TTC

Het is wat het is.

Kak is kak.

Dat is de taak van de kerk, wij kunnen niets doen. God kiest.

Als er al zoiets bestaat als hoogheidswaan dan kunnen we ons legitiem de vraag stellen of laagheidswaan ook bestaat, dit niet om het ene beter te laten lijken dan het andere maar als een ernstige vraag binnen het kader van een herstelonderzoek. Al doende komen we terecht bij de elementen van beperkte- en/of begrensde rationaliteit, hiermee zeggend dat niet iedereen beschikt over dezelfde kennis om een gegeven probleem op te lossen. Hierbij, een werelds probleem kan als megalomaan gezien worden, naar analogie zou dan de oplossing ook megalomaan genoemd kunnen worden. Ik denk dat we hiermee alva

Straks WOIII, het zal niet anders kunnen ondanks alle beschikbare kennis, het dwalen des te transparanter.

Het vreemde, zelfs mysterieuze, van non-lineaire attractors is dat ze een tijdloze oplossing bieden voor een gegeven probleem in de tijd, het zegt echter niet dat het probleem zich niet opnieuw kan voordoen. Een en ander hangt sterk af van de maatschappelijke acceptatie, een proces dat in praktijk toch veel moeilijker blijkt dan de eenvoud van de theorie kan doen vermoeden. Het is ook binnen deze context dat de specifieke rol van de kerk gezien kan worden en dat in hoeverre daar überhaupt ontvankelijkheid voor gevonden kan worden, een bijzonder proces waarin veiligheid, vertrouwen en co-creati

Het staat je natuurlijk vrij om iedereen te negeren.

Misschien dat de pers zich conformeert aan het gangbare of dominante waardoor mensen tot nadenken gestemd wordt, en misschien is dat laatste minder prettig aangezien het ook confronterend kan zijn voor wie zich hieraan durft te wagen.

Een mens moet al moeite doen om het niet te zien, nog iets anders om er vreedzaam mee om te gaan.

Vergeving zal dan ook een belangrijk element worden.

Veel vaker betekent het aanwakkeren van strijd dat de vreedzame scenario's helemaal niet gezien worden, het betekent niet dat ze niet bestaan.

Kunnen er pas iets over zeggen als het volledige proces doorlopen wordt, er wordt niet gezegd dat die weg altijd rozengeur en maneschijn is waardoor velen misschien ook vroegtijdig afhaken.

Je blijkt kunstenaar om van normale dingen rampen te maken.

Ieder op z'n eigen ritme, sommigen blijven dansen rond een hete brij uit angst voor vrijheid.

Het hedendaagse chaosvenster laat mensen vaak tollen, hierdoor wordt steeds meer verwarring gezaaid met als risico dat het redelijke evenwicht en de noodzakelijke nuchterheid totaal zoek raakt.

Hier staat ook iets over 144.000, bekend getal voor een aantal.

De heropleving van Lemuria biedt hoop.

Overgave is niet zo eenvoudig dan het lijkt of hoogmoedig soms beweerd wordt.

Wie zegt dat ik dat alleen doe, je weet maar nooit wat je ondertussen al gemist hebt.

Het is misschien bizar om zeggen, na diep beraad kom ik steeds meer tot de doordachte conclusie dat het cultiveren van empathisch vermogen in combinatie met creatief denken ook diverse psychische stoornissen in de hand kan werken. Tijdens dit proces ontstaat immers een kloof tussen de innerlijke wereld en dat wat zich dagelijks aan onze ogen voordoet. Naargelang het onderwerp van studie of overdenking kan dit ook als uitermate schokkend ervaren worden, zelfs in die zin alsof het lijkt dat je door je omgeving continu ‘bedrogen’ wordt. Paradoxaal genoeg begrijpt de omgeving echter niet waar je j

Als geld een hebbeding wordt dan kan je de andere functies zoals de eenvoudige rekeneenheid best vergeten, in het verlengde kosten sociaal innovatieve en/of duurzame concepten vaak teveel geld om ze ook te kunnen implementeren. En wat weinig mensen weten, een economie kan perfect draaien en toch kan het volgens de economische statistieken totale crisis zijn. Een en ander hangt af vanuit welk referentiekader je een en ander wil beschouwen, dit in de veronderstelling dat alle referentiekaders ook gekend zijn en/of de bereidheid gevonden wordt om ze aandacht te schenken. Kortom, in theorie is een

Mensen kunnen vergeten wie ze zelf in werkelijkheid zijn. De onverloste mens is 'zichzelf kwijt'. Het gevolg daarvan is dat zo iemand het contact met zijn innerlijk weten, de gnosis, verliest. Wie zichzelf kwijt is, leeft als een slaaf van onpersoonlijke machten. Deze staat van vervreemding van het ware zelf wordt in de gnostische teksten met velerlei verschillende termen beschreven, zoals slavernij, vergetelheid, slaap, dronkenschap, blindheid, de dood. De meest algemene term die daarvoor vaak wordt gebruikt is 'de dwaling', in de betekenis van 'verdwaald zijn'.

We weten dat Jubeljaren en Heilige Jaren al eeuwen niet meer toegepast worden, hoe relatief is dat begrip dan? Het enige verschil met vroeger is dat we nu in een gemondialiseerde wereld leven. Ik bedoel hiermee dat er geen ontdekkingsreizen meer zijn om nieuwe volkeren tegen te komen.

Zou kunnen, het is Gods plan.