TTC

Wellicht bedoelen ze het overstijgen van de dualiteit waarin we leven, het is alleen een beetje lastig om te zeggen waar je dan uitkomt.

Ja, de bedenker van het denken heeft daar blijkbaar goed over nagedacht, en nu denken we na over wie het allemaal bedacht heeft.

Als jij het zegt dan zal dat zo zijn, simpelweg omdat jij dat zegt.

God is niet te begrijpen als een tijd-ruimtelijke manifestatie maar bestaat wel, door het woord God te gebruiken wordt vaak een en ander geconceptualiseerd wat onmogelijk kan voor iets dat non-duaal is. Hieruit volgt dat God een niet-iets is, van waaruit de stelling 'niets bestaat' kan geopperd worden.

God bestaat, begrijp je het dan beter?

Dat is wat er staat, een ambiguïteit of dubbelzinnigheid betreft de mogelijkheid om aan teksten uiteenlopende betekenissen toe te kennen.

Een ambiguïteit of dubbelzinnigheid betreft de mogelijkheid om aan teksten uiteenlopende betekenissen toe te kennen. In ons vaak inherent onbewuste streven naar zelfactualisatie kunnen deze dubbele betekenissen steeds helderder worden en enige verwondering opwekken, alsof het leven zich plots begint te openbaren als een waarachtig mysterie zoals we het eerder nog nooit gezien hebben. Bijzonder genoeg, het leven blijft exact hetzelfde maar toch volledig anders met mogelijks nog veel meer inzichten in het verschiet. Maar ook hier veel valkuilen en aandachtspunten, sterk afhankelijk van de wijze

Het gaat goed met de mensheid, misschien heeft dat een reden die we nog niet begrijpen.

Zelfactualisatie kan helpen om te zien dat alle wegen naar Rome leiden, het spreekt denkelijk voor zich dat we die weg dan ook dienen te bewandelen en niet steeds enkel zeggen dat je hem volgt.

Dat is hetzelfde, nu nog springen.

Daar lijkt heel die kwestie op inderdaad, in ieder geval minder eenvoudig dan de wedergeboorten van de Albert Heyn.

Het is voor dubbele interpretatie vatbaar, want wie loochent wat binnen de cluster ware/valse zelf? Ontkent het valse zelf het ware zelf of is er enkel het ware zelf dat zichzelf loochent om op die manier de zoektocht naar zichzelf in stand te houden? Ja, het is op z'n minst enorm verwarrend wanneer ontkenning hierin een rol begint te spelen.

Er zijn verschillende visies mogelijk. Dit ging over de vraag wat zelfloochening zou kunnen betekenen, denk de kwestie tussen het valse en ware zelf.

Anderen noemen dat het proces van heiliging, het gaat natuurlijk niet om de naam maar om de beleving.

Zelfactualisatie is geen eenvoudig proces, het kan mensen ook totaal ontredderen met gevolgen die niet altijd zo prettig zijn.

Het is eigen aan christenen, is een evidentie naar z'n aard.

Is dat niet hetzelfde als altruïsme?

Een en ander wordt snel duidelijk wanneer dat punt zelfactualisatie bereikt wordt, denk daarom ook dat die zogeheten wedergeboorte niet zo prettig is dan men wil voorstellen. Dat zoiets kan zonder aanverwante gevoelens lijkt me twijfelachtig, denk zelfs dat die gevoelens ook veel extremer ervaren kunnen worden.

Ontkenning is een psychisch afweermechanisme. Het verschijnsel treedt op als iemand wordt geconfronteerd met gevoelens of emoties die moeilijk of helemaal niet te accepteren zijn. De persoon spreekt dan de feiten tegen om het negatieve gevoel niet te hoeven confronteren. (bron)

Wat is zelfloochening binnen deze context?

Zelfactualisatie lijkt minder makkelijk dan de theorie laat vermoeden, eerder angstwekkend wat je dan te zien krijgt.

Onderzoek maakt duidelijk dat het toch niet zo is zoals je beweren wil.

Het beschikbare is niet altijd gekend door iedereen, dit kan ook indruisen tegen de eigen opvatting hierover waardoor er enige frictie kan ontstaan. Binnen het kader van zelfactualisatie zijn dit bijzondere aandachtspunten die best niet onderschat kunnen worden.

Zou het dan ook niet nuttig zijn om eerst gedegen kennis te nemen van dat wat voor iedereen beschikbaar is?

Hoe zou je dat te weten kunnen komen?