Nynthe

Wat is dan het verschil tussen Spanje en Nederland hierin?

En wellicht is het ergens 'knap' dat je kan geloven in de goedheid van God in alles en je zo min mogelijk wilt bezighouden met aardse zaken, maar ik kan me niet voorstellen dat je je helemaal niet bezig houdt met bijv zorgverzekeringen. Ergens klinkt het me zelfs onverstandig en enigzins wereldvreemd in de oren. Ik ben iedere dag weer blij dat ik me bijv kon inenten voor Hepatitis. Wat zou er bijvoorbeeld gebeuren met mensen die (ernstig) ziek worden?

* en je bent mensen nu wel heel erg in het harnas aan het jagen overigens *

Dat Jezus in mensen wonen kan dmv de Geest is fijn en Hij zal zeker in staat zijn om om dingen tot iets goeds te leiden.

Maar ik vind het niet vreemd dat mensen, voordat ze heel hun hebben en houden opgeven, antwoorden willen op hele simpele vragen. Dat je afhankelijk bent van zijn goedheid, maakt een mens, gelukkig!, niet meteen incapabel om antwoorden te geven lijkt me

* overigens kan ik me voorstellen dat mensen fel gaan reageren als telkens de vergelijking getrokken wordt met farizeeërs. Je hebt daar eerder je spijt over betuigt, doe het dan niet nog een keer *

En wat nou als je dat al meerdere malen hebt gedaan omdat jij en al je gezinsleden achter je rug om stelselmatig zwart gemaakt worden? Sterker nog: Dat voorgangers, zonder dat iemand ook maar het gesprek met je aangegaan is om er eens achter te komen wie je bent, zelfs ouders van mensen met wie je net een band begint te krijgen om ze te waarschuwen voor je (als je fekking 12 bent!)

Als ze blijven ontkennen, het massahysterie afdoen maar ondertussen gewoon stug doorgaan met beledigingen, stigmatisering en nog meer pijnlijke rotzaken?

Same here

Dat zou Hij zeker kunnen, maar dat doet Hij ook heel vaak niet. Jezus kwam om vergeving mogelijk te maken, de rest is puur en alleen genade. Niet iets wat automatisch komt als je maar hard genoeg bidt en een oprechte gelovige bent.

Niet altijd dus. Het is dat het wettelijk verboden is, anders zou ik je graag uitnodigen op mijn werk. Stel ik je voor aan mongooltjes, autisten, ADHD'ers, mensen met psychoses, mensen die automutileren, mensen met een laag IQ, flinke agressie problemen, stapels lichamelijke klachten en dan vraag ik me af of je het lef zult hebben om nog dergelijke uitspraken te doen.

Wellicht zijn er zoveel ziektes zodat mensen er niet om heen kunnen. Worden we net zo lang met gehandicapten overladen totdat mensen eindelijk eens gaan inzien dat mensen zijn zoals ze zijn, dat ze niet slechts een 'product' zijn van een lading oorzaken die je kan wegbidden. Dat mensen zullen inzien dat ze er mogen zijn, ook al hun problemen en beperkingen. Dat dat gewoon helemaal prima is.

Dat is altijd de vraag inderdaad: Waar trek je de grens? Want nu kunnen mensen met allerlei testen zien of je kind Spina Bifida of het Syndroom van Down heeft e.d., maar wat als we zo ver komen dat we bijv ook kunnen zien dat een kind een enorm laag IQ heeft of wat dan ook waardoor je eigenlijk wel kan zeggen dat het een toekomstige bewoner van me zou kunnen worden?

En wat gaan mensen dan doen met die kennis? Ik las laatst ergens (stom, geen bron helaas) dat er vorig jaar schrikbarend veel kinderen zijn geaborteerd vanwege (niet schrikken mensen) een klompvoetje!! Dan gaat er toch ergens, in mijn ogen althans, iets gruwelijk mis in mijn ogen.

Toch snapte ik dat stel wel. Als je weet dat een ziekte de nare eigenschap heeft om per generatie erger te worden, jouw ziekte al slopend is en dat jouw kind het nog zwaarder krijgt, laat staan je kleinkinderen en achterkleinkinderen, dan zou dat voor mij de moeite waard zijn om hulp van artsen in te roepen om te zorgen dat je kind die ziekte in ieder geval niet krijgt.

Ik omarm de medische wetenschap op enorm veel fronten. Zo zag ik bij Babyboom ook een stel dat kinderen wilden maar hij had een ernstige ziekte. Weet niet meer precies wat, maar zijn lichaam takelde in de loop der jaren steeds meer af en deze ziekte werd per generatie alleen maar erger.

Ik snap dan absoluut dat je met artsen zwanger wilt worden en bekijkt of embryo's wel of niet dat gen bevatten voor je zwanger wordt.

Ik vind het zelf ook onverantwoord om op late leeftijd nog aan kinderen te beginnen. De risico's, niet alleen op het syndroom van down maar nog veel meer, worden echt met gigastappen groter naarmate je ouder wordt. En dan hebben we het alleen nog maar over ziektes, laat staan welke dingen meer.

Maar goed, eigenlijk moet ik hier helemaal niet op antwoorden, aangezien ik dus voor geboortebeperking ben.

Overigens: Er komt bij ons in de familie geen vergroot risico op het syndroom van down, maar stel dat ik bij een evt zwangerschap zou horen dat ik een mongooltje krijg, dan is het kind net zo welkom als ieder andere. Ik zou het wel willen weten zodat ik de tijd heb om me er op voor te bereiden.

Dat zou Hij zeker kunnen, maar dat doet Hij ook heel vaak niet. Jezus kwam om vergeving mogelijk te maken, de rest is puur en alleen genade. Niet iets wat automatisch komt als je maar hard genoeg bidt en een oprechte gelovige bent.

Niet altijd dus. Het is dat het wettelijk verboden is, anders zou ik je graag uitnodigen op mijn werk. Stel ik je voor aan mongooltjes, autisten, ADHD'ers, mensen met psychoses, mensen die automutileren, mensen met een laag IQ, flinke agressie problemen, stapels lichamelijke klachten en dan vraag ik me af of je het lef zult hebben om nog dergelijke uitspraken te doen.

Wellicht zijn er zoveel ziektes zodat mensen er niet om heen kunnen. Worden we net zo lang met gehandicapten overladen totdat mensen eindelijk eens gaan inzien dat mensen zijn zoals ze zijn, dat ze niet slechts een 'product' zijn van een lading oorzaken die je kan wegbidden. Dat mensen zullen inzien dat ze er mogen zijn, ook al hun problemen en beperkingen. Dat dat gewoon helemaal prima is.

Wat een mooie post Anastasia!

Want het is toch een discussie opzich altijd. Mensen die zeggen dan vaak: God heeft je als jongen geschapen, het is een zonde om dan als vrouw te leven. (bijv dan hè, ik gooi er gewoon even een standaard zinnetje tegenaan)

Maar als je alleen al de eerste paar beelden van deze documentaire bekijkt, ZIE je gewoon een meisje. In gedrag, in denken, zelfs in uiterlijk. En je ziet hoe zo'n kind worstelt tegen van alles.

Wat een onzin ook: Valentijn mag zich uiteindelijk omkleden in het invaliden toilet. Ze is helemaal niet invalide! Dat kind heeft het al moeilijk genoeg, gaan als die volwassenen het nog even nog moeilijker maken!

Maar ik vind het ook een moeilijk vraagstuk: Hoe kijkt God hier tegen aan? Want al die mensen die zeggen dat 'God je zo gemaakt heeft' hoe ver kan je dat dan doortrekken? Ik ben bijv geboren met ernstige hoorproblemen, maar door ladingen operaties hoor ik nu bijna net zo goed als iedereen. Had dat dan niet gemogen? En kan je een worsteling met je seksuele identiteit eigenlijk vergelijken met gehoorproblemen of is dat dan opeens weer anders?

Ik vind het gebed dat je aan het einde plaats heel erg mooi omdat het gewoon lekker kort maar wel krachtig is.

Wellicht dat de Crew een goed idee heeft?

Ja, dat wou ik wel neerzetten. Maar toen dacht ik aan alle anders- of nietgelovige users hier en ik wou die niet persé meteen van het gesprek uitsluiten

Vind ik lastig Ik hoop namelijk dat mensen éérst de documentaire bekijken voor ze hun mening geven. Zou ik het zo neerzetten waar het over gaat, zonder dat mensen het gaan bekijken, dan krijg je denk ik toch geen volledig beeld en dus ook geen goed gesprek. Het kijken hiervan heeft mij namelijk enorm veel vragen opgeleverd. (kortom: Als ik het zo zou neerzetten denk ik dat mensen eerst gaan reageren voordat ze eens een kijkje in 'het leven van' hebben gehad)

Lijkt me een zinnig iets dat als mensen reageren, dat ze erbij vermelden of ze het gezien hebben ja of nee.

Maar goed, in het kort: Als Valentijn acht jaar is filmt documentairemaakster Hetty Nietsch hem voor het eerst, dan nog voor een NOVA-reportage over genderkinderen. Ze is onder de indruk van Valentijn en besluit hem te blijven volgen. Al op zeer jonge leeftijd geeft Valentijn aan dat hij liever als meisje door het leven gaat. Als Valentijn zeventien jaar is eindigt Nietsch’ documentaire.

Balletacademie

De film ‘Valentijn’ bestaat uit negen jaar observaties van de keuzes die Valentijn moet maken. Op de balletacademie blijkt de wereld harder dan in zijn fantasie. Valentijn mag de partijen voor meisjes niet dansen.

Moeilijke beslissing

Dan beginnen de tienerjaren. Met de moeilijke beslissing als jong volwassene: hoe lang kunnen medicijnen een definitieve medische ingreep uitstellen? En wat betekent het voor zijn ouders, zijn broertje en zijn schoolvrienden dat hun zoon, broer en vriend liever een dochter, zus en vriendin wil zijn?

(Ik weet niet waar dit onder valt: Liefde en relaties (aangezien het over je seksuele identiteit gaat) Media (aangezien het een documentaire is) of geloofsleven (aangezien het wel de nodige gedachtegangen opwerpt) Dus ik heb hem hier maar geplaatst, in de hoop dat hij goed staat)

Voor de mensen die even tijd over hebben wil ik jullie wijzen op een documentaire die je kan zien op uitzendinggemist.nl Tik daar in het zoekvenster 'Valentijn' in en neem de tijd om het helemaal te bekijken.

Deze documentaire houdt me nu al zeker een jaar bezig. Vaak denk ik eraan en ik heb ook heel wat mailtjes over een weer naar mijn moeder gestuurd om het hier over te hebben.

Ik ben erg benieuwd welke reacties, gedachtes en visies de mensen hier na het bekijken van deze documentaire hebben...

Waarom moet dat dan persé in Spanje? Waarom vergader je je niet met je medechristenen in je wijk of straat om daar een getuigenis te kunnen zijn?

Ik heb me altijd verbaasd over mensen die naar andere landen willen, maar niet weten wie er bij hen in de straat wonen...

Ik vraag me overigens oprecht af: Wat is het doel hiervan?

Het is natuurlijk ook maar net hoe iemand het zelf ervaart. Dat anderen het niet zo ervaren is ook niet gek, maar het is niet dat ik het me totaal niet voor kan stellen of dat het uitgesloten is

'Verliefd op God' Het is maar net hoe je het noemen wil. David dansde als één of andere idioot voor God door de straten heen, zich niets aantrekkende van wat anderen van hem vonden op dat moment

Ik kan me er in ieder geval wel iets bij voorstellen. Er zijn stapels voorbeelden in de bijbel van mensen die reageren op de liefde die God geeft.

Omdat je, zelfs als je geen christen bent, met logische beredeneringen wel tot de conclusie kan komen dat het niet helemaal pluis is als je zo over A: een vrouw denkt B: een vrouw die een relatie heeft denkt lijkt me.

Okee, even een toevoeging, want ik lees het na en bedenk me dat het niet al te aardig klinkt. Het is dan ook echt geen persoonlijke aanval of wat, maar echt puur een reactie op deze vraag. Maar ik ben hier zelf vrij stellig in. Je benadert vrouwen niet in de zin van 'lekker' We zijn geen taarten, lustobjecten of iets wat je maar pakken kan omdat je er zin in hebt. En als je het omdraait en je bedenkt je dat andere mannen op een dergelijke manier over je vriendin/vrouw of misschien zelfs wel zusje, nichtje of wat dan ook (jaja, dat zijn ook vrouwen!) denken, worden de meeste mannen daar ook niet al te vrolijk van. Doe het dan ook niet bij een ander.

(je moet mijn broertje eens horen als hij het merkt. Hij brengt je met alle liefde een lesje 'respectvol met vrouwen omgaan' bij )

Wil je nou gewoon dat iemand zegt: 'Ja hoor, het is vanuit de bijbel gezien totaal verantwoord dat je de vriendin van iemand anders ziet als een lekker ding!'?

Ik ben juist heel erg blij dat mijn geloof me met de paplepel in gegoten is. Als ik naar mezelf kijk, heeft mijn geloof in die ruim 24 jaar ruimschoots tijd gehad om wortel te schieten en te groeien.

Maar vaak zie ik ook mensen die op latere leeftijd zich bekeren, maar het wel heel moeilijk vinden om zich daaraan vast te houden. Dit omdat het dus niet echt wortel kan schieten zeg maar. Bij sommigen zie je dat het geloof net als een kaars is. Bij het eerste beste vleugje wind waait het uit. Door mijn opvoeding zit er een windlicht om mijn kaars heen en daar ben ik erg blij mee.

Op maandag 08 september 2008 18:16:28 schreef annzie het volgende: Simpel gezegd, jullie kinderen hebben door positief uitvallende genetische verschillen tussen jullie twee een grotere overlevingskans. Dus PascalPas heeft gelijk

Bull...

Dat zou inhouden dat mensen die onvruchtbaar zijn niet verliefd kunnen worden.

Dat verliefheid te maken heeft met dat stofje is bewezen, maar het is niet zo dat je enkel en alleen verliefd wordt vanwege dat ene stofje.

Dat lenen.nl daar wordt ik inderdaad flauw van. Aan de andere kant: mensen die al dikke schulden hebben krijgen echt geen lening aangezien er altijd wordt getsjekt bij het BKR. Dus die mensen worden al tegen zichzelf in bescherming genomen. Wat anderen doen moeten ze lekker zelf weten.

Maar de scheidingsmakelaar is zo'n heel slecht idee nog niet. Als mensen dan toch gaan scheiden is iemand die je daarbij helpt om alles zo netjes en goed mogelijk te regelen lijkt me in het belang van beide partners en evt kinderen.

Nou werkt het helaas niet zo dat als je een pilletje geeft tegen stofje X, je de uitwerking van het ontbreken of teveel van dat stofje ook niet meer merkt. Vaak maakt het de uitwerking alleen wat minder scherp, wat behapbaarder waardoor er net iets beter mee te leven valt. Het is echter niet zo dat het helemaal wegvalt of zelfs genezen is.

Of het logisch is dat mensen het zullen proberen lijkt me wel. De geschiedenis leert dat mensen dat nou eenmaal gaan doen. Kijken of het werkt en dergelijke.

De vraag die bij mij opkomt is of het wel wenselijk is, of je moet willen dat dingen niet meer voorkomen in een leven. Voor heel veel dingen zou het mooi zijn. Stel dat we er ooit achterkomen waarom vaders bijv hele gezinnen uitmoorden en dat met medicatie kunnen voorkomen, dan zou dat mooi zijn.

Maar heel veel dingen maken gewoon het leven. Je leert ervan, je krijgt inzichten, mensen gaan elkaar beter begrijpen enz. Of zoals mijn coach altijd zegt: 'Hier wordt je groot van.'

Ik moet er niet aan denken dat we een rare wereld ontwikkelen waarin geen ruimte meer is voor depressies, andere seksuele voorkeuren, verschillende religies e.d. Dat lijkt me een behoorlijk intolerante wereld waarin er geen begrip meer is voor iets dat afwijkt. En persoonlijk lijkt me dat niet wenselijk.

Geld rolt als een tierelier bij mij, maar dat zou het niet moeten. Ik krijg stufie en verdien daarnaast ook nog met mijn baan. Nou verdien ik voor mijn leeftijd helemaal niet slecht, maar voor het werk dat ik doe blijf ik het gewoon echt veels te laag vinden. Als je kijkt waar ik op een standaard dag mee te maken kan krijgen is het eigenlijk te gek voor woorden. Maar goed, dat geheel terzijde. Mijn inkomen is niet vervelend, maar als ik alle vaste lasten, boodschappen en dergelijke ga optellen kom ik toch wel tot een flink bedrag dat er weer afgaat (zeker nu ik alle kosten in mijn eentje draag is dat een flinke kluif)

Per maand gaat er een bedrag naar goede doelen, maar helaas niet zoveel als ik zou willen. Ik kan het me stomweg niet veroorloven. Dan heb je nog de boodschappen, brandstof voor de auto en dan is het bijna alweer weg

Ben blij dat ik deze maand zo snugger was om een bedrag opzij te zetten voor de vaste lasten en voor op de spaarrekening, maar het is nu de 8ste en het geld is toch echt al op.

En ik geef ook eerlijk toe dat het teveel bij me rolt. Uitgaan, dagjes weg, cadeautjes enz. Maar dat doe je een tijd, misschien zelfs wel een paar maanden. Dat is echter snel over als je met je neus op de harde werkelijkheid wordt gedrukt

Lijkt mij wel. Mochten ouders daar zelf niet uitkomen, dan kan er altijd nog een mediator in geschakeld worden.

Maar ik denk sowieso dat ouders zich bij de geboorte beter moeten laten inlichten. Vaders hebben niet automatisch de voogdij en als je dan niet getrouwd bent en ze gaan uit elkaar dan is dat net zo vervelend voor kinderen. Moeder kan doen wat ze wil en vader moet toekijken en afwachten wat moeder doet.

Dat soort dingen moeten allemaal beter geregeld worden. Dat ze willen scheiden is één ding, maar kinderen moeten zoveel mogelijk ontzien worden. (stiekem vind ik dus ook dat kinderen dan standaard begeleid moeten worden, maar goed)

Ik vind vloeken machtig irritant, al kan ik zelf dan wel weer flink een potje schelden. Op een vloek zul je me echter nooit betrappen. Ik spreek mensen er altijd wel op aan, maar een verbod kan je er denk ik niet door krijgen.

En dat werken op zondag: Lijkt me geen strak plan. Het is niet voor iedere bedrijfstak nodig om op zondag te werken en dan is het misschien zelfs wel goed, zo'n rustdag. Maar neem Justitie, zorg enz enz, dat wíl je niet eens, dat ze vrij nemen!

Tot nu toe heb ik de fantastische gave om van iedere 'foute' keuze een 'leermoment' te maken Positief heretiketteren heet dat!

Ik deed weer eens te lang over een leuk plaatje zoeken