet echt op dus kijk ik zo'n films niet te vaak.

Die vind ik zo leuk, het leukste van de film! Maar Shrek en Fiona (zo heet ze, toch?) vind ik ook wel lief en romantisch samen eigenlijk.

Quote: Op dinsdag 27 juli 2010 11:29:39 schreef *nath* het volgende: Vanavond naar Shrek 4. Oh wauw, ik wist niet eens dat er een vierde was.

Admod note: knip Ok, jullie hebben allebei jullie mening en dat is prima, meer woorden moeten daar niet aan vuil gemaakt worden en al zeker niet op die toon. Oordelende posts weggehaald. Schaam jullie, mij op dit uur nog modwerk laten verrichten.

Klinkt boeiend, dankje.

Quote: Op maandag 26 juli 2010 01:20:55 schreef Dubito het volgende: The Elepahnta Suite - Paul Theroux Verhalen uit India Wat voor verhalen zoal? Is het de moeite?

Ok, ik zet me er eens aan. Quote: Op vrijdag 23 juli 2010 18:51:54 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Uit Meet Joe Black: Joe Black: ...But Allison loves you? Quince: [Quince nods yes between stifled sobs] Joe Black: How do you know? Quince: Because she knows the worst thing about me and it's okay. [...] Quince: You're free! You're free to l - love each other completely, totally. Just no fear. So there's nothing you don't know about each other, and it's okay. Ik heb de film geloof ik nooit gezien dus ik weet niet in welke context die w