TTC

Zeg je hiermee nu ook dat hierin de verklaring ligt waarom het simpele in het complexe zelden opgemerkt wordt?

Fascinerend is het fenomeen dat de zon altijd hetzelfde cirkeltje rond de aarde lijkt te draaien, en toch is er op dat traject een tweeledig evolutionair proces traceerbaar.

Bij een wetenschappelijk werk of een dissertatie dient een samenvatting in algemeen wetenschappelijke taal gesteld te zijn en veelal niet meer dan een halve pagina lang te zijn.

Foutje in de schepping?

Introspectief onderzoek en het daaruit volgende innerlijke weten kan leiden tot specifieke hulpvragen die binnen bijpassende visualisaties ‘spoorloos’ lijken te verdwijnen, maar diverse inzichten, bijtijds onzichtbare subtiele nuances, kunnen tijdloos zijn. Des levens kan er dus een enorme kloof ontstaan tussen mensen en/of wereldbeelden, met de veel vaker onbegrepen paradox dat die kloof, tussen wonder en magie, eigenlijk niet bestaat.

In de bijbel staat wat we vergeten zijn, het simpele zit in het complexe voor wie zien en begrijpen wil, hoopvol.

Onvindbaar wellicht, zo gaat het. Een algoritme is een recept om wiskundige of informaticaproblemen op te lossen vanuit een gegeven begintoestand naar een beoogd einddoel en dat bestaat uit een eindige reeks eenduidig gedefinieerde instructies. Algoritmen staan in beginsel los van computerprogramma's, al worden voor de uitvoering van algoritmen vaak computers gebruikt.

Eigen aan het idee van een paradigmashift is aan de randvoorwaarden altijd voldaan, dat is op zich geen geheim.

Zoek anders even op hoe je een algoritme kan schrijven, staat er heel transparant in vermeld.

Het noemt daarom wellicht niet zomaar paradigmashift, al deze dynamieken staan netjes beschreven in prachtige lectuur.

Eigen aan het idee van een paradigmashift zien we heel wat tegenstrijdigheden, soms een beetje paradoxaal eigenlijk.

Binnen een chaosvenster kan het alle kanten op, tegelijk zien we veel dingen niet omdat er geen aandacht voor bestaat.

Een Lagrange-multiplicator is een bepaald soort hulpvariabele waarmee zowel de formulering als de oplossing van een optimalisatieprobleem sterk vereenvoudigd wordt.

Misschien heeft het meer te maken met innerlijke dimensies, en dat in hoeverre we dat volledig zouden kunnen begrijpen.

Het lukraak mengen van referentiekaders is niet altijd een goede zaak, zelfs al kan het soms geheel onverwacht tot inzichten leiden die ons hoopvol stemmen.

Beetje als zeggen dat wanneer we spermazotoïden zouden invriezen, de wereld wel zonder mannen verder kan.

Meervoudig complex zo lijkt wel, begrijp er eerlijk gezegd niets van.

Maak het liever eens concreet in plaats van altijd rond de pot te draaien, dan hoef je niet iedereen voor leugenaar en blind te verslijten.

Er zijn veel filosofische posities mogelijk, over wiens verwarring gaat het dan?

De hemelmechanica is een gemeenschappelijke tak van de sterrenkunde en de wiskunde die zich bezighoudt met de praktische en theoretische berekening van de bewegingen van de hemellichamen en kunstmatige satellieten.

Een Lagrange-multiplicator is een bepaald soort hulpvariabele waarmee zowel de formulering als de oplossing van een optimalisatieprobleem sterk vereenvoudigd wordt.

Theoretisch bepaalt de beschikbaarheid van oplossingen de beslisbaarheid, kom je hiermee voorop of achterop in de tijd?

In de wiskunde worden al langer optimalisatieproblemen bestudeerd, een bekend voorbeeld is de techniek van Lagrange-multiplicatoren.

Bizar genoeg, aan de simplexmethode kunnen we een reeks benchmarks koppelen die ons steeds verder terug in de tijd lijken te stuwen, met als neveneffect paradoxale stellingen zoals terug naar de toekomst.

Enige schatting, is dat morgen, binnen 100 jaar?