Figulus

Hoewel iemand (theoretisch) een pedofiele geaardheid zou kunnen hebben zonder zich schuldig te maken aan strafbare feiten, is het belangrijk om dit onderscheid duidelijk te maken in uitspraken. De stelling "alle Jahu's zijn pedofiel" impliceert een strafbaar feit wanneer het zonder verdere context wordt gebruikt, wat het onterecht en schadelijk maakt. Evenzo kan de stelling "alle homo's zijn zondig" discriminerend en schadelijk zijn, maar het heeft andere juridische en ethische implicaties omdat het gebaseerd is op een moreel oordeel in plaats van een beschuldiging van een strafbaar feit.

Alsof er geen Islamitische staten bestaan. Ik gun de zogenaamde Palestijnen hun plekje wel, maar de manier waarop voorspelt weinig goeds. Israël moet kapot en iedereen die het daar niet mee eens is ook, daar komt het uiteindelijk op neer. Met of zonder staat. Smoor dat soort zaken in de kiem lijkt me, alhoewel het daar wel eens te laat voor zou kunnen zijn.

Bedankt voor het ruiterlijke en publieke toegeven van wat ik reeds had geconcludeerd.

Vermoedelijk bedoelt u dat de verwekker van Jezus geen mens was. De Heilige Geest is als persoon een man.

Er is een groot verschil tussen praten over seksualiteit in het algemeen en iemand direct vragen naar zijn of haar persoonlijke seksleven.

Gij hebt gehoord, dat van de ouden gezegd is: Gij zult geen overspel doen. Maar Ik zeg u, dat zo wie een vrouw aan ziet, om dezelve te begeren, die heeft alrede overspel in zijn hart met haar gedaan.
Daar staat wat ik heb gezegd. Er staat immers niet dat het geen probleem is om overspelige gevoelens te hebben, net zo min als dat er ergens in de Bijbel staat dat het geen probleem is om homoseksuele gevoelens te hebben.
In principe vraagt Jezus net zo veel van de homo als van de rijke jongeling, en zou je daar net zo goed kunnen lezen: en hij ging verontwaardigd heen, want hij was verknocht homo. Mensen wringen zich gewoon in allerlei bochten om hun gevoel en daaruit voortvloeiend gedrag te rechtvaardigen.

Een christen wordt geen christen om een betere versie van zichzelf te worden. Jezelf verbeteren d.m.v. het adapteren van christelijke normen en waarden, maakt je simpelweg een dief van vruchten en een hater van de boom. Een christen is een nieuwe schepping, geen verbeterde versie van zichzelf. Dat levert enkel opgepoetste drollen op.

De kleuterschool, daar zeg je wat. In mijn tijd nam iedereen zijn eigen pispot mee, en stonden er zo een stuk of vijftien achterin het lokaal. Die heb ik allemaal uit geprobeerd, en kon geen noemenswaardige verschillen ontdekken. Behalve dan dat het ongewenst gedrag bleek te zijn om in andermans pot te pissen.

Een observatie:
Mensen die zichzelf als "woke" beschouwen geloven niet in een absolute waarheid. Terwijl ze zelf hun eigen waarheid als absoluut aanzien. Het wijst op een vorm van hypocrisie waarbij individuen, ondanks hun aangeven niet te geloven in absolute waarheid, vasthouden aan hun eigen perspectief als de enige juiste, terwijl ze anderen bekritiseren voor hetzelfde gedrag.

De Hebreeuwse naam voor Jezus is eigenlijk "Yeshua" (ישוע), wat "Redding" betekent. Deze naam wordt gebruikt in het Nieuwe Testament van de Bijbel en is de Hebreeuwse vorm van de Griekse naam "Iēsous" (Ἰησοῦς), die op zijn beurt is afgeleid van de Aramese naam "Yeshu" (ܝܫܘܥ).
"Jehosua" (יְהוֹשׁוּעַ) is een andere naam die voorkomt in de Hebreeuwse Bijbel (het Oude Testament). Het is de Hebreeuwse vorm van de naam "Jozua" in het Engels. Hoewel "Yeshua" en "Jehosua" enige gelijkenis vertonen in spelling en uitspraak, verwijzen ze naar verschillende personen in de Bijbel. "Yeshua" wordt specifiek gebruikt om naar Jezus Christus te verwijzen, terwijl "Jehosua" verwijst naar andere personen, zoals Jozua, de zoon van Nun.

Het feit dat er typische Hebreeuwse zinsconstructies in zitten, maakt het geen origineel. Shem-Tov ben Isaac ben Shaprut's versie van Matheus betreft een naar eigen inzicht aangepaste versie van het Griekse origineel. Het zijn de wijzigingen, toevoegingen en aanpassingen die het schrijven uniek maken. Hetzelfde is het geval met uw NWV, dat ook een schrijven betreft waarbij het origineel naar eigen inzicht is herschreven.

Perfectie, zoals door God werd verwacht als offer ter genoegdoening, kan niet voortkomen uit iets dat zelf imperfect is. Dat is een logische onmogelijkheid. Iets kan niet tegelijkertijd zowel waar als onwaar zijn in dezelfde zin en context. Het creëert een interne tegenstrijdigheid, omdat perfectie en imperfectie tegengestelde eigenschappen zijn.
Het is toch verbazingwekkend hoe paradoxaal uw overtuiging eigenlijk is.

Een dergelijke betoog schaar ik onder de noemer "cognitieve dissonantie". 
Uw opmerking is namelijk tegenstrijdig omdat het twee tegengestelde standpunten inneemt over de rol van individuen ten opzichte van de overheid.
Aan de ene kant wordt erkend dat er een vorm van overheid nodig is om anarchie te voorkomen, wat suggereert dat een zekere mate van overheidsgezag noodzakelijk is voor sociale orde en stabiliteit.
Aan de andere kant wordt gesteld dat men er geen deel van mag uitmaken, wat impliceert dat men zichzelf wil distantiëren van de overheid en haar activiteiten.
Als men erkent dat een vorm van overheid noodzakelijk is om anarchie te voorkomen, lijkt het logisch om deel te nemen aan die overheid om bij te dragen aan het behoud van orde en stabiliteit in de samenleving. Het afwijzen van deelname aan de overheid terwijl men erkent dat die nodig is, is dus in tegenspraak met de eerste verklaring. Ik ben van mening dat u en uw gegadigden zelf bijdragen aan een vorm van anarchie.

In mijn optiek is Jezus de Zoon van God, God die menselijke vorm aannam om de mensheid te verlossen. Zo lees ik dat in het evangelie. Als ik het goed begrijp is jouw concept van God meer een abstract gebeuren, een soort van kracht laat maar zeggen. Ik heb dan ook grote moeite met de voorstelling dat Jezus de Zoon is van een abstracte kracht. Tenzij je het hele gebeuren metaforisch dan wel symbolisch opvat. Dan ben ik geneigd om je overtuiging te scharen onder de noemer mysticisme. Van een geheel andere orde dus dan het geloof in God als persoon.

Vragen om genezing van een aandoening is prima. Echter is het niet een logisch gevolg van het tot geloof komen of geloven. Genezing van kwalen zou niet in het middelpunt moeten staan. Ik ben van mening dat Jezus woorden omtrent de eindtijd van groot belang zijn. Hij waarschuwt ons dat in het laatste der dagen valse christussen en valse profeten zullen opstaan. Het gros van de zogenaamde wonderdoeners van tegenwoordig schaar ik daar onder. Duivelswerk is wat ze verrichten in deze westerse maatschappij die allang op de hoogte is van Jezus en Zijn werk. De Bijbel is overal te koop, kerken staan er genoeg. Mensen sluiten bewust hun oren en keren zich af. Dan zijn daar de consequenties naar. Een uitzondering wil ik maken voor de zendingsgebieden, daar staan de wondertekenen nog in het kader van de verbreiding van het Evangelie. Hier staan ze in het teken van de portemonnee.

Het geloof dat Jezus God is, is een van de fundamentele overtuigingen binnen het christendom en vormt de basis van het geloof voor miljoenen christenen over de hele wereld. Jezus is de tweede persoon van de Heilige Drie-eenheid, die één is met God de Vader en de Heilige Geest. Hij bevestigde ook Zijn Goddelijkheid en Zijn eeuwigheid aan de mensen uit Zijn tijd door hen te zeggen: “Van voordat Abraham er was, ben ik er.” (Johannes 8:58). Verschillende passages in de evangeliën en de brieven van de apostelen getuigen van Jezus' goddelijke aard en zijn unieke relatie met God de Vader. Bijvoorbeeld, Johannes 1:1 in de Bijbel zegt: "In het begin was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God." Dit "Woord" wordt later in het hoofdstuk geïdentificeerd als Jezus Christus, wat duidelijk maakt dat Jezus niet alleen bij God is, maar zelf God is.
Een ander belangrijk theologisch argument voor de goddelijkheid van Jezus is zijn eigen beweringen over zichzelf. In de evangeliën spreekt Jezus herhaaldelijk over zijn unieke relatie met God de Vader en maakt hij aanspraken die alleen passend zijn voor God zelf. Bijvoorbeeld, in Johannes 10:30 zegt Jezus: "Ik en de Vader zijn één." Deze uitspraak impliceert een diepe eenheid en gelijkheid tussen Jezus en God, wat suggereert dat Jezus meer is dan alleen een menselijk wezen.
Bovendien getuigen de wonderen en tekenen die Jezus verrichtte ook van zijn Goddelijke aard. In de evangeliën lezen we hoe Jezus zieken genas, doden opwekte en natuurkrachten beheerste. Deze daden van bovennatuurlijke macht wijzen op een Goddelijke autoriteit die verder gaat dan wat een mens zou kunnen doen.
Ten slotte, na de opstanding van Jezus uit de dood, erkenden zijn volgelingen hem als Heer en God. De apostel Thomas, nadat hij de opgestane Jezus had gezien en zijn wonden had aangeraakt, riep uit: "Mijn Heer en mijn God!" (Johannes 20:28). Deze erkenning van Jezus als God door zijn volgelingen is een krachtig getuigenis van zijn Goddelijke aard.
Samengevat tonen theologische argumenten, Bijbelse getuigenissen en de erkenning van Jezus door zijn volgelingen aan dat Jezus niet alleen een menselijk leraar of profeet was, maar dat hij werkelijk God in menselijke gedaante was. Dit geloof in de Goddelijkheid van Jezus is een centrale pijler van het christelijke geloof en vormt de basis voor het verlossingswerk dat hij volbracht door zijn leven, dood en opstanding.
Een ieder die af doet aan de Goddelijkheid van Jezus mag men m.i. gerust beschouwen als een leraar die dwalingen verkondigt en niet het beste voor heeft met anderen.

Het geloof dat Jezus God is, is een van de fundamentele overtuigingen binnen het christendom en vormt de basis van het geloof voor miljoenen christenen over de hele wereld. Jezus is de tweede persoon van de Heilige Drie-eenheid, die één is met God de Vader en de Heilige Geest. Hij bevestigde ook Zijn Goddelijkheid en Zijn eeuwigheid aan de mensen uit Zijn tijd door hen te zeggen: “Van voordat Abraham er was, ben ik er.” (Johannes 8:58). Verschillende passages in de evangeliën en de brieven van de apostelen getuigen van Jezus' goddelijke aard en zijn unieke relatie met God de Vader. Bijvoorbeeld, Johannes 1:1 in de Bijbel zegt: "In het begin was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God." Dit "Woord" wordt later in het hoofdstuk geïdentificeerd als Jezus Christus, wat duidelijk maakt dat Jezus niet alleen bij God is, maar zelf God is.
Een ander belangrijk theologisch argument voor de goddelijkheid van Jezus is zijn eigen beweringen over zichzelf. In de evangeliën spreekt Jezus herhaaldelijk over zijn unieke relatie met God de Vader en maakt hij aanspraken die alleen passend zijn voor God zelf. Bijvoorbeeld, in Johannes 10:30 zegt Jezus: "Ik en de Vader zijn één." Deze uitspraak impliceert een diepe eenheid en gelijkheid tussen Jezus en God, wat suggereert dat Jezus meer is dan alleen een menselijk wezen.
Bovendien getuigen de wonderen en tekenen die Jezus verrichtte ook van zijn Goddelijke aard. In de evangeliën lezen we hoe Jezus zieken genas, doden opwekte en natuurkrachten beheerste. Deze daden van bovennatuurlijke macht wijzen op een Goddelijke autoriteit die verder gaat dan wat een mens zou kunnen doen.
Ten slotte, na de opstanding van Jezus uit de dood, erkenden zijn volgelingen hem als Heer en God. De apostel Thomas, nadat hij de opgestane Jezus had gezien en zijn wonden had aangeraakt, riep uit: "Mijn Heer en mijn God!" (Johannes 20:28). Deze erkenning van Jezus als God door zijn volgelingen is een krachtig getuigenis van zijn Goddelijke aard.
Samengevat tonen theologische argumenten, Bijbelse getuigenissen en de erkenning van Jezus door zijn volgelingen aan dat Jezus niet alleen een menselijk leraar of profeet was, maar dat hij werkelijk God in menselijke gedaante was. Dit geloof in de Goddelijkheid van Jezus is een centrale pijler van het christelijke geloof en vormt de basis voor het verlossingswerk dat hij volbracht door zijn leven, dood en opstanding.
Een ieder die af doet aan de Goddelijkheid van Jezus mag men m.i. gerust beschouwen als een leraar die dwalingen verkondigt en niet het beste voor heeft met anderen.

Het geloof dat Jezus God is, is een van de fundamentele overtuigingen binnen het christendom en vormt de basis van het geloof voor miljoenen christenen over de hele wereld. Jezus is de tweede persoon van de Heilige Drie-eenheid, die één is met God de Vader en de Heilige Geest. Hij bevestigde ook Zijn Goddelijkheid en Zijn eeuwigheid aan de mensen uit Zijn tijd door hen te zeggen: “Van voordat Abraham er was, ben ik er.” (Johannes 8:58). Verschillende passages in de evangeliën en de brieven van de apostelen getuigen van Jezus' goddelijke aard en zijn unieke relatie met God de Vader. Bijvoorbeeld, Johannes 1:1 in de Bijbel zegt: "In het begin was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God." Dit "Woord" wordt later in het hoofdstuk geïdentificeerd als Jezus Christus, wat duidelijk maakt dat Jezus niet alleen bij God is, maar zelf God is.
Een ander belangrijk theologisch argument voor de goddelijkheid van Jezus is zijn eigen beweringen over zichzelf. In de evangeliën spreekt Jezus herhaaldelijk over zijn unieke relatie met God de Vader en maakt hij aanspraken die alleen passend zijn voor God zelf. Bijvoorbeeld, in Johannes 10:30 zegt Jezus: "Ik en de Vader zijn één." Deze uitspraak impliceert een diepe eenheid en gelijkheid tussen Jezus en God, wat suggereert dat Jezus meer is dan alleen een menselijk wezen.
Bovendien getuigen de wonderen en tekenen die Jezus verrichtte ook van zijn Goddelijke aard. In de evangeliën lezen we hoe Jezus zieken genas, doden opwekte en natuurkrachten beheerste. Deze daden van bovennatuurlijke macht wijzen op een Goddelijke autoriteit die verder gaat dan wat een mens zou kunnen doen.
Ten slotte, na de opstanding van Jezus uit de dood, erkenden zijn volgelingen hem als Heer en God. De apostel Thomas, nadat hij de opgestane Jezus had gezien en zijn wonden had aangeraakt, riep uit: "Mijn Heer en mijn God!" (Johannes 20:28). Deze erkenning van Jezus als God door zijn volgelingen is een krachtig getuigenis van zijn Goddelijke aard.
Samengevat tonen theologische argumenten, Bijbelse getuigenissen en de erkenning van Jezus door zijn volgelingen aan dat Jezus niet alleen een menselijk leraar of profeet was, maar dat hij werkelijk God in menselijke gedaante was. Dit geloof in de Goddelijkheid van Jezus is een centrale pijler van het christelijke geloof en vormt de basis voor het verlossingswerk dat hij volbracht door zijn leven, dood en opstanding.
Een ieder die af doet aan de Goddelijkheid van Jezus mag men m.i. gerust beschouwen als een leraar die dwalingen verkondigt en niet het beste voor heeft met anderen.